aaaaLOGOMETBANNERGranCanariaActueel-146.jpg

d-51.jpg


Alfredo Kraus, de grote heer van het zingen

Op 10 september 2018 was het negentien jaar
na de dood van de bewonderde Canarische tenor

CANARISCHE EILANDEN - woensdag 12 september 2018 - Op 10 september 1999 (in 2018 negentien jaar geleden) stierf de Canarische tenor Alfredo Kraus, een van de grootste operazangers van de 20e Eeuw, op de leeftijd van 71 jaar in Madrid. Hij kreeg kanker, maar in werkelijkheid stierf hij aan verdriet; de dood, twee jaar eerder, van Rosa, zijn vrouw, was een te zware plaag geweest voor hem.

"Alfredo Kraus had een charisma, iets dat onmogelijk te leren is, omdat hij daarmee is geboren", zei regisseur Emilio Sagi op de dag van de dood van de tenor. Toen hij op het podium ging in ‘Werther’, was het genoeg om de eerste zin te zingen: "Is dit het huis van de Comendador?" om het publiek te boeien. En het was dat hij elk woord en elke uitdrukking tot een grote schepping maakte.”
1202593329-kCbE--620x349abc.jpg                                                                     VIDEO:
                                           https://youtu.be/g41ER7OERfc

                                 resizerphp-1.jpg
                             Kraus, in het
Casa de Colón in Las Palmas de Gran Canaria.
Werther, de titelrol van de opera van Jules Massenet, was sinds het midden van de jaren zeventig het belangrijkste werkpaard in zijn repertoire. De elegantie van zijn frasering, zijn voortreffelijke dictie, zijn beheersing van de mezza voce en zijn onderscheid veranderde in een soevereine les in het zingen van elke uitvoering van dit werk.

Maar hij blonk niet alleen uit als de romantische held gemaakt door Goethe. Hij deed het met andere titels van Franse opera's – ‘Faust’, ‘Romeo et Juliette’, ‘Manon’, ‘Les pêcheurs de perles’, ‘Les contes d'Hoffmann’ -, in de Italiaanse ‘Rigoletto’ en ‘La traviata’,  en ook in het bel canto zingen van Mozart repertoires -‘L'elisir d'amore’, ‘I puritani’, ‘Lucia di Lammermoor’, ‘La sonnambula’, ‘Don Giovanni'.

Niet te vergeten zijn, zijn invallen in de wereld van de zarzuela, vooral die in twee titels: ‘Doña Francisquita’ en ‘Marina’. Met de eerste opnieuw ingewijd, in 1956, in het Teatro de la Zarzuela, in enkele historische uitvoeringen geregisseerd door José Tamayo die de ontdekking van de tenor veronderstelden; en hij interpreteerde het ook, jaren later, in Barcelona Liceo’. Hij nam het drie keer op, en twee keer 'Marina', een van de laatste titels die hij in 1994 in het Teatro de la Zarzuela zong.
                                             vvffff.jpg
                                                       Alfredo Kraus, in ‘Werther’.
De legendarische Italiaanse tenor Giacomo Lauri Volpi, auteur van een onthullend boek met de titel ‘Parallel Voices’, definieerde Alfredo Kraus als de maximale bel canto van de 20ste Eeuw. De uitstekende Duitse sopraan Elisabeth Schwarzkopf noemde hem, "de tenor die de beste vocale techniek van onze tijd heeft."

Hij debuteerde laat voor wat gewoonlijk gebruikelijk is. Hij was 29 jaar oud toen de Ópera de El Cairo hem inhuurde om ‘Rigoletto’ en ‘Tosca’ te zingen. Al snel begon men te spreken over een jonge tenorblonde met blauwe ogen, geboren op de Canarische Eilanden op 24 november 1927, en hij had het lied bereikt dat door zijn broer Francisco was opgedrongen. Slechts twee jaar later van die Egyptische functies, beleefde de zanger een avond die heel speciaal voor hem zou zijn: zijn debuut in Lissabon, met ‘La traviata’, en naast niemand minder dan Maria Callas.
                                     resizerphpvvvvvvvv.jpg
                                           Kraus, in Lissabon met Maria Callas.
De Griekse sopraan had gevraagd wie deze jonge vreemdeling was met wie ze ‘La traviata’ ging zingen. "Zijn reactie," vertelde Kraus later jaren later, "was dat van een groot persoon en een geweldige dame. Ze feliciteerde me niet alleen heel oprecht, maar ze wou niet alleen uitgaan en ze nam me bij de hand om haar te antwoorden op het applaus van het publiek.”
“Kraus, je bent te laat voor mij", vertelde Maria Callas hem na haar optreden in Lissabon.

