Aardbeving van 4,2 op Richter schaal bij Tenerife
SANTA CRUZ DE TENERIFE - vrijdag 18 januari 2019 - Vrijdagmorgen 18 januari 2019 rond 6:36 uur heeft er een aardbeving plaatsgevonden met een kracht van 4,2 op de schaal van Richter in de provincie Santa Cruz de Tenerife bij het Canarische Eiland Tenerife. Deze zwaardere beving volgde op in totaal 14 minder zware (minder dan 2 op de schaal van Richter) aardbevingen in de afgelopen dagen, aldus het Instituto Geográfico Nacional (IGN).
In feite heeft deze nieuwe aardbeving, met een kracht van 4,2 op de schaal van Richter, plaatsgevonden onder het zeeoppervlak, op ongeveer vijf kilometer diepte, waardoor men ook kan spreken van een zeebeving (in plaats van terremoto dus: maremoto). Het gaat om de zee tussen de eilanden Gran Canaria en Tenerife waar de onderzeese vulkaan Enmedio is gelegen.
Aardbevingen op deze plaats zijn niets nieuws, maar niet al te vaak komen deze boven de 3,5 op de schaal van Richter. In dit geval ging het dus om een aardbeving van 4,2 op de schaal van Richter op ongevee4r 32 km van de plaats Fasnia en die gevoeld werd op diverse plaatsen op Tenerife, zoals in de gemeenten San Cristóbal de La Laguna, Arona, en Santa Lucía de Tirajana.
Vulkaan
De Volcán de Enmedio ligt op 24,5 km van Tenerife en 36,2 km van Gran Canaria. De basis van deze vulkaan is enorm groot en men vergelijkt deze met maar liefst 539 voetbalvelden, De vulkaan heeft een hoogte van ongeveer 1.630 meter.
De laatste keer dat de Enmedio vulkaan voor enige problemen zorgde was in mei 1989 toen een aardbeving met een kracht van 5 op de schaal van Richter gevoeld werd op de eilanden Tenerife en Gran Canaria (zonder schade en gewonden).
Vídeo: Deze Canarische vulkaan
stoot elke dag 800 ton carbono (koolstof) uit
De IGN en Involcan volgen de Cumbre Vieja op het eiland La Palma al tientallen jaren
LA PALMA - dinsdag 11 september 2018 - De Cumbre Vieja-vulkaan op het eiland La Palma laat elke dag 800 ton kooldioxide in de atmosfeer ontsnappen. Het is het cijfer dat gemiddeld in 2017 werd bereikt en bekend werd gemaakt door Invocan, de wetenschappelijke instelling van het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife. Die gegevens waren 21 jaar geleden gemiddeld 530 ton per dag.
Het 24-uurs bewakingswerk van het Instituto Geográfico Nacional (IGN) heeft uitgebreide ervaring op dit vlak. Involcan ITER wetenschappers volgen deze Canarische vulkaan al 20 jaar lang. Logisch gezien, van Involcan, liggen de emissies tussen de 170 en 1.200 ton koolstofdioxide per dag.
VIDEO:
https://youtu.be/_blkQoNVtz0?t=79
Het gaat om emissies in verschillende gebieden en in stilte. "Ze zijn erg zwak, lossen snel op in de lucht en zijn niet zichtbaar voor het menselijk oog; daarom vormen ze geen gevaar voor mensen.”
Het vulkanisch systeem van Gran Canaria is actief
De CO²-uitstoot gemeten in het Noorden van het eiland overtreft die van de Cumbre Vieja op La Palma
GRAN CANARIA – zondag 22 april 2018 - Het actieve vulkanische systeem van het eiland, gelegen in het Noorden en Noordoosten, stoot per vierkante kilometer/per dag 5,8 ton kooldioxide (CO²) de atmosfeer in; een waarde, die iets hoger is dan van de andere Canarische eilanden zonder duidelijke aardwarmte verschijnselen aan het oppervlak, zoals op de Cumbre Vieja (La Palma).
Het is een van de eerste gegevens van de studie van het vermogen van de aardwarmte.
Na evaluatie van 2.500 metingen van de diffuse stroom koolstofdioxide (CO2) in een gebied van 603 km² in het Noorden en Noordoosten van Gran Canaria, concludeert de geothermische-studie in het onderzoek naar het aardwarmte- potentieel van het eiland, dat dergelijke emissies enigszins superieur zijn aan die van andere actieve vulkanische systemen van de Canarische eilanden, zoals dat van de Cumbre Vieja (La Palma), of van de Dorsal Noroeste (Tenerife), dat ook geen aardwarmte- manifestaties heeft.
Pico de Bandama.
Dat van Gran Canaria stoot op een onregelmatige en stille manier 3.509 ton per jaar - 57 ton per dag - uit aan koolstofdioxide (CO²). Deze uitstoot komt overeen met een stroom van 5,8 dagelijkse ton per vierkante kilometer, een vergelijkbare waarde - en zelfs iets hoger -´dan de gemiddelde waarde van deze andere Canarische systemen, waarvan het stroombereik van 0,9 tot 4,9 dagelijkse ton per vierkante kilometer gaat.
De onregelmatige uitstoot van vulkanische gassen, verspreid, stil en onzichtbaar voor het menselijk oog, worden gekenmerkt door CO² . het tweede belangrijke component van vulkanische gassen na waterdamp.
Dit is een van de eerste bekende gegevens van het onderzoek dat is uitgevoerd door het Instituto Volcanológico de Canarias (Involcan) (Canarisch Vulkanologisch Instituut), dat heeft geleid tot zeven wetenschappelijke mededelingen tijdens de recente internationale EGU 2018-Conferentie in Wenen.
Studies van de Universiteit van Las Palmas de Gran Canaria hebben 24 vulkaanuitbarstingen op het eiland geïdentificeerd in de afgelopen 11.000 jaar, geconcentreerd in de Noordelijke sector, waar kleine mono-genetische vulkanische constructies en soms freato-magmatische vulkaanketels werden gegenereerd. Het recente uitbarstings-proces was de Bandama 1.970 jaar geleden.
Voor de directeur van het Instituto Volcanológico de Canarias (Involcan) (Canarisch Vulkanologisch Instituut), Nemesio Pérez, zijn deze resultaten "uiterst nuttig" om het bewakings-programma te versterken.
El Hierro stoot dagelijks 1.150 ton CO² uit
EL HIERRO - zondag 22 april 2018 - Een wetenschappelijke groep van het Instituto Volcanológico de Canarias (Involcan), (Canarisch Vulkanologisch Instituut; het Instituto Tecnológico y de Energías Renovables (ITER) (Technologisch Instituut voor Duurzame Energie), en het Agencia Insular de la Energía de Tenerife (AIET), (Eiland-Agentschap voor Energie, van Tenerife), entiteiten die ressorteren onder het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife, hebben in de maand juli 2017 een wetenschappelijke campagne uitgevoerd over veranderlijke gas-uitstoot op El Hierro, waarbij men heeft geconcludeerd, dat dit 1.150 ton CO² per dag bereikt.
De uitstoot is hoger dan de gemiddelde waarde welke is waargenomen voor deze vulkanische constructie in de periode 1998-2010, ongeveer 420 ton per dag, en iets hoger dan de maximumwaarde van het waarde-bereik dat als normaal werd beschouwd voor het gedeelte van het insulaire vulkanische systeem van El Hierro tijdens perioden met tussenpozen, of van rust, van tussen de 180 en 980 ton per dag.
Luchtopnamen van El Hierro.
Het doel van de campagne van 2017 was om de snelheid van veranderlijke uitstoot van koolstofdioxide (CO²) en andere vluchtige soorten in de atmosfeer in dezer insulaire vulkanische constructie te evalueren met als doel bij te dragen aan de verbetering van het programma voor vulkanische bewaking.
De planning en uitvoering van deze wetenschappelijke campagne was mogelijk dankzij het project 'Fortalecimiento de las capacidades de I+D+i para la monitorización de la actividad volcánica en la Macaronesia (MAC/3.5b/124)'( 'Versterking van I + D+i-capaciteiten voor de bewaking van vulkanische activiteit in Macaronesië '), met medefinanciering van het Programa de Cooperación Territorial INTERREG V A España-Portugal MAC 2014-2020 Territoriale Samenwerkingsprogramma INTERREG V A Spanje-Portugal), en logistieke steun van het Cabildo (Eilandbestuur) van El Hierro.
In deze chemische aardrijkskundige campagne van het insulaire vulkanische systeem van El Hierro namen twee Amerikaanse studenten - van de State Polytechnic University van Californië (Pomona, Californië) en de Temple University (Philadelphia, Pennsylvania) - deel, via het praktijkprogramma dat werd gepromoot door het Britse bedrijf GeoTenerife in samenwerking met het Involcan.
Aldus zijn honderden metingen ter plaatse van de vertnderlijke koolstofdioxide-stroom (CO²) en waterstofsulfide (H²S) uitgevoerd, evenals meer dan 1.800 monsters verzameld van gassen in de bodem-atmosfeer, voor verdere chemische en isotoop-analyse.
Deze metingen en bemonstering van gassen zijn gedaan op ongeveer 600 observatiepunten verspreid over het 278 vierkante kilometer grote gebied dat het onderzeese insulaire vulkanische systeem van El Hierro vormt, volgens vulkaan-structurele en toegankelijkheidscriteria.
