'
Risico’s bij bergwandelen
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA – dinsdag 15 mei 2012 - De Canarische pers heeft er weer eens in geuren en kleuren over geschreven; de afgelopen dagen zijn er buitenlandse toeristen onwel geworden en zelfs overleden tijdens het maken van excursies, begeleide bergwandelingen in dit geval en deze keer heeft de heersende hittegolf in het weekeinde van 11 mei 2012 een zware tol geëist...
Nu rollen er wekelijks, al dan niet buitenlandse, toeristen en ook Canarische bergwandelaars van de ladera’s, degollada’s, vega’s en wat al dies al niet meer zij. Vaak zijn er dan ook min, of meer spectaculaire reddingsacties nodig om de onfortuinlijke wandelgezellen van de berg af te plukken, of uit een ravijn te halen en deze, al dan niet in een helikopter, vaak meer dood dan levend naar een ziekenhuis af te voeren, of morsdood bij de begrafenisondernemer.
Bergwandelen op Canarias is vaak niet zo onschuldig als het wel lijkt.
Dit is ook bijna wekelijks het geval met Canario’s die met de auto in de bedding van een barranco (ravijn) terecht raken, iets waar ook buitenlandse fietstoeristen met enige regelmaat van de klok patent op lijken te hebben.
Dit soort nieuwsfeiten doet zich met een dermate grote regelmaat voor, dat wij van ‘Gran Canaria actueel’ hier geen melding (meer) van maken, tenzij het onfortuinlijke Nederlanders, of Belgische excursiegangers betreft. Dit, om http://gran-canaria-actueel.jouwweb.nl voor u als lezer enigszins leesbaar en overzichtelijk te houden.
Wel willen wij u hier wijzen op de mogelijke gevaren van wandelen in de bergen en hoe men zich tegen mogelijk nadelige financiële- en aansprakelijkheidsgevolgen van bergwandelen kan verzekeren.
Een 78-jarige Britse toeriste is op zondag 13 mei 2012, bevangen door de hitte, onwel geworden tijdens een bergwandel-excursie en ter plaatse overleden, ook raakten zes van haar landgenoten gewond bij deze bergwandeling; die, vanwege de heersende hoge temperaturen (38ºC´- schaduw geneten), nooit ondernomen had mogen worden.
De meeste ongelukken in de bergen gebeuren onder bergwandelaars en dus niet onder klimmers. Daarom besteedt ‘Gran Canaria actueel’ maar weer eens aandacht aan dit onderwerp, net zoals haar hoofdredacteur dit vier jaar geleden al eens heeft gedaan op www.hollandsenieuwe.com.
In dit artikel - o.a. aan de hand van waargebeurde praktijkvoorbeelden - uitgebreid aandacht aan de gevaren van wandelen in de bergen en over bergwandelen op Gran Canaria in het bijzonder. U komt meer te weten over wandelen in groepsverband (montañeros-verenigingen), maar ook over uw eigen – wettelijke – aansprakelijkheid. We proberen u de weg te wijzen, hoe u zich als bergwandelaar, al dan niet collectief, tegen de mogelijke, in alle opzichten verstrekkende (o.a. eventuele financiële, medische, juridische) gevolgen, door het bedrijven van deze risicosport kunt verzekeren.
Niet elke (doorlopende)reisverzekering dekt de risico’s van sporten zoals bergwandelen.
Er zijn nogal wat mensen die denken: “Bergwandelen is hetzelfde als een beetje wandelen in de bergen,” en, dat men wel op gymschoenen, of zelfs slippers kan lopen. Het weer is daarnaast een onberekenbare factor, ook al is de lucht stralend blauw, het weer kan, ook hoog in de bergen op de Canarische Eilanden zo omslaan. Regen en onweer in de bergen is echt geen pretje. Dan hebben we het nog niet over de conditie van bergwandelaars: een paar kilometer in - vlakke - Nederlandse bossen lopen is heel iets anders dan berg op of berg af, zeker ook als het bij hittegolven weer waarschuwingen zijn afgegeven in de fases Geel, Oranje en Rood..
Ook hoogtevrees is een factor om rekening mee te houden.
Een ieder die deelneemt aan bergwandeltochten zal op eigen risico deelnemen. Veel standaard(reis)verzekeringen dekken de risico’s van het bergwandelen niet of tot op bepaalde hoogte. Het verdient overweging, om lid te worden van een erkende bergsportvereniging. Vandaar, dat er alleen al op Gran Canaria een ruim aanbod van verenigingen van montañeros (bergwandelaars) is.
In dit artikel gaan we uitgebreid in op het waarom u zich als bergwandelaar bij een dergelijke, erkende (bergwandel)vereniging aan zou moeten sluiten. En als u daar niet collectief voor verzekerd bent, geven we aan, hoe u dan zélf een speciaal daartoe in het leven geroepen verzekering kunt afsluiten voor de risico’s die bergwandelen met zich meebrengt.
Bergwandelen voor Nederlanders en Belgen
Net als op het vasteland van Europa vindt men ook op Gran Canaria de meest ongerepte natuur in de bergen, vooral in de gedeelten die natuurreservaat zijn. Daarom kan men er mooie trektochten maken. Maar lopen in het hooggebergte is niet zonder risico. Hooggebergte is gebergte met een gemiddelde topografische hoogte vanaf 1500 meter.
In Nederland en België is er geen hooggebergte, Nederlanders en Belgen kunnen daarom de gevaren in berggebieden gemakkelijk onderschatten. Het verdient aanbeveling u vooraf te oriënteren welk soort routes u wilt volgen en u daar op voor te bereiden. Voor bergwandelen is het verstandig om een of meer bergsportcursussen te volgen en, voor u deze tochten zelfstandig gaat maken, eerst ervaring op te doen onder leiding van ervaren bergwandelaars of berggidsen.
Er is veel, wat een beginnende bergwandelaar moet weten
Een voettocht vergt praktische voorbereiding met veel aandacht voor looptechnieken, oriëntatie en veiligheid onderweg. Alles wat men nodig heeft, om met vertrouwen stevig over bergpaden te wandelen, is van belang: tochtvoorbereiding, looptechnieken, veiligheid onderweg en uitrusting. Er moet extra aandacht zijn voor extreme en risicovolle weersomstandigheden tijdens een tocht (mist, sneeuw, ijs, storm en onweer) en er zal moeten worden ingegaan op terreinkennis en oriëntatie in de bergen. Het is dan ook aan te raden, om te beschikken over basiskennis kaart- en kompasgebruik. Belangrijk zijn ook: hygiëne, veilig drinkwater, hoogteziekte, acclimatisatie, insecten en andere risico’s.
Onlangs verscheen een interessant artikel in het Spaanse tijdschrift ‘Grandes Espacios’ over de risico’s bij bergwandelen. Hierin werden 10 risico’s genoemd; we geven ze hieronder weer:
Gebrek aan opleiding
Volgens de auteur van het stuk is het eigenlijk te gek voor woorden, dat er mensen zijn die meer dan €300,= uitgeven aan een nieuwe jas, maar vervolgens niet een paar tientjes willen uitgeven aan een goede verzekering waarin speciaal de risico’s van bergwandelen en de gevolgen daarvan zijn gedekt. Inderdaad een vreemde zaak, vooral als men bedenkt, dat het bij veel mensen inderdaad schort aan kennis en kunde gedurende de eerste keren, dat ze zich in de bergen begeven.
Negeren van de weersvoorspellingen
“Niets is zo veranderlijk als het weer. Dus waarom zou men zich daar dan druk over maken?” Dit blijkt echt de denkwijze van veel mensen te zijn die men in de bergen tegenkomt. Een simpele test aan de voet van een willekeurige berg zal u de waarheid duidelijk maken. Vraag maar eens aan de eerste tien mensen, of ze voor vertrek hebben nagevraagd (op wat voor wijze dan ook) wat voor weer ze konden verwachten. Een groot deel van de mensen zal u vertellen, dat ze dat niet hebben gedaan en gewoon af gaan op de situatie zoals die nu is. Bovendien menen veel mensen, dat voorspellingen vaak toch niet kloppen en het dus zonde van het geld is, om de speciale weerbericht nummers te bellen voor nauwkeurige informatie. Die vlieger gaat echter niet op, want zeker voor de eerstkomende 24 uur is de voorspelling vaak zeer nauwkeurig. Zeker in berggebieden, waar men het weer vaak net iets scherper in de gaten houdt.
Onervaren mede wandelaars
De langzaamste van de groep bepaalt het tempo waarin gelopen zou moeten worden. Althans, dat zou zo moeten zijn. Bedenkt men dit niet van tevoren, of houd men zich er tijdens de tocht niet aan, dan kan dit voor nare of zelfs gevaarlijke situaties zorgen. Bedenk maar eens wat er gebeurt als die 4 uur durende tocht op eens 6 uur in beslag blijkt te nemen en men dus ruim een uur in het donker moet doorlopen. Of andersom: als men na 3 uur boven op de top staat om er daar achter te komen, dat de langzaamste van de groep zich volledig op heeft gelopen en dus geen stap meer kan verzetten. Het klinkt logisch, maar hoe vaak ziet men de volgende situatie bij een groepje wandelaars: voorop lopen de snelste en beste getrainde mensen, om de zoveel tijd stoppen zij even om te wachten op de langzamere mensen uit de groep. Zodra die zijn bijgetrokken, lopen de anderen weer door en heeft de langzaamste van de groep dus nauwelijks tijd om bij te komen. Enig idee hoe vermoeiend of frustrerend dat kan zijn? Met alle gevolgen, zowel voor de gezelligheid als de veiligheid, van dien.
Drinken tijdens het wandelen: Uitdroging
‘Water is zwaar, het weegt immers een kilo per liter. Wil men dus besparen op gewicht, dan neemt men gewoon minder water mee dan nodig is. Waarschijnlijk komt men onderweg toch nog wel een waterbron of ander soort dorstlesser tegen…” Geloof het of niet, er zijn legio mensen die er zo over denken.
Niet alleen in de warme zomermaanden, maar ook in koude weersomstandigheden (denk aan wandelen op de Teide van Tenerife, de Taburiente van La Palma of Pozo de Las Nieves op Gran Canaria,) dient men echter altijd te bedenken, dat voldoende drinken van levensbelang is. Vaak een beetje drinken is meestal beter, dan af en toe een enorme teug uit uw waterfles.
En dorst kan niet alleen tot uitdroging leiden. Vaak verliest men ook al snel zijn concentratie als men dorst heeft en is men dus veel minder serieus bezig met kijken waar men zijn voeten neerzet. Een enkel is zo verstuikt en dan heeft men helemaal een probleem. Ga ook niet blindelings uit van de riviertjes en bronnen die op een kaart staan genoemd: zeker in de zomermaanden staan rivierbeddingen vaak droog en zijn bronnen veel minder sprankelend, dan men wellicht zou willen.
Iedereen weet dus, hoe broodnodig het is om genoeg en vaak te drinken. Toch zijn er maar weinig mensen die bewust nadenken over of ze wel voldoende drinken tijdens het wandelen. Daarom een inzicht in drinken tijdens dat wandelen.
Waarom drinken?
Zoals iedereen weet, bestaat het lichaam van een mens voor een groot deel uit vloeistof. Die vloeistof wordt onder andere gebruikt om de lichaamstemperatuur op peil te houden. Denk bijvoorbeeld aan zweet, dat men verliest als men te warm wordt, of aan het bloed, dat door uw armen en benen stroomt afkoelt ten opzichte van het bloed in de rest van uw lichaam en op die manier uw lichaam als geheel koel houdt (dit is de reden, dat als men het te koud krijgt juist op die plekken minder/langzamer bloed stroomt en men dus bevriezingsverschijnselen krijgt). Vloeistof is dus van groot belang voor de algemene gezondheid.
Beter vaak dan veel
Door telkens een beetje te drinken wordt de vloeistof gemakkelijker opgenomen in het lichaam. Uw lichaam heeft immers tijd nodig, om het te verwerken en op te nemen in het bloed. Als men telkens een kleine hoeveelheid neemt, gaat dit nu eenmaal gemakkelijker, dan wanneer men op slechts enkele ogenblikken van de dag een halve of hele liter naar binnen slokt.
Drinken voordat men dorst krijgt
En heeft men eenmaal dorst gekregen, dan is dit een teken, dat men te lang heeft gewacht met zijn vocht aan te vullen. Veel mensen wachten met drinken tot het moment waarop ze dorst krijgen. Eigenlijk is het dan al te laat, omdat uw lichaam dab zelf al een alarmkreet geeft, dat het een tekort aan vocht heeft en dus (ondanks de problemen die het heeft) hard zal moeten werken ,om dat tekort aan te vullen. Ook dit is een reden om juist vaker een beetje te drinken in plaats van soms een heleboel tegelijk. Op warme (en koude! – Teide -Taburiente -Pozo de Las Nieves!) dagen kan men wel meer dan een liter vocht per uur kwijtraken, dus is het heel gezond, om minimaal 2 of 3 keer per uur even de tijd te nemen om iets te drinken.
Overmatig gebruik van wandelstokken
Bij een wandelstok zien veel Nederlanders nog een oud mannetje, dat slecht ter been is. Toch is de moderne wandelstok niet meer weg te denken als functioneel wandelaccessoire. Zeker bij wandelingen in de bergen, of met zwaarbepakte rugzakken is het gebruiken van wandelstokken zeer aangenaam. Voor het evenwicht is het natuurlijk essentieel, dat er twee wandelstokken gebruikt worden. Bij het bergop lopen, bieden de stokken steun en stabiliteit, bij het bergaf lopen, ontlast het gebruik van twee wandelstokken de gewrichten en biedt meer controle, vooral bij natte ondergronden. Omdat men met wandelstokken beter rechtop kan lopen, zeker tijdens het bergopwaarts gaan, wordt tevens de longinhoud vergroot en de rugbelasting beperkt. Het bereiken van de top is daardoor minder zwaar dan men denkt.
Men ziet steeds meer mensen wandelen met stokken in de bergen. Lekker gemakkelijk inderdaad, want men kan er op leunen en ze goed gebruiken om zijn evenwicht te bewaren. Er is echter ook een groot nadeel aan het overmatige gebruik ervan: men raakt er zo snel aan gewend, dat men steeds meer moeite zal krijgen om tredzeker te lopen zonder stokken en het gevoel voor balans wordt ook niet meer getraind. Vergelijk het maar met het overmatige gebruik van een GPS: veel mensen vertrouwen zo blindelings op dit stukje elektronica, dat lege batterijen of een defecte ontvanger midden in de natuur voor de grootste problemen kan zorgen. Sommigen gebruiken zelfs geen gewone kaarten meer of zouden niet weten hoe ze een kompas moeten gebruiken (of laten deze zaken zelfs thuis). Bijkomend gevaar bij wandelstokken is het oneigenlijke gebruik als pikkel: mensen die de wandelstokken gebruiken om zich zo veiliger te voelen bij het traverseren over een gladde bodem.
Te moeilijke routes
Hoewel de tocht eigenlijk als een (middel)zware bergwandeltocht is aangekondigd zit op de eerste subtop van hoge berg een meisje op de rotsen met opgetrokken knieën. Haar armen zijn om haar benen geslagen en ze zit zachtjes te huilen. Een een jongen (haar vriend?) staat aan haar arm te trekken en maakt meedere keren duidelijk , dat ze nu toch echt verder moeten. Bij navraag blijkt, dat het meisje geen stap meer kan verzetten van angst. Ze is meerdere keren uitgegleden door onvaste tred en haar vriend denkt, dat het allemaal wel beter zal zijn als ze de top maar halen(!). Enkele omstanders raden beiden aan, om toch vooral de top te vergeten en de makkelijkste route naar beneden te kiezen.
Later die dag komt men het paar beneden aan het strand tegen, het meisje met dikke rode ogen van het huilen, de jongen met een lang gezicht, omdat ze terug moesten gaan. Blijkbaar snapte hij niet, dat het meisje de top wellicht nooit zonder verdere ongelukken gehaald zou hebben (laat staan de vrij spannende afdaling via een enorme steil pad aan de andere kant van de top).
Gebrek aan, of slecht materiaal
Hoewel de tocht nauwelijks moeilijk is, vraagt hij af en toe wel om een goede concentratie. Op sommige stukken is er zelfs een ketting gespannen omdat het pad anders té spannend zou zijn. Eenmaal op de top aangekomen heeft men een schitterend uitzicht over zowel de vallei en de oceaan. Vlakbij de top zat echter een paar, dat niet echt aan het genieten was van het uitzicht: het meisje had slechts één schoen aan, de andere voet bleek enorme pijn te doen door een blaar die tijdens de beklimming ontstaan was. Niet gehinderd door enige EHBO-kennis had ze besloten haar schoen maar uit te doen en haar voet een beetje in de verkoelende wind te houden. Dat zou wel moeten helpen, want pleisters (laat staan een EHBO set) hadden ze niet meegenomen. Ze was de top immers op gympen opgelopen en had niet gedacht, dat ze tegen problemen aan zouden lopen. Gelukkig hadden wij zelf wel een EHBO set bij ons en hebben we haar kunnen helpen door de blaar schoon te maken en deze met een dikke pleister en tape af te plakken. vervolgens hinkte zij, samen met haar vriend, langzaam naar beneden.
Onvoorziene situaties
Deze voorbeelden illustreren zomaar wat van de gevaren die men als wandelaar kan lopen in de bergen. Maar er zijn er veel meer. Variërend van groepsdruk die zorgt voor gevaarlijke situaties als niet iedereen dezelfde conditie of ervaring heeft, tot het niet rekening houden met mogelijke ongelukken (verstuiken van een enkel, uitglijden los gesteente, enz.) welke de situatie volledig kunnen veranderen. Helaas zal de praktijk uitwijzen, of men daadwerkelijk goed beslagen aan de wandel ging. Toch leert men op elke tocht weer wat nieuws. Naast het oplopen van schade en schande kan men zich ook door cursussen (weerkunde, navigatie, EHBO) wapenen tegen het maken van overbodige fouten.
Alarm! Wat moet u doen?
Natuurlijk gaat u goed voorbereid de bergen in en neemt u als standaarduitrusting uw ervaring, kennis en gezonde verstand mee. Mocht u toch met een ongeval worden geconfronteerd, dan is het noodzakelijk, dat u weet wat u moet doen en hoe u kunt alarmeren.
Eigen veiligheid eerst
Probeer na een ongeval rustig te blijven en beoordeel de situatie vóórdat u gaat handelen. Denk eerst aan uw eigen veiligheid en die van eventuele andere tochtgenoten. Het slachtoffer heeft er niets aan als u ook gewond raakt. Denk verder aan het volgende:
• Verplaats een slachtoffer alleen als deze persoon zich in een acute gevarenzone bevindt.
• Onderzoek het slachtoffer, zo mogelijk, in de positie waarin u deze persoon aantreft.
• Verleen eerste hulp voor zover het levensbedreigende stoornissen betreft.
• Beoordeel of u hulp van derden nodig heeft, of, dat het slachtoffer op eigen kracht verder kan.
• Zet zo nodig de alarmering in gang.
• Geef overige eerste hulp.
• Houd het slachtoffer warm en zo comfortabel mogelijk.
• Blijf bij het slachtoffer totdat deze persoon in veiligheid is.
Alarmering
Er zijn in de bergen in beginsel drie mogelijkheden om hulp in te roepen:>
• Per mobiele telefoon, mits je bereik hebt.
• Met het alpiene noodsignaal.
• Alarmeren bij het dichtstbijzijnde punt met een vaste telefoon of mobilofoon (berghut, dorp).
Probeer, als dat kan, gelijktijdig op meerdere manieren te alarmeren.
Alpine noodsignaal
Men kan het alpine-noodsignaal geven door middel van geluid (roepen, fluiten) of een visueel signaal (zonlicht weerkaatsen met spiegeltje, flitsen met een zaklamp, zwaaien met een bivakzak). Het signaal geeft u zes keer in een minuut, dan wacht u een minuut en herhaalt het signaal zes keer per minuut, enz.
Als u een alpine noodsignaal opvangt én u kunt voor hulp zorgen, geeft u antwoord met drie keer per minuut een signaal.
Alarmeren per mobiele telefoon
In de bergen heeft de mobiele telefoon zijn nut bij het alarmeren na bergsportongevallen ruim bewezen. Daardoor is de gemiddelde tijd tussen het moment van een ongeval en de alarmering van de bergreddingsdienst teruggelopen van ruim een uur tot gemiddeld 3 minuten. Niet alleen de tijdwinst resulteert in betere kansen voor het slachtoffer, maar ook de precisie van de melding door het rechtstreekse contact en daardoor de effectievere inzet van reddingsmiddelen. Houd uw mobiel altijd aan, totdat de reddingsdienst u gevonden heeft.
In Europees verband wordt gewerkt aan het lokaliseren van noodoproepen. Een aantal reddingshelikopters is ondertussen uitgerust met apparatuur die mobiele telefoons kan uit peilen, maar dat is nog niet altijd overal mogelijk.
GSM Tips
• Laad uw mobiele telefoon voorafgaand aan de wandeling goed op en schakel deze vervolgens uit, zodat de batterij in noodgevallen vol is. Als de batterij in koude omstandigheden niet of niet goed functioneert, kan opwarmen helpen.
• Het koudeprobleem voorkomt u door de telefoon in een jas- of broekzak op uw lichaam te dragen. Dat is beter dan in de bovenklep van uw rugzak , omdat u er gemakkelijker bij kunt en uw rugzak (en dus uw telefoon) kunt verliezen bij een ongeval.
• Is de batterij onverhoopt zwak, dan kun je vaak nog wel sms’en. Vermeld altijd uw telefoonnummer, want dat wordt niet altijd automatisch meegezonden naar de ontvanger.
• Bereik en ontvangst van mobiele telefoons variëren in de bergen sterk per gebied en positie. Soms helpt het om naar een hoger gelegen plek te lopen/klimmen. Op punten waar u zichtcontact hebt met het dal, heeft u de beste kans. Bij slechte ontvangst, kunt u vaak nog wel sms’en.
• Als een telefoon met een pincode is beveiligd, toets dan vóór alarmeren geen pincode in, maar direct 112 en de belknop. Zodra de pincode is ingegeven word u beperkt tot het netwerk van uw eigen provider, die mogelijk op de plaats van het ongeval geen ontvangst heeft, terwijl een ander netwerk dat wel heeft. Zonder pincode wordt via alle netwerken geprobeerd om u met 112 te verbinden.
• Indien uw telefoon met een pincode is beveiligd, plak die dan tijdelijk op uw telefoon of verwijder de pincode voor de duur van de wandeltocht. Een ander kan dan de reddingsdienst alarmeren als u iets overkomt. Ook zijn zo uw thuisfrontnummers toegankelijk, zodat anderen deze aan de alarmcentrale of de politie kunnen doorgeven, als u daar zelf onverhoopt niet toe in staat bent.
1-1-2 en/of reddingsdienst
In alle landen van de Europese Unie en in Zwitserland kan men via het algemene noodnummer 1-1-2 de politie en hulpdiensten, waaronder de bergreddingsdienst, alarmeren.
Nadeel van 1-1-2 is, dat u een algemeen geschoold iemand aan de telefoon krijgt, die doorgaans geen verstand van bergsport heeft. Het kan dus moeilijk zijn, om duidelijk te maken wat uw situatie is en waar u zich bevindt. In de meeste landen kan men u niet rechtstreeks doorverbinden met de bergreddingsdienst. Dat betekent niet alleen, dat er kostbare tijd verloren gaat, maar ook, dat informatie minder nauwkeurig overkomt, dan wanneer u rechtstreeks contact hebt met die bergreddingsdienst.
Het is dus verstandig om altijd het nummer van de bergreddingsdienst, voor het gebied waar u op pad gaat, bij u te hebben. Zet het in uw mobiele telefoon. Is uw beltegoed een probleem, geef dan eerst uw telefoonnummer door en vraag of de bergreddingsdienst u terugbelt.
Taalproblemen
Hoewel men in elke alarmcentrale Engels zou moeten kunnen spreken, is de praktijk soms anders. Leer daarom in de taal van het land te vragen naar iemand die Engels spreekt en schrijf dat zinnetje op, in Spanje is dit: “Quisiera hablar con una persona quién habla inglés.”
Mochten er toch taalproblemen ontstaan en lukt het u niet om de reddingsdienst te alarmeren, bel dan de NKBV-alarmcentrale in Nederland. Deze kan via haar lokale zusterorganisatie hulp inschakelen. Het nummer staat achterop de NKBV-ledenpas (Informatie over de NKVB en een NKVB -lidmaatschap treft u verderop in dit artikel aan.)
Ongeval melden
Als u melding maakt van een bergsportongeval, dan heeft de bergreddingsdienst de volgende informatie nodig:
• Wie doet de melding en waar is zij/hij bereikbaar (telefoonnummer)?
• Wat is er gebeurd, wanneer en waar precies
• Hoeveel slachtoffers zijn er? Waar bevinden zij zich en wie zijn het? Wat mankeren ze?
• Wat zijn de weersomstandigheden ter plekke?
• Kan de helikopter mogelijk landen?
Als u moet gaan/laten alarmeren, schrijf dan deze informatie op een briefje. Dan gaat die informatie niet verloren door de stress onderweg.
Wees zo concreet mogelijk in uw melding. Geef de coördinaten van de plaats van het ongeval en omschrijf waar het slachtoffer zich bevindt (onder een rots, op een richel, in een barranco enz.). Is die plek goed toegankelijk of is speciale uitrusting nodig? Hoe staat het met het bewustzijn en de ademhaling van het slachtoffer? Welke eerste hulp is er al verleend.
VERZEKERING
Bij alle leeftijdscategorieën bergwandelaars is de bergsportverzekering de belangrijkste reden geweest om lid te worden en te blijven van de NKBV, of in het geval van Spanje van een club van montañeros die lid is van de Federación Autonómico. Andere redenen om lid te worden en te blijven zijn de huttenkorting en informatievoorzieningen door de vereniging.
Nederlandse Klim- en Bergsportvereniging (NKBV)
Vlaamse Bergsport- en Speleologie federatie vzw (VBS)
Een ieder die deelneemt aan de tochten zal op eigen risico deelnemen. Veel standaard(reis)verzekeringen dekken de risico’s van het bergwandelen niet, of slechts tot op bepaalde hoogte.
Voor Nederlandse bergwandelaars verdient het de overweging, om lid te worden van de:
Nederlandse Klim- en bergsportvereniging (NKBV)
Houttuinlaan 16A, 3447 GM Woerden
Telefoon: 0348-409521
Fax: 0348-409534
Telefonische bereikbaarheid
Maandag 13.00-16.00 uur
Dinsdag t/m vrijdag 10.00-12.30 en 13.00-16.00 uur
Bezoektijden
Maandag t/m vrijdag 9.00-12.30 en 13.00-16.00 uur.
Correspondentieadres
Postbus 225, 3440 AE Woerden
E-mail: info@nkbv.nl
Internetbladzijde:http://www.nkbv.nl
Via de NKBV kan men tegen een schappelijke prijs een adequate verzekering afsluiten.
U kunt zich rechtstreeks via het internet aanmelden voor een NKBV-lidmaatschap voor u en uw gezinsleden. Het inschrijfformulier treft u aan op:
http://nkbv.e-connect.nl/registration.asp
Voor Vlaamse bergwandelaars verdient het de overweging, om lid te worden van de:
Vlaamse Bergsport- en Speleologiefederatie vzw (VBSF)
Daniel Herreynslaan 122
2610 Wilrijk
Telefoon: (00 32) (03) 830 35 60
Fax: (0032) (039 839 36234
E-mail: info@vbsf.be
Internetbladzijde: www.vbsf.be
Via de VBS kan men tegen een schappelijke prijs een adequate verzekering afsluiten.
Op Gran Canaria kan een lidmaatschap, ook door o.a. Nederlanders en Vlamingen, worden aangegaan bij een (of meerdere) van de lokale, bij voorkeur erkende, montañeros-verenigingen.
Hieronder laten we enkele Spaanse organisaties voor bergwandelaars de revue passeren:
Federación Espanola de Deportes de Montaña y Escalada (FEDME)
Dit is een stichting zonder winstoogmerk, die tot algemeen nut is vanwege haar inzet en promotie van de bergsporten en het bergbeklimmen. De FEDME voert door de Regering gedelegeerde taken uit, zoals de vertegenwoordiging bij internationale forums.
De FEDME is op 1 juli 1922 opgericht onder de naam “Federación Española de Alpinismo” want, dat was oorspronkelijk haar voornaamste activiteit. Vervolgens werd de Stichting “Federación de Montañismo” genoemd, om vervolgens haar huidige naam aan te nemen: “Federación Española de Deportes de Montaña y Escalada” (“Spaanse Federatie voor Bergsporten en Bergbeklimmen”.)
Als er al een karakteristiek aan de FEDME te geven is, dan is dit wel haar multifunctionele karakter. Dit wil zeggen, dat ze werkt voor de ontwikkeling van diverse takken van sport die allen met elkaar gemeen hebben, dat ze zich in oorsprong in de bergen afspelen.
Naast het bergbeklimmen in al zijn variëteiten houdt de FEDME zich bezig met:
- alpineskiën
- langlaufen
- alpinisme
- bergwandelen
- kampeergelegenheid voor alpinistische doeleinden
- excursies
- afdalen in barranco’s (ravijnen)
- wandelen op sneeuwschoenen enz.
Zo beschouwt de FEDME alle, niet-sportieve activiteiten die verband houden met de bergsporten en het bergbeklimmen, zoals sportevenementen, onderzoek, sportdagen, publicaties, onderwijs, enz. als aanvulling op haar werkterrein
Momenteel zijn er ruim 75.000 leden, 1.300 clubs en 18 autonome federaties aangesloten bij de FEDME. Het zijn mensen, clubs en federaties die zich bezig houden met het bedrijven van, of de competitie in, bergsporten en/of bergwandelen, of activiteiten die daar verband mee houden.
Doelstellingen van de FEDME
De basisfunctie van de FEDME is het bieden van administratieve, technische en economische ondersteuning aan bergsporten, evenals aan de sporters die dit bedrijven. Zij vormen het bestaansrecht van de FEDME.
ORGANISATIESTRUCTUUR FEDME:
Asamblea General
De Asamblea General is het hoogste bestuursorgaan van de FEDME. Tot haar belangrijkste taken behoren: het goedkeuren van de jaarlijkse begroting en de uitvoering daarvan, het uitwerken van een sportkalender, de benoeming van de voorzitter plus de goedkeuring en wijziging van de Statuten. De leden van dit bestuursorgaan moeten minimaal eenmaal per jaar vergaderen. Men wordt benoemd voor een periode van vier jaar, deze periode komt overeen met die van de Olympische Zomerspelen. Leden van de Asamblea General zijn de Besturen van de Federaciones Autonómicas, naast de vertegenwoordigers van alle sportstatuten: sportclubs, technici, scheidsrechters en rechters.
Het Bestuur
Het bestuur van de FEDME is in handen van een college, waarvan de betreffende leden minstens eenmaal per kwartaal door de voorzitter worden uitgenodigd voor het houden van een vergadering. Aan hun vergaderingen kan worden deelgenomen door leden van de professionele staf van de Federación Española de Deportes de Montaña y Escalada (FEDME), die inspraak hebben in de situatie van de FEDME, maar zij hebben geen stemrecht. De geldigheid van deze stemmingen zal afhangen van de meerderheid van de in de vergadering aanwezige leden.
De huidige bestuursvoorzitter van de FEDME is Joan Garrigós Toro.
TECHNISCHE STAF
Deze bestaat momenteel uit de afdelingen:
Bestuur: Lluis Lópes Leiro, voorzitter.
Dagelijks bestuur: Pilar Jaimez Peloche, directiesecretaresse en Laura Rubia García, penningmeester.
Technische directie: Lluis Giner Arnabat, technisch directeur.
Spaanse school voor Hooggebergte: Xose Manoel Pérez Prego, directeur EEAM (Escuela Española de Alta Montaña).
Comité voor bergwandelen: Antonio Turma Arnal
Communicatie: Albert Simó Torres, verantwoordelijke voor de communicatie.
LIDMAATSCHAPPEN
De FEDME is, als Spaanse vertegenwoordiger voor bergsporten en bergbeklimmen, lid van een serie verenigingen, waarmee men, zowel nationaal els internationaal, doelstellingen deelt.
FEDME-ONDERSCHEIDINGEN voor de beste jaarlijkse sportactiviteiten
De FEDME beloont die sportactiviteiten, die haar aangesloten leden in de loop van het jaar organiseren en die erdoor hun buitengewone karaker op sportgebied uitspringen. Daarvoor heeft de FEDME de FEDME-SPORTPRIJZEN ingesteld, die worden toegekend door het Comité de Actividades de Alto Nivel (Comité voor Activiteiten van Hoog Niveau).
WORDT LID, MEN IS AL MET MEER DAN 75.000
Om de federatieve vergunning te verkrijgen moet u dat doen via een Federación Autonóma, want de FEDME schrijft zelf geen individuele leden rechtstreeks in. Daarvoor moet u contact opnemen met de Federación Autonóma waarvan u lid wenst te worden.
Toetreden als lid van de FEDME betekent, dat u deelneemt in een gemeenschappelijk project voor het verdedigen van onze sporten. Dat u deel uitmaakt van een collectief van natuurliefhebbers die bergsporten beoefenen, die het milieu beschermen en in stand houden en die, tegelijkertijd, de vrije toegang tot diezelfde natuur willen. Tot de federatie behoren, betekent voordeel hebben van de diensten en activiteiten die georganiseerd worden ten behoeve van de beoefenaars van onze sporten.
Op het moment dat men welke sport dan ook uitoefent mag men niet vergeten, dat veiligheid een van de belangrijkste aspecten is waarmee men rekening moet houden. De belangrijkste waarde van een Licencia Federativa (Federatielidmaatschap) is de verzekering die daarmee gepaard gaat, die onmisbaar is voor personen die zich bezighouden met bergwandelen in welke hoedanigheid dan ook en, om het hoofd te bieden aan iedere eventualiteit. Bovendien bestaat er een grote variëteit in vergunningen die zijn toegesneden op de behoeften van de activiteit die u gaat uitoefenen.
WAT DOET DE FEDERATIE VOOR U?
1. Opleiding. Vanuit de ‘Spaanse School voor Hooggebergte (EEAM)’ realiseert men een aantal cursussen voor de bij ons aangesloten leden, die u zullen helpen bij het verbeteren van uw praktijk.
2. Vrije toegang tot de bergen. De FEDME zet zich ervoor in, om al haar federatieleden te garanderen, dat ze kunnen genieten van het vrij rondtrekken in de bergen.
3. Milieubescherming. Natuurbehoud is nauw verbonden met het beoefenen van haar sporten, men mag niet vergeten dat het de natuur is waarin men deze bedrijft.
4. Veiligheid. Het ontwikkelen van die aspecten, welke de leden een veiligere ontwikkeling van haar sportactiviteit zullen toestaan, is een van de belangrijkste punten van de Federación,
5. De Spaanse sport vertegenwoordigen. Op organisatorisch en sportief niveau wil de FEDME de vertegenwoordiging van onze sporten op zich nemen, zowel voor geheel Spanje als ook voor internationale betrekkingen.
6. Ondersteuning op topniveau bieden. Door een ‘Plan Nacional de Technificación Deportiva’ te ontwikkelen, voor het ontdekken en versterken van veelbelovende jongeren.
7. Strijden voor een schone sport. De FEDME voert dopingcontroles uit op alle leden van haar teams, om te strijden tegen het gebruik van niet toegestane middelen.
VOORDELEN VAN HET LIDMAATSCHAP:
Er zijn vele gunstige zaken waarvan u zult kunnen genieten als u lid bent. Door lid te worden van een of andere federación (vereniging) is het niet alleen noodzaak te verwijzen naar uw eigen veiligheid, maar ook, dat u kortingen zult kunnen krijgen op cursussen en de organisatie van uw favoriete activiteiten. En, dat u mensen leert kennen met dezelfde liefhebberijen en andere voordelen. Hierbij geven wij u een opsomming van al deze voordelen:
Veiligheid…
Het bedrijven van een sport brengt een risico met zich mee en de bergsporten zijn, vooral door het contact met de natuur, blootgesteld aan vele gevaren. Het lidmaatschap van de FEDME geeft het lid een medische- en reddingsdekking in de bergen, die nationaal of internationaal kan zijn, al naar gelang de gekozen vergunning.
Opleiding…
Een ander voordeel is de mogelijkheid zich in te kunnen schrijven op iedere cursus die de Escuela Española de Alta Montaña (EEAM) organiseert, voor hen die in het bezit zijn van de ‘licencia Federativa’ (de lidmaatschapskaart).
Speciale tarieven in toevluchtsoorden…
Alle bezitters van een federatieve lidmaatschapskaart zullen kunnen genieten van speciale tarieven in de toevluchtsoorden in de bergen, zoals die gebouwd zijn in de voornaamste bergmassieven van Spanje en die behoren tot de autonome federaties en clubs. Evenals van alle toevluchtsoorden van de bij de UIAA aangesloten leden; leden van de wederkerigheid en van de campings van de Federaçao Portuguesa de Campismo.
Kortingen op de Servei General d’Informació de Muntanya
De federaciones (verenigingen) beschikken over speciale tarieven voor het gebruik van de Servei General d’Informació de Muntanya.
Breidt de voordelen van het autonome lidmaatschap uit…
Bovendien kan men rekenen op een uitgebreider aanbod van diensten van de federación autonómica (zelfstandige federatie) waarvan men lid is, met aanbiedingen zoals kortingen in logiesbedrijven, herbergen, campings, sportwinkels, ski-stations, gespecialiseerde boekhandels enz.
Premies en subsidies…
De clubs, federaties en sporters beschikken over de mogelijkheid toegang te krijgen tot premies en subsidies voor topsport-activiteiten.
Verbetering van de technische sportiviteit…
De federaties hebben de mogelijkheid lid te worden van de technische sportcentra zoals die bestaan op diverse punten in Spanje, waarbij zij deel kunnen nemen aan het Plan Nacional wat de FEDME ontwikkelt voor het bedrijven van topsport binnen onze federaties.
Als competitie is wat u wilt…
De federaciones (verenigingen) zullen, als ze dat willen, de mogelijkheid hebben, deel te nemen aan de Kampioenschappen en de Spaanse Clubcompetities in bergbeklimmen, berg skiën en langlaufen en man kan ervoor kiezen om gekozen te kunnen worden in teams die deelnemen aan de officiële competitiekalender.
Ervaringen uitwisselen…
Evenzo zal men kunnen genieten van de Jeugdactiviteiten van de UIAA (ontmoetingen voor bergwandelen, alpinisme..) en alpinisme activiteiten die worden georganiseerd door de Grupo de Alta Montaña Español (GAME), evenals voor iedere activiteit welke de FEDME organiseert in samenwerking met Federaciones Autonomicas.
SENDERISMO – BERG WANDELEN
Afgezien van de diverse takken van bergsport (bergskiën, langlaufen, bergbeklimmen, gletscher beklimmen) waarvoor de FEDME zich inzet, beperken we ons, voor de strekking van dit artikel, verder uitsluitend tot de FEDME-activiteit: SENDERISMO (BERG WANDELEN). Dit doen we onder de hoofdstukken:
- Markering;
- Aanpassing van bergpaden (uniformering);
- Spaanse bergpaden.
SEÑALIZACIÓN – MARKERING
Het bergwandelen is een sport, toegeschreven aan de FEDME, die zich bij voorkeur heeft ontwikkeld via het traditionele padenstelsel en richt zich op al die personen die van wandelen houden. Bergwandelen kenmerkt zich, doordat het overal in Spanje wordt beoefend, het nauwelijks een technische of fysieke voorbereiding van de beoefenaar verlangt en er worden nauwelijks specifieke materialen gebruikt.
Wat zijn officieel erkende wandelpaden?
Voor de FEDME is een erkend wandelpad een door haar goedgekeurd sportmiddel, bestaande uit traditionele paden die men heeft uitgerust met een vastgestelde code aan herkenningssignalen, om het veilig bewandelen ervan door de burger kwalitatief te vergemakkelijken.
Via een voorstel, dat wordt gedaan door een vereniging, instantie, club enz., die kan rekenen op de goedkeuring van de federatie van het gebied waar men dit ontwikkelt. Men moet overeenstemming zoeken met de overige wandelpaden, de kwaliteit in uitvoering en de veiligheid van de wandelaars.
Welke voordelen heeft het een wandelpad te erkennen?
De federale erkenning veronderstelt:
- Voor de wandelaar, dat deze weet dat dit wandelpad voldoet aan minimale voorwaarden.
- Voor de promotor van het wandelpad, dat er zowel nationaal als internationaal een bergwandelwereld bestaat die de kenmerken als eigen beschouwt. Bovendien zal men ze de federatieve ervaring overdragen waarbij ruim 30 jaar gewerkt is aan het markeren van wandelpaden.
Welke soorten erkende wandelpaden zijn er in Spanje?
Er zijn drie soorten wandelpaden: de GR-, de PR- en de SL-wandelpaden. De eerste zijn lange trajecten die men in etappes aflegt, ze kunnen Spanje van het ene punt naar het andere verbinden of ze zijn aangelegd in een en dezelfde regio. De tweede zijn trajecten die in een dag kunnen worden afgelegd en die ervoor zorgen, dat men toegang heeft tot bepaalde punten in het gebied; ze kunnen gemakkelijk zijn of enige lichamelijke inspanning verlangen. De laatste zijn wandelingen met de minste moeilijkheden en van korte duur, ze zijn geschikt voor het wandelen in een klein gebied met kinderen, ouderen en mindervalide personen.
Wie is belast met de erkenning van een wandelpad?
De plaatselijke- en/of autonome zelfstandige) federatie, volgens het gebied waarover het wandelpad loopt.
Waar verkrijgt men informatie over erkende wandelpaden?
Op de internetbladzijden van de betreffende federaties, op panelen die zijn aangebracht in de woonkernen waar men doorheen komt en o.a. in publicaties die daarover gaan, een gespecialiseerd Spaans tijdschrift draagt de naam TOPOGUÍA.
Welke is de aanbevolen documentatie in de federatiewereld voor de aanleg en erkenning van wandelpaden?
De “Manual de senderos” (“Handleiding voor wandelpaden”), tweede editie; welke is goedgekeurd in de Bestuursvergadering van de FEDME van 15 januari 2004 (waarvoor een herziening stond gepland aan het begin van 2007).
DE SPAANSE WANDELPADEN
De erkende wandelpaden zijn sportvoorzieningen die het plezier verschaffen om natuurgebieden te ontdekken. Of om kennis te maken met het culturele erfgoed van bevolking; met de geschiedenis, via de sporen uit het verleden en met een landelijke omgeving en de manier van leven daar. Ze worden weergegeven in onderling samenhangende netwerken, die verbonden zijn met netwerken van wandelpaden in aangrenzende landen en via deze, met die van de rest van Europa.
Ze maken het de wandelaar mogelijk te wandelen door een hele variëteit aan landschappen, klimaten en natuurgebieden van de Spaanse geografie, waarbij lichamelijke activiteit wordt gecombineerd met het leerzame genoegen. Aangepast aan alle leeftijden, biedt men, wandelingen die een zekere lichamelijke fysiek vereisen in de bergen, tot andere die gemaakt kunnen worden in gezinsverband met kinderen of oudere personen. Wandelen vereist geen speciale technische hulpmiddelen en ook geen speciale lichamelijke conditie, man kan het hele jaar door actief zijn met wandelen.
De erkende wandelpaden zijn speciaal aangepast voor het ontwikkelen van milieugevoelige strategieën waarbij men tevens een toepasselijke positieve socio-economische samenhang hebben in het gebied waar ze zijn aangelegd.
- Deze wordt aangegeven in de kleur rood.
- Het is een meer dan 50 kilometer lang wandelpad, dat over meer dan twee gedeelten gaat. Het kan gemeenschappelijke verbindingen, omleidingen en afgeleiden hebben.
- De opschriften zijn aangegeven in de hoofdletters GR en nummer, dat correspondeert met een nationale serie.
- Deze wordt aangegeven in de kleur geel.
- Het zijn wandelpaden van minder dan 50 kilometer, die men in minder dan een dag kan bewandelen. Ze kunnen betreffende varianten en omleidingen hebben.
- De opschriften zijn aangegeven in de hoofdletters PR die worden gevolgd door een lettercombinatie welke een plaatselijke code aangeeft. Deze lettercombinatie kan zowel autonoom, provinciaal, regionaal of plaatselijk zijn (dit, al naar gelang de beslissing van de autonome federatie). Na de spatie verschijnt een nummer, dat correspondeert met een autonome- of regionale serie.
- Deze wordt aangegeven in de kleur groen.
- Het zijn wandelpaden van minder dan 10 kilometer
- De opschriften zijn aangegeven in de hoofdletters SL die worden gevolgd door een lettercombinatie welke een plaatselijke code aangeeft. Deze lettercombinatie kan zowel autonoom, provinciaal, regionaal of plaatselijk zijn (dit, al naar gelang de beslissing van de autonome federatie). Na de spatie verschijnt een nummer, dat correspondeert met een autonome- of regionale serie.
- De variantes (afgeleiden) zijn wandelpaden die vertrekken of samenkomen op diverse punten van eenzelfde wandelpad. Men gebruikt hetzelfde aanduidingsnummer, waaraan een gerelateerd punt of volgnummer is toegevoegd.
- De enlaces (verbindingen) zijn wandelpaden die andere paden met elkaar verbinden, twee gelijken of van verschillende categorie. Zij hebben geen specifieke nummering.
- De derivaciones (afgeleiden) zijn al dan niet gemarkeerde tracé’s, die vertrekken vanaf een erkend wandelpad en leiden naar een nabijgelegen bezienswaardigheid.
- De Senderos Europeos (Europese Wandelpaden) zijn de zogenoemde grote wandelroutes die door meer dan drie landen van het Continent leiden. Ze hebben geen speciaal kenteken en gaan verplicht over iedere bestaande soort van wandelpad. Hun markering is de letter E die gevolgd wordt door een aanduiding met een nummer, dat is ontworpen door de Asociación Europea de Senderismo (Europese Vereniging voor Bergwandelen).
WAARSCHUWING: Deze signaleringen staan op naam van de FEDME geregistreerd in het Registro de Marcas y Patentes van het Oficina Española de Patentes y marcas van het Ministerio de Ciencia y Tecnología. Hun beheer in elke regio wordt uitgevoerd door de autonome en/of territoriale en/of regionale federatie. Zij die deze signalering willen gebruiken op Spaans grondgebied moeten toestemming vragen aan de betreffende federatie.
Aanbrengen van de signaleringen
De signaleringen kunnen worden geschilderd op elementen in de omgeving van de weg (horizontale signalering), of op een beschikbare, daartoe geschikte informatiedrager (verticale signalering).
Deze signaleringscodering kan samengaan met andere codes, steeds als deze codes, geheel of gedeeltelijk, het afwijkende merk van de federatie dragen.
De Manual de Senderos (Het Wandelpadenhandboek) van de FEDME beschrijft de manier van handelen wanneer op eenzelfde traject diverse erkende wandelpaden samengaan, zowel als de afwijkende rang van het wandelpad zelf.
De signaleringen (zowel horizontaal als verticaal) zijn op de eerste plaats bedoeld als zijnde voldoende voor de veiligheid van de wandelaar, waar mogelijk te bezien in beide wandelrichtingen. Ze zullen beantwoorden aan criteria van discretie, doelmatigheid en zuiverheid. Men geeft de voorkeur aan horizontale signalering boven verticale, die moet worden gebruikt als de omstandigheden ervoor zorgen, dat de eerste niet mogelijk is.
Bekendheid van de wandelpaden
Het markeren van de wandelpaden met hun betreffende signalering is onontbeerlijk. Bovendien bestaat de noodzaak, dat er een gids is waarin de betreffende basisinformatie is opgenomen. Het geëigende instrument voor deze noodzaak is de publicatie van deze informatie in het medium TOPOLOGÍA, maar men beveelt completering aan op panelen “ter plaatse”, folders, informatie via internetbladzijden enz.
AUTONOME FEDERATIES
Naast de FCM-Canarias (Federación Canaria de Montañismo) bestaan er in Spanje de navolgende federaties, de:
FAM – Andalucía
Federación Andaluza de Montañismo
FAM – Aragón
Federación Aragonesa de Montañismo
FEMPA – Asturias
Federación de Deportes de Montaña, Escalada y Senderismo del Principado de Asturias
FBM –Baleares
Federació Balear de Muntanyisme i Escalada
FECDME – Cantabria
Federación Cántabra de Deportes de Montaña y Escalada
FEEC – Cataluña
Federació d´Entitats Excursionistes de Catalunya
FDMCM – Castilla La Mancha
Federación de Deportes de Montaña de Castilla la Mancha
FCLM – Castilla y León
Federación de Deportes de Montaña de Castilla y León
FEXME – Extremadura
Federación Extremeña de Deportes de Montaña y Escalada
FGM – Galiciá
Federación Galega de Montanismo
FMM – Madrid
Federación Madrileña de Montañismo
FMRM – Murcia
Federación Murciana de Montañismo
FNDME – Navarra
Federación Navarra de Deportes de Montaña y Escalada
FMEC – Ceuta
Federación de Deportes de Montaña y Escalada de Ceuta
EMF – País Vasco
Euskal Mendizale Federazioa
FERIMON – Rioja
Federación Riojana de Deportes de Montaña
FEMECV – Valencia
Federació d’Esports de Muntanya i Escalada de la Comunitat Valenciana
CLUBS
Aansluiting van een sportvereniging bij de FEDME:
De eerste stap op weg naar het aansluiten van uw sportvereniging/club bij de FEDME is zich te wenden tot Autonome Federatie waartoe u (volgens de vestigingsplaats van de vereniging) behoort. De aansluiting bij de FEDME dient altijd plaats te vinden via de Federación Autonómica. Wendt u zich tot hen en zij zullen u aangeven welke stappen u moet volgen.
Aan welke vereisten moet een club voldoen?
De enige vereiste is, dat het een sportieve eenheid is die wettelijk is opgericht.
Welke documenten heeft men nodig?
1) In het geval van een (berg)wandelcub, een kopie van de Statuten van de vereniging. Of in het geval van een bergafdeling van een eenheid die niet voorkomt in de Statuten van deze modaliteit, zal men een certificaat moeten toevoegen. In dat certificaat is de overeenkomst met het Bestuur weergegeven en daarin staat ook, dat men de aansluiting van de vereniging of club bij de FEDME goedkeurt;
2) Een kopie van de inschrijving in het Registro Oficial de Entidades de la Comunidad Autónoma;<
3) Het betalingsbewijs van de inschrijving van € 120,20;
4) Een brief van de Federación autonómica welke om de inschrijving verzoekt;
5) Het bewijs van inschrijving moet worden toegevoegd (dit zal u worden verstrekt door uw Federación).
Clubs van de Canarische Eilanden uit de Provincie Las Palmas die zijn aangesloten bij de FEDME:
Naam van de Club: ASOCIACIÓN CULTURAL Y DEPORTIVA CAŇAHEJA
Código club: 05.35.024
Adres: 4º A/ Avda. De Escaleritas 36ª
Código postal: 35011
Población: LAS PALMAS DE GRAN CANARIA
Provincia: LAS PALMAS
Naam van de Club: ASOCIACIÓN DE SENDERISTA EL VEROL
Código club: 05.35.029
Adres: Lanzarote, bloque 1, local 3
Código postal: 35100
Población: SAN BARTOLOMË DE TIRAJANA
Provincia: LAS PALMAS
Fecha creación club: 19/04/2004
Naam van de Club: C.N. TOPATRAS
Código club: 05.35.025
Adres: S. Fdo. De Masplaomas(Tunte Ed, S. Fernadno BQ. A PTA A2º C
Código postal: 35290
Población: SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA
Provincia: LAS PALMAS
Fecha creación club: 19/04/2004
Naam van de Club: CLUB DE MANTANA ESTELICAO
Código club: 05.35.028
Adres: Picachos, 14, 2H
Código postal: 35200
Población: TELDE
Provincia: LAS PALMAS
Fecha creación club: 01/01/2003
Naam van de Club: CLUB DEPORTIVO ARISTA
Código club: 05.35.030
Adres: Obispo Rabadán, 82
Código postal: 35003
Población: LAS PALMAS DE GRAN CANARIA
Provincia: LAS PALMAS
Fecha creación club: 09/10/2006
Naam van de Club: CLUB DEPORTIVO ELEMENTAL IQUEN DEL TENI
Código club: 05.35.22
Adres: Los Roteros, 15
Código postal: 35340
Población: LANZAROTE
Provincia: LAS PALMAS
Naam van de Club: CLUB DEPORTIVO NEOPHRON
Código club: 05.35.26
Adres: Juan Sarazá Ortiz, 3,8º B
Código postal: 35014
Población: LAS PALMAS DE GRAN CANARIA
Provincia: LAS PALMAS
Fecha creación club: 00/00/0000
Naam van de Club: CLUB DEPORTIVO VEREDERAS Y SENDEROS
Código club: 05.35.27
Adres: Gravina, 46, 3º
Código postal: 35010
Población: LAS PALMAS DE GRAN CANARIA
Provincia: LAS PALMAS
Fecha creación club: 01/01/2003
Naam van de Club: CLUB MEDIALUNA
Provincia: LAS PALMAS
Teléfono: 687326417
Correo electrónico: senderismoaldea@gmail.com
Naam van de Club: GRUPO MONTAÑERO GRAN CANARIA
Código club: 05.35.002
Adres: Apartado de Correos 699
Código postal: 35080
Población:DE GRAN CANARIA
Provincia: LAS PALMAS
Fecha creación club: 00/00/0000
Naam van de Club: GRUPO MONTAÑERO GUAYRE
Código club: 05.35.003
Adres: 5B/GRAU BASSAS, 46Ç
Código postal: 35006
Población: LAS PALMAS DE GRAN CANARIA
Provincia: LAS PALMAS
Naam van de Club: GRUPO MONTAÑERO IZCAGUA
Código club: 05.35.19
Adres: 5B/GRAU BASSAS, 46
Código postal: 35320
Población: SAN MATEO
Provincia: LAS PALMAS
Naam van de Club: GRUPO MONTAÑERO SAN BERNARDO
Código club: 05.35.004
Adres: Apartado de Correos 4001
Código postal: 35080
Población: LAS PALMAS DE GRAN CANARIA
Provincia: LAS PALMAS
Naam van de Club: S.M. AÑATEM O.J.E
Código club: 05.35.006
Adres: Apartado de Correos 2358
Código postal: 35080
Población: LAS PALMAS DE GRAN CANARIA
Provincia: LAS PALMAS
Naam van de Club: S.M. CRUZ ROHJA JUVENTUD
Código club: 05.35.008
Adres: Retama, 6
Código postal: 35100
Población: SAN AGUSTÍN
Provincia: LAS PALMAS
Bovenstaande informatie is in het Spaans na te lezen op:
http://www.fedme.es/index.php
Voor een lidmaatschap (Lincencia federativa) van de:
FEDERACIÓN CANARIA DE MONTAÑISMO GRUPO MONTAÑERO GRAN CANARIA
Calle Hero, 53
38008 SANTA CRUZ DE TENERIFE
TENERIFE
Tlf. 922 22 02 68
kijkt u op internetbladzijde: http://www.fedcam.es
De verzekeringsmaatschappij waarmee de Federación Canaria de Montañismo zaken doet en speciale tarieven verkrijgt voor hun leden, betreffende het afsluiten van een verzekering voor het afdekken van de risico’s die men loopt bij het bergwandelen en de mogelijke gevolgen daarvan, is:
Sabadel Grupo Asegurador
Tlf. 902 11 66 66
Telefoon vanuit het buitenland: (00 34) 934 955 192
Voor bergwandelaars relevante verwijzingen naar het internet:
http://www.nkbv.nl.
http://klimburger.be/files/pdf/vbsf_lidmaadschap.pdf
http://www.fedme.es/index.php
http://www.fedcam.es
http://www.desnivel.com/revistas/grandes_espacios
'Gran Canaria actueel' wenst u veel sportief en vooral veilig wandelplezier!
'
De vulkanenschat van het eiland is een unieke, natuurlijke schoonheid. Dicht bij het eiland Lanzarote komen, is de zintuigen onderdompelen op de beroemde stranden en de vulkanische betovering die in de Jameos del Agua en de Cueva de Los Verdes Grot te bewonderen zijn.
Ter gelegenheid van de recente bijeenkomst ‘Emprende, crea e Innova’ (‘Onderneem, creëer en vernieuw’), in Malaga, heeft López verklaard, dat het zien van de aarde vanuit de ruimte, "de droom is van veel mensen", en dat de prijs die moet worden betaald voor het zijn van ruimtetoerist 60 miljoen euro is, terwijl de kosten voor hun reizen €110.000,= zullen gaan bedragen.
Hij meldt, dat men nog steeds proefnemingen uitvoert zonder bemanning aan boord en - als men alle vergunningen heeft - verwacht hij in 2016 van start te gaan met een proefballon. De ruimtevaartingenieur heeft verzekerd, dat personen die opstijgen in de drukkabine, welke een groot venster heeft, in dagelijkse kleding alsof men in een gewoon vliegtuig is, zonder dat er amper lawaai zal zijn, omdat men geleidelijk aan opstijgt.
"Spanje heeft deze troef van kennis en wetenschappelijke activiteit en trekt bovendien toerisme van het hoogste niveau aan, dus is het logisch dat dit hier gebeurt en niet in Kroatië of in Nuevo Mexico", zo benadrukt hij.
Zich verwonderen over de grootsheid van Acantilados de los Gigantes, de locatie voor talrijke Hollywood filmopnamen, net zoals de Teide.
"Het microklimaat van Agaete, draagt ertoe bij, dat deze koffie en heel bijzonder smaak heeft,“ zegt Pedro. De geur, tijdens het droogproces, is heel intens en, de productie vindt sneller plaats, dan met het droge proces. Beiden hebben een heel eigen geur en smaak en, de beide boerderijen zijn het er samen over eens, om met een natuurlijk roosterproces de koffie te bereiden.
VIDEO:
