CULTURELE VERENIGING 
"COMITÉ VAN DE VOLMOLEN"

Persbericht 06/2017:
Met de verschrikkelijke gebeurtenissen die in Catalonië plaatsvonden met de terroristische aanslagen van gisteren, waar sommige fanatische moordenaars het leven verblind hebben van mensen uit verschillende landen die in ons land waren, en  genoten van de cultuur en gebruiken die we aanbieden.
Om deze reden willen we ons met solidariteit aansluiten bij de pijn van de slachtoffers van deze verschrikkelijke momenten .

Om deze reden schort de "Mesa del Batán" het evenement op dat is gepland voor zondag 20 augustus van dit jaar, voor het monument van Alonso Alvarado.

De moorddadige barbaarsheid
zal niet kunnen met de democratische vrijheid van onze samenleving!!

Gran Canaria 18 augustus 2017
"Mesa del Batán"

Vertaling
van de toespraak van de
  Honorair
Nederlandse Consul
voor de
Canarische Eilanden

De vertaling van de tekst, zoals die door zijne excellentie de heer Stanley Weytjens is uitgesproken in het Castillo de Mata in Las Palmas de Gran Canaria op zondag 2 juli, en in La Villa de Santa Brígida op maandag 3 juli 2017.

"Geachte heer Antonio Morales Méndez, president van het Eilandbestuur van Gran Canaria; geachte Luitenant-Generaal mijnheer Pedro Galán; Geachte mevrouw Encarna Galván González, wethouder van Cultuur in het geachte Gemeentebestuur van Las Palmas de Gran Canaria; geachte heer Francisco Marín Lloris, Markies de La Frontera; geachte Kolonel Chef-staf de heer Marcelo de Carlos Huarte, geachte vicevoorzitter van de Nederlandse Vereniging Canarias, Tom Smulders.
De heer Jacobo González Velázquez, en geachte civiele en militaire autoriteiten, Dames en Heren,

Ik wil graag de hooggeachte Heer zijne excellentie Antonio Morales Méndez, president van het Eilandbestuur van Gran Canaria danken, voor het feit dat hij ons, mijn vrouw en mij, op dit prachtige eiland  heeft ontvangen.

Als Honorair Consul van het Koninkrijk der Nederlanden voor de Canarische Eilanden ben ik erkentelijk voor de uitnodiging van de Heer Jacobo González Velázquez oprichter/voorzitter van ‘la Mesa de El Batán’ (het ‘Comité van de Volmolen’) bij de viering van de 418de  verjaardag van het meest relevante  wapenfeit in de gehele geschiedenis van de Canarische Eilanden, zijnde de Aanval op het Real de las Palmas en de Batalla de El Batán (Slag bij de Volmolen).

Op dezelfde wijze wil ik de heer Camps bedanken, mij te informeren over deze gebeurtenissen. Het is een eer voor mij te zijn benoemd  tot eregast voor het gisteren verrichten van de 14 klokslagen, de dagen dat de Nederlandse troepen het Real de Las Palmas en maritieme wateren bezet hebben. Deze klok werd geschonken door de Nederlandse Vereniging Canarias bij de vierhonderdste verjaardag in het jaar 1999.

Destijds was het handelsverkeer tussen Spanje en de toenmalige Republiek der Zeven Verenigde Provinciën uiterst intens ondanks de burgeroorlog in Vlaanderen en het openlijke verzet van de Hollanders tegen de Spaanse overheersing. Dit conflict ontwikkelde zich tot een strijd, toen in 1599 Spanje besloot haar havens volledig af te sluiten voor de Hollandse schepen. Met dat verbod zag de Hollandse economie zich ernstig geschaad omdat het onmogelijk was primaire zaken zoals zout, peper en specerijen te verkrijgen. Dit resulteerde in prijsverhogingen en werkloosheid. De situatie was dermate ernstig dat de Hollanders besloten een expeditie tegen Spanje te organiseren en legden die in handen van admiraal Pieter van der Does, en gaven hem de opdracht zoveel mogelijk schade aan te richten. 74 schepen met 12.000 manschappen en overvloedige artillerie zeilden naar de Canarische Eilanden.

