De campagne op Tenerife is beëindigd met de redding van 2.610 cinderella (pijlstaartvogels)
TENERIFE - donderdag 6 december 2018 - Het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife, heerft via het Centro de Recuperación y Fauna Silvestre La Tahonila van het gebied Milieu, de collectiecampagne van pardelas cenicienta (pijlstaartvogels) met 2.610 geredde exemplaren voltooid, waarvan 96 procent is vrijgelaten.
De campagne liep van 15 oktober tot 26 november 2018 en de gemeenten waar meer pardelas cenicienta (pijlstaartvogels) werden verzameld waren Adeje en Arona, met respectievelijk 801 en 778 exemplaren.
De eilandminister van Milieu, José Antonio Valbuena, benadrukt in een notitie het aantal aangekomen exemplaren - 273 meer dan vorig jaar - evenals het succes bij het vrijgeven ervan en het terugbrengen naar hun natuurlijke omgeving.
"Helaas is de verlichting van de kuststeden sterker geworden en steeds meer pijlstormvogels vallen verblind in hun eerste nachtvlucht, door de flitsen van de armaturen," legt de hulpverlener uit.
Valbuena benadrukt de betrokkenheid van beroepskrachten en vrijwilligers die hebben deelgenomen aan dit initiatief, dat voor het eerst meer dan honderd mensen heeft gehad. Tijdens deze actie zijn er meer dan tien rapporten uitgebracht, dankzij de samenwerking van scholen en lokale entiteiten op het hele eiland.
De campagne werd gecoördineerd door het Centro de Recuperación de Fauna Silvestre La Tahonilla La Tahonilla en heeft de medewerking gehad van de 1-1-2 medewerkers van de re Canarische Regering, en het Oficina de Participación y Voluntariado Ambiental van het Cabildo (Eilandbestuur)
Aan deze groepen moeten men het werk toevoegen van Gemeenteraden, gemeentepolitie, Seprona, groepen voor civiele bescherming, vrijwilligersorganisaties, het Spaanse Rode Kruis, Ecoturismo de Canarias, Asociación 'In Situs', Rumbo Zydae, Pateantes sin Fronteras, en ACEST.
Aantal vogels, waaronder de huismussen,
wordt steeds minder in Spanje
SPANJE – dinsdag 13 november 2018 -Wist u, dat meer dan helft van de huismussen in Spanje verdwenen is in de laatste 30 jaar? Wist u ook dat dit niet de enige vogelsoort is waarvan er steeds minder voorkomen in het land? Het valt veel mensen steeds meer op, dat als men door een stad, of dorp, loopt er steeds minder vogels te zien en te horen zijn. Uiteraard ligt het eraan waar men loopt, maar over het algemeen is er een flinke afname in verschillende soorten vogels.
Bij een vogelsoort is dat, net zoals in andere landen zoals Nederland en België, het meeste te merken. Het gaat hier om de ‘gorriones’ ofwel de ‘passer domesticus’, die beter bekend is onder de naam huismus. Deze kleine zangvogel vormt samen met een dertigtal andere mussensoorten, zoals de ringmus, het geslacht Passer. De huismus in Spanje was de enige vogelsoort die vele malen meer dan het aantal menselijke inwoners van het land voorkwam met ongeveer 160 miljoen exemplaren. Dat aantal is echter schrikbarend teruggenomen volgens SEO/Birdlife, minstens 60% in de afgelopen 30 jaar.
Milieu
Deze achteruitgang van het aantal huismussen is met name te merken in de steden waar de luchtverontreiniging ervoor zorgt dat de vogels er niet meer willen en kunnen leven. De slechte lucht, maar ook het drinken van vervuild water, hebben er in de steden voor gezorgd dat er vele miljoenen huismussen minder zijn te vinden. Andere oorzaken van het vertrek van de huismussen is een andere huizenbouw en andere tuin- en stedelijke inrichtingen.
Ook hebben huismussen minder te eten doordat er efficiëntere oogst-, opslag- en transportmethoden (minder verspilling graan) zijn, of de toename van het gebruik van insecticiden en stoffen als MTBE in de loodvrije benzine (waardoor er minder insecten zijn). In Spanje komt daar nog bij, dat er veel straatkatten zijn waardoor er een toename is van de predatie.
Soorten
De ‘gorriones’, ofwel huismussen, zijn echter niet de enige vogels waarvan er minder te vinden zijn in Spanje, ook het aantal ‘codornices’, ofwel kwartels, is met de helft gereduceerd. Iets wat ook geldt voor de ‘alimoche’, ofwel aasgier, welke de kleinste giersoort van Europa is, en de ‘sison comun’, ofwel de kleine trap, welke voor SEO/Birdlife de vogel van het jaar 2017 is/was.
Jacht
In Spanje worden elk jaar op illegale wijze ongeveer 2 miljoen vogels gedood. Dat gebeurt vanwege de jacht, door de vogels dood te schieten, vanwege de sport; voor consumptie, of simpelweg omdat men dit als traditie ziet in Spanje. De meest bedreigde, of opgejaagde vogels zijn, de watervogels waarvan er elk jaar tussen de 103.000 en 405.000 gevangen of gedood worden.
In sommige landen, zoals Frankrijk, heeft men maatregelen genomen en is het doden van bepaalde soorten vogels niet meer toegestaan. Wordt iemand wel gepakt dan kan de jager boetes krijgen tot €300.000,=
In Spanje is men helaas nog niet zo ver met het nemen van efficiënte maatregelen om vogels meer te beschermen.
La Marciega, een ornithologisch en toeristisch juweel, te ontdekken in La Aldea
De Gran Canarische gemeente heeft een van de belangrijkste humedales (natte landschappen) op de Canarische Eilanden, waar meer dan 60 verschillende vogelsoorten samen leven
LA ALDEA - zondag 21 oktober 2018- Spreken over La Aldea is spreken van strijd en opoffering, van vrijgevigheid en verwelkoming, van feest en tradities, maar het is ook praten over de natuur. De gemeente is een van de drie op het eiland Gran Canaria waaruit het biosfeer reservaat bestaat. En daar, in het Zuidwesten van Gran Canaria, is ook een van de best bewaarde natte landschappen en met het meeste potentieel van de hele Archipel, van levensbelang voor reptielen, vleermuizen en sommige vissen, maar vooral voor vogels.
La Marciega (de Blinde Zee), is een grote ruimte die is gelegen aan de monding van het ravijn van La Aldea en die continu wordt overspoeld door de wateren van de bergen en afvoer van de regens. Waarschijnlijk, grotendeels dankzij dit natte land, wat men tegenwoordig kent als La Aldea, (andere ruimtes waren ook belangrijk, maar de gemeente Los Caserones groeide naast dat natte land).
Humedal (het natte land) van La Marciega.
De wortels van de geschiedenis van de Gran Canarische gemeente ontstonden minstens 1.500 jaar geleden, met de vestiging van de eerste mannen en vrouwen aan de kust van deze natte landen, legt Daniel González, naturalist en oprichter van de vereniging Azaenegue Naturalistas, uit.
“La Marciega heeft veel te maken met de vestiging van de eerste bewoners in de vallei, met de ontwikkeling van de stad en haar cultuur," zegt González, eraan toevoegend dat ze het gebruikten om te vissen, de klei te bemachtigen om de keramische stukken te maken, het hout halen dat ze nodig hebben om vuur te maken, op dieren jagen, enz. "Zeker dat natte land was erg belangrijk in het dorp La Aldea en mensen moeten zich daarvan bewust zijn en eraan hechten," zegt hij.
Humedal (het natte land) van La Marciega.
Ongetwijfeld is een van de belangrijkste momenten van het jaar voor de dorpelingen 11 september, de dag waarop hun meest populaire feest, El Charco, wordt gevierd. Een viering van groot cultureel belang gebaseerd op de pre-Spaanse traditie die het gebruik van de oude Canarische bevolking van het inschepen in de kustwateren nieuw leven inblaast.
Juist rond dit waterrijke gebied is waar El Charco wordt gevierd; al in de monding van het ravijn van La Aldea werd een grote vijver gevormd die La Marciega heette. De naturalist houdt vol dat men mensen moet opvoeden en hen moet laten inzien waar El Charco is en waarom er een dergelijk feest is.
In de oudheid moet het een van de belangrijkste natte landen op de Canarische Eilanden zijn geweest en behoort het tot de meest opmerkelijke natte land op het eiland Gran Canaria, samen met anderen zoals La Charca van Maspalomas, of Juncalillo in het Zuiden.
Het werd door veel vogels gebruikt tijdens hun trek en in hun overwinteringstijd als een voorraadkast, maar tegenwoordig, met het verstrijken van de tientallen jaren, is er nauwelijks een spoor van wat er ooit was. Desondanks laten de tarajales, de plas en het strand nog steeds meer dan vijftig soorten toe, die zijn onderverdeeld in watervogels, steltlopers, en bosvogels, om op deze kenmerkende plaats te leven. Daarnaast is er in het gebied het op één na grootste tarajales-woud op de Canarische Eilanden, na het La Torre ravijn op Fuerteventura.
Volgens de inventaris die sinds 2015 door het collectief Azaenegue Naturalistas is gemaakt, bestaan er 68 verschillende soorten in het gebied, verdeeld in watervogels, steltlopers en bosvogels. González zegt dat ze in 2016 een kever hebben gevonden, de Pimelia granulicollis, waarvan er nauwelijks gegevens beschikbaar waren in dit deel van het eiland.
"Het is ook een belangrijke ruimte voor tientallen ongewervelde soorten; voor ten minste twee soorten vleermuizen, bergbeklimmers, en alken; voor de drie endemische reptielen van het eiland, de variabele lijst, de perenquén van Boetger en de hagedis van Gran Canaria; en voor een rijke en gevarieerde flora. Het grootste probleem dat men tegenkomt, is dat het gebied helemaal niet is geordend," betreurt de naturalist. "Wat bedoeld is, is dat mensen het kunnen blijven gebruiken om te wandelen, te genieten, en te kennen."
Serinus canaria.
Naturalisten en Birding Canarias presenteerden aan het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, het bio sfeerreservaat van Gran Canaria en aan de Gemeenteraad van La Aldea een project om het gebied te verbeteren en proberen een eco toerismeproject uit te voeren, omdat zij het als een van de grote geheimen van het isla redonda (ronde eiland) beschouwen.
Dus datzelfde jaar begonnen er ideeën uit de groepen te komen met de bedoeling het beter te leren kennen, legt González uit. "Het eerste dat we deden, was het registreren en inventariseren van de vogels die gebruik maken van de ruimte", legt hij uit. Hieraan worden toegevoegd de buiten bereik-activiteiten, inventaris van ongewervelden en flora die zijn uitgevoerd vanuit het collectief met de verschillende scholen in de gemeente.
Momenteel is het werk in La Marciega verder gegaan en kadert binnen het Ecotour-project, goedgekeurd in de eerste oproep van het Programa Interreg-MAC 2014-2020 dat een financiering van 85% van de Fondos Feder (Europese regionale ontwikkelingsfondsen) heeft. Het initiatief wil het natuurlijke en culturele erfgoed van de kustgebieden van beschermde gebieden van de Canarische Eilanden, de Azoren, Kaapverdië, Mauritanië, en Senegal, benadrukken, allemaal via de promotie van activiteiten op het gebied van eco-toerisme.
De leider van het bio sfeerreservaat van Gran Canaria, Pilar Pérez, legt uit dat de gemeente La Aldea is geselecteerd voor alle bewegingen die de laatste tijd zijn ontstaan, vooral als gevolg van de opening van de eerste fase van de autosnelweg op 3 juli 2017.
Hieraan moeten men alle initiatieven van AERA toevoegen, dit moet worden toegevoegd aan alle initiatieven van lokale reikwijdte die zijn geboren rond de plattelandsontwikkeling, culturele, en zelfs naturalistische, routes van het collectief Azaenegue Naturalists, zegt Perez. De leider bevestigt dat alles draait om, “ wat men als een biosfeerreservaat moet ontwikkelen," een lokaal gebied dat geboren is rond landelijke en culturele ontwikkeling, en zelfs de naturalistische routes van het collectief Azaenegue Naturalistas, zegt Pérez. De leider bevestigt dat alles draait om, “wat men als een bio sfeerreservaat moet ontwikkelen."
De acties die worden uitgevoerd, "zijn heel eenvoudig"; verduidelijkt Pilar Pérez, omdat ze van mening is, “ dat men stap voor stap moet handelen, met voorzichtigheid, zodat het ecosysteem geleidelijk wordt gewaardeerd." De metselwerk barbecues die er sinds de jaren '90 waren, zijn al verwijderd, omdat er in het gebied geen vuur kan worden gemaakt vanwege de grote hoeveelheid tarajales die er zijn.
Correlimos común.
Pérez verwacht dat er verkeerspalen zullen worden geplaatst om te voorkomen dat voertuigen specifieke locaties ingaan, en in sommige gebieden zullen ze worden afgezet met als doel om de bevolking te 'overtuigen' met bepaalde elementen, zodat ze 'het gebied op een andere manier behandelen'. Bovendien zal er een stand voor vogel spotten worden opgezet zodat mensen die er niet zo dol op zijn een ander gezichtspunt van de locatie kunnen hebben.
De leider voegde eraan toe, dat verfraaiing wordt uitgevoerd op sommige onderdelen, zoals waterpomp-dozen, het creëren van een cirkelvormig pad gemarkeerd en aangegeven met de minst mogelijke interventie, zelfs sommige van de takken die zijn gemarkeerd, zijn al gesneden. "Elke uitvoering daar vereist toestemming om te handelen, omdat het soorten zijn die in verschillende ordes of catalogi voorkomen."
Het wordt in 2019 aangevuld met informatieborden over vogels, ecosystemen, exotische soorten, enz. Pérez heeft het belang van de gemeente Gran Canaria benadrukt, omdat het, samen met Tejeda en Artenara, in zijn geheel een biosfeer reservaat is en wordt omringd door beschermde natuurgebieden.
De oprichter van Azaenegue Naturalistas wijst erop, “dat er ook een intentie is om het gebruik van een gebied te beperken zodat vogels kunnen rusten en zich met rust kunnen voortplanten, dit is een van de fundamentele verbeteringen, en dat is wat er ontbreekt, vooral in het natte land." Daarnaast voegt hij eraan toe dat er is voorgesteld om een bijeenkomst te beleggen met specialisten uit verschillende delen van Noord-Afrika, het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje), de Azoren, en Madeira, om te praten over natte landen en over verschillende beheermodellen.
