site teller
gran-canaria-actueel.jouwweb.nl

aaaaLOGOMETBANNERGranCanariaActueel-283.jpg

aaaaaamapa-canarias2-3-70.jpg

lienzo-tela-mapa-indias-occidentales-y-caribe-1732-poster-D_NQ_NP_23335-MLM20247798045_022015-F.jpg
Canarische emigratie naar ‘Las Indias’
Deel 6:
De emigratie naar de Verenigde Staten
in de 18de Eeuw


Het opmerkelijke verhaal van de dochters
van de Canarische Victoriano de Avero
in 1711 in Florida

De eilandsoldaat had een reeks meisjes die destijds zo vaak huwelijken sloten dat ze een benijdenswaardig landgoed bezaten

FLORIDA - donderdag 7 december 2017 - Het is een van de merkwaardige verhalen over de voetafdruk van het eiland in de Verenigde Staten. De evenementen vonden plaats in San Agustín, waar in 1711 het huidige Florida werd gesticht.
Een vrouw die is gedoopt met de naam Francisca Maria de Acevedo de Peñalosa, trouwt met Victoriano de Avero, een soldaat uit Tenerife.

Dit beschrijft uiterst gedetailleerd Charles W. Arnade in zijn studie ‘Het verhaal van Avero: een familie gevestigd in San Agustín met vele dochters en vele huizen’, geschreven in 1961, waarin hij de rol van deze familie benadrukt bij het versterken van Spanje in de eerste stad van de Verenigde Staten: San Agustín.
florida-avero-casa-k3UF--420x236abc.jpg
Francesca en de Canarische militair, Victoriano, hadden vijf dochters:
- Ildefonsa, geboren in 1713,
- Juana, geboren in 1715,
- Antonia, geboren in 1717,
- Manuela, geboren in 1719
- Úrsula, geboren in 1723.
en ze hadden een zoon, Francisco de Avero, maar die is zeer jong gestorven in 1721.

De vijf dochters volgden in de voetsporen van hun moeder en het advies van hun vader. Ze huwden soldaten, sommigen van de Canarische Eilanden, zoals gebeurde met Ildefonsa en Juana.
Deze soldaten stierven en zij werden weduwe. En beiden hertrouwden met andere soldaten. Juana met Gerónimo de Hita y Salazar,  en Antonia met kapitein José Guillén, nadien koopman.

Strategen
Na acht jaar huwelijk is Juana weduwe geworden en hertrouwd, en voor de derde keer, in 1753, met Joaquín Blanco, van de Eilanden.
 Ursula trouwde met een Spaanse cavalerie luitenant afkomstig van Sicilië, die stierf in 1746. Zij hertrouwde met een andere officier, Raymundo de Arrivas.
Manuela was de enige van de meisjes die met een plaatselijke soldaat uit San Agustin trouwde.

Toen San Agustín in 1763 werd geëvacueerd door de Spanjaarden, toonde de eigendomskaart van Eligio de la Puente een groep huizen in het noorden van de San Jorge Street, die toen Calle Real, of Gobernación heett , en het waren bezittingen die bewoond werden door de echtgenote en de dochters van Avero en hun nakomelingen.

De eigendommen gingen over in Britse handen met de hoop ooit geld te ontvangen terwijl ze naar Havana werden verdreven.
In 1783 kwam Florida terug onder controle van Spanje na 20 jaar Britse bezetting, en Avero keerde terug om zijn eigendommen terug te krijgen.

Andere leden van de familie bleven in Havana. Naast hun eigen erfgoed, gaven andere Spanjaarden van hoge leeftijd, om de Britse invloed te vermijden, hun bezittingen in erfenis aan die van Avero.
casa-avero-florida-k3UF--540x285abc-1.jpg
Huwelijksketens
De architect en geschiedkundige  Charles W. Arnade verdedigt, dat al die enorme vastgoedmacht het resultaat was van het gebruik van voordelige huwelijken om eigendommen te verkopen in een tijd waarin het betekend dat een Spaanse soldaat bankkrediet had. En beschikte over eigendommen, zoals in analoge samenlevingen, als een teken van macht en invloed.

Arnade is van mening, dat Ildefonsa, Juana, Antonio en Ursula, evenals hun moeder, Francisca María García de Acevedo de Peñalosa, de traditie van veiligheid hebben nageleefd: En mjet ambtenaren trouwen omdat ze een gegarandeerd salaris hadden.
avero-avero-florida-k3UF--540x285abc.jpg

Kinderen, broers en neven
Allen waren getrouwd in de leeftijd van 15 en 17 jaar. Ze zijn allemaal als weduwe  hertrouwd. Ze kregen om de twee jaar een kind.
Ildefonsa en Juana hadden elk zeven kinderen, Antonia had er minstens zes, en Úrsula had elf kinderen.

Hun moeder Francisca - die ook hertrouwd is - heeft tijdens het leven van de Canarische patriarch. meer dan tien kinderen gekregen.
Ze bezetten een hele straat. De kinderen groeiden op met hun broers en neven.
Op 16 april 1971 werd dat gebied toegevoegd aan het nationaal register van historische plaatsen in de Verenigde Staten.
0000Islas-canariaslogo-kopie-884.jpg


De geschiedenis van de Amerikanen
die vergeten zijn dat ze eilanders waren

ST. BERNARD PARISH – Corpus Christi, zondag 18 juni 2017 - Zij die leven in St. Bernard Parish, ten Zuiden van New Orleans, in de Verenigde Staten, zijn op enigerlei moment vergeten wat hun wortels zijn. Ze weten alleen dat hun voorouders kwamen van een of andere plaatst uit Spanje. Dat is duidelijk, er zijn families die nog steeds het castellano bewaren als tweede taal. Een taal, die men overdraagt van generatie op generatie. Ze vroegen zich af, waarom hun accent anders was? Waarom hun gewoonten zo weinig van doen hadden met die van elke andere Spanjaard? In die zee van twijfels over hun identiteit, kwam in 1977 een geschiedkundige om het onbekende wakker te maken: De isleños (eilanders) van San Bernard - zoals ze tegenwoordig zichzelf noemen - waren nakomelingen van Spaanse emigranten uit de 18de Eeuw, afkomstig van de Canarische Eilanden.

Zo begint het relaas van Eduardo Cubillo, de regisseur van de documentaire die op het grote witte doek de geschiedenis brengt van de geschiedenis van deze Canario’s: Isleños, a root of America.  De verwachtingen van de vertoning waren hoog. En de bioscoopfilm is wereldwijd  uitverkoren op diverse filmfestivals,  in  MiradasDoc op Tenerife, in Venezuela, in Argentinië, Marokko, in Israel, en in het iHolly Festival van Hollywood, waar deze de onderscheiding heeft ontvangen van de beste documentaire. “Ik ben tevreden de première in de  commerciële zalen,” verklaart de regisseer, en hij kijkt uit naar eind 2017 als  deze documentaire uitgezonden wordt op Televisión Española.
facesd.jpg      De hoofdrolspelers van de documentaire die men in 2015 heeft opgenomen in Louisiana,

         in het dorp St. Bernard Parish, waar nog steeds nakomelingen van Canario’s wonen

Bekijk hier nog meer fotos's : 23 van de aankomst de veertiger jaren  op Delacroix Island:

http://www.nola.com/300/2017/07/1778_the_islenos_arrive_in_lou.html

https://youtu.be/E2oudiBbXhM

VIDEO’S:
- https://youtu.be/rt59vaGo6LQ
- https://youtu.be/pS_v5JQPdAc
- https://youtu.be/gLfFonU3B1o
- https://youtu.be/6U9_074J9-I
- https://youtu.be/irRJVErklP4
- https://youtu.be/WjhAhkYSTW

De eerste ontmoeting die Cubillo met de isleños americanos (Amerikaanse eilanders) had was ongebruikelijk, Dat was in  het vliegtuig toen een van de passagiers riep, met een Canarisch accent:  “Ños, qué tarde llegamos” (“Gossie, wat komen we laat aan”).
“In dit dorp komen we mensen tegen die spreken zoals onder voorouders,” onthult het dagblad ‘Diario de Avisos’.  “Hoewel we de geschiedenis kennen, verrast ons het kenmerkende accent van deze Amerikanen, hun gastronomie, en dat gevoel van thuis te zijn.”
Een samenleving die zijn canariedad (Canarisch zijn) claimt. En dat betekende een keerpunt te zijn in de weergave voor  de regisseur: "Ik kon niet geloven hoe ze hun wortels in het vaandel dragen." Dit is hoe, in 2015, deze ervaring de documentaire bepaalt. De zoektocht naar identiteit is de hoofdpersoon in zijn verhaal, geleid door José Amaro Carrillo en Guillermo Cubillo, en geproduceerd door Televisión Española en La Gaveta Producciones.

“De meerderheid van de isleños (eilanders) is op Canarias op bezoek geweest, om te zoeken naar wat er over is van hun  achternamen,” zo voegt Cubillo toe. En hij onthult, “dat het bijna onmogelijk is niet te worden geïdentificeerd met de twintig mensen die worden geïnterviewd in d de film.” Om niet de kenmerken te zien die worden weerspiegeld in hun gezichten en de overblijfselen van een volk dat ook het onze is, en dat na zoveel jaren van verwaarlozing zijn geheugen terugwint.
tea.jpg
Een luxe voorvertoning bij Tenerife Espacio de las Artes (TEA)
Vooruitlopend op de televisiepresentatie heeft TEA op Tenerife een voorvertoning gepresenteerd van de documentaire ‘Isleños, a root of America’. De toeschouwers waren geëmotioneerd door de verklaringen en de beelden van deze Amerikanen die nog steeds een band voelen met hun Canarische voorouders en met hun gewoonten, die ze ondanks de tijd eren en levend houden, generatie na generatie.
000islas-canariaslogo-kopie-257.jpg


Canarische emigratie naar ‘Las Indias’
Deel 6:
De emigratie naar de Verenigde Staten
in de 18de Eeuw

In deze artikelenreeks wordt  een overzicht gegeven van de Canarische Emigratie naar, en de invloed daarvan op, Las Indias (Midden-Amerika) en de Verenigde Staten - Deel 6:  De emigratie naar de Verenigde Staten in de 18de Eeuw

De emigratie naar de Verenigde Staten in de 18de Eeuw
In 1740 besloot  de Kroon de Compañía de La Habana  (La Havanna Handelsmaatschappij) te creëren  om de handel te bevorderen tussen Cuba en de hoofdstad. Men verplichte 50 gezinnen naar Florida over te brengen, In 1757 werd4en er  375 verplaatst, In de daaropvolgende jaren tot aan 1761 waren  dat er 711.
In 1763, als gevolg van de Oorlog met Engeland, ging Florida over in Britse handen  Het grootste deel van de Canario’s, hoewel niet allemaal,  besloot te verhuizen naar Cuba, waar men zich vestigde in het Westen van het eiland.
stock-vector-louisiana-state-usa-vector-map-isolated-on-united-states-map-editable-blank-vector-map-of-usa-309561773.jpg
                                                              Louisiana.
Sinds het einde van de 17de Eeuw interesseerde de Kroon zich voor de kolonisering  van Texas.
Tussen 1724 en 1733 vertrokken gezinnen naar deze bestemming. Maar bij aankomst in La Habana (Havanna) besloot men zich op Cuba te vestigen. Echter welvarend,s tichtte men in 1731 met 64 personen San Antonio.
louisiana.gif
Deze bouwden ze als hun oligarchie, ze kanaliseerden in hun voordeel de irrigatie, wat hen  conflicten bezorgde met de gevestigde missies daar.
Ze steunden zowel de onafhankelijkheid van Méjico (Mexico), evenals  de Republiek  Texas, sommigen stierven in de verdediging van El Álamo tegenover de Mexicaans troepen.

De Kroon besloot Luisiana (Louisiana) te bevolken, bezet door de Spanjaarden sinds 1763.
Tussen 1777 en 1783 - jaren van acute crisis op de eilanden, nog verergerd door de verlamming van de handel als gevolg van de Amerikaanse Revolutie - gingen met dat doel 4.000 Canario’s scheep, van wie er uiteindelijk ongeveer 2.000 landden op dit Amerikaanse grondgebied, omdat de helft was overgelopen naar Venezuela en Cuba.

Ze vormden vier bevolkingsgroepen die een leven vol met moeilijkheden hadden.Alleen San Bernardo kende voorspoed, waar ze doorgingen met de cultuur en het Canarisch spreken tot in onze dagen, en Valenzuela, waar men zich vermengde met de Fransen.

Een meerderheid ging naar West Florida en naar Baton Rouge, de hoofdstad van Louisiana, waar een deel van de plaats doorging onder de naam  ‘Spanish Town’ tijdens de 19de eeuw.

15894428_197400964063896_2273708648026885378_n-2.pngLa Huella Isleña in Delacroix, Louisiana.
Delacroix Island is een afgelegen en geïsoleerde locatie in de San Bernardo-parochie. Hier vestigden zich sinds de 18de Eeuw Canarische families.
Ze behielden hun taal,  cultuur en tradities... maar moesten zich aanpassen om te overleven met de hulpmiddelen die hen deze nieuw kust bood.

visser.jpg

Tegenwoordig vissen hier los isleños nog steeds op garnalen  en krabben .. zoals hun ouders en voorouders deden.

15823101_197401794063813_7761138986829052057_n.pnghqdefault-51.jpg

maxresdefault-60.jpgNoch Betsy, noch Katrina, noch welke ander orkaan ook die hun huizen en hun schepen hebben verwoest, zijn erin geslaagd dat sommigen het geërfde land hebben verlaten van die Canarische pioniers die hier een nieuwe woonplaats vonden
000islas-canariaslogo-602.jpg


 

aaaaakaart_canaria-38-80.jpg

aaaaLOGOMETBANNERGranCanariaActueel-2--533.jpg

zon-169.jpg

Maak jouw eigen website met JouwWeb