Opgemerkt dient te worden dat Gran Canaria uiterst belangrijk was in het Atlantische scheepvaartverkeer en dat het een ontmoetingspunt was tussen Europa en Amerika. Engelsen, Afrikanen en Hollanders hebben meerdere malen geprobeerd om zich van het eiland meester te maken. Ruim de helft van de bevolking van de eilanden woonde op dit eiland en het Real de Las Palmas was een welvarende stad die suiker, Canarische wijnen en koloniale producten naar de Europese markten stuurde. In ruil, daarvoor importeerde men textiel en ambachtelijk vervaardigde producten.  Deze vruchtbare uitwisseling trok schepen varend onder alle vlaggen aan, op zoek naar levering en handelstransacties. Alleen al in de haven van La Luz kon men al deze havenactiviteiten verrichten, en in tegenstelling tot La Orotava en La Laguna die zich  beschermd in het binnenland wisten, is Las Palmas een open stad naar zee.

Het is opmerkelijk dat grootmachten zoals Engeland, met Sir Francis Drake met de aanval op Gran Canaria en admiraal Nelson op Tenerife, en Holland steeds faalden in de pogingen om de Canarische Eilanden in  te nemen.

Dan, tussen 26 juni en 8 juli 1599 vindt een van de meest tragische gebeurtenissen in de geschiedenis van het eiland plaats. Alles begon met de aanval in de baai van La Luz door de machtige vloot van de Lage Landen. De stad Las Palmas werd geplunderd en in brand gestoken.

De Grancanario’s onder het gezag van de militaire gouverneur Don Alonso de Alvarado verzetten zich tegen de Hollanders met een klein leger van 150 beroepssoldaten en 1.000 miliciens, uitsluitend gebruik makend van de wapens waarover ze beschikten, zoals landbouwwerktuigen en herdersmaterialen maar  met een onmiskenbare heldhaftigheid. Kortom, duizend slecht bewapende mannen met zeer weinig verdediging verzetten zich tegen twaalfduizend Hollanders en hun uiterst krachtige artillerie.

Admiraal Van der Does nam een verlaten stad Las Palmas in. Het eiland was van hem. Terwijl de Hollanders opklommen naar de Volmolen met grote moeilijkheden ondat ze niet gewend waren aan zulk steil terrein, bovendien uitgeput door de warmte, en dat de Canario’s de watertoelevering hadden afgesloten, verdedigde men zich op een heldhaftige wijze. De slachting was zodanig dat toen Van der Does de ramp overzag, hij een snelle aftocht verordonneerde met het aan boord gaan van zijn manschappen, maar die de stad niet verlieten alvorens deze in brand te steken. Admiraal Van der Does moest inschepen met een groot aantal zwaar gewonden.

Las Palmas werd nooit meer hetzelfde. Het betekende een einde te zijn aan een tijdperk van welvaart. Anderzijds was het een grote overwinning die het ontstaan van vrede gaf en de veiligheid op de Canarische Eilanden waarvan we tot op de dag van vandaag allemaal nog steeds genieten.

Aan onze geliefde Nederlanders die, gelukkig, zin hebben om te komen om Las Palmas de Gran Canaria te veroveren, dankzij de nauwe banden van vriendschap tussen de Canarische Eilanden en het Koninkrijk der Nederlanden is er een diepe zakelijke relatie. Elk jaar vinden meer en meer Nederlanders hun weg naar deze prachtige eilanden. Waarop ze met open armen worden ontvangen door de Canarische bevolking.

Dank voor uw aandacht

Vertaling van
de toespraak van de president van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria,
de hooggeachte heer Antonio Moráles 
op 2 juli 2017 bij het monument van Kapitein/Gouverneur  Alonso Alvarado y Ulloa,
bij het Castillo de Mata
in Las Palmas de Gran Canaria:

“Geachte civiele autoriteiten, militairen,  initiatiefnemers van de organisatie van deze viering, Dames en Heren.
Het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria is trots op de geschiedenis waarin honderdduizenden Canario’s een hoofdrol hebben gespeeld die gedurende Eeuwen een ondernemend, betekenisvol, innovatief,  verenigd en modern eiland hebben geconstrueerd.
Deze huidige realiteit die met optimisme naar de kans op vooruitgang kijkt in de eenentwintigste eeuw, is geworteld in een verleden vol van zulke belangrijke en waardige herinneringen en acties zoals la Batalla del Batán ( de Slag bij de Volmolen’), die we vandaag herdenken.

Dat wat we momenteel zijn,  is het resultaat van onze dagelijkse inzet, van de inspanning die we leveren voor het ontwikkelen van onze omgeving, onze familie, ons eiland, onze samenleving. Maar we hebben ook een cultuur geërfd die is gemaakt van de waarden van de tradities, kennis die men heeft opgebouwd gedurende eeuwen en eenheid en de verdediging van ons land en onze vrijheid als onvervreemdbare kenmerken  van een waardig volk dat zorgzaam is voor zijn rechten.

