Vaar vanaf de Canarische Eilanden
naar Amerika in een ton
Jacques Savin, 71, heeft El Hierro verlaten
om de Caraïben te bereiken,
gebruikmakend van de zeestromingen en geduwd door windenergie
CANARISCHE EILANDEN / AMERIKA - Zijn naam is Jacques Savin, hij is van plan in januari 2019 in het Caribisch gebied aan te komen, gebruikmakend van zeestromingen en windenergie. Net als Columbus, wil hij dit avontuur maken met de passaatwinden, en de Caraïben binnen drie maanden bereiken. Op 26 december2018 is hij is vertrokken vanuit El Hierro. Hij is 71 jaar oud.
Savin is een voormalig militair parachutist en heeft ook als boswachter en piloot gewerkt. Voordat hij vertrok, zei hij telefonisch dat zijn met hars gecoate multiplex boot 4.500 km naar het Caribisch gebied zal varen. «Ik hoop naar Martinique, of Guadalupe, te gaan, die Frans zijn, en het zou makkelijker zijn voor papierwerk».
Het vat zal bewegen ten koste van windenergie en zeestromingen. De gepensioneerde besloot om een dergelijke reis te maken na het lezen van het boek door de Franse bioloog en reiziger Alain Bombard, die dit project niet kon voltooien.
Het vat is 3 meter lang en 2.10 meter breed, met zes vierkante meter woonoppervlak. Er is een patrijspoort op de vloer waardoor Savin de vissen voorbij ziet gaan.
Hij zal de verandering van het jaar vieren met witte wijn, en op 14 januari zijn 72 verjaardag met rode wijn. De route heeft een navolging van oceanografen om de stromingen te bestuderen.
Getijde?
Jean-Jacques Savin is niet bang voor de gevaren van het reizen in een vat. Hij heeft al ervaring op zee. Eerder was hij bezig met het vangen van illegale olifantenjagers in Afrika.
Het vat heeft stabilisatoren en twee kleine vensters en zonnepanelen op de top. Er is ruimte in het vat voor een bed en een keuken. De vat heeft een telefoon om te communiceren met de familie en een elektronisch baken. Het dieet, vissen die hij met hengels en een harpoen zal vangen.
Kalender 2019 van vrije werkdagen op Canarias: Wanneer is het feestdag in de gemeente?
De datums van alle feestdagen op de Canarische Eilanden worden gemarkeerd door carnaval en de traditionele feestdagen van elke plaats
De minister van Werkgelegenheid van de Canarische Regering, Cristina Valido, heeft in oktober 2018 de lijst met de feestdagen van de eilanden in 2019 ondertekend (zie: https://www.abc.es/economia/abci-calendario-laboral-2018-descubre-festivos-localidad-201711210744_noticia.html).
Vervolgens datums van de feestdagen per gemeente:
Adeje
5 maart: Martes de Carnaval ,
14 oktober Patrona de la Villa.
Agaete
28 juni La Rama del Valle de Agaete,
5 augustus: Festividad de Nuestra Señora de las Nieves.
Agüimes
21 januari : De maandag na Festividad de San Sebastián;
7 maart, Jueves de Carnaval.
Agulo,
25 april: Festividad de San Marcos Evangelista,
24 september: Festividad de Nuestra Señora de las Mercedes.I
Alajeró
16 juli: Festividad de Nuestra Señora del Carmen,
16 augustus Festividad de San Salvador.
Antigua
18 februari Carnavales de Antigua,
9 september Festividad de Nuestra Señora de Antigua.
Arafo
5 maart: Martes de Carnaval,
26 augustus: Festividad de San Bernardo.
Arico
5 maart: Martes de Carnaval,
24 juni: Festividad de San Juan Bautista.
Arona
5 maart: Martes de Carnaval,
7 oktober: Festividad del Santísimo Cristo de la Salud.
Arrecife
5 maart: Martes de Carnaval,
24 juni Festividad de San Juan Bautiasta.
Artenana
24 juni: Festividad de San Juan Bautista,
26 augustus: Lunes posterior a la Festividad de la Virgen de la Cuevita.
Arucas
5 maart: Martes de Carnaval,
24 juni: Festividad de San Juan Bautista.
Barlovento
5 maart: Martes de Carnaval,
7 de oktober: Festividad de Nuestra Señora del Rosario.
Betancuria
21januari: Festividad de Santa Inés,
5 agustus: Festividad de La Peña.
Breña Alta
3 mei: Festividad de la Santa Cruz;
29 de juni: Festividad San Pedro Apóstol.
Breña Baja
3 mei: Festividad de La Cruz,
26 juli: Festividad d Santa Ana.
Buenavista del Norte
24 augustus: San Bartolomé, Copatrono de esta Villa,
25 oktober: Festividad de Nuestra Señora de Los Remedios, Patrona de esta Villa.
Candelaria
5 maart: Martes de Carnaval,
26 juli: Festividad de Santa Ana.
El Paso
5 maart: Martes de Carnaval,
30 augustus: Viernes anterior a la Festividad de la Virgen del Pino.
El Pinar
16 juli: Nuestra Señora del Carmen,
12 september: Festividad de Nuestra Señora de La Paz.
El Rosario
5 maart: Martes de Carnaval,
5 augustus: Festividad de Nuestra Señora de La Esperanza, lunes siguiente al primer domingo de agosto.
El Sauzal
5 maart: Martes de Carnaval,
3 mei: Festividad del Día de la Cruz.
El Tanque:
31 augustus: Festividad Nuestra Señora de Buen Viaje,
21 oktober: Festividad del Santísimo Cristo del Calvario.
Fasniia
5 maart: Martes de Carnaval,
19 augustus: Fiestas Patronales.
Firgas
5 maart: Martes de Carnaval,
16 augustus: Festividad de San Roque, Patrono del Municipio.
Fuencaliente
17 januari: Festividad de San Antonio Abad,
5 maart: Martes de Carnaval.
Gáldar
15 mei: San Isidro,
25 juli: Santiago Apóstol.
Garachico
26 juli: Festividad de Santa Ana,
16 augustus: Festividad de San Roque.
Garafía
13 juni: Festividad de San Antonio del Monte,
16 augustus: Festividad de Nuestra Señora de La Luz.
GRANADILLA DE ABONA
5 de marzo: Martes de Carnaval. Pa
13 de junio: Festividad de San Antonio de Padua, trono del municipio.
GUÍA DE ISORA
24 de junio: Festividad de San Juan Bautista.
16 de septiembre: Festividad del Santísimo Cristo de la Dulce Muerte.
GÜÍMAR
29 de junio: Festividad de San Pedro Apóstol.
7 de septiembre: Festividad de la Bajada de Nuestra Señora del Socorro.
HARÍA
5 de marzo: Martes de Carnaval.
24 de junio: Festividad de San Juan Bautista.
HERMIGUA
9 de agosto: Festividad de Santo Domingo de Guzmán.
6 de septiembre: Festividad de Nuestra Señora de la Encarnación.
ICOD DE LOS VINOS
5 de marzo: Martes de Carnaval.
25 de abril: Festividad de San Marcos Evangelista, Patrono de la Ciudad.
INGENIO
2 de februari: Festividad de Nuestra Señora de Candelaria.
29 de junio: Festividad de San Pedro y San Pablo.
LA ALDEA
10 de septiembre: Festividad del Santo Patrono San Nicolás de Tolentino.
11 de septiembre: Día del Charco.
LA FRONTERA
5 de marzo: Martes de Carnaval.
24 de junio: Festividad de San Juan Bautista.
LA GUANCHA
18 januari: Festividad de Nuestra Señora de la Esperanza.
19 augustus: Lunes de las Fiestas Patronales.
LA MATANZA DE ACENTEJO
5 maart: Martes de Carnaval.
6 augustus: Festividad de El Salvador.
LA OLIVA
2 februari: Festividad de Nuestra Señora de Candelaria.
16 juli: Festividad de Nuestra Señora del Carmen.
LA OROTAVA
5 maart: Martes de Carnaval.
27 juni: Infraoctava del Corpus Christi.
LA VICTORIA DE ACENTEJO
5 maart: Martes de Carnaval.
2 september: Fiestas Patronales del Municipio.
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA
5 maart: Martes de Carnaval.
24 juni: Conmemoración de la Fundación de la Ciudad.
LOS LLANOS DE ARIDANE
5 maart: Martes de Carnaval.
2 juli: Festividad de Nuestra Señora de Los Remedios, Patrona del Municipio.
LOS REALEJOS
22 januari: Festividad de San Vicente.
3 mei: Exaltación de la Santa Cruz.
LOS SILOS
5 maart: Martes de Carnaval.
24 juni: Festividad de San Juan Bautista.
MOGÁN
13 juni: Festividad de San Antonio de Padua.
16 juli: Festividad de Nuestra Señora del Carmen.
MOYA
5 maart: Martes de Carnaval.
17 juni: Celebración de la Festividad de San Antonio de Padua.
PÁJARA
2 juli: Festividad de Nuestra Señora de Regla.
16 juli: Festividad de Nuestra Señora del Carmen.
PUERTO DE LA CRUZ
3 mei: Festividad de la Exaltación de la Santa Cruz y Conmemoración de la Fundación de la Ciudad.
9 julio: Celebración de la Festividad de la Virgen del Carmen.
PUERTO DEL ROSARIO
5 maart: Martes de Carnaval.
7 oktober: Festividad de Nuestra Señora del Rosario.
PUNTAGORDA
15 januari: Festividad de San Mauro Abad.
5 maart: Martes de Carnaval.
PUNTALLANA
5 maart: Martes de Carnaval.
24 juni: Festividad de San Juan Bautista.
SAN ANDRÉS Y SAUCES
8 maart: Día de la Mujer Trabajadora.
3 mei: Festividad de la Santa Cruz.
SAN BARTOLOMÉ DE LANZAROTE
5 maart: Martes de Carnaval.
24 augustus: Festividad de San Bartolomé.
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA
25 juli: Festividad de Santiago Apóstol.
24 augustus: Festividad de San Bartolomé.
SAN CRISTÓBAL DE LA LAGUNA
5 maart: Martes de Carnaval.
14 september: Festividad del Santísimo Cristo de La Laguna.
SAN JUAN DE LA RAMBLA>
24 juni: Festividad de San Juan Bautista.
9 september: Celebración de la Festividad de San José.
SAN MIGUEL DE ABONA
5 maart: Martes de Carnaval.
30 september: Lunes posterior a la Festividad de San Miguel Arcángel.
SAN SEBASTIÁN DE LA GOMERA
21 januari: Lunes posterior a la Festividad de San Sebastián, Patrono del municipio.
5 maart: Martes de Carnaval.
SANTA BRÍGIDA
5 maart: Martes de Carnaval.
13 juni: Festividad de San Antonio de Padua.
SANTA CRUZ DE LA PALMA
5 maart: Martes de Carnaval.
3 mei: Festividad de la Santa Cruz.
SANTA CRUZ DE TENERIFE
5 maart: Martes de Carnaval.
3 mei: Festividad de la Santa Cruz (Fiesta fundacional).
SANTA LUCÍA
24 oktober: Festividad de San Rafael.
13 december: Festividad de Santa Lucía.
SANTA MARÍA DE GUÍA
19 maart: Festividad de San José.
16 augustus: Festividad de San Roque.
SANTA ÚRSULA
5 maart: Martes de Carnaval.
21 oktober: Festividad de Santa Úrsula, Patrona del municipio.
SANTIAGO DEL TEIDE
25 juli: Festividad de Santiago Apóstol.
26 juli: Festividad de Nuestra Señora de Santa Ana.
TACORONTE
5 maart: Martes de Carnaval.
25 november: Festividad de Santa Catalina.
TAZACORTE
5 maart: Martes de Carnaval.
16 juli: Festividad de Nuestra Señora del Carmen.
TEGUESTE
25 april: Festividad de San Marcos Evangelista.
9 september: Festividad de Nuestra Señora de los Remedios.
TEGUISE
16 juli: Festividad de Nuestra Señora del Carmen.
5 augustus: Festividad de Nuestra Señora de las Nieves.
TEJEDA
5 maat: Martes de Carnaval.
16 september: Lunes posterior a la Festividad en Honor a la Virgen del Socorro, Patrona del Municipio.
TELDE
24 juni: Festividad de San Juan Bautista
14 september: Festividad del Santo Cristo.
TEROR
5 maart: Martes de Carnaval.
28 juni: Festividad del Sagrado Corazón de Jesús.
TÍAS
5 maart: Martes de Carnaval.
13 juni: Festividad de San Antonio de Padua.
TIJARAFE
2 februari: Festividad de la Presentación de Jesús en el Templo.
5 maart: Martes de Carnaval.
TINAJO
5 maart: Martes de Carnaval.
16 augustus: Festividad de San Roque.
TUINEJE
14 oktober: Fiestas Juradas en honor a San Miguel Arcángel y Conmemoración de las batallas del "Cuchillete y Tamasite".
13 november: Festividad de San Diego de Alcalá.
VALLE GRAN REY
24 juni: Festividad de San Juan Bautista, Patrono del Municipio.
17 juli: Festividad de la Virgen del Carmen.
VALLEHERMOSO
24 juni: Festividad de San Juan Bautista.
23 juli: Celebración de la Festividad de Nuestra Señora del Carmen.
VALLESECO
5 maart: Martes de Carnaval.
10 juni: Festividad de San Vicente Ferrer.
VALSEQUILLO
24 juni: Festividad de San Juan Bautista.
30 september: Festividad de San Miguel.
VALVERDE
15 mei: Festividad de San Isidro Labrador.
24 juni: Festividad de San Juan Bautista.
VEGA DE SAN MATEO
13 mei: Festividad en Honor a la Virgen de Fátima.
21 september: Festividad en Honor al Apóstol San Mateo.
VILAFLOR DE CHASNA
29 april: Festividad del Santo Hermano Pedro.
26 augustus: Festividad de San Agustín y San Roque.
VILLA DE MAZO
3 mei: Festividad de La Cruz.
20 juni: Festividad del Corpus Christi.
YAIZA
15 mei: Festividad de San Isidro Labrador.
16 juli: Festividad de Nuestra Señora del Carmen.
De kleine versjes-voordrager die de Canario’s emotioneerde
CANARISCHE EILANDEN - dinsdag 25 september 2018 - Gedurende meer dan zes minuten maakt hij een schitterende reis langs alle eilanden met de begeleiding van de timplista Domingo ‘El Colorao’ en de gitarist Javier Cerpa.
Zijn naam is Víctor Hernández en hij is een kleine jongen die niet ouder dan tien jaar zal zijn. Hij is de zoon van Rodolfo Hernández, geboren in La Breña (La Palma).
VIDEO: https://youtu.be/BHY-e3txf0g
Gedichten voordragen op de Canarische Eilanden heeft niets met de Cubaanse locatie te maken. In overeenstemming met, La Fonoteca de Canarias, dat het degelijke erfgoed van de Canarische Eilanden verzamelt, behoudt en verspreidt, op de Archipel, begrijpt , "dat het door de tienjarige wordt gezongen en voorgedragen, en niet de geschreven of weergegeven dimensie van de tempometer.".
Op Canarias zijn Toribio Barrera van La Gomera, Valentina ‘la de Sabinosa’, of de van het eiland La Palma afkomstige Victoriano García Medina ‘Garafiano’, geweldige verkenners geweest.
De mythe dat Spanje niet komt door de nazi's
in de tijdzone die ermee correspondeert
Spanje is niet waar het thuis hoort,
zoals België, Nederland, China, of een groot deel van Afrika,
of Rusland, of een groot deel van de Verenigde Staten, Mexico en Canada, of Argentinië, of Chili, of Uruguay
SPANJE - zondag 2 september 2018 - Een hardnekkige mythe houdt in dat Franco de Duitse tijdzone uit sympathie met de nazi's heeft overgenomen en deze na de Tweede Wereldoorlog heeft gehandhaafd in een andere demonstratie van zijn neiging zich van de rest van Europa te isoleren. Als het motto van de beroemde toeristische campagne van Fraga, «Spanje is anders», is de mythe dat Spanje sindsdien een anomalie is in de wereld en een land dat in strijd is met de natuur in zijn dagelijkse gewoonten. En hier begint de leugen of, wat is hetzelfde, halve waarheden.
Spanje is niet waar het thuis hoort, zoals Nederland, België, China, of een groot deel van Afrika, of Rusland, of een groot deel van de Verenigde Staten, Mexico en Canada, of Argentinië, of Chili, of Uruguay. Of het Midden-Oosten, of vele andere landen. Bovendien is het feit dat Frankrijk dat ook niet is, de belangrijkste reden waarom Spanje dat niet is.
Plechtige inhuldiging van het congres van de
National Socialistische Deutsche Arbeiter Partei (NSDAP)
in de grote congreshal in 1935.
Sinds 1940 bevindt Spanje zich in de Europese Centrale Tijd (GMT + 1), hetzelfde als Duitsland, Frankrijk; en niet in het overeenkomstige Westen, zoals Portugal, of het Verenigd Koninkrijk. Op 25 februari van dat jaar, een maand eerder dan normaal - zoals het toestemming had om in staat van oorlog te doen - besliste Parijs de zomertijd (GMT + 1). Dat is wanneer, na de Franse tijd, een ministerieel besluit van 7 maart 1940 ondertekend door Valentín Galarza, ondersecretaris van het presidentschap van de Spaanse Regering, ook het Spaanse zomerschema aanvankelijk met voorlopig karakter veranderde.
Na het Franse besluit om het tijdschema van Duitsland aan te nemen, moesten de Spanjaarden hun klokken een uur vooruit zetten, volgens een bedongen opdracht: «Het gemak van het nationale schema om te marcheren in overeenstemming met dat van andere Europese landen». De tekst luidt als volgt:
«Considerando la conveniencia de que el horario nacional marche de acuerdo con los de otros países europeos, y las ventajas de diversos órdenes que el adelanto temporal trae consigo. Dispongo: 1- El sábado 16 de marzo, a las veintitrés horas, será adelantada la hora legal en 60 minutos».
("Gezien het gemak van het hebben van het nationale schema in overeenstemming met dat van andere Europese landen, en de voordelen van verschillende orders die het tijdelijke voordeel met zich meebrengt. Regel ik: 1- Op zaterdag 16 maart, om drie en twintig uur, wordt de legale tijd met 60 minuten verlengd.”)
De uurtijd voor Franco
Die maatregel was geen particulariteit, of een ideologische zeldzaamheid, aangezien het Verenigd Koninkrijk in 1941 ook zijn klokken veranderde om zich aan te passen aan het Duitse land. Dat deden Portugal en andere Europese landen ook.
Het verschil met andere landen is dat Frankrijk en Spanje hun vooroorlogse uren niet hebben teruggekregen. Beide landen handhaafden de tijd van Berlijn, vanwege het gemak van de spoorverbindingen tussen beide landen. De verandering van zomertijd werd ook in Spanje niet aangepast, tot 1974, als gevolg van de energiecrisis vanwege het gebrek aan aardolie.
De legale tijd in Spanje was in 1901 in GMT (Greenwich Meridian Time) vastgesteld en de zomertijd, GMT + 1, begon in 1918 een paar maanden per jaar. Interessant is dat de eerste Regering om dit te wijzigen - en Spanje in ‘de tijd van Duitsland’ te plaatsen - op 30 april 1938, de uitvoerende macht van de Republikeinse zone was, die een uur het winterschema opschortte, waarmee tot het einde van de oorlog er twee officiële uren waren op het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje).
Zo heeft Engeland
Spanje de tijd van Canarias opgelegd
CANARISCHE EILANDEN- zaterdag 1 september 2018 - Op de eilanden waren er in 1920 maximaal vijf verschillende tijdzones. Het was niet om energie te besparen: Het Verenigd Koninkrijk drong er bij Madrid op aan, duidelijk te maken waarom hun schepen de eilanden passeerden en het chaotisch was. Dat is waarom de eilanden dezelfde tijd in Londen hebben.
Het Verenigd Koninkrijk maakte gebruik van de afstand tussen de Canarische Eilanden en het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje) om druk uit te oefenen op Madrid en de tijd in Londen op de Archipel te plaatsen. Het was niet voor iemands energiebesparing, behalve voor de scheepvaartbelangen. Naast de taal, die populair werd in de Canarische hoofdsteden door het Britse lexicon in het Spaans te plaatsen dat op de Canarische Eilanden wordt gesproken, is ook de referentietijd.
Het is ook waar dat de officiële tijd van de Canarische eilanden onbekend was voor de Regering van 1920. Het is niet alleen zo dat de Canarische eilanden een uur minder hebben dan het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje) en de Balearen.
Tenerife had twee verschillende uren in dezelfde stad Santa Cruz, en Gran Canaria had drie tijdzones in de hoofdstad Las Palmas: Een uur in de haven van Las Palmas, een ander uur in het stadhuis, en een ander in de Canarische kathedraal aan het Plaza de Santa Ana, de enige publieke klok van die tijd.
De steden Las Palmas de Gran Canaria en Santa Cruz de Tenerife waren broeinesten van bedrijven. Handelsverkeer overal. De mensen, zoals de schrijver Alonso Quesada detailleerde, spraken twee talen: Engels voor het bedrijfsleven en Spaans in de vrije tijd.
Daarom zou het op de eilanden chaotisch zijn om de Britse stiptheid serieus te nemen, waarvan de deviezen van de eilanden afhankelijk waren. Afhankelijk van de plaats van de stad Las Palmas zou men eerder aankomen of niet. De haven van Las Palmas was in 1915 de tweede in de wereld in handelsverkeer na New York.
De geschiedenis van de Canarische tijdzone heeft een grappige oorsprong. Het waren de Engelsen die druk uitoefenden. En het werd opgelost na verschillende dubbelzinnige antwoorden van de technici in Madrid en de Canarische Eilanden, waarop de Britse Marine vroeg: Hoe laat hebben de eilanden? Elke overheidsdienst lanceerde een andere theorie. Post en telefoon, één. Comandancia de Marina (Marinebeheer), een andere.
In 1915 was de haven van Las Palmas de tweede ter wereld na de koopwaar van New York. Het gewicht van het havenverkeer markeerde de uurtijd op de Canarische Eilanden
Nadie se aclaraba y las respuestas oficiales eran pintorescas. Así, los comandantes de Marina de Tenerife y de Gran Canaria afirman en la correspondencia de la época, sobre Tenerife, que «se usa por todos la hora oficial, que corresponde al huso horario correspondiente, o sea, una hora menos que la del meridiano de Greenwich, excepto las oficinas de Telégrafos, que usan la hora de Greenwich».
Op Gran Canaria is de tijd iets anders. De militaire leiding, het marine-commando, het postkantoor, en normale mensen, "gebruiken het meridiaan-uur van de stad". Het stadhuis wordt bestuurd door de klok van de Canarische kathedraal, «alleen publiek, dat op een grillige manier marcheert; de Telegraph kantoren gebruiken de Greenwich Mean Time; en tenslotte bepalen ze in de haven van La Luz de tijd aan de meridiaan van Las Palmas door vlag- en kogelsignaal gemaakt door de kanon boot van de kustwacht wanneer deze verankerd is in de haven ».
Een uur minder op Canarias
Het tijdverschil op de Canarische Archipel is gebaseerd op het feit dat de eilanden afwezig waren bij het Koninklijk Besluit van 22 juli 1900, ondertekend door Francisco Silvela. In het zogenoemde: "Bestand met betrekking tot de officiële tijd op de Canarische Eilanden" dat wordt bewaard in het Algemeen archief van de overheid, vak vijf, bestandsnummer 3.011,” wordt gedetailleerd beschreven dat de eilanden worden bestuurd door de meridiaan van Greenwich.
Het Koninklijk Besluit van 26 juli 1900 verwijst naar, "het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje) en de Balearen." En dat is wat die de ministeries, rechtbanken en openbare ambten met de meridiaan van Greenwich regeert voor de inwerkingtreding ervan op de eerste dag van het jaar 1901.
Londen vroeg om de tijdzone van de Canarische Eilanden te materialiseren en hun schepen zou laten leiden door de vuurtorens in de jaren 1852, 1864, 1865 en 1920. Het afgelopen jaar heeft de Algemene Directie van Navigatie en Zeevisserij, die deel uitmaakt van het Ministerie van Marine, een brief geschreven aan zijn superieuren waarin men opmerkt : "De Engelse Admiraliteit vraagt of op de Canarische Eilanden de officiële tijd is vastgesteld die overeenkomt met hen volgens het systeem geaccepteerd in de tijdzones, dat wil zeggen die overeenkomt met de meridiaan gelegen 15 graden ten westen van de van Greenwich. In deze bediening alleen heeft men het nieuws van het Koninklijk Kesluit van de president van 26 juli 1900 tot vaststelling van forfaitaire tijd op het Penónsula (Schiereiland = het vasteland van Spanje) en de Balearen, maar weet niets van orders voor de Canarische eilanden, dus ik smeek Uwe Excellentie. lever dringend communiceren met de huidige tijd op de eilanden waar officiële diensten gevestigd zijn , met het oog op de vraag de Engelse admiraliteit onmiddellijk beantwoorden. Van Koninklijke orde gecommuniceerd door de Minister van de Marine zeg ik dit aan U.E. voor uw kennis en effecten. God houdt U.E. vele jaren.- Madrid, 4 augustus 1921. De algemeen directeur.”
Kleine antwoorden
Op 22 augustus 1921 antwoordt het Geografisch en Statistisch Instituut: “Dat de wettelijke tijd op deze eilanden, gelegen in spil 23, een vertraging van 60 minuten heeft ten opzichte van de tijd van het Península (Schiereiland= het vasteland van Spanje), hoewel toepassing niet op een officiële manier is opgelegd, zoals bij Koninklijk Nesluit van 26 juli werd gedaan voor het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje) en de Balearen.”
Maar het antwoord geeft niet aan welke tijdzone de Canarische Eilanden hebben en het reageerde ook niet op wat de Engelsen wilden weten. Nogmaals, op 6 september 1921, vroeg de Directeur-generaal van de Zeevaart en Visserij: "Wat is de huidige tijd op die eilanden voor de officiële diensten die daarin zijn gevestigd?"
De Britse vraag was om te weten welke doorgangstijden op de Canarische Eilanden de Afrikaanse stoomschip-maatschappij zouden moeten hebben om een idee hebben van de exploratie van de Afrikaanse kust met het oog op de uitbreiding ervan na de conferentie van Berlijn in 1885.
De Gemeente Las Palmas de Gran Canaria in 1921
1922
De logische bureaucratie van die tijd volgend, van het presidentschap van de Regering, wordt de gouverneur aangespoord om de situatie op de Eilanden te verduidelijken.
De gouverneur zendt een telegram naar Madrid met de volgende tekst: "Gezien de tory's en voorzitters van officiële geraadpleegde en geïnformeerde overheidsinstanties, zou deze Regering de officiële tijd op deze Archipel meridiaan moeten zijn, wat momenteel regeert, en een ander, volgens algemeen geloof, zou dit het officiële leven verstoren.”
Op 10 november 1921 stuurde de gouverneur een technisch rapport waarin stond, “dat op deze Eilanden de officiële tijd - omdat de verschillende openbare diensten van de Staat en de Gemeente worden bestuurd- overeenkomt met de meridiaan waarop het zich bevindt en daarom zoveel, een uur minder dan in Greenwich.”
Op 29 oktober werd een antwoord gestuurd aan de staatssecretaris van het Voorzitterschap: "Gezien deze tijdzoneverwarring, weet dit directoraat-generaal niet hoe de Engelse admiraliteit moet worden beantwoord, en vestigt het slechts de aandacht van het voorzitterschap van de Ministerraad voor de effecten die het passend acht.”
Op 17 november 1921 verzocht het presidentschap van de Regering nogmaals om gegevens van het Geografisch en Statistisch Instituut, zodat het ministerie van Marine meer gegevens kon verzamelen.
Geen energiebesparingen, Londen profiteerde van zijn economische invloed op de Eilanden en Madrid had geen bezwaar
Vanuit het Geografisch en Statistisch Instituut zendt men dit antwoord aan het Voorzitterschap van de Regering op 3 december 1921: "De waarnemingsuren voor de Canarische Eilanden worden aangepast aan de lokale gemiddelde tijd, die verschilt 5 of 6 minuten van de overeenkomstige meridiaan, die een uur minder is dan Greenwich." Hij voegt eraan toe dat de chaos in de tijd van Canaria komt van. "nog geen officiële tijd geïmplementeerd hebben die op een verplichte manier regeert voor alle diensten.” Daarom, gebruiken de verschillende diensten verschillende uren en zelfs dit verandert van het ene eiland naar het andere."
In december 1921 blijft de Britse Marine weten wat de officiële tijd van de Canarische Eilanden is. Het Koninklijk Besluit van koning Alfonso XIII van 11 februari 1922 stelt: "Het zal worden gereguleerd volgens de gemiddelde zonnetijd die overeenkomt met hun geografische ligging in de aangegeven tijdzone, de dienst van de civiele en militaire regeringen, rechtbanken, Post, telegraaf, telefoons, stoomleidingen en andere transporten en openbare kantoren op de Canarische eilanden.” En dat is wanneer de Canarische Eilanden de Britse tijd hebben aangenomen, dat wil zeggen "een uur te laat in vergelijking met die op het Península (Schiereiland´= het vasteland van Spanje) en de Balearen."
Daarom hebben sinds 1 maart 1922 de Canarische eilanden een uur minder.
Vijf mythen en halve waarheden
over de verandering van de uurtijd
Energiebesparing, toename van zelfmoorden, of aandoeningen in het organisme;dit zijn enkele van de leugens
over de verandering van de uurtijd
De verandering van schema veronderstelt een grote energieke besparing voor Europa
Het idee van de tijd veranderen in de winter in Europa komt van sommige landen die de praktijk invoerden in de jaren van de wereldoorlogen. In de energiecrisis van de jaren '70 richtten sommige Regeringen zich dit individueel vast te stellen. Geleidelijk aan anderen, maar met de bijzonderheid dat iedereen besloot om het te doen op verschillende dagen.
Zodat in 1996 is overeengekomen om dit gelijktijdig te doen, en de Commissie een richtlijn heeft goedgekeurd in 2.000 het proces definitief te harmoniseren, zodat dat de handelaren een stabiele basis hebben voor de prognoses en het minimaliseren van de negatieve impact op hun systemen systemen. Hoewel in eerste instantie deze verandering werd ingegeven door energiebesparing, toen de Europese Unie het schema veranderde, waarschuwde ze dat dit betekent dat ongeveer 300 miljoen euro per jaar bespaard zou worden, een bedragf dat van grote omvang mag lijken, maar op Europees niveau heeft het geen uitwerking.
Franco nam de tijdzone van Duitsland aan vanwege sympathie met de nazi's
Dit verhaal, wijdverspreid, is een halve waarheid. Sinds 1940 bevindt Spanje zich in de Europese Centrale Tijd (GMT + 1), hetzelfde als Duitsland, Frankrijk; en niet in het overeenkomstige Westen, zoals Portugal, of het Verenigd Koninkrijk.
Op 25 februari van dat jaar, een maand eerder dan normaal - zoals hij toestemming had om in staat van oorlog te doen - besliste Parijs de zomertijd (GMT + 1).
Het is dan, dat na de Franse tijd, een ministerieel besluit in eerste instantie ook het Spaanse zomerschema aanvroeg met voorlopig karakter.
De maatregel was geen bijzonderheid, aangezien het Verenigd Koninkrijk in 1941 ook zijn klokken veranderde om zich aan te passen aan het Germaanse land.
Na het gewapende conflict herstelden Frankrijk en Spanje hun vooroorlogse uren niet. Beide landen besloten om de tijd van Berlijn te behouden, voor het gemak van de spoorverbindingen tussen beide landen.
De verandering genereert ernstige verstoringen in het lichaam
Zoals de deskundigen uitleggen, komt het lichaam er eigenlijk amper achter. Ze beweren dat, hoewel het menselijk organisme aanvankelijk merkt dat het een uur minder slaapt, en het aanpassingsvermogen de verandering heel snel maakt.
Toch wordt meestal ook uitgelegd dat in plaats van het uur dat plaatsvindt in maart, het meestal zwaarder is dan het uur in oktober. Er zijn uitzonderingen. Oudere mensen en zieken zijn meestal meer getroffen door de wijziging van het schema, vooral in de lente.
Boeren profiteren van seizoensgebonden schema's
Er is een overtuiging dat de verandering van de zomer gemotiveerd was om boeren te helpen, maar in 2009 werd een boek ‘Seize the Daylight’ gepubliceerd, wat verklaart dat de boeren hebben gevochten tegen de voorgestelde veranderingen in de tijd, omdat deze maatregel niet ten goede kwam aan hen, of aan hun gewassen.
Verhoging van het aantal zelfmoorden en verkeersongevallen
Onderzoek gepubliceerd in verschillende wetenschappelijke tijdschriften heeft de verandering van tijd gedurende de vorige Eeuw geassocieerd met een toename van het aantal zelfmoorden. De reden zou de verandering zijn in de dagelijkse ritmen die een destabilisatie veroorzaken van patiënten die lijden aan een bipolaire stoornis. Dit zou de meest kwetsbare mensen treffen. Vervolgens hebben verschillende artsen geconcludeerd dat er geen oorzakelijk verband bestaat tussen het tijdsverschil en zelfmoorden, dus zouden ze louter toevalligheden zijn. De tijdsvariatie is wel gerelateerd aan een groter aantal ongevallen in de Verenigde Staten.
De Rotary Club keert terug naar hotel ‘Reina Isabel’
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - vrijdag 31 augusrtus 2018 - Ter gelegenheid van de wekelijkse gewone sessie van de Rotary Club van Las Palmas de Gran Canaria, is de plaquette van het nieuwe hoofdkantoor van de Rotary Club van Las Palmas de Gran Canaria ontdekt bij de ingang van het ‘Reina Isabel’-hotel.
Na een jaar in het Alfredo Kraus Auditorium van Las Palmas - na het verlaten van Hotel ‘Santa Catalina’ (dat het hoofdkantoor van de club was van 1983 tot 2017), vanwege de verbouwingswerken – heeft de Rotary decaan van de Canarische clubs (opgericht in 1933) nu zijn nieuwe hoofdkantoor het ‘Reina Isabel’-hotel in Las Canteras. 
Voorheen had de club haar hoofdkantoor in de buurt van het huidige hotel, in ‘Rocamar’ van 1981 tot 1983.
De zakenman Alfredo Herrera, de huidige president, ontdekte aan de ingang van het hoofdgebouw van het hoofdgebouw de roterende wielplaat in aanwezigheid van de hoteldirecteur en een vertegenwoordiging van de Rotary clubs van Gran Canaria.
Het magische gebruik
op de Canarische Eilanden
van planten voor liefdesfilters en hekserij
De planten, gebruikt voor het genezen van hekserij,
het wegjagen van geesten, en het zuiveren van ruimtes
Een professor van de Universiteit van La Laguna op Tenerife beschrijft de praktijken die op de Archipel bestaan met kruiden
CANARISCHE EILANDEN - donderdag 16 augustus 2018 - De Canarische Eilanden koesteren een reeks culturele kruisen uit Azië, Afrika, en Amerika, die het gebruik van magische, om zo te zeggen, planten voor liefdesfilters hebben geïmpregneerd. Het is een historisch onderwerp, hoewel het niet wordt besproken in de toeristengidsen. De professor van de Universiteit van La Laguna (ULL), op Tenerife, Grecy Perez heeft in 2018 een antropologisch onderzoek over dit onderwerp gepubliceerd dat uw haar overeind kan laten staan.
In de studie wordt gedetailleerd beschreven dat, in tegenstelling tot Cuba, “op de Canarische Eilanden de religieuze aanklacht die het gebruik van geneeskrachtige planten voorstelt, inferieur is omdat er veel rituelen zijn die gepaard gaan met schoten, massages, uitwasemingen, assen, pleisters, harsen, of baden, met planten en gebeden, hetzij om te genezen, bijvoorbeeld: de schaamte, de schrik, de wratten, de gordelroos; of om het boze oog te elimineren, een hekserij, een duistere dode persoon, of om jezelf te beschermen.”
Finca de Ossorio, Gran Canaria.
Ligplaatsen
In dit academische onderzoek benadrukt de professor in wetenschappen en deskundige in antropologie dat er in Cuba collectieve rituelen zijn; op de Canarische Eilanden zijn ze privé, "waar genezers en helers hun macht nauwgezet materialiseren."
Op de eilanden, bijvoorbeeld, zorgt venkel ervoor dat het wordt gebruikt om, "krampen, eetlust en spijsverteringsproblemen te behandelen en is het ook een spier tonicum," terwijl het in Cuba wordt gebruikt om de actie van een hekserij te vernietigen en wordt het de doodsteek. Het wordt gebruikt in de ceremonies met de lijken van de Joodse mayomberos (sekte met versterkte krachten) voordat ze begraven zijn."
"Het magische gebruik van planten op de Canarische Eilanden voor amoureuze filters, het uitharden van krampen, het wegjagen van geesten, het zuiveren van ruimtes is bekend, maar er is geen direct symbolisch verband tussen plant en kracht vanuit een religieus gezichtspunt," zegt Pérez in het tijdschrift Revista Cubana de Antropología Sociocultural uitgegeven in 2017.
Volgens de professor van de Universiteit is genezing binnen biechtrituelen zonder dat ze deel uitmaken van een evenement, of een ceremonieel festival, of een inwijding, de meest voorkomende van al die gebruikt worden in genezingsprocessen. "Ze zijn, zoals op de Canarische Eilanden, de meest gebruikte manier om een kwaad te elimineren, of het nu gaat om hekserij, een kwaad oog, epilepsie, bescherming van kinderen; of ziektes zoals onder andere leukemie en andere vormen van kanker, astma."
Hij geeft toe dat het rituelen zijn die worden uitgevoerd in de context van een religie, waarbij de gunsten van een dode persoon, een heilige of een geest, worden gevraagd om voorbede te doen, of samen te werken met genezing. Een plant met de naam jiba (Erythroxylon havanense) zegt Perez, dat die op de Canarische Eilanden wordt gebruikt "voor alle longziekten en voor geslachtsziekten." Maar in Cuba, " wordt deze beschouwd als een vogelverschrikker en daarmee worden kruisen gemaakt om duistere geesten af te weren."
Vijgen
Als voorbeeld wijst hij erop dat op de Canarische Eilanden, van vijgenplanten, bladeren worden verkregen in sommige gebieden voor kettingen waarmee: "bof, gastritis, reflux en aambeien worden genezen". Ondertussen wordt dit in Cuba gebruikt in liefdesspreuken zodat, hoewel het niet correspondeert met enige Orisha in het bijzonder, verband houdt met Oshun', een religieuze mystieke autoriteit.
Met betrekking tot Cuba,"bieden ze echter niet veel verschil met betrekking tot de Canarische praktijken van populaire geneeskunde, en natuurlijk zijn er overeenkomsten, aangezien een groot deel van die methoden is die in Cuba worden gebruikt, Canarische wortels hebben". Maar, zegt hij, "het fundamentele verschil tussen Cuba en de Canarische Eilanden in termen van het gebruik van medicinale planten en kruiden bij populaire genezing ligt in de zeer nauwe relatie."
En in Cuba voegt hij eraan toe: "Elke plant heeft een eigenaar die niet alleen helende eigenschappen verleent, maar magische krachten die worden gebruikt door specialisten en gelovigen op het hele eiland."
Rituelen voor het aantrekken van geluk
in de noche de San Juan (Sint Jans-nacht)
De populairste spreuken en bezweringen om negatieve energieën te verbranden en de dromen waar te maken
Vuur is de hoofdrolspeler in de Sint Jans-nacht
CANARISCHE EILANDEN - zaterdag 23 juni 2018 - In de nacht van 23 op 24 juni viert men de noche de San Juan (Sint Jans-nacht), de kortse nacht van het jaar en tevens de meest magische.
Volgens de legende is de apostel San Juan Bautista (Johannes de Doper) op 24 juni geboren en beschermd door magische energie van de zomerzonnewende. Daarom nemen velen deze nacht om geluk aan te trekken door verschillende rituelen uit te voeren. Ontdek er enkele van:
Spring over het kampvuur en verbrand het negatieve
Twee van de meest populaire rituelen zijn direct gerelateerd aan het vuur, essentieel in de nacht van San Juan (Sint Jan). Velen beschouwen het als het springen over de vreugdevuren van San Juan terwijl de vlammen nog steeds branden. 
De traditie vereist, om gedurende de nacht zeven tot negen keer er overheen te springen. Het andere ritueel is, om een lijst met negatieve dingen die men uit het leven wil verwijderen, op de brandstapel te verbranden. Het is gebruikelijk om te zien hoeveel studenten hun aantekeningen verbranden nadat ze de cursus hebben voltooid die meestal samenvalt met deze datum.
Water-rituelen
Op veel plaatsen worden de vreugdevuren op het strand gemaakt. Daarom zijn er ook rituelen die water als hoofdrolspeler hebben, zoals volledig naakt baden en onder water tot 12 keert de rug naar de maan draaien. Een zuiverend bad, dat belooft om de rest van het jaar gezondheid te geven. Het effect van gebeurtenis kan worden vermenigvuldigd als men achteruit springt over zeven golven. En als men zijn vruchtbaarheid wil vergroten, moet men nog eens over twee golven springen.
Magische planten
Als de zee bedriegt, kan men zich wenden tot de planten om geluk te krijgen in de nacht van San Juan. Men kan bijvoorbeeld een varen onder het hoofdkussen leggen. Dus zal de grootste van de dromen uitkomen, men kan hetzelfde effect krijgen met de maretak, of klimop; maar eerst moet men een kaars aansteken die de hele nacht wordt gebrand en men wensen noteert, en deze de volgende dag verbrandt.
Het Circo del Sol op Gran Canaria in 2019
Het Cirque Du Soleil verbindt zich aan Expomeloneras
om haar grote witte tent op te zetten op Gran Canaria
De eerste voorstelling staat gepland in de tweede helft van 2019
MONTREAL - donderdag 14 juni 2018 - Cirque du Soleil is verheugd om hun samenwerking met ExpoMeloneras aan te kondigen om de voorstellingen in de Gran Carpa Blanca (Grote Witte Tent) naar Meloneras op Gran Canaria te brengen.
Dit project is ook mogelijk dankzij de steun en medewerking van Gemeenteraad van San Bartolomé de Tirajana, het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, en de Canarische Regering.
Finn Taylor, voorzitter van de voorstellingen van de Cirque du Soleil-rondreis, heeft verklaard:
"We zijn trots om onze samenwerking met ExpoMeloneras aan te kondigen en bevestigen dat Cirque du Soleil de voorstellingen in de Great White Tent (Grote Witte Tent) zal brengen naar een van de meest bezochte kustbestemmingen in Europa. Meloneras - Gran Canaria is een eersteklas toeristenbestemming. Het is de perfecte locatie voor onze voorstellingen, vanwege het goede klimaat, de verbinding en de uitstekende hotels.
Het project wordt werkelijkheid met een eerste bezoek aan de tent in 2019. Het reisplan, de voorstelling, en de exacte data zijn nog niet bevestigd. Ze zullen in de komende maanden worden aangekondigd
De overeenkomst met ExpoMeloneras
Onder de verschillende onderzochte bestemmingen is ExpoMeloneras, waar de Grote Tent zal worden geïnstalleerd, de beste locatie.
Gran Canaria is vanwege de uitstekende vliegverbindingen met Noord- en Midden-Europa een internationaal eiland. De Drie-Continentenverbinding van de Canarische Eilanden, met de bevoorrechte relatie met Amerika, Afrika, en Europa, is een strategische locatie voor Cirque du Soleil.
Over ExpoMeloneras>
ExpoMeloneras ligt in het Zuiden van Gran Canaria, in de toeristenwijk Meloneras. Het is een belangrijk vergader- en congrescentrum, omringd door de beste accommodaties op het eiland. ExpoMeloneras, geanalyseerd voor andere Europese bestemmingen, is de ideale plek om grote internationale evenementen te organiseren.
Voor meer informatie, zie: www.expomeloneras.com
Over Cirque Du Soleil
Dertig jaar geleden was Cirque du Soleil een droom. De droom van een kleine gemeenschap van straatartiesten die alles zouden doen om hun liefde voor de voorstellingen, het circus, en de wereld te delen. De circusfamilie groeide en bestaat nu uit duizenden dromers: Makers, kunstenaars, technici, en schaduwwerkers. De droom is een symbool geworden van trots voor Quebec, een internationaal bedrijf dat 35 fantastische shows heeft gecreëerd, waarvan er 20 nog steeds worden uitgevoerd. Meer dan 150 miljoen toeschouwers uit meer dan 400 steden op zes Continenten hebben sinds de oprichting in 1984 een Cirque du Soleil-voorstelling gezien. Het bedrijf, dat in 2014 het 30-jarig jubileum vierde, heeft momenteel meer dan 4.000 werknemers in dienst.
De FEHT en vijf hotelketens,
sponsoren een wedstrijd
om het landschap van het eiland te verbeteren
De wedstrijd
‘Imagina tu paisaje. Imagina Gran Canaria’
('Stel je landschap voor. Verbeeld Gran Canaria ')
is onderdeel van de
III Jornadas del Paisaje de Gran Canaria
(Derde Landschapsconferentie van Gran Canaria)
op donderdag 19 en vrijdag 20 april 2018
GRAN CANARIA - donderdag 5 april 2018 - De Federación de Empresarios de Hostelería y Turismo de Las Palmas (FEHT) (Horeca Federatie) en vijf hotelketens leiden, ook in 2018, weer de wedstrijd ‘Imagina tu paisaje. Imagina Gran Canaria’ om foto’s, video's, en opnamen met drones, te ontvangen als voorstellen die de landschapsomgeving van het eiland verbeteren; van het wegennet, tot het herstel van tussenliggende landschappen, vrije en verwaarloosde ruimten, evenals het thema van wijngaarden en de wijncultuur.
De winnaars ontvangen, per categorie, voor twee personen verblijf in de hotels van de samenwerkende ketens:
- RIU- Hotels,
- IFA-Lopesan,
- Gloria Thalasso & Hotels,
- The Hotels Experience ,
- Be Cordial Hotels & Resorts;
evenals een drone die geschonken wordt door Toy Stand, en fotografisch materiaal dat Sigma Canarias cadeau zal doen.
Dit evenement maakt deel uit van de Derde Landschapsconferentie van Gran Canaria, georganiseerd door het Cabildo (Eilandbestuur) op 19 en 20 april 2018 waaraan nationale en internationale deskundigen zullen deelnemen die hun ervaring zullen inbrengen voor een mentaliteitsverandering in de behandeling van het grondgebied.
Een jury is verantwoordelijk voor het selecteren van de winnende inzendingen in de verschillende categorieën van de wedstrijd met voorstellen voor de verbetering van het eiland- landschap dat zal worden gepresenteerd, en waarin de winnaars in de verschillende modaliteiten de prijzen zullen ontvangen die zijn geschonken door de hotelketens en andere samenwerkende bedrijven.
Geïnteresseerden moeten hun voorstellen insturen tot 12 april naar het E Mailadres: observatoriodelpaisajegc@gmail.com en kunnen de voorwaarden nalezen op de internetpagina van het Cabildo (Eilandbestuur):
http://cabildo.grancanaria.com/-/novedad-bases-de-los-concursos-y-nota-de-prensa-de-las-iii-jornadas-del-paisaje-de-gran-canaria?redirect=http%3A%2F%2Fcabildo.grancanaria.com%2Fordenacion-del-territorio-y-vivienda%3Fp_p_id%3D101_INSTANCE_8TA3L9FJE9Fd%26p_p_lifecycle%3D0%26p_p_state%3Dnormal%26p_p_mode%3Dview%26p_p_col_id%3Dcolumn-7%26p_p_col_count%3D2.
De voorwaarden per categotrie
De derde editie van de expres video wedstrijd staat open voor opnames met betrekking tot het behoud en herstel van het eilandlandschap, hetzij met de chromatische behandeling, hetzij met ingrepen die worden gepresenteerd met animaties en grafische montages.
De jury zal de opties evalueren voor de verbetering van het wegennetwerk en vrije en verlaten ruimtes, de wijngaarden, en die welke de schoonheid en verscheidenheid van de landschappen van Gran Canaria overbrengen die, volgens de grondslagen, deelnemers moeten registreren, bewerken, en per computer moeten oversturen naar het platform voor YouTube video's vóór de aangegeven datum. De ingezonden werken moeten originele werken zijn en mogen niet langer dan een minuut duren.
De tweede editie van de wedstrijd voor opnames gemaakt met drones opent de wedstrijd naar interessante opties om landschappen van grote schoonheid te tonen en onbekend voor het publiek, omdat ze zich op ontoegankelijke plaatsen bevinden, zoals barrancos (ravijnen), bossen, kliffen, of langs de kustroute.
Het thema van de video's met drones gaat over de verbetering van het landschap met voorstellen die negatieve gevolgen oplossen in vrije en verlaten ruimtes in het stedelijk gebied, ongebruikte teeltgebieden, elektrische installaties, of urbanizaciones (woonwijken) die de deelnemers kunnen presenteren met chromatische oplossingen, interventies, of visuele alternatieven die worden weerspiegeld in de wedstrijd.
De wedstrijd biedt ook de mogelijkheid om prijzen te winnen met op Instagram gepubliceerde foto's die zijn geïdentificeerd met de hashtag # imaginagrancanaria18 en de schoonheid en verscheidenheid van de landschappen van het eiland overbrengen, evenals opties voor verbetering, of het nu chromatische behandeling, of interventies gepresenteerd via animaties of grafische montages zijn.
De onderverdeling van Spanje:
deelstaten, provincies en comarcas
SPANJE - zaterdag 24 februari 2018 -De bestuurlijke indeling van Spanje is gebaseerd op federalisme, waarbij Spanje een bondsstaat is waarin de macht zeer gedecentraliseerd wordt uitgevoerd. De mate van zelfbestuur verschilt in de Comunidades Autónomas (Deelstaten).
De deelstaten zijn weer onderverdeeld in provincies. De provincies zijn onderverdeeld in comarcas (regio’s), die op hun beurt in municipios (gemeenten) zijn opgedeeld. Alleen in Catalonië hebben de comarcas een bestuurlijke rol. 
Deelstaten
Spanje bestaat uit twee Ciudades Autónomas (Stadstaten), Ceuta en Melilla; en 17 Autónomas (Deelstaten), enkelvoud: Comunidad Autónoma/Comunitat autònom/Autonomia erkidegoa /Comunidade Autónoma, namelijk:
- Andalusië
- Aragón
- Asturië
- de Balearen
- Baskenland
- de Canarische Eilanden
- Cantabrië
- Catalonië
- Extremadura
- Galicië
- Castilië-La Mancha
- Castilië en León
- La Rioja
- Madrid
- Murcia
- Navarra
- Valencia
De verschillende mate van autonomia is te verklaren vanuit de grote behoefte aan zelfbestuur in de regio’s Catalonië, Baskenland en Galicië, omdat deze drie elk een sterke eigen identiteit en taal hebben. Zij hebben hierdoor in een eerder stadium meer eigen rechten toegewezen gekregen dan de overige regio’s (deelstaten). Deze drie regio’s vallen als deelstaat dus onder het zogenoemde ‘speciale regime’, waarbij de lokale taal een officiële status heeft.
De verhoudingen van de regionale regeringen van het Baskenland (País Vasco) en Catalonië (Generalitat de Catalunya) met de Spaanse Regering in Madrid zijn vaak gespannen en soms zelfs problematisch. Her zelfbestuur van deze deelstaten kan onder meer van toepassing zijn op het lokale zorgstelsel, belastingstelsel, onderwijs en veiligheid. Catalonië en Baskenland hebben bijvoorbeeld elk een eigen politieorgaan (Mossos d’Esquadra in Catalonië en Ertzaintza in Baskenland).
Provincies
De deelstaten zijn onderverdeeld in provincies . De meeste provincies hebben dezelfde naam als hun hoofdstad. Slechts twee steden zijn hoofdstad van een deelstaat, zonder hoofdstad te zijn van een provincie: Mérida (Extremadura) en Santiago de Compostella (Galicië).
Zeven autonome gemeenschappen bestaan uit slechts één provincie:
- Asturië,
- de Balearen,
- Cantabrië,
- La Rioja,
- Murcia
- Navarra. autonome regi
Twee provincies maken geen deel uit van een Deelstaat, maar van een autonoom stadsgebied dat zijn de stadstaat: Ceuta en de stadsstaat Melilla.
De provincies zijn verder onderverdeeld in comarcas (regio’s) en gemeenten.
Comarcas
De provincies zijn onderverdeeld in comarcas. De bevoegdheden van een comarca verschillen per gemeenschap; in sommige deelstaten (zoals Catalonië) hebben de comarcas veel bevoegdheden, terwijl ze elders geen enkele bevoegdheid hebben (zoals in Galicië).
Gemeenten
De municipio (gemeente) de vierde laag van bestuurlijke eenheden in Spanje. De gemeenten komen na de deelstaten, de provincies, - en waar bestuurlijk van toepassing- de comarcas.
Er zijn anno 2018 in totaal 8.112 gemeenten in Spanje.
Anders
Spanje is wat betreft de bestuurlijke indeling van het land iets anders dan in Nederland, of België. Deze indeling zorgt vaak voor problemen, zoals de problematiek rondom het Baskenland en meer recent de deelstaat Catalonië. Zoals inmiddels bekend is, wil deze deelstaat zich volledig afscheiden van Spanje en een eigen staat vormen, iets waar de regionale politici al jaren om strijden en wat fel tegengewerkt wordt door de Spaanse Regering.
Trots
Daarnaast hebben de Spanjaarden vaker meer een gevoel van trots wat betreft de deelstaat dan bijvoorbeeld heel het land Spanje. Zo zijn Canario’s trotser op Canarias en Andalusiërs trotser op Andalusië dan op heel Spanje, iets wat ook geldt voor andere deelstaten in het land zoals Valencia, of de Balearen.
Al met al een soms vreemde situatie in Spanje, iets waar men snel achter komt als men in een van deze deelstaten woont, of gaat wonen ; en wat men vooral merkt aan de feestdagen van elke deelstaat.
Talloze lokale feestdagen
Naast de nationale feestdagen die overal in Spanje gelden, vieren de meeste inwoners van een deelstaat ook speciale dagen die men in Spanje heeft, waarbij meestal scholen, winkels en bedrijven gesloten zijn; maar men vaak niet weer waarom het feest is en wat er eigenlijk gevierd, of herdacht wordt. Daarom een overzicht van alle deelstaat-feestdagen.
Andalusië (28 februari)
28 februari is de Día de Andalucía in heel Andalusië, een regionale of autonome feestdag in de drukst bevolkte autonome deelstaat van Spanje. Deze dag wordt gevierd omdat in het jaar 1980 er in deze regio een referendum werd gehouden over de autonomie van de deelstaat waarbij dit gewonnen werd (behalve in de provincie Almería). Op die (vrije) dag zijn er veel officiële bijeenkomsten maar ook veel groen gele kleuren van de vlag van Andalusië die trots in de dorpen en steden te zien zijn.
Balearen (1 maart)
Elk jaar op 1 maart wordt op de vier Balearen eilanden de Día de las Islas Baleares gevierd. Deze dag heeft ook als naam Diada de les Illes Balears of Dia de ses Illes Balears in het Catalaans. Op deze dag wordt gevierd dat in 1983 in de officiële staatskrant (BOE) het Estatuto de Autonomía geplaatst werd waarin stond dat de Balearen een eigen autonome deelstaat werden. Pas sinds het jaar 1999 is deze dag een vrije werkdag.
Aragón en Castilla y León (23 april)
Op 23 april viert de deelstaat Aragón de San Jorge of Día de Aragón feestdag terwijl ook de deelstaat Castilla y León de Día de Castilla y León viert. In de deelstaat Aragón viert men deze dag omdat deze samenvalt met de dag van San Jorge (Sint Joris) de schutspatroon van de Reino de Aragón. Deze officiële feestdag wordt al gevierd sinds het jaar 1461.
In de deelstaat Castilla y León is 23 april ook de autonome feestdag waarbij de slag bij Villalar herdacht wordt. Deze vond plaats op 23 april 1521 waarbij drie bekende leiders, te weten Juan de Padilla, Juan Bravo en Francisco Maldonado onthoofd werden. Het is dus niet echt een feestdag maar meer een herdenkingsdag welke sinds 1983 officieel gevierd worden.
Ook al staat 23 april in Catalonië bekend als Día de Sant Jordi (San Jorge in het Spaans en SInt Joris in het Nederlands) het is geen autonome feestdag maar de dag van het boek en de rode roos, zeg maar een Catalaanse Valentijnsdag.
Comunidad de Madrid (2 mei)
Op 2 mei, de dag na de nationale feestdag Día del trabajador op 1 mei, vieren de inwoners van de Comunidad de Madrid een autonome feestdag, de Día de la Comunidad de Madrid. Op deze dag wordt in de hele deelstaat van Madrid stilgestaan bij 2 mei 1808 toen het volk in Madrid de wapens pakten om te rebelleren tegen de Franse bezetting en het Franse leger te verdrijven uit de stad en regio.
Canarische Eilanden (30 mei)
Elk jaar op 30 mei vieren de inwoners van de Canarische Eilanden de Festividad del Día de Canarias. Het is een feestdag omdat de Canarios stil staan bij de eerste dag dat het Parlamento de Canarias een zitting vierde in Santa Cruz de Tenerife op 30 mei 1983.
Castilla-La Mancha (31 mei)
De autonome deelstaat Castilla-La Mancha viert de regionale feestdag elk jaar op 31 mei tijdens de Día de Castilla-La Mancha. De inwoners staan op deze dag stil bij de dag dat de Cortes Regionales ofwel het regiobestuur voor het eerst een parlementaire zitting vierde op 31 mei 1984. Elk jaar speelt een andere stad in de autonome deelstaat een hoofdrol.
La Rioja en Murcia (9 juni)
Op 9 juni zijn er twee autonome deelstaten die hun regionale feestdag vieren, te weten La Rioja met de Día de La Rioja en Murcia met de Día de la Región de Murcia. In de deelstaat La Rioja staat men op deze dag stil bij de ondertekening van Koning Juan Carlos I van de documenten waarna La Rioja een autonome deelstaat werd op 9 juni 1982.
Ook de Región de Murcia viert op 9 juni feest wat ook bekend staat als Día de Murcia. Op deze dag wordt elk jaar stilgestaan bij de dag dat in 1980 Murcia een autonome deelstaat werd.
Galicië (25 juli)
Ondanks dat de inwoners van Galicië op 17 mei de Día de Las Letras Gallegas vieren, is de officiële regionale/autonome feestdag elk jaar op 25 juli tijdens de dag van Santiago Apóstol ook wel Día Nacional de Galicia, of Día de Patria Galega genoemd. De oorsprong naar de viering van deze dag ligt in 1919 toen er besloten werd dat 25 juli de Día Nacional de Galicia zou worden, tevens de dag van de schutspatroon.
Cantabrië (28 juli)
De autonome deelstaat Cantabrië aan de Atlantische Oceaan viert elk jaar op 28 juli de Día de las Instituciones. Dit is de dag dat de hele regio stilstaat bij de registratie van Cantabrië als provincie op 28 juli 1778. In deze deelstaat is er nog een dag die gevierd wordt, de Día de Cantabria, of Día de La Montaña, op de tweede zondag van augustus. Het is een folkloristische dag, maar - ondanks wat de naam doet vermoeden - dus niet de officiële deelstaat-feestdag.
Asturië en Extremadura (8 september)
Op 8 september vieren twee autonome deelstaten hun regionale feestdag, te weten Asturië met de Día de Asturias en Extremadura met de Día de Extremadura. In het Principado de Asturias (Prinsdom van Asturië)( viert men elk jaar op 8 september de Virgen de Covadonga-dag, de schutspatroon van Asturië.
In de deelstaat Extremadura wordt elk jaar 8 september gevierd omdat dit de dag is van de Virgen de Guadalupe, de schutspatrones van de autonome deelstaat. Er zijn veel mensen in deze regio die liever de datum 25 maart als autonome feestdag zouden willen zien als herdenking aan de Rebelión campesina extremeña ( de regionale boerenopstand).
Catalonië (11 september)
Elk jaar 11 september lopen de straten in Barcelona en diverse andere grote steden in de autonome deelstaat vol met Catalanen die hun Día Nacional De Catalunya vieren, ofwel La Diada. Op die dag staat men niet stil bij de grondwet of de oprichting van de autonome deelstaat maar eert men 11 september 1714, tijdens de Spaanse Successieoorlog, toen het kasteel van Cardona, als laatste oord van verzet, zich moest overgeven na de val van Barcelona. Kort na de Vrede van Utrecht gingen Spaanse en Franse troepen over tot belegering. Na de val van Barcelona, richtte Filips V een streng centralistische staat naar Frans model op en werd de verregaande zelfstandigheid van Catalonië, waarvan het onder de Kroon van Aragón genoot, volledig afgeschaft.
De dag is dus eigenlijk meer een rouwdag voor alle doden en herdenkingsdag voor de Spaans/Franse onderdrukking en de laatste jaren steeds meer een protestdag voor afscheiding van Spanje.
Comunidad Valenciana (9 oktober)
Op 9 oktober wordt er in de hele deelstaat Comunidad Valenciana feest gevierd op de Día de la Comunidad Valenciana. Op deze datum staat de hele regio stil bij het feit dat op 9 oktober 1238 Koning Jaime I de stad Valencia heroverde op de Moorse bezetters waarna vele jaren later in 1304-1305 het Reino de Valencia werd opgericht.
Baskenland (25 oktober)
Elk jaar op 25 oktober is het in Baskenland de Día del País Vasco-Euskadiko Eguna om die datum in 1979 te herdenken, de dag dat via een regionaal referendum het Estatuto de Autonomía del País Vasco (wat ook bekend staat als het Estatuto de Gernika) door de bevolking werd aangenomen en Baskenland een deelstaat is geworden.
Navarra (3 december)
Slechts dagen voordat er nationale feestdagen zijn op 6 en 8 december, vieren de inwoners van de deelstaat Navarra feest tijdens de Día de Navarra. Het is een dag waarbij alles draait om San Francisco Javier, de schutspatroon van de deelstaat Navarra.
Uitleg en betekenis van
alle nationale feestdagen in Spanje in 2018
In 2018 hebben de Spanjaarden tien nationale feestdagen die in het hele land gevierd worden. Het gaat in de meeste gevallen om feesten die ook in Nederland en België gevierd worden maar soms ook niet. Wat iedereen wel zal merken is dat de winkels dicht zijn op veel feestdagen en dat er niet gewerkt wordt. Maar wat is nu eigenlijk de betekenis van deze feestdagen.
Het is altijd makkelijk om te weten wanneer er feest is in Spanje, dagen dat alles en iedereen niets doet (op uitzonderingen na natuurlijk) en dagen waarop banken, winkels, officiële instellingen etc. gesloten zijn. Hieronder staat de uitleg van 10 feestdagen die in heel Spanje gelden en 1 feestdag die in heel Spanje geldt behalve in Catalonië en Cantabrië.
1 januari - Año Nuevo
1 januari is de eerste dag van het jaar van de gregoriaanse kalender. Hierna volgen tot het einde van het jaar in een normaal jaar nog 364 dagen en in een schrikkeljaar nog 365 dagen. In de westerse wereld wordt 1 januari nieuwjaarsdag genoemd en in Spanje is dat Año Nuevo, een officiële vrije dag om bij te komen van het feest van oudejaarsavond en de jaarwisseling oud & nieuw.
6 januari - Epifanía del Señor
In de volksmond staat deze feestdag bekend als Driekoningen ofwel: Día de Reyes in het Spaans. De officiële naam in Spanje is echter Epifanía del Señor (Openbaring van de Heer).
Op deze dag wordt de Bijbelse gebeurtenis gevierd dat de Wijzen uit het Oosten een opgaande ster zagen en daarop de koning der Joden gingen zoeken. Ze kwamen in Bethlehem en vonden daar Jezus, de pasgeboren koning der Joden. De drie Wijzen kregen namen. In het Grieks: Apellius, Amerius, en Damascus; in het Hebreeuws Galgalat, Malgalat , en Sarathin: maar ze zijn bekend geworden onder hun gelatiniseerde Perzische namen: Caspar, Melchior en Balthasar. Ze zouden respectievelijk 20, 40, en 60 jaar oud zijn geweest; getallen die de levens stadia van de volwassene symboliseren. In Spanje vinden op 5 januari overal Cabalgatas de Reyes Magos ( Driekoningenoptochten) plaats en krijgen de kinderen op 6 januari hun geschenken van de Drie Wijzen.
29 maart - Jueves Santo
Jueves Santo (Witte Donderdag) , wordt in heel Spanje gevierd behalve in de deelstaat Catalonië waar gekozen is voor 2 april wat de Día de la Mona heet. 29 maart is ook geen feestdag in de deelstaat Cantabrië. Op Witte Donderdag wordt Het Laatste Avondmaal van Christus met zijn apostelen en de instelling van de eucharistie door Jezus herdacht en volgt altijd voor de Goede Vrijdag en Stille Zaterdag die tijdens de paaswake overgaat in het paasfeest.
30 maart - Viernes Santo
Op vrijdag 30 maart wordt Viernes Santo of in het Nederlands Goede Vrijdag gevierd wat een nationale feestdag is in Spanje. Goede Vrijdag is de vrijdag voor Pasen. Op deze dag herdenken christenen de kruisiging en dood van Jezus op de heuvel Golgotha nabij de stad Jeruzalem. Jezus stierf volgens de Bijbel door de kruisdood, nadat hij door de Romeinse stadhouder Pontius Pilatus op aandrang van het sanhedrin, de Joodse hoge raad, hiertoe was veroordeeld. Op deze dag en de dagen daarvoor zijn er in bijna heel Spanje processies te zien tijdens de Semana Santa wat een heel evenement is om te zien.
1 mei - Día del Trabajo
Op 1 mei viert men in Spanje de Dag van de Arbeid, iets wat in Nederlandofficieel niet gevierd wordt maar in België en veel andere Europese landen wel. Zoals altijd kan er een verbinding gemaakt worden met een katholiek feest zoals in dit geval de dag van Sint Jozef als arbeider. Aan de 1Mei-viering als viering van de arbeidersbeweging ligt echter ook de invoering van de achturige werkdag ten grondslag, iets wat in de 15e en 16e eeuw veelvuldig werd ingevoerd in Europa, eerst in Groot Brittannië en daarna andere landen.
Soms valt 1 mei op een donderdag , of dinsdag (zoals in 2018) waardoor er een ‘puente de mayo’ (lang mei-weekeinde)ontstaat en veel werknemers een lang weekeind vrij nemen en het vaak erg druk is in de kustplaatsen. Er zijn op die dag echter ook vaak protestdemomstraties die door de vakbonden worden georganiseerd.
15 augustus - Festividad de la Asunción de la Virgen
Asunción de la Virgen Maria (Maria ten Hemelopneming c.q. Onze LieveVrouw Hemelvaart) is een nationale feestdag in Spanje die ook haar wortels heeft in de Katholieke Kerk. Het is de dag waarop de opneming van Maria (met lichaam en ziel de Hemel) wordt herdacht en gevierd.
Er zijn veel Spanjaarden zijn die dit vieren in de kerk maar voor het merendeel staat deze dag synoniem voor een vrije dag waarop niet gewerkt wordt en daarnaast symbolisch ook het einde is van de drukke zomerweken. Op veel plaatsen wordt deze dag gevierd met vuurwerk waarbij duizenden mensen genieten van grote- en soms erg lange - vuurwerkvoorstellingen.
12 oktober - Día de Hispanidad
Op 12 oktober viert heel Spanje de Fiesta Nacional de España c.q. de Día de Hispanidad, wat ook gevierd wordt in veel Spaanstalige landen in Zuid- en Latijns Amerika.
Op 12 oktober 1492 landde Cristobal Colón, ofwel Columbus, op het Amerikaanse Continent. Hij wist toen nog niet dat hij een nieuw Continent had ontdekt, daar hij zelf meende te zijn geland in Azië. Vanaf dat moment wordt het Spaanse Rijk steeds groter en machtiger en is het zelfs het meest invloedrijkste land ter wereld. Om dit te vieren wordt elk jaar op 12 oktober de Spaans Dag gevierd en is deze dag een nationale feestdag. Een van de meest in het oog springende kenmerken van de Día de Hispanidad is het defilé ( de militaire) parade in het centrum van Madrid. In Zaragoza vinden op dezelfde dag de Virgen del Pilar-feesten plaats terwijl de Virgen del Pilar ook de schutspatrones van de Guardia Civil is.
1 november - Todos los Santos
Op 1 november, de dag na Halloween, viert bijna heel Spanje de Día de todos los Santos (Allerheiligen), een traditionele dag waarop men eer betoont aan de overleden personen, hetzij bekenden, familieleden, of andere dierbaren. Op deze dag is het normaal dat hele families naar de kerkhoven gaan om daar bloemen neer te leggen op de graven van de overleden familieleden. Op 1 november worden volgens de Katholieke Kerk niet alleen alle bekende heiligen vereerd, maar ook de onbekende. Volgens het Katholieke geloof zijn er drie bestaansvormen:
- het leven op aarde,
-de gestorvenen die nog niet naar de hemel zijn gegaan
- alle gestorvenen die wèl naar de hemel zijn gegaan.
Deze laatsten worden beschouwd als heilig en zij worden allemaal herdacht op de dag van Allerheiligen, de: Día de todos los Santos.
6 december - Día de la Constitución Española
6 december is het nationale feestdag in Spanje, de dag van de Constitución (Grondwet). Op deze dag wordt herdacht dat er een grondwet is opgesteld in het jaar 1978, een belangrijk feit dat elk jaar herdacht wordt. De grondwet, ook wel de Carta Magna genoemd, is opgesteld nadat dictator Franco drie jaar daarvoor in 1975 overleed en er een nieuwe democratie is gevormd in Spanje.
8 december - Inmaculada Concepción
8 december staat in het teken van de Inmaculada Concepción (Onbevlekte Ontvangenis) van Maria, wat een dogma van de Katholieke Kerk is dat met een hoogfeest gevierd wordt op 8 december, negen maanden voor het feest van de geboorte van Maria op 8 september.
Het dogma bevestigt de bijzondere status van Maria, door te stellen dat zij zwanger werd - en het Kind ter wereld kwam - zonder met de erfzonde te zijn bevlekt
In Spanje en vele andere katholieke landen is deze dag een feestdag en dus ook een vrije dag, terwijl dat in andere landen zoals België en Nederland (sinds 1966) niet meer zo is. Detail is, dat als het Hoogfeest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria op een zondag in de Advent valt, het wordt verplaatst naar 9 december, iets wat in het jaar 2019 het geval is.
25 december – Natividad del Señor
In Nederland en België staat 25 december synoniem voor eerste Kerstdag, iets wat niet in Spanje geldt want men kent geen tweede Kerstdag.
De Natividad del Señor is de dag van de geboorte van Jezus volgens Lucas 2, het bekendste kerstverhaal waarbij het kerstfeest een herinnering is aan de geboorte van Jezus. Weliswaar zijn er nog mensen die naar de kerk gaan op die dag maar in Spanje wordt deze dag gevierd met familie en/of vrienden waarbij de belangrijkste maaltijd de warme en zeer uitgebreide lunch is. Deze maaltijd volgt op nochebuena (kerstavond) die gevierd wordt op 24 december waarbij het diner - het liefst in de eetkeuken bij grootmoeder - het belangrijkste is in Spanje.
Buiten deze nationale - overal in Spanje geldende - feestdagen zijn er ook nog feestdagen per deelstaat. Elke deelstaat heeft een speciale dag, wat de dag van die deekstaat is, zoals de Día de Canarias, de Día de Andalucía, en de Día de Balears. Hier het overzicht van deze feestdagen in 2018:
Nationaal
Alle feestdagen in 2018 in Spanje op een rij
In 2018 zijn er 13 feestdagen waarvan er tien zijn die in heel Spanje gevierd worden. Negen van deze feestdagen zijn niet om te ruilen voor een andere dag, terwijl Driekoningen door verschillende deelstaten op een andere dag gevierd kan worden, overigens iets waar niet voor is gekozen.
Het is altijd makkelijk om te weten wanneer er een dag is in Spanje, dagen dat alles en iedereen niets doet (uiteraard op uitzonderingen na) en dagen waarop banken, winkels, officiële instellingen enz.. gesloten zijn. Hieronder staan alle vrije dagen van de deelstaten en daarnaast ook de feestdagen die voor heel Spanje gelden. In 2018 stan er totaal staan 13 nationale feestdagen op de kalender waarvan er tien (negen + een) in heel Spanje gelden.
Negen van deze 13 dagen zijn nationale ‘niet verwisselbare’ dagen en de tiende feestdag (Driekoningen) is ‘verwisselbaar, maar die echter door geen enkele deelstaat verwisseld wordt voor een andere dag, waardoor de volgende lijs met nationale feestdagen gemaakt kan worden:
- maandag 1 januari Nieuwjaar - Año Nuevo
- zaterdag 6 januari Driekoningen - Epifanía del Señor (Día de Reyes)
- vrijdag 30 maart Goede Vrijdag - Viernes Santo
- dinsdag 1 mei (Dag van de arbeid) - Día del Trabajo
- woensdag 15 augustus (Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart) - Festividad de la Asunción de la Virgen
- vrijdag 12 oktober Día de Hispanidad - Fiesta Nacional de España
- donderdag 1 november Allerheiligen)- Todos los Santos
- donderdag 6 december Dag van de Spaanse Grondwet - Día de la Constitución Española
- zaterdag 8 december Onbevlekte Ontvangenis Maria –- Inmaculada Concepción
- dinsdag 25 december Kerstmis - Natividad del Señor
Er zijn drie feestdagen die weliswaar voor heel Spanje gelden maar door de verschillende deelstaten op andere dagen geplaatst kunnen worden zoals<:
- 19 maart San José – in de Comunidad Valenciana en Murcia
- 29 maart Jueves Santo – in heel Spanje behalve in Cantabrië en Catalonië
- 25 juli Santiago Apostol – in Galicië
Per deelstaat gezien:
Onderstaand in een kort overzicht de feestdagen per deelstaat, waar veel Nederlanders en Belgen wonen:
Canarische Eilanden / 1 en 6 januari, 29 en 30 maart, 1 mei, 30 mei (Día de Canarias), 15 augustus, 12 oktober, 1 november, 6 en 25 december
Andalusië / 1 en 6 januari, 28 februari (Día de Andalucía), 29 en 30 maart, 1 mei, 15 augustus, 12 oktober, 1 november, 6, 8 en 25 december.
Aragón / 1 en 6 januari, 29 en 30 maart, 24 april (Día de Aragón), 1 mei, 15 augustus, 12 oktober, 1 november, 6, 8 en 25 december.
Asturië / 1 en 6 januari, 29 en 30 maart, 1 mei, 15 augustus, 8 september (Día de Asturias), 12 oktober, 1 november, 6, 8 en 25 december.
Balearen / 1 en 6 januari, 1 maart (Día de Balears) 29 en 30 maart, 1 mei, 15 augustus, 12 oktober, 1 november, 6, 8 en 25 december.
Catalonië / 1 en 6 januari, 30 maart, 2 april, 1 mei, 15 augustus, 11 september (Día de Catalunya), 12 oktober, 1 november, 6, 8, 25 en 26 december (Sant Eseteve).
Comunidad Valenciana / 1 en 6 januari, 29 en 30 maart, 2 april, 1 mei, 15 augustus, 9 oktober (Día de la Comunidad Valenciana), 12 oktober, 1 november, 6, 8 en 25 december.
Extremadura / 1 en 6 januari, 29 en 30 maart, 1 mei, 15 augustus, 8 september (Día de Extremadura), 12 oktober, 1 november, 6, 8 en 25 december.
Galicië / 1 en 6 januari, 29 en 30 maart, 1 mei, 17 mei (Día de las Letras Gallegas), 25 juli Diá Nacional de Galicia/Santiago Apostol), 15 augustus, 12 oktober, 1 november, 6, 8 en 25 december.
Comunidad de Madrid / 1 en 6 januari, 29 en 30 maart, 1 en 2 mei (Día de Madrid), 15 augustus, 12 oktober, 1 november, 6, 8 en 25 december.
Murcia / 1 en 6 januari, 19, 29 en 30 maart, 1 mei, 9 juni (Día de Murcia), 15 augustus, 12 oktober, 1 november, 6, 8 en 25 december.
Daarnaast zijn er nog regionale, provinciale en gemeentelijke feestdagen om mee te rekenen maar deze zijn afhankelijk van de regio’s, provincies en gemeentes en dat zijn er teveel om hier op te noemen.
Óscar Márquez, een 'kunstenaar' van uitersten
De tatoeëerder is een van de meest gevraagde figuren
in de Europese sector
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA - Zijn 'esthetiek' lijkt misschien op een mythologisch wezen, zoals hij laat weten, dat sommige mensen suggereren. Siliconen-implantaten in de huid op het voorhoofd, bijna als hoorns, en ook op de armen; Chirurgische verwijdingen van maximaal 40 millimeter in elk van de oren, en een andere die van links naar rechts door het neustussenschot gaat; tatoeages op een groot deel van zijn lichaam, inclusief het gezicht, en met de ambitie om meer ontwerpen te graveren op die delen van zijn lichaam die nog steeds vrij zijn van inkt. Sommige, zelfs te verrassend.
Óscar Márquez (Venezuela, 1979) is een van de meest gewilde extreme lichaams-artiesten in Europa en woont op Gran Canaria, hoewel hij een deel van zijn activiteit ontwikkelt in landen zoals Zwitserland, en Noorwegen, omdat sommige van de technieken die hij toepast, niet zijn toegestaan in Spanje zoals de plaatsing van de implantaten die eruit zien als de verandering van de tong naar een gespleten orgaan, of de injectie van inkt in de ogen.
Onder andere heeft hij gewerkt voor Lidia Reyes, de meest getatoeëerde vrouw op het Continent en een mogelijk wereldrecord als de meest getatoeëerde vrouw ter wereld. En het is, dat de bijna twintig jaar die aan het vak zijn gewijd, hem een plaats in deze industrie hebben opgeleverd.
De extreme 'kunstenaar ' Óscar Márquez, in het kantoor van zijn Kraker Tattoo Studio.
Negen maanden geleden opende hij in Playa del Inglés, zijn Kraker Tattoo Studio, waar hij slechts enkele van de technieken die hij kent in praktijk brengt, zoals body piercing, dat wil zeggen, het plaatsen van oorbellen in elk deel van het lichaam. "Er is geen limiet voor mij, elke extreme piercing die bestaat, ik kan het", zegt hij, "hoewel het waar is, dat ze me veel opzoeken voor de genitale ringen, vooral mannen".
Maar ver weg van het deel van het lichaam waar de vreemdste piercing is geplaatst, zijn de ring in de nabijheid van de luchtpijp de meest merkwaardige plaatsen gekozen door liefhebbers van extreme lichaamskunst. "Het wordt geplaatst door mensen die proberen verder te reiken, en het is niet gevaarlijk als het goed geplaatst wordt", zegt hij. Daarnaast voert het ook elk type tatoeages uit, van traditionele tot zwarte en grijze schaal.
Een verlengstuk van je lichaam
Hij begon in dit vak uit pure passie. En hoewel fysieke beeld is op zijn zachtst gezegd, opvallend is, "is het is niet zozeer, als het wanneer een vrouw haar borsten ophoogt, en hij alleen het lichaam aanpast, en het enige doel met deze kunst is, ervan te genieten en de uitersten te tonen waar we toe kunnen komen ". En voor nu, is dit de limiet.
Hij beweert zich ervan bewust te zijn dat zijn imago uitwerking heeft, dat is waarom hij heeft moeten luisteren naar een veelheid aan opmerkingen van allerlei aard, "ze hebben me zelfs gevraagd, of het een soort ziekte is," zegt hij, "maar ik doe het alleen voor de kunst, ik hou van esthetiek van de kunst die ik draag de, het heeft geen naam, het is alleen ik met een paar uitsteeksels." De implantaten zijn niet gefixeerd en ze kunnen worden verwijderd, ze doen geen pijn en men merkt ze amper op. "Ze maken deel uit van mij, ze zijn een verlengstuk van mijn lichaam".
Debatteren met hem over het concept van normaliteit, betekent het betreden van een gebied van contrasten. "In mijn wereld is dit het meest normaal, hoewel ik weet dat er niet zo veel van zijn", zegt hij. Alles hangt af van de blik waarmee ze naar je kijken.
Óscar Márquez betreurt het, dat er nog steeds vooroordelen zijn tegen mensen die deze esthetiek dragen, vooral op de werkplek. "Degenen die tatoeages hebben, of in behandeling zijn, worden gestraft, ongeacht hoe goed ze in hun beroep zijn voorbereid," benadrukt hij, "maar ze realiseren zich niet, dat je een arts kunt zijn en levens kunt redden; of advocaat kunt zijn en verdedigen voor de rechtbanken, ongeacht het fysieke aspect."
(Noot van de redactie: Hoewel daar in een niet aangetaste cultuur van een volk toch wel anders over wordt gedacht, dus: Geen (westerse) jonge mannen met (moslim)baarden, en geen mensen met tatoeëringen… brrr! En in dit geval spreken over ‘(lichaams)kunst’ en ‘esthetiek’… is al helemaal uit den boze in een beschaafde wereld!!!).
Het is erg moeilijk om op Gran Canaria specialisten te vinden die zich inzetten voor extreme lichaamskunst, maar ook in Europa; omdat, zoals hij benadrukt, de meeste specialisten werken in landen in Latijns-Amerika en in Noord-Amerika. Daarom ontvangt hij in zijn zaak klanten uit het Verenigd Koninkrijk, Zwitserland, en Noorwegen, meestal mannelijke profielen tussen de 20 en 40 jaar oud.
Maar je onderwerpen aan dit soort werk kan geen avontuur, of een bevlieging zijn. Daarom wil de kunstenaar, dat klanten voldoende informatie hebben, voordat ze een van deze technieken uitvoeren; en vooral , om te weten, of de tatoeëerders over de nodige vergunningen en training beschikken. Zijn vestiging, zegt hij, wordt ondersteund door de Unión Nacional de Tatuadores y Anilladores Profesionales (Untap) (National Union of Tattooists and Professional Banders).
Er wacht een veelbelovende toekomst, “want extreme kunst ‘zal nooit uit de mode’ raken". En aan de horizon ziet Óscar Márquez al een glimp van de volgende ingrepen die hij in zijn lichaam zal doen. Het is duidelijk: De oogbol zal worden getatoeëerd en de tong zal worden gespleten, met als enig doel een veel extremer aspect te hebben. Verbeelding kent geen grenzen. 
Nieuwe dienstverlening, via
entradas.laprovincia.es,
voor de verkoop van toegangskaarten
voor concerten en toneelvoorstellingen
CANARISCHE EILANDEN - zondag 17 december 2017 -. Er bestaat een nieuwe dienstverlening, via entradas.laprovincia.es, voor de verkoop van toegangskaarten voor evenementen, voorstellingen, en concerten, zoals in het Pérez Galdós-theater, het Cuyás-theater, en het Alfredo Kraus-Auditorium
Na het kiezen van de locatie en het aantal zit of staanplaatsen, zal het computerprogramma de betalingsinformatie vragen in een comfortabel, eenvoudig en veilig proces.
Gemakshalve en via een eenvoudig en veilig proces, voegt de internetpagina van dagblad ‘La Provincia’ diensten toe, om entreekaarten voor concerten, theaters en musicals te kopen die staan gepland in de belangrijkste theaters en auditoria van Gran Canaria, evenals toegangskaarten tot stichtingen en musea van het eiland.
Via de internetpagina entradas.laprovincia.es in de digitale editie van het dagblad, kunnen gebruikers het evenement selecteren, hun locaties kiezen, en de betaling gemakkelijk en veilig via het Internet doen.
Deze nieuwe verkoopdienst op het Internet, gelanceerd door dagblad ‘La Provincia’ in haar digitale editie, is gerealiseerd in samenwerking met Impronta Soluciones, een Spaans dienstverlenend bedrijf, leider in het ontwerpen en ontwikkelen van technologie en computerprogrammatuur met betrekking tot de aankoop van toegangskaarten op Gran Canaria voor concerten, voorstellingen, of tentoonstellingen in het Cuyás-theater, Teatro Pérez Galdós-theater, Alfredo Kraus-Auditorium, en in het Castillo de La Luz, of de Sala Insular de Teatro; in aanvulling op de programmering van de Sociedad Filarmónica de Las Palmas, het Orquesta Filarmónica de Gran Canaria, Amigos Canarios de la Ópera, en het Palacio de Exposiciones y Congresos Expo Meloneras.
Via Janto, computerprogrammatuur ontwikkelt door Impronta Soluciones en door een toepassing in Spanje voor 600 locaties en evenementen, en ruim 1.200 kassa’s, voor dagelijks gebruik – waaronder die van het Festival de Cine (Filmfestival) van San Sebastián; Seminci , de Semana Internacional de Cine (Internationale Filmweek) in Valladolid; en muzikale producties met internationale faam zoals die van Stage Entertainment España, de verantwoordelijke producent van successen als: ‘El Rey León’, ‘Cabaret’, ‘El fantasma de la Ópera’, ‘Cats’, ‘La Bella y la Bestia’, ‘Mamma Mia’,’Chicago’, en ‘Los Miserables’, - en verrijkte Impronta, dankzij de brede dekking van haar dienstverlening- met de verkoop van ruim 9 miljoen toegangskaarten - in 2016 in Spanje.
Zo verrijkt en verdeelt Impronta in haar nieuwe zakelijke onderneming op de Canarische eilanden, samen met ‘La Provincia’, de diensten die tot nu toe door laprovincia.es werden aangeboden, en wordt het de toonaangevende informatie-internetpagina op de Canarische Eilanden met een compleet en comfortabel virtueel loket. 
La habanera 'La Perla'
De habanera ‘La Perla`’ is niet van Néstor Álamo.
Wel is het Cubaanse lied - van een onbekende auteur - op Gran Canaria populair gemaakt door Néstor Álamo, bij zijn terugkeer uit Cuba
‘Sombras del Nublo’, ‘Isla mía’, ‘Adiós Canarias querida’, ‘Tamadaba’, ‘Maspalomas’, ‘La noche en Arguineguín’, ‘Caminito de Teror’ en vele andere zijn van Nestor Álamo; maar hij is niet de auteur van ’La Perla’, dat zo vaak aan hem wordt toegeschreven
CANARISCHE EILANDEN - maandag 11 december 2017 - In de jaren ’30 en ’40 ontstonden teksten en muziek gecomponeerd door Néstor Álamo in het populaire genre, zoals ‘Ay Teror que lindo es’ dat beschouwd wordt als 'Himno de Teror', dat vaak gezongen wordt door folkloristische groepen; en niet alleen op Gran Canaria, maar op alle eilanden. Zo onder andere ook: ‘Sombras del Nublo’ en de habanera ‘La Perla’; het Cubaanse lied, dat bekend is en gezongen wordt tijdens familiebijeenkomsten van gezinnen waarvan sommige leden in de vroege jaren 1900 in Cuba zijn geweest. Lang voordat deze popularisering door Nestor een feit werd, zongen ze al de mooie Habanera 'La Perla'
Het is algemeen bekend dat Néstor Álamo in 1920 als jongeman op Cuba was, waar hij twee jaar verbleef , om in1922 terug te keren naar Gran Canaria.
Nestór reisde naar Cuba in gezelschap van de jonge, uit Santa María de Guía afkomstige, Josefa Alemán die de echtgenote was van een oom, Nicasio Álamo, woonachtig in Havana, en trouwde bij volmacht.
Néstor Álamo, nog een jongen van 14-15 jaar, in 1920 in de kapperszaak van de stad Ciego de Ávila, op Cuba; de foto is gemaakt op 1 juli 1920.
Door zijn Cubaanse verblijf was Néstor Álamo onder de indruk over de habanera met de mooie harmonie en cadans die in zijn geheugen verbleef na zijn terugkeer op Gran Canaria en die hij populair maakte op de eilanden in de muzikale sfeer met het gemak dat bleek uit de liedteksten
Nestór neuriede de muziek van de door hem geïnspireerde nummers in de Polo Bar waar het personeel vervoerd raakte, en zo ook in 1941 de eerste violist van het Filharmonisch Orkest Augustinus Conch.
Over het lied ‘La Perla’ - waarvan niemand weet wie de muzikale auteur was - is bekend dat de tekst een eenvoudig gedicht is - zonder de bedoeling er een lied van te maken - van de Aragonese dichter Eusebio Blasco geboren in 1844 en gestorven in1903 en dat al lang geleden door een aantal auteurs ten onrechte is toegeschreven aan Becquer.
LA PERLA:
En el fondo del mar nació la perla,
y en altas rocas la violeta azul,
en densas nubes la gota de rocío,
y en mi memoria, y en mis ensueños tú
y en mi memoria, y en mis ensueños tú.
Si cantas, canto, uh uh, si lloras, lloro,
tú mi esperanza, uh, uh, tú mi tesoro,
y tan iguales nos hizo Dios,
que si tú mueres, que si tú mueres, me muero yo.
Murió la perla en su imperial corona,
y en búcaro gentil la mustia flor,
y en brillantes vapores el rocío,
y en tu memoria y en tus ensueños yo,
y en tu memoria y en tus ensueños yo
DE PAREL:
Op de bodem van de zee werd de parel geboren,
en op hoge rotsen het blauwe viooltje,
in dichte wolken de druppel dauw,
en in mijn herinnering, en in mijn dromen, jij
en in mijn herinnering, en in mijn dromen, jij.
Als je zingt, zing ik, he, he,, als je huilt, huil ik
jij mijn hoop, he, he, jij mijn schat,
zo gelijk heeft God ons gemaakt,
dat als je sterft, dat als je sterft, sterf ik.
De parel stierf in zijn keizerskroon,
en in zachtaardigheid vervaagde de bloem,
en in heldere dampen de dauw,
en in je herinnering en in je dromen,
en in je herinnering en in je dromen ik.
Een ander aspect richt zich op het auteurschap van muziek dat onbekend blijft. Hoewel het door bepaalde - zonder enige documentaire ondersteuning - is gegeven , dat de auteur Spaans kon zijn en het gemaakt was als een wals, naar Cuba werd getransporteerd, en in Havana is omgezet naar een habanera. Maar niet bewezen is, dat degene die het in 1865 als habanera in de handel bracht de Spaanse muzikant en uitgever Anselmo López is geweest, die ooit muziekhandelaar was.
Nestor Álamo, standbeeld in de historische stadswijk Vegueta, Las Palmas de Gran Canaria:
Geboren op 27 februari1906 - Overleden op 24 maart 1994 (88 jaar),
Nationaliteit: Spaans - Beroep: Journalist en componist.
Beluister hier, in diverse uitvoeringen, 'La Perla':
https://youtu.be/ag4oHTedqB8
In Spanje geschreven en in Cuba gecomponeerd
De habaneras reisden heen en weer tussen Spanje en Amerika, met name naar Cuba, een omstandigheid die het uiterlijk met verschillende versies in Cuba en Spanje motiveerde. Het is zeker dat- voor zover men weet - geen muzikale notitie is gevonden waarin de naam van de auteur voorkomt, zelfs niet in Havanna.
Eusebio Leal, geschiedschrijver van Havana en deskundig Cubaanse onderzoeker en historicus, laat weten dat hij alleen een gedeelte van ‘La Perla’ in de nationale José Mart-Bibliotheek heeft kunnen lokaliseren, eraan toevoegend dat ook daar geen kennis is over de auteur van de muziek. Manolo González Ortega waarschuwt, dat er ook in de Nationale Bibliotheek van Madrid een exemplaar is dat ook het auteurschap niet kent.
Op de sociale netwerken is er een ontdekt waarin twee regels verschijnen onder de kop: ‘Arranja-harmonización’ en ‘Eliseo Ribelles Garcés’. Over deze laatste weet men dat hij een muziekleraar was in Faura (Valencia), die deze versie van ‘La Perla’ maakte en die in 1994 werd uitgegeven in het tweede populaire liedboek van de eveneens Valenciaanse Guillermo Camarelles.
Tot zover de aandacht voor Nestor Álamo en zijn verheerlijking van het lied ‘La Perla’. Het onderwerp en de vraag staan open voor nieuwe bijdragen van andere onderzoekers die gespecialiseerd zijn in deze kwestie. 
De cultuursector op Canarias verliest publiek
CANARISCHE EILANDEN - vrijdag 1 december 2017 - Als de gegevens van het Anuario 2017 de Estadísticas (Jaarboek Culturele Statistieken 2017) - die eind november 2017 door het Ministerie van Cultuur zijn gepubliceerd - de realiteit weerspiegelen, is het panorama van de Canarische culturele sector niet erg vleiend, omdat men publiek verliest op alle gebieden die in dit onderzoek zijn opgenomen.
Archieffoto van een balletvoorstelling in het Cuyas theater.
Ook tegen de gemiddelde trend in Spanje daalde het aantal bezoekers aan monumenten, of archeologische vindplaatsen in die jaren aanzienlijk, van 31,4% naar 22,3%.
Lezen, of het nu gaat om boeken die betrekking hebben op het beroep, studies, of plezier, vertoont een verontrustende daling. Terwijl het gemiddelde aantal lezers in Spanje van 58,7% naar 62,2% ging, daalde het op de Canarische Eilanden van 64,2% naar 57,3%.
Wat de podiumkunsten betreft, vergelijkt het Jaarboek de opkomst bij voorstellingen in de jaren 2007, 2011 en 2015. Het Spaanse gemiddelde geeft aan, dat alleen het circus kijkers verloor in die jaren, maar toneel, zarzuela, en dans zijn tegenovergesteld, terwijl opera gelijk is gebleven.
Bij het controleren van de gegevens over Canarias, keert de trend. Zo ging het toneel, dat in 2011 in vergelijking met 2007 in aantal toeschouwers was gestegen, terug van 16,5% naar 11,5%, ver van het nationale gemiddelde, dat uitkomt op 23,2. %.
De opera op de Archipel verliest ook toeschouwers na in 2011 te hebben overwonnen ten opzichte van 2007, is men van 3,1% naar 1,5% gegaan
De ballet- en dansvoorstellingen, die ondanks de schaarse aanwezigheid in de programma's een betere gezondheid hebben dan de opera of de zarzuela, wordt ook niet gespaard voor een daling van het publiek, van 9,3% in 2011 tot 5,5% in 2015.
Alleen zarzuela (Spaanse operette) heeft deze daling kunnen terugdraaien, met een discrete stijging van 0,4%: van 1,12% naar 1,6%.
De gewoonte om naar muziek te luisteren is op de eilanden veel populairder dan het gemiddelde in Spanje. Dus als in het algemeen 87,2% van de Spaanse mensen naar muziek luistert, stijgt dit percentage op de Canarische Eilanden tot 90,6%, een percentage dat echter lager is dan in 2011.
Bijgevolg is de opkomst bij klassieke muziekconcerten ook tegengevallen op de Archipel, wat ook het nationale gemiddelde in 2011 overtrof. In het bijzonder is dit van 9,7% naar 6,7% gegaan, een daling die ook de huidige muziekconcerten heeft beïnvloed. Was in 2007 en 2011 de aanwezigheid op de Canarische Eilanden bij dit soort evenementen hoger dan het nationale gemiddelde, in 2015 lag dit meer dan acht procentpunten lager, 16,1% in vergelijking met gemiddeld 24,5%.
De drag queen (travestiet) ‘enana’(‘dwerg’)
die triomfen viert op Canarias
Miss DQ pleit vanaf de eilanden voor een revolutie
om respect te eisen voor de samenleving;
een samenleving,
die met een gevoel voor humor moet worden genomen
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA - De naam van de 29-jarige is Jamie John, in het nachtelijke uitgaansleven Miss DQ. Op Gran Canaria, een van de belangrijkste toeristische markten voor de LGBT-markt, ontwikkelt hij zijn muzikale show waarin hij/zij probeert te laten zien dat het niveau geen belemmering vormt om de kost te verdienen, en zegt in één zin: "Ik ben een dwerg, een travestiet en homo, dus ik scoor bijna in alle hokjes, bij wijze van spreken.”
De Britse artiest heeft zijn activiteit gevestigd op Gran Canaria, waar hij al enkele jaren woont. Hij wil zijn ervaring via televisie naar heel Europa exporteren.
Ondanks de jaren dat hij op het eiland is, heeft hij nooit deelgenomen aan de Gala Drag in de hoofdstad van Gran Canaria, of in Maspalomas. Misschien omdat het publiek, dat verantwoordelijk was voor het bekendmaken via sociale netwerken, Brits is.
De opmerkingen die op Tripadvisor staan over zijn/haar uitvoeringen op het eiland zijn voornamelijk uitstekend.
Artiest
Jamie John, die elke avond twee uur de tijd neemt om zich op te maken voor zijn optreden voor het gevarieerde internationale publiek dat naar zijn liedjes luistert en naar zijn sarcastische opmerkingen over zijn genetische achondroplasie, laat weten dat hij die rol begon spelen na een liefdadigheidsevenement in Engeland. 
Uiteindelijk ging verlegenheid niet samen met zijn idee van de wereld.
Jamie John zegt: "Ik wil gewoon entertainen" en, "waar je ook gaat in het leven, er zal altijd wel negativiteit zijn, dus probeer ik het gewoon te negeren en trots te zijn op wat ik ben."
Van Yarmouth naar Maspalomas
Overdag normaal leven, 's nachts zijn werk: zich laten zien. Uit zijn dure garderobe, die altijd vanwege zijn lengte met de hand moet worden gemaakt, zegt hij: "Ik heb geen voorkeur, maar ik hou van alles wat met veren te maken heeft."
Jamie in een supermarkt in Maspalomas.
Jamie woont in het Zuiden van Gran Canaria en komt uit een deel van het Verenigd Koninkrijk dat Yarmouth wordt genoemd, Norfolk, ten oosten van Norwich. De inwoners van de nog geen 70.000 inwoners tellende stad motiveerden hem om de entertainment -wereld te verkennen en dat is wat hij heeft gedaan. Zijn vader is ook ‘enano’ (‘dwerg’) en acteur.
Jamie John houdt van Canarias en van het Britse publiek: “De mensen zijn altijd zo positief, ze vertellen me dat ik ben geboren om op het podium te staan."
Hij voegt eraan toe,” dat het mooi is om te zien hoe mensen je accepteren en aanmoedigen. Tegenwoordig wordt het steeds gemakkelijker om te zijn wie je bent," zegt Jamie.
25 jaar zonder Tarridas,
componist van de emotionele pasodoble
‘Islas Canarias’
CANARISCHE EILANDEN - 25 november 2017 - Gecomponeerd in 1935, is deze pasodoble het meest representatieve volkslied van de Archipel en heeft het mogelijk gemaakt om de Canario’s heel goed te promoten
Als er iemand erin is geslaagd de naam van de Archipel over de wereld te laten gaan, dan is het wel Josep María Tarridas Barri geweest. En dat was in 1935, lang voordat het toerisme op de Canarische Eilanden een massale industrie werd.
Josep María Tarridas Barri..
De buste van de componist in San Pol de Mar in Barcelona.
De buste van de componist in Santa Cruz de Tenerife.
Deze Catalaan die de Canarische eilanden aanbad, is in 2017 een kwart eeuw geleden gestorven. Hij was afkomstig van San Pol de Mar in Barcelona en in samenwerking met Juan Picó creëerde hij een compositie geïnspireerd door de waarden die de eilanden aan hem hadden doorgegeven vanwege de muziek die hij thuis ontving. Degene die het voor het eerst zong, was Ramón Tusquets.
VIDEO’S:
Alfredo Kraus: https://youtu.be/JcTcLdeRe1I
Los Sabandeños: https://youtu.be/WxzVFmONyAg
Los Sabandeños: https://youtu.be/282xflE6qIg
Los Gofiones: https://youtu.be/y7mDsROA5kc?list=RDWxzVFmONyAg
Manta y Estemeña: https://youtu.be/dQLGvzK-BUo
Ángel Diego García García: https://youtu.be/WhzkXUAFVLs
Tenderete. Sugen en Achaman, 2004: https://youtu.be/NK18HvBoVes
De Obama’s dansen de Pasodoble ‘Islas Canarias’ met Los Sabandeños:
https://youtu.be/xPnmW_UUNWo
Tarridas was ook de componist van werken als ‘Canarias Bendita’; ‘Clavelina’, een zarzuela als eerbetoon aan Pérez Galdós, en ‘Suspriros Canarios’. De Canario’s zijn nooit beledigd omdat de auteur van het bekendste muziekstuk ter wereld over hun land van geboorte een Catalaan is.
De compositie van Tarridas wordt beschouwd als een van de meesterwerken van muziek op de eilanden en vertegenwoordigt een van de nummers die het meeste geld ontvangt in het auteursrecht van SGAE in Spanje. De oorzaak: De festiviteiten op het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje) en de rest van Iberoamérica en de Verenigde Staten, waar een sterke aanwezigheid van afstammelingen van eilandbewoners is.
Een paar jaar geleden oordeelde de dirigent van Los Sabandeños, Elfidio Alonso, "de pasodoble (ofwel pasacate, zoals men op het platteland zegt) heeft zich buiten de eilanden weten te consolideren, bijna altijd in zijn strikt muzikale en niet gezongen dimensie, dat is hoe de compositie opwindend en bijzonder mooi is. In deze versies van muziekgroepen en grote orkesten heeft de pasodoble van Tarridas een representativiteit bereikt van de Canarische Eilanden die geen andere muzikale partituur heeft.”
Tarridas heeft de pasodoble ‘Islas Canarias’ in 1935 geschreven en bezocht de Canarische Eilanden voor het eerst in 1950.
Later kwam hij met enige regelmaat naar de Canarische Archipel, waar het Gemeentebestuur van Santa Cruz de Tenerife hem de stadspenning heeft toegekend.
Voor zijn dood ontving hij een eerbetoon tijdens de Encuentro Regional de Coros a Capella (Regionale a Capella Koorbijeenkomst in 1991, die hij vanwege zijn gezondheidstoestand niet kon bijwonen. Hij heeft altijd geweten dat hij op de Archipel werd gerespecteerd en bewonderd vanwege de liefde die hij in zijn composities ten gunste van de eilanden heeft betoond.
Halteplaatsen voor de doden en grotten met kisten, om overblijfselen van Gran Canaria te bewaren
Día de los Difuntos (Allerzielen)
Het Cabildo (Eilandbestuur) verrijkt haar
Etnografische Bestand met 30 nieuwe overzichtskaarten
die de traditionele halteplaatsen voor de zielen beschrijven
GRAN CANARIA - Allerheiligen 1 november 2017 – Halteplaatsen voor de doden langs de wegen naar kerken en begraafplaatsen, evenals in grotten - om de kisten te plaatsen die werden gedeeld door de nederigste families van de meest afgelegen dorpen - maken deel uit van de tegenwoordig bijna onbekende traditie, waarvan de overblijfselen nog steeds Gran Canaria bevolken.
Het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria heeft bij gelegenheid van de Día de los Difuntos (Allerzielen) laten weten, een samenvatting van 30 informatiekaarten te hebben toegevoegd aan haar Etnografische Bestand dat deze halteplaatsen beschrijft op kruispunten, langs wegen, in opvallende grotten, en bij andere religieuze elementen; om deze kenbaar te maken aan de bevolking.
De Fundación insular para la Etnografía y el Desarrollo de la Artesanía Canaria (FEDAC) (Stichting voor de Volkenkunde en de Ontwikkeling van Canarische Ambachten) legt uit, dat de oudste dateren van het eind van de 19de Eeuw, toen de bevolking samenleefde op een traditioneel en landelijk eiland, tussen het leven en de constante aanwezigheid van de dood, tot het punt dat de begrafenisplaatsen en hun elementen deel uitmaken van de gewoontes van de bewoners.
Het gebruik ervan is verlengd tot het midden van de 20ste Eeuw, een periode van verspreide bewoning en vaak ver weg van kerken en begraafplaatsen.
Als een persoon was gestorven, gingen de jongemannen van de plaats naar de grot die de gezamenlijke kist van de doden bewaarde, voor het overbrengen van de overledene naar zijn laatste rustplaats, na het begaan van kilometers langs smalle wegen en diepe ravijnen; routes, waar aangewezen halteplaatsen waren voor de levenden om een pauze te nemen, en voor de doden om gebeden te ontvangen.`
Enkele van deze locaties genaamd lugares de descanso de los muertos (rustplaatsen van de doden) - overleven nog steeds het verstrijken van de tijd welke op die wegen is geïsoleerd, hoewel de bevolking tegenwoordig alleen de kruisen opmerkt en soms de brede, stenen rand als een altaar interpreteert, waar het in werkelijkheid de ruimte was waar dat de jongeren de kist neerzetten om te rusten en het volgende gedeelte van de uitvaart te ondernemen.
Zo was het in Hoya de Pineda in Gáldar, waar de bezoeker nog steeds de zogenoemde Cueva de la Caja (Grot van de Kist) kan bezoeken, die een grote, houten kist herbergt voor de overleden volwassenen, en een andere kleine, witte kist voor de kinderen, voor de families die geen eigen graf konden verwerven voor hun finado (overledene).
Het centrum en het Zuidoosten van Gran Canaria, met de diepe barrancos (ravijnen) en dun bevolkte pachtgronden, laten nog veel voorbeelden van het volksgeloof zien, zoals de Cueva del Aire in Veneguera, de Cuevas de Muertos van Tasartico en Tasarte, en de gemeenschappelijke lijkbaren van Fataga.
De era (dorsvloer) in Las Arbejas.
Descansaderos de muertos (halteplaatsen voor de doden) zijn er langs vele wegen, zoals die van Las Arvejas en Tirma in Artenara, die van La Cardonera in La Aldea, Tunte in San Bartolomé de Tirajana, en San Lorenzo in Las Palmas de Gran Canaria.
Bovendien kan de reiziger nog steeds oude kruisingen overwegen die aan tragische gebeurtenissen herinneren, zoals de dood van een buurman door de val van een ezel, of die van een andere landbouwer getroffen door de bliksem, beiden op de weg naar El Álamo, in Teror; of de twee kleien rustplaatsen aan de rand van een verborgen vijver waarin twee geliefden verdronken zijn in het centrum van het eiland.
De cultus tot de dood, het mengsel van cultuur en bijgeloof, markeerde het leven van de Grancanarios in die nederige en landelijke, verspreide en hardwerkende maatschappij, die trouw bleef aan het respect voor zijn doden en vocht tegen de ongemakken van de ingewikkelde eco geografie om eer te bewijzen aan de última morada (laatste verblijfplaats)van de finados (overledenen).
Toen heel Europa danste op het ritme van
'de Canario’
Zelfs Shakespeare en Cervantes,
naast andere auteurs uit dat tijdperk,
noemden in hun literaire werk
deze aantrekkelijke (dans)beweging
CANARISCHE EILANDEN - zondag 29 oktober 2017 - Vaak genoeg kan men op de lokale televisie, of op een plein een volksdansgroep een sirinoque palmero, de tajaraste van Tenerife, of de baile del tambor gomero zien uitvoeren. Men moet weten dat men dan getuige is van de dans van de inheemse Canario’s die in de 16de, 17de, en 18de Eeuw in de populaire kringen aanwezig was, en vervolgens aan de Spaanse hoven, waarvandaan het uitgebreid werd naar alle paleizen van Europa.
Zelfs van voor de verovering van de Canarische Eilanden door Castilië, zijn er al verwijzingen naar deze levendige en vreugdevolle beweging die met veel enthousiasme en met korte en gewelddadige bewegingen werd gedanst.
In 1451 herinnert men zich, dat er - tijdens de trouwdag van de Infanta Leonor, zus van de koning van Portugal, met keizer Frederik III in Lissabon- "Paren dansten en sommige wilde mannen, die ver weg op de eilanden woonden, die hun eigen, wel heel bijzondere en bewonderenswaardige dans maakten. Er waren mensen van beide seksen naakt. En dat eiland noemt men Canaria.
De dans van de wilde eilanders tijdens een hofbal in Schloss Rheinsberg,
gelegen in de Duitse deelstaat Brandenburg, in de Landkreis Ostprignitz-Ruppin:
Het kasteel ligt aan het meer in Rheinsberg en was tot 1740
het onderkomen van Frederik de Grote, en daarna van zijn broer Heinrich.
Schloss Rheinsberg
Al in 1552 was de verbazingwekkende dans van de eerste bewoners van deze eilanden ‘helemaal in’; een succes, dat tijdens de Renaissance werd verlengd. De kroniekschrijver van de Indias (Latijns-Amerika) , López de Gomara , stelt: "Twee dingen gaan over de wereld die deze eilanden zo verdelen: De kanarievogels die zo mooi zingen, die men nergens anders heeft, en de Canario, heidens en kunstzinnig dansend.”
Van wild naar elegant
Deze blije - wilde - levendige dans emigreerde naar het ‘Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje) met de inboorlingen van de eilanden, die na de Conquista (Spaanse Verovering) daar waren verkocht als slaven en die al heel snel met hun oorspronkelijke naam van herkomst bekend werden. Daarnaast heeft de dans zijn structuur gehandhaafd, maar is op weg via de Europese hoven ontwikkeld tot een elegante dans, zoals Lopez de Gomara dat al heeft opgemerkt.
Zelfs Shakespeare en Cervantes, naast andere auteurs uit dat tijdperk, noemden in hun literaire werk deze aantrekkelijke beweging; en Lopez de Vega zelf, laat deze voorkomen in tenminste drie van zij theaterstukken voor dansers die de Canarisch dans uitvoeren.
De belangrijkste dansverhalen van het Renaissance-Europa omvatten de Canarische, en daardoor weet men hoe het was. Op hun oorspronkelijke eilanden werden de dansers in twee rijen met hun gezicht naar elkaar toe geplaatst en maakten ze gracieuze, sprongen en klikten met hun hakken.
De legende van de Rey Sol (Zonnekoning)
De deskundigen wijzen erop, dat om een bepaald moeilijke rijdans gaat met vraag en afwijzing van dansparen, wat het exotisch een origineel maakte.
Een Guanche, gekleed in een in tamarco
De legende van deze wilde dans die geliefd is geworden op het oude Continent, zegt dat Louis XIV, de Zonnekoning, zelf een befaamde danser, de Canarische danspassen uitvoerde in Canarisch kleding en zelfs met een tamarco, tijdens een van zijn beroemde feesten die het Franse Hof gaf in het Paleis van Versailles.
Op de Canarische Eilanden wordt tot aan het midden van de 18de Eeuw de Canarische dans beschreven als een stroming in de volksklassen, volgens de Engelse koopman George Glass, waardoor het vermoedelijk kan zijn dat de dans het zou hebben overleefd, eventueel gewijzigd door de hof vormen die van het Continent kwamen. Vanuit die verwijzing heeft men de naam van de Canarische dans verloren op de Archipel.
Rustplaatsen van de doden,
kruisen en hoofdstedelijke iconen
Het Cabildo (Eilandbestuur) zet, via de FEDAC,
haar werk voort in het herstel van het immateriële erfgoed
van Gran Canaria: www.cartaetnograficagc.org
Onder de 138 nieuwe fichas (dingen) die zijn opgenomen in de etnografische kaart van Gran Canaria bevinden zich rustplaatsen van de doden- die plaatsen waar de rouwstoet halt hield op weg naar de begraafplaats - evenals kruisen en hoofdstedelijke iconen in overvloed, zo heeft de minister van Ambachten, Minerva Alonso, van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, laten weten.
De basis telt 10.000 registraties na de opnamen die zijn gerealiseerd in oktober 2015, toen het Cabildo (Eilandbestuur) het informatiebestand heeft hersteld, na twee nadelige jaren, met de her-activering van de introductie van tot wel 149 nieuwe dingen, zoals een teer-oven in Tamadaba, of een drogerij van ananassen in Mogán. Het werk heeft men uitgevoerd in drie partijen, de eerste in handen van de Universiteiten, uit de praktijk, en op verzoek van een aantal gemeenten.
In deze eerste partij vallen de ‘descanseros’ de muertos (‘rustplaatsen’ van de doden) op - zoals ze ook wel in de volksmond bekend waren - gelegen in Arucas, Tejeda en La Crucita in Artenara, als aanvulling op die, welke al waren geregistreerd van de Moriscos (afstammelingen van de muzelmannen (moslims) in Agüimes en Tejeda. Het waren plaatsen waar men naar terugkeerde tijdens de uitvaarten, doodskist op de schouders, en men een plek nodig had om te stoppen en te rusten op de lange weg naar het camposanto (kerkhof), zonder ander transport dan de voeten van de uitvaartstoet.
Een winkel met muziekinstrumenten in Teror, diverse grotten in Ayagaures, twee dorsvloeren - in Umbría en Bentayga - de oude pier met kalkovens in Arinaga, en een herinneringskruis in El Toscón, zijn ander verkregen dingen.
Een tweede partij, van 75 dingen, is opgenomen met medewerking van de officiële chroniqueur van La Aldea, Francisco Suárez, die het werk heeft verricht betreffende de bijna 50 watermijnen, aquaducten, kalkovens, regentonnen, dorsvloeren, en steengroeven, onder andere gemaakte dingen in de gemeente en in buurgemeenten, zoals een ananas-drogerij in Mogán.
Ook heeft men dingen opgenomen uit Santa Lucía, San Bartolomé, Agüimes en Ingenio gemaakt door twee leerkrachten in het basisonderwijs en de chroniqueur van Ingenio, Rafael Sánchez, over de aquaducten van Gando en Las Tuners, de barranco de Tirajana en de steengroeve van La Chorrera, onder ander dingen die de archieven verrijken van de Fundación para la Etnografía y el Desarrollo de la Artesanía Canaria (FEDAC) (Stichting voor de Etnografie en de Ontwikkeling van de Canarische Ambachten) van het Cabildo (Eilandbestuur).
Een derde partij bestaat uit 43 dingen die zijn bewerkt door een specialist in etnografisch erfgoed, gecontracteerd door de FEDAC voor dingen die zijn gelokaliseerd in Las Palmas de Gran Canaria, daaronder die welke zijn toegeschreven aan het Casa de Suecia, de Muro Marrero van Las Canteras, het antieke Casa de Socorro van de Puerto (Haven), de Real Club Naútico de Las Palmas, Ñoño Bosmediano en de Fábrica de Hielo (IJsfabriek) van La Isleta.
Bezoek de internetpagina
De jaren waarin de etnografische kaart werd uitgeschakeld, heeft een negatief effect gehad op de raadplegingen via de internetpagina www.cartaetnograficagc.org die het aantal van 8.000 bezoekers per maand zag teruglopen naar 5.000; hoewel de heropleving van het bestand en de actualisering ervan, het geleidelijke herstel van de raadpleging via het internet mogelijk hebben gemaakt.
Na het herstel van de internetpagina heeft deze een recordaantal bezoekers weten te trekken sinds 2016 met een gemiddelde vaan 10.000 bezoeken per maand, omdat kennismaken met deze dingen een grote attractie blijkt te zijn voor de bevolking.
De originele tekst van de Auto de Reyes uit de 12de Eeuw.
VIDEO:
‘Auto de Reyes Magos de La Aldea’
https://youtu.be/_w_Gy5MXSLoç
Anderzijds zet het Cabildo (Eilandbestuur), via de FEDAC, haar werk voort in het herstel van het immateriële erfgoed van Gran Canaria, zoals het geval is met de theaterstukken in de volkssfeer, waarbij opvalt dat van ‘Auto de Reyes Magos de La Aldea’ (‘Religieus Toneelstuk van de Driekoningen van La Aldea’) een dramastuk (Kerst-spel) geschreven in versvorm en dat wordt beschouwd als een deel van het culturele erfgoed van het Eiland.
Het volkslied van Gran Canaria:
‘Sombra del Nublo’, bestaat 80 jaar
De hymne is voor het eerst ten gehore gebracht in de kerstperiode van 1937 in het Pérez Galdós-Theater
GRAN CANARIA - vrijdag Driekoningen, 6 januari 2017 - De compositie die de Canario’s kippenvel bezorgt, is 80 jaar oud. Het volkslied is in 1936 geschreven door Néstor Álamo en is een van de liederen die men het meest gebruikt in Teror bij de Romería Ofrenda (Offerandeprocessie) aan de Virgen del Pino (H. Maagd van de Pijnboom), de patrones van het Bisdom Canarias; het is het officiële volkslied van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria.
Néstor Álamo maakte 'Sombra del Nublo’ in 1936 (tekst en muziek) onder het pseudoniem Funkel. De op Gran Canaria woonachtige Catalaanse musicus Agustín Conch, heeft ertoe bijgedragen dat deze hymne emotioneel is voor de Gran Canario’s. Er is een uitvoering uit 1959 te horen van de Grancanarische tenor Alfredo Kraus:
https://www.youtube.com/watch?v=KBdh8-S35mA
Het lied is geschreven in 1936 maar men bracht het voor het eerst ten gehore in de kersrtijd van 1937 in het Pérez Galdós-Theater, samen met zeven andere liederen van Néstor Álamo, waaronder 'Sombra del Nublo', dat werd geïnterpreteerd door Josefina de la Torre, die het succes vierde met enkele vriendinnen, maar hees werd ,en het niet kon zingen in de volgende voorstellingen; waarin ze werd vervangen door de tenor Armando Campos; “ zoals bij een enkele gelegenheid Néstor vertelde; en die nadien haar vergissing erkende,” zo merkt de journalist Antoni Betancor op, die dit in 2016 presenteerde tijdens de Romería van Teror, die de Roque Nublo de Gran Scanaria-medaille heeft en een van de grootste Canarische deskundigen is in de tradities van de eilanden.
In 1938 is het lied voor de eerste keer uitgezonden op Radio Las Palmas onder de regie van de programmaleider en tenor Juan Alberto Monzón, die auteur is van liederen zoals o.a. 'Lindo pueblo de Temisas' en 'Valleseco'.
Antonio Betancor vertelt, dat Nestor Álamo zijn grootste ‘afschuw’ had op Tenerife, “vanwege het oordeel van de jury van het muziekconcours dat in 1945 op het Plaza de Toros in Santa Cruz gehouden werd tijdens de Mei-Feesten; een wedstrijd, die deel uitmaakte van wat men Día Regional noemde, gesponsord door generaal García Escámez, wat elk jaar georganiseerd werd door La Masa Coral Tinerfeña en waaraan folkloristische groepen van de Eilanden deelnamen.”
In die meimaand van 1945, waarin namens Gran Canaria de Folklórica Guanarteme deelnam, keerden de leden ervan verontwaardigd terug, vanwege het oordeel van de jury in de folklore-wedstrijd van de santacruceras-feesten .
De Jury was van mening dat ‘Sombra del Nublo’ een a-typisch lied was, dat wil zeggen, “afwijkend van het eigen, karakteristieke en vertegenwoordigende van Canarias.”
Terwijl de bij het concours aanwezige tinerfeños het optreden met ovationeel applaus beloonden, “was de jury het niet eens met de mening van het publiek, dat de Agrupación de Guanarteme beloonde met een warm applaus, waardoor de leden van de Agrupación de Guanarteme dachten dat de ze eerste prijs zouden krijgen.”
“Maar dat was niet zo,” herinnert Betancor,” “maar men kreeg uiteindelijk de volledige instemming van het publiek dat accepteerde wat wel, of niet een muzikale creatie was.”
Tekst van ‘Sombra del Nublo’ van Néstor Álamo:
Sombra del Nublo
riscales los de Tejeda,
cadena de mis montañas
montañas las de mi tierra...
Montañas las de mi tierra.
Besos de mujer canaria
queso tierno y recental,
vino caliente de abajo
el gofio moreno oliendo.
¡Qué más puedo desear!
El agua por el barranco
y mi amor en el telar.
El agua por el barranco
y mi amor en el telar.
Sombra del Nublo
altar de mi tierra amada,
hay nieve y sol en la cumbre
cumbre de mi Gran Canaria...
Cumbre de mi Gran Canaria.
Roque Nublo, Roque Nublo
lírica piedra lunar,
si a tu sombra yo he nacido
quiero vivir a tu sombra
y a tu sombra quiero amar.
El alma eres de mi tierra
fuego y lava junto al mar.
El alma eres de mi tierra
fuego y lava junto al mar.
Het Volkslied van Gran Canaria is niet te verwarren met de hymne als officieel volkslied van de Deelstaat Canarias, de pasodoble ‘Islas Canarias’:
https://www.youtube.com/watch?v=Tj7kaY25690
en:
https://www.youtube.com/watch?v=282xflE6qIg
en:
https://www.youtube.com/watch?v=y7mDsROA5kc
De vreemde oorsprong van de bekende
‘El Gordo’- kerstloterij in Spanje
SPANJE - vrijdag 23 december 2016 - Men heeft er wellicht weleens over gehoord, de ‘El Gordo’-kerstloterij in Spanje waarbij ruim 2,3 miljard euro aan prijzengeld wordt uitgekeerd en waarbij de winnaars feestjes bouwen op straat, in bars, en thuis op de stoep. Dit wordt allemaal rechtstreeks op de Spaanse televisie uitgezonden en het is een hele gebeurtenis waarbij miljoenen mensen hopen op een deel van de enorme prijzenpot. Inmiddels is de ‘El Gordo’- loterij uitgegroeid tot een van de grootste ter wereld maar weet u eigenlijk waar deze vandaan komt?
De voorloper van deze nu immens populaire ‘El Gordo’- loterij is gesticht in het jaar 1812 in de zuid Spaanse gemeente Cádiz. De reden voor deze loterij: Het inzamelen van geld om kogels te kopen en kanonnen te plaatsen in de strijd tegen de Franse troepen van Napoleon. In dat jaar begonnen de Spanjaarden met een oorlogsoffensief tegen het Franse leger in de enige nog in Spaanse handen zijnde provincie, Cádiz. Het was hier waar de toenmalige Spaanse regering sinds 1810 haar intrek had genomen en van waaruit men probeerde het land te heroveren op de Fransen.
Geld inzamelen
In het jaar 1812 had de Generaal Gervaiso Gasca het slimme idee om een loterij op te zetten waarbij men geld kon inzamelen om de broodnodige kogels en kanonnen te kunnen kopen om de strijd tegen de Franse troepen voort te zetten. Ondanks dat in 1812 de speciale kerstloterij uiteraard nog niet bestond wordt deze beslissing wel gezien als de voorloper van de tegenwoordige ‘El Gordo’-kerstloterij. Overigens was het systeem van de loterij niet nieuw, want dat werd al eerder in 1809 gebruikt in Sevilla om de kosten van de Onafhankelijk oorlog te betalen maar dat gebeurde in de zomer en dus niet rond kersttijd.
Balletjes
De loterij werd door tegenstanders echter als immoreel beschouwd maar gezien het feit dat men geld nodig had werden alle middelen geaccepteerd en dus ook de loterij. In augustus 1812 beval de regering om 25.000 genummerde houten balletjes te maken die gebruikt zouden worden om de winnaars bekend te maken. Deze moesten tussen 15 en 20 december van dat jaar klaar zijn zodat de voorloper van de kerstloterij plaats kon vinden. De eerste loterij vond uiteindelijk plaats op 18 december 1812 waarbij de hoofdprijs van 8.000 Spaanse dollars (toen bekend als reales de la ocho) op het nummer 03604 viel, dat is omgerekend €7.028;0. Een lot kostte toen 40 Spaanse dollars, omgerekend €0,06.
Heel Spanje
Het vreemde is dat toen de loterij eenmaal op 18 december 1812 werd gehouden, de oorlog in Cádiz al voorbij was en de Spaanse troepen de Fransen hadden verslagen.
De oorlog tegen de Fransen duurde echter voort in andere delen van Spanje en het systeem van de loterij om geld op te halen van de burgers verspreidde zich door heel Spanje terwijl het Spaanse leger Spanje heroverde op de Fransen.
In het jaar 1814 toen de oorlog in Spanje bijna voorbij was verhuisde het hoofdkantoor van de loterij van Cádiz naar Madrid waar het sindsdien gehuisvest is.
‘El Gordo’, of
de Spaanse kerstloterij door de jaren heen
SPANJE - vrijdag 23 december 2016 - Op 22 december zat heel Spanje, werkend of niet, voor de televisie, of computer, om de kerstloterij te volgen. De Lotería de Navidad wordt ook wel ‘El Gordo’ genoemd, vanwege de enorme prijzen die te winnen zijn, de hoogste ter wereld volgens velen.
In 2016 staat de hoofdprijs (‘El Gordo’) op 4 miljoen euro maar in 1812, toen de eerste kerstloterij werd gehouden in Cádiz, was de hoofdprijs omgerekend naar de huidige euro slechts €7.028,=) , voor die tijd heel veel geld.
De loten van de eerste kerstloterij in 1812 hadden een waarde van slechts 40 reales (10 pesetas, of 0,06 eurocent) en had een tiende lot (décima) een waarde van €17,=. De eerste prijs was toen 4.000 Spaanse dollars (real a de 8), wat tegenwoordig een waarde zou zijn van €7.028,= euro. Wat kon men daarvan kopen in die tijd: een huis, of twee zuivere raspaarden.
In 1870 was de prijs voor een lot gestegen naar €0,30 terwijl een décimo een waarde had van €183,= en de hoofdprijs inmiddels was gestegen naar 150.000 pesetas, omgerekend €901,= euro wat nu een waarde zou hebben van €549.605,=. Daarvan kon men toen 14 woningen kopen, of 15 auto’s, die toen net te vinden waren in Spanje.
In het jaar 1905 moest men €0,60 neerleggen voor een lot in de kerstloterij en had de décimo een waarde van €292,=. De hoofdprijs was inmiddels gestegen naar 600.000 pesetas wat gelijk staat aan €3.806 euro in die tijd, of €1.854.963,= in deze tijd. Men kon voor dat geld toen 20 gebouwen kopen en 33 gemotoriseerde voertuigen.
In het jaar 1920 was de prijs voor een lot niet veranderd en kostte dit nog steeds €,60 maar was de waarde van een décimo gedaald van €292,= naar €165,=. De hoofdprijs was echter wel weer gestegen naar €1.981.050;= straatwaarde in deze tijd maar dezelfde 600.000 pesetas als in 1905. Voor dit geld kon men toen minder kopen dan de jaren daarvoor, 12 woningen en vier auto’s.
In het jaar 1940 was de prijs voor een lot gestegen naar 1,20 euro en kostte een décimo 215 euro. De hoofdprijs was in dat jaar 1.500.000 peseta’s oftewel 9.015 euro wat nu een waarde zou zijn van 1.615.875 euro. Voor dat geld kon je toen 15 huizen f 47 auto’s kopen.
In 1958 was de prijs van een kerst lot opgelopen naar 2.40 euro en had een décimo een waarde van 108 euro. De hoofdprijs was in dat jaar, ten opzichte van 18 jaar eerder in 1940, inmiddels verdubbelt naar 3 miljoen peseta’s oftewel 18.030 euro. Deze hoofdprijs zou nu een waarde hebben van 809.305 euro waar men 10 woningen of 10 auto’s voor kon kopen.
In 1968 begon de el Gordo loterij echt op te leven en kostte een lot inmiddels 6 euro en had een décimo de waarde van 130 euro. De hoofdprijs dat jaar was 7.500.000 peseta’s, zo’n 45.000 euro wat nu een waarde zou hebben van 978.675 euro, genoeg voor de aanschaf van 12 woningen of 22 auto’s.
In 1978 was de prijs voor een kerst lot inmiddels verdubbelt naar €12,= euro en had een décimo een waarde van €75,=. De hoofdprijs was opgelopen tot 20 miljoen pesetas, ongeveer €120.000,= ofwel €51.933,= in deze tijd. Hiervoor kon men toen vier woningen, of 14 auto’s kopen.
In 1991 kostte een kerst lot €15 euro,= en had een décimo een waarde van €28,= en was de hoofdprijs gestegen naar 30 miljoen pesetas oftewel €343.594,= aan huidige waarde. In dat jaar kon men toen voor dat geld drie woningen, of vier auto’s kopen.
Vanaf 2003 is de ‘El Gordo’-loterij alleen maar populairder geworden en worden er elk jaar weer meer loten verkocht terwijl ook de hoofdprijzen maar blijven stijgen. Vanaf 2013 echter heeft het geld wat men kan winnen minder waarde aangezien men nu belasting moet betalen over de winst waardoor men uiteraard veel minder overhoudt.
Weten of ook u gewonnen heeft
in de ‘El Gordo’- kerstloterij?
SPANJE - vrijdag 23 december 2016 - Jaarlijks zijn er steeds meer buitenlanders die tijdens hun reis naar Spanje, of via internet, loten kopen voor de kerstloterij ‘El Gordo’ waarvan de trekking heeft plaatsgevonden op 22 december. Het is voor de Spanjaarden de belangrijkste en grootste loterij met miljarden aan prijzengeld. Op 22 december zitten hele ochtend miljoenen Spanjaarden aan de televisie gekluisterd om naar de trekkingen te kijken, hetzij thuis, in de bar, of op het werk. Maar hoe weet men als buitenlandse speler of men gewonnen heeft?
Televisie
Als eerste wordt de hele uitzending van de loterij, inclusief de kinderen die zingen,. uitgezonden via het televisiekanaal van TVE. Vanaf 8 uur ‘s-morgens is de uitzending te volgen op TVE1 in Spanje maar ook op de internationale zenders van TVE die ook in Nederland te ontvangen zijn. Daarnaast kan de loterij live gevolgd worden via de internetpagina van RTVE. Let echter wel op dat het een lange zit is als je de hele uitzending wenst te bekijken. Overigens worden , nadat alle winnende loten getrokken zijn de hele dag door de winnaars opgezocht en wordt dit feest ook rechtstreeks uitgezonden.:
Internet
Uiteraard zijn de uitslagen en winnende nummers ook te vinden op verschillende internetpagina’s, zoals die van de eerder genoemde van de Spaanse nationale televisie.
Daarnaast kan men ook de officiële internetpagina van de Spaanse loterij bezoeken door naar loterías y apuestas: http://www.loteriasyapuestas.es/en/loteria-nacional te gaan. Deze kan ook omgezet worden naar het Engels mocht men het Spaans niet zo goed begrijpen.
De internetpagina’s van de Spaanse kranten, zoals de grootste krant van Spanje ‘El País’, hebben plaats vrijgemaakt voor de kerstloterij uitslagen. Dat geldt ook voor kranten als ‘El Mundo’, ‘20Minutos’, ‘La Vanguardia’ en diverse regionale kranten. Op deze internetpagina’s staan schema’s met daarop de winnende nummers en vaak is er ook de mogelijkheid om het kerst lot nummer in te vullen om te weten of men iets gewonnen heeft.
Men heeft iets gewonnen, en dan?
Heeft men met een kerst-lot iets gewonnen dan kan men e vanaf 18.00 uur dezelfde dag, dus op 22 december, het prijzengeld ophalen. Het ligt aan de hoeveelheid wat men gewonnen heeft waar men naar toe moet gaan. Heeft men minder dan €3.000,= gewonnen dan kan men dat innen bij elk willekeurig loterij-verkooppunt in Spanje. Heeft men meer dan €3.000,0 euro gewonnen dan dient men naar een Spaanse bank (BBVA, Santander, La Caixa) te gaan om het geld te innen. Me kan in dat geval ook terecht bij de commerciële afdelingen van de Spaanse loterij maar die zijn niet overal aanwezig.
Hoe lang
Men heeft maximaal drie maanden de tijd om het prijzengeld te innen. Dat wil zeggen, men dient het gewonnen bedrag in de kerstloterij vóór 22 maart 2017 te hebben geïnd anders bestaat de kans dat men geen recht meer heeft op de gewonnen prijs waarbij het prijzengeld, of een groot deel daarvan, naar de Spaanse belastingdienst gaat. Overigens dient men in Spanje te zijn om het prijzengeld op te halen want het gaat uiteindelijk om een Spaanse loterij, al is daar enige onduidelijkheid over.
Belastingen
Sinds 2013 moeten winnaars van de loterij belasting betalen over bedragen vanaf €2.500,=. Het gaat hier om een percentage van 20% over het gewonnen bedrag. Dat geldt in principe ook voor de buitenlandse kopers van kerstloten maar het is niet helemaal duidelijk waar en hoe die dan belasting dienen te betalen maar dat moet in principe in Spanje gebeuren. Wat de Nederlandse, of Belgische belastingdienst zegt als men met duizenden, of miljoenen euro’s naar het eigen land komt, is niet helemaal bekend.
Kerstloterij:
Het is weer ‘El Gordo’-tijd in Spanje
SPANJE - donderdag 22 december 2016 - De Sorteo Extraordinario de Navidad, ook wel Sorteo, of Lotería de Navidad genoemd, is de bekendste loterij van Spanje waarvan de trekking elke 22 december plaatsvindt in het Palacio de Congresos in Madrid. De winnaars kunnen al dezelfde dag vanaf 18.00 uur hun premie opeisen waardoor men dus niet hoeft te wachten tot de volgende dag, wel zo prettig als je miljardair bent geworden. De ‘El Gordo’-loterij staat bekend als de grootste loterij ter wereld en net zoals in voorgaande jaren zullen er ook veel buitenlanders meedoen met de loterij nu het steeds makkelijker is om loten via internet te kopen.
De loterij wordt rechtstreeks uitgezonden op de Spaanse televisie TVE en trekt miljoenen kijkers en miljoenen deelnemers. De hoogste premie heet ‘El Gordo’ en bestaat uit 4 miljoen euro per winnend lot. De periode van de verkoop van de loten voor El Gordo is ook de langste van allemaal, daar loten voor de kersttrekking al begin augustus gekocht kunnen worden,, deze kosten €20,= per stuk en net zoals elk jaar worden er miljoenen loten verkocht. In totaal heeft de Spaanse loterij ruim 2,3 miljard euro te verdelen onder de winnaars.
Zingende kinderen
De trekking begint op 22 december om 08.00 uur als het publiek de zaal mag binnenkomen, wat om 08.30 uur gevolgd wordt met het installeren van de voorzitter en notaris. Onder het toeziend oog van alle aanwezigen worden de ballen, via een geautomatiseerd systeem, naar de tombola geleid die op zijn beurt weer door de voorzitter verzegeld wordt.
De eigenlijke trekking wordt gedaan door kinderen van het Colegio de San Ildefonso. Twee kinderen halen twee ballen uit twee buizen die uit twee aparte tombolas komen, waarbij een kind uiteindelijk al zingend het nummer bekend maakt en het andere kind het bedrag. Het is een beetje oubollig, maar het blijft traditioneel een spektakel om te zien.
De bedragen zijn in principe altijd €1.000,= en af en toe komt er een balletje uitrollen met een hoofdbedrag wat dan naar de tafel van de voorzitter en zijn team gebracht wordt en aan het publiek wordt getoond wat dan begint te klappen en te juichen. De ballen worden daarna door de twee kinderen op twee paaltjes gezet en als deze vol zijn, aan de tafel van de notaris in een kistje gedaan. Als dat kistje vol is, zijn er 200 ballen van een serie verzegeld en worden de twee kinderen vervangen door andere leerlingen van het San Ildefonso college.
Lijst van winnaars
De uiteindelijke lijsten met winnaars worden samengesteld door een 40-tal anonieme personen die via een geautomatiseerd systeem de winnaars en bijbehorende dorpen en steden op lijsten vermelden. Dit gebeurt 45 minuten nadat de laatste ballen zijn getrokken. Deze lijsten worden naar de Fábrica Nacional de Moneda y Timbre gebracht, de enige instantie die de lijst mag afdrukken. Deze verspreidt de lijsten door Spanje en 's middags zijn de winnaars bekend en kan men op tientallen, ja wel honderden internetpagina’s kijken of menen ook als speler heeft gewonnen.
De winnaars op tv
De hele dag op 22 december zendt de TVE de trekkingen uit en worden winnaars opgezocht en geïnterviewd. Het is een waar spektakel in Spanje waarbij het wel lijkt of heel Spanje feest viert. Gezien het feit dat veel dure loten gezamenlijk worden gekocht door collega’s op het werk, of familieleden en vrienden, vieren er meestal veel mensen tegelijk feest. Op 6 januari herhaalt zich het hele proces met ‘Sorteo Extraordinario del Niño’ waarvan de trekking met Driekoningen plaatsvindt.
Premies
In totaal wordt er 2,31 miljard euro aan premies uitgekeerd, dat is ongeveer 70% van de 3,33 miljard euro aan verkoopopbrengsten. In 2016 zijn er 15.304 verschillende geldbedragen die onder 100.000 nummers van elk 165 series verdeeld worden.
De hoofdprijzen per serie zijn als volgt:
1 hoofdprijs van €4.000.000,=
1 tweede prijs van €1.250.000,=
1 derde prijs van €500.000,=
2 vierde prijzen van €200.000,=
8 vijfde prijzen van €60.000,=
1.794 prijzen van €1.000,=, ook bekend als de ‘pedrea’.
Kleine kans op winst maar toch…
Onderzoek heeft uitgewezen dat de kans om ‘El Gordo’ te winnen een op de 16,5 miljoen is en dus is het winnen van de kerstloterij voor velen een droom die voor slechts heel weinigen werkelijkheid zal worden. Maar toch is er altijd een beetje hoop en dromen miljoenen Spanjaarden alvast vooruit over wat ze met dat vele geld zullen gaan doen, zelfs degenen die geen loten hebben gekocht.
Volgens Loterías y Apuestas del Estado geven Spanjaarden in 2016 weer veel geld uit aan de kerstloterij met een gemiddeld bedrag van 63,80 euro per persoon. Men zoekt ook in 2016 dus weer het gelukop.
'Gran Canaria actueel'
complete kerst-editie
SPANJE - dinsdag 13 december 2017 - Zoals elk jaar worden eind november al, begin december veel nieuwsberichten geschreven over Kerstmis en alles wat daarmee te maken heeft. Ook op ‘Gran Canaria actueel’ staan veel artikelen en verhalen over kerstmis en daarom is het tijd om deze te verzamelen in één overzicht.
Voor de duidelijkheid, de kerstperiode in Spanje is langer dan in Nederland of België; deze loopt normaal gesproken van 22 december - wanneer de trekking van ‘El Gordo’, de loterij plaatsvindt - tot 6 januari wanneer het ‘Reyes’ (Driekoningen) is. Daarom ook artikelen over de loterijen, kerstmis, tradities, oud en nieuw, en Driekoningen.
Kerstmis is een tijd van tradities en Spanje staat daar bol van. Hieronder een kleine opsomming van enkele kersttradities die tussen 24 december en 6 januari plaatsvinden.
In Spanje duurt de kerstmis iets langer, daar op 6 januari de kinderen in Spanje van de Reyes Magos hun cadeautjes ontvangen met Driekoningen.
Gemakshalve wordt in Spanje gesproken van Kerstmis op 24 en 25december, waarbij het Nochebuena-diner het belangrijkste is en daarna viert heel Spanje op 25 december kerstdag, waarbij niet gesproken wordt van eerste kerstdag want in principe heeft heel Spanje maar één kerstdag. Slechts in sommige delen van het land zoals Catalonië viert men ook een aangepaste tweede kerstdag, te weten: San Esteban (Sint Stephanus), wat dus eigenlijk geen tweede kerstdag is, maar wat wel dat gevoel geeft.
Bij de kerstfestiviteiten wordt ook Noche Vieja betrokken, het traditionele Oud op Nieuw-feest op 31 december waarmee het nieuwe jaar wordt ingeluid. Daarna heeft men nog 5 en 6 januari wat Reyes Magos is ofwel Driekoningen; zoals gezegd het feest waarbij de kinderen hun cadeaus ontvangen, eigenlijk een verlaat ‘Sinterklaasfeest’ (want de Goedheiligman mag dan wel in Spanje wonen maar zijn verjaardag viert men er niet, sterker nog, ze kennen hem niet eens).
Tijdens al deze dagen zijn er veel tradities, we noemen er enkele in het bijzonder:
1) ‘El Gordo’ de kerstloterij
Kerstmis begint traditiegetrouw op 22 december met de kerstloterij ‘El Gordo’, wat zoveel betekent als: ‘de Vette’, of ‘de Dikke’. De naam verwijst naar de enorme bedragen die gewonnen worden en waarmee deze loterij wellicht ‘s werelds grootste is te noemen. Traditiegetrouw zingen de kinderen van de San Ildefonso school de winnende nummers, waarna heel Spanje feest viert, althans … als men heeft gewonnen. Al dit moois is allemaal op de televisie te volgen, waarbij de winnaars van de prijzenpot vol in beeld komen.
2) De Baskische Kerstman
In de deelstaten Baskenland en Navarra heeft men een eigen Kerstmans, de Olentzero. De traditie wil, dat kinderen tekeningen maken met daarop een afbeelding van de regionale Kerstman en liedjes zingen. Zodoende zijn de kinderen er zeker van dat ze op de avond van 24 december cadeaus zullen ontvangen van de Olentzero. Deze pijp rokende figuur gaat dan langs alle huizen in de dorpen en steden om cadeaus af te leveren.
3) De kerst-boomstam in Catalonië
In de autonome deelstaat Catalonië heeft men een traditie genaamd ‘Tió de Nadal’, ook wel ‘Xoca’, of ‘Tronca’ genoemd. Traditioneel ging het hier om een blok hout dat voor de openhaard werd gelegd, maar tegenwoordig wordt de Tió de Nadal gepresenteerd als een boomstam met pootjes, een rode barretina (Catalaanse muts) en andere elementen waardoor er een glimlachend gezicht ontstaat. De traditie zegt dat kinderen vanaf 8 december elke dag de Tió de Nadal moeten voorzien van eten en de boomstam moeten bedekken met een rode deken zodat hij het niet koud krijgt.
Op Kerstavond , Nochebuena, 24 december, wordt traditioneel het uiteinde van de boomstam in de haard gezet en wordt hem gevraagd om te poepen (cagar in het Catalaans). Tegenwoordig hebben veel huishoudens echter geen openhaard meer waardoor dat onderdeel een beetje is komen te vervallen. Wat wel nog gedaan wordt, is het slaan van de Tió de Nadal met een stok terwijl er liedjes worden gezongen waardoor de Tió de Nadal beter de kleine cadeaus kan “poepen”. De grote cadeaus komen later met Driekoningen.
4) Kerststallen en -groepen
Traditiegetrouw plaatsen de Spanjaarden na de festiviteiten rond Inmaculada Concepción op 8 december hun kerststal in de woonkamer. Dat gaat vaak gepaard met de kerstboom maar die wordt ook vaak later geplaatst. De meeste huishoudens hebben een compleet ingerichte kerststal, in het Spaans: Belén, met een stal, dieren, beeldjes van Maria, Jozef en het kindje Jezus met daaromheen de Drie Wijzen, diverse engelen en herders met schapen. In Catalonië plaats men ook nog vaak in een hoekje een caganer, een klein gehurkt mannetje dat zit te poepen voor geluk, gezondheid en welzijn.
In vele dorpen en steden staan op straat tevens grote kerststallen waarbij er soms een heel spektakel van gemaakt wordt met echte dieren en acteurs die shows opvoeren. Deze zijn dan meestal te vinden op een centraal plein waar op hetzelfde moment ook nog een kerstmarkt kan plaatsvinden. 
5) ‘Onnozele Kinderen, de dag van de grappen en grollen
De 28e december is ook een dag om in uw agenda of op uw kalender te zetten, dat is namelijk de ‘Día de los Santos Inocentes’, een dag die te vergelijken is met 1 april en waarbij grappen worden uitgehaald. Er wordt dan ook een groot televisiegala uitgezonden waarbij grappen worden uitgehaald met bekende Spanjaarden. Laat u op 28 december dus niet in de maling nemen.
6) ‘Uvas de La Suerte’ - 12 druiven met Oud op Nieuw
Bijna iedereen heeft er tegenwoordig wel van gehoord, de twaalf druiven die worden gegeten met de 12 klokslagen op Oudejaarsavond. Door het eten van deze uvas de la suerte (geluksdruiven) begint men het nieuwe jaar goed, althans dat zegt de traditie. Het is nog een heel gedoe, om op elke klokslag een druif naar binnen te werken maar gelukkig is er nog altijd de heerlijke Cava (Spaanse Champagne) om de druiven weg te drinken. Net zoals in vele andere landen wordt Oud op Nieuw op de televisie uitgezonden waarbij een van de meest bekeken feesten die van TVE is welke op de Puerta del Sol in hartje Madrid wordt gevierd met de bol die naar beneden komt boven het gemeentehuis. Het is een hele happening.
7) Nieuwjaarsduik
Op 1 januari wordt er, net zoals in Nederland, ook op veel plaatsen een Nieuwjaarsduik georganiseerd. Hierbij is het de bedoeling dat men de zee induikt om het nieuwe jaar met geluk te beginnen. Nu kan de zee op veel plaatsen in Spanje wel wat aangenamer zijn dan in de Noordzee, dus dat zit wel goed; zeker als men aan het begin van het jaar op de Canarische Eilanden is. De Spaanse Nieuwjaarsduik wordt gehouden in veel plaatsen langs de Middellandse Zee zoals aan de Costa Brava, Barcelona, Costa Dorada, Costa Blanca en Costa del Sol maar ook aan de Atlantische Oceaan en op de Balearen.
8) ‘Reyes’ (Driekoningen), cadeaus en optochten
De Día de Reyes – Los Reyes Magos del Oriente = de Driekoningen uit het Oosten - wordt in Spanje nog steeds erg groot gevierd met onder andere grote optochten op 5 januari; en de dag van de cadeaus op 6 januari. Op 5 januari is het traditie om naar een van de grote optochten te gaan, de ‘Cabalgata de los Reyes’ genoemd. Tijdens deze bonte optochten is het niet ongewoon om naast toepasselijk geklede deelnemers ook dieren zoals kamelen (dromedarissen) te zien, zeker bij de grote optochten in grote steden. Uiteraard zijn ook de Drie Koningen: Melchior, Gaspar (de zwarte is geen probleem in Spanje!) en Baltasar aanwezig die elk op hun eigen praalwagen ladingen met snoep naar de kinderen gooien (waarbij deze - soms met open paraplu’s - het snoep opvangen en snel wegstoppen in plastic zakjes). In sommige plaatsen komen de Driekoningen eerst aan met een boot(of helikopter!) waarna de optocht begint en vaak wordt afgesloten met vuurwerk. Het is traditie dat kinderen de Driekoningen verwelkomen en hun verlanglijstjes overhandigen.
Na al dit moois op 5 januari, is het op 6 januari dan eindelijk tijd voor de cadeaus die aan de kinderen worden gegeven. Nou ja, gegeven... ’s Morgens vroeg stormen de kinderen naar de kerstboom waaronder de cadeaus liggen, met een beetje geluk de geschenken die op de verlanglijstjes stonden. Op dat moment is er geen controle meer en worden de verpakkingen losgescheurd en ziet men alleen blije gezichten. Meteen daarna is het heel gewoon om op straat kinderen te zien die onder toeziend oog van de ouders hun nieuwe fietsen, stepjes, op afstand bestuurbare auto’s, voetballen, enz.. uitproberen. Die dag is het meteen ook traditie, om het afval naast de vuilcontainers te zien staan, en vaak helaas niet in erin.
9) Roscón de Reyes
Met de Driekoningen-festiviteiten is het ook normaal om te genieten van een Roscón de Reyes, een ronde taart - vaak gevuld met slagroom - en daarin twee verstopte geschenken. Het eerste geschenk is een figuurtje waarbij, als men dat in het eigen stuk taart aantreft, ervoor zorgt dat men koning/koningin is op die dag. Als men echter het andere geschenk in zijn/haar stukje taart vindt, dan in men veroordeeld om volgend jaar de Roscón de Reyes te betalen.
10) Rebajas - Winteruitverkoop
Als na 6 januari de kersttijd voorbij is, is het over en uit met de festiviteiten(hoewel op de Canarische Eilanden het jaarlijkse Internationale Festival van de Klassieke Muziek begint dat plaatsvind, dat duurt tot in de eerste week van februari). Voor velen echter, begint op de dag na Driekoningen – dus op7 januari- het ‘feest’ van de traditionele rebajas (winter)uitverkoop. Traditiegetrouw staan er op 7 januari rijen met mensen voor de deuren van El Corte Inglés, of andere winkels; waarbij iedereen zo snel mogelijk naar binnen wil, om de eerste te zijn om kleding, schoenen enz. tegen prijzen te kopen die tot wel 70% lager zijn. Deze winterkortingen duren echter tot eind maart in sommige delen van het land, dus er is tijd genoeg om te winkelen; zeker op Canarias waar in 2016 een Deelstaat-wet is aangenomen, waarmee de winkeliers het gehele jaar door uitverkoop mogen houden, dus al naar gelang dit hen uitkomt.
Kerstverlichting in Spanje Veel Spaanse steden hebben begin, of medio december de kerstverlichting aangedaan zodat er weer een gezellige Kerstsfeer heerst en waardoor op veel plaatsen in het land de belangrijkste winkelstraten en pleinen er weer mooi en sfeervol verlicht bij liggen, verlicht met miljoenen leds (gloei-en spaarlampen ziet men steeds minder), om het zo gezellig mogelijk te maken voor het winkelpubliek. Er zijn heel veel plaatsen in Spanje waar men goed kerstinkopen kan doen. Al kiezen steeds meer Spanjaarden voor de grote, overdekte winkelcentra, toch is het nog behoorlijk druk rond kersttijd in de bekende winkelstraten, en vergeet u ook niet de kerstmarkten te bezoeken.
Rode lingerie brengt Spanjaarden een gelukkig nieuwjaar
Sexy kanten bh’s, weinig verhullende nachthemdjes, jarretels, pikante strings, boxershorts met een guitige Kerstman of de slurf van een olifant allemaal in een leuke cadeauverpakking… en dat allemaal in het vuurrood. Wie aan het begin van het nieuwe jaar rode lingerie draagt, heeft het hele jaar geluk.
De kleur rood heeft een symbolische waarde, rood dragen bij de start van het nieuwe jaar is een absolute must, want dat gaat de drager, of draagster geluk brengen. In Spanje is een rode bh of een rood slipje dragen op oudejaarsavond daarom een ingeburgerde gewoonte. De Spaanse vrouwen zijn er van overtuigd dat hen een bloeiend liefdesleven te wachten staat als ze rode lingerie dragen bij de overgang van oud naar nieuw.
De oorsprong van het gebruik van rood zou ontstaan zijn in China. Op de laatste avond van het jaar verscheen er altijd een wild dier met de naam ‘Nian’. Dit beest at een aantal dorpsbewoners op. De bewoners waren bang, totdat een oude man het dier temde en op de rug van het dier het dorp verliet met de woorden: ‘Vanaf nu moet iedereen in het oude jaar de ramen van alle huizen rood versieren”. Sindsdien is het dier nooit meer gezien.
Rood verdrijft boze geesten en brengt geluk in het nieuwe jaar. Nog steeds worden er in bepaalde delen van China vensters rood versierd. Een ander verhaal verteld dat in de Middeleeuwen de rode kleur in verband gebracht werd met de duivel en hekserij, waardoor zodat het verboden was om deze kleur te gebruiken. Tijdens de winter, met de witheid van de sneeuw, hadden de mensen zin in wat meer kleur. Maar, omdat het verboden was om de rode kledij te tonen, koos men ervoor om het te gebruiken in ondergoed.
Op 31 december, moet u een bad te nemen voor middernacht om het lichaam te ‘zuiveren’ van de slechte energieën van het oude jaar. Dan moet men de rode lingerie krijgen en dragen tot 24 uur de volgende nacht. Opgepast(!)… het moet wel nieuwe lingerie zijn; dus mannen… nog snel even naar de lingeriewinkel!
Wat de kleur van de lingerie betreft is het in sommige landen de gewoonte aan het worden om de kleur rood door geel te vervangen.
Próspero Año Nuevo
Wij wensen u een zalig kerstfeest, plus een gezellige jaarwisseling en een geweldig mooi, liefdevol en vooral gezond nieuwjaar toe: ¡Feliz Año Nuevo!
Klassiek kerst-wintercircus
in Las Palmas de Gran Canaria
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - zaterdag 3 november 2016 -Van donderdag 8 december 2016 t/m zondag 8 januari 2017 biedt het klassieke Circus ‘Kaos’ een mooie en indrukwekkende show met circusartiesten die onderscheiden zijn op de meest prestigieuze, internationale circus-festivals.
Dit is het tweede bezoek van Circus ‘Kaos’ aan de hoofdstad, met een nieuw programma voor het kerst-wintercircus,
‘Kaos’ is een Spaans circus dat eind 2011 in opgericht door Enrique Luna Gavira, bekend onder zijn artiestennaam ‘Kike Polo’, en die als zodanig de ‘Zilveren Medaille voor Verdiensten in de Schone Kunsten’ heeft ontvangen van het Ministerie van Cultuur
Het circus presenteert een hoogwaardige, avant gardistische show, waarin internationaal bekende artiesten, de meest klassieke optredens combineren met de meest moderne, in een dynamische productie met de modernste geluid en belichtingsapparatuur.
Een van de leidende figuren in de circus-productie is afkomstig uit de meest authentieke Latijns-Amerikaanse circuskunsten. De prestigieuze evenwichtskunstenaar Crazy Wilson doet luchtacrobatiek op een tweewieler op een koord, wat een grote doses van acrobatische vaardigheid vereist.
Voor liefhebbers van de Afrikaanse cultuur, brengt ‘Kaos’ de koningen van de circusacrobatiek van dit Continent: The Black Panthers.
Uit het vooraanstaande Circo Nacional de Cuba, komt Jorge Perezoff, een malabarista (jongleur) van hoog niveau die het publiek weet te vermaken met allerlei knotsen, ringen en ballen; en Zoirma Vázquez, die gelijktijdig 40 hoepels om zijn taille laat draaien.
Daarnaast zijn er optredens van Nuevo Circo, de meest innovatieve, zoals van de acrobatische motorrijders, artiesten in de vliegende trapeze, en de elegante, Italiaanse slangenmens.
De Opperspreekstalmeester is de komiek Carlo Genovesi.
Circo Alegría op Gran Canaria
TELDE - donderdag 29 september 2016 - Circo Alegría is weer op Gran Canaria met een nieuwe circusvoorstelling: ‘Aqua Circus’, van 30 september tot 23 okotber 2016 in een grote, verwarmde circustent die op het parkeerterrein staat van Winkelcentrum ‘Las Terrazas’. Het is de aanvang van de tournee die men maakt in het seizoen 2016-2017 en waarbij men de voornaamste steden van Spanje aandoet.
“Nooit eerder hebben we een dergelijk kostbaar programma gehad, zowel wat menselijke inspanning betreft, als financieel,” verzekert Dicky Faggioni, artistiek directeur van het gezelschap. ”We hebben 14 maanden van voorbereiding achter de rug en het resultaat van de nieuw show mag er zijn,” legt Faggioni uit.
De toeschouwers zullen een zwembad met 24.000 liter water aantreffen, dat verandert in circus-piste waar meer dan 40 artiesten optreden met gecompliceerde nummers om de bezoekers te verrassen. "Zowel kinderen als volwassenen zullen versteld staan," garandeert de artistiek directeur.
Aqua Circus is een nieuwe uitdaging voor de podiumkunsten, een combinatie van muzikale kwaliteit, gemaakt op onderdelen die zijn vastgelegd in een studio in Miami, met speciale lichteffecten en waterfonteinen dansend op muzieknoten. Als hoofdrolspelers van deze grote technische bezetting zullen de 40 kunstenaars geweldige nummers presenteren zoals hoepel acrobatiek, rolschaatsen, voet trapeze, laser man, vliegende trapeze, jetskiën, koorddansen, luchtacrobatiek, goochelen , en humor van de Joy clowns ' .
Onder de fantastische groep artiesten bevindt zich Acrodreams (Tomasz Kaskow en Fatima Martínez) winnaar van ‘Insuperables’, de talentenjacht van de Spaanse televisie (zie:
http://www.rtve.es/alacarta/videos/insuperables/entrevista-acrodreams-ganadores-insuperables/3251142/
Piraten, zeemeerminnen, haaien, vissen en een hele wereld aan fantasie maken deel uit van deze productie, die water heeft als een van de essentiële elementen van leven, en wat bereikt dat elegante vormen samengaan met de harmonie van de circusnummers.
Overleden: Bert Esteves, de patriarch van de Canarische diaspora in Luisiana
Er is een aanzienlijke Canarische gemeenschap die - sinds 1783 - verblijft in wat tegenwoordig de Verenigde Staten zijn
LOUISIANA - woensdag 31 augustus 2016 - Bertin, Bert Esteves heeft op zaterdag 27 augustus 2016 - overleden in de leeftijd van 84 jaar - een katholieke begrafenis gekregen in Luisiana, de plaats van waaruit hij steeds is opgekomen voor de nalatenschap van de 2.500 Canario’s die sinds 1783 zich gevestigd hebben in dit gebied wat tegenwoordig de Verenigde Staten zijn, zo heeft een woordvoerder van de familie bevestigd tegenover de persmedia.
Hij had dezelfde naam als zijn vader. Zijn moeder was Eleanor Taaffe Esteves. Er leven nog steeds talrijke kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen die de Canarische oorsprong bewaren. Tijdens de Korea Oorlog was hij lid van de Marine van de Verenigde Staten. Hij was lid van de National Rifle Association.
Esteves - midden op de foto - in 2015 in New Orleans.
Hij was vooraanstaand lid van en drijvende kracht achter de Asociación Herencia y la Cultura Sociedad Los Isleños (Vereniging Cultureel Erfgoed van de Samenleving van Eilandbewoners); en op vrijdag 26 en zaterdag 27 augustus 2016 heeft men zijn uitvaart gehouden in San Chalmette. Sinds dit weekeinde rust zijn lichaam op de katholieke bergraaf plaats van San Bernardo.
Overeenkomstig het gedachtengoed tussen Canarias en de Verenigde Staten, was Cislanderus - ofwel Luisiana - in 1803 geen Spaanse kolonie meer, maar het Spaanse van Canarias heeft men behouden. Gedurende twee Eeuwen hebben de Canarische nakomelingen in Luisiana, overstromingen, oorlogen, en wervelstormen (zoals Betsy in1965;en Catharina in 2005) overleefd.
Voor de komst naar Luisiana zijn 16 Canarische gezinnen aangekomen in San Antonio, Texas; op 9 maart 1731, na een reis van een jaar via Mexico.
Cislanderus, het culturele project over de nakomelingen van de bewoners van de Canarische Eilanden in de Verenigde Staten, wil dit deel van de geschiedenis van Canarias in de Verenigde Staten laten zien met een tentoonstelling in New York.
'El Atlante',
dichterbij het zijn van Cultureel Erfgoed
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - dinsdag 2 augustus 2016 - Het ministerie van Cultuur van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria heeft het dossier geopend voor het tot Bien de Interés Cultural (Cultureel Erfgoed9) verklaren van de sculptuur ‘El Atlante’, van de kunstenaar Tony Gallardo. Staand bij de variant van El Rincón, is het genoemde kunstwerk verworden tot een landschapsicoon en een referentie in de catalogus van kunstwerken met een openbaar landschapskarakter waarop de stad Las Palmas de Gran Canaria kan rekenen.
De grote sculptuur van ‘El Atlante’ is het zichtbare embleem van de toegang tot de stad via het Noordelijk gedeelte. De Grancanarische kunstenaar is begonnen met het maken ervan in 1986 in opdracht van Jerónimo Saavedra , die toen president van de Canarische Regering was, en het werd drie maanden later onthuld door de Spaanse koning, Juan Carlos I, in de context van de opening van de variant van El Rincón, waarvan de aanleg was begonnen in 1984.
Twee initiatieven, die vragen om de inleiding van de procedure voor de verklaring van dit monumentale werk van Gallardo, die beschouwd wordt als een van de grote leiders van de Canarische avant gardistische kunst, die zijn gepresenteerd in 2001 door Ana María Moreno Mederos en Rosa María Hernández Demetrio, bij wie zich een jaar later gevoegd heeft door Francisco Travieso Guerra, in zijn hoedanigheid van voorzitter van de Buurtvereniging van La Barriada de Guanarteme y Chile.
Sindsdien heeft het Ministerie van Cultuur, van het Grancanarische Eilandbestuur, technische rapporten verzameld waaruit blijkt, dat de belangrijke sculptuur over de waarden beschikt welke de Ley de Patrimonio Histórico (Wet Historisch Erfgoed) van Canarias vereist voor het tot Bien de Interés Cultural (Cultureel Erfgoed) verklaren. Momenteel zal het Cabildo (Eilandbestuur) een hoorzitting moeten toekennen aan de betrokken partijen en moeten voldoen aan de termijn van openbare publicatie, om vervolgens de rapporten te verlangen van de in de wet voorziene raadgevende organen, om nadien het dossier van de verklaring tot BIC van ‘El Atlante’, te presenteren aan de Canarische Regering, die uiteindelijk de definitieve beslissing zal moeten nemen over de verklaring.
De sculptuur van Tony Gallardo is bijna negen meter hoog en is vervaardigd van vulkanisch gesteente dat is uitgegraven in het gebied van La Isleta en staat op een platform dat bedekt is met zwarte picón. Voor de opbouw ervan was een tien ton kraan nodig en een ploeg van zeven mannen (de machinisten Paulino Henríquez en Ceferino Hernández; de soldeerder Isidro Corujo; en drie metselaars Pedro León, Francisco Castro en Isidro Díaz en de adviseur Juan Rubio).
Gallardo heeft altijd de aanwezigheid van ‘El Atlante’ verdedigd vanuit zijn interactie met het landschap en de relatie met de ruimte waarin deze zich bevindt, een omgeving die gekenmerkt is door de genegeerde schoonheid van zijn kliffen en de ongelooflijker perspectieven,” zo heeft Gallardo opgemerkt. “Het is onmogelijk om op deze locatie een sculptuur te plaatsen zonder het vestigen van een verbinding met het verleden en het heden, zonder het herstel van de veranderlijke identiteit van de plaats en het herstellen van de overblijfselen van zijn menselijke reis. Men moet de omgeving van de weg opnieuw vorm geven en de gapende wond in het landschap genezen met zijn ontwerp. "
Door dit alles wordt de sculptuur van ‘El Atlante’ beschouwd als een technisch-artistieke prestatie van een man die dit cyclopische stuk wist te vatten uit de steengroeven van La Isleta en het door wist te voeren naar de havenfabrieken van het Noorden van Gran Canaria, die vastzit aan de poëtisch traditie en symboliek van het insulaire karakter dat ook weerspiegeld wordt door o.a. Tomás Morales, Quesada, Saulo Torón, Padorno, Agustín Espinosa en Plácido Fleitas.
El Monopol vertoont de documentaire
'Alzados', die de geschiedenis analyseert van
het nationalisme op Canarias
CANARISCHE EILANDEN - woensdag 25 mei 2016 - De anderhalf uur durende door Ado Santana gedirigeerde documentaire Alzados: La historia del nacionalismo e independentismo en Canarias (Verhevene: De geschiedenis van het nationalisme en separatisme op Canarias), welke interviews en tegengestelde meningen bevat van vooraanstaande hoofdrolspelers, gaat bij gelegenheid van de Dia de Canarias om 20:30 uur op vrijdag 27 mei 2016 in première in Multicines Monopol in Las Palmas de Gran Canaria.
Na de film 30 Monedas, AS Producciones, Un Cacho de Canarias en de Asociación Cultural Alcorac 1968 presenteert men nu de documentaire die filosofeert over het verleden, heden en toekomst van het nationalisme en separatisme op de Archipel.
VIDEO:
https://youtu.be/LWWU7WfHFFE
De initiatiefnemers, hebben op maandag 23 mei 2016 laten weten, dat het werk het product is van het streven naar, "een vaak onbekende realiteit op het eiland," met name onder jongeren.
Alzados gaat over de ontwikkeling van de nationalistische en onafhankelijkheidsbeweging op Canarias, vanaf de oprichting van de MPAIAC tot op heden, en kent vooral de hoofdrol toe aan de verhalen van diverse personen uit de cultuur, de journalistiek, en de ondernemerswereld, met meningen die tegenover elkaar staan.
Dit project, dat in 2011 is ontstaan, “is het resultaat van het zoeken naar een hoofdstuk uit de geschiedenis van de eilanden dat niet verschijnt in schoolboeken, en dat gezien vanuit academisch en historisch standpunt, een betere verspreiding verdient,” zo verzekeren de producenten.
De geïnterviewde personen in deze documentaire zijn:
- Antonio Cubillo, (zie: https://youtu.be/nCoVEQTG5_M)
- Braulio García,
- Luis Morera,
- David Peña,
- Antonio Morongo,
- Michel Jorge Millares,
- Gonzalo Pulido,
- Juan Pérez,
- Juan Francisco Santana,
- Padre Báez,
- Tinguaro Hernández,
- Alexander de la Guardia,
- Ángel Cuenca,
- Francisco Santana.
Het werk wordt opgeluisterd met muziek van David Peña en de timple-speler Germán López; hun promotoren zijn al bezig met de premières op de verschillende eilanden en deelname aan diverse festivals.
De documentaire kan worden bekeken om 20:30 uur op 27, 28 en 29 mei in Multicines Monopol; en op 3 juni om 20:30 uur in de culturele ruimte Aguere La Laguna op Tenerife.
La Orden del Cachorro Canario opent haar vestiging voor het bezoek van toeristen
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - zondag 10 april 2016 – Toeristen en bezoekers van Las Palmas de Gran Canaria hebben vanaf heden, midden in het stadscentrum, een extra attractie erbij om iets meer te weten te komen over de geschiedenis en de tradities van de stad, en om nader kennis te maken met de onderscheidingstekenen van de Canarische identiteit.
Het Departement van Toerisme heeft in de afgelopen week een akkoord bereikt met de Orden del Cachorro Canario zodat reizigers die zich in de hoofdstad bevinden, de vestiging van deze vereniging kunnen bezoeken die gelegen is in een typisch huis in het oude stadscentrum aan het Plaza de Santo Domingo, waar dit collectief bekendheid geeft aan de karakteristieken van de Canarische cultuur.
In het midden Pedro Quevedo met twee bestuursleden van de vereniging.
De wethouder van Toerisme, Pedro Quevedo, heeft een ontmoeting gehad met bestuursleden van de Vereniging, “voor het bevorderen van bezoek aan de vestiging als locatie van toeristisch belang, “zodat men de diverse aspecten van onze cultuur kan leren kennen,” zo heeft de wethouder opgemerkt.
Zodoende kunnen de bezoekers hier uit de eerste hand gratis kennis maken aan de hand van leden van de vereniging het interieur van dit kenmerkende gebouw, genieten van Canarisch eten, of deelnemen aan workshops en kennis nemen van diverse activiteiten die men hier realiseert, waaronder: calado (borduren), Canarische dans, gitaarles en de gebruikelijke muzikale voorstellingen op woensdag- en donderdagavonden
La Orden del Cachorro Canario, opgericht op 24 april 1991 in Las Palmas de Gran Canaria, is een apolitieke en niet religieuze vereniging, die het redden, beleven, overdragen en verdedigen tot doel heeft van alles wat te maken heeft met de identiteit van de Canarische Bevolking, als het gaat om de inhoud van het steeds groeiende socioculturele erfgoed.
Deze vereniging wordt ‘Orde’ genoemd omdat deze een edel doel nastreeft en omdat deze een gemeenschappelijke, uiterlijke onderscheiding omvat die al haar leden kenmerkt: “el Cahorro” (sombrero de ala, fedora = gleufhoed), gemaakt van stro of vilt, in de kleur zwart, kaneel, of grijs, waarmee ze zich getooid hebben; en waarmee zich tegenwoordig de vrouwen en de mannen van de zeven Canarische Eilanden tooien.
Deze sombrero (hoed) noemt men in de Canarische taal ‘cachorro’ of ‘cachorra’, omdat de antieke Canario’s hun hoofd bedekten met de huiden van kleine dieren (cachorros, welpen), waarbij ze de huid van grote dieren gebruikten om de rest van het lichaam mee te bedekken.
Men heeft dit symbool gekozen en niet dat van het cuchillo canario (Canarische mes), de timple (kleine, Canarische gitaar) of welk ander onderscheidingsteken dan ook, omdat:
- het een teken is dat makkelijk is te dragen,
- men het draagt op het meest zichtbare deel van de persoon, wat het hoofd is,
- het met alles wat het heeft, feitelijk de bewustheid heeft van de Canarische identiteit en van de Canarische geschiedenis, geografie, spraak, tradities, gewoonten, feesten en de manier van zijn en leven.
Momenteel telt de vereniging van de ‘Orden del Cachorro Canario’ ruim 1.000 Aangestelde Leden (mannen en vrouwen) binnen de Canarische Archipel en in de vijf Casas Canarias op Cuba (Santa Clara, Cabaiguán, Trinidad, Morón en La Havana).
Asociación 'Orden Del Cachorro Canario'
Plaza de Santo Domingo, 6,
35001 Las Palmas De Gran Canaria
Openingstijden: van maandag t/m vrijdag van 09.00 tot 13.00 uur.
Telefoon: 928 31 44 51
Internet: http://www.ordendelcachorro.org/index.php?option=com_content&view=featured&Itemid=101
Canarisch Cultuurbeleid, een intentieverklaring
CANARISCHE EILANDEN - vrijdag 20 november 2015 - Met de crisis op een laag pitje en de welvaartsstaat gehavend, maakt Canarias zich op voor de culturele plannen die gesteund worden door rapporten, studies en discussiegroepen met deskundigen.
Er resteerden nog maar enkele maanden voordat 2010 eindigde en de ‘culturele sector vroeg om erkend te worden: dat men de waarde ervan zou erkennen, de betrekking ervan in de bijdrage aan het Bruto Binnenlands Product (BBP), hun rol in het vermaak en het recht op een vergoeding voor hun werk.
Plan Canario de Cultura
Het Ministerie van Milagros Luis Brito (Coalición Canaria - CC) was belast met het bekend maken van het Plan Canario de Cultura (Canarische Cultuurplan) (mei 2011). Het document bevatte plannen voor de korte, middellange en lange termijn. Een decennium gewijd aan het vestigen van bases voor een terrein dat zijn regionale begroting sinds 2007 beperkt heeft zien worden met 80%.
De Consejo Canario de la Cultura (Canarische Cultuurraad) in vergadering bijeen:
"HAY PLAN"
Na de verkiezingen van 2011, bleef Cultuur in handen van Coalición Canaria (CC), maar Luis Brito werd vervangen door Inés Rojas.
Estrategia Canaria de Cultura (2012-2015)
Aan haar de taak om het plan in gang te zetten. Maar het ontbreken van passende financiële middelen zorgde voor de vertraging ervan. In plaats daarvan koos men, misschien om de culturele sector te kalmeren , een document op te stellen met voordeligere - maar ‘wel noodzakelijke’ - acties. Het Plan Canario de Cultura werd gedestilleerd en daar kwam de Estrategia Canaria de Cultura (2012-2015) (het Canarisch Cultuurbeleid ) uit voort.
Volgens de toelichting op het Beleid, “bestond dit uit een voorstel van doelen en een werkplan voor de periode 2012-2015.” In feite voegde men een aanhangsel toe met een kalender en 20 concrete acties voor de beoordeelde jaren.
Wat was het Canarische Cultuurbeleid? In algemene termen, niets, dat was het; de acties bleven op papier, terwijl de culturele sector doorging met het verliezen aan gewicht in de Algemene Bergroting.
Consejo Canario de Cultura (CCC)
Volgens de vastgestelde kalender, zou men in 2012 beginnen met de werkzaamheden voor het vestigen van een nieuw bestuursorgaan, de Consejo Canario de Cultura (CCC) (Canarische Cultuurraad). En zo ging het, hoewel die pas ontstond in 2014. Het idee was dat de CCC zou zorgen voor het realiseren van dat wat was aangegeven in het kader van het Canarische Culturele Beleid waarbij men voorstellen voor discussies en rapporten moest bevorderen. Men heeft slechts een paar keer vergaderd, en tot nu toe heeft de nieuwe minister van Cultuur, Teresa Lorenzo, niet gezegd, of men daarmee zal doorgaan, of men nieuwe leden zal benoemen – van de Raad maken voor een deel diverse gemeentelijke en eiland-politici deel uit - en of we daarvan nog iets aan de weet komen.
Werkgroep
Het Beleid werd ook gemarkeerd met de oprichting van een werkgroep voor het toezicht houden op de hervorming van het REF (Belastingstelsel). Voor het bereiken van een ‘RIC Cultural’ (‘Cultureel Belastingvrij Ivesteringssysteem’) en hervorming van het ZEC (Belastingvrije Gebied). De econoom José Luis Rivero Ceballos maakte deel uit van die groep, maar verzekert, “dat het nog geen ‘verloren zaak’ is, omdat men debatten heeft gevoerd waar veel mensen aan hebben deelgenomen, hoewel men geen enkel voorstel of actie concreet gerealiseerd heeft. Diverse Beleidspunten verwijzen naar akkoorden met overheidsinstanties en private organisaties. Een van de doelstellingen (voor 2012) was het uitwerken van, “een kort document met consensus voor de prioriteiten en de inhoud van het culturele aanzien van Canarias als integraal element voor de projectie van de Archipel naar buiten toe,” maar tot op heden heeft men dat nog niet gepresenteerd.
Observatorio Canario de la Cultura
In 2013 had men het Observatorio Canario de la Cultura (Canarische Cultuurtoezicht) moeten vormen. Wat men inderdaad gedaan heeft, maar pas in augustus 2014. En daarmee ook de technische commissie van Toerisme en Cultuur enerzijds, en van Cultuur en Economie anderzijds, en met de publicatie in het Boletín Oficial de Canarias (BOC) (Canarisch Staatsblad) de benoeming van de diverse voorzitters, allemaal technische ambtenaren. Maar het Observatorio (de Toezichthouder) heeft geen enkel document, studie, of opgesteld rapport gepubliceerd.
Instituto Canario de Estadística (ISTAC)
Ook heeft men geen programma gecontracteerd met het Instituto Canario de Estadística (ISTAC) (Canarisch Bureau voor de Statistiek), zoals was vervat in het Beleid.
Forum
Punt acht van der Estrategia Canaria de Cultura (het Canarische Cultuurbeleid) vestigt, “de versterking van het Canarische culturele bedrijfsleven,.” Daartoe beveelt men onder andere aan, dat men een professioneel forum zou moeten houden, “voor het vormen vamn clusters van culturele ondernemingen.” Dat punt is men nagekomen met een aanzienlijke vertraging. De ontmoeting stond gepland voor 2013 maar heeft pas plaatsgevonden in april 2015 op Lanzarote.
Culturele Lobby Canarias-Europa
In 2013 was ook het creëren voorzien van een ‘Lobby Cultura Canaria-Europa’, die men niet heeft gecreëerd, zoals men ook geen impuls heeft gegeven aan een Ley de Mecenazgo de Canarias (Canarische Mecenas Wet) en een nieuwe Ley de Patrimonio Cultural (Wet Cultureel Erfgoed) (er bestaat een Wet Historisch en Cultureel Erfgoed).
Canarische Filmcommissie
In 2014 zou het Beleid zeven punten vestigen. Daaronder het opnieuw oprichten (creëren) van de ‘Canarias Film Commission’ (Canarische Filmcommissie), een doel dat men traditioneel inlijft bij de officiële documenten, maar dat er nooit is gekomen.
Belemmeringen im- en export van beeldende kunst
Ook stelt men het wegnemen voor van belemmeringen voor de im- en export van beeldende kunst, iets wat in feite is bevorderd door de Asociación Canaria de Artistas Visuales (AICAV) (Canarische Vereniging van Beeldend Kunstenaars) en wat nog steeds niet geregeld is.
Bibliotheek Wet
De Ley de Bibliotecas (Bibliotheek Wet) is het laatste beleidspunt dat men in 2014 in werking zou stellen, maar het wetsontwerp slaapt de slaap der gerechtvaardigden.
Jaarverslagen
En voor mei - het document kwam met de verkiezingen - moest men het tweede jaarverslag over de staat van de cultuur op Canarias presenteren, hoewel dat slechts is opgenomen in het BBP; men heeft noch het eerste, noch het tweede jaarverslag gepubliceerd.
Conferentie
En nu heeft men , zelfs met haast, niet kunnen voldoen aan de laatste vastgestelde doelstelling, het houden van een RUP Cultural conferentie (Conferentie Culturele regiones ultraperiféricas) (perifere gebieden = buitengebieden), 
El juego del garrote canario
Het redden van een erfenis
Canarische Eilanden - vrijdag 20 november 2015 - Er bestaan diverse videoreportages over het ‘Juego del garrote canario’. Ze betreffen het redden van een erfenis; en de meeste zijn dan ook het resultaat van jaren onderzoek, met succes voor het herstel van dit spel (deze sport): het Canarische stok vechten; en waarin de hoofdrolspelers - de jongeren die dit hebben geleerd van de Canarische voorouders, de herders - deze vaardigheid op hun beurt weer doorgeven aan volgende generaties.
Vooral de organisatie ‘La Revoliá’ maakt zich verdienstelijk in het produceren van deze videoreportages en het propageren van deze oeroude tak van sport. Een van de mooiste videoproducties is die in HD kwaliteit van Cintasiva Films:
- Juego del Garrote Canario - A Maestro Paquito:
https://youtu.be/qk-PP18owEk
maar ook het bekijken waard zijn:
- Juego del Garrote Canario - Colectivo La Revoliá | 2015
https://youtu.be/TsWvW6h-jCc - Garrote canario - Colectivo La Revoliá | 2013:
https://youtu.be/_lij-abPARs
en: - https://youtu.be/qk-PP18owEk
- en de video die is opgenomen op La Palma:
Juego del Garrote Canario - La Palma | La Revoliá & Jurria Garehagua https://youtu.be/Nr1eSRJVzzY
El juego del palo - Het spel met de stok.
De meest recent uitgebrachte documentaire is die met de titel:
- ‘Juego del garrote canario. El rescate de un legado’,
(Letterlijk: ‘Spel van de Canarische stok. Het redden van een erfenis’).
welke gemaakt is door de student Filosofie, Jusay Mahamud, en de Geschiedkundige Rumen Sosa. De voorvertoning kunt u in twee fragmenten bekijken op:
- https://youtu.be/GQBmrG6E4rA
Zij hebben de film gemaakt met assistentie van de meest bekende hoofdrolspelers, zoals Francisco Santana, Manuel Guedes, Francisco Caballero en Miguel Calderín, allemaal herders. Men kan enkele jonge Gran Canario’s aan het werk zien die van deze oude rotten in het vak de overlevering van deze traditie hebben meegekregen.
De makers van de film bevestigen, “dat oude verbodsbepalingen en gewelddadige gebeurtenissen verbonden aan de garrote, deze praktijk hebben gedegradeerd tot die van een paar herders op het eiland Gran Canaria, die door hen - vooral uit noodzaak - in leven gehouden is. In de twintigste eeuw is de sport langzaam in onbruik geraakt, waardoor in de jaren ’80 een urgent reddingsplan nodig was," en ze voegen eraan toe, “dat de film een echt vernieuwende bijdrage is, met informatief materiaal op het gebied van de Canarische cultuur die spaarzaam is onderzocht, zoals het stok vechten op Gran Canaria, waarover maar weinig aan mondelinge overlevering bestaat, maar nu dus de documentaire deze praktijk uitvoerig beschrijft.
Daarom is het belangrijk, dat er tegenwoordig organisaties bestaan zoals ‘La Revoliá’ die de stokken in de lucht laten dansen en die de technieken van dit spel bijbrengen aan jongeren die met nieuwsgierigheid kennis willen maken met de vaardigheden van dit belangrijke legaat.
El salto del pastor - De sprong van de herder
CANARISCHE EILANDEN - dinsdag 10 november 2015 - Lanza, garrote, astia of, lata, het zijn enkele benamingen van het instrument, werktuig, of verdedigingswapen dat de inboorlingen van de Canarische Eilanden gebruikten en waarover al verhalen verteld worden in de verslagen van de conquistadores (Spaanse veroveraars). Gebruikt als wandelstok, of als polsstok voor het overwinnen van hoogteverschillen, als hulpmiddel om bergen en kliffen te beklimmen in de handen van herders, van wie velen afstammen van de oerbewoners voor wie het hoeden van vee al een activiteit was die voorzag in hun levensonderhoud.
De inboorlingen kenden geen metaal en gebruikten punten van hoorns, of eenvoudigweg puntig geslepen hout. Smeden maakten een punt van ijzer, of staal aan de top van de garrote (polsstok).
Destijds werd riga (dennenhout) gebruikt, tegenwoordig geeft men de voorkeur aan haya (beukenhout), wat een lengte kan bereiken van wel vier meter, als polsstokken die gebruikt werden in de Caldera de Taburiente, waarmee de springer de diepte kon overwinnen, door de punt van de stok bij het afremmen van de aanloop precies te richten op de plaats waar afgezet moest worden voor de sprong.
Tegenwoordig zijn de hoeders van geiten en schapen geen rondtrekkende herders meer maar gevestigd als stalvee houders en de gewoonte om kliffen en steile locaties te beklimmen voor het hoeden van kuddes, of het zoeken naar een verdwaald schaap, of verdwaalde geit, is minder geworden. Toch is het primitieve gebruik bewaard gebleven bij de trashumancia (het trekken naar de bergweide) en het leiden naar goros (grot-stallen), gambuesas (stenen kralen) en stallen, al naar gelang het seizoen.
Don José Suárez, Pepito - hij van El Risco - bij de voorbereiding van een sprong,
in Horgazales, Gran Canaria. 
Dankzij een handjevol liefhebbers (voor een dergelijke sprong), dat geluisterd heeft naar degenen die deze kennis hebben, is men erin geslaagd deze traditie te bewaren en over te leveren aan jongere generaties en daarmee de gewoonten, vaardigheden, en algemene kennis van de Canarische beweiding (het grazen). Op Gran Canaria zij er nog groepjes springers in het Zuiden in Mogán, of die van Guedes in het Oosten, of aan de westkant in Tasartico, Tasarte, La Aldea en in El Risco (gemeente Agaete).
Pastor de Mogán (een herder in Mogán), Gran Canaria - ets van Paul Merwart (1890.).
Tegenwoordig beoefenen de jongeren de Salto del Pastor, Brinco of Salto Canario (sprong van de herder) als tijdverdrijf maar niet ontdaan van de culturele waarde. Er zijn nu groepen, de jurrias, die voortkomen uit de diverse verenigingen die staan ingeschreven bij de Federación de Salto del Pastor Canario (http://www.saltodelpastorcanario.org/web/?page_id=182).
Er zijn diverse internetpagina’s (zoekt u op: ‘jurrias canarias’) met informatie over deze jurrias, zoals o.a.:
- http://www.saltodelpastorcanario.org/web/?page_id=5374
en:
- http://www.fotocommunity.es/pc/pc/display/34715282
Leest u liever een boek, dan noemen wij u dat van Talio Noda en Ulises Castro, ‘Salto del Pastor’, dat in 1990 is uitgegeven door het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria; maar voorzichtig, alleen al het bekijken van deze sprongen maakt duizelig:
63,3% van de Canario’s gaat nooit naar een theater en 42,4% betreedt nooit een museum
CANARISCHE EILANDEN - dinsdag13 oktober 2015 - Luisteren naar muziek (90,6,2%), lezen (57,3%) en naar de bioscoop (48,4%) gaan zijn culturele activiteiten die regelmatig worden beoefend op de Archipel, hoewel men alleen bij de eerstgenoemde activiteit het nationale gemiddelde overtreft, waar de percentages respectievelijk 87,2%, 62,2% en 54% zijn.
Dit zijn gegevens uit de recente Encuesta de Hábitos y Prácticas Culturales en España 2014-2015 (Enquête Culturele Gewoonten en Praktijken in Spanje 2014-2015) van het Ministerie van Cultuur. Een studie, die rekenschap wil geven van de culturele voorkeuren die de Spanjaarden hebben. Maar het meest opvallende is misschien wel, het aantal personen dat niet geïnteresseerd is in cultuur.
Lezen
Verschillende onderzoeken hebben aangetoond, dat het aantal Spanjaarden wat niet leest pijnlijk hoog is. Volgens de studie van het ministerie van Cultuur, is het gemiddelde aantal mensen dat ‘niet’, 'nooit, of bijna nooit' heeft gelezen in Spanje: 21%; terwijl dat op de Canarische Eilanden 23,7% is. Een klein verschil, als men andere culturele praktijken in ogenschouw neemt, zoals theaterbezoek, bezoek aan musea, of kunstgalerijen.
Musea en kunstgalerijen
Feitelijk gaat van de Spanjaarden 28% ‘nooit, of bijna nooit’ naar musea, tegenover 42,4% van de Canario’s. Heeft men het over galeries dan is het verschil nog groter, daarin is 56,6% van de Spanjaarden niet geïnteresseerd; een gemiddelde, dat toeneemt tot 66,6% als men dit alleen aan de Canario’s vraagt.
Muziek
Muziek is het culturele gebied, dat het meest aantrekkelijk is voor de Spanjaarden in het algemeen en voor de Canario’s in het bijzonder. Feitelijk het enige percentage, waarin de Archipel achter blijft bij het nationale gemiddelde. Zo luistert 12,8% van Spanjaarden ‘nooit of bijna nooit’ naar muziek, tegenover 9,4% van de Canario’s.
Concerten klassiek
Als men de gegevens naar soort analyseert, gaat 79,5% van de Canario’s ‘nooit, of bijna nooit’ naar een concert met klassiek muziek, en slechts 6,75% heeft dit een keer gedaan in het afgelopen jaar. In de enquête heeft men ook gevraagd naar de reden van deze afwijzing, Van de Canario’s geeft 18,5% aan, dat dit komt door tijdgebrek; maar 27,9% geeft aan, “dat men geen belangstelling heeft.”
Concerten eigentijds
Concerten met eigentijdse muziek vertonen betere resultaten, maar de cijfers zijn eveneens niet bemoedigend. Zo geeft 42,3% van de Spanjaarden aan: ‘nooit, of bijna nooit’ naar een eigentijds concert te gaan, tegenover 50,4% van de Canario’s; hoewel, in dit geval, 26,5% aangeeft, dat dit komt omdat, “er geen aanbod is in mijn omgeving”; en het percentage wat verzekert dat dit komt omdat, “men geen belangstelling heeft,” is 15,7%.
Theater
Het gebrek aan interesse voor theater (24,6%) is ook de voornaamste reden waarom 63,3% van de Canario’s zegt, dat men ‘nooit, of bijna nooit’ naar een van de schouwburgen op de Eilanden gaat; hoewel 21,3% zegt dat men niet gaat, omdat er geen passend aanbod is in de naaste omgeving
Monumenten
Bezoek aan musea en kunstgaleries lijkt ook geen prioriteit te hebben in de culturele voorkeuren van de Canario’s. In dit geval echter, is het gebrek aan interesse voor de artistieke activiteit met 26,5% lager, dan het aantal ondervraagden dat niet gaat, omdat men geen tijd heeft, 21%.
Volgens dezelfde enquête bezoekt 37,1% van de Canario’s ‘nooit, of bijna nooit’ monumenten. Een cijfer, dat 80,3% van de Canario’s betreft - tegenover 48% van het nationale gemiddelde - in het geval van archeologische vindplaatsen. Dit aspect is des te opmerkelijker, als men er rekening mee houdt, dat Canarias een aanzienlijk netwerk heeft aan archeologische vindplaatsen.
Opera en zarzuela
Opera en zarzuela (Spaanse operette) staan ook niet goed in de belangstelling, dat geldt zowel op nationaal, als op plaatselijk niveau als men de gegevens van de enquête beziet.
Van de Spanjaarden gaat 83,1% ‘nooit, of bijna nooit’ naar de opera; een percentage, dat concreet oploopt tot 85,7% op Canarias; terwijl op nationaal niveau 85,3% niet naar de zarzuela gaat en 86,7% van de eilandbewoners dit niet doet. De hoofdoorzaak voor het niet gaan is, “het gebrek aan interesse.”
Dansvoorstellingen
‘Nooit, of bijna nooit,’ gaat 79,4% van de eilandbewoners naar een ballet- of dansvoorstelling (tegenover gemiddeld nationaal: 73,8%).
Bibliotheken
Bibliotheken staan bij 62,5% van de Canario’s niet in de belangstelling (het nationale gemiddelde is 52,6%).
In de enquête is ook gevraagd naar de culturele activiteiten welke men bedrijft, dat is het soort artistieke activiteiten die de ondervraagde personen uitoefenen. Daarbij komen de beeldende kunsten het meest voor: fotografie 28,9%; tekenen 13,7% en schrijven 7,8%.
Slechts 7,8% van de bevolking weet een muziekinstrument te bespelen; 2,4% zingt in een koor en 2,2% speelt toneel en 4,9% beoefent ballet, of dans.
De ware betovering van de flamenco
SPANJE - zondag 31 mei 2015 - De flamenco op de Canarische eilanden Gran Canaria, Lanzarote, Fuerteventura; Tenerife, La Palma, La Gomera en El Hierro, heeft vele facetten. Elementen, die geïnterpreteerd zijn ingebracht, plaatsen elk eiland in een ander licht.
Men kan slechts het gevoel, de liefde, woede, teleurstelling, het ritme en de dans beschrijven die deel uitmaken van de flamenco.
Overweldigende momenten
Wie voor het eerste een flamenco-uitvoering meemaakt, zal van meet af aan gefascineerd raken. Vooral door de flamenco danseressen die in hun prachtige Andalusische klederdracht, op het ritme van gitaarklanken hun gevoelens de vrije loop laten. Soms is het woede, of teleurstelling, dan weer pure vreugde, wat zich weerspiegelt in hun beeldschone gezichten. Hun glanzende, zwarte haar strak achterover gekamd en versierd met een rode bloem, verleent hen het iets majesteitelijke. Men raakt begeesterd.
Ook de gitaarklanken roepen gevoelens op, sentimenten die men voorheen niet kende. Flamenco-muziek houdt iemand in de ban. Eenmaal een flamencovoorstelling meegemaakt, laat die niet meer los.
Hierbij een ontdekkingstocht, om achter het begin en de ontwikkeling van deze ongelofelijk temperamentvolle dans te komen.
- Wanneer en waar is de flamenco ontstaan?
Andalusië, denkt men als eerste, als men over flamenco praat. Zoals Andalusië, werd namelijk geen enkele andere regio in Europa blootgesteld aan vele culturele invloeden. De Deelstaat in zuid Spanje die in acht provincies in ingedeeld werd, was al vroeg het doel van veel vluchtelingen uit de Oriënt en India, op zoek naar een beter leven, tegenwoordig noemt men ze ‘Zigeuners, in Spanje noemt men ze ‘Gitanos‘, (het woord ‘zigeuner’ is afkomstig uit de Duitse taal, daar werden de rondtrekkende boeven - herumziehende Gauner - aldus: ‘ziehgauner’ genoemd).
Blijvend vervolgd en vernederd, verlieten in de 15de Eeuw de meeste Gitanos (Zigeuners) hun vaderland. Maar zelfs in Andalusië werden ze verbannen en bedreigd met de doodstraf.
Zij werden gedwongen te integreren, door steeds nieuwe regels en decreten. Hun misdaad was onuitsprekelijke armoede. In India waren het de lagere kasten, die op weg naar Europa gingen. Door de dagelijkse strijd om te overleven, hebben ze alles gestolen wat maar waarde had en riepen zo haat van de rest van de bevolking over zich af.
Het ontstaan van de naam Flamenco (Vlaming)
Een zekere menswaardigheid en gelijkheid gingen de zigeuners pas vanaf 1783 ervaren, met een dan recent Koninklijk Besluit. Ruim veertig artikelen moesten het leven van de Gitanos bepalen. Tegelijkertijd werd het hen verboden, hun traditionele beroepen uit te oefenen, zoals de paardenhandel. Bovendien mochten ze op openbare pleinen niet musiceren, dansen, of zingen. Echter, enkel bevoorrechte families stonden onder koninklijke bescherming. Het waren de mannelijke leden in het Vlaamse leger, die hun deze status verleenden. En zo is de naam Flamenco ontstaan; het is het Spaanse woord voor Vlaming. Flamenco zingen in oorspronkelijke vorm noemt men ‘cante jondo’ (‘innige zang’).
Klaagzang
Hun wanhoop deelden ze met de armste mensen van Andalusië en ze uitten hun gevoelens in hun muziek. Opgekropte woede en frustratie werd gewoon ‘uitgeschreeuwd’. Men bevrijdde zich van lijden en ellende in hun leven. In totale afzondering ontwikkelde de muziek van de zigeuners zich. Een beeld dat werd geschapen door dans, muziek en zang, beïnvloed door stemmingen, tegenstrijdigheden en het persoonlijke lot, wat is verworden tot de elementaire kunst van de flamenco.
Flamenco, een mix van zigeunermuziek en Spaanse folklore
Flamenco drukt de confrontatie met macht en bedreiging uit. Ondanks de vele zigeuners - clans in heel Europa - ontwikkelt de flamenco zich vanuit Andalusische folklore en zigeunermuziek. Zelfs het leven van veel Spanjaarden was vaak treurig, dus hun dagelijks leven werd weerspiegeld in het dansen: Verloren liefde, verdriet, lijden en dood. Hun gevoelens stromen de dans binnen en weerspiegelen het onzekere leven van de Roma.
De demon en innerlijke geest Duende - de ware flamenco betovering
Soms wordt een optreden afgebroken, omdat de artiest niet in de gewenste stemming verkeert. Deze moet in een staat van extase zijn, om ‘zijn/haar dans’ te kunnen uitvoeren. Deze toestand noemen de Gitanos ‘Duende’. Het is een belangrijk onderdeel van de flamenco, en doet denken aan de Afrikaanse Voodoo cultus. Het is een pilaar van het zigeuner-geloof. Op het moment dat een flamenco solist zijn/haar artistieke hoogtepunt bereikt en de toeschouwer in zijn/haar ban raakt, komt de demon tevoorschijn.
Kippenvel bij de toeschouwers, dat is de juiste interpretatie van duende. De flamenco betovering moet men hebben meegemaakt. De Spanjaarden noemen de bewonderaars van flamenco ‘aficionados (‘liefhebbers’). Maar er zijn niet alleen positieve ervaringen te melden. Er moeten gitanos geweest zijn die alles kort en klein geslagen hebben wat maar binnen hun bereik was. Dan is de duende doorgedraaid.
Cante - het oudste element
Wie aan flamenco denkt, ziet de dans voor zich. Bij de liefkozend genoemde ‘flamencos’ staat echter de zang op de voorgrond. Oorspronkelijk werd de zang zonder instrumenten voorgedragen. Via lange omwegen door het Midden Oosten, Azië en West-Europa, zijn melodieën en ritmen vermengd met inheemse muziek en zijn eigen speelwijzen daarin opgenomen.
Met het doorgeven aan de volgende generatie, bleef de oude cante bestaan, voorgedragen in Andalusische dialect en oosters gericht, zingen de gitanos vaak in Calo, hun eigen taal.
Uit welke elementen bestaat de flamenco-dans
De cante, het gezang, staat altijd op de voorgrond - als zelfstandig element - met, of zonder begeleiding. De ‘cantes a palo seco’ hebben een lange geschiedenis; voor mensen die niet uit Andalusië komen, zijn ze moeilijk te verstaan.
De Cante Andaluz is ontstaan uit de folklore van het land. De Cante gitano wordt de zigeuners toegerekend.
Het verschil in de gezangen, word bepaald door enkele elementen. Er zijn meer dan dertig soorten, waarvan er hier enkele worden genoemd.
De Cante Gitano is veelzijdig en bestaat uit :
- Solea: koningin van de Flamenco, krachtig en majestueus;
- Tona: de oudste vorm van flamenco;
- Tango: is de fundamentele pijler van de flamenco, samen met Solea, Tona, Siguirya
- Buleria: Expressieve, geestige en komische dans
- Siguirya: Verdriet, woede en explosieve kracht.
Het is veel meer dan zomaar een lied en begint met gekreun. Pas dan komt de melodie. En dat is waar de krachtige stem van de zanger wordt ingezet.
Hij zet zijn hele, mentale temperament slechts kort in, om vervolgens over te schakelen naar totale ontspanning. In het volgende deel van de flamenco wordt de Cantaor (zanger) zelfstandig en brengt persoonlijke elementen in. In het laatste deel schakelt de artiest over naar een andere Cante, als slotgezang.
In Cante Andaluz gaat het er heel beweeglijk aan toe
Fandangos, Alegrias, en Cantinas, zijn slechts enkele varianten van het Cante Andaluz. Vanuit de klaagzang ontstaan, lijken de teksten vaak onbegrijpelijk en er wordt luid geschreeuwd. Voor de artiest is zijn gezichtsuitdrukking met diepe smart, belangrijker dan de schoonheid van de stem.
Verrassend voor het publiek, is de cante ontstaan in een omgeving van onuitsprekelijke armoede.
Een fundamenteel onderscheid in Flamenco Andaluz zijn de invloeden van andere culturen. Het hoge niveau, zowel muzikaal als ook poëtisch, is hierdoor ontstaan.
El baile - De dans
Een ander, belangrijk element van de flamenco, was de ‘Zapatateato’ (inderdaad een ‘trabalenguas’ - tongbreker).
Oorspronkelijk waren het mannen die de ‘Zapatateato’ dansten. De benodigde kracht bij het stampen met hak, zool en neus, was alleen hen toevertrouwd. Danseressen bewogen slechts schouders, armen en bovenlijf. Waarbij de houding van de Bailaora (danseres) een holle rug was.
De armen werden golvend in beweging gebracht en met gespreide vingers werden zinnelijke figuren in de lucht getekend. Het herinnert aan oosterse buikdanseressen.
Requeña 1934
Bij de dansers waren stijve armbewegingen en gesloten handen het attribuut.
De café cantantes en de gitaar
Van 1850 tot 1935 werden de Café cantantes (Flamenco-etablissementen) belangrijker en waren voor het grote publiek toegankelijk. Al sinds de 16de eeuw is het gitaarspel gebruikelijk. De dans met gitaar kreeg pas rond 1850 voet aan de grond.
Tegenwoordig heeft deze zelfstandige kunst veel aanhangers.
Wijn, stierenvechten en emancipatie
Bij de gitanos spelen wijn, stierenvechten en emancipatie een centrale rol. Het snikken en jammeren, tijdens het zingen, moet worden versterkt door de Andalusische wijn, dus… proost dan maar! Bij het stierenvechten gaat het om leven en overleven.
Deze ervaringen brengen de cantaores (zangers) over in de flamenco-dans
Gendergelijkheid is een vreemd woord voor gitanos! Tot op heden,kunnen vrouwen daar alleen maar van dromen. Het is voor hen echter niet moeilijk daar van af te zien. Al in hun jeugd worden ze behandeld als kostbare juwelen. Overgoten met veel liefde, missen ze niets in hun leven. Zigeuners onderwerpen zich aan strenge wetten. Zo is maagdelijkheid voor het huwelijk verplicht. De rok of lange jurk is een symbool van vrouwelijkheid. Vrouwen in pantalon worden afgekeurd. Dit is nu enigszins versoepeld. Af en toe kan men jonge gitanas (zigeunerinnen) ook zien in spijkerbroek.
Kunstzinnige dans op wereldreis
Eind 19de Eeuw begint de flamenco aan een reis om de wereld. Door de Gitano-Andalusische familie uitgedragen, is de flamenco toegankelijk geworden voor een breed publiek. Onvermijdelijk heeft dit de betekenis ervan veranderd. Het heeft café cantantes, tablaos en theaters in kunstpodia veranderd
Nieuwe stijlen en creatieve elementen zorgen voor een toekomst van de flamenco.
Door deze ontwikkeling ervaart de dans in zijn veelvuldigheid en fantasievolle vernieuwing.
Flamenco is het levende beeld van muziek, dans en zang, van mensen en lotsbestemmingen die elkaar onderweg kruisen….
Hieronder verneemt men hoe de flamenco tegenwoordig gedanst en gezongen wordt. Moderne elementen, nieuwe stijlen en creaties geven de huidige flamenco diversiteit in dans en techniek. Waar voorheen slechts in kleine familiekring, of op privé-feesten gedanst werd, waarbij de eerste flamenco-artiesten, zoals Maria Fernández Pena, of Enrique Ortega Diaz opgetreden zijn, die geen professionele musici waren, ontwikkelde zich in de dertiger jaren het tijdperk van de Café Cantantes. Voortgekomen uit danstheaters en balletscholen, werd de flamenco dans toegankelijk voor een breed publiek.
Het grote toneel en ‘Opera flamenco’
Deze openbare optredens hadden hun eigen karakter. Ruimtelijke scheiding van de toehoorders creëerde een anonieme constellatie. De flamenco verandert tot een theaterspektakel. De gitaar als begeleidingsinstrument, kreeg meer en meer belang. Muzikanten konden zich in dek ijker spelen en het publiek begeesteren. Ook het repertoire werd door andere liedvormen, zoals Cartageneras en Malagueñas groter. Dit was grote concurrentie voor de gitanos. Waar hun vocale positie nogal hees en ruw, was grepen de hoge- en lichte- belcanto- temmen hun kans.
Deze vrije artiesten, die niet van de gitanos afstammen, de payos, betraden nu het grote flamenco-toneel. Zij creëerden ook de ‘Opera Flamenco’ een tournee-show met grootschalige bezetting, die echter abrupt werd beëindigd door de Burgeroorlog (1936-1939).
De traditionele flamenco was daarmee niet uitgedoofd. Integendeel. De bandbreedte werd groter. Die reikte van moderne dansstijlen, via solo-dans, tot revue uitvoeringen.
Gitaristen, geniale artiesten en orkestbegeleiding, waardeerden de flamenco verder op.
Popgroepen zoals Los Reyes, maar ook een gitarist als Paco de Lucia, die in gelijke mate schatplichtig waren aan de traditie evenals aan het experiment, brachten muzikale afwisseling in de dans.
Beluister hier de moderne flamenco,
VIDEO: https://youtu.be/p6Uw5_p5HfA en https://youtu.be/2eLDAfOYLUU
Traje de Gitano - Zigeunerkleding
Net zoals in de dans, vindt de kleding van de danseressen zijn oorsprong in de werkomgeving van de gitanos. In de 19de Eeuw waren de vrouwen niet uitsluitend tot het huishouden beperkt en mochten ze hun mannen op de veemarkt begeleiden. In kleine zelf opgebouwde ‘huisjes van tentdoek’ konden ze aan de handel deelnemen. Deze markten waren het begin van de ‘ferias’.
Pasarela Flamenco - die bekende modebeurs in Jerez
Spaanse modeontwerpster tonen elk jaar hun nieuwste creaties tijdens de ‘Pasarela Flamenco’ in Jerez. Geheel naar individuele smaak worden moderne varianten van de flamenco-mode voorgesteld. Zo te zien, is alles geoorloofd bij patronen en materialen
Regionale verschillen, zoals passend bij de beurs, hebben ook hun invloed op de accessoires.
Lijkend op de ‘cuerpo de gitarra’ (‘gitaarvorm’) wordt de jurk ontworpen. Met een V-hals symboliseert dit de vorm van een gitaar. Naar onder toe steeds breder wordende, trapvormige volants aan de lange rok, voltooien het geheel.
Habanico modern en klassiek
Passende accessoires bij de jurk
Om niet incompleet te verschijnen, horen daar de volgende accessoires bij:
- een klassiek kapsel met strak achterovergekamd haar
- zijdelings een stoffen bloemcorsage, of een mooie haarspeld
- de sjaal met franjes, omgehangen in V-vorm,
- lange oorbellen
- veel gekleurde armbanden
- de klassieke abanic (waaier) mag niet ontbreken
- de dansschoenen met blokhak en stevige riemen; die van beroepsdanseressen zijn uitgerust met ijzeren ‘taps’.
Moderne danseressen, zoals Sarah Baras, dragen vaak strakke, lange jurken zonder volant. Degenen die op de hoogte van deze mode willen blijven, kunnen zich abonneren op het (Duitstalige) tijdschrift: http://www.anda.de/
Ritme, dans, zang en muziek
Zo verschillend als de mensen die flamenco dansen en zingen, is ook de flamenco zelf. Op het eerste gezicht is die te omschrijven als: men moet deze voelen, want flamenco raakt je tot in je ziel. Het ritme is uniek en vol trots in de dans. Flamenco is een kunst van gevoelens.
Luis en Justo Aguado
publiceren de geschiedenis van Canarias
CANARISCHE EILANDEN - dinsdag 24 maart 2015- ’53 leyendas Canarias’ is hun nieuwe geïllustreerde boek in verhalende vorm over de geschiedenis van de Canarische voorouders.
De schrijver Luis Pérez Aguado heeft een nieuw boek gepubliceerd met verhalen die gewijd zijn aan de geschiedenis van Canarias via de voorouders.
De duivel van Timanfaya, de Vigen del Pino, La Atlántida, het verhaal van Gara en Jonay, en La luz de Las Isletas zijn enkele van de ‘53 legende van Canarias’ van Luis Aguado, die vergezeld gaan van kleurrijke illustraties van de hand van zijn broer, de tekenaar Justo Pérez Aguado.
In deze verhalen gaan mysterie en de verbeelding samen van de ervaringen van de Canarische voorouders; en die de nieuwsgierigheid wekken plus kennis over de cultuur geven van de mooiste hoekjes van de Canarische archipel.
Volgens de auteur, “benadert ‘53 leyendas de canarias’ het dal van schaduwen en dient het tot het aanzetten van een beter begrip van de mysteries van waarvan onze wereld vol is, maar die we in ons geval optekenen met een selectie aan Canarias gerelateerde verhalen. "
Zo is de bedoeling van dit boekwerk met een duidelijke persoonlijke toets van de auteur, via een duidelijke band met oorsprong en ontwikkeling van elk van de legenden - vele overgeleverd via de mondelinge traditie - met hun concrete, historische omstandigheden in een originele vorm.
De Filmoteca heeft in 2014 ongeveer 300 spoelen gedigitaliseerd met oude filmbeelden
van de Canarische Eilanden
CANARISCHE EILANDEN - maandag 23 maart 2014 - Filmoteca Canaria, de instelling die beheerd wordt door het Departement Cultuur van de Canarische Regering, heeft in 2014 ongeveer 300 film spoelen met oude beelden van de Eilanden gedigitaliseerd en hersteld, welke beschikbaar zijn gesteld door instanties, filmmakers en particulieren; het is materiaal van grote historische en documentaire waarde.
Onder dit materiaal bevinden zich film spoelen die in 1933 gefilmd zijn door Nieves Lugo, de eerste vrouw die zich op Canarias bezig hield met film; een ander deel uit dezelfde periode behoort toe aan de Britse familie Leacock en een pakket met 82 film spoelen uit de jaren ’50 van de familie Juan Fernández del Castillo.
Naast de films heeft men bovendien veel aanzienlijke donaties verkregen van filmisch materiaal dat afkomstig is van instanties, organisaties, producenten en particulieren. Daaronder moeten de ruim 300 filmposters vermeld worden welke men heeft geprojecteerd voor het Internationale Filmfestival van Las Palmas de Gran Canaria, vanaf het begin tot heden
In deze balans van activiteit in 2014 is het nadrukkelijk van belang, de aanzienlijke toename te noemen van verzoeken die de Filmotheek heeft ontvangen voor raadpleging, of uitlenen, voor diverse doeleinden, van bewegende beelden, grafische bestanden een aanzienlijke publicaties waarvan de aanvragen komen van onderzoekers van diverse Spaanse Universiteiten, nationale televisie zenders en aanvragen uit Duitsland, Brazilië, Frankrijk en Zwitserland.
De eerste vrouwelijke filmmaakster
Onder de Pathé Baby 8 mm; Súper 8 en 16 mm filmspoelen die zijn gedigitaliseerd in 2014, springen die van Nieves Lugo in het oog, de eerste Canarische vrouw die zich als liefhebster wijdde aan bioscoopfilm en die in 1933, op 25-jarige leeftijd, met een Pathé Baby-Camera een reportage maakte over het Corpus Christi van La Orotava.
Toevalligerwijs heeft zij in dezer reportage met haar camera de Amerikaanse filmmakers van de Fox Film Corporation opgenomen, die op het eiland ‘Fortunate Isles’ aan het opnemen waren voor ‘Alfombras Mágicas’ (‘Magic Carpet’)-nieuws.
Nieves Lugo was een vrouw die haar tijd ver vooruit was, die het gezinsleven combineerde (ze had vijf kinderen) met diverse liefhebberijen zoals schilderen, muziek, fotografie en film. In 1954 maakte ze de korte speelfilm ‘La sortija encantada’ (‘De betoverde ring’), opgenomen in La Orotava. In de jaren ’30 legde ze ook folkloredansen vast op film, evenals tennis- en zwemtoernooien, landschappen en scènes in het veld zoals het dorsen, het oogsten van honing, een storm op zee, vooral het Noorden van Tenerife en daarna, het eiland La Palma.
Onder de film spoelen die toebehoren aan Nieves Lugo en gedeponeerd zijn bij de Filmoteca bevindt zich een commerciële film die opgenomen is met Pathé Baby, ‘Moritz baila con Rosalía’, een bufonada (slapstick) van Romeo Bosetti, gefilmd tussen 1910 en 1912, wat een zeldzaamheid betreft - de film komt niet voor in de catalogus van Pathé, noch in de huidige bestanden van deze onderneming; en ze hebben ook geen informatie over deze korte film, welke Filmoteca besloten heeft te digitaliseren.
Het Leacock bestand
Een andere belangrijke digitalisering- en herstelactie is die van de 62 film spoelen met 8 en 16 mm film die toebehoren aan de familie Leacock, die zich aan het begin van de afgelopen eeuw op Gran Canaria vestigde.
Van deze familie moet met name Richard Leacock genoemd worden, die op slechts 14-jarige leeftijd de documentaire ‘Canary Bananas’ filmde; en zijn broer Philip, die hete grootste deel van de Tweede Wereldoorlog doorbracht bij de Filmdienst van het Engelse leger en die deel uitmaakte van de Filmeenheid van de Engelse Kroon, en die daarnaast film- en televisie regisseur en producent was.
Het bestand dat is afgestaan aan de Filmoteca bestaat voornamelijk uit familiefilms die zijn opgenomen op locaties waar de familie woonde, of haar vakanties doorbracht zoals in de Verenigde Staten, Joegoslavië en Londen; twee filmrollen die opgenomen zijn in het Noorden van Gran Canaria; een kopie van ‘Canary bananas’ (1934) en een Galapagos-documentaire (1938-1939), die gemaakt zijn door Richard Leacock.
Juan Fernández del Castillo y Monje
Andere interessante beelden zijn die op de 89 stuks spoelen met 8 mm film, welke gemaakt zijn midden jaren ’50 door Juan Fernández del Castillo y Monje, van beroep advocaat en wethouder in het Gemeentebestuur van Santa Cruz de Tenerife.
Deze filmliefhebber, wiens films bij de Filmoteca gedeponeerd zijn door zijn neefje, vertonen aanzienlijke gebeurtenissen uit dat tijdperk, o.a: stierengevechten, romerias (offerande processies), Meifeesten, de bloemen- en zout-tapijten van La Orotava, excursies naar de Teide, en sprinkhanenplagen.
'Lawrence de Guanarteme'
Cliff Richard in Maspalomas,1964.
Andere opdrachten
Hoewel de lijst erg lang is, moeten ook andere scans van belang worden genoemd, zoals de film over de Hotel wijk, in de jaren 80 gefilmd door de fotograaf Carlos Schwartz; de 1 Mei-viering in Las Palmas in de eerste jaren van la transición (de overgang); maar ook het herstel van de oorspronkelijke nitraat documentaire gefilmd in 35 mm; Tenerife’(1934) van de Catalaanse producent Cultura Films.
De restauratie is uitgevoerd in de Iskra laboratoria in Madrid, gespecialiseerd in dit soort materiaal en is mogelijk gemaakt dankzij de samenwerking tussen de Filmoteca Canaria, de Filmoteca de Catalunya en de Cooperativa Agrícola del Norte de Tenerife S.A.T. Fast.
Sindo Saavedra leeft voor altijd
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - donderdag 12 februari 2015 - Wandelt men in de tweede week van februari 2015 bij gelegenheid maar weer eens over de Las Canteras-zeeboulevard in de hoofdstad van Gran Canaria, ziet men opeens iets wat er jarenlang daarvoor niet was... een element in het straatmeubilair van deze Paseo.
Een nieuw standbeeld; een bronzen buste van een niet onknappe man, fraai vormgegeven op een stapel muziekpapier als sokkel. En volgens de plaquette aan de voet ervan is deze sculptuur een eerbetoon aan de componist Sindo Saavedra, wiens €15.000= kostende standbeeld men geplaatst heeft voor de ingang van het appartementengebouw waar hij zijn woning had. Voor het balkon, waarop Sindo vaak zijn muziek componeerde, en waar menig voorbijganger die hem kende naar hem zwaaide als hij weer eens aan een van zijn composities werkte.
Marysol Ayala, journaliste. Gumersindo (‘Sindo’) Saavedra Padrón.
Meestal ontdekt men dan in de lokale persmedia een artikel, waarin men dan meer aan de weet komt over dit soort zaken/evenementen (helaas vaak achteraf). Dit keer bij toeval via een artikel van de hand van de - vooral op Canarias bekende - Grancanarische journaliste Marisol Alaya, die met haar sterke persoonlijkheid al ruim 30 jaar schrijft over de lokale nieuwsfeiten en wetenswaardigheden, waar in de rest van de wereld buiten de Archipel, laat staan in Spanje, weinig, of helemaal geen aandacht en nog minder belangstelling voor is; en die haar handtekening zet onder de artikelen waarin zij -zoals gezegd, al ruim 30 jaar - de Canarische actualiteit volgt.
Momenteel is Marisol werkzaam voor o.a.het dagblad ‘La Provincia’ en zijn haar artikelen na te lezen op haar persoonlijke internetpagina: www.marisolayala.com waar zij in een bloemrijke stijl - met veel menselijke interesse - haar lezers deelgenoot maakt van het wel-en-wee op de Canarische Eilanden en dan met name op Gran Canaria.
De zojuist onthulde buste van de componist Gumersindo (‘Sindo’) Saavedra Padrón.
VIDEO: https://www.youtube.com/watch?v=wHj65dQqg-o
Zo was Sindo Saavedra een persoonlijke vriend van Marisol Alaya. En Marisol schrijft dan ook, dat niemand van zijn familie en vrienden ook maar had kunnen denken, dat tien jaar na zijn dood er door de Asociación Amigos de Sindo Saavedra (Vereniging Vrienden van Sindo Saavedra) - als eerbetoon volgens goed Canarische traditie - een standbeeld onthuld zou worden waar zoveel mensen bij aanwezig waren.
O.a. familieleden - onder wie zijn broer Ricardo en zijn neefje Alejandro - naast een grote vriendenschaar en overige belangstellenden; en waar op donderdag 29 januari 2015 - de tiende sterfdag van de componist- in de hoofdstad van Gran Canaria een asgrauwe hemel huilde als droevig toeschouwer die - met hier ongebruikelijke bakken regen - eveneens rouwde om het verlies van deze componist , waar de Gemeente Las Palmas de Gran Canaria, het Cabildo (Eindbestuur) en de Asociación de Amigos de Sindo Saavedra (Vereniging Vrienden van Sindo Saavedra) het standbeeld op de Paseo de Las Canteras onthult, op het gedeelte wat bekend is onder de naam ‘El Charcón’, nabij de plaats waar de musicus woonde.
De buste is een 170 centimeter hoge, bronzen sculptuur- vervaardigd door de uit Telde afkomstige beeldhouwer Francisco José Celis Alemán- en staat op een sokkel van een eindeloze stapel bladmuziek, welke vervaardigd is uit gesteente van Arucas.
Bij de onthulling ervan waren aanwezig de Minister van Cultuur en Historisch Erfgoed, Larry Álvarez, van het Cabildo (Eilandbestuur); de burgemeester van Las Palmas de Gran Canaria, Juan José Cardona, samen met zijn wethouder van Cultuur, María Isabel Bolta en wethouder voor het District Isleta-Puerto-Guanarteme, Carolina León; de voorzitter Alfonso Pozuleo, de vice voorzitter Marisol Ayala en de secretaris, Martín Merino, van de Asociación de Amigos de Sindo Saavedra (Vereniging Vrienden van Sindo Saavedra).
Ricardo Saavedra, Marysol Alaya en Mª Isabel García Bolta.
Het eerbetoon aan de grote componist, die Sindo Saavedra was, moest - onvermijdelijk – met een muzikaal intermezzo gepaard gaan; een gevoelige en magistrale interpretatie van het thema ‘Enamórate de mí’ (https://www.youtube.com/watch?v=4r9i0UGfeiU), samen met twee gitaristen, uitgevoerd door Carmen Bautista.
Het aanwezige publiek heeft, samen met autoriteiten, het refrein van deze compositie meegezongen, die is uitgegroeid tot het officieuze volkslied van Gran Canaria, naast het officiële, wat ‘Roque Nublo’ is, van de - eveneens onsterfelijke - Néstor Álamo.
De Gemeentelijke muziekkapel heeft ter afsluiting van dit evenement drie muziekstukken van Sindo uitgevoerd, waaronder het wereldberoemde, niet te missen: ‘Invitación al Carnaval’ (‘Uitnodiging voor Carnaval’); een lied, dat zo populair is, dat het in de recente Gemeenteraadsvergadering met alle egards is aangewezen als officiële Carnavals-hymne.
Gumersindo Saavedra Padrón, 29-2-1949/9-11-2005(http://es.wikipedia.org/wiki/Sindo_Saavedra)
Was Gumersindo Saavedra Padrón altijd al aanwezig in het geheugen van de mensen die hem persoonlijk kenden in zijn rol als een goed mens en kunstenaar, zo zal hij voor altijd in het geheugen van de stad aanwezig zijn op een stukje van Playa de las Canteras waarvan hij zoveel hield, en hij met gepaste trots in de richting van het eeuwige westen kijkt...
125 jaar Faro de Maspalomas
TELDE - dinsdag 3 februari 2015 - De evenementen die het Cabildo (Eilandbestuur) organiseert ter herdenking van de 125ste verjaardag van de Vuurtoren van Maspalomas - die op 1 februari 1890 is gebruik is genomen en symbool staat voor het eiland - staan gepland van 23 februari tot 5 april 2015.
De genoemde evenementen hebben als toneel het Casa-Museo León y Castillo en het Cabildo (Eilandbestuur) organiseert deze in samenwerking met:
- de Autoridad Portuaria (het Havenbedrijf van Las Palmas),
- het Archivo Histórico Provincial (Provinciaal Historisch Archief),
- het Museo Naval de Canarias (Canarisch Scheepvaartmuseum),
zoals gezegd in het - onder het beheer van het Cabildo (Eilandbestuur) vallende - Casa-Museo León y Castillo in de gemeente Telde.
De Vuurtoren van Maspalomas is het resltaat van een samenwerking tussen de twee broers de León y Castillo: Fernando, de politicus, die het voor het eiland zo kenmerkende gebouw heeft gepromoot; en Juan, de ingenieur, die diverse vuurtorens heeft ontworpen, zoals o.a. deze en die van Puerto de La Luz.
Herdenkingsprogramma
Het herdenkingsprogramma van deze verjaardag vindt plaats onder de titel:
- ‘El Faro de Maspalomas. Emblema de Gran Canaria", en is verdeeld in drie hoofdstukken:
- ‘Los faros en la historia’ (Vuurtorens in de geschiedenis),
- ‘La señalización marítima’ (Maritieme signalering),’
- ‘Los faros en Canarias’ (Vuurtorens op de Canarische Eilanden).
Op 23, 24 en 25 februari 2015 zullen er drie conferencies plaatsvinden , te weten:
- ‘Los faros y puertos del archipiélago canario’
(Vuurtorens en havens van de Canarische Archipel),
- ‘El legado documental del ingeniero Juan de León y Castillo’
(De documentatie- erfenis van de ingenieur Juan de León y Castillo),
- ‘Un ejemplo del diseño arquitectónico e ingeniería industrial: el Faro de Maspalomas’
(Een voorbeeld van architectonisch ontwerp en industriële bouwkunde;
de Vuurtoren van Maspalomas).
25 jaar Fedac
Het Cabildo viert in 2015 ook het 25-jarg bestaan van de Fundación para la Etnografía y el Fomento de la Artesanía Canaria (Fedac) (Stichting voor de Etnografie en de Ontwiklkeing van de Canarische Ambachtelijkheid) welke is opgericht op 25 januari 1990. Men doet dit met een ander programma aan activiteiten. In dit geval vindt er een speciale editie plaats van de Feria de Artesanía del Faro de Maspalomas (Kunstnijverheidsbeurs in de Vuurtoren van Maspaloams) die gehouden wordt van 27 februari tot 8 maart 2015.
Andere geplande activiteiten die in het kader van dit programma zullen plaatsvinden, zijn een expositie uit het Fotoarchief van de Fedac, onder de titel: ‘De vrouw in de traditonele Canarische cultuur’, die plaatsvindt van 2 tot 8 maart 2015 in de gemeente Telde, in de ermita (kapel) van San Pedro Mártir (Sint Petrus Martelaar) .
De Gemeente wil
dat La Isleta weer bohemien wordt
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - Maria Onbevlekte Ontvangenis, maandag 8 december 2014 - La Isleta is tolerant en ondersteunend. In de afgelopen jaren zijn in de wijk creatieve bedrijven ontstaan. Nu wil de Gemeente de banden benutten die bewoners, wijkverenigingen en kunstenaars hebben, om de buurt een bohemien sfeer te laten ademen. “Ons voorbeeld is Alfama in Lissabon,” zegt wethouder Carolina León.
“Alfama? Maar wat is Alfama? Vraagt een bewoner van La Isleta zich af die voorstander is van het model dat men wil volgen in hert culturele heroplevings-plan zoals dit geschetst is op zaterdag 6 december 2014 door Carolina León, de wethouder voor het stadsdistrict Isleta-Puerto-Guanarteme.
De Escalinata in de Calle Faya.
La Isleta is een microkosmos, een eiland in een ander, dat in veel lijkt op de oude, steile visserswijk van Lissabon, omgeven door de geur van gegrilde vis, de echo van de fado’s en de José Saramago-Stichting aan haar voeten. Ofwel op zich, ofwel alles samen op de hellingen en met de nederigheid van zijn bewoners
"Met de betrokkenheid van kunstenaars en buurtverenigingen willen we het artistieke karakter van La Isleta stimuleren, dat het een Boheemse wijk van kunstenaars wordt", zo legt de wethouder uit over dit project, dat tot doel heeft buurtverenigingen te coördineren die creatieve workshops organiseren en nieuwe bedrijven in het leven roepen.
Zoals de galerij en het coöperatieve werkcentrum van ‘Soppa de Azul’ of de multidisciplinaire kunstschool ‘La Fabrica’ van la Isleta.
“Het is het ontwikkelen van een interessante stap in de buurt. Opkomende kleine hotels en nieuwe bedrijfjes," zegt de belangrijkste voorstandster van dit project, dat wil gaan rekenen op de medewerking en betrokkenheid van kunstenaars als Salvador Gil en Ana Beltra en wat zijn operationele kern zal gaan krijgen in het Culturele ‘Pepe Dámaso’-Centrum.
De Gemeente Las Palmas de Gran Canaria steunt dit initiatief met €10.000,=, een bedrag, dat bestemd is voor de voorstellen welke men zal doen tussen december 2014 en april 2015. “We willen, dat het er veel zijn” heeft men tijdens de persconferentie laten weten.
War León niet precies heeft aangegeven is, welke activiteiten men zal inlijven bij dit ‘ambitieuze plan’, dat veel verder gaat, dan een artistieke ingreep de in december 2014 gedaan zal worden door de schilderes Ana Beltrá op de escalinata van de Calle Faya.
“We willen de verassing niet onthullen. Het zullen artistieke ingrepen zijn, die de omgeving waarderen en die de disciplines samenbrengen welke zich voordoen in de buurt; dans, muziek, schilderkunst... " aldus de wethouder.
Specifieke trappen
Ana Beltrá woont in Ciudad Jardín, maar zegt de sfeer van La Isleta goed te kennen. De schilderes zal de eerste zijn die haar spoor achterlaat in de wijk. Om precies te zijn op de escalinata van de Calle Faya, een smal steegje dat uitmondt in La Naval. Het zal een verrassend effect hebben,” zo laat de ontwerpster weten. Het zal de eerste ingreep zijn in het plan met de naam: ‘La Isleta live el arte. Isletarte’. 
Verenigingen zoals Redes de San Pedro; het Tayri -project ,van de San Pío-kerk; La fábrica de La Isleta (https://www.facebook.com/fabricaisleta) en Soppa de Azul (http://www.soppadeazul.com/index.php/es/) zullen deelnemen in dit plan dat, zoals ze hebben aangekondigd, een vervolg zal krijgen in 2015.
Rosa Kraus:
We willen niet afzien van de Stichting
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - woensdag 27 augustus 2014 - Terwijl het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria studeert, welk gebruik men gaat geven aan het pand, dat haar eigendom is en waarin men de Fundación Alfredo Kraus (Alfredo Kraus Stichting) wilde vestigen, verzekert de familie van de Grancanarische tenor, “daar niet van af te willen zien,” in de toekomst, in het voor dit doel herstelde gebouw in de Calle Buenos Aires “als men tot een nieuw akkoord komt” met het Eilandbestuur.
“Momenteel zal men de Stichting niet vestigen in dat pand. Maar we beschouwen het niet als verloren. We wijzen de Stichting niet af en ook niet, dat die gevestigd wordt in Las Palmas de Gran Canaria. Maar er zal een ander akkoord moeten komen met het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria,” zo heeft Rosa Kraus per telefoon laten weten op maandag 25 augustus 2014; de dochter van de legendarische Grancanarische tenor verblijft niet op het eiland.
Rosa Kraus, de dochter van de legendarische Grancanarische tenor.
“Aanvankelijk is het onze bedoeling geweest, dat de zetel van de Stichting, Gran Canaria zou zijn.” Als we met het Cabildo een nieuwe overeenkomst bereiken, is het mogelijk, dat dit realiteit wordt,” zo heeft zij toegevoegd.
Rosa Kraus heeft uitgelegd, dat ze niet op de hoogte is van de informaten welke is verstrekt door de persmedia, waarin men te kennen geeft, dat het Eilandbestuur heeft besloten, als de verbouwing eenmaal is voltooid, het beheer en het gebruik van dit pand te herstellen, vanwege het uitblijven van een antwoord van de erven Alfredo Kraus over hun Stichtings-project.
Het levensgrote standbeeld van Alfredo Kraus, op het Plaza de Alfredo Kraus, tegenover het Auditorio Municipal Maestro Padilla, in Almería.
“Het project is van start gegaan met José Miguel Pérez als president van het Cabildo (Eilandbestuur). Daarna kwam de crisis en een wisseling van het Eilandbestuur. En met hen is men niet tot een akkoord kunnen komen voor het oprichten van de Stichting,” zo beperkt Rosa Kraus zich te zeggen, als ze gevraagd wordt welke de oorzaken zijn die ertoe hebben geleid, dat het project op een dood punt is aanbeland.
Het gerestaureerde pand in de Calle Buenos Aires 26 in Las Palmas de Gran Canaria.
Op hun beurt hebben bronnen binnen het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria op maandag 25 augustus 2014 benadrukt, dat in september, of oktober het huidige Eilandbestuur voornemens is, aan te geven welke gebruik men aan dit pand zal toekennen, waarvoor men voor het herstel en de herinrichting een post in de Eilandbegroting heeft van €816.000,=
Wel is het momenteel binnen de overheid duidelijk, dat de voorzieningen aan de Calle Buenos Aires nummer 26 in de hoofdstad van Gran Canaria geen culturele bestemming zullen krijgen. Dit wil zeggen, dat het Departement van Cultuur, Historisch Erfgoed en Musea er geen deel van zal uitmaken. Op zijn beurt, zal de jaarlijkse subsidie van €24.000,= welke men heeft toegekend aan dit stichtings-project, “momenteel bestemd gaan worden voor andere projecten op hetzelfde terrein,” aldus de geraadpleegde bronnen.
De fluittaal van La Gomera
is nu te vertalen via de mobiele telefoon
‘Yo silbo’ (‘Ik fluit’) is een toepassing die het de gebruiker van een mobiele telefoon mogelijk maakt tot 300.000 uitdrukkingen in het silbo
(de fluittaal van La Gomera) te vertalen
SAN SEBASTIÁN DE LA GOMERA - dinsdag 27 mei 2014 - Van generatie op generatie heeft La Gomera de fluittaal bewaard die gedurende eeuwen het de eilandbewoners mogelijk heeft gemaakt, om over kilometers afstand, over barrancos (ravijnen), met elkaar te communiceren; een erfgoed, dat men leert op de scholen op het eiland en dat, sinds maandag 26 mei 2014, binnen eenieders bereik ligt, dankzij de mobiele telefoon.
Een groep Canarische programmeurs heeft de krachten gebundeld in de Asociación Cultural y de Investigación del Silbo (Culturele Vereniging voor Onderzoek van de Fluittaal)om een toepassing te ontwerpen voor mobiele telefoontoestellen, zowel voor ISO als Android, die kan bijdragen aan het verspreiden en bewaren van deze waardevolle traditie, die sinds 2009 door de UNESCO is erkend als Erfgoed van de Mensheid.
'Yo silbo'
Het resultaat is, dat ‘Yo silbo’ een toepassing is, die iedere gebruiker in staat stelt, het belangrijkste te leren kennen over de geschiedenis van het silbo (de fluittaal), de basisgeluiden aan te leren (hoe deze te fluiten) en - het belangrijkste - dankzij de mobiele telefoon tot 300.000 uitdrukkingen en zinnen te kunnen vertalen.
Het systeem maakt het mogelijk, zinnen samen te stellen die de telefoon fluit, door de vrijelijke invoer van onderwerpen, werkwoorden of uitdrukkingen, met behulp van diverse thematische lijsten van de meest voorkomende en nuttige intermenselijke betrekkingen... of de meest curieuze, zoals op maandag 26 mei 2014 is uiteengezet door een van de programmeurs, Francisco Martínez.
De programmeurs hadden zich aanvankelijk voorgesteld te bereiken, dat het systeem elke geschreven zin zou kunnen fluiten, maar al snel ontdekten ze, dat dit een moeilijk te bereiken doel was, omdat het silbo (de fluittaal) heel silábido (fluitgevoelig) is en zich met het reproduceren van klank tot klank spelingen van het geluid kunnen voordoen die een raar geluid veroorzaken, “als van een robot.”
Daarom hebben ze ervoor gekozen, om zich te wenden tot gerenommeerde silbadores (fluiters) voor het opnemen van honderden woorden, vervoegingen en complete toevoegingen, welke de gebruiker van ‘Yo silbo’ met een simpele handbeweging naar wens kan combineren op het beeldscherm van de mobiele telefoon. Het resultaat kan men op zijn/haar eigen apparaat horen, of delen met vrienden op het Internet via verbindingen met de voornaamste sociale netwerken.
De voorzitter van de Asociación Cultural y de Investigación del Silbo Canario en coördinator van de opleidingscursussen welke de vereniging geeft, David Díaz Reyes, heeft opgemerkt, dat dit niet het eerste voorstel is dat men heeft ontvangen, om een toepassing in de taal van zijn voorouders te ontwerpen; maar, dat het wel het enige is, dat hen daar tot nu toe van overtuigd heeft, vanwege ernst ervan en de verspreiding ervan die dit met zich meebrengt.
Diaz Reyes heeft opgemerkt, dat bij de beslissing van zijn Vereniging, om samen te werken met dit initiatief, ook het feit heeft meegewogen, dat de projectontwikkelaars zich hebben verplicht, om de helft van de winst die de toepassing ‘Yo silbo’ oplevert - die €0,89 kost aan Foresta, de Stichting die zich inzet voor de herbebossing van de Canarische Eilanden.
Silbo gomero
Deze silbador (fluiter) zet zich ervoor in, dat men aan het silbo het toevoeging ‘gomero’ toekent, omdat dit het eiland is, dat het meest heeft gedaan, de fluittaal tot in onze dagen te bewaren, maar hij herinnert er ook aan, dat men deze taal gefloten heeft in diverse valleien op Gran Canaria, Tenerife en La Palma, en men er - omdat die daar weinig werd gebruikt - deze voorouderlijke traditie verloren heeft.
Vanwege de orografie heeft men op La Gomera deze fluittaal meer in ere gehouden, maar als men deze niet in de scholen zou hebben onderwezen, zou die hier ook minder bewaard zijn gebleven,” zo verzekert David Díaz Reyes.
Betaalde, legale arbeid aangeboden
voor filmsterren in de dop
Figuranten jong en oud gezocht, alle leeftijden welkom,
ervaring niet noodzakelijk
Grijp uw kans in San Bartolomé de Tirajana op
zaterdag 8 maart 2014
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA - zondag 2 maart 2014 - Hieronder geven wij de posters weer, die voor veel mensen op de Canarische Eilanden een mogelijkheid bieden op het verwerven van wat tijdelijke inkomsten in deze barre tijden waar de werkloosheid torenhoog is en de WW-uitkeringen laag, of nihil zijn.
Zelfs ‘kinderarbeid’ met afdracht Sociale Lasten is in de aanbieding, volgens onderstaande posters voor een figurantenrol bij de opnamen van twee speelfims op Gran Canaria:
Op naar het Sociaal Cultureel Centrum,naast het gemeentelijk zwembad in San Fernando de Maspalomas, op zaterdag 8 maart 2014.
Wel meebrengen:
- Identiteitsbewijs (DNI, of NIE), of PASPOORT (de NIE als Europees ingezetene moet wel geldig zijn als werkvergunning (Autorizdo a trabajar)
- Inschrijvingsnummer voor afdracht bij de Sociale Dienst (NAFSS)
- Uittreksel uit het Padrón (bevolkingsregister van de gemeente op Canarias waar men woonachtig is.
en (optioneel):
- Het bankrekeningnummer waarnaar de financiële vergoeding overgemaakt kan worden voor de betoonde diensten, als men eenmaal is aangenomen als figurant en daadwerkelijk meewerkt aan (optreedt in) deze twee speelfilms.
Kinder sterren in de dop, van alle nationaliteiten,
moeten wel woonachtig zijn in San Bartolomé de Tirajana.
Aansprakelijkheid
Wij publiceren bovenstaande oproepen - tot selectie voor een figurantenrol in een, of meerdere speelfilms - voor wat deze waard zijn; zonder verder enige aansprakelijkheid te aanvaarden, noch van kandidaten die zich aanmelden, noch van het castingbureau dat deze oproepen in de openbaarheid heeft gebracht. En dit, zoals men o.a. op de Duitse televisie bij de bekendmaking van de lottogetallen zo mooi zegt: "Wie immer, ohne gewähr," ("Zoals altijd, zonder garantie").
Toegangskaarten Cirque du Soleil-'Dralion’
in de Gran Canaria Arena
vanaf 28 februari 2014 in de voorverkoop
Van 2 t/m 10 augustus 2014 vinden de voorstellingen ‘Dralion’ van het Cirque du Soleil (Circo del Sol) plaats in de Gran Canaria Arena.
Men kan toegangskaarten bestellen via de Circus Club op 26 en 27 februari 2014 en via www.livenation.es
Het lidmaatschap van de Circus Club is gratis en men kan dan bij voorrang toegangskaarten kopen tegen gereduceerde prijzen.
Als lid ontvangt men spectaculaire aanbiedingen en ook kan men unieke informatie ontvangen over de producties.
Zich aanmelden als lid van de Circus-Club kan via: www.cirqueclub.com
VIDEOFILMPJE: een voorproefje van de ‘Dralion’-show:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=5bp7x5vhEJg
Algemene kaartverkoop ‘Dralion’
De algemene kaartverkoop voor de negen spectaculaire voorstellingen van ‘Dralion’ start op 28 februari 2014 bij het warenhuis El Corte Inglés en via de diverse internetpagina’s zoals die van:
www.entradas.com
www.livenation.es
www.ticketmaster.es
www.misterentradas.com
De prijzen variëren van €26,40 (plus kosten) voor een kinderkaartje tot €70,= voor een Premium toegangskaart op zondag.
Cirque du Soleil (El Circo del Sol)
van 2 tot 10 augustus 2014
in de ‘Gran Canaria Arena’
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - zaterdag 16 februari 2014 - De eeuwige zoektocht naar harmonie tussen de mens en de natuur, die de leden van het Cirque du Soleil (El Circo del Sol) gebruiken voor de ontwikkeling van hun show ‘Dralion’, zal het podium van de 'Gran Canaria Arena' gaan vullen van 2 t/m 10 augustus 2014, als onderdeel van het openingsprogramma van de Copa del Mundo de Baloncesto (WK-Basketbal 2014) in het multifunctionele Sportpaleis.
‘Dralion’ (1999) is een show van Cirque du Soleil en gaat over de elementen, die door verschillende personages worden uitgebeeld.
Azala vertegenwoordigt de lucht, Gaya de aarde, Oceane het water en Yao het vuur.
Dralion bestaat uit verschillende optredens, waaronder jongleren, touwspringen, balanceren, ballet, clowns, trapeze, acrobatiek, zang en dans.
‘Dralion’
De naam ‘Dralion’ is een samentrekking van Dragon (Draak) en Lion (Leeuw) en stelt symbolisch de samensmelting van de oosterse en westerse wereld voor.
De show is in 2004 opgevoerd in Wenen; en in 2005 in Oostende en Amsterdam.
Een scène uit 'Dralion'.
Cirque du Soleil is een onderneming uit Québec die wereldwijd 5.000 medewerkers telt (50 nationaliteiten en 25 verschillende talen), onder wie 1.300 artiesten.
Alleen al in de vestiging in Montréal werken 2.000 personeelsleden.
Sinds 1984 hebben ruim 100 miljoen toeschouwers genoten van de shows van Cirque du Soleil, alleen al in 2013 hebben 15 miljoen mensen een voorstelling van Cirque du Soleil bijgewoond.
Interview met Braulio
‘Economische moeilijkheden breken echtverbintenissen op’
SANTA MARIA DE GUÍA - dinsdag 3 september 2013 - Journaliste Carmen Delia Aranda van dagblad ‘Canarias7’ heeft een interview gemaakt met Braulio, de in 1946 in Santa María de Guía (Gran Canaria) geboren Braulio Antonio García Bautista en op de Canarische Eilanden razend populair zijnde zanger, conferencier, entertainer, die een begrip is voor de eilandbewoners, maar ook voor menig buitenlandse resident die de Spaanse taal machtig is en bovendien geïnteresseerd is in het culturele en dagelijkse leven op de eilanden.
Braulio is een van de meest internationaal optredende artiesten (zie: http://es.wikipedia.org/wiki/Braulio_%28cantante%29 ). Hoewel zijn stem bij voortduring te horen is in Amerika, treedt hij met enige regelmaat op in de concertzalen op de Canarische Archipel, zijn geboorteland. Momenteel is Braulio op Gran Canaria en verblijft hier tot oktober 2013.
Braulio.
Videofilmpje:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=CfhkZJQyWdQ
- VRAAG: “U wisselt altijd romantische liederen af met meer sociaal bewogen thema’s. Bent u aan het componeren? Heeft een enigszins moeilijke situatie in het land u geïnspireerd?”
- ANTWOORD: “Ik weet niet, of het iets instinctief is, of dat ik gegrepen wordt door de omstandigheden. Ik schrijf iets wat te maken heeft met de situatie waarin we leven. Misschien zonder het te beseffen beïnvloedt de situatie mij waarin we worden geconfronteerd met een liefdesgeschiedenis die we meemaken en die leidt tot het adagio: Als de honger op de deur klopt, dan verdwijnt de liefde door het venster… De crisis is een dankbaar terrein voor het schrijven van dit soort liedjes, omdat deze emotionele banden verbreekt vanwege de economische problemen; als de koelkast leeg is, raakt de situatie gespannen.”
- V.: “Wat denkt u dit keer op Canarias te doen?”
- A.: “Tot oktober ben ik hier. Daarna maak ik een tour die momenteel wordt voorbereid. Ondertussen wijd ik me aan een dolce-far-niente, samen met mijn troeteldiertjes. Ik ben geen strandbezoeker, sinds ik me er rekenschap van heb gegeven, dat de Braziliaanse tanga's me niet goed meer passen (lacht). Hoewel ik een olifantshuid heb, doet het me niets; ik ben geen strandganger. Ik verblijf in Guía, in Santa Cristina, hier heb ik mijn markizaat en ontvang ik vrienden, we nemen een paar wijntjes en zingen. Dat is mijn troost.”
- V.: “Ontstaan er nieuwe liedjes bij deze ontmoetingen, of grijpt men terug op het oude repertoire?”
- A.: ”We helpen een handje met het oude repertoire. Tot aan tango’s komen aan bod. Het zijn luchtige muzikale ontmoetingen, maar ik blijf ze niet organiseren, omdat dit me financieel niet goed uitkomt. Men komt en als men vertrokken is, zit ik zonder wijn (lacht). Een grapje.”
- V.: “U hebt cd’s met bolero’s gemaakt; denkt u iets met tango’s te gaan doen?”
- A.: “Ik houd heel veel van de klassieke tango. Sinds mijn kindertijd, toen ik naar het variété ging, toen kunstenaars vanuit de hoofdstad naar Guía kwamen, wat toen heel ver weg was. Ik moest twee uur reizen over de helse, steile weg van Silva. Dat was iets ongelooflijk nieuws, dat doorbrak de eentonigheid. Ik ben opgegroeid met tango en bolero, met het ritme van de trom die het evenement aankondigde.
- V.: “Zijn uw albums te verkrijgen via het Internet?”
- A.: “Op het Internet zijn al mijn opnames piraterij. De mensen geven geen cent uit, ze nemen hun toevlucht tot piraterij. Het is triest, omdat er minder mogelijkheden zijn voor het maken van opnamen. Waarom geld uitgeven, als het niets oplevert. Er is geen mogelijkheid het geïnvesteerde terug te verdienen, er zijn geen promotionele platforms, omdat platenmaatschappijen alleen geld uitgeven aan bepaalde figuren. Mensen maken nog steeds platen uit romantiek. Ik heb dit door de tijd heen gedaan.”
Nationalist en teleurgesteld
Braulio erkent, dat hij met een voet op Canarias is en met de andere in Amerika. “Ik ben zojuist aangekomen en in oktober begint een tour die me naar de Dominicaanse Republiek, Miami en vervolgens naar het Noorden brengt. Ik weet niet, of ik er tot eind 2013 blijf. Mijn leven bestaat uit rondreizen, net als de dozen nougat ‘La Moyera’, zegt hij sarcastisch.
Maar door de schuld van de maag, is hij teruggekeerd. “Ik woon hier en ga daar naar toe, Ik ben echter Amerikaans staatsburger. Ik heb de Green Card, na zoveel jaar daar wonen. Ik heb die, om lange wachtrijen te vermijden, om er binnen te komen,” grapt hij.
Braulio heeft een nieuw album in gedachte, maar geen haast om dit te maken. Hij bevestigt, dat met de piraterij op het Internet, de platen niet meer zijn wat ze waren; hoewel hij het waardeert, dat sommige van zijn video’s op YouTube bekeken zijn door meer dan twee miljoen bezoekers .
“Het nieuwe album zal vernieuwende zaken bevatten. Er is een thema getiteld ‘Al sur del ombligo’ (‘Ten zuiden van de navel’). Het is geen erotisch lied zoals de titel zou doen vermoeden, over seks praten is, waar we vandaan komen (Amerika), een privé terrein, dat geen inmenging duldt.”
Braulio is een bekeerd nationalist. Echter, gevraagd naar zijn tevredenheid over de nationalistische regering van de afgelopen 20 jaar, geeft hij toe, daar niet erg van onder de indruk te zijn.
“Ik heb mijn hoop er teveel op gevestigd toen dit begon. Ik zie teveel problemen rond het beheer van de Coaliciòn (de politieke partij) en veel persoonlijke belangen. Er zijn uitgevonden nationalisten; personen, die dit gevoel niet hebben en die - de goede daargelaten - begrepen hebben, dat dit wel eens hun politieke beleid zou kunnen zijn.
Ik verlies de hoop niet, dat er een werkelijk nationalistische partij zal zijn, zoals de CiU, of de PNV dit zouden kunnen zijn, met meer stamboom en minder uitgevonden mensen.
Meer, of minder redden we ons zelf. Voorheen regeerde men ons van buitenaf.
Maar het bezorgt met een zeker schaamrood bij het zien hoe de interinsulaire oorlog doorgaat en de opiniebladen ons eiland aanvallen; zonder, dat daar een antwoord op komt van de regeringsautoriteiten, van geen enkele partij,” zo betreurt Braulio.
Canarias telt twee van de tien lelijkste rotondes van Spanje
De zoektocht naar ,Miss Horrotonda
De Muñeco de Nieve' op plaats 8
en
Los niños expectantes op plaats 4
SPANJE / CANARISCHE EILANDEN - vrijdag 15 februari 2013 - Dit artikel gaat over ‘rotondismo’, een artistieke beweging in het bekronen van de meest afzichtelijke monumenten op rotondes.
‘Rotondismo’ is begonnen in Murcia (hoe mooi was je) en heeft zich als een kankergezwel uitgezaaid over de 23.000 rotondes die er in Spanje bestaan (volgens de recente statistieken).
De term ‘rotondismo', is gestolen van web blog ‘Cienladrillos’ (http://www.cienladrillos.com).
Lezers uit geheel Spanje hebben El Muñeco de Nieve (De Sneeuwpop) in het zuidwestelijke deel van Santa Cruz de Tenerife gekozen, als behorend tot een van de meest lelijke kunstwerken die staan op de 23.000 rotondes van het Spaanse wegennetwerk
De bekende Muñeco de Nieve op de Avenida de Los Majuelos, tussen de stadsgrens van Santa Cruz en La Laguna, is gekozen bij twee stemmingen die gehouden zijn in geheel Spanje, als een van de
tien meest lelijke monumenten van Spanje. De internetpagina’s http://www.libertaddigital.com en http://www.lainformacion.com houden al jarenlang enquêtes onder hun kiezers: bij de eerstgenoemde staat De Sneeuwpop op Tenerife op plaats 5 van de Top Tien.
Hieronder slechts een kleine selectie van lelijkste rotondes, althans volgens de lezers; de Top-10 van laag naar hoog luidt als volgt:
10. ‘La patata’ (De aardappel)
Waar: in Amorebieta, Vizcaya.
Wat: Niet meer, of minder dan een aardappel vol geprikt met tandenstokers. De maker, Andrés Nagel, heeft geprocedeerd tegen de Gemeente, die het kunstwerk wil verplaatsen naar een andere locatie, evenals tegen een aantal (onwaarschijnlijke) plegers van plagiaat. Zaken in het gareel brengen.
9. ‘Fuente de la Comunicación’ (Communicatie-bron)
Waar: in San Fernando, Cádiz.
Wat: Voor de beeldhouwer, Oscar Tusquets Blanca, een vierkante voorstelling van de Aarde. Voor de omwonenden ‘la mohosa’ (‘de beschimmelde’), of ‘la chatarra’ (‘de junk’). Voor de stad een rib uit het lijf van 85 miljoen euro.
8. ‘Muñeco de nieve’ (‘Sneeuwpop’)
Waar: in Santa Cruz de Tenerife.
Wat: Een sneeuwbui op Canarias is net zo ongewoon als een rotonde in de Gobi woestijn, zo is de sneeuwpop de verwezenlijking van de freudiaanse wens die de vader van de (gefrustreerde) gedachte is.
7. ‘La dama ibérica’ (‘De Iberische Dame’)
Waar: in Valencia.
Wat: Een reusachtig retrospectief van De Dame van Elche, het kunstwerk van de Manolo Valdés, "die geen geld heeft ontvangen," aldus Rita Bárbera. De 18 meter hoge sculptuur bestaat uit 25.000 koppen van 25 centimeter die dezelfde vorm reproduren van het voorbeeld.
6. ‘Monumento a la mujer trabajadora’ (‘Monument voor de werkende vrouw’)
Waar: in Tarrasa, Barcelona.
Wat: Een gigantische berbiquí (avegaar = boor voor diepe gaten), of taladradora (boor), die tot talloze grappen heeft geleid, door buren die niet helemaal begrijpen wat de relatie is tussen de pincho (piek/spies) en de werkende vrouw.
5. ‘Diosa Atenea’ (‘Godin Athene’)
Waar: in Martos, Jaén.
Wat: De Godin Athene, heeft met haar uil sinds haar onthulling in 2008 meer ongelukken veroorzaakt dan de hagel. De langwerpige sculptuur lijkt bij een eerste blik zomaar uit het niets op te reizen, alsof het een buitenaards wezen is.
4. ‘Los niños expectantes’ (‘De verwachtingsvolle kinderen’)
Waar: op Fuerteventura.
Wat: De versteende kinderen uit ‘Het dorp der vervloekten’ (zie videofragment: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=0WzcW9haPto), alsof ze wachten op de komst van de buitenaardse Godin Athena uit Jaén. Meer dan lelijk is het standbeeld verontrustend, omdat het lijkt, alsof de kinderen met hun hoofd de auto’s volgen,” zo omschrijft kroniekeur Marina.
3. ‘La espiral’ (De spiraal’)
Waar: in Rivas Vaciamadrid, Madrid.
Wat: Gedoopt als ‘la espiral’, geven de omwonenden er de voorkeur aan dit rotonde monument ‘el pepelito’ (het ‘komkommertje’) te noemen vanwege de ongetwijfeld fallische verwijzing. De eerste maanden werd het ’s nachts belicht, totdat het mechaniek haperde. Kosten: 1,3 miljoen euro.
2 ‘Arcángel’(Aartsengel) Mazinger Z.
Waar: in Zaragoza.
Wat: Gewijd aan Isabel la Católica (Elizabeth de Katholieke), de reusachtige sculptuur van Ángel Orensanz wordt veelvuldig vergeleken met Mazinger Z, hoewel in het Zaragózame (Zaragozaanse) haar vergelijkt met de Dama de Hierro (The Iron Lady = De IJzeren Dame).
1 ‘Mundo Jamón’ (Ham Wereld)
Waar: in Murcia, waar anders!
Wat: Een wereldbol bestaande uit hammen, bij de ingang van het hoofdkantoor van de Embutidos El Pozo (Worstfabriek ‘El Pozo’).
De Titel ‘Miss Horrotonda’ worst veel betwist, maar over het algemeen is men van mening, dat het juist is, deze titel toe te kennen aan het monument van de regio Murcia.
Sneeuw
Op de ranglijst van Libertad Digital heeft de Tinerfense sculptuur ‘El Muñeco de Nieve’ (‘De Sneeuwpop’) 16.000 stemmen gekregen en is het onderwerp van veel negatieve commentaren, in de trant van: “een kerst-monument, zo verspilt men ons geld). Het is de stemmers op het Península (Schiereiland = vasteland van Spanje) opgevallen, dat op een eiland wat zich onderscheidt met een goed klimaat, men een eerbetoon aan de sneeuw brengt. 
Che Guevara
Op de keuzelijst van deze internetpagina blijft zonder twijfel, onveranderd de kopie van het beroemde beeld van Che Guevara op de eerste plaats staan, op een rotonde in de plaats Oleiros (La Coruña) en dat ontworpen is door twee Cubaanse kunstenaars.
Ook is er standbeeld tegen de doodstraf, maar de kwaliteit daarvan wordt in twijfel getrokken door de lezers, van wie er een zegt “wat men ermee bereikt is, haat kweken.”
En één plaats onder de flamboyante Canarische Muñeco de Nieve, staat een stuk - op een rotonde bij de toegang tot Valencia - dat meer lijkt op een wirwar van draden. “Op het eerste gezicht lijkt het, alsof bouwvakkers een deel van hun bouwmateriaal hebben achtergelaten, maar, het is een monument,” zo geeft een van de lezers aan.
Commentaren
In het geval van El Muñeco de Nieve zijn de commentaren van de deelnemers aan de stemming bijvoorbeeld:
- “Gemaakt door enkele kinderen is het niet slecht.”
- “Ik woon er vlakbij en kan maar niet nalaten te denken, wie dit gemaakt zou kunnen hebben.”
- “Het beste is de afwerking van de pan.”
- “Het lijkt, op wat de Spaanse Mr. Bean gemaakt zou hebben.”
- “Het lijkt me een ongelooflijk gebrek aan respect, om voor zoiets te betalen.”
- “Naar de gevangenis met de maker ervan.”
En er is zelfs een lezer, die herinnert aan een spotprent van enkele jaren geleden, waarop de sneeuwpop staat afgebeeld en luid roept, om afgebroken te worden. Zeker is - of men er van houdt ,of niet - dat het kunstwerk zijn naam heeft gegeven aan de gehele wijk waarin het staat.
Volgens de internetpagina van La Información, dat ook een gelijksoortige enquête gehouden heeft onder zijn lezers, staat El Muñeco de Nieve op plaats 8 van de meest lelijke rotonde standbeelden in Spanje.
Jirí Georg Dokoupil.
Kritiek
Het opmerkelijke is, dat de maker van de sculptuur van de ‘Muñeco de Nieve’ (‘Sneeuwpop’) de gerenommeerde Tsjechische kunstenaar Jirí Georg Dokoupil is wiens artistieke ideeën veel succes oogstten in de jaren 80.
De schepper kwam halverwege dat decennium voor het eerst in contact met het eiland toen de Gemeente hem de opdracht gaf, een ontwerp te maken voor de Carnavalsposter, dat van meet af aan de nodige polemiek heeft opgeroepen.
Ten eerste hadden stadsbewoners veel kritiek op de enorme kosten en de twijfelachtige esthetiek en vervolgens leverde men kritiek, omdat het Organismo Autónomo de Cultura (OAC) (de Zelfstandige Instelling voor Cultuur) diverse keren geweigerd heeft het te onderhouden en schoon te maken, omdat men van mening is, dat de Muñeco de Nieve het niet haar eigendom is.
1%-regeling
De ongekende proliferatie van rotondes met latere sculptuur op het gehele Spaanse grondgebied is niet toevallig. De ultieme reden is de wet die in de begindagen van de oprichting van de democratie de verplichting bevatte, om bij de aanbesteding van overheidsopdrachten ten minste 1% te bestemmen voor het behoud, of de verrijking van Spaans historisch erfgoed, of voor de bevordering van artistieke creativiteit, bij voorkeur in het werk zelf of in de onmiddellijke omgeving ervan.
"Ondanks de goede bedoelingen van deze wetgeving is het een feit, dat de resultaten zeer tegenstrijdig zijn.
Vandaar dat het Spaanse wegennetwerk vergeven is met duizenden rotondes en verkeerspleinen waarvan de esthetische, of artistieke waarde meer dan twijfelachtig is en geleid heeft tot veel kritiek van duizenden burgers, die hebben deelgenomen aan dit soort enquêtes, om daarmee hun afkeuring te laten blijken.
Het Ministerie van Cultuur is de instantie die de 1% cultuur beheert welke aangevraagd kan worden door alle bestuurslagen van de diverse overheden: Gemeenten, Deelstaten, Provinciale Staten, Eilandbesturen, Universiteiten, boswachterijen en de Spaanse Staat zelf. Ook kunnen burgemeesters rechtstreeks aan een kunstenaar opdracht geven de kustwerken te vervaardigen, wat meer dan eens verdenkingen heeft opgeroepen.
Maar niet in alle gevallen is de 1%-regeling van toepassing. Begrotingen die niet hoger zijn dan €601.000,= zijn hiervan uitgesloten en ook die welke “van invloed zijn op de veiligheid en de verdediging van de Staat.”
Bañaderos (Gran Canaria)-
Dit is de reden waarom de ‘verschrikkelijke monumenten’ alleen verschijnen in de grote openbare werken, nieuwe industriegebieden - zoals het geval is in Santa Cruz de Tenerife - stedenbouwkundige plannen en andersoortige projecten. Ook Gran Canaria is niet verschoond gebleven van deze epidemie. Bij een toer door Maspalomas, of op het traject Agaete-Las Palmas de Gran Canaria kan men zich er rekenschap van geven dat dit ‘rotondismo’ ook hier zijn hoogtepunt heeft bereikt.
De Gouden Eeuw van
het Gemeentelijke Theater van Gáldar
Het theater viert zijn 100-jarig bestaan
GÁLDAR - vrijdag 7 december 2012 - Het Colosseum is herboren met zijn nieuwe artistieke inrichting en ademt met zijn intacte architectuur van 100 jaar geleden de sfeer van weleer. Historisch en eigentijds, architectuur en kunst; het Teatro Municipal de Gáldar (1912-2012) viert zijn eerste eeuwfeest met aan de wanden een tentoonstelling van shows en toneelvoorstellingen.
Het gebouw in het hart van het historische centrum is - op initiatief van de Sociedad La Amistad (Sociëteit ‘De Vriendschap’) - verrezen uit de as van een van de oudste theaters van Gran Canaria. Vervolgens is het pand - na drie decennia van eindeloze renovaties - met de meest recente ingreep veranderd in een groot kunstwerk, dankzij werk zoals ‘La Revelora’ (‘De Openbaring’) van de kunstschilder Pepe Dámaso.
Monumentaal
Het Theater van Gáldar bevat een enorme architectonische, artistieke en culturele rijkdom. Een waarde, die het geërfd heeft van het historische pand wat in 1912 is gebouwd, en die verhoogd is met de meest recente esthetische bijdragen.
Voor de oorsprong van het pand moet men teruggaan naar het oude theater van Gáldar uit 1847, een van de oudste centra van Gran Canaria, dat - samen met het Gabinete Literario - tot stand is gekomen op initiatief van sociale instanties, aldus Dr. in de Geschiedenis en de officiële Kroniekschrijver van de Gemeente, Sebastián López.
Het Casino van Gáldar beheerde dit theater totdat men een Eeuw geleden besloot het te vervangen. Dankzij de sociëteit La Amistad bouwde men het huidige Teatro de Gáldar, de sociëteit deed de Gemeente, die eigenaar is van de grond, het voorstel, het theater te bouwen, met het presenteren van een project met gesloten beurzen, waardoor het pand eigendom zou worden van de Gemeente.
“Alles werd goedgekeurd en de bouw begon op het perceel van het oude Colosseum,” zo brengt de professor van de Universiteit van las Palmas de Gran Canaria in herinnering. Maar het was niet eerder, dan in 1934, dat het terugkeerde in handen van de Gemeente, “die het huurde als bioscoop tot in de jaren 6o van de Twintigste Eeuw; het moment waarop het rechtstreekse beheer ervan overging op het Gemeentebestuur.” Op de bouwplannen staat geen handtekening, hoewel het oorspronkelijke ontwerp wijzigingen heeft ondergaan, om de capaciteit te vergroten.
Vanuit architectonisch standpunt bezien, spreekt de geschiedkundige ervan, dat het gaat om een voorbeeld van academisch classicisme met een samengaan van traditionele materialen zoals natuursteen van Gáldar en hout, vooral aan het exterieur en, gewapend beton in het interieur.
Gebrek aan financiële middelen heeft in de eerste tijd het ornamenteren van het interieur afgeremd. Het is pas in 1980, als het Ministerie van Cultuur geld injecteert in het herstel van het pand, waarbij men zich richt op de buitengevels.
Men kan er niet omheen, dat het honderdjarige gebouw prominent aanwezig is als Artistiek Historisch Geheel in het centrum van Gáldar, dat in 1981 deze catalogisering heeft gekregen. Er naast staat de honderdjarige drago (drakenbloedboom), met de nieuwe gemeenteraadszaal, nabij het plein van de Santiago-kerk en, enkele meters verderop de ingang van de Cueva Pintada (Beschilderde Grot).
Na verloop van tijd heeft het project financiering van het Cabildo (Eilandbestuur) en het Ayuntamiento (Gemeentebestuur) gekregen en kreeg het stapje voor stapje zijn huidige, definitieve vorm als Theater ,waar ondertussen allerlei voorstellingen hebben plaatsgevonden tot aan de installatie van het Gemeentebestuur van Gáldar.
De kroniekschrijver laat over het herstel van dit gebouw weten, “dat het een eindeloze geschiedenis was.” De bouw heeft 30 jaar in beslag genomen.
Pepe Dámaso
De laatste fase is begonnen in 2008, waarbij men zich richtte op het aanbrengen van een ornamentele toets, met het doel het te verzekeren van een betekenis die veel verder gaat dan de architectonische. En hier komt de hand van Pepe Dámaso in beeld, die de opdracht kreeg het plafond te ontwerpen, evenals het werk van kunstenaars zoals Cristóbal Guerra en Rufina Santana.
Het centrale kunstwerk wat werd toevertrouwd aan Dámaso was, dat onder het rode het plafond boven de parterre, waarin - zoals Sebastián López in herinnering brengt - in de afgelopen decennia het schuine dak zichtbaar was gelaten.
Sinds 1912 is de parterre-rang een soort doos, met een vlak plafond zoals was ontworpen volgens een voorstel wat twee jaar eerder was gedaan tijdens het ‘Internationale Congres voor het Herstel van Architectonisch Erfgoed’, dat heeft plaatsgevonden in Chili. Dit idee is aangepast door als alternatief een valse koepel in de vorm van een slakkenhuis aan te brengen in de houten structuur van het plafond.
De Catalaanse gewelven zijn gedecoreerd door Cristóbal Guerra. In de nissen bevindt zich een drieluik, dat een beeld geeft van het verdwenen Paleis van de Guanartemes (inheemse koningen), met zijn beschilderde muren en pré-Spaanse balken. Ernaast een schilderij van Rufina Santana.
Foto: Koningin Isabel II
Ook zijn er replica’s te zien van de bekende, uit Gáldar afkomstige, kunstschilders Antonio Padrón en Juan Borges Linares. En als levende herinnering aan het theater, dat dateerde uit de regeringsperiode van koningin Isabel II (1843-1868), heeft men foto’s aangebracht van de bouwwerkzaamheden uit de 19de Eeuw en stadgezichten: “als vensters op de tijd,” aldus de kroniekeur.
In het spoor van de her-ontdekker van
Lanzarote, 20 jaar na zijn dood
20ste herdenking sterfdag Cesar Manrique
LANZAROTE - dinsdag 9 oktober 2012 - Op 25 september 2012 was het 20 jaar geleden, dat de geniale César Manrique, wiens kunstwerken op veel locaties op de Canarische Eilanden te bewonderen zijn, in de leeftijd van 73 jaar - op Lanzarote tijdens het hoogtepunt van zijn carrière - bij een verkeersongeluk om het leven kwam. Hij zette zich met zijn buitengewone creativiteit in de schilderkunst, beeldhouwen en architectuur hartstochtelijk in voor het behoud van de natuur op de Canarische Eilanden en op Lanzarote in het bijzonder. Duizenden mensen woonden zijn begrafenis bij en op Lanzarote werd drie dagen van officiële rouw afgekondigd.
Nu, twintig jaar later, is de dood van de begenadigde kunstenaar in stijl herdacht. De kunst stichting die zij naam draagt en die in het jaar van zijn dood is opgericht, heeft op deze gedenkdag een wind-spel in de tuin van zijn woonhuis laten opstellen, dat tegenwoordig de vestiging van de Stichting en museum is. De in de jaren 70 ontworpen mobile is op zijn oorspronkelijke standplaats teruggekeerd, waar deze in 1998 verwijderd werd, om gerestaureerd te worden.
César Manrique in zijn atelier in Taro de Tahíche.
“Er is een verschijnsel, dat we verplicht zijn, verder bekendheid te geven, namelijk heel eenvoudig: leren ZIEN,” heeft Manrique eens gezegd en, hij bedoelde daarmee eigenlijk het vermogen, de schoonheid van de natuur in al haar diversiteit te herkennen. Bij leven verzette hij zich tegen de bewering, dat Lanzarote vanwege het onvruchtbare vulkaanlandschap lelijk zou zijn. Hij zag de schoonheid van het eiland in elke lavasteen en ervoer Lanzarote niet als eiland, maar veel meer als een kunstwerk. Door zijn aanhoudende inspanningen, om de charme van het landschap, door een erop aangepaste architectuur, nog beter tot zijn recht te laten komen, stelde hij nieuwe normen en creëerde hij een soort ongeschreven bouwwetgeving.
De nalatenschap van een gepassioneerd natuurbeschermer
De naam César Manrique staat voor een in zijn tijd baanbrekende vorm van architectuur, Manrique verkondigde als eerste de mening, “dat architectuur als samengaan tussen menselijk kunnen en de natuur begrepen moest worden, en zette deze voorstelling ook consequent door in zijn beroemde lavabellen-huis in Tahiche, dat tegenwoordig als museum te bezichtigen is.
Architecten die uit alle hoeken van de Aarde op Lanzarote deelnamen aan een congres, bewonderden die volledig nieuwe wijze van bouwkunst, welke in vaktijdschriften diepgaand werd besproken. Destijds ging de naam Manrique de wereld rond. Geen wonder, dat daardoor het grote misverstand is ontstaan, dat César steeds weer als architect wordt betiteld. César Manrique was kunstenaar - feitelijk geen architect - maar wel een grote landschapsarchitect, wat op Lanzarote op veel locaties- bijvoorbeeld het uitzichtspunt ‘Mirador del Rio’ - te zien is en ook bij grote projecten oo de andere eilanden, zoals de zee-zwembaden en het Playa Jardín in Puerto de la Cruz op Tenerife.
De verbazingwekkende veelzijdigheid van deze kunstenaar, voortkomend uit zijn innerlijke onrust, de nieuwsgierigheid naar het onbekende, het streven naar nieuwe horizonten, komt zeker in een zin tot uitdrukking die Manrique destijds in een interview men een weekblad liet optekenen: “een kunstenaar kan ontwerper zijn, architect of tuinen aanleggen, zijn schoenen en wat dies meer zijn ontwerpen, of ook in de film of fotografie werkzaam zijn. Een kunstenaar moet een schepper zijn, die zich niet beperkt, door tot aan zijn dood, allen maar schilderijen te maken. Dat komt mij belachelijk armzalig voor.”
Manrique was in de laatste jaren voor zijn dood niet alleen kunstenaar, maar ook een heftige milieuactivist. Onophoudelijk stelde hij de eind 80-er begin 90-er jaren heersende bouwwoede op de Canarische Eilanden aan de kaak, “We verstoren niet alleen de Eilanden, we verliezen daarbij ook onze identiteit!”
César Manrique was altijd al compromisloos in zijn beschouwingen over de bouwwerken die sinds de 60-er jaren op de Eilanden ontstonden. Toen hij begin jaren 70 naar Puerto de La Cruz kwam, omdat het Stadsbestuur zijn mening wilde vernemen, kregen journalisten, die bij de rondgang aanwezig waren, steeds weer hetzelfde woord te horen: “opblazen.”
Aangevangen met Bel Air, tot aan het gebouw van de Banco Exterior aan het Plaza del Charco (waarin tegenwoordig de supermarkt Opencor Exprés is gevestigd) choqueerde de architectonische vormgeving van de stad de kunstenaar.
De Eilanden beschermen voor de bouw-explosie, was zijn grootste streven, toen hij een radicale bouwstop eiste. Het ging hem er niet om, dat er helemaal niet meer gebouwd zou worden, maar wel, dat er “goed” gebouwd zou worden.
Niet tegen de natuur in bouwen en deze verstoren, maat de schoonheid van het landschap bewaren en de architectuur harmonisch in het landschap invoegen.
In zijn laatste rede, die hij voor de Werelddag van het Toerisme op 27 september 1992 heeft geschreven, en die pas na zijn door is voorgelezen, appelleerde hij aan het publiek, “om tegen de vernielingswoede van de speculanten en de verminking van het landschap te vechten .” Vanwege de ongeremde bouwwoede die zich eind 90-er jaren, ondanks zijn indringende waarschuwing heeft voorgedaan, zal César Manrique zich in zijn graf hebben omgedraaid.
Pepe Dámaso en César Manrique met de Graaf van Barcelona, Don Juan de Borbón
(de vader van Koning Juan Carlos I).
Sporen op Lanzarote en elders
De creativiteit van César Manrique heeft talrijke sporen op de Canarische Eilanden achtergelaten, vooral op Lanzarote. Zijn tijdloze werk is 20 jaar na zijn dood levendiger dan ooit.
Fundación César Manrique.
Tot zijn beroemdste architectonische werken op Lanzarote rekent man de ‘Mirador del Rio,”, een in 1973 voltooid uitzichtspunt met zicht op La Graciosa; het ‘Casa del Campesino, een boerderij in typische eilandstijl; zijn eigen woonhuis, ‘Taro* de Tahiche’, dat hij als woonruimte in vijf lava-bellen integreerde; de locaties ‘La Cueva de los Verdes’ en ‘Los Jameos del Agua’, met een concertzaal in de lagune van een lava grot; de cactustuin ‘Jardín de Cactus’ en de tuinen en zwembaden van Hotel ‘Las Salinas, aan de Costa Teguise, om er maar een paar te noemen.
Op El Hierro heeft hij het uitzichtpunt ‘Mirador de la Peña’ ontworpen; op La Gomera de ‘Mirador de El Palmarejo’ en op Tenerife de zee-zwembaden Martiánez in in Puerto de la Cruz. Kort voor zijn dood heeft hij zijn ideeën voor het zee-zwembad ‘Parque Maritimio’ in Santa Cruz aan het papier toevertrouwd, zodat dit naar zijn plannen gebouwd zou worden. Ook het strand Playa Jardín in Puerto de La Cruz, draagt de handtekening van Manrique.
Op veel locaties herinneren de onmiskenbare wind gongs - ‘Juguetes de viento – aan César Manrique.
“Manrique is en ster die in zijn eigen licht straalt”
Een kunstcriticus heeft eens geschreven, “Manrique is en ster die in zijn eigen licht straalt.” Al twintig jaar rust Manrique op de begraafplaats van Haria, in de vulkaanas van zijn gekliefde thuiseiland Lanzarote. Zijn ster straalt verder in elk van zijn werken, die hij op de Canarische Eilanden heeft achtergelaten. Beroemde mensen krijgen na hun dood een standbeeld. César Manrique heeft zij standbeeld reeds bij leven zelf gemaakt.
(*) Taro betekent op Lanzarote een uit opeengestapelde stenen bestaande muur, die zonder cement overeind blijft staan
Biografie
César Manrique werd op 24 april 1919 in Arrecife geboren. Al zeer vroeg diende zich zijn tekentalent aan en zijn bewondering voor kunstenaars zoals Picasso. Matisse en Braque. Zijn kinderjaren bracht hij door aan de Kust van Arrecife. In 1936 nam hij vrijwillig deel aan de Spaanse Burgeroorlog en streed aan de zijde van generaal Francisco Franco in Ceuta en later aan diverse fronten op het vasteland. Over zijn oorlogservaringen heeft Manrique nooit willen spreken en zou hij , toen hij in 1939 naar huis terugkeerde, woedend zijn uniform vertrapt hebben en in brand gestoken.
Na het einde van de oorlog is hij een de Universiteit van La Laguna op Tenerife begonnen aan een studie voor bouwkundig ingenieur die hij echter na twee jaar heeft afgebroken, om te verhuizen naar Madrid en daar, dankzij een studiebeurs, m de Academie voor Schone Kunsten te bezoeken. In 1954 heeft hij zijn studie met de meestertitel voor Tekenen en Schilderen afgesloten en sinds 1951 werkte hij eerst nog samen met een architectenteam .
Zijn eerste solo-tentoonstelling had hij al in 1942 in zijn geboortestad Arrecife. In 1964 verhuisde hij naar New York, een periode die zijn kunstenaarsloopbaan wezenlijk heeft beïnvloed. Vier jaar later keerde hij definitief terug op de Canarusche Eilandenm naar Lanzarote, en wijdde zich intensief aan milieubescherming. Vanaf 1973 begint zijn samenwerking met de architect Fernando Higueras. Samen realiseren ze diverse projecten en, zijn begonnen met de Mirador del Rio.
In de 70-er en 80-er jaren tekende zich de schepping van harmonisch in de natuur geïntegreerde woonruimten af. Hij was ook betrokken bij talrijke projecten op de andere Canarische eilanden en op het Spaanse vasteland, zoals bij het Winkelcentrum La Vaguada in Madrid (1983).
1977 Berlijn, uitreiking Wereldprijs voor Ecologie en Toerisme.
In 1977 is hij in Berlijn onderscheiden met de Wereldprijs voor Ecologie en Toerisme. In datzelfde jaar is hem door Koning Juan Carlos I het Grootkruis voor Verdiensten verleend, voor zijn betrokkenheid bij de milieubescherming.
In 1989 heeft hij van de Koning de Gouden Medaille voor Schone Kunsten gekregen.
César Manrique is op 25 September 1992 gestorven bij een verkeersongeval in de nabijheid van zijn woonhuis in Haria.
Het Pérez Galdós-theater bloedt leeg
bij de kassa
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - woensdag 25 juli 2012 - De weg die de Stichting Pérez Galdós-theater met haar programmering bewandelt, is een andere dan die van de smaak en de koopkracht van de bevolking. Dit is de belangrijkste conclusie die men kan trekken als men de inkomsten bekijkt in de periode 2008 - 2011. De kosten bedroegen bijna elf miljoen en de brutowinst was minder dan een miljoen euro.
De inkomstem aan de kassa zijn een anekdotisch gegeven voor de Peréz Galdós-theater stichting, de slechts een stap verwijderd is, om door het bestuur van het Alfredo Kraus Auditorium te worden geabsorbeerd, om te ontsnappen een “technisch failliet” en “surseance van betaling” zoals het bestuurslid Auren over de situatie van eerstgenoemde laat weten. Op 15 juli 2012 is in de Canarische pers gepubliceerd, dat het ondernemingsplan voor het jaar 2012 is goedgekeurd door de Stichting die het Pérez Galdós-theater beheert, waarbij in het hoofdstuk kassa-inkomsten een armzalige €75.228,93 aan recette opbrengst staat, voor een programmering waarvan men verwacht, dat dezer €561.991,= gaat kosten.
Dit is weer een stap op de weg naar overname, zij het met een duidelijk kleinere economische pijler binnen de lijn waarmee het theater in de afgelopen drie jaar beheerd is geweest.
De enscenering van Katharina Wagner heeft 1,2 miljoen euro gekost
bij een recette van €60.880,=
In de periode 2008-2011 heeft de Pérez Galdós Theaterstichting €10.721.278,29 uitgegeven aan een lijst van ensceneringen die bij de kassa €971.038,= heeft opgebracht.
Het totaalbedrag betreft veruit geprogrammeerde operaproducties zoals Tannhäuser, of Lady Macbeth, zo staat te lezen in het jaarverslag van de Stichting.
Fusie
Pérez Galdós-theater
Alfredo Kraus-Auditorium:
Opgeschort sine die
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - maandag 9 juli 2012 - De aangekondigde fusie tussen de stichtingen ‘Pérez Galdós-theater’ en ‘Alfredo Kraus-auditorium’, die voorzien was op 30 juni 2012, is niet tot stand gekomen. De hoofdstedelijke wethouder van Cultuur, María Isabel García Bolta, heeft in de afgelopen week vermeden een datum te noemen voor de voltooiing van het proces wat verlichting moet brengen in de economische situatie van beide podia in de stad, die ten tijde van crisis extra gevoelig is voor de culturele programmering, Dus wat bijna aan voldongen feit was, hangt nu in de lucht.
De voorzitter van de Fundación Teatro Pérez Galdós, Juan Cambreleng, heeft ook geen idee. wanneer de fusie tot stand komt en hij weet ook niet, waarom dit niet op 30 juni 2012 is geschied, zoals was voorzien. Hij wijst wel op de belangen van een aantal medewerkers die worden geconfronteerd met onzekerheid over hun toekomst; “deze stichting heeft 16 medewerkers, die in afwachting zijn,” brengt Juan Cambreleng in herinnering. “Bovendien,” zo zegt hij, “zorgt deze vertraging voor financiële schade, omdat het samengaan van de stichtingen niet geldig is, waardoor er betaald zal moet worden voor het oprichten van een nieuwe stichting,” aldus Cambreleng.
Juan Cambreleng Roca, voor het Pérez Galdós-theater.
Juan José Cardon María Isabel García Bolta
De fusie tussen de beide entiteiten is een formule voor het afstemmen van de kosten. In de praktijk is het een opname door het Alfredo Kraus-auditorium, dat moeilijke tijden beter doorstaat dank zij de congresactiviteiten, dat voor inkomsten zorgt, en die voor een grotere onafhankelijkheid zorgt van de subsidies voor beide overheidsinstellingen.
Het Alfredo Kraus auditorium.
De fusie is in maart 2012 aangekondigd door de burgemeester van de hoofdstad van Gran Canaria, Juan José Cardona die, naast burgemeester ook president is van beide Stichtingen, en toen heeft gezegd: “De financiële situatie is aanleiding, om dit soort maatregelen te treffen.” Bovendien is Cardona ook het meest zichtbare hoofd van de instantie die het meeste belastinggeld pompt in het functioneren van de beide stichtingen, die willen fuseren tot een stichting.
Hoge inkomsten Pedro Halffter
stellen zijn geschiktheid ter discussie
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - zaterdag 23 juni 2012 - De emolumenten van de dirigent van het Orquesta Filarmónica de Gran Canaria (OFGC) (Filharmonisch Orkest van Gran Canaria), Pedro Halffter, hebben veel stof doen opwaaien in het muziekwereldje.
De dirigent die tevens artistiek directeur is van het Real Orquesta Sinfónica de Sevilla (ROSS) (Koninklijk Symfonie Orkest van Sevilla) en sinds 2004 van het Teatro de la Maestranza in Madrid, heeft het afgelopen jaar €317.670,= ontvangen van beide instellingen die door de overheid beheerd worden, dat is bijna vijf keer zoveel als het salaris van de president van de Junta de Andalucía, José Antonio Griñán, en daarbij komen dan nog eens de ongeveer €10.000,= voor elk concert dat Halffter dirigeert voor de OFFC. In de twee afgelopen seizoenen heeft hij 11 programma’s gedirigeerd.
Pedro Halffter.
Het dagblad ‘El País’ heeft op vrijdag 22 juni 2012 laten weten, dat voor het vernieuwen van het contract met het OFGC, men een stemming heeft gehouden onder de musici, waarbij men heeft kunnen kiezen voor het wel, of niet in dienst houden van de dirigent. Hoewel de meerderheid van de beroepsmusici de wens te kennen heeft gegeven, dat hij het orkest verlaat, heeft het Cabildo Bestuur Halffters contract voor de tweede keer op rij vernieuwd
Het personeel van het ROSS heeft ook een brief gestuurd aan zijn bestuur, dat in handen is van de Junta de Andalucía en van de Gemeenteraad van Sevilla, om hen hun ontevredenheid over Halffter kenbaar te maken en te vragen, dat men een nieuwe dirigent benoemt, waarbij men verzoekt rekening te houden met de wensen van de musici. Dit is iets wat zich ook heeft voorgedaan bij andere orkesten, zoals dat van Córdoba met de recente benoeming van Lorenzo Ramos.
Aldus ‘El País’ heeft de dirigent zowel in Sevilla, evenals in Las Palmas de Gran Canaria, steeds vergoedingen ontvangen voor reis- en verblijfkosten. In de hoofdstad van Andalusië ontvangt hij maandelijks €1.300,= “voor het aanhouden van zijn woonadres in het centrum van Sevilla,” zo staat in zijn contract vermeld, en heeft hij per seizoen recht op 20 reizen met de AVE (Hogesnelheidstrein) naar Madrid. Aldus hebben de musici van het Seviliaanse orkest, evenals die van het Canarisch orkest gevraagd om hem als dirigent te vervangen.
Halffter die geld ontvangt voor her dirigeren van concerten voor het ROSS en voor de opera’s zoals die van Producciones Trinidad, werkt gedurende het jaar ook voor andere formaties. De meest recente was de opera Cyrano de Bergerac, die het Teatro Real de Madrid produceerde en waarvan hij in mei 2012 vijf uitvoeringen heeft gedirigeerd.
In een tijd waarin alle overheden zware bezuinigingen doorvoeren, heeft de Ondernemingsraad (OR) van het ROSS, die op 18 juni 2012 heeft deelgenomen aan de recente Raadsvergadering, zich verzet tegen de verlaging met 5% (op de bijdrage van €2.700.000,=) welke is voorgesteld door het Ministerie van Cultuur.
De voortdurende aanwezigheid van
César Manrique
HARÍA - donderdag 26 april 2012 - Een dertigtal personen heeft op dinsdag 24 april 2012 op de begraafplaats van Haría eerbetoon gebracht aan de kunstenaar.
De Academia de las Ciencias e Ingenierías (De Academie van Wetenschappen en Techniek) van Lanzarote heeft op dinsdag 24 april 2012, ter gelegenheid van de 93ste geboortedag van de kunstenaar César Manrique, een eerbetoon aan hem gebracht bij zijn graf op de begraafplaats van Haría. Een dertigtal aanwezigen heeft een bloemengroet gebracht, onder hen waren niet alleen leden van de Academie, maar ook de broer en zus van César, Carlos en Juana Manrique, die in de Duitse wijk op het Eiland wonen, evenals de Wethouder van Festejos (Feestelijkheden) van de Gemeente Haría, Elisabeth Socas.
Eerbetoon op dinsdag 24 april 2012 aan César Manrique,
op de begraafplaats van Haría.
De ontmoeting van dit jaar heeft plaatsgevonden onder het motto: ‘César permanece’ (‘César blijft’), waarbij de voorzitter van de Academie, Francisco González de Posada, heeft benadrukt, “dat de artiest aanwezig blijft in de herinnering via zijn schilderijen, beeldhouwwerk, architectuur en zorg voor het milieu.”
Zo refereerde González de Posada aan het idee van de Spaanse filosoof Ortega y Gasset, “dat herdenken herinneren is, “vooral, met het zicht op de toekomst, “omdat de erfenis die Cesar ons heeft nagelaten blijft en de grenzen van Canarias, Spanje en Europa overschrijdt.”
De aanwezigheid van Manrique op de toeristische beurs ITB in Berlijn, waar bij de toegang een van zijn sculpturen staat opgesteld, vormde de kern van de lezing van die op dinsdagavond 24 april 2012 in Arrecife is gehouden door Bettina Bork, die op het eiland woont en een leerling en vriendin van Manrique is.
Ondanks de uitnodiging van de Academie daartoe, was er van de Fundación César Manrique (FCM) (César Manrique-Stichting) op dinsdag 24 april 2012 niemand naar Haría gekomen. De woordvoerder van de FCM, Alfredo Díaz, zegt, “wij staan los van de evenementen die door de Academie worden georganiseerd,” en hij voegde hier aan toe, “dat men César, van wie in 2012 de 20ste sterfdag wordt herdacht en de oprichting van zijn Stichting (in Tahíche), we hem het gehele jaar door herdenken met het werk wat we verrichten.”
Muzikaal Feestprogramma
5 jaar heropening Pérez Galdós-Theater
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - maandag 2 april 2012 - In april 2012 is het vijf jaar geleden, dat het Pérez Galdós-theater in Las Palmas de Gran Canaria, na een jarenlange rigoureuze verbouwing en renovatie, is heropend en dit wordt gevierd met het navolgende feestprogramma:
Entreekaarten zijn te reserveren via het internet, op:
http://www.teatroperezgaldos.es/es/index.htm
Fusiebesprekingen:
Opgaan Pérez Galdós'-Theater'
in de Stichting
'Alfredo Kraus-Auditorium'
in vergevorderd stadium
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA -zondag 11 maart 2012 - De ontwerpovereenkomst omvat een bedrijfsplan van drie jaar en de noodzaak om diensten samen te voegen. Elke stichting zou ongeveer €750.000,= in de gemeenschappelijke kas moeten storten, om de financiële positie te versterken.
Het Afredo Kraus-Auditorium zal de instantie zijn waarin het noodlijdende Pérez Galdós-theater opgaat, dat op de jaarbegroting de Gemeentelijke subsidie van 8 miljoen euro kort na de heropening in 2007, terug heeft zien lopen tot 2 miljoen euro in 2012.
Het hoofdstedelijke operatheater loopt het risico, dat er uitstel van betaling aangevraagd gaat worden, vanwege schuldeisers die steeds ongeduldiger beginnen te worden.
Tijdens de bestuursvergadering van afgelopen woensdag 7 maart 2012, heeft men over de fusie geen beslissingen kunnen nemen vanwege de afwezigheid van de president van het Eilandbestuur van Gran Canaria, José Miguel Bravo de Laguna, en die van de eilandminister van Industrie, Ambachten en Handel, Juan Domínguez.
Het stichtingsbestuur van het Auditorium heeft de jaarrekeningen van 2011 goedgekeurd en heeft gedebatteerd over de fusie met het Pérez Galdós-theater, om te komen tot één stichting, waardoor er minder kosten zullen ontstaan.
Dit fusievoorstel komt voornamelijk voort uit het feit, dat het Auditorium, naast haar bestuurlijke bijdrage, een congresafdeling heeft die voor inkomsten zorgt waarmee, samen met de recettes van de voorstellingen, de culturele activiteit bekostigt wordt .
Dit is niet het geval met het PérezGaldós theater, dat bestaat bij de gratie overheidssubsidies, en de bijdragen van sponsoren, om het programmaseizoen te kunnen presenteren.
Cijfers spreken ten gunste van het Auditorium, want volgens de gegevens van het Gemeentebestuur, is het exploitatietekort van het Pérez Galdós-theater tot eind december 2011 opgelopen tot ruim €600.000,= en daar komt dan nog eens een schuld bij van ruim een miljoen euro aan openstaande rekeningen van diverse leveranciers.
Maar er is meer; in het afgelopen jaar heeft de Gemeente Las Palmas de Gran Canaria voor diverse zaken 1,8 miljoen euro overgemaakt naar de rekeningen van het Pérez Galdós-theater.
Het samengaan van diverse diensten, zoals de Technische Dienst, de afdeling Communicatie en Marketing, Beveiliging, Schoonmaak en andere, zoals ouvreuses en de recettes van de diverse voorstellingen en, nu ook, de congresactiviteit; zijn de ruggengraat van deze fusieovereenkomst, die bovendien inzet op een gemeenschappelijk seizoen, dat een eind maakt aan het dubbele aanbod van muziek-, dans- en theatervoorstellingen en, dat ook niet in conflict komt met evenementen van de twee grootste subsidieverstrekkers, zoals voor het Cuyás-theater en het Dansfestival van de hoofdstad van Gran Canaria.
Onderhandelingen
De fusieovereenkomst zet in op een bedrijfsplan, dat uitgevoerd moet gaan worden tot aan 2015, met de dan al nieuwe juridische opzet, waarbij het Gemeentebestuur het voorzitterschap van de stichting zal blijven behouden, met in dat geval een bestuur in de persoon van burgemeester Juan José Cardona en drie stemgerechtigde bestuursleden. Het Cabildo (Eilandbestuur) krijgt dan het vicevoorzitterschap en twee stemgerechtigde leden als vertegenwoordigers in de nieuwe stichting.
De nieuwe stichting zal opgericht worden met een startkapitaal van 1,5 miljoen euro; dat, ieder voor de helft, zal moeten worden ingebracht door de Gemeente en het Eilandbestuur . Een bedrag waarvan men niet weet, of dit slechts een eenmalige betaling zal zijn, of dat dit een jaarlijks terugkerende begrotingspost wordt. Een punt, waarop de Stichting Auditorium op woensdag 7 maart 2012 verder niet wenste in te gaan.
Juan Cambreleng.
De dagen van de huidige algemeen directeur van het Pérez Galdós-Theater, Juan Cambreleng, zijn geteld als het operatheater opgaat in de Stichting Alfredo Kraus-Auditorium. En Cambreleng zelf heeft al aan de persmedia laten weten, toen het Gemeentebestuur haar plannen bekend heeft gemaakt, dat hij van zijn post zal worden ontheven.
Begroting
Het gemeentelijke voorstel voor fuseren, wordt gesteund door de burgemeester en ook door de wethouder van Cultuur, María Isabel García Bolta, en komt voort uit de precaire financiële situatie van het Pérez Galdós-Theater
Inkomsten
De Gemeente draagt een miljoen euro bij aan de begroting van het Pérez Galdós-Theater en, het Eilandbestuur een half miljoen euro. En dat is in beide gevallen minder, dan wat men in 2011 heeft bijgedragen; wat in het hoofdelijke operatheater geleid heeft tot minder voorstellingen, het schrappen van dure opera-uitvoeringen en minder recette opbrengsten via de theaterkassa. Dit is ook ten koste gegaan van de opbrengsten uit de verhuur van het theater aan producenten en geïnteresseerde bedrijven.