Met deze acties en met de hulp van de Gemeenteraad van La Aldea, "bovenal, als we het gebruik verordenen, geloven we dat de ruimte veel zal verbeteren.. De naturalist houdt vol dat men in dezelfde richting moeten blijven werken, vooral om mensen te laten begrijpen, en in de eerste plaats voor de buren, dat La Marciega het embleem is van La Aldea," zegt hij.
Chorlitejo chico.
De wethouder van de Gemeente La Aldea, Naira Navarro, legt uit dat sinds het begin van de legislatuur, in 2015, en met de hulp van de naturalistische groep, zij zich het belang van de plaats voor vogels in het algemeen en voor ornithologisch toerisme beheert. Er zijn verschillende gesprekken gevoerd met buren van de gemeente, deskundigen van andere eilanden zoals Juanjo Ramos, van Tenerife, verhuisd naar de gemeente en, samen met Francisco Suárez, een historicus van de gemeente, en Daniel González, met wie men aan het werk is gegaan
"Daar zetten we op in en we begonnen te verhuizen, we presenteerden een voorstel voor het programma voor plattelandsontwikkeling, voorgesteld door het Ministerie van Landbouw van de Canarische Regering en we blijven op de deuren kloppen," verduidelijkt Navarro. "Maar we blijven het verplaatsen met de verschillende overheden. Het Cabildo (Eilandbestuur) steunde ons in het project en geloofde in het initiatief,” verzekert hij en met hen en in het kader van de Ecotur, is de actie bereikt.
Navarro toont zijn vreugde en die van de regeringsgroep omdat het La Marciega project is gewaardeerd door verschillende overheden en door de bevolking in het algemeen. "We zijn blij en we zullen kleine acties blijven ondernemen die een aanvulling vormen op dit eerste initiatief," zegt hij.
La Marciega, niet Las Marciegas
In het gemeente La Aldea is de buurt van Las Marciegas zeer bekend, vanwege het gebied waar de rotonde zich bij de uitgang van de gemeente bevindt met de aanleg van de nieuwe autosnelweg, maar oorspronkelijk heet het La Marciega. De officiële kroniekschrijver van de gemeente, Francisco Suárez, verduidelijkt in een van zijn artikelen dat er zo veel boerderijen in het gebied waren, dat om van elkaar te onderscheiden men begon te spreken van La Marciega van daarboven en La Marciega van daaronder, dus het bleef als Las Marciegas.
In een van zijn geschriften verduidelijkt hij, dat de oorsprong van de plaatsnaam Marciega een blinde zee definieert, een watermassa geïsoleerd van de Atlantische Oceaan, en later aangaf dat het mogelijk is, dat het is afgeleid van de naam die is gegeven aan een waterplant die kenmerkend is voor deze omgevingen. Suárez zegt dat hij met oudere mensen in de gemeente heeft gesproken die hem vertelden dat ze zich herinneren hoe Los Tarajales van het strand naar de wijk Los Cascajos kwam, waar het voetbalveld zich momenteel bevindt.
Gebruikers van het Acidalio Lorenzo-zwembad verlangen de controle van duiven
Medio Ambiente (Milieuzaken) evalueert de precieze acties
om het aantal vogels in het gebied van zwembaden
te verminderen
TENERIFE - zaterdag 13 oktober 2018 - Gebruikers van het Acidalio Lorenzo-zwembad hebben op vrijdag 12 oktober 2018 van de Gemeenteraad de controle geëist van duiven op het gebied van gemeentelijke voorzieningen, een eis die wordt bepaald door het stabiele bestaan van een groep duiven die de rand van het zwembad delen met de zwemmers en buren die daar zijn.
In dit geval kwalificeren ze zich als ‘serieus" om geen einde te maken aan de vogels die hun ‘basiskamp’ hebben in het onderste deel van de toegangsbrug naar de Ramblas. Ze wijzen erop dat er steeds meer dieren naar de randen van het zwembad gaan om af te koelen, te poepen, en een deel van hun veren te laten in dezelfde wateren waarin de buren sporten.
VIDEO’S:
https://youtu.be/vdYShJb9H60
https://youtu.be/OtTrMayVP9Y
"We hebben het over een situatie van ongezondheid die niet kan worden toegestaan, de Gemeenteraad moet actie ondernemen omdat de dieren een bron van ziekte zijn en we geen risico's hoeven te nemen tijdens het sporten, of revalideren," zegt een van de mensen die zich getroffen voelen
Anderen wijzen direct op de rand van het zwembad, waar duiven blijven. In dit verband merkt men op,” “ dat ze overdag buiten zijn, dwars door de daken, of de tuinen, of het ravijn zelf, en natuurlijk in het zwembad." De beestjes worden niet langer gestoord door de mensen die zwemmen, zelfs niet als werknemers en de instructeurs zelf voorbij komen."
Een andere assistent van de voorzieningen geeft aan dat het probleem zich zo nu en dan voordoet, maar het is niet uitgeroeid. Ik weet dat het ingewikkeld is, maar men moet begrijpen dat we niet elke dag met deze situatie hoeven te leven, naast de uitwerpselen en de veren van duiven, die meer op ratten lijken, "voegde hij er met een zekere ironie aan toe.
Gebruikers eisen een beslissende actie die betekent dat ze het probleem een keer moeten beëindigen, of op zijn minst minimaliseren, “omdat ,het afschuwelijk is om het water te delen met de duiven, die een belangrijke bron van ziekten zijn, het zijn vliegende ratten" voegde twee van de betrokkenen eraan toe, in afwachting van de reactie van de overheid.
Probleem evaluatie
De wethouder van Milieu van de gemeente Santa Cruz, Carlos Correa, heeft op vrijdag 12 oktober 2018 meteen gezegd dat de technici die verantwoordelijk zijn voor ongediertebestrijding de faciliteiten van dit Acidalio Lorenzo-zwembad zullen bezoeken. "Zodra we kennis hebben, zullen we handelen, en het zullen de technici zijn die de omvang van het probleem van de vogels in het zwembad zullen evalueren," heeft de wethouder gezegd.
Discreet werk
De wethouder heeft de gebruikers en inwoners van de hoofdstad uitgenodigd, “om elk type probleem dat is ontdekt,onder de aandacht van de overheid te brengen, en niet via de media, omdat het discreter functioneert,” heeft hij gezegd. Hij legde uit, dat ze van tijd tot tijd handelen in gebieden waar problemen worden gegenereerd, met de nadruk, “dat de sleutel "is om de broedplaatsen van vogels te ontdekken, en het niet alleen de moeite waard is om valkooien te plaatsen".
Calabuig tegen de pinzón azul (blauwe vink)
Pascual draagt zeer weinig gegevens bij, doet veel beschuldigingen, zaait verdenkingen over de acties van technici van de Canarische Regering, het Cabildo (Eilandbestuur) en, de universiteitsprofessoren
CANARISCHE EILANDEN - maandag 17 september 2018 -Veranderaars, regelaars, bemoeiallen, verdelgers, vazallen, goeroes, spitsmuizen, dieven, betweters, vervalsers, mislukkelingen, nutteloze? Met deze onduldbare termen en uitdrukkingen, heeft D. Pascual Calabuig Miranda, hoofd van het Centro de Recuperación de Fauna Silvestre (CRFS) (Hertselcentum voor in het Wild Levende Dieren) van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, openbare en sociale middelen gebruikt om te verwijzen naar een Departement van de Canarische Regering, dat hij paradoxaal genoeg ‘equipo a’ (‘groep a’) noemt.
Zijn onderbewustzijn (of zijn bewuste, vaya uno a saber = leer iemand kennen) speelt een list op hem om zich te verhouden tot de technici van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, van de Biodiversiteit Dienst van het Ministerie van Milieu van de Canarische Regering, en met de eindconclusie van de populaire Noord-Amerikaanse serie, die in de jaren ’80 van de vorige Eeuw, hoofdstuk voor hoofdstuk, het publiek herinnerde aan hoe de autoriteiten een groep ex-strijders vervolgde in permanente vlucht voor een misdaad die ze niet hadden gepleegd.
Pascual Calabuig Miranda is een ‘autoriteit’, en gebruikte hij zijn publieke functie en media-toegankelijkheid, gebouwd op zijn beroepsmatige prestaties in het openbaar bestuur, om een unieke mengeling van persoonlijke aanvallen, controversieel werksituaties, halve waarheden en erger te zenden, met een tweeledig doel van een parallelle werkelijkheid die hem toelaat om zijn specifieke technische benadering te implementeren in het beheer van de pinzón azul (blauwe vink) van Gran Canaria en het creëren van een klimaat van mening dat de voorwaarden van het werk van toezicht en verificatie van de Canarische Eilanden en de groep wetenschappers die zijn uitgeleend om samen te werken bij het herstel van deze soort. Alles ten koste van het opzettelijk schade toebrengen aan de reputatie van een groep van werknemers, die van de dienstverlening aan het publiek, anoniem, vaak tegenstroom, alleen het grote belang wil en het beste beleid voor het behoud van verdedigen de inheemse flora en fauna.
D. Pascual Calabuig Miranda biedt zeer weinig gegevens en giet vele beschuldigingen, verdenkingen, en plant technische prestaties van de Canarische Regering, het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, het Comité van Toezicht van het LIFE-project, de Sociedad Española de Ornitología (SEO) (Spaanse Vogelkundige Vereniging ), van universiteitsprofessoren en onderzoeks-deskundigen met erkend wetenschappelijk prestige; en ondermijnt een hele structuur van interne meervoudige verplichtingen en wetenschappelijke samenwerking, gerezen over bijna drie decennia rond de bescherming van de pinzón azul (blauwe vink). En daarnaast, coöperatieve structuur gerepliceerd met andere eiland overheden voor het beheren van andere projecten.
In aanvulling op de argumenten die in 2017 door het Ministerie van Leefmilieu zijn gepubliceerd, of door vogelkenners zoals professoren in Natuurkunde, de heer Aurelio Martín Hidalgo, sinds 11 augustus, de technische leden van het vervolgcomité van het LIFE + PINZÓN-project (met uitzondering van wat enkele vertegenwoordigers van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria hebben verspreid in de media, een nette verklaring in cijfers en uitleg, om met behulp van gegevens de technische achtergrond van de kwestie te contrasteren. Daarom heeft de aanhanger van dit debat al objectieve beoordelingselementen om zijn eigen conclusies te trekken met betrekking tot het behoud van de pinzón azul (blauwe vink), het fokken in gevangenschap, en de verplaatsing van exemplaren.
Echter, om het technische debat van de rest te scheiden, zal de lezer vragen naar de redenen die de ernstige beschuldigingen, de wreedheid, en de middelmatige spot, ondersteunen die het hoofd van de CRFS van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria overtreedt met straffeloosheid van openbare werknemers, vooral van de Canarische Regering, het bevorderen van een vrije en altijd onrechtvaardige mediaveroordeling. Het is merkwaardig dat hij zelf spreekt over: "Rookgordijnen", "persoonlijke diskwalificaties", en "schaamte", in zijn artikel van 18 augustus 2018, in antwoord op de bij uitstek technische verklaring van de leden van het Comité de Seguimiento (de Vervolg Commissie).
Geconfronteerd met een onredelijkheid van dergelijke afmetingen is het onmogelijk en waarschijnlijk nutteloos om technische argumenten te weerleggen. Evenmin is het noodzakelijk toevlucht te nemen tot ontzettingen.Vreemd genoeg wordt D. Pascual Calabuig Miranda, wanneer hij interpelleert, en tegelijkertijd beantwoordt. In een voorzichtige en niet-oordelende beoordeling van de periodieke verklaringen van de technicus van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria die twijfelt, (men kan de lezingen tijdens de zomer van 2017 van het Colegio Oficial de Veterinarios (de officiële Vereniging van Dierenartsen vanb Las Palmas) bekijken, of luisteren naar hun interventies op de radio), en zo zal de lezer veel antwoorden kunnen vinden tussen laster en inconsistenties die onmogelijk in dit artikel kunnen worden opgesomd. Hoewel het niet prettig is, is het nodig om enkele voorbeelden te noemen die strikt zijn getrokken uit hun eigen manifestaties, als een voorbeeld van hun eigen tegenstrijdigheden
Net als wanneer hij na de overdracht aan het Cabildo (Eilandbestuur) bevestigt dat het vanaf nul begint (minuut 27:26 van de eerste toespraak, op 26 mjaart-2017), zonder te erkennen dat het een infrastructuur en een kennisbasis over de soort erft, die is gefinancierd en ontwikkeld door de Canarische Regering dat hem in staat stelde, fokken in gevangenschap aan te pakken. Hij beschuldigt de technici van de Regering van het houden van de informatie van het LIFE-project, gedurende 10 minuten later (35:15), wanneer hij spreekt over zijn onderzoek naar de oorzaken die vermoedelijk het fokken tijdens het LIFE-programma zouden kunnen voorkomen, en verklaart dat het gaat, "om te studeren is en aan de herinneringen van de rapporten, de klinische dossiers, de behandelbladen; en die vinden, dat er ‘jaar na jaar’ een geschiedenis van elke vogel is,” (minuut 43:47).
Zoals wanneer beschuldigd van verduistering (minuut 29:39) of vonnis (minuut 02:54 in El Espejo Canario, op 2 augustus 2017), waarbij alleen zijn interpretatie van dingen als bewijsmateriaal wordt gebruikt. Hij beweert echter schaamteloos dat hij, om door te gaan met het fokken in gevangenschap, zelfs zichzelf omringde met mensen, "die zich schuilhielden" (minuut 23:35) weer bij de eerste lezing op het Veterinaire College), of in 2012, en net als andere jaren bracht hij vinken vrij zonder de verplichte overheids toestemming van de Canarische Regering, om zich niet te houden aan, "een perverse wettelijkheid", (minuut 55:15).
Of zoals wanneer hij het begin van zijn problemen situeert in een oud conflict met de Wildlife Coördinator (personeel zoals hij), “die niet gemotiveerd was door iets dat hij had gedaan, hij was er gewoon" (minuut 13:04). Enkele minuten later reproduceert hij zichzelf echter wanneer hij ter gelegenheid van een rechterlijke beslissing vanwege zijn tuchtdossier erkent dat hij een collega heeft, "en dat hem tegen de muur stuurde (...) omdat het buiten mij was" (minuut 40:30), in een discussie geprovoceerd om toegang te krijgen tot de faciliteiten van de vink, waarmee hij nog steeds geen relatie of verantwoordelijkheid had (jaar 1993).
Pascual Calabuig Miranda verwijst vakkundig naar verschillende gerechtelijke uitspraken als een garantie om zijn manier van handelen te rechtvaardigen en wijst altijd naar technici van de d Canarische Regering als de oorzaak van zijn schijnbare tegenslagen, zonder uit te leggen hoe laat en welk conflict is gedicteerd, over welke feiten getest, tegen welke handelingen , of in zijn geval tegen welke overheid. Hij mengt wanordelijke situaties, mensen, overheden, hun ervaringen, hun percepties, regels, plannen, projecten, hun arbeidsconflicten; en hij bouwt alles op in elementen van het bewijs van het bestaan van een zogenoemd overheids-raamwerk dat door deze technici wordt georganiseerd om hem te boycotten.
Dat een technicus van een openbaar bestuur, technici van een andere overheid met dit niveau van wreedheid aanvalt, is een ongewoon feit, ongeacht hoe men het bekijkt.
In deze ruzie die werd gegenereerd door het hoofd van de CRFS van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, zijn de technici van het Ministerie van Milieu van de de Canarische Regering niet de grootste slachtoffers; zelfs hij niet wanneer hij van plan is de technische, of collegiale beslissingen van de planning- en beheersorganen van de blauwe vink aan te vallen tegen zijn persoon.
De openbare instellingen, samenwerkende NGO's, onderzoekscentra en Europese financieringsprojecten worden getroffen; omdat de toespraak van D. Pascual Calabuig Miranda, weliswaar technisch gezien er niet opslaat, ondermijnt het op gemiddelde wijze de geloofwaardigheid van openbare acties en bedwelmt de samenwerkingsgebieden.
De communicatiemiddelen zijn beschadigd, omdat ze het noodzakelijke voertuig worden voor de propagatie van steeds weer dezelfde uitspraken, in een kopie en onophoudelijke treffer zonder de minste kritische analyse.
De burgers zijn het slachtoffer van goede trouw, vooral gevoelig voor het milieuprobleem, door ze voor een onherkenbaar tafereel te plaatsen, geplaagd door denkbeeldige paleisintriges en steekwonden.
Maar het belangrijkste slachtoffer is de pinzón azul ()blauwe vink zelf, wanneer de leiding permanent wordt ondervraagd. Canarias heeft nog eens 500 beschermde soorten, ernstige problemen met de introductie van exotische soorten, natuurgebieden met een hoge antropogene druk, en milieubeheer met zeer beperkte middelen. In deze context besteden de technici van de Biodiversiteit van het Departement van Milieu van de Canarische Regering niet hun tijd aan de ongepaste uitoefening van nadelige gevolgen voor de prestaties van andere professionele collega's, hoewel zij helaas hebben moeten afzien van het ontmantelen van vermeende complottheorieën van meer dan 25 jaar.
Canarische biologen beschuldigen Pascual Calabuig van het creëren van een luchtbel
met de bescherming van de
pinzón azul (blauwe vink)
CANARISCHE EILANDEN - zaterdag 1 september 2018 - Ten minste negen technici van de dienst Biodiversiteit op Gran Canaria, die deel uitmaken van het Ministerie van Milieuzaken van de Canarische Regering, hebben Pascual Calabuig op vrijdag 31 augustus 2018 beschuldigd van het in gevaar brengen van de pinzón azul (blauwe vink)- een vogel die dreigt te verdwijnen- voor de manieren die hij gebruikt om wetenschappelijke richtlijnen vast te stellen voor het behoud ervan.
In een brief aan de persmedia wijzen ze erop dat Calabuig, hoofd van het Centro de Recuperación de Fauna Silvestre van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, niet ophoudt beroepskrachten aan te vallen die zijn werkmethodologie ter discussie stellen, profiterend van de onwetendheid van de samenleving over deze kwestie.
VIDEO:
https://youtu.be/5M-JR0CQkMo
In een brief aan de persmedia bevestigen de technici, “Dat de toespraak van Calabuig wordt geplaagd door denkbeeldige paleis-intriges en steekwonden" en “dat het hoofdslachtoffer de pinzón azul (blauwe vink) zelf is, wanneer de kwestie permanent wordt ondervraagd".
Risico’s
De verklaring voegt toe: "Dat een technicus van een Overheid technici van een andere Overheid aanvalt met dit niveau van wreedheid wat een ongewoon feit is, ongeacht hoe men ernaar kijkt."
Onder andere is de communicatie over Calabuig ondertekend door Miguel Ángel Cabrera Pérez (bioloog, coördinator van de Dienst voor Biodiversiteit op Gran Canaria); Onofre de la Coba Gamón (geograaf); Rogelio Herrera Pérez (arts van de marine wetenschappen), Isabel Santana López (professor in Biologie), Rafael Rodríguez Santana (professor in Biologie), Manuel González Martín (bioloog), Sonia Martín Abreu (bioloog), Olga Ayza Mascarell (Dr, in Zeewetenschappen), Juan Martínez Barrio (bioloog), en Asunción Delgado Luzardo (bioloog en hoofd van de Dienst Biodiversiteit van het Dirección General de Protección de la Naturaleza van de Canarische Regering.
Volgens de ondertekenaars, "hebben op Canarias nog eens 500 beschermde soorten, ernstige problemen met de introductie van exotische soorten, natuurgebieden die onderhevig zijn aan hoge antropogene druk en milieubeheer met zeer beperkte middelen", zeggen de technici, eraan toevoegend, “dat belastingbetalers informatie ontvangen over vermeende complot-theorieën die meer dan 25 jaar geleden zijn bedacht.”
“Beschuldigingen”
Ze zeggen, dat Pascual Calabuig hen termen als ‘prevaricadores’ of ‘canchanchanes’ en ‘cenutrios’ heeft gegeven om een tegenstrijdig discours te handhaven, met een unieke cocktail van persoonlijke diskwalificaties, controversiële werksituaties, halve waarheden, en slechtere leugens, met de dubbele doelstelling om een parallelle realiteit te creëren die hem in staat stelt zijn specifieke technische criteria toe te passen.”
De technici beschuldigen de wetenschapper van Gran Canaria, “van het creëren van een stand van zaken die het toezicht op en de verificatie van de Canarische Regering en van de groep van wetenschappers die men heeft uitgeleend om mee te werken aan het gewaarborgde herstel van deze soort.”
Volgens biologen, "mengt Messily situaties, mensen, overheden, hun ervaringen, hun percepties, regels, plannen, projecten, hun arbeidsconflicten; en bouwt alles op in elementen van het bewijs van het bestaan van een verondersteld overheidskader dat door deze technici wordt georganiseerd om te boycotten", zeggen de regionale technici van Medio Ambiente (Milieuzaken).
Hoe belangrijk is een hemel
zondert lichtvervuiling op Macaronesië
In de maanden oktober en november redt men
duizenden kuikens van zeevogels die
op hun eerste vlucht versuft raken door
het kunstlicht in de steden
LuMinAves
MACARONESIË - Allerzielen, donderdag 2 november 2017 - Jaarlijks redt men in de maanden oktober en november duizenden kuikens van de pardela cenicienta (Calonectris borealis - Kuhls pijlstormvogel, zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kuhls_pijlstormvogel)
die op hun eerste vlucht versuft raken door het kunstlicht in de steden, zo laat SEO/BirdLife (https://www.seo.org) weten.
Om die reden heeft de organisatie, samen met het Departement Duurzaamheid, Milieu en Veiligheid, van het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife; en talrijke instanties, het project LuMinAves (http://www.luminaves.com/index.php/es) in gang gezet, waarvan de eerste actie is, uit te nodigen om - gedurende de nacht - de buitenlichten uit te doen in drie gemeenten op Tenerife.
VIDEO:
Bekijk de redding van de jonge pardelas cenicientas
https://youtu.be/p6MfR7VZ4Nc
Met dit project willen SEO/BirdLife en de andere deelnemende instanties de toestand van instandhouding van zeevogels in de Macaronesië regio verbeteren (met name op de Canarische Eilanden, de Azoren, en Madeira). Hiervoor zullen ze studies en tellingen uitvoeren met verschillende technieken, zoals het bewaken van fok kolonies van de kuikens van de pardela cenicenta, het massaal markeren van de kuikens en deze te volgen met radar,
Bovendien creëert men gegevensbestanden over vogels die worden beïnvloed door lichtvervuiling op sub-regionaal niveau, en ontwikkelt men hulpmiddelen voor het beheren, en start men een voorlichtingscampagne, zo geeft de NGO aan in een communiqué.
“We weten dat de zeevogels een groep vogels vertegenwoordigt die het meest bedreigd is op internationale schaal.” Ruim een derde van de 146 bekende soorten vertonen een ernstige bedreiging en hun populaties lijden al decennia aan achteruitgang,” zo verzekert Yarci Acosta, gedelegeerde van SEO/BirdLife op Canarias.
"Wereldwijd worden zeevogels geconfronteerd met het verlies en fragmentatie van hun leefgebied, o.a. door de invloed van het buitmaken door ingevoerde soorten - vooral katten en ratten - en de conflicten die ontstaan in hun interactie met de visserijsector, of vervuiling. Lichte vervuiling vertegenwoordigt al een ernstige bedreiging die niet voldoende is bestudeerd," gaat Acosta verder.
VIDEO::
Bekijk de redding van de jonge pardelas cenicientas: https://youtu.be/p6MfR7VZ4Nc
Bekijk de redding op Tenerife: https://youtu.be/clf2JC5OuVg
Bekijk de redding op Gran Canaria - Bañaderos: https://youtu.be/AUrES15R1UI
Beluister het geluid van de jonge pardelas cenicientas: https://youtu.be/h6Rrf76NDFg
Redding van verblind geraakte vogels
Er zijn al kaarten van ongeluks gevallen van verblind geraakte vogels
In het geval van de Canarische Eilanden is de situatie vooral zorgwekkend, waarschuwt SEO. De opeenvolgende campagnes om de verblind geraakte vogels te redden, die sinds de jaren negentig door de organisatie zijn uitgevoerd, onthullen de ernst van de status van instandhouding.
Elk jaar worden duizenden exemplaren in het tijdperk van het opgroeien van de pardela cenicienta (vrij vertaald: ‘asgrijze kuif-waterkippen’ ) - tussen oktober en november gered, die op hun eerste vlucht door het kunstlicht van de steden verblind worden
"Met de informatie die we krijgen uit deze campagnes kunnen we de invloed inschatten, niet alleen op deze soort, maar ook op andere zeevogels die ook worden aangetast en waarover weinig informatie bestaat, zoals de pardela chica, de pardela pichoneta, de petrel de Bulwer en diverse soorten paíños (meeuwen). Veel daarvan zijn momenteel in gevaar," merkt Acosta op.
SEO heeft gereedschappen ontwikkeld, zoals gevaarkaarten van verblind geraakte vogels, en heeft men een proefproject gelanceerd om de zwarte plekken van het verongelukken te corrigeren. "We creëren ook bewustzijn onder de burgers over de invloed van kunstmatige verlichting," zo concludeert de technicus.
De pinzón azul (blauwe vink) van Gran Canaria loopt het risico te verdwijnen
De ‘rode lijst ‘ van de
Unión Internacional de Conservación de la Naturaleza (Internationale Unie van Natuurbescherming)
catalogiseert de pinzón azul (blauwe vink) van Gran Canaria (Fringilla polatzeki) als soort die met uitsterven wordt bedreigd, ondanks dat de populatie ervan licht is toegenomen
GRAN CANARIA - zaterdag 28 oktober 2017 - Een van de meest schaarse bosvogels ter wereld, de pinzón azul (blauwe vink) van Gran Canaria, kan veroordeeld zijn tot verdwijnen, tenzij er bosbouwmaatregelen worden toegepast om te helpen de soort Fringilla polatzeki uit te breiden tot buiten de dennenbossen van Inagua, het natuurreservaat waar bijna de gehele populatie van de pinzón azul
(blauwe vink) geconcentreerd is.
De pinzón azul (blauwe vink) van Gran Canaria (Fringilla polatzeki).
Het wetenschappelijke tijdschrift ‘Peer J’ heeft in de editie van september 2017 een artikel gepubliceerd van de onderzoeker van het Museo Nacional de Ciencias Naturales de Madrid-CSIC (Museum van Natuurwetenschappen in Madrid), Luis María Carrascal, die becijfert dat de huidige populatie van de pinzones (vinken) van Gran Canaria bestaat uit 280 exemplaren in Inagua, waarbij hij nog een andere kolonie telt van 38 exemplaren die zich bevinden in het hooggebergte van Gran Canaria dankzij de bescherm- en kweekprogramma’s in gevangenschap.
De ‘rode lijst’ van de Unión Internacional de Conservación de la Naturaleza (Internationale Unie van Natuurbescherming) catalogiseert de pinzón azul (blauwe vink) van Gran Canaria (Fringilla polatzeki) als soort die met uitsterven wordt bedreigd, ondanks dat de populatie ervan licht is toegenomen na de grote bosbrand die tien jaar geleden een groot deel van de bossen van Inagua in de as heeft gelegd.
De pinzón azul (blauwe vink) van Gran Canaria (Fringilla polatzeki).
De auteurs van dat werk erkennen dat de pinzones (vinken) van Gran Canaria een hogere weerstand hebben aangetoond en dat, ondanks de schaarste van deze populatie, ze een grote generische diversiteit bewaren, zelfs groter dan die van hun meer voorkomende soortgenten, de pinzones azules (blauwe vinken van Tenerife - Fringilla teydea).
Men benadrukt echter, dat men dit alles te wijten heeft aan de ontwikkeling van hun leefgebied in de afgelopen honderd jaar, die niet voldoende goedaardig voor ze is geweest, waardoor de soort opnieuw kan belanden in de categorie ‘en peligro crítico’ (‘in kritiek gevaar’).
De pinzón azul (blauwe vink) van Gran Canaria (Fringilla polatzeki).
In dit werk worden aantallen weergegeven voor het risico dat de blauwe vink van Gran Canaria loopt: de telling van de populatie komt zelfs niet tot een tiende van de bevolking die de wetenschappelijke eensgezindheid minimaal acht voor een soort die levensvatbaar is voor de toekomst (3,742 exemplaren, in het geval van de vogels).
Het Palearctische gebied.
Feitelijk is zijn dichtheid (5,5 vogels per km² van de woonomgeving) het laagste in het westelijke Palearctische gebied (zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Palearctisch_gebied) het ecologische gebied omvat bijna geheel Europees Azië en een deel van Afrika, met populatie-aantallen veel lager dan van andere vogels (5.500 exemplaren op 185 km² = 29,7 per km2), de camachuelo (steenvink)van de Azoren (1.000 exemplaren op 100 km² = 10 per km²) of de trepador argelino (Algerijnse klimmer) (maximaal 500 exemplaren op700 km² = 2 per km²).
"Gezien de voorkeur van deze soort voor volwassen pijnbomen, en die een terugslag hebben als gevolg van klimaatverandering, kunnen we getuige zijn van het verdwijnen van een vogel die endemisch aan de oostelijke grens van de Canarische bossen," waarschuwen de auteurs.
Zij geloven echter niet dat alles verloren gaat, maar ze begrijpen dat het risico dat over de Gran Canaria vink heerst, "vermindert, of tegemoet gekomen kan worden,” door her introductieprogramma's en bosbeleid dat de versnippering van hun leefgebied vermindert.
Carrascal en zijn medewerkers beschrijven in dit artikel het bos dat de beste natuurlijke omstandigheden voor de blauwe vink van Gran Canaria kan reproduceren en overleven: met pijnbomen meer dan 15 of 20 meter hoog, niet erg dicht opeen (25 tot 50% van bosrijke omgeving), gelegen boven 1.100 meter hoogte en waar het gedurende de zomer regent van 13 tot 24 liter per m2
Een klein deel van het Reserva Natural Integral van Inagua (6,58 van de 37,59 km²) voldoet aan deze eisen. Buiten dit beschermde gebied en het hooggebergte , biedt tegenwoordig nog slechts een andere locatie op Gran Canaria die ideale omstandigheden voor de blauwe vink, volgens deze onderzoekers: de dennenbossen van Tamadaba, met ongeveer twee km² bos met eigenschappen die zeer gunstig zijn voor deze vogel .
Daarentegen voldoen andere dennenbossen die wellicht ook kandidaten zijn om de blauwe vink te huisvesten - zoals die van Pilancones, of Tauro, niet aan de optimale omstandigheden voor het overleven van deze vogels.
Tamadaba moet beschouwd worden als een geschikt gebied voor mogelijke overplaatsing van blauwvink exemplaren, vooral de gebieden op grotere hoogte, met hoge dennen en meerdere neerslag gedurende de zomer " zo merken ze op.
Maar ze raden ook aan, om met deze criteria te werken aan het beheer van de relatief jonge dennenbossen die op andere hoge delen van het eiland bestaan, zoals in het hooggebergte Los Marteles en Los Moriscos, waardoor hun dichtheid wordt verminderd met het verwijderen van een deel van de lagere bomen, als dat nodig is.
Testosteron zorgt ervoor
dat kanaries elk jaar een ander deuntje fluiten
Deze vogel is een natuurlijk symbool
van de Canarische Eilanden
STANFORD - De kanarievogel wisselt het fluiten van zijn deuntje in de winter. Het wordt lager. Het wordt verdrietig. Verandering van stemming? Ja.
Dat is een van de ontdekkingen die enkele Amerikaanse wetenschappers hebben vastgesteld bij het analyseren van zijn gedrag.
Niet te vergeten is, dat de kanarie een door de Canarische Regering erkend symbool voor de Deelstaat is; zo zijn er Canarios (inwoners van de ‘Canarische’ c.q. ‘Honden’-eilanden, want het Latijnse woord voor hond is: ‘can’; en er zijn: kanaries wat dan de bekende, gele vogeltjes zijn die zo mooi in hun kooitje kunnen fluiten).
Dus een Canario spreekt Spaans; en een kanarie fluit (zingt).
En het is dat in de herfst het testosteron daalt - dat bijdraagt aan het vermogen van de kanarie een deuntje te componeren - en dat vermogen in het najaar dus lager wordt.
Voor het fluiten van een nieuw deuntje moet elk jaar de lucht met animo gevuld zijn, aldus Beau A. Alward, professor aan de Stanford Universiteit van de Afdeling Biologie ( zie ook: http://www.abc.es/espana/canarias/abci-palmeras-canarias-universidad-stanford-201702091931_noticia.html).
Alward wijst erop, dat testosteron de specifieke kenmerken van de zang van kanaries controleert in twee verschillende regio's van de hersenen, die lijken op de menselijke hersenschors. Klinisch onderzoek wijst op een sleutelrol van de seksuele hormonen van kanaries bij het reguleren van dit complexe gedrag dat nauwkeuriger is dan simpelweg de motivatie om te zingen (fluiten).
Worden ze uitzinnig?
Volgens een studie - welke in de derde volle week van augustus 2017 is gepubliceerd in ‘The Journal of Neuroscience’ - is de rol van de seksuele hormonen in de regulering van dit gedrag complex, “het is meer dan zomaar het eenvoudig toenemen van de motivatie om te fluiten.” Omdat kanaries een nieuw muzikaal thema lanceren, of componeren in de herfst, wanneer hun testosteron niveaus dalen, welke zich hebben verhoogd in het voorjaar.
Professor Beau Alward heeft met de neuro wetenschappers Jacques Balthazart en Gregory F. Ball de effecten onderzocht van het testosteron op het fluiten (zingen) van de kanaries door het blokkeren van hun ontvangers in de twee fundamentele hersengedeelten die betrokken zijn bij het zingen (fluiten).
Met behulp van mannelijke kanaries stelden de onderzoekers vast, dat in de hersenkern de productie van zangeenheden als lettergrepen - en hun specifieke, snelle herhaling - gereguleerd worden. Er zijn andere fluitsoorten die door de vogels worden gezongen, waarvan de wetenschappers suggereren,” dat testosteron bijdraagt aan het vermogen van de kanarie om elk jaar een nieuw deun (lied) te leren", aldus de studie.
Waarom heeft men kanarievogels onderzocht? Alward, professor van de Afdeling Biologie, van de Universiteit va Stanford, zegt: “De basis voor hoe geleerde vocalisaties veranderen tijdens de ontwikkeling naar volwassenheid is een belangrijke uitdaging voor cognitieve neuro wetenschappen, omdat het aantoont dat vocalisaties geleerd kunnen worden door zowel mensen als vogels.
Een vogel met geschiedenis
De kanarievogel heeft zijn internationale bekendheid te danken aan de Conquista (Spaanse verovering) van Canarias. “Juan de Bethencourt importeerde vanuit Europa de eerste exemplaren wilde kanarievogels, waarvan sommige werden aangeboden aan Enrique III van Castillië, waardoor het mogelijk is dat op het Continent deze monarch de eerste gelukkige bezitter van kanaries was,” zo stelt Francisco Javier Manchado, fokker en deskundige van deze soort.
Manchado benadrukt, dat Bethencourt op zijn tweede reis nieuwe kanaries importeerde, “deze keer afkomstig uit Frankrijk, die hij aanbood aan Isabel de Baviera (Elizabeth van Beieren), de echtgenote van Carlos VI in het jaar 1410.”
Daarom verspreidde zich aan de Europese hoven de gewoonte van het fokken van kanaries en in de vijftiende Eeuw was de kanarie een luxe vogel, het is dan in de Zestiende Eeuw dat er winkelcentra worden opgericht, waarvan die in Vlaanderen en Spanje de eerste waren als de belangrijkste verspreidingscentra. “Vanuit de Spaanse havens werden ze verkocht naar Italië, wat een belangrijk gewenningscentrum werd, vooral vanwege het gematigde klimaat in het gebied van de Alto Adagio, van waaruit de tocht verder ging naar Duitsland.”
Het artikel over de cernícalos
heeft een gelukkige afloop
Moeder en kuikens maken het goed.
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - maandag 5 juni 2017 - Het verhaal in het artikel dat we plaatsen op zondag 21 mei 2017 heeft een gelukkige afloop gekregen. De madre cernícalo (moeder torenvalk), die men voor dood hield onder de La Feria-brug, heeft uiteindelijk alleen een gebroken vleugel. Momenteel herstelt ze zich, samen met haar door brandweerlieden geredde kuikens, in het voor in het wild levende dieren opvangcentrum van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, dat geleid wordt door Pascual Calabuig.
De enkele weken geleden vanonder de La Feria-brug geredde crías de cernícalo (torenvalk kuikens), konden uiteindelijk weer verenigd worden met hun moeder.
Aanvankelijk hield men haar voor dood, na de enorme reddingsoperatie in de barranco (/het ravijn) van La Ballena, en dacht men dat de kuikens, na de opzienbarende redding, allemaal dood zouden gaan Maar de goede zorgen van de directeur van het voor in het wild levende dieren opvangcentrum van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, Pascual Calabuig, hebben het mogelijk gemaakt dat moeder torenvalk, samen met haar jongen, herstelt van de gevolgen van haar gebroken vleugel, die haar het vliegen onmogelijk maakte.
De moeder - op de voorgrond - samen met haar vier polluelos (kuikens).
"Men moet een slecht persoon zijn, om een steen te gooien naar een in een dier als dit," betreurt Calabuig, die het beschadigde vleugel-bot heeft moeten repareren met een soort van metalen pennen die het mogelijk gemaakt hebben het beschadigde vleugel-bot te herstellen.
Na de succesvolle operatie, herstelt in een vogelkooi in Tafira de algemene torenvalk (Falco tinnunculus) - van de ondersoort Canarische roodborsttapuit (Saxicola dacotiae), die thuishoort op de oostelijke eilanden - waar ze uiteindelijk verenigd is met haar gehele familie.
We herinner eraan, dat brandweerlieden, geholpen door de Policía Local (Gemeentepolitie), de vier kuikens gered hebben die hulpeloos waren in het, door hun moeder verlaten nest aan de onderkant van de La Feria-brug, dus na de vandalistische aanval die ze te verduren heeft gehad.
De feiten hebben zich voorgedaan op 21 mei 2017, toen een buurtbewoner de coördinator van het opvangcentrum van het Cabildo (Eilandbestuur) erop attendeerde, dat een onbekende met stenen een aanval had uitgevoerd op een vogel. Diezelfde buurtbewoner waarschuwde ook, dat er onder het brugdek een nest met jonge vogels was. Vanwege de hoogte waarop het nest gesitueerd was, moest de brandweer een uitschuifbare ladder gebruiken, om bij het nest te kunnen komen. Men ontdekte vier jongen en een niet-uitgekomen ei. Alle kuikens werden overgebracht naar het opvangcentrum van het Cabildo (Eilandbestuur).
De verantwoordelijke voor het dierenopvangcentrum voor wilde dieren, Pascual Calabuig, van het Cabildo van Gran Canaria, schat dat de moeder torenvalk over ongeveer een maand weer zal kunnen vliegen, maar voordat ze losgelaten wordt, moeten met korte vluchten de spieren versterken. Op dit moment eten de moeder en haar kuikens levende muizen en stukjes kip, wat een goed teken van herstel is.
“De kuikentjes zien hoe moeder zich voedt en beginnen dat te imiteren,” legt de dierenarts uit, die verduidelijkt dat in de vrije natuur deze cernícalos (tornvalken) voornamelijk ‘kleine’ saltamontes (sprinkhanen), grillos (krekels), escarabajos (kevers) ... vangen, Alleen in het geval dat ze een nest zoals dit hebben, zijn ze voor hun voeding voornamelijk aangewezen op grote lagartos (hagedissen). “Ze zullen uitvliegen, maar dat is nooit hetzelfde als ze in het wild waren opgegroeid,” zo merkt hij op.
De deskundige merkt op, “dat een stad als Las Palmas de Canaria ‘vol is’ met nesten van cernicalós (torenvalken), met kuikens die uitvliegen van ramen en balkons, welk ze regelmatig gebruiken on te nestelen .”
Het is in deze tijd van het jaar, dat de torenvalk-kuikens het nest verlaten en beginnen om hun leven een eigen vorm te geven.
Torenvalk-kuikens gered onder de La Feria-brug
Las Palmas de Gran Canaria - zondag 21 mei 2017 - Op zondag 21 mei 2017 heeft de Policía Local (Gemeentepolitie) van Las Palmas de Gran Canaria melding gemaakt van een redding op grote hoogte.
Deze torenvalk-kuikens zijn hun moeder kwijtgeraakt onder de La Feria-brug.
Na de redding door de brandweer van Las Palmas de Gran Canaria, hebben medewerkers van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria de verzorging van de torenvalk-kuikens op zich genomen, totdat de cernícalos (torenvalken) zelfstandig het vrije luchtruim kunnen kiezen.
Het raadsel van grote vogeleieren van Canarias
Sommige wetenschappers verduidelijken het onbekende,
en deels dat deze zouden kunnen zijn van pardelas (pijlstormvogels) die nestelen in het Noorden van Lanzarote
CANARISCHE EILANDEN - donderdag 20 april 2017 - Wetenschappers van de Universiteit van Las Palmas de Gran Canaria (ULPGC) zijn begonnen het raadsel op te lossen van de gigantische vogeleieren. In de jaren ’60 heeft men enkele eieren van groot formaat aangetroffen op een oud fossiel strand uit het Plioceen, dat wil zeggen van tussen de drie en vijf miljoen jaar oud (zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Plioceen)
In dat tijdperk, zo wordt gezegd, behoorden die eieren toe aan reusachtige landvogels (niet vliegend) behorend tot de orde van loopvogels zoals struisvogels en olifanten-vogels.
Maar de onderzoekers Juan Francisco Betancort, van de ULPGC, en Alejandro Lomoschitz, van het Instituto de Oceanografía y Cambio Global (IOCAG); samen met Franse, Zuid-Afrikaanse onderzoekers en onderzoekers uit Barcelona, zijn tot enkel conclusies gekomen.
Een van de vogelfossielen die zijn aangetroffen op Lanzarote.
Aanvankelijk geen reusachtige vogels
In een artikel, getiteld: ‘Fraccionamiento de isotopos de oxígeno entre la calcita de la cascara del huevo de aves y el agua corporal: aplicación a huevos fósiles de Lanzarote’ (‘Zuurstof isotopen-fractionering tussen calciet van de eierschaal van vogels en het lichaamswater: toegepast op fossiele eieren op Lanzarote’) geven ze aan dat het raadsel kan zijn opgelost (zie: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27639729).
De aanwezigheid van deze restanten op Canarias is een grote onbekende die sommige wetenschappers zien als twijfelachtig vanwege de grote moeilijkheid die deze soorten van grote afmetingen hadden om naar de andere eilanden te komen.
Met de gegevens van het water en een reeks vergelijkingen, hebben de deskundigen van de ULPGC en het IOCAG ingeschat dat de vogels die op de eilanden nestelen pardelas (pijlstormvogels) geweest zouden kunnen zijn.
In de recente studie heeft men zuurstof- en koolstof-isotopen val het calciet gebruikt wat men heeft aangetroffen in de schalen van de eieren van de fossiele vogels, en die normaal gebruikt worden om paleo-omstandigheden te reconstrueren (Paleolithicum is een bepaald tijdsbestek in het Stenen Tijdperk.)
De interpretatie tot nu toe is, dat de waarden van fossiele vogel-eiserschalen zijn beperkt tot plaatselijke variaties in klimatologische omstandigheden, omdat men nog steeds niet de fractionering tussen calciet, lichaamsvloeistoffen en water dat de vogels dronken, heeft kunnen vaststellen.
In het genoemde artikel merkt men op, “dat de analyse van de stabiele isotopen aangeeft dat de pardelas een semi aquatisch gedrag hadden, ze dronken voornamelijk zeewater en de gigantische vogels met een landgedrag dronken zoet water. Deskundigen vermoeden, dat de aardse natuur van deze vogels dichter staat bij hun eventuele identificatie en een betere reconstructie mogelijk maken van het ecosysteem van die tijd, pardelas (pijlstormvogels ) dus, en geen monsterlijke vogels.
Deze kwestie had tot nu toe geen verklaring omdat de eilanden nooit aangesloten zijn geweest op het Afrikaanse Continent, omdat ze van vulkanische oorsprong zijn. De theorie bestaat dat ze naar Canarias zijn gekomen op massa’s vegetatie vanuit Afrika. Of dat de eieren drijvend op de eilanden terecht zijn gekomen. Want men heeft geen fragmenten aangetroffen van eieren van loopvogels , slangen, en schildpadden. Bijvoorbeeld: twee hele eieren en een aantal gefragmenteerde van loopvogels, twee hele eierenschalen en gefragmenteerde van dezelfde soort met de aanwezigheid van poriën; eieren en een werveldier en een boa slang, mogelijk zelfs ter plaatse uitgekomen. Ook fragmenten van schildpadeieren; aardse buikpotige fossielen als bewijzen van verschillende niveaus van de vindplaatsen.
De afgelopen paleontologische onderzoeken werden uitgevoerd in de noordelijke gebieden van El Risco de Famara, in die welke bekend zijn als Chico Valle, Valle Grande en Gusa, en op Mioceen-sedimenten, waarbij is gebleken dat de leeftijd van de resten tussen 5,3 en 6 miljoen jaar oud kan zijn.
Voor het begin van de meest recente studie hebben de deskundigen van Canarische Eilanden die theorieën opgemerkt die gericht zijn op “de geografische verschillen, gemaakt "met de meest recente studie, om een goed inzicht te krijgen in de paleo klimaat omstandigheden.”.”
De ten noorden van Lanzarote in Órzola en op La Graciosa aangetroffen fossiele vogeleieren hebben het de wetenschappers van het IOCAG en van de ULPGC mogelijk duidelijk gemaakt.
Een paradijs voor watervogels
De Cerceta pardilla (Marmaronetta angustirostris - marmer eend),
de meest bedreigde eend van Spanje
CANARISCHE EILANDEN - zondag 5 februari 2017 - De watergebieden die er zijn op Canarias kan men niet vergelijken met die van Doñana, of van L’Albufera in Valencia, maar SEOBirdLife heeft dezer dagen een oproep gedaan dat men de bescherming verhoogt, omdat - hoewel ze schaars zijn - deze bevolkt worden door een groot aantal watervogels die er nestelen, of voor die welke deze watergebieden opnemen in hun trekroute.
Het water dat wordt opgeslagen in de loop van de barrancos (ravijnen) op de Eilanden, dat wat blijft staan in hun mondingen, in de kust-lagunes, of in de meren, en in de kunstmatige stuwmeren waarmee het middelhoge gebergte op de Archipel bezaaid is, ontvangen jaarlijks duizenden watervogels die in deze locaties ware schuilplaatsen zien.
De Sociedad Española de Ornitología (SEOBirdLife) zet zich er al vele jaren voor in, dat men de bescherming verhoogt van de weinige watergebieden op Canarias; iets, wat op donderdag 2 februari 2017 samenviel met de viering van de Día Mundial de los Humedales (Dag van de Watergebieden).
Een duidelijk voorbeeld van het verval van de watergebieden doet zich voor in het Charca (afwateringskanaal met strandmeer) van Maspalomas, het belangrijkste van Canarias, dat - volgens SEOBirdLife - “sinds enkele jaren een ware boomgaard was voor de water-flora en fauna - en dat nu wordt bedreigd door de geweldige antropische (menselijke) druk die het omringd,” de belangrijkste toeristen-badplaats van Gran Canaria (zie:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Antropisch_principe).
Naast de eigen watergebieden, waar jaarlijks veel vogels naar toe komen om er te nestelen, of om er krachten op te doen op hun trektocht naar andere breedtegraden, zijn er ook, die bedreigd zijn; vandaar, dat SEOBirdLife via haar internetpagina een oproep heeft gedaan, “dat de bevoegde overheden op het vlak van water en conservering van de natuur zich wijden aan een grotere inspanning voor een effectieve bescherming ervan, met het doel de bedreigingen te elimineren waar ze momenteel mee te maken hebben, zoals giftige substanties en afval, de introductie van exotische soorten, de directe menselijke overlast, en de stroperij.”
Onder de vogels die jaarlijks de watergebieden van Canarias bezoeken, benadrukt de organisatie de conservering van de vogels en hun ecosystemen, waarbij men de cerceta pardilla (marmer-eend) benadrukt, “Twee soorten van eenden die in de afgelopen decennia min of meer geregeld genesteld hebben op de eilanden en waarvan de staat van conservering in Spanje zorgwekkend is.” (zie:https://nl.wikipedia.org/wiki/Marmereend)
De vogelbeschermingsorganisatie heeft dertig natuurlijke en kunstmatige watergebieden geteld op de Archipel, veel daarvan met amper bescherming.
Het Cabildo voorziet
een duizendtal pardelas te redden
Gran Canaria - zondag 30 oktober 2016 - Het Eilandbestuur dooft gedurende tien dagen de sierverlichting van het El Rincón-viaduct en verlaagt de lichtintensiteit op de Noordelijke autosnelweg (GC-2).
Elk jaar rond eind oktober/begin november raken op Gran Canaria tijdens hun eerste vlucht honderden kuikens van de pardela cenicienta (pijlstormvogel) gedesoriënteerd op de grond door de lichtvervuiling. Daarom heeft het Cabildo op donderdag 27 oktober 2016 het startschot gegeven voor de jaarlijkse campagne om de lichtintensiteit te verlagen, om een duizendtal exemplaren te redden en weer vrij te laten.
De Eilandminister van Milieuzaken, Juan Manuel Brito, wijst op het belang van de betrokkenheid van de burgers om het succes van de campagne zo maximaal mogelijk te garanderen.
Personen die een gedesoriënteerd, of gewond pardela-kuiken aantreffen, stellen zich in verbinding met Centro de Coordinación Insular (CECOPIN), telefoon: 928 35 34 43 of met het el Centro de Recuperación de Fauna in Tafira, telefoon: 928 35 19 70.
Me kan de vogels ook in een kartonnen doos brengen naar de kantoren van de Guardia Civil, en van de Policía Local, dit alles met medewerking van diverse organisaties, zoals de Asociación Veterinaria para la Atención de la Fauna Exótica y Salvaje (AVAFES).
De minister van Openbare Werken, Angel Victor Torres, heeft laten weten dat in afwachting van de mogelijke effecten die het licht kan hebben op de vogels, het Cabildo (Eilandbestuur) het de sierverlichting zal uitdoen in El Rincón van het Julio Molo Zabaleta-viaduct , en zoveel mogelijk de intensiteit van het licht zal verminderen op de noordelijke autosnelweg (GC-2), met inbegrip van mobiele 30 meter hoge lichtmasten op rotondes bij de toegang naar Gáldar in San Isidro, en op de stijgende weg naar Hoya de Pineda, en de autosnelweg naar Agaete.
Canarische Eilanden,
een uitstekende locatie voor
het spotten van
bijzondere vogels uit drie Continenten
CANARISCHE EILANDEN - dinsdag 3 mei 2016 - De vogels komen naar de Archipel gedreven door de Sahara-wind, de Amerikaanse tornado’s en een omweg op hun trekroute langs de kust van West-Afrika. De Canarische Eilanden zijn een rustpunt voor trekvogels vanwege de unieke ligging in de Atlantische Oceaan; enerzijds, gescheiden van Amerika door de wijde zee; anderzijds, bijna vastgekleefd aan Afrika; en naar het Noorden in de nabijheid van het Europese Continent, met het Iberisch schiereiland als toegangspoort.
Veel vogels komen naar de Canarische Archipel door de grote Caraïbische cyclonen en de Amerikaanse tornado’s. Maar de Archipel ontvangt ook soorten die op hun trektocht vanaf de Afrikaanse kust een omweg maken. Niet te vergeten, de vogels die afkomstig zijn uit het Zuiden van de Sahel, gedreven door de Sahara-wind die de Gelukzalige Eilanden bereikt, zo legt men uit bij SEO/BirdLife (zie: http://www.seo.org).
De Cormorán orejudo (Phalacrocorax auritus - Geoorde aalscholver,
ofwel Amerikaanse aalscholver,
zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Geoorde_aalscholver )
Het meest recente Informe de Rarezas (Jaarverslag over Bijzondere Soorten), dat is gepubliceerd in het tijdschrift ‘Ardeola’, bevat waarnemingen van bijzondere vogels in Spanje in de periode 2012-2013. Concreet gaat het om 636 nieuw waargenomen gevallen met de aanwezigheid van 151 zeldzame vogels, met een acceptatie van 86,6%.
Daarvan 155 waarnemingen die behoren tot 59 soorten welke betrekking hebben op de Canarische Archipel (in 24,3% van de waarnemingen); die exclusief zijn op deze Eilanden, zoals ,vergeleken met het overige Spaanse grondgebied , het geval is met 13 waarnemingen van 10 soorten. Bovendien beschouwt men van het aangegeven totaal van 53 waarnemingen , 24 soorten die uitsluitend op Canarisch voorkomen, terwijl de 53 overige soorten trekvogels verdeeld zijn over de rest van het Spaanse grondgebied.
Cormorán orejudo
De cormorán orejudo (Phalacrocorax auritus), is een van deze bijzondere soorten; een van deze exemplaren is in oktober 2013 waargenomen op El Hierro, het gaat om een soort dat nestelt op een brede kuststrook in het Noorden van de Verenigde Staten en in het Zuiden van Canada en overwintert op het Amerikaanse Continent, voornamelijk rond de Golf van Mexico. “Op het Europese Continent zijn alleen waarnemingen van deze soort geregistreerd in Frankrijk, Ierland en het Verenigd Koninkrijk,” zo laat Marcel Gil Velasco weten, die lid is van het Comité de Rarezas (Comité Bijzondere Soorten) van SEO/BirdLife.
De pardela-kuikens beginnen weer te vliegen
CANARISCHE EILANDEN - donderdag 15 oktober 2015 - De pardela-kuikens beginnen nu hun nest te verlaten. Het gaat om het meest kritieke moment in hun leven, omdat veel pijlstaartstormvogels aan hun vlucht beginnen maar na enkele kilometers uit de lucht vallen, verblind en gedesoriënteerd door de lichten van de steden en dorpen. Dezer dagen begint de campagne van het redden van de kuikens om ze terug naar zee te brengen.
Zie: http://www.soortenbank.nl/soorten.php?soortengroep=vogels&id=11
De maanden oktober en november zijn van cruciaal belang voor de pardelas die geboren worden op de rotswanden en in de barrancos (ravijnen) van de Eilanden. In de derde volle week van oktober vliegen ze voor de eerste keer uit. Dat doen ze helemaal alleen, omdat hun ouders hen dan al hebben verlaten, opdat ze dan doen wat hun eersrte vlucht zal zijn naar andere kusten.
(Archieffoto) Het in 2014 loslaten van pardelas, aan de kust nabij Candelaria (Tenerife).
Het is in deze periode van het jaar waarin, in plaats van naar de Oceaan te vliegen duizenden pardela-kuikens op de grond vallen omdat ze worden aangetrokken door de lichten van steden en dorpen. Om te voorkomen dat ze worden overreden, of aangevallen door roofdieren, is het doel van de campagne die enkele jaren geleden is ingezet door de Cabildos (Eilandbesturen), dierenbeschermingsorganisaties en vrijwilligers, die de gedesoriënteerde kuikens te redden om ze naar zee terug te brengen, opdat ze hun reis kunnen voortzetten.
In 2014 heeft men alleen al op Gran Canaria 1.300 kuikens van de pardela cenicienta (Kuhn’s Pijlstaartstormvogels) gered, net zoveel als op Tenerife; beide eilanden organiseren deze campagnes en kunnen daarbij rekenen op ware reddingsteams, groepen vrijwilligers georganiseerd door Cabildos (Eilandbesturen), milieubeschermingsorganisaties en herstelcentra voor in het wild levende dieren.
De Canarische Eilanden, zo legt Cristina González uit van SEO/Birdlife op Canarias, zijn de eilanden die de meeste kusten hebben en de meeste centra die licht verspreiden, vandaar dat er veel kuikens tijdens hun nachtelijke vlucht uit de lucht vallen. Toeristengebieden, oorden met een hoge lichtconcentratie zijn de locaties waar de meeste pardelas cenicienta ‘s nacht bij nieuwe maan (in 2015 op 11 november) voortijdig sneuvelen.
Instinctmatig laten de kuikens zich leiden door de sterren om naar ze terug te keren naar zee, maar in maanloze nachten raken ze gedesoriënteerd en vliegen ze daarheen waar het meeste licht is.
95% van de kuikens wordt ongeschonden gelokaliseerd en met succes teruggebracht naar zee, waar ze zeven jaar verblijven totdat ze naar land terugkeren; nieuwsgierig, naar de plaats waar ze vertrokken, om er te nestelen.
Pardelas: traditie en delict
Club van 19 personen organiseert ‘pardela-picknick’
op het Canarische eilandje Alegranza
ALEGRANZA - maandag 21 september 2015 - De Guardia Civil heeft de overtreders op heterdaad betrapt en geverbaliseerd voor het jagen op een speciaal beschermde vogel en het op de plaats delict bereiden van een picknick, compleet met zonneschermen, tafels en stoelen in de beschermde natuur van de Chinijo Archipel.
Het jagen op de kuikens blijft men in september en oktober clandestien doen op de islotes (eilandjes) van Lanzarote, ondanks de sancties en de geldboetes.
Een pardela cenicienta (Calonectris diomedea - Kuhls pijlstormvogel),
zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kuhls_pijlstormvogel
Op dinsdag15 september 2015 heeft de Servicio de Protección de la Naturaleza (Seprona) (de Milieudienst) van de Guardia Civil 19 personen gearresteerd wegens het verondersteld bereiden van pardelas cenicienta (Calonectris diomedea - Kuhls pijlstormvogels) op Alegranza (Chinijo Archipel), zo heeft het Commissariaat van Las Palmas laten weten op vrijdag 18 september 2015.
De Chinijo Archipel
zie
https://nl.wikipedia.org/wiki/Chinijo
Het ‘pardeleo’ (de traditionele pardela-jacht) op Alegranza in de jaren ‘60.
Het ‘pardeleo’ (jagen op de pardela) is in de jaren ’60 en ’70 verworden tot een beroep; het vlees van de pardela-kuikens werd bijzonder gewaardeerd vanwege de grote hoeveelheid vet en, omdat het een gemakkelijke verkrijgbaar levensmiddel was ten tijde van schaarste.
Sinds 1988 is de jacht verboden en tegenwoordig staat er zelfs gevangenisstraf op. Echter, de traditie blijft levend, met de stroperij op deze beschermde vogel.
In diverse rapporten van de Seprona is vastgesteld, dat een groep personen die beschikt over vergunning om aan te meren op Playa del Veril, het afmeren op het islote (eilandje) benut, om er te jagen op diverse exemplaren van de pardela cenicienta ten tijde van het broedseizoen van deze vogels.
Rechercheteam
Omdat het een beschermde vogelsoort betreft, heeft de Guardia Civil, samen met de Servicio Marítimo (Marine Reddingsdienst), een rechercheteam opgezet. De agenten van het rechercheteam, dat op dinsdag 15 september 2015 naar het eilandje is gegaan, hebben op het strand diverse luifels, tafels en stoelen aangetroffen voor het vermoedelijk grillen van de diverse exemplaren van de Calonectris diomedea, de als kwetsbaar gecatalogiseerde vogel is opgenomen in de Lijst van Especies Silvestres en Régimen de Protección Especial (in het Wild levende Soorten met Speciale Bescherming) en in de Spaanse Catalogus van Bedreigde Soorten.
De Guardia Civil heeft diverse bewijzen verzameld - exemplaren die waren gegrild - waarvan, op basis van technisch onderzoek, is komen vast te staan, dat het om deze soort gaat. Het eilandje Alegranza wordt gerekend tot beschermd gebied in het kader van diverse wetten en ligt in het Natuurpark van de Chinijo Archipel in de Zona de Especial Conservación (ZEC) y de Protección para las Aves (ZEPA) (Speciaal Beschermd Vogelgebied).
De Guardia Civil, heeft de Openbare Aanklager van Milieu geïnformeerd, over de vaststelling dat het om pardelas gaat, zodat deze de geïdentificeerde personen strafbaar kan stellen als daders van een misdrijf tegen de flora en fauna.
De geïdentificeerde stropers zijn aangeklaagd op grond van de Harmonisatiewet voor vereenvoudiging op het vlak van bescherming van het terrein en de natuurlijke hulpbronnen, van de Canarische Regering.
Bovendien heeft de Guardia Civil het Cabildo (Eilandbestuur) van Lanzarote op de hoogte gesteld van deze handelingen, opdat hun technici de schade evalueren die door deze personen op het eilandje is veroorzaakt.
De helft van de pardela-kuikens sterft
voordat ze de Oceaan bereiken
Na zonsondergang beginnen de kuikens aan hun tocht naar zee
VANARISCHE EILANDEN - woensdag 17 juni 2915 - 50% van de pardela-kuikens (pijlstormvogels) beland voortijdig in de nabijheid van het nest, of hooguit binnen een actieradius van drie kilometer, zonder de Oceaan te kunnen bereiken, omdat ze gedesoriënteerd raken door de lichtvervuiling, aldus kan men afleiden uit een artikel dat is geschreven in opdracht van de Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC) (Hoge Raad voor Wetenschappelijk Onderzoek).
Duizenden jonge zeevogels, waaronder de pardela cenicienta (Calonectris diomedea, Kuhn’s Pijlstormvogel, zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Scopoli's_pijlstormvogel), verlaten ’s nachts het nest voor het begin van hun eerste vlucht naar de Oceaan; maar in plaats van de zee te bereiken, worden er steeds vaker kuikens ontdekt die afgeweken zijn van hun aanvankelijke traject, omdat ze verblind zijn door de lichten van de steden, of wegen, zo heeft het CSIC begin juni 2015 laten weten.
Gedesoriënteerd, botsen ze tegen gebouwen, of bomen en eindigen op de grond, waar ze kwetsbaar zijn voor roofdieren en gewond raken, of sterven. Met het doel de sterfte onder deze vogels te beperken heeft het CSIS op Canarias een studie uitgevoerd naar welke lichtniveaus en op welke afstand deze des-oriëntering wordt veroorzaakt.
Het onderzoek, dat is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Sientific Reports (http://www.nature.com/srep/index.html), is verricht op Tenerife, waar jaarlijks ongeveer 1.500 kuikens van deze soort worden gered. “Met het doel de oorzaken te kennen van dit verschijnsel, dat de volwassen vogels niet lijkt te deren, hebben we de kuikens voorzien van GPS-apparatuur om hun vlucht te kennen en om bovendien na te gaan hoe de lichtniveaus hen raken, hebben we foto’s met een hoge resolutie gemaakt via de satelliet,” zo legt de CSIC-onderzoeker Airam Rodríguez uit, van het Estación Biológica de Doñana (Biologisch Station van het Natuurreservaat Doñana).
De verkregen gegevens tonen aan, dat 50% van de pardela-kuikens (pijlstormvogels) voortijdig beland in de nabijheid van het nest, of hooguit binnen een actieradius van drie kilometer en ,dat de vogelkolonies die zich het verst landinwaarts bevinden het meest getroffen worden; dit wil zeggen, die welke het verst van de kust verwijderd zijn. Bovendien beginne de kuikens aan vlucht naar zee tijdens de eerste drie uren na zonsondergang, wat samenvat met de hoogste niveaus aan lichtvervuiling.
Daar het licht van de stadscentra de volwassen vogels niet lijkt te deren, zijn de wetenschappers in 2015 tijden het broedseizoen begonnen om de volwassen vogels te voorzien van GPS apparatuur, om te zien of ze stedelijke gebieden ontwijken om hun broedkolonies te bereiken, of daarentegen ze deze bereiken zonder gedesoriënteerd te raken.
“Dat zou ons kunnen helpen dit verschijnsel beter te kunnen begrijpen en proberen de hoge vogelsterfte onder de kuikens te voorkomen,” zo voegt Rodríguez toe.
Deze studie is gefinancierd door een Marie Curie-beurs binnen het 7e Programma voor Macro-onderzoek en Technologische Ontwikkeling, en heeft bovendien kunnen rekenen op deelname van de onderzoekers van Phillip Island Nature Parks (Australië) en de Grupo de Ornitología e Historia Natural de las Islas Canarias (Groep voor Ornithologie en Natuurlijke Historie van de Canarische Eilanden). 
Het in gevangenschap voortplanten
biedt nieuwe hoop voor de Canarische gier
De populatie van deze soort gier is gereduceerd
tot 270 exemplaren
GRAN CANARIA - woensdag 17 juni 2015 - Het Centro de Recuperación de Fauna (Wildlife Center - Centrum voor Herstel van de Fauna) van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria is er voor de tweede keer in geslaagd, om in gevangenschap de guirre canario (Canarische gier) - een van de kenmerken van de eilanden - te laten voortplanten met een techniek die steeds meer bijdraagt aan het redden van deze soort die met uitsterven wordt bedreigd.
De populatie van dit gieren ras, inheems op de Canarische Eilanden, is momenteel gereduceerd tot 270 exemplaren op Fuerteventura en, in mindere mate, op Lanzarote, maar de verslagen van de natuurbeschermers getuigen ervan, dat tot voor 50 jaar zijn silhouet regelmatig voorkwam in de luchten van de oostelijke eilanden.
El alimoche canario, ofwel guirre majorero (Canarische gier).
In de jaren tachtig zijn de gieren verdwenen van Gran Canaria, maar dit eiland heeft een aanzienlijke rol gespeeld in het laten overleven van de soort, door veterinaire verzorging van talrijke exemplaren, om deze terug te zetten in de natuur.
En - paradoxaal genoeg – boekt men nu het grootste aantal successen door sommige mislukkingen uit het verleden; omdat er destijds twee gieren zijn gered door het Centro de Fauna Silvestre (Centrum voor in het Wild levende Dieren) van Tafira, maar die in hun kooien blijven vanwege de onmogelijkheid terug te keren in de natuur (door contact met de mens) en gehouden worden als paartje voor de voortplanting.
'alimoche canario (Canarische gier).
Tamarán'
In juni 2013 is het Centrum, dat geleid wordt door de bioloog Pascual Calabuig, er voor de eerste keer in geslaagd een gier te kweken; Tamarán, die enkele maanden later is vrijgelaten op Fuerteventura. De jonge gier heeft zich aan het eiland van zijn voorgangers aangepast, en is geheel en al op zoek naar aas om zich te voeden, van de zuidelijke barrancos (ravijnen) tot aan het islote (eilandje) Lobos.
Tamarán was echter een uniek geval, een uitzondering, omdat hetzelfde paartje zich in 2014 voortplantte, maar de eieren zich slecht ontwikkelden in de couveuse, tot wanhoop van de biologen van het centrum..
alimoche canario (Canarische gier)
Het legsel van dit jaar is vruchtbaar geweest: in de tweede week van juni 2015 heeft een kuiken van de Guirre in Tafira - een vroeggeboorte - overleefd en een ander ei wordt verder uitgebroed. De eerste dagen van het jong - dat zal worden geïsoleerd van elk contact met de mens tot de vrijlating op Fuerteventura - zijn gecompliceerd, maar het fokken van de Guirre (Gier) heeft goede sponsors: de Europese organisatie Four Vultures, de Stichting Loro Parque en het Centro de Fauna Silvestre (Wildlife Center) van Gran Canaria.
Wedergeboorte van de geeloor-parkiet met hulp van Canarias, Colombia en het Vaticaan
SANTA CRUZ DE TENERIFE - maandag 30 december 2013 - De loro orejiamarillo (geeloor-parkiet), een in het Colombiaanse Andes-gebergte endemische soort, die men in 1989 uitgestorven waande, is erin geslaagd uit te groeien tot een populatie van 2.600 exemplaren, dankzij een conserveringsproject, dat is opgezet door een lokale Niet Gouvernementele Organisatie (NGO) en, zelfs met de steun van het Vaticaan.
Het verdwijnen van de loro orejiamarillo (geeloor-parkiet) is te wijten aan het feit, dat deze uitsluitend nestelt in de palmera de cera (was-palm), de nationale boom van Colombia en ook met uitsterven bedreigd, door het verdwijnen van de bossen en vanwege het gebruik van de palmbladeren voor de religieuze processies, waarvoor men elk exemplaar omhakt, zo legt de directeur van de Fundación Loro Parque (Stichting Loro Parque), David Waugh, uit.
Palmera de cera
“Dit is een verspilling van de prachtige palm, de hoogste in de wereld, met een zeer dunne stam die wel 90 meter hoog kan worden,” zegt de bioloog, die aangeeft, dat het verlies van deze bomen van invloed is op het verdwijnen van de geeloorparkiet, tot aan het punt waarop men dacht, dat het laatste exemplaar was uitgestorven.
Echter na jarenlang zoeken, heeft men eind 1998 in het Centraal Massief van de Colombiaanse Andes een kolonie van 82 exemplaren herontdekt in de nabijheid van enkele was-palmen; waarop men besloten heeft de NGO Fundación Pro Aves’ (Stichting Voor de Vogels) op te richten, die contact heeft opgenomen met de Fundación Loro Parque (Stichting Papegaaienpark) om de bescherming van deze dieren op zich te nemen.
Naast de medewerking van de biologen van Loro Parque was het nodig de verplaatsingen en de voortplantingsgewoonten van deze soort te kennen en zo deze informatie te gebruiken voor het opzetten van een beleid voor het herstel van de loro orejiamarillo (geeloor-parkiet).
Dit heeft men jaren achtereen gedaan en momenteel is men kunnen komen tot 2.600 exemplaren, zo vertel David Waugh, die aangeeft, dat men groepen parkieten heeft gezien op locaties waar ze voorheen hebben geleefd, in een herbevolkings-proces in het gebied.
Dit is een van de meest succesvolle projecten waarbij de Loro Parque Fundación (Stichting Loro Parque) betrokken is, die sinds 1999 maar liefst $130.000 heeft bijgedragen aan een initiatief, dat niet alleen aan de parkiet ten goede is gekomen, maar aan de gehele ecologische samenleving, de bossen een de plaatselijke bewoners, die nu een gegarandeerde, constante aanvoer van water hebben. Dit is een win-win situatie, waar iedereen wel bij vaart,” zo geeft Waugh aan.
De bioloog heeft uitgelegd, dat de watervoorziening van de lokale gemeenten met de gebruikers is overeengekomen, kleine bijdragen te betalen, om constante toelevering van drinkwater en van irrigatiewater te garanderen, en dat deze bijdrage helpt het bos te handhaven.
De Kerk in Colombia
Maar aan het begin van dit project is men gaan praten met de lokale priesters, om de steun te verkrijgen van de Kerk in Colombia, opdat men niet langer de bladeren van de palmera cera (was-palm) zou gebruiken voor de processies, vooral niet voor die van Domingo de Ramos (van Palmzondag).
Vaticaan
Daartoe heeft men ook een verzoek naar het Vaticaan gestuurd, met het doel, steun te verkrijgen voor het gebruik van de gewone palm, of voor het vervaardigen van kunststof palmtakken, wat het kerkelijke gezag onmiddellijk heeft bekrachtigd.
“De uitwerking is compleet, indrukwekkend. In Colombia is het project natiewijd bekend en heeft het op lokaal niveau een enorm belang met de betrokkenheid van de gemeenten. In een ervan heeft men de loro orejiamarillo (geeloorparkiet) opgenomen in het officiële gemeentewapen, " zo bevestigt David Waugh, voor wie dit betekent, “dat het initiatief de politici heeft geraakt en, dat er van alle kanten steun voor is.”
FARC
Zoveel, dat aan het begin van het project de wetenschappers de gebieden konden betreden waar men de loro orejiamarillo (geeloor-parkiet) had herontdekt, waar guerrillastrijders van de FARC zich ophouden, die hebben toegestaan, samen te werken met de biologen, omdat het herstel van deze vogels, “alle partijen een goed gevoel geeft.”
David Waugh heeft aangegeven, dat het succes van dit project ertoe heeft geleid, dat in 2012 de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur besloten heeft, het niveau van de bedreiging te verlagen van “ kritiek gevaar voor uitsterven” tot “gevaar voor uitsterven,” en vanwege de toename van de geeloor-parkiet-populatie, vertrouwt de Loro Parque Fundación erop, dat eind 2013 men deze categorie nog verder zal verlagen.
Start jaarlijkse redding van de pardelas (pijlstormvogels)
Met de slogan:
"Ayudarlas es fácil. No lo olvides"
(“Ze helpen is gemakkelijk, vergeet het niet,”)
strekt de campagne zich uit tot 17 november
GRAN CANARIA - donderdag 17 oktober 2013 - Het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria en de Asociación de Amigos de la Pardela (Vereniging Vrienden van Pijlstormvogels) zijn gestart met de jaarlijkse campagne voor het redden en het vrijlaten van de cenicienta-kuikens (Calonectris diomedea borealis) (Pijlstormvogel) (die, gedesoriënteerd door lichtvervuiling, gehinderd kunnen worden tijdens hun eerste vlucht naar zee. (Zie:
http://www.allevogels.nl/index/index.php?option=com_content&view=article&id=1324&Itemid=1429)
Met de slogan: "Ayudarlas es fácil. No lo olvides" (“Ze helpen is gemakkelijk, vergeet het niet,”) is de campagne van start gegaan op woensdag 16 oktober 2013, samenvallend met de komende volle manen, omdat bij volle maan zich de meeste verdwaling van de pardela-kuikens voordoet.
De presentatie van de campagne heeft plaatsgevonden in het bijzijn van o.a. de minister van Milieuzaken en Noodgevallen, María del Mar Arévalo, van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, en de voorzitter van de Asociación de Amigos de las Pardelas, Alberto García.
María del Mar Arévalo, op woensdag 16 oktober 2013, samen met (links) Alberto García.
Arévalo heeft laten weten, dat het Ministerie een protocol heeft opgesteld en geactiveerd voor de coördinatie van de bestaande middelen - “dit jaar zullen we bovendien kunnen rekenen op de deelname van 56 vrijwilligers” - en heeft aan de gemeenten en de burgerij gevraagd, het ontsteken van lichten, halogeen- of fluoriserende lampen, zoveel mogelijk te vermijden tijdens de campagne.
Bellen naar 1-1-2
De minister heeft eraan herinnerd, dat personen die een pardela-kuiken aanmtreffen, dit moeten laten weten aan:
- het Alarmnummer 1-1-2,
- de Servicios de Emergencias (Noodhulpdienst) van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria (Tel. 928 35 02 86),
- de Guardia Civil,
- de Policía Local (Gemeentepolitie),
- de Proteccíon Civil (Burger Bescherming = BB).
Bovendien zullen vrijwilligers en technici van het Ministerie zich bezighouden met het opvangen en ringen van de vogels, en het op scholen en bij verenigingen bewust maken van het publiek.
Het Centro de Recuperación de Fauna de Tafira (het Herstelcentrum voor Dieren in Tafira), dat ook door het Cabildo (Eilandbestuur) wordt beheerd, zal zorgen voor de opvang van de gewonde exemplaren, of van die, welke moeilijkheden hebben naar ze terug te keren.
Om de aangetroffen pardelas op te vangen, is een tijdelijk kantoortje ingericht in Puerto de las Nieves (Agaete) en, opdat de campagne breed wordt gedragen, houden de initiatiefnemers voorlichtingsbijeenkomsten op scholen en bij culturele- en buurtverenigingen. Tientallen scholieren in het basisonderwijs zullen deelnemen aan de terugkeer van de pardela-kuikens naar zee, samen met sommige ouderverenigingen.
María del Mar Arévalo heeft laten weten, dat men in 2012 ruim 800 verdwaalde pardela-kuikens heeft opgevangen en bij zee vrijgelaten, 111 daarvan door de Asociación de Amigos de la Pardela, die er 73 heeft geringd, om deze nadien te kunnen bestuderen.
Caza furtiva (Stroperij)
Alberto García heeft uiteengezet, dat het opvangen van pardela-kuikens die verdwaald zijn door de lichtvervuiling, is begonnen in de jaren zeventig op Hawaï (Verenigde Staten) en dat men dit sinds de jaren tachtig op Canarias doet. Bovendien nestelt deze zeevogel ook op de Azoren, Madeira en Kaap Verdië.
García heeft hier aan toegevoegd, dat de pardela cenicienta behoort tot de Albatros-familie, en alleen naar land terugkeert, om te nestelen op rotsachtige bodem en rotsformaties dicht bij zee, of in barrancos (ravijnen) zoals die van Azuaje en Fataga en, dat ze paartjes vormen voor het leven en per keer één ei leggen.
De voorzitter van de Asociación de Amigos de La Pardela heeft gewaarschuwd, dat er nog steeds caza furtiva (stroperij) is voor de pardelas op de Canarische Eilanden - vooral op de oostelijke eilanden - hoewel het een afnemende praktijk is vanwege de milieubescherming die ze hebben.
Hoewel het een in aantal afnemende soort is op Gran Canaria, zijn de omstandigheden tijdens volle maan zodanig, dat het aantal verdwaalde pardela-kuikens kan toenemen tot wel meer dan duizend.
Een gier voor het eerst in gevangenschap uitgebroed in een opvangcentrum op Gran Canaria
TAFIRA - zondag 4 augustus 2013 - In het Centro de Recuperación de Fauna Silvestre (Opvangcentrum voor in het Wild Levende Dieren) van het Cabildo (Eilandbestuur) is men er voor het eerst in geslaagd, een gier in gevangenschap uit het ei te laten komen.
Nadat deze spectaculaire aaseter eerder bezweken was aan gifstoffen en aan de buks van jagers; is op 19 juni 2013 - drie dagen eerder, dan men was uitgeteld - op Gran Canaria sinds minstens 50 jaar, een gier uit het ei gekomen; met een gewicht van 86 gram, een normale hartslag, amper vier veertjes en helemaal geen gelijkenis met de ouders.
De pasgeborene in zijn couveuse in Tafira.
Zijn ouders, twee lammergieren afkomstig van Fuerteventura en al jaren opgenomen in het opvangcentrum in Tafira hebben op een aparte manier de boreling tot stand gebracht. Terwijl de moeder hem op afstand houdt, heeft zijn vader, Valle Hebrón, het nest op orde gebracht en zorgt voor de opvoeding, het eten en het corrigeren van het eigenzinnige jong; met het oog op zijn vrijlating op het eiland Fuerteventura in september 2013.
De boreling heeft de nodige moeilijkheden meegemaakt, met een moeder die niet meer zo aan de natuur is gewend, waardoor men het ei heeft moeten weghalen, omdat ze het open wilde pikken, en met een jong, dat kritiek was direct bij de geboorte, zodat het - sinds 8 mei - bijna een maand in een steriele couveuse heeft doorgebracht, alles onder toezicht van dierenarts Álex Llopis, Coördinator in Spanje van het Europese Programma tot Behoud van Bedreigde Soorten van de Quebrantahuesos (Lammergier, of baardgier -zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Lammergier), samen met de leider van het Centro de Cría Guadalentín (Fok centrum) in Jaén; en de tussenkomst op dit vlak van de eveneens Grancanarische dierenarts Pascual Calabuig, die is opgetreden als verloskundige en voedster met het nachten achtereen, elke drie uur, geven van potjesvoer - met het ontlede vlees van levende ratten - wat niet exact het juiste is voor een te vroeg geborene.
Calabuig legt uit, dat de eerste dagen van de gier een kwelling waren, toen men het vreselijke papje moest toedienen met een soort namaakgier die is ontworpen door een specialist uit Telde, opdat de kleine gier gevoed kon worden met een pipet, dit wil zeggen niet gewend raakt aan de aanwezigheid van de mens, dat het terugzetten in de natuur onmogelijk zou maken.
Het voeren met behulp van de 'nepvader' 
.
Met deze uit karton en dode gier gefabriceerde vader, ging de zuigeling verder op de intensive care, met een nauwgezette controle van temperatuur en vochtigheidsgraad, totdat deze uiteindelijk in de kooi bij zijn biologische ouders gezet kon worden, waar een nieuwsgierige Valle Hebrón de taak van vader op zich heeft genomen. Hij is het, die nu de ratten in stukjes verdeelt en die met een oneindig geduld, urenlang, in de snavel stopt, waarbij tussen de twee een nauwe band ontstaat, terwijl de moeder, die sinds 2007 aan artrose leidt, toekijkt alsof het een zaak is die haar niet aangaat.
En dat, terwijl het haar echtgenoot ook niet goed gaat die, afkomstig uit La Oliva (Fuerteventura), in 2003 is opgenomen in het Opvangcentrum, vanwege een chronische wond aan een vleugel; zijn zij nu permanente bewoners, waarvan men niet ontkent, dat men ze naar het majorera eiland zal overbrengen voor het cruciale moment waarop men het jong van de soort Neophron percnopterus vrijlaat.
De gier die als ondersoort van de Neophron percnopterus majorensis zonder concurrentie regeert in het luchtruim van Gran Canaria en die tegenwoordig overleeft op Fuerteventura en Lanzarote door een uitputtend Life-herstelprogramma, kan imposante afmetingen bereiken, met en spanwijdte van rond de vijf meter en een gewicht tot twee kilo.
Ondertussen is de viceminister van Milieuzaken, Guacimara Medina, van de Canarische Regering, op kraamvisite geweest, samen met de eilandministers van Milieuzaken van Fuerteventura en Gran Canaria - Natalia Évora en María del Mar Arévalo, die niet alleen de geboorte hebben gevierd, maar ook meer een betere medewerking hebben toegezegd, nu ze hebben gezien, dat het mogelijk is, dat hun kuiken opgroeit onder toezicht van dierenartsen.
Baardgier.
Évora heeft benadrukt, dat sinds 2004, toen men in nauwe samenwerking met Doñana begonnen is met het behoud van het - door hoogspanningskabels en het agressief gebruik van landbouwgif - tot 150 gedecimeerd aantal, men er nu 270 heeft; nadat men begonnen is met 47 broedparen op het eiland Fuerteventura, drie in Lanzarote en een op het islote (eilandje ) Alegranza.
Zo heeft María del Mar Arévalo laten weten, dat haar departement - wat al enkele jaren bezig is met de herinvoering op Gran Canaria van de paloma rabiche (laurierduif ) - zich in de toekomst ook zal inzetten voor de gier met, dat wat - zoals zij beschrijft - “een mijlpaal in de wetenschap is.”
In dezelfde bewoordingen heeft Guacimara Medina zich uitgelaten, die de samenwerking van de drie Cabildos (Eilandbesturen), de twee Gemeenten en de Canarische Regering, “een voorbeeld noemt van ‘netwerken’, “door van de eilanden een uniek grondgebied te maken," en ze heeft toegezegd door te gaan met het ondersteunen van het project, dat in 2014 het tienjarig bestaan viert.
SEO/BirdLife vraagt medewerking
ter voorkoming van licht schittering
Verblinding welke zorgt voor desoriëntatie van pardela cenicienta-kuikens
CANARISCHE EILANDEN - zondag 11 november 2012 - SEO/BirdLife vraagt de medewerking van particulieren, bedrijven, organisaties en overheden, om vooral in de maand november, die samenvalt met het volwassen worden van de kuikens van de pardela cenicienta (Calonectris diomedea - Kuhls pijlstormvogel*), zo veel mogelijk het licht te beperken in woonkernen aan de Canarische kusten, door het doven, of het vervagen van licht, om te voorkomen, dat de vogels gedesoriënteerd raken.
In de nacht verlaten de pardela-kuikens hun ‘huras’ (nesten in spleten, grotten enz.), waar ze in de afgelopen zomer zijn geboren, om te beginnen aan een rondreis die enkele jaren zal duren boven het water van de Atlantische Oceaan, zonder daarbij aan land te komen totdat ze, eenmaal seksueel volgroeid, terugkeren naar de eilanden om er te broeden.
Een gedesoriënteerd pardela cenicienta-kuiken in een woonwijk aan de Canarische kust. Foto beschikbaar gesteld door Seo Bird Life.
Helaas komen ze op hun eerste vluchten diverse problemen tegen die ongelukken veroorzaken met, in veel gevallen, een fatale afloop, met de onmiddellijke dood tot gevolg, of een lange lijdensweg.
Onder de gevaren die de pardela-jongen tegenkomen zijn hoogspanningskabels, aanvallen van roofdieren, zoals katten en ratten, en nachtelijke verblinding. Alleen al op Tenerife heeft een duizendtal kuikens te maken met ongevallen die veroorzaakt worden door de laatstgenoemde oorzaak.
Beschermde soort
De pardela cenicienta is een beschermde soort, die is opgenomen in de Listado de Especies Silvestres en Régimen de Protección Especial en in de Catálogo Canario de Especies Protegidas, evenals in de Vogelrichtlijn van de Conventie van Bern (Zwitserland). Bovendien is deze soort opgenomen in het Libro Rojo de las Aves de España (Rode Boek van Vogels in Spanje), in de categorie ‘Kwetsbaar’, vanwege o.a. factoren zoals nachtelijke verlichting in woonkernen aan de kust.
Hoe kan men samenwerken?
In het geval men en gedesoriënteerde pardela aantreft, dient men snel te handelen. Men dient deze voorzichtig te vangen, gebruik een lap stof, of iets dergelijks, om te voorkomen, dat het dier in zijn zenuwachtigheid u pikt.
Eenmaal gevangen, moet men het dier bergen in een donkere doos, liefst van karton, om te voorkomen, dat het zich verwondt aan gaas, of tralies, en met gaten, zodat het dier kan ademen terwijl men de bevoegde overheid waarschuwt, hetzij de politie in de gemeente waar men zich bevindt, of het alarmnummer 1-1-2, ofwel de Milieudienst van de Cabildos (Eilandbesturen) op elk van de zeven Canarische eilanden, die informatie geven over waar, hoe en wanneer men de vogel kan inleveren.
Ook kan men contact opnemen met vrijwilligers-organisaties die zich in deze periode bezighouden met het herstel van de pardelas zoals o.a.:-
- Amigos de las Pardelas,
- ATINA,
- Het Rode Kruis,
- ADAE,
- Emergencias Tamadaba,
- Scouting-groep Tenerife.
Pardela cenicienta (Calonectris diomedea - Kuhls pijlstormvogel).
*Kuhls pijlstormvogel
Kuhls pijlstormvogel is een zeevogel die over het algemeen voorkomt in Zuid-Europa en voor de kust van Noordwest Afrika.
De vogel heeft een dikke kop, en lange, naar voren gebogen vleugels. De spanwijdte bedraagt 1 tot 1,5 meter. Het lijf is 45-55 cm lang. De vogel zweeft en vliegt langzaam. Hij heeft een grote gele snavel en overwegend witte ondervleugels.
De pijlstormvogel maakt in zijn broedgebied luide, klagelijke geluiden, maar is op zee stil. Kuhls pijlstormvogel nestelt tussen de stenen op puinhellingen, waar hij alleen 's nachts op het ene ei broedt. De vogel legt slechts éénmaal per seizoen, dat loopt van maart tot juli.
De pardela ceniucienta eet vis, garnalen, inktvis, kwallen en is ook te zien achter vissersboten om het afval van het wateroppervlak af te halen.
De Calonectris diomedea is één van de zeldzaamste vogelsoorten in Nederland. Het is een zeevogel die soms langs de kust voorbijvliegt. De vogel is in Nederland in zeven gevallen waargenomen tot en met het jaar1998. In de periode daarna ongeveer drie keer. De laatste waarneming in Nederland heeft plaatsgevonden op 8 oktober 2003. De vogel is toen 's morgens gezien bij Westerslag op Texel.
De flamingo als toerist in Maspalomas
Een exemplaar van deze trekvogel
verblijft al een jaar in het Charca
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA - maandag 1 oktober 2012 - Hij is een jaar geleden aangekomen, waarschijnlijk verdwaald, en is gebleven om te leven in het Zuiden van Gran Canaria, bijna als een toerist extra. Sindsdien is de verdwaalde flamingo een attractie geworden in het Charca (Strandmeer) van Maspalomas, maar meer nog is hij een raadsel voor de natuurkenners, want men kent geen enkel geval van een vogel van deze soort die langer, dan twee of drie dagen op het eiland is verbleven.
Miguel Ángel Peña, directeur van het Reserva Natural Especial de las Dunas de Maspalomas (Natuurreservaat van de Duinen van Maspalomas), heeft hem al die tijd bestudeerd en is nog steeds verbaasd elke week de vogel te zien op de zandbanken van Maspalomas. Soms is de vogel alleen, soms samen met andere soorten die zich eveneens verzadigen in La Charca, zoals reigers en zilverreigers, of met soorten die er het gehele jaar leven, de strandlopers en plevieren.
De jonge vogel met zwarte poten in september 2011.
Samen met andere vogels in La Charca de Maspalomas.
De flamingo, zo legt Miguel Ángel Peña uit, is een vogel die ‘incidenteel’ voorkomt op de Canarische Eilanden. Het is zeldzaam, hoewel men exemplaren heeft waargenomen in de lente, of herfst, als ze trekken tussen Europa en Afrika. “Deze verblijft al een jaar op Gran Canaria en, dat is inderdaad nieuw,” merkt de bioloog op. Men kent slechts een geval van een exemplaar dat enkele maanden is verbleven in Las Salinas de Janubio, op Lanzarote, maar op Gran Canaria en de rest van de Eilanden, “is dit absoluut ongekend.”
In september 2011 verscheen de flamingo in Las Salinas de Abajo, op de locatie van wetenschappelijk belang van Juncalillo del Sur, tussen Juan Grande en de Aeroclub. Daar is de vogel een paar maanden verbleven en is vervolgens naar Maspalomas gegaan, Toen de vogel arriveerde was deze jong, met bruine veren en zwarte poten. Nu is het een volwassen flamingo, met roze veren en rode poten. De verantwoordelijken voor het Charca (Strandmeer) weten nog steeds niet waar de vogel slaapt, maar ze vermoeden dat de flamingo ’s nachts zijn toevlucht zoekt in het Tony Gallardo-wandelpark, in een nabijgelegen meer, Ayagaures, of Gambuesa, of op de golfbanen.
Het meest opvallende is, dat het om een trekvogel gaat. “Men gaat ervan uit, dat deze in de lente naar het Península (Schiereiland = het Vasteland van Spanje) vertrekt, maar deze is hier gebleven,” vertelt Peña.
In de zomer leven ze aan kust van de Middellandse Zee, met vaste populaties in Doñana, Fuente de Piedra (Málaga) en in de grote wetlands van Andalusië tot in het Zuiden van Frankrijk. In de winter gaan ze naar Senegal, maar deze geeft de voorkeur aan Maspalomas.
Tweede broedplaats ontdekt op Gran Canaria
van de Bulwer-stormvogel
LA ALDEA - zaterdag 21 juli 2012 - Vrijwilligers van de Asociación Amigos de las Pardelas (Vereniging vrienden van de Pijlstormvogels) en de onderzoekers van de Grupos de Anillamiento Científico Aldebarán (de Wetenschappelijke Werkgroepen Aldebarán) van Gran Canaria, van het Biologische Station van Doñana en leden van de Asociación Canaria para la defensa de la Naturaleza (Canarische Vereniging voor Natuurbescherming) hebben het bestaan bevestigd van een nieuwe kolonie petreles de Bulwer (Bulwer-stormvogels) in een barranco (ravijn) in het binnenland van de gemeente La Aldea.
In een persbericht van de Vereniging Vrienden van de Pardelas staat te lezen, dat dankzij informatie die door Ramón Afonso - een bewoner van het gebied - is verstrekt aan een van de onderzoekers, men observaties heeft gedaan die hebben geleid tot het ontdekken van resten van eieren van de Bulwer-stormvogel, evenals het lokaliseren van een tweede schuilplaats waar deze dieren zich ophouden en, dat men een serie onderzoekingen in gang heeft gezet met het vangen van tientallen volwassen exemplaren, om ze te ringen.
Petrel de Bulwer (Bulweria bulwerii) (Bulwers Stormvogel).
Zijn liefde - en die van zijn buren - voor de natuur die hen omringt en de verzamelde kennis van de volkscultuur vormen een schat aan kennis van de plattelandsbewoner en natuurliefhebber en, hebben tot nu toe gezorgd voor de instandhouding van de locatie.
De petrel de Bulwer (Bulweria bulwerii) (Bulwer Stormvogel) is een bedreigde soort in Europa en uiterst gevoelig voor licht-vervuiling, evenals voor de aanwezigheid van knaagdieren en katten. In de Atlantisch Oceaan nestelt de soort alleen op de Macaronesische Archipels (de Azoren, Madeira, Salvajes, Canarias en Kaapverdië).
In feite telt men op Gran Canaria twee broedplaatsen van deze ongrijpbare, pelagische vogel, wat bepaalde verwachtingen oplevert voor het behoud van de soort op het eiland.
De Majorero-gier herneemt zijn vlucht
PUERTO DEL ROSARIO - zondag 15 juli 2012 - De populatie van de Majorero-gier (Fuerteventura-gier) herstelt zich. Na veertien jaar observeren en herstel van deze autochtone soort, die op punt van uitsterven stond, bevestigt de meest recente telling, dat na de nestelperiode en het grootbrengen van de jongen in 2011, men 230 tot 240 exemplaren heeft waargenomen die in vrijheid leven en waarvan 94 paartjes zijn geteld op 47 locaties verdeeld over geheel Fuerteventura. Een goed bericht over een autochtone soort.
Bij deze zich voortplantende paartjes die gevestigd zijn op 47 broedlocaties, verdeeld over geheel Fuerteventura, mag men ook enkele exemplaren tellen die zijn neergestreken op Lanzarote en op de Chinijo-Archipel, waar men er respectievelijk drie geteld heeft. In het jaar 2000 bedroeg in al deze gebieden het aantal gieren slechts 21.
De Technicus van het Doñana station, Manuel de la Rivas,
toont tijdens zijn werkzaamheden een Majorero-gier.
Deze aasgier, ofwel alimoche canario (Neophron percnopterus majorensis) kwam vroeger regelmatig voor op de gehele Canarische Archipel. Bevolkingstoename en progressief voortschrijdende verstedelijking in de loop van de 20ste Eeuw zijn ten koste gegaan van de aanwezigheid van de aasgier; zodanig, dat de soort zich nu bijna uitsluitend beperkt tot Fuerteventura.
In 1998 is men begonnen met het observeren van deze soort, en met het verschijnen van de eerste gegevens over de staat van instandhouding ervan, zijn de milieu-alarmbellen afgegaan. Onderzoek laat zien dat de grootste bedreigingen elektrocutie zijn door botsing met hoogspanningskabels, illegale vergiftiging, loodvergiftiging door de jacht, menselijke verstoring van broedgebieden en de vermindering van het beschikbare voedsel.
Het in gang zetten van een instandhoudings-programma via het Europese Life-project is bepalend geweest voor de toekomst van de unieke alimoche canario. Het werk van het Cabildo majorero (Eilandbestuur van Fuerteventura) en van het Estación Biológica (Biologisch station) van Doñana, dat ressorteert onder de Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC) (Nationale Raad voor Wetenschappelijke Onderzoek), dat al jarenlang de instelling is die belast is met het uitvoeren van diverse monitorings-programma’s over de populatie en zorgt het afsluiten van samenwerkingsovereenkomsten die soms gefinancierd zijn door de eilandoverheid en andere door de Canarische Regering, hebben hun vrucht afgeworpen en de aasgieren-populatie herstelt zich naar tevredenheid.
Dit exemplaar is te bewonderen in Artis (Amsterdam).
De eilandminister van Milieuzaken, Natalia Évora, heeft de recente gegevens beoordeeld als, “ heel positief want ze vertellen ons, dat het werk tijdens de afgelopen veertien jaar zijn vruchten heeft afgeworpen. Vooral de monitoring en de bewaking van de broedgebieden moet benadrukt worden en er is nu meer dan een dubbel aantal, dan wat er in 2000 is geteld; wat aangeeft, dat er momenteel een grote hoeveelheid koppeltjes is; wat zorgt voor een stabiele populatie van de soort." Ze voegde hier aan toe: "We zijn blij met de betrokkenheid van de samenleving voor het heil van de Fuerteventura-aasgier, over het algemeen heeft de bevolking deelgenomen aan de voorlichtingscampagnes, evenals de mensen die het mees zijn verbonden met het platteland, landbouwers, veetelers en jagers, die zich hebben aangesloten bij onze strijd."
Moeders mooiste.
Om de bedreigingen te doen afnemen voor het voortbestaan van de aasgier heeft men diverse maatregelen genomen, zoals het installeren van van salvapajaros (vogel-reddende onderdelen) op de hoogspanningskabels, het bewaken van de broedgebieden; het houden van campagnes, zowel voor bewustmaking van de bevolking, als ook voor jagersverenigingen en veetelers, ter voorkoming van menselijke aanwezigheid ten tijde van het broeden in de betreffende gebieden; het verhinderen van het gebruik van giftige stoffen in het milieu en, de verbetering van de beschikbaarheid van voedsel voor de soort, door het installeren van voederkasten die sinds 2007 dienst doen in Tiscamanita, die men regelmatig voorziet van vleesresten die afkomstig zijn van het matadero insular (slachthuis, dat beheerd wordt door het Eilandbestuur).
Évora wijst ook op het werk voor de genetische instandhouding van de soort, met medewerking van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria en de twee Universiteiten op de Archipel. Zowel in het Centro de Recuperación de Fauna Silvestre van (Herstellingscentrum voor Wilde Dieren) Tafira, evenals in het Biologisch Station van La Oliva verblijven gewonde exemplaren, die door omstandigheden niet in staat zijn, om in het wild voor zichzelf te zorgen. Deze exemplaren maken het mogelijk, het genetisch materiaal van de soort te bewaren en, ze nemen deel aan verdere studies voor het fokken in gevangenschap.
FILMPJE: Zie ze vliegen!
http://www.youtube.com/watch?v=HtkOHkn84_o&feature=player_embedded
Een fragment uit een documentaire over de vrije vlucht - en het leven in de natuurlijke omgeving - van de Alimoche Neophron Percnopterus.
Maak jouw eigen website met JouwWeb