Canarias is een open samenleving die haar cultuur gebouwd heeft op de vermenging van veel invloeden die het ons nu mogelijk maken aan de miljoenen bezoekers etnografische, artistieke, landschappelijke, taalkundige, origineel folkloristische elementen, en verdiensten van zijn  kennis  aan te bieden en te genieten. Gran Canaria in het bijzonder beschikt over enorme mogelijkheden,  we het geluk te genieten met degenen die deze eilandsamenleving vormen en met hen die ons bezoeken.

Deze geschiedenis en dit hoopvolle vereist de inzet van alles en iedereen voor het behouden van  het grondgebied en de menselijkheid die we delen en bewaren op dezelfde lotsbestemming. Dank aan allen, en dat we blijven proosten voor het zijn van waardige erfgenamen van degenen die hoofdrollen speelden en zo waardevol het eiland Gran Canaria hebben verdedigd. Hartelijk dank.

Vertaling van de toespraak van
Kolonel  Marcelo de Carlos Huarte
op 2 juli 2017
bij het monument van Kapitein/Gouverneur  Alonso Alvarado,
bij het Kazemat-Kasteel  in Las Palmas de Gran Canaria:

“Geachte Luitenant-Generaal  Stafchef van het Canarische Commando. Geachte Autoriteiten, Soldaten, Dames en Heren.

Op een dag zoals vandaag, 418 jaar geleden, hebben het Legeronderdeel van Las Palmas en de Grancanarische Milities zich geplaatst gezien  tegenover een machtige Hollandse vloot die hen overtrof zowel in aantal manschappen als in bewapening.

Geconfronteerd met deze overweldigende superioriteit konden de Spaanse Canario’s alleen hun dappere borsten inzetten in bloedige gevechten, waarbij het enige dat telt moed is en het geloof in vechten op de stranden en in dichte bossen. Allemaal helden die ze met hun leven betaalden voor tot vijf keer toe  het verwerpen van  vijandelijke landingspogingen en uiteindelijk het verslaan van de invasiemacht.

Maar net zoals wij bidden in het gebed dat we zingen tijdens onze plechtigheden, is de dood niet het einde, en voor de Spanjaarden die zijn ontvallen, namen anderen pieken en musketten in handen. De stad Las Palmas viel maar de Slag was nog niet ten einde. De heldhaftige Don Alonso, en zijn opvolger Pamo Chamoso,  namen het commando en met een juist oordeel werd de strijd verplaatst naar voordelig terrein.

Op de Monte Lentiscal lanceerden de
nieuwe helden zich opnieuw  met ontbloot bovenlijf  tegen de indringer, het onwaarschijnlijk lijkende bereikend: de overwinning.

De  vijand vluchtte, doden en munitie achterlatend. Het is niet moeilijk voor te stellen dat hoe de Hollanders vanaf hun van het paradijs vertrekkende schepen keken, hoe dicht ze bij de verovering waren, zich vertwijfeld afvragend hoe de Spanjaarden de eerdere overwinning hadden behaald.

Bij ons is de Consul van het  Koninkrijk der Nederlanden, die wij welgemeend danken voor zijn  aanwezigheid. En dat geldt ook voor onze herinnering aan degenen die met eer vochten tegen de betreffende troepen.

Nu aan de voet van dit monument van de Canarische bevolking en het Regiment Canarias-50, held van het Legeronderdeel van Las Palmas.

Maar de geschiedenis is een goede leraar in deze, zoals bij vele andere gelegenheden, en  leert ons dat het Spaanse volk en hun legers onoverwinnelijk zijn bij het strijden met het gezamenlijke gevoel voor het ideaal van het land, maar laat ons zien ook dat de toekomst niet geschreven is.

En dus zijn de Canarische bevolking en het Regiment Canarias-50, held van het Legeronderdeel van Las Palmas, bijeen om eer te bewijzen aan de helden onder aanvoering van de Gouverneur en Kapitein Generaal van Canarias, Don Alonso Alvarado y Ulloa, zij gaven hun leven bij  de verdediging van dit prachtige land en ons geliefde Vaderland Spanje.
Eer en Glorie aan de Helden.

Hartelijk Dank.”