Tijdens de recente pre-uitbarstende, en uitbarstende periodes op El Hierro, met een vijf maanden durende onderzeese uitbarsting en verschillende na-eruptieve seismische vervormings-crises, bereikte de veranderlijke uitstoot van koolstofdioxide (CO²) uit het ondergrondse insulaire vulkanische systeem van El Hierro ruim 2.200 ton per dag.
Niet zichtbaar voor het menselijke oog
Deze veranderlijke uitstoot van koolstofdioxide (CO²) zijn stil en verspreid, ze zijn niet waarneembaar voor mensen omdat ze erg zwak zijn, ze worden snel verdund in de lucht en ze zijn niet zichtbaar voor het menselijk oog, daarom vormen ze geen gevaar voor mensen.
Deze veranderlijke uitstoot van koolstofdioxide (CO²) is stil en verspreid, daarentegen is het het waarnemen van deze aardrijkskundige chemische parameter zeer nuttig voor de versterking van het vroegtijdige waarschuwingssysteem tegen mogelijke vulkaanuitbarstingen en seismisch-vulkanische crises, zoals is bewezen tijdens de recente vulkaanuitbarstingen opp de Canari9sche Eilanden en Kaap Verdië.
Bovendien is de interesse en het belang van deze werken voor de veranderlijke uutstoot van koolstofdioxide (CO²) door het hele oppervlak van het vulkanische systeem voor vulkanische bewaking, te wijten aan het feit dat de informatie die door dit soort wetenschappelijke campagnes wordt verkregen, niet kan worden verkregen via permanente, instrumentale netwerken.
De vulkaan Dorsal Noroeste op Tenerife
stoot dagelijks 300 ton CO² uit
Deze veranderlijke uitstoot van koolstofdioxide (CO²)
is stil en verspreid; en is niet waarneembaar voor mensen, omdat deze erg zwak is; het wordt snel verdund in de lucht
en is niet zichtbaar voor het menselijk oog,
dus ze vormen geen gevaar voor mensen
TENERIFE - zondag 22 april 2018 - De huidige veranderlijke uitstoot van kooldioxide (CO²) door de vulkaan Tenerife Vieja in de atmosfeer bereikt 297 ton per dag, een uitstoot die hoger is dan de gemiddelde waarde die tot nu toe is waargenomen voor dit vulkanische systeem, ongeveer 144 ton per dag, hoewel het binnen het bereik van de normale waarden valt die voor dit vulkanische systeem in aanmerking worden genomen.
Deze gegevens zijn verkregen door een wetenschappelijk groep van het Instituto Volcanológico de Canarias (Involcan) (Canarisch Vulkanologisch Instituut) en van het Instituto Tecnológico y de Energías Renovables (ITER) (Instituut voor Technologische en Hernieuwbare Energie), beide entiteiten ressorteren onder het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife, die in de maand juli 2017 de wetenschappelijke campagne hebben uitgevoerd over veranderlijke aardwarmte van de Dorsal Noroeste-vulkaan van Tenerife Vieja.
De Volcán Dorsal Noroeste van Tenerife.
Volgens de verkregen voorlopige resultaten, is deze veranderlijk uitstoot van koolstofdioxide (CO²) stil en verspreid, en niet waarneembaar voor mensen, omdat deze erg zwak is; snel wordt verdund in de lucht, en zijn niet zichtbaar voor het menselijk oog, dus vormt het geen gevaar voor mensen.
Het doel van de campagne van 2017 was om de actuele snelheid van veranderlijke uitstoot van van CO2 en andere vluchtige soorten in de atmosfeer in deze vulkanische constructie te evalueren om het vulkanische bewakingsprogramma te helpen verbeteren. De planning en uitvoering van deze wetenschappelijke campagne was mogelijk dankzij het TFVOLCANO-project 'Monitorización e investigación sobre la actividad volcánica de Tenerife’(‘Bewaking en onderzoek over de vulkanische activiteit op Tenerife), dat het Programa Tenerife Innova van het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife heeft gefinancierd.
Op de 72 vierkante kilometer die in deze vulkanische constructie zijn onderzocht, is veranderlijke uitstoot geregistreerd, relatief meer dan 400 ton per dag, voornamelijk tijdens de aardbeving-vulkanische crisis 2004-2005. Tijdens de periode van zes jaar 2009-2014, werd een veel stabielere uitstoot geregistreerd met een gemiddelde waarde van dagelijks 189, en een bereik van waarden tussen 160 en 220 ton per dag. Daarentegen waren tijdens de periode 2015-2017 deze waarden iets hoger dan die welke geregistreerd werden tijdens de periode 2009-2014.
Volgens de onderzoekers is het waarnemen van deze aardrijkskundige chemische meting uiterst nuttig voor de versterking van het systeem voor vroegtijdige waarschuwing tegen mogelijke vulkaanuitbarstingen en seismisch-vulkanische crises, zoals is waargenomen bij andere vulkanische systemen die episodes van vulkanische heropleving hebben doorgemaakt.
De interesse en het belang van deze werken voor de veranderlijke uitstoot van kooldioxide via het hele oppervlak van het vulkanische systeem voor vulkanische waarneming is te wijten aan het feit dat de informatie die door dit soort wetenschappelijke campagnes wordt gegenereerd, niet via permanente instrumentale netwerken kan worden verkregen..
Aan de chemische aardwarmte- campagne van 2017 hebben op de Dorsal Noroeste van Tenerife twee universiteitsstudenten - van het Imperial College (Londen, Verenigd Koninkrijk) en van het Carleton College (Minnesota, Verenigde Staten) - deelgenomen via het stage-programma dat werd gepromoot door het Britse bedrijf GeoTenerife in samenwerking met de Involcan.
Tijdens de chemische aardwarmte- campagne op de Dorsal Noroeste van Tenerife hebben voor de materialisatie van deze campagne in 2017 honderden metingen ter plaatse plaatsgevonden van de veranderlijk uitstroom van koolstofdioxide (CO² ) en waterstofsulfide (H²S), evenals dat er ruim duizend monsters van gassen in de bodematmosfeer zijn genomen voor verdere chemische en radioactieve analyse.
Deze metingen en bemonstering van gassen zijn verricht op ongeveer 350 waarnemingspunten verdeeld over de 72 vierkante kilometer die zijn onderzocht van de Dorsal Noroeste vulkaan op Tenerife, volgens vulkaan-structurele en toegankelijkheids-criteria.
De Cumbre Vieja stoot dagelijks
911 ton kooldioxide (CO²) uit
CANARISCHE EILANDEN -zondag 22 april 2018 - De Cumbre Vieja-vulkaan op La Palma stoot dagelijks 911 ton koolstofdioxide (C02) in de atmosfeer, resultaten die binnen normale grenzen liggen,maar bevestigen betekenisvolle schommelingen in het ontgassing proces gedurende de laatste vier jaar
Het Instituto Volcanológico de Canarias (Canarisch Vulkanologisch Instituut), de door het Cabildo (Eilandbestuur) van de Tenerife gepromote entiteit, voltooide in de tweede volle week van april 2018, de wetenschappelijke campagne van 2014 over de onregelmatige uitstoot van CO² in de atmosfeer door de Cumbre Vieja-vulkaan (La Palma), zo geeft het wetenschappelijk instituut aan in een communiqué.
De Cumbre Vieja-vulkaan, op het eiland La Palma.
Sinds 1997 verwezenlijkt de vulkanologische groep ITER dit soort wetenschappelijke campagnes met een jaarlijkse verklaring, maar als er een verandering van vulkanische activiteit in La Palma is, zou dit type campagnes worden uitgevoerd met een maandelijkse of wekelijkse frequentie.
Tijdens de wetenschappelijke campagne van 2014 zijn honderden maatregelen voor veranderlijker CO²2-stroming op het ongeveer 220 vierkante kilometer grote oppervlak van de Cumbre Vieja-vulkaan gemaakt volgens de vulkaan-structurele en toegankelijkheids-criteria.
De registratie van 2014 is lager dan de registratie welke de Cumbre Vieja in de voorgaande twee jaar heeft genoteerd, ongeveer 1.500 ton per dag, maar hoger dan die van 2012, wat het record bevestigt van aanzienlijke fluctuaties in de veranderlijke CO2-uitstoot in de Cumbre Vieja tijdens de laatste vier jaar.
Deze fluctuaties gingen gepaard met even belangrijke veranderingen in de uitstoot van helium-3 geregistreerd op La Palma,
Anderzijds ligt het record van 2014, met 911 ton - ongeveer 42 ton per dag -binnen het waarde bereik dat INVOLCAN normaal acht voor de Cumbre Vieja; van 176 tot 1.271 dagelijkse ton aan veranderlijke CO²-uitstoot.
In het veldwerk, met betrekking tot deze wetenschappelijke campagne van 2014, namen studenten van de Universiteiten van Oviedo, Glasglow, en Londen deel.
De interesse en het belang van deze werken voor de veranderlijke CO2-uitstoot van de Cumbre Vieja-vulkaan voor vulkanische waarneming is in wezen te danken aan het feit dat de informatie die wordt gegenereerd door deze wetenschappelijke campagnes niet kan worden verkregen via permanente instrumentale netwerken, evenals de lage oplosbaarheid van CO2 in silicaat-smelten (magma).
Deze veranderlijke, stille en verspreide CO²-emissies zijn niet waarneembaar voor mensen, omdat ze erg zwak zijn, vergeleken met die geregistreerd in andere actieve vulkanische systemen, ze worden snel verdund in de lucht en zijn niet zichtbaar voor het menselijk oog; daarom vormen ze geen gevaar voor mensen.
Daarentegen is de studie van deze natuurlijke uitstoten, die van groot nut zijn voor de versterking van het vroege waarschuwingssysteem tegen mogelijke vulkaanuitbarstingen en seismisch-vulkanische crises.
De vulkanische krater Cumbre Vieja is de afgelopen 200.000 jaar ontstaan en heeft het grootste aantal historische uitbarstingen op de Canarische Archipel geregistreerd met zeven van de in totaal 16 uitbarstingen:
- 1430-1440 Tacande,
- 1585 Tehuya,
- 1646 San Martin of Tigalate?,
- 1667/1678 San Antonio, 1712 Charco, 1
- 1949 San Juan,
-1 971 Teneguía
en bevindt zich op het eiland dat de hoogste niveaus van helium-3-uitstoot op de Archipel registreert.
Daarom is het vulkanische systeem op de Canarische Eilanden met "het grootste aantal kansen," geschikt voor de volgende uitbarsting die zal plaatsvinden op de Canarische Eilanden.
Deze aardrijkskundige realiteit is verenigbaar met de vergelijking van de resultaten van de wetenschappelijke campagnes van 2014 met betrekking tot de veranderlijke uutstiit van koolstofdioxide (CO²) in de vulkanische systemen van de Canarische Eilanden die geen zichtbare manifestaties vertonen van vulkanische gassen die van hun oppervlak uitgaan.
De Cumbre Vieja registreert de hoogste veranderlijke uitstoot van koolstofdioxide (CO2) per vierkante kilometer, met 4,14 ton per dag, bijna het dubbele van het geregistreerde aantal van het vulkanisch systeem Dorsal Noroeste van Tenerife, 2, 6 ton per dag; en van El Hierro, 2,5 ton per dag.
In de Pyreneeën is
vulkanische as van Canarias
SPANJE - maandag 22 januari 2018 - De uitbarstingen van Timanfaya in 1736, en Tambora in 1816, stuurden een grote hoeveelheid ijzer die de chemische samenstelling van de bomen in de nationale parken Ordesa, Monte Perdido, en Aigüestortes i Estany de Sant Maurici, veranderde.
De as van de Canarische vulkanen heeft een deel gevormd van wat bekend is als de Pyreneeën ondanks de meer dan 2500 kilometer tussen de twee plaatsen. In september 1730 werd de Aarde geopend in Timanfaya.
Bossen in de Pyreneeën.
De lava stroomde zes jaar lang, begroef negen dorpen en veranderde het eiland Lanzarote volledig. De atmosferische veranderingen veroorzaakten die uitbarsting eeuwen geleden, en die van Tambora, in Indonesië -die maandenlang het zonlicht verborgen hielden - lieten ook hun spoor achter in de honderdjarige bossen van het Iberisch schiereiland.
Deze conclusie is onderdeel van het onderzoek uitgevoerd door Andrea Hevia , van het Centro Tecnológico Forestal y de la Madera (Cetemas) (Bos- en houttechnologiecentrum) in Asturië, die de overgedragen wijzigingen van de chemische samenstelling in de jaarlijkse groeiringen van de eeuwenoude bomen van de Pyreneeën heeft bestudeerd, vooral die van de sub-alpine bossen van zwarte den (Pinus uncinata) van de nationale parken Ordesa, Monte Perdido, en Aigüestortes i Estany de Sant Maurici.
Spoor
Volgens de genoemde wetenschappelijke studie van de Universiteit van Barcelona is er een chemisch spoor door de gassen die vrijkomen in de atmosfeer met de vulkaanuitbarstingen van de achttiende en negentiende eeuw. Deze overblijfselen liggen in de oudste naaldbossen van de Pyreneeën.
De uitbarstingen, zoals van Timanfaya, op Lanzarote, in 1736; en de genoemde Tambora (Indonesië) , dat wil zeggen, een van de meest explosieve perioden van de eilanden zonder zomer in 1816 op het eiland, maakten een monsterlijke hoeveelheid ijzer vrij die de chemische samenstelling moest aanpassen van de jaarlijkse groeiringen van de Pyreneese bomen. Deze ringen onthullen een stijging van het fosfor-, zwavel- en chloorgehalte na 1850, toen de industriële revolutie in Europa begon.
Zwavel
Het onderzoek, zo zegt de Universiteit van Barcelona, heeft het voor het eerst mogelijk gemaakt om de effecten van klimaatverandering op voedsel-kringlopen in bossen te analyseren, en heeft bevestigd, “dat de Pyreneese bossen de chemische voetafdruk van wereldwijde episodes kunnen registreren, bijvoorbeeld , vulkaanuitbarstingen op afgelegen plaatsen, en de effecten van gas emissies in de atmosfeer sinds de industriële revolutie.” Voor Emilia Gutiérrez, hoogleraar aan de Afdeling Evolutionaire Biologie, Ecologie en Milieuwetenschappen van de Universiteit van Barcelona, “is de informatie - geregistreerd door deze bomen die op hoogten boven de 2000 meter groeien - representatief voor de wereldwijde veranderingen, omdat hun groei niet wordt beïnvloed door uitwerkingen van lokale menselijke activiteiten.”
Chloor
De deskundigen hebben de atmosferische veranderingen in de afgelopen 600 jaar geanalyseerd, met een jaarlijkse en zelfs seizoensgebonden resolutie, "op basis van de analyse van boom-groeiringen", zegt Gutiérrez. De meest voorkomende stoffen zijn fosfor, zwavel, en chloor uit 1850.
De deskundigen zeggen, “ dat de toename van sulfaat- en nitraatemissies in de atmosfeer de fixatie in de , en de opname door de boom, van essentiële elementen - zoals calcium - kan beperken. Gutiérrez voegt daaraan toe,” dat magnesium, of mangaan, onder andere, allemaal essentieel zijn voor de groei en ontwikkeling van bossen."
De Canario’s zien geen
doeltreffend vulkanologisch risico
CANARISCHE EILANDEN - vrijdag 29 december 2017 - Nemesio Pérez, voorzitter van Involcan (zie: http://www.involcan.org), laat weten dat er weinig opleiding is onder de burgers, en dat vulkanen niet in verband mogen worden gebracht met een ‘sociaal alarm’.
Het inzicht van vulkanologische risico's van de Canario’s ‘is niet gepast’, zo bevestigt Nemesio Pérez, de voorzitter van Involcan, krachtig.
Volgens Pérez komt dit vooral, “omdat men zich het landgoed Santa Rita alleen herinnert als het dondert".
Deze nalatigheid betekent, dat burgers zich deze verschijnselen alleen herinneren wanneer ze zich op een ongewone manier voordoen, zoals in oktober 2016 gebeurde met de seismische zwerm van La Palma, zegt Pérez.
De voorzitter van Involcan zegt, “dat de verantwoordelijkheid voor dit gebeuren gedeeld wordt door politici, wetenschappers, en de media; “hoewel hij aandringt op de relevante rol van laatstgenoemden, die hij bekritiseert omdat zij dit soort informatie niet met voldoende frequentie doorgeven..
"We moeten elke week over vulkanen praten," merkt Pérez op, en herhaalt de noodzaak om ervoor te zorgen dat de term ‘vulkaan’, of ‘vulkanisch verschijnsel’ niet wordt geassocieerd met ‘sociaal alarm’. "We moeten met informatie en educatie de mythe doorbreken dat de vulkaan een wapen is," zegt hij.
Tijdens de Involcan-persconferentie, gehouden in het Cabildo zelf, toonde Nemesio Pérez de internaliseringsstrategieën die het Eilandbestuur uitvoert (het beleid tegen probleemgedrag van mensen die vooral zelf last hebben van emotionele problemen en psychosomatische klachten); waaronder de hulp aan landen zonder voldoende middelen die een vulkanologische ramp hebben geleden, met onderzoeks-steun aan andere landen, met presentatie van onderzoek en opleiding door medewerkers van Involcan.
In deze lijn heeft het gemeenteraadslid van het Departement ‘Tenerife 2030’ van het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife, Antonio Garcia Marichal, opgemerkt, dat op het eiland verschillende acties worden uitgevoerd, “ die vooral gericht zijn op de ‘nieuwe generaties’, omdat zij een gebrek aan opleiding hebben tegenover de rest van de bevolking.
De entiteit heeft in 2017 verschillende wetenschappelijke samenwerkingen uitgevoerd op Kaapverdië, in Zuid-Korea, Ecuador, de Filipijnen, Galapagos, Italië, Japan, Madeira, en Nicaragua, en heeft de resultaten van de Involcan-onderzoeksprojecten gepresenteerd op vier belangrijke internationale congressen gehouden in Singapore; Wenen (Oostenrijk); Portland en New Orleans (Verenigde Staten).
Deze externe aanwezigheid, zoals bevestigd door het Cabildo (Eilandbestuur), "draagt bij aan de versterking van de capaciteiten van het Involcan-personeel, met als doel het verbeteren en optimaliseren van het beheer van het vulkanische risico".
In deze lijn wijzen zij er ook op, “dat het de uitwisseling van kennis en ervaringen met andere groepen bevordert, evenals de samenwerking als werkmethode".
Voor het jaar 2018 is het vooruitzicht van Involcan, om door te gaan met het ontwikkelen van studies, en het presenteren van wetenschappelijke artikelen in: Oostenrijk, op de Azoren, Kaapverdië, in Denemarken, Ecuador, de Verenigde Staten, de Filipijnen, Hawaï, Italië, Japan, Madeira, Nicaragua, Papoea-Nieuw-Guinea en Tanzania.