Een andere legendarische zangeres, de mezzosopraan Giulietta Simionato zei ooit: "Het was lang geleden dat ik niet meer in perfectie geloofde. Maar wat ik van Kraus hoorde deed me denken dat perfectie in een zeldzaam geval bestaat. Perfectie is in elk geval vandaag Alfredo Kraus.”

Aan het einde van zijn interpretatie van de aria ‘Fra poco a me ricoveró’, in ‘Lucia di Lammermoor’, in het Teatro Real in Madrid in de vroege jaren tachtig, riep een toeschouwer: “Perfect”. Dit positieve adjectief werd echter gebruikt om hem aan te vallen vanwege zijn vermeende kou bij het zingen, en om een confrontatie aan te gaan met een andere van de leidende Spaanse tenoren: Plácido Domingo.
                                 resizerphpvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv.jpg
                                      De tenor samen met Teresa Berganza.
Alfredo Kraus herkende hem niet, maar hij was jaloers op de media-aandacht van zijn collega's zoals Plácido Domingo, en José Carreras. Hij had geen problemen met het bekritiseren van massaconcerten en in plaatsen zoals voetbalstadions, hoewel hij in de jaren zestig een rol had gespeeld in een ‘Rigoletto’ -voorstelling in het Estadio Insular van zijn geboorteplaats, Las Palmas de Gran Canaria.

En het is dat Kraus in die jaren een populaire figuur is geweest, waarin de media echter niet de uitwerking hadden die ze hadden in de jaren tachtig en negentig, en met televisie-utzendingen die het landschap domineerden. Maar de tenor speelde in twee films. In een van hen speelde ‘Gayarre’ de mythischeNavarrese zanger; in de tweede,El vagabundo y la estrella,  speelde hij een beroemde tenor (merkwaardig aangeduid als Kaufmann) die naar Spanje komt om de pers te ontvluchten en door verschillende mensen wordt gedwongen om als een bedelaar te leven.

                                     1202593329-kCbE--620x349abc-1.jpg
                                    VIDEO: https://youtu.be/-GSdnLQ6wRU
Negentien jaar na zijn dood blijft de figuur van Alfredo Kraus geassocieerd met die van elegantie en exclusiviteit in het lied, een discipline die hij als kunstmatig herkende: "Niemand is geboren om te zingen", vertelde hij de persmedia in een interview. Ik denk dat we niet eens zijn geboren om te praten. Maar zingen is fundamenteel technisch. Hoewel, vreemd genoeg, deze kunstgreep is niets meer dan een terugkeer naar de oorsprong. Een baby is in staat dagenlang te huilen zonder heesheid. Als we dat techniek zouden kunnen vangen, zouden we de sleutel tot het nummer krijgen.”
000logo-268.jpg


Francisco Kraus
overleden
in de leeftijd van 89 jaar

LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - zondag 28 februari 2016 - De bariton Francisco Kraus Trujillo, de oudere broer van de tenor  Alfredo Kraus, is op zaterdag 27 februari 2016 in de leeftijd van 89 jaar overleden in Las Palmas de Gran Canaria. Francisco Kraus was betekenisvol voor de opera en zarzuela (Spaanse operette) en maakte zijn professionele debuut in 1960 in het Guiseppe Verdi-Theater in Triest (Italië).

Francisco was de eerste stem in het vooraanstaande gezin Kraus, hij vond zijn weg in de muziek eerst in de opera en later in de zarzuela (Spaanse operette), waar zijn stem tot zijn recht kwam en hij succes oogstte. Geboren op 21 oktober 1921 en hij genoot  zijn opvoeding in een muzikale omgeving en studeert er, waarbij zijn roeping ontwaakte. De eerste stappen als zanger zette hij met het nemen van zangles, samen met Alfredo, bij  María Suárez Fiol, om lid te worden van het zangkoor van de Corazón de María-school, en tijdens een auditie voor solisten bij de Sociedad Filarmónica de Las Palmas de Gran Canaria.