Vertaling van de Historische rede,
in 2017 uitgesproken door de heer
Francisco Marín Lloris,
Markies de La Frontera,
op 2 juli 2017 in de aula van het Kazemat-Kasteel 
in Las Palmas de Gran Canaria:

"Waarde persoonlijkheden, vrienden van het land.
Hartelijk dank, mijn Generaal, om mij uit te nodigen bij deze plechtigheid. Het is voor mij een eer om te zijn gekozen om me tot u te richten op dit aangewezen evenement waarmee men de schrijnende gebeurtenissen herdenkt welke men beleefde op Gran Canaria in  juli 1599 met als reden de invasie van de Nederlandse vloot onder bevel van admiraal Van der Does op deze archipel, want  niet alleen  Gran Canaria was aangevallen, maar ook zij, die van Tenerife, La Gomera en La Palma waren, maar die voor het behalen van de buit, zich op zijn minst hadden moeten voorzien van voedsel en water.

Ongetwijfeld de toen zeer scha-delijk definitieve resultaten voor het eiland door de zware verliezen van materiaal. dat het onderwerp was bij de  Grancanario’s van destijds, en natuurlijk,  moeten de afstam-melingen van vandaag zeer trots op de uitstekende epische oorlog die men, zonder deze te willen, onbe-wust doordrongen zag met het bereikte finale succes, in principe dank zij de heldhaftigheid van de mensen, de organisatie, en de voorbereiding van hun militaire leiders.

Dat is de reden waarom ik bij gelegenheid verschijn met mijn toespraak, de biografie benadrukkend van de meest representatieve personages die naar Gran Canaria bij die gelegenheid naar de overwinning hebben geholpen. Ik heb vermeden, en ik zal meer gedetailleerde beschrijving van de feiten vermijden, in het meteen  toegeven dat ik niet in staat ben een nieuwe vorm toe te voegen aan de opmerkingen van de meeste sprekers die eerder dit podium hebben bezet.

En dan  verwijs ik speciaal naar de meest recente twee in mijn herinnering, dat wil zeggen, de algemene stafchef van de Canarische Eilanden, de edelachtbare heer Pedro Agustín Galán García, hier aanwezig, en de voorzitter van de Ondernemers-vereniging van de Canarische Eilanden, de vooraanstaande  heer Agustín Manrique de Lara y Benítez de Lugo, die hun kennis en onderzoek met duidelijkheid  het meest interessante verhaal gepresenteerd hebben van de gebeurtenissen in die tijd.

Daarom beperk ik me tot de details die het meest het leven van Alonso Alvarado hebben geraakt, aangevuld met bepaalde relatieve aspecten van de  ontwikkelde activeiten van zijn plaatsvervangend luitenant, Antonio Pamo Chamoso, en  in het bijzonder met het noemen van zijn militaire interventie op het eiland. Ik ga het hoofdstuk bekijken dat verwijst naar de persoonlijke geschiedenis van deze twee personen, twee helden, in afwachting van het jaar dat komt, zoals de organisatie heeft voorzien, zal op deze zondag eer te bewijzen zijn  aan het feest en warmte, en uiteindelijk lijkt het me dat we allemaal voldoende het verhaal kennen  van de diepte van de geschiedenis welke zich gedurende als die perioden  heeft  voorgedaan.

Wat ik wel wil zeggen, is, dat het gevaar van de aanval op de eilanden kwam van een mogelijke invasie van Engeland, Holland, en Portugal, met belangstelling voor de Archipel gegenereerd op het Afrikaanse Continent.
De Canarische geschiedschrijver, Antonio de Bethencourt Massieu, bevestigt in zijn werken als onderzoeker, dat het belangrijkste motief voor de piraten-aanvallen op Canarias was, het zilver te  bemachtigen waarvan men aannam dat het destijds in grote hoeveelheden opgeslagen lag op de eilanden, en vooral op Gran Canaria, het grootste bevolkingscentrum van de Archipel.

Het argument voor deze conclusie wordt gerechtvaardigd door het feit dat het zich zou bevinden op de Canarische Eilanden,  gelegen op de rechtstreekse route tussen het Europese Continent en dat wat men toen kende  als Las Indias, als het zijn van een mogelijke haven voor het lossen en opslaan van rijkdom en in het bijzonder zilver afkomstig vanuit die rijke plaatsen, en men daarom  de pretentie had van het invorderen met de inbeslagname van een dergelijke schat.
Ik ga in mijn  lezing van vandaag door met het beschrijven van een reeks van activiteiten van Alonso Alvarado en Pamo Chamoso. Zodanig als in alle aanvallen die zich voorheen voordeden,  inclusief die van voor de komst van de invasie van de Hollanders.

Op 20 augustus 1599 overlijdt kapitein  Alonso Alvarado vanwege de verwondingen die hij opliep in de strijd tegen de Hollander, en hij met alle eer werd begraven in de Kathedrale Basiliek van Santa Ana van het Real de Las Palmas. Deze unieke evenementen, met twee militaire helden in  de hoofdrol, die niet afkomstig zijn  van de Canarische Eilanden, met onbeperkte moed en professionaliteit, samen met andere beroepssoldaten en milities, gevormd door burgers in hun strijd betreffende de verdediging van Gran Canaria, verdienen jaarlijks te worden herinnerd en herdacht zoals  we vandaag doen.

Het is daarom dat op 2 november 1973 het besluit genomen is door een groep vrienden van Santa Brígida, om de 60 helden  aangevoerd door Alonso Alvarado te eren die hun leven gaven in de aanval van de Hollandse indringer in 1599, die onze hartelijke gelukwensen  mogen ontvangen, want dit initiatief heeft een georganiseerde groep opgeleverd, die vandaag actief is, en waarvan ook een vertegenwoordiging deel uitmaakt van het Regiment Lichte Infanterie Canarias-50, die de naam heeft gekregen van Comité van de Volmolen, sindsdien voorgezeten door Jacobo González Velázquez, die veel en belangrijke plechtigheden  realiseert op de datum waarop men elk jaar de Slag bij de Volmolen herdenkt.

Wat ik met betrekking tot Alvarado en Pamo Chamoso echter wil benadrukken, is de plechtigheid die heeft plaats gevonden op 30 april 2007, op verzoek van dat Comité van de Volmolen, waarbij  de Gemeente Santa Brígida het akkoord tot deze viering heeft aangenomen in de Gemeenteraads-vergadering, waarin men de verbroedering heeft goedgekeurd tussen La Villa de Valverde de Mérida, Provincie Badajoz, de geboorteplaats van beide persoonlijkheden aan wie ik nu refereer, en La Villa de Santa Brígida.

Bij deze plechtige ceremonie, waarin voorgingen de burgemeester mevrouw Ángeles Frutos Gamal, burgemeester van La Villa de Valverde de Mérida, en de heer Antonio Díaz Fernández, burgemeester van La Villa de Santa Brígida, had ik de eer aanwezig te zijn en het woord te voeren in mijn hoedanigheid destijds als Voorzitter van de Koninklijk Economische Maatschappij van Vrienden van het Land, van Gran Canaria.

Ik herinner me dat ik in mijn betoog onder andere gezegd heb: “Er is geen twijfel over dat deze stedenband  uiterst gerechtvaardigd is en beide gemeente-besturen onderscheidt, omdat enerzijds op Canarias, en in het bijzonder in Santa Brígida, men nooit de prestatie kan vergeten van deze twee helden, de Kapitein Gouverneur Alonso Alvarado en de luitenant Antonio Pamoso, beide afkomstig uit Valverde de Mérida, en anderzijds de inwoners van Valverde de Mérida die trots mogen zijn dat hun land personen heeft voortgebracht zoals de genoemden die een  zo verdienstelijke en heldhaftige dienst hebben geleverd in de verdediging van Canarias  en aldus voor Spanje.

Een vaderlandse instantie zoals ik de oorsprong en de uitvoering definieer van de Real Sociedad Económica de Amigos del País de Gran Canaria,  niet afwezig bij een gebeurtenis van deze omvang, overwegende dat als in 1988, de voorzitter van de Koninklijke Economische Maatschappij, de heer Nicolás Diaz-Saavedra de Morales, zijn erkenning wilde laten blijken voor dit historische feit, door aan  de Gemeente Santa Brígida de banier van El Batán te overhandigen tijdens  een emotioneel evenement dat heeft plaatsgevonden in deze gemeente.

Nadien in 1999, vanwege de viering van de 400ste verjaardag van de Hollandse aanval op Gran Canaria, heeft de Real Sociedad Económica de Amigos del País ook met enthousiasme en effectiviteit meegewerkt aan de diverse onderdelen van het ambitieuze, gezamenlijk ontworpen  programma tussen het militaire gedeelte van Canarias, zijnde haar Stafchef-Generaal, de  excellente heer Antonio Ramos  Izquierdo Zamorano, en het Eilandbestuur  van Gran Canaria, voorgezeten door de excellente heer José Macias Santana († 2017).

In deze viering heeft de  Koninklijke Economische Maatschappij deelgenomen aan het schrijven en redigeren van een prachtige uitgave met de samenvatting van het ontwikkelde programma, en heeft een plechtige ceremonie gehouden op het hoofdkantoor,  waarbij men aan het Regiment Lichte Infanterie Canarias-50, in de woorden van sommige historici, in staat om een zweem van laatste eer te geven aan de geschiedenis van Gran Canaria, onderscheiden met de Zilveren Medaille van de Real Sociedad Económica de