Timanfaya, schild van de levende vulkanen
De dorpen Mala en Guatiza bevinden zich in een gebied
waar de kans op het ondergaan van erupties het grootst is
LANZAROTE - donderdag 10 augustus 2017 - Het Nationale Park Timanfaya zal waarschijnlijk het toneel zijn van de de vulkaanuitbarsting die zich voordoet op Lanzarote, en als die zich voordoet, zullen de huidige lava velden het grootste deel van de schade absorberen, met uitzondering van de vervormingen die de as regen veroorzaakt in het Zuiden van het eiland.
Dat is de verwachting van de vier onderzoekers van het Instituto de Ciencias de la Tierra Jaume Almera (ICTJA-CSIC) (Instituut voor Aardwetenschappen Jaume Almera) welke deze maand is gepubliceerd in tijdschrift Natural hazards and Earth sytem siences, in een artikel dat nagaat hoe in de toekomst de erupties kunnen zijn welke zich voordoen op Lanzarote, en wat voor soort risico’s die met zich meebrengen.
Elk jaar bezocht door anderhalf miljoen personen, is Timanfaya het resultaat van een van de grootste erupties welke men in Europa kent: die duurde zes jaar (van 1730 tot 1736), veroorzaakte honderden vulkanische kegels langs een spleet met een lengte van 13 kilometer en bedekte een derde van het gehele eiland met lava.
In totaal is dat 1,5 vierkante kilometer magma (equivalent aan het volume voor vullen van de dam van Mequinenza, het grootste reservoir van de rivier de Ebro). Er waren geen slachtoffers, maar het lange aanhouden van de erupties en de uitgestrektheid van het getroffen gebied heeft grote gevolgen gehad voor het dagelijks leven op Lanzarote in de 18de Eeuw.
Minder dan een eeuw later, in 1834, kwam er een andere uitbarsting in hetzelfde gebied - de tot nu toe laatste op Lanzarote, maar veel kleiner en korter van duur (ongeveer drie maanden), met als herinnerinmg de drie vulkanen genaamd: Tao, Tinguatón en Nuevo del Fuego.
De onderzoekers van het CSIC, Laura Becerril, Stefanía Bartolini, Adelina Geyer, en Joan Martí (een van de deskundigen die de Canarische Regering heeft geadviseerd op het vlak van de crisis tijdens de uitbarsting op El Hierro in 2011) hebben alle vulkanische periodes geanalyseerd die in Lanzarote bekend zijn, en de geologie van het eiland, om te proberen te bepalen wat het meest waarschijnlijke risico is .
Hun prognose is, dat als zich weer een verschijnsel van deze soort op het eiland voordoet, dat waarschijnlijk de grootte van de uitbarsting van 1834 heeft , met een maximum aan vulkanisch materiaal uitgestoten op ongeveer 0,02 km³, met as stroken van maximaal drie kilometer lang, en lavastromen tot zeven kilometer lang.
De plaatsen waar een grotere kans bestaat dat een eruptie komt (geraamd op een maximum van 6 op 100.000) zijn verdeeld langs een lijn die het eiland doorkruist, langs de dorpen Mala en Guatiza Timanfaya, in noordoostelijke- zuidwestelijke richting.
Hun risico-analyse gaat ervan uit, dat dat de eruptie waarschijnlijk van het stromboliaanse -type zal zijn en plaatsvindt binnen het Nationale Timanfaya Park, een beschermd natuurgebied met slechts een paar gebouwen en weinig infrastructuur. Deze uitbreidingen hebben, volgens hen, het grootste risico, om opnieuw te worden bedekt met lava.
De rest van het eiland loopt weinig risico te worden getroffen door de lava, en ook niet door as-regen, die waarschijnlijk zal afbuigen naar het zuiden - als op die dagen de op Lanzarote meestal noordoostelijke winden aanwezig zijn - waar Playa Blanca een van de belangrijkste toeristische bestemmingen is.
Gemeenten zoals Tías, Tinajo, San Bartolomé, en Arrecife, kunnen zich ook getroffen zien in de straal van de verstrooiende as van een nieuwe eruptie in Timanfaya, afhankelijk van de heersende wind.
De auteurs van dit artikel stellen - dat hoewel er 15 uitbarstingen hebben plaatsgevonden op de Canarische Eilanden in de historische periode (van de laatste zes eeuwen) - er zich geen grote schade heeft voorgedaan in termen van mensenlevens; een goede risico-analyse is een taak die nog steeds behandeling is.
350 jaar geleden: Eerste klim naar de top van de Teide, de hemel-kolom van Spanje
De eerste tekst waarin een klim naar de Teide wordt genoemd, is in1667 uitgegeven in Londen
De Guanchen identificeerden de vulkaan met, ‘de hel, en de God van de doden’
TENERIFE - Claudio Ptolomeo was een sterrenkundige, wiskundige en geograaf in Alexandrië die, in de eerste Eeuw: ‘De Geografie’ schreef. In deze tekst verschijnt de Teide als de hoogste top van Spanje en maakt deze deel uit van de wereldgeschiedenis van de ontdekkers vanwege zijn majesteitelijk hoogte. En in de late Middeleeuwen kreeg de Teide opnieuw zijn hoofdrol omdat met de voortschrijding ervan, de navigatie diende als gids voor de zeevaarders.
Maar de eerste tekst waarin men een klim naar de top van de Teide beschrijft, schreef men 350 jaar geleden in Londen. Door de Canario’s als gekken beschouwd, bereikten tussen augustus 1646 in 1650 de avonturiers Philips Ward, John Webber, John Cowling, Thomas Bridges, en George Cove, hun aanwezigheid op de top van de Canarische vulkaan.
El Teide, Tenerife
Vanaf dat moment begon de legende van de hoogste top van Spanje. Een geestelijke, Thomas Robert Sprat, kreeg het in 1667 voor elkaar dat de eerste tekst over de Teide, de Royal Society in Londen bereikte, dat wil zeggen, vijf jaar na de oprichting ervan bij Koninklijk Besluit van Charles de Tweede.
De Teide trok de aandacht van veel auteurs zoals van José de Viera y Clavijo, die altijd al verzekerde dat de aanwezigheid van de Canarische vulkaan deel uitmaakte van de beschrijvingen welke men over Canarias deed in het Antieke Griekenland. Viera beweerde dat Herodotus dit beschreef als: “de Atlante blinkt uit als en cilindrische vorm.”
“Men bevestigt dat deze zo hoog is dan men niet de top ervan kan zien omdat die in de winter en in de zomer altijd in de wolken verkeert, en zijn bewoners noemen hem de Hemel-kolom.”
De vulkaan dient tevens als gids, andere auteurs zoals de Italiaan Dante Alighieri (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dante_Alighieri), en de wereldreiziger Angelino Corbizzi, naast Nicolosso de Recco in 1341, hadden scenes in gedachten vanwege zijn hoogte. Wat school ging maken, omdat Tenerife werd gezien op de landkaarten als het ‘Eiland van de hel’ door de uitbarstingen van de Teide
De reiziger Alise Ca’ da Mosto en de professor Gomes Eanes Da Zurara hebben het in hun teksten over de permanente uitstoot van gassen uit de vulkaan.
De Guanchen, de antieke bewoners van het eiland, bleven ook niet achter en beschouwden de Teide als het huis van het kwaad omdat ze niet in staat waren de reden te verklaren waarom, vanuit deze top, vuur kwam.
“De Teide was voor de primitieve bewoners van het eiland een plaats van verschrikking, omdat zijn erupties en rookkanalen in vlammen, signalen waren van de furie van de Maligno Guayota, de boze God die huisde in het binnenste van de vulkaan en zo met de branden geïdentificeerd werd als de God van de doden,” zo bevestigt Antonio Tejera Gaspar (http://anuariosatlanticos.casadecolon.com/index.php/aea/article/view/972/972) dat er bepaalde religieuze manifestaties waren op La Gomera, El Hierro, La Palma, en Gran Canaria , die als referentie de Teide hebben.
De Guanches dingen de Teide niet op, hoewel ze paden voor de veehouderij aanlegden in de nabijheid ervan. Het is sinds de 15de Eeuw dat de Teide zich normaliseert omdat de cartografen die schilderde naar aanleiding van de verhalen van reizigers.
Het is in de zomer van 1715 dat de eerste verhalen verschijnen over stappen op de vulkaan. Het is weer een Brit, professor Evens, die zei, “als men een steen optilt, verschijnt er behoorlijk wat zwavel;” en hij was de eerste die bevestigde dat de Teide zijn ademhalingsproblemen had veroorzaakt.
Canarias ligt niet in Afrika
Het Amerikaans Geologisch Instituut
stelt iedereen in het ongelijk die zegt
dat de Canarische Eilanden geologisch tot Afrika behoren
CANARISCHE EILANDEN - maandag 13 maart 2017 - Een studie - die is verricht door Juan Carlos Carracedo van de Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC) (Wetenschappelijke Onderzoeksraad) en door Robert I. Tilling van het Amerikaans Geologisch Instituut- stelt, dat de Canarische Eilanden volledig los staan van het Afrikaanse Continent.
De studie - de men kent als ’Geologie en vulkanologie van de Vulkanische Oceaan-Eilanden Canarias-Hawaï’- werpt volledig de talrijke studies omver die Canarias verbinden met het Afrikaanse Continent; in dezelfde studie geeft men blijk van het feit, dat de twee vulkanische Archipels ‘een buitengewoon unieke omgeving’ vormen, zo laten de redacteuren weten in een communiqué.
Feitelijk beschouwt de nieuwe visie - die wordt aangedragen door de recente studies - de Canarische Eilanden niet als een geheel van ‘eigenaardige’ vulkanische eilanden als slechts een toevallig geologisch ongeval in verband met de tektoniek van het Atlasgebergte; maar, als nóg een; en een van de geologisch meest belangrijke van de Oceanisch vulkanische eilandenketens van de Planeet, volledig losstaand van het Afrikaanse Continent.
De Canarische, zoals de duizenden soortgelijk bestaande, zijn eenvoudigweg succesvolle onderzeese vulkanen, dat wil zeggen, gesitueerd in een geologisch scenario dat de voortgang van het vulkanisme heeft gecontinueerd tot het tevoorschijn komen en vormen van eilanden.
De verplaatsing van de aardlagen waarop ze liggen in relatie met de magmastroom die ze vormt -bekend als warm punt - heeft in de loop van miljoenen jaren, de kenmerkende lijnen van de eilanden gevormd, evenals de oudere die zich meer van dit magma-punt verwijderen.
Het magma - het element waarmee de natuur de eilandconstructies vormt - komt van honderden kilometers diep, waardoor de eilanden als het ware open vensters zijn naar het interieur van de Planeet.
Veel van deze concepten zijn ontwikkeld in de studie van de Hawaiiaanse eilanden - zoals men uitlegt in eerste lezing - en zijn soms aangevuld en bevestigd op Canarias, in tweede lezing.
Deze omstandigheid geeft een nieuwe en buitengewone waarde aan het geologische onderzoek van Canarias, omdat wat men hier onderzoekt en ontdekt nu een universele waarde heeft, en in ruil daarvoor, de gedane ontdekkingen op soortgelijke eilanden, zoals de Hawaiiaanse, hier direct toepasbaar op zijn. Met andere woorden, heeft Canarias nagelaten geologisch ‘afwijkend te zijn, om ten volle binnen te treden in het internationale wetenschappelijke scenario; wat leidt tot een verhoogde belangstelling.
De grootste tsunami ooit, is veroorzaakt
door een vulkaanuitbarsting op Tenerife,
en dat kan opnieuw gebeuren
TENERIFE - woensdag 14 december 2016 - Na jaren van onderzoek, hebben wetenschappers enkele jaren geleden vastgesteld, dat de grootste tsunami ooit, als oorsprong het Canarische Eiland Tenerife heeft gehad. Het gaat dan om een vulkaanuitbarsting van 170.000 jaar geleden welke golven heeft veroorzaakt van ruim 150 meter hoog en die hele delen van het vaste land wegvaagde.
Als gevolg van de vulkaanuitbarsting op het eiland Tenerife, vielen duizenden tonnen aan gesteente en puin met wel 150 tot 200 kilometer per uur de Oceaan in, wat er voor zorgde dat enorme golven ontstonden die, naarmate deze voortschreden, steeds groter werden, tot hoogten van wel 150 meter, of meer.
Die vulkaanuitbarsting heeft, volgens de onderzoekers, tussen de 160.000 en 170.000 jaar geleden plaatsgevonden aan de zuidkant van Tenerife. Ook na deze uitbarsting zijn er nog verschillende erupties geweest maar nooit meer met een dergelijk verwoestende kracht.
Nieuw onderzoek
Nu heeft nieuw onderzoek aangetoond, dat een mogelijke toekomstige vulkaanuitbarsting op, of bij een van de Canarische Eilanden weer voor een mega-tsunami kan zorgen waarbij golven van ruim 25 meter hoogte alles wat deze tegenkomen, zullen verwoesten. Daaronder worden ook delen gerekend van Groot Brittannië, evenals de Amerikaanse steden New York, of Miami, die grotendeels van de kaart zullen worden geveegd door het wassende water. Een mogelijke vulkaanuitbarsting zou een landverschuiving in werking kunnen zetten die verwoestende gevolgen zal hebben
Pico de Teide (Tenerife): hoogte 3.718 meter.
Gelukkig komen dit soort mega-tsunami’s slechts zelden voor; maar gezien het feit dat vanaf de Canarische Eilanden lang geleden al verwoestend werk is veroorzaakt, kan niets worden uitgesloten. Daarnaast voorspelt men al jaren, dat het een kwestie van tijd is voordat een vulkaan op bijvoorbeeld Tenerife (de Teide) tot uitbarsting kan komen. De vraag is dus niet of; maar, wanneer?
Zandvormen in het duinlandschap
EL MÉDANO - zondag 22 mei 2016 -. We hebben het over het verschijnsel dat zorgt voor het verschijnen van zandhoopjes in honderden eigenaardige vormen tussen El Médano en Montaña Roja, in het Zuiden van Tenerife, wat een wetenschappelijke controverse blijft. En, alsof dit een plaats delict is, is men nog steeds op zoek naar verklarende antwoorden.
Men zou kunnen zeggen dat alles en iedereen de zandhoopjes heeft onderzocht die lijken op versteende zand-riffen tussen de kust bij El Médano en Montaña Roja, als antwoord over het hoe en waarom deze zich vormen, maar dat er tot nu toe geen stellingname is die als definitief kan worden beschouwd.
Tussen het dorp El Médano en Montaña Roja treft met een veld aan
dat is bezaaid met buisvormige structuren waarvan de herkomst een mysterie blijft.
Sporen van aardbevingen, of vormen van wortels?
De Sociedad Geológica Española (SGE) (Spaanse Maatschappij voor Geologie) heeft op 7 en 8 mei de Geolodía 2016 georganiseerd; een seminar, waarop men in geheel Spanje excursies voor het publiek organiseert en discussieforums met vrijwillige geologen. De Universiteit van La Laguna werkt samen met dit initiatief en leidt een excursie door de geologische omgeving van El Médano, de zuidelijke kustplaats op Tenerife.
De professor in de Petrologie en Geochemie en hoogleraar aan de Culturele Telesforo Bravo-Leerstoel van de Universiteit van La Laguna, Ramón Casillas; en ook de professor van de Afdeling Dierkunde, Bodemkunde en Geologie, Julio de la Nuez; en de conservator van het Museo de la Naturaleza y el Hombre (Museum van de Natuur en de Mens), Esther Martín, proberen tijdens deze dagen, samen met 75 deelnemers aan het activiteitenprogramma in het kader van Geolodía 2016, een antwoord te geven op deze vragen, door het gebied te betreden om te zien hoe het scenario van de plaats delict was.
De onderzoekers die deze structuren hebben onderzocht, geven toe dat deze ontstaan zijn door wind-erosie en door stromend afvalwater en dat in die gebieden waar het zand minder vast verankerd is de wind de zandkorrels meeneemt, terwijl daar waar sprake is van een grote verankering van zand, dit - mettertijd - erodeert tot deze vreemde vormen. Maar de controverse over het verschijnsel blijft bestaan en geeft aanleiding tot meningsverschillen over de diverse zandophoping op de ene of de ander locatie.
Tijdens de excursie heeft men de stelling geponeerd, dat de oorsprong ligt in de passage van warm water en gassen die zijn geproduceerd door de aanwezigheid van pyroclastische lavastromen.
Ook was sprake van een seismische oorsprong, en werd deze in verband gebracht met een grote aardbeving van 3.000 to 10.000 jaar geleden.
En als laatste, dat de buisvormige structuren te maken zouden kunnen hebben met de biologische activiteit welke te maken heeft met plantenwortels en andere organismen aan de breuken van zandranden door het circuleren van calciumcarbonaat rijk water aan breuken van tektonische oorsprong die worden gevormd met naburig zand.
Na de veldstudies en de analyse van de grondmonsters, hebben de deelnemers aan deze Geolodía geconcludeerd, dat het meest waarschijnlijke is: dat ze een biologische oorsprong hebben.
Theorieën over
het ontstaan van de Canarische Eilanden
CANARISCHE EILANDEN - donderdag 18 juni 2015 - Over het ontstaan en de geologische ontwikkeling van de Canarische Eilanden bestaan al sinds het einde van de 18de Eeuw diverse en ook tegengestelde veronderstellingen.
Zijn de Eilanden het overblijfsel van een voormalig Continent in de Atlantische Oceaan; zijn het afgescheiden delen van het Afrikaanse Continent; zijn ze ontstaan door verheffing van de Oceaanbodem tot boven de zeespiegel; zijn ze vanaf de zeebodem door vulkanische erupties ontstaan; liggen ze net als 90% van alle vulkanen op Aarde, op een actieve grens van Aardplaten, of is het een hete locatie in de ondergrond die - net zoals bij de eilandketen van Hawaii - voor het ontstaan ervan verantwoordelijk is?
Alle eilanden van de Canarische Archipel zijn van puur vulkanische aard, geen van de eilanden heeft, zoals geologen zeggen, een Continentale sokkel, maar alle eilanden rijzen als vulkanen rechtstreeks vanaf de zeebodem op, daarmee zijn dan beide Continent theorieën uitgesloten.
Ook de stelling van een actieve platen-grens, waarlangs vloeibaar gesteente uit de aardkorst naar boven doordringt en een vulkaan-keten vormt, is niet houdbaar.
Canarias ligt op de Afrikaanse Plaat, die uit het Continent Afrika bestaat en de ervoor liggende Oceaanbodem. Tussen het Afrikaanse Continent - de Afrikaanse Continentale Plaat - en Atlantische Oceaanbodem voor de Westkust van Afrika, bestaat een actieve Platen-grens; Continentale Oceanische Afrikaanse platen zijn een eenheid. Het zelf bereik aan Afrika’s westkust is daarom een passieve Continent-rand.
De hotspot theorie
Vergelijkt men de eilanden onderling met hun verschillende leeftijd, dan valt meteen op, dat de zeven grote eilanden - van oost naar west: Lanzarote, Fuerteventura, Gran Canaria, Tenerife, La Gomera, La Palma en El Hierro - een eilandboog vormen die van het noordoosten naar zuidwesten verloopt. Naar het noordoosten zet de eilandenboog zich voort met de onderzeese verheffingen, de zogenoemde seamounts (onderzeese bergen) Dacia, Conception Bank, Anika en Lars.
Seamounts (zeebergen) ten Zuidwesten van El Hierro (veranderd volgens Google Earth).
Ook ten zuidwesten van El Hierro ligt een keten van seamounts (onderzeese bergen) op de oceaanbodem: de El Hierro-berg, de Endeavour-berg, de Paps-berg en de Tropic Seamount berg. Of het daarbij om nieuwe seamounts (onderzeese bergen) gaat als voorlopige, toekomstige eilanden, moet nog duidelijk worden.
Voorts valt op, dat de ouderdom van de seamounts (onderzeese bergen)) en de Eilanden van noordoost tot zuidwest afneemt; zo is de oudste zeeberg de Seamount Lars die 68 miljoen jaar gelden is ontstaan; de Anika voor 55 miljoen jaar, de Dacia voor 47 miljoen jaar; de Selvagens voor 47 miljoen jaar, Lanzarote en Fuerteventura voor 24 miljoen jaar, Gran Canaria voor 156 miljoen jaar, Tenerife voor 12 miljoen jaar en de jongste eilanden: La Palma en El Hierro uiteindelijk voor twee, tot een miljoen jaar.
Of het hierbij gaat om nieuw gevormde seamounts (onderzeese bergen) als voorlopers van toekomstige eilanden, of dat het geërodeerde, voormalige vulkanen zijn, is nog niet duidelijk.
Deze leeftijdsvolgorde van de eilanden volgt de mate van erosie. Terwijl de noordoostelijke, onderzeese bergen oude, weer terug tot onder het zeeoppervlak geërodeerde, voormalige vulkanen zijn; en de oostelijke eilanden Lanzarote en Fuerteventura slechts relatief verheven vlakten boven de zeespiegel, laten de jonge westelijke eilanden grote hoogteverschillen zien in hun topografie.
De nog slechts 2,8 km² kleine romp-eilandengroep Selvagens reikt met haar hoogste punt (Pico de Antalya) nog 163 meter boven de zeespiegel en zal binnen korte, geologische tijd tot onder de zeespiegel geërodeerd zijn.
Dezelfde ontwikkeling doet zich ook verder noordelijk in de Atlantische oceaan voor, met de vulkanische eilandengroep Madeira, ook hier liggen de afzonderlijke eilanden in een van noordoost naar zuidwest lopende boog en vertonen eenzelfde ouderdomsverloop. Zowel dot verloop in ouderdom, als ook de graad van hun erosie, wijst op het ontstaan van de Canarische Eilanden door een zogenoemde Hotspot (hete locatie).
Bathymetrische Kaarten (zie: http://www.encyclo.nl/begrip/Bathymetrische%20kaart)
van de Canarische Archipel en van de Madeira Archipel
met de eilanden en de bijbehorende seamounts (onderzeese bergen).
De dikke lijnen markeren het spoor van de Hotspots
(Hoernle & Carracedo, 2008).
1 = ruim 20 miljoen jaar geleden.
2 = ruim 20 tot 15 miljoen jaar geleden.
3 = ruim 15 miljoen jaar geleden.
4 = ruim 12 miljoen jaar geleden.
5 = ruim 9 miljoen jaar geleden.
6 = ruim 2 miljoen jaar geleden.
De ontwikkeling van onderzeese studies van de afzonderlijke eilanden van noordoost naar zuidwest:
Ruim 20 miljoen jaar geleden is op de bodem van de Atlantische Oceaan een eiland ontstaan als voorloper van Fuerteventura en Lanzarote die destijds nog één eiland vormden. In de loop van de tijd groeiden Fuerteventura en Lanzarote boven de zeespiegel uit en namen geleidelijk hun huidige verschijning aan en hebben zich ongeveer twee miljoen jaar geleden gescheiden. 15 Miljoen jaar geleden is Gran Canaria op de zeebodem verschenen, 12 miljoen jaar geleden Tenerife en La Gomera 9 miljoen jaar geleden.
Pas in de jongere geologische tijd - 2 miljoen jaar geleden - zijn de beide westelijke eilanden La Palma en El Hierro ontstaan, waarbij het spoor van de Hotspots (hete locaties) zich in twee parallelle sporen opdeelde (Carracedo, 1999).
Een Hotspot is een locatie in de bovenste aardkorst met heet, vloeibaar gesteente dat uit de diepte van de aardmantel als zogenoemde mantelpluim opstijgt. Een mantelpluim transporteert het hete basaltgesteente uit de aardmantel in de vorm van een smalle zuil tot in de bovenlaag van de aardkorst.
Wanneer het uit de aardmantel opstijgende gesteente de oppervlakte van de aardkorst bereikt, met de daar herstelde lagere druk, begint het te smelten en onstaat een basaltachtig magna, dat de lithosfeer doordringt en aan de aardoppervlakte wegvloeit. Mantelpluimen beginnen meestal op grensplaten in de aardmantel, bijvoorbeeld op 410 tot 560 km diepte op de grens tussen de bovenste en de onderste aardmantel, of op 2.900 km diepte tussen de onderste aardmantel en de aardkern. De kop van de mantelpluim vormt de Hotspot (hete locatie). Mantelpluimen en Hotspots (hete locaties) zijn relatief gebiedsstabiel, de aardkorst daarentegen loopt vanwege de Platentektoniek van de Hotspot weg en het magma baant zich daarom als een lasapparaat een weg door de aardkorst en vormt langzamerhand een keten van vulkanen. Daarbij is in de regel alleen de jongste vulkaan van deze keten actief, terwijl de oudere vulkanen steeds meer eroderen.
Een aanschouwelijk voorbeeld zijn de Hawaï eilanden, waar de vulkanen zich aaneenrijgen als aan een parelsnoer en naar het zuidoosten steeds jonger worden, terwijl de Pacific aardplaat naar het noordwesten over de Hotspot schuift.
Het geomagnetische lijnspoor in de bodem van de Atlantische Oceaan
vertoont een leeftijd van 190 miljoen jaar in de korst-strook
waarop de Canarische Eilanden liggen. (www.reliefs.ch/geo)
In het midden van de Atlantische Oceaan drijft langs de midden Atlantische rug de scheiding van de twee tektonische platen, de Amerikaanse plaat naar het westen en de Afrikaanse-plaat naar het oosten. De huidige oostelijke drift heeft een snelheid van ongeveer 2,3 tot 3 cm per jaar; de gemiddelde snelheid sinds de Jura periode - ongeveer 201 miljoen jaar tot 152 miljoen jaar geleden - bedraagt ongeveer 1,2 cm per jaar.
De strook van de aardkorst voor de West-Afrikaanse kust, waarop de Canarische Eilanden liggen, is met bijna 180 miljoen jaar het oudste gedeelte van de Atlantische Oceaan en heeft zijn gelijke in het zeegebied voor de Oostkust van de Verenigde Staten.
Door de tektonische platen-beweging van de oceaankorst over de Hotspot (hete locatie) en door de tijdelijke uitstroom van lava, is de eilandketen ontstaan; waarbij de toenmalige positie van de Hotspots door de vulkanische activiteiten op La Palma en El Hierro gekenmerkt is. Maar het vulkanisme dooft, als de plaat zich van de Hotspot weg beweegt.
Andere theorieën over het ontstaan van de Canarische Eilanden
Perioden van vulkanische activiteit op Canarias
Montelly et al., 2004) Ma = Miljoen Jaar
Omdat enkele geologische waarnemingen niet helemaal overeenstemmen met de Hotspot-hypothese - bijvoorbeeld de van het Hotspot spoor verwijderde ligging van deels terugkerende vulkanische activiteiten op sommige eilanden - zijn er steeds weer pogingen geweest, om het ontstaan van de Canarische Eilanden door andere stellingen te verklaren.
Van al deze verklaringspogingen zijn twee theorieën vermeldenswaard, namelijk de Atlas-hypothese en de Instabiliteits-hypothese.
Die Atlas-hypothese
De Atlas-hypothese verbindt de eruptieve cycli van de Canarische Eilanden met de dynamische fasen van het nabijgelegen Atlasgebergte (Marokko). Het Atlasgebergte vormt de tektonische grens tussen de Eurazië-Plaat in het noorden en de Afrikaanse-Plaat in het zuiden. De hoofdzakelijke verstoringen van de Atlas-bergketen verlopen in Noordoost/Zuidwestelijke richting en komen daarmee exact overeen met de ruimtelijke ligging van de boog van de Canarische Eilanden.
De Atlas-hypothese gaat er daarom van uit, dat een van deze hoofdverstoringen in de Noordoost/Zuidwestelijke richting tot aan de Canarische Archipel reikt. Deze verstoring zou periodiek actief geworden zijn en zou het uitvloeien van magma uit de aardmantel mogelijk gemaakt kunnen hebben. De magma uitvloeiingen zouden in meerdere, opeenvolgende stromen van druk en uitzetting opgetreden zijn, zoals in de blok-afbeeldingen van Anguita en Hernán is weergegeven.
De hieronder voorgestelde theorie van een tunnel tussen het Atlasgebergte en Canarias zou goed in dit schema passen.
Blokafbeelding volgens Anguita en Hernán (1975) over de Atlas Hypothese:
Periodieke activiteit van een van het Atlas Gebergte
tot aan Canarias lopende Noordoost/Zuidwest storingszone:
Lithosfeer = het bereik van het vaste gesteente –
zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Lithosfeer;
Asthenosfeer = het bereik van het vloeibare gesteente –
zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Asthenosfeer).
De instabiliteits-hypothese
De instabiliteits-hypothese houdt de verheffing van blokken oceaankorst en de vorming van breuken in, en de daaropvolgende magma-uitstroom als uitgangspositie van elk eiland.
De magma gordel voor de Afrikaanse Westkust (Schmincke en Sumita, 2004).
De Afrikaanse-Plaat bestaat uit de Oceaan Plaat en de Continentale Plaat. De relatief dunne Oceaan Plaat beweegt samen met de dikkere Afrikaanse-Plaat in noordoostelijke richting. Omdat de dikke en dieper in de aardmantel duikende Continentale Plaat deze beweging een grote weerstand biedt, komt het tot botsingen en daarmee tot plooiingen en breuken in de dunnere en daardoor weinig stabiele Oceaan Plaat. Daardoor worden delen van de Oceaan kortst als blokken omhoog gedrukt, als een reactie van de zwakke gebieden aan de overhang van de Oceaan-korst naar de Continentale korst. De verstoringen en breuken bij deze blokken zouden dan een voorkeur weg kunnen zijn voor het magma uit de aardmantel.
In de regel vertonen passieve plaat-grenzen geen grote storings-zones, of seismische activiteiten, noch vulkanisme. De passieve continentale rand aan de noordwestkust van Afrika past in dit schema - afgezien nog van zijn levendige vulkanisme.Hier rijgen zich verschillende eilandengroepen en enkele honderden seamounts (onderzeese bergen) aaneen in het noordwesten op de Afrikaanse-plaat. Naast de Canarische Eilanden zijn dit de eilandengroepen van Kaapverdië en Madeira, net zoals de Sahrawi seamounts (onderzeese Sahara bergen), een eerder gezonken eilandengroep en de Sierra Leone seamounts (onderzeese bergen).
In totaal is er een ongeveer 3.000 kilometer lange magma-gordel, die westelijk voor de Afrikaanse kust ligt.
Deze Noord-Zuid zone van vulkanische eilanden en seamounts (onderzeese bergen) parallel langs de kust in niet toevallig.
Zoals zo vaak bij natuurwetenschappelijke verschijnselen lijkt ook het ontstaan van de Canarische Eilanden niet monocausaal verklaarbaar te zijn.
Zo is niet uit te sluiten, dat de Canarische Eilanden hun ontstaan ook te danken hebben aan tektonische instabiliteit langs de lithosfeer-grens, hier de passieve West Afrikaanse plaatgrens.
Mogelijk heeft zich hier de oceaankorst langs een kritische naad tussen de dikke, oude Continentale-plaat en de jonge oceaan-lithosfeer gevormd die door storingen en breuklijnen van opstijgend magma zijn bevorderd, waarschijnlijk in combinatie met meerdere hotspots van ongeveer dezelfde ruimtelijke expansie.
Schematische voorstelling van de instabiliteits-hypothese (Carracedo, 1997):
Door de druk van de dunnere Oceaan-plaat tegen
de dikkere Continentale Afrikaanse plaat
ontstaan breuken, die dienen als uitweg voor het magma uit de aardmantel.
Edge Driven Convection (Hoek Gedreven Convectie)
De hotspot hypothese, waarschijnlijk samen met de instabiliteit hypothese, levert tot nu toe de meest sluitende verklaring voor het ontstaan van de Canarische eilandenketen op de Afrikaanse-plaat
Zoals eerder gezegd, passen beide waarnemingen niet geheel in dit beeld. Het ruimtelijke buitenspel van sommige vulkanische centra van het hotspot-spoor, de brede verstrooiing van de eilandketen, en de uitzonderlijk lange en deels terugkerende vulkanische activiteit van de afzonderlijke eilanden, kunnen niet uitsluitend worden verklaard door het klassieke hotspot model.
Historische foto van de Chinyero-eruptie in 1909.
Recente vulkanische erupties hebben zich in de 18de op Lanzarote en in de 19de Eeuw op Tenerife voorgedaan , zelfs nog in 1909, met de uitbarsting van de Chineyro.
Daarom gaan sommige geologen uit van een interactie tussen de Canarische-mantelpluim, met een zogenoemde Edge Driven Convection (EDC) (Hoek Gedreven Convectie) wat te vergelijken is als Continentale Rand-convectie. Een lithologische instabiliteit op de grens van een dikke Continentale-plaat en een dunnere Oceaan-plaat wordt EDC genoemd.
De dikke Continentale-plaat is hier de West-Afrikaanse Kraton
Kratons zijn de stabiele kernen op om het vasteland van de Continentale platen, die meestal sinds het begin van het Paleozoïcum geen tektonische verandering en dikte van meer dan 250 kilometer vertonen.
De dikte van de West-Afrikaanse Kraton wordt geraamd op 150 km, en die van de westelijk gelegen Oceaan-plaat daartegen op minder dan 19 kilometer.
Door de afwisseling in dikte van de Lithosfeer-platen ontstaan laterale temperatuur- en viscositeitsverschillen die een relatief kleine convectie-stroming in de mantel veroorzaken.
De convectie-stroming ontstaat door het wegzakken van het koele gesteente met een hogere dichtheid aan de rand van de dikke Continentale-plaat (Downwellings: blauwe pijlen) en door het opstijgen van heet gesteente met geringere dichtheid bij de hotspot (Upwellings, rode pijlen).
Het met een geschatte gemiddelde snelheid van 20 - 30 mm per jaar omhoog en wegzakkend plastisch gesteente vormt uiteindelijk een gesloten convectiewals.
Voor de Canarische Eilanden betekent dit, dat de aan de oppervlakte zichtbare verschijningsvorm van het vulkanisme, zowel door een locatie vaste mantelpluim, evenals door een Upwellings kleinschalige Edge Driven Konvektions-cel ontstaan is.
Interaktie van hotspot en Edge Driven Convection
als ontstaans hypothese van de Canarische Eilanden
(Carracedo, veranderd volgens Geldmacher et al., 2005)
EDC functioneert zo lang als de Continentale-plaat en het opstijgende magma boven de hotspot invloed op de convectie hebben. Aangenomen wordt, dat de reikwijdte van de Upwellings maximaal 600 tot 1.000 kilometer van de hotspots bedragen kan.
Tegenwoordig ligt het dichtst bij de Afrikaanse kust gelegen eiland Fuerteventura ongeveer 100 kilometer en het westelijk gelegen eiland La Palma ongeveer 500 kilometer van de Afrikaanse kraton verwijdert.
Neemt men de huidige driftsnelheid van de Afrikaanse plaat van 2,3 tot3 cm/per jaar, de huidige locatie van de hotspots onder La Palma, en bovengenoemde reikwijdte, dan kon de EDC in 2,5 tot 22 miljoen jaar tot stilstand komen.
Tunnel tussen de Canarische Eilanden en het Atlasgebergte?
Analyses van vulkanisch gesteente van het Atlasgebergte in Noordwest-Afrika vertonen een chemische vingerafdruk, die veel lijkt op het vulkanische gesteente van de Canarische Eilanden.
Medewerkers van het Leibnitz-Instituut voor Zee-wetenschappen in Kiel (IFM-GEOMAR) hebben daartoe een hypothese opgesteld: de vulkaan is door een soort tunnel aan de onderzijde van de Noordwest-Afrikaanse-plaat - van de Canarisch Eilanden uit - gevoed. “Daarom weten we, dat de Canarische hotspot aan Afrika voorbij is gegaan,” aldus een wetenschapper van IFM-GEOMAR in het internationale vaktijdschrift ‘Geology’.
"Onze resultaten tonen aan, dat het gesteente uit het Atlasgebergte toch uit nagenoeg hetzelfde materiaal uit de bovenste aardkorst stamt. Geofysische studies hebben al aangetoond, dat de ondergrens van de plaat onder het Atlasgebergte abnormaal dun is.
Schema van het mechanisme tussen
de Canarische hotspot en Noordwest Afrika (S. Duggen, IFM-GEOMAR, 2009).
De ondergrens ligt daar op slechts rond de 75 kilometer diepte, in plaats van de gebruikelijke 150 kilometer. Legt men de informatie naast elkaar, dan gaat het ruimtelijk gezien om een soort corridor aan de onderzijde van de Noordwest-Afrikaanse-plaat,” aldus de wetenschapper. De corridor met ongeveer 1.000 kilometer lang en 250 kilometer breed zijn. De westelijke tunnelingang ligt nabij de Canarische Eilanden, waar materiaal uit het diepste van de aardkorst bij de hotspot opstijgt. Een deel daarvan wordt afgebogen en stroomt de corridor onder het Atlasgebergte binnen en smelt daar plaatselijk.
Gedurende vele miljoenen jaren heeft het de opstijgende aardkorstmateriaal van de Canarische hotspots zodoende vulkanen in Noordwest Afrika met magma kunnen voeden.
Het bovenstaande is een vertaling van het Duitse artikel:
- Rainer Olzem, Timm Reisinger; 'Der Kanarische Hotspot':
www.rainer-olzem.de/hotspot.html
Het Instituto Volcanológico beschuldigt
het Instituto Geográfico Nacional ervan
gegevens achter te houden
CANARISCHE EILANDEN - dinsdag 5 mei 2015 - De Canarische instelling verlaat het wetenschappelijke comité voor vulkanische controle omdat men geen gegevens ontvangt over de laatste serie van drie aardbevingen welke zich sinds de zomer van 2014 zich heeft voorgedaan rond Villaflor, Güimar en bij de krater tussen Tenerife en Gran Canaria.
De wetenschappers van het Instituto Volcanológico de Canarias (Involcan) (Canarisch Vulkanologisch Instituut) (zie:
http://www.fomento.es/MFOM/LANG_CASTELLANO/DIRECCIONES_GENERALES/INSTITUTO_GEOGRAFICO/_INFORMACION/HISTORIA ) hebben op zondag 3 mei 2015 aangegeven, dat het Instituto Geográfico Nacional (IGN) - het centrum van de Spaanse Staat wat de vulkanische bewaking leidt van de Archipel - relevante informatie heeft achtergehouden voor de Canarische wetenschappelijke samenleving en de bevolking over de seismische activiteit welke zich voordoet op Tenerife.
Feitelijk, volgens Involcan, heeft het IGN een seismische crisis verborgen gehouden van meer dan duizend aardbevingen in 2010, evenals de exacte gegevens over drie series die sinds de zomer van 2014 zijn geregistreerd op Tenerife:
- een in de omgeving van Villaflor in juni 2014,
- een andere bij de onderzeese krater tussen het eiland Tenerife en het Eiland Gran Canaria in
januari 2015,
- en de meest recente, die van dinsdag 28 april 2015 in de Vallei van Güimar.
Volgens de aankondiging van zondag 3 mei 2015, in een communiqué dat geplaatst is op de sociale netwerken, heeft deze ondoorzichtigheid ertoe geleid, dat men de beslissing heeft genomen, het wetenschappelijk comité te verlaten van het Plan de Protección Civil y Atención de Emergencias por Riesgo Volcánico de Canarias (Pevolca) (Plan Bescherming Burgerbevolking en Waarschuwing voor Noodgevallen door het Vulkanisch Risico van Canarias).
“De motivering van die beslissing is de ernst die het verbergen van gegevens veronderstelt te zijn welke gerelateerd zijn aan het programma voor vulkanische bewaking op Canarias door het IGN; het nutsbedrijf , dat ressorteert onder het Ministerie van Fomento (Ontwikkeling) en dat momenteel de bevoegdheid heeft op het vlak van vulkanische bewaking in Spanje sinds 2004 bij Koninklijk Besluit, dat niet volgens de vormvereiste tot stand is gekomen met Canarias,” zo kwalificeert Involcan in het genoemde communiqué.
Dit comité is geformeerd uit lokale, nationale een internationale, wetenschappelijke instituten en Universiteiten die de signalen evalueren welke de magmabewegingen onder de Archipel uitzenden. Ze brengen hun conclusies over aan de autoriteiten, opdat die kunnen bepalen, welke maatregelen te nemen in geval van risico.
Verschillen tussen Canarias en de Spaanse Staat
De controle voor het seismische en vulkanisch gevaar op Canarias heeft meningsverschillen gegenereerd tussen de nationale overheden en die van de eilanden, vooral sinds het begin van de crisis in 2004 op Tenerife. Dat was de eerste keer in drie decennia, dat men de alarmbellen heeft doen rinkelen door de uitbreiding van kleine aardbevingen rond de Teide. Hoewel men het risico op een eruptie als laag beschouwd, doen zich verschillen voor bij sommige vulkanologen voor wat betreft de perceptie van het risico en het beheer van de crisis.
Hiaten in de controle plannen, mogelijk omdat men tot dan niet het gevaar van een uitbarsting heeft gevisualiseerd, hoewel dit een reële optie is, probeert men die gedeeltelijk op te lossen met het genoemde Staatsbesluit van datzelfde jaar 2004, waarin men het IGN benoemd, als primair verantwoordelijk voor het toezicht op de bewaking en aanlevering van gegevens.
Maar de Staat heeft ook toegezegd, samen te werken met de Canarische Eilanden. Er is besloten, dat het Pevolca, waarin de bevoegde nationale en lokale overheden betrokken zijn - de Staat, de Canarische Eilanden, de Eilandbesturen, de Gemeenten en de Protección Civil (Burger Bescherming = BB) - die, overeenkomstig de wetenschappelijke rapporten, op basis van protocollen beslissingen nemen om de bevolking te informeren en te beschermen.
Besluit zonder overeenstemming
Maar, zoals Involcan benadrukt in de nota, is dit decreet niet ‘afgestemd” met de overheden en de wetenschappelijke instanties van de eilanden:
"Met deze beslissing is zonder overeenstemming met Canarias de unanieme beslissing van de Senaat (Eerste Kamer)(in 2005) geboren, voor het bevorderen van het creëren en implementeren van het Instituto Volcanológico de Canarias (Vulkanologie Instituut van de Canarische Eilanden) ment een gezamenlijke inzet van alle in Spanje bestaande menselijke en technische middelen voor het verbeteren van het vulkanische risicobeheer.
Daar voegt men nadien de unanieme beslissing van het Canarische Parlement aan toe (in 2006), van de Federatie Canarische Gemeenten (in 2008), van het Congres van Afgevaardigden(de Tweede Kamer in 2009) en van de Federatie van Canarische eilanden (in 2014); waarbij men aandringt bij alle overheidsniveaus (de Staat, de Deelstaat Canarias en de Eilandbesturen) om aan Involcan deel te nemen, maar tot nu toe heeft alleen het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife zich gecompromitteerd aan deze beslissing van de wetgevende Kamers.”
Vandaar, dat het ITER (Instituto de Energías Renovables de Tenerife) (Instituut voor Hernieuwbare Energie van Tenerife), ressorterend onder het Cabildo (Eilandbestuur) nagenoeg de enige instantie is die Involcan bevordert, via een team dat geleid wordt door de vulkanoloog Nemesio Pérez. Maar waaraan ook deskundigen van de Canarische Universiteiten, evenals van diverse Spaanse en buitenlandse Universiteiten deelnemen.
De problemen hebben zich voorgedaan tijdens de urgentie-vergadering van het wetenschappelijk comité, dat dinsdagmiddag 28 april 2015 bijeengeroepen is door de Pevolca-directie, enkele uren na een reeks van zwakke aardbevingen die is gedetecteerd in de vallei van Güimar.
“De eerste verrassing voor de wetenschappers van Involcan was, te ervaren, dat het IGN helemaal geen gegevens aanleverde aan het wetenschappelijke comité over haar geochemische programma voor de vulkanische bewaking op Tenerife, en dat, voor de volledigheid, zich beperkte tot het informeren, dat men niets interessants had geregistreerd, zonder aanlevering van enige objectieve evalueerbare documentatie,” zo wordt opgemerkt in het communiqué van het Instituto Volcanológico de Canarias.
Het nationale seismische netwerk heeft op die dag een reeks van ongeveer een dertigtal seismisch evenementen geregistreerd, waarvan er 14 zijn gelokaliseerd in de Vallei van Güimar. De omstandigheid doet zich voor, dat het bij de lokalisering deze reeks dichtstbijzijnde geo-chemische meetstation van Involcan, in december 2013 is gestolen. Daarom heeft het Instituut geen informatie kunnen verschaffen over de registratie ervan, omdat dat station niet geantwoord heeft. Vandaar het belang, dat het IGN de informatie completeert; een situatie , die zich- volgens Involcan- niet heeft voorgedaan.
De tweede verrassing
Maar er zijn meer verschillen: “De tweede, en veel ernstigere, verrassing heeft men twee dagen na de genoemde bijenkomst ervaren en die bestaat eruit, dat het IGN, gedurende de afgelopen tien jaar, informatie verborgen heeft gehouden voor de leden van het wetenschappelijk comité, over de op Tenerife geregistreerde seismische activiteit.”
Concreet, aldus het Instituut, “geeft de gepubliceerde catalogus van de op Tenerife en omgeving gedurende het jaar 2010 gelokaliseerde seismische evenementen aan, dat dit er 60 waren; maar wat er , klaarblijkelijk, werkelijk door het IGN in dat jaar was gelokaliseerd, waren er 1.176.”
“Het verbergen van deze informatie is heel ernstig, het geeft duidelijk niet de dienstverlening weer waartoe het IGN bij wet verplicht is en brengt het werk van het beheer van de wetenschappers van Involcan in gevaar, wat zij moeten verrichten als leden van het wetenschappelijke comité, voor het Leidinggevende Comité van het Pelvoca,” zo geeft men aan in het communiqué.
De nota van het Instituto Volcanológico besluit met een waarschuwing: “Dit flagrante verbergen van openbare gegevens voor de Canarische samenleving en voor de wetenschappers van Involcan, kan ongewenste juridische gevolgen hebben voor verantwoordelijkheden die afgeleid worden van een niet correct beheer, dat gebaseerd is op de tendentieuze informatie die uitsluitend wordt verstrekt op de internetpagina van het IGN.”
Vanwege die situatie hebben de wetenschappers van het Involcan de beslissing genomen, niet door te gaan met deelname aan de bijeenkomsten van het wetenschappelijke comité van het Pelvoca zolang men niet corrigeert en de verantwoordelijkheden verduidelijkt die te maken hebben met deze ernstige afwijkingen die een openbare dienst treffen die bestemd is voor het garanderen van de veiligheid van personen die op deze Eilanden wonen.