Francisco-Kraus.jpg

IN MEMORIAM
Francisco Kraus
* 21 oktober  1921

                                               † 28 februari 2016
Het was in Barcelona waar hij zang studeerde en terugkeerde naar Gran Canaria om er te trouwen en vervolgens  naar Milaan te gaan, waar hij zijn stemtechniek vervolmaakte bij Mercedes Llopart.  Zijn leven was afgestemd op de concert-activiteit,  een voorbeeld daarvan  is het werk dat hij deed in Sevilla gedurende twee seizoenen met de Miserere, van de Spaanse componist Miguel Hilarión Eslava y Elizondo. Zijn rol als zanger in opleiding ging tezamen met zijn studie, omdat zijn vader, Otto Kraus, erop stond dat Francisco  zijn middelbare opleiding tot Industrieel Taxateur afmaakte.
fkraus.jpg krausf.jpg                                                       Francisco Kraus
De oudste van de broers Kraus maakte zijn debuut in december 1960 in het Teatro Comunale Giuseppe Verdi in Triest met de opera Khovantchina, van Moussorgski, in de rol van Boyardo Chakloviti met de alias Franco de Marco.
Na deze eerste lyrische productie  kwamen producties zoals Lucia di Lammermoor, van Donizetti, in de rol van Enrico; en Faust, van Gounod, in de rol van Valentín, en La Traviata, van Verdi, als Germont.

01-3.jpg

                Francisco Kraus in de zarzuela  (Spaanse operette') 'Luisa Fernanda'.
In Spanje en na het vervullen van deze optredens, zou de zarzuela (Spaanse operette) Francisco’s vocale terrein zijn. Hij debuteerde in het Teatro de la Zarzuela in Madrid bij de Compañía Lírica Nacional, en had een opmerkelijke publiek succes tijdens een tour naar verschillende steden in Midden- en Noord-Spanje. Het was in 1962, toen hij besloot om zijn eigen Gezelschap op te richten en in het in het hele land vier jaar lang optrad met stukken uit de operettes zoals o.a. ‘La Bruja’, ‘La Tabernera del Puerto’, ‘Katiuska’, ‘El Huésped del Sevillano’, ‘La Calesera’, ‘La Rosa del Azafrán’ en ‘La del Soto del Parral’.

Samen met Francisco Kraus, stonden  de stemmen van Amparo Azcón, Celia Langa, Pilarin Alvarez, Rosa Gil, Fina Gessa, Maria Pastor, Eduardo Bermudez, Enrique del Portal, José Luis Cancela en Andrés García Martí, onder de muzikale leiding van José Terol en Mariano de las Heras.

Jaren later, in 1966, kreeg Francisco de gelegenheid een contract te ondertekenen met het Gezelschap van María Francisca Caballer en Agustín Lisbona, dat hem naar het Teatro Nacional de Caracas zou brengen. Hij bracht enkele jaren in Venezuela door, tot hij besloot terug te keren naar Gran Canaria, om tijdelijk  afscheid te nemen van het podium. Een pause in zijn  zangcarrière; die hij hervatte in de jaren ’70, toen hij besloot om enkele zarzuela-seizoen te werken met het Isaac Albéniz Gezelschap, van Juan José Seoane, in theaters op het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje) en op de Eilanden.

Hij keerde terug naar Venezuela in 1978, voor het geven van enkel concerten voor de nationale radio- en televisie. Die reis duurt bijna 10 jaar, met het voortzetten van de concert-activiteit en het aannemen van een plaats als zangleraar aan de Hogere Muziekschool van Caracas. Bovendien was hij leraar van het Officiële Operagezelschap van Caracas.

In 1987 keerde hij terug naar Spanje om de Leerstoel Perfectionering van de Zang in te nemen aan het Conservatorio del Liceo de Barcelona; een aanstelling, die hij uitoefende tot aan zijn pensioen. Het was de Alfredo Kraus leerstoel die hij deelde met zijn  broer Alfredo. In dat jaar verklaarde Francisco Kraus, “dat het in Barcelona was waar hij serieus  begon met zang te studeren en hij in deze stad dacht zijn professionele carrière te beëindigen.”           conloskraus.jpg
                      Alfredo Kraus, Manuel Talens en Francisco Kraus, Madrid 1996.
 
Alvorens naar Venezuela te gaan, deelde hij  diverse jaren het toneel met Alfredo, zonder dat daarbij rivaliteit bestond tussen hen. “Er is nooit concurrentie tussen ons geweest, misschien omdat we in toonhoogte verschilden van stem,” zei hij; daarnaast wijdde de tenor zich volledig aan zijn carrière,  terwijl Francisco dit deed met tussenpozen.
gal2700-7.jpgFrancisco’s laatste publieke optreden was op 12 mei 1995 bij het Círculo Mercantil, ter gelegenheid van de uitreiking van Medalla de Oro aan die instelling. In juli  2000 keerde hij terug naar Gran Canaria om er zich te vestigen  en een jaar later ontving hij een eerbetoon van de Amigos Canarios de la Zarzuela.

Hij ruste in vrede.
000logo-1007.jpg


 

e-51.jpg

aaaaLOGOMETBANNERGranCanariaActueel-2--261.jpg

zon-71.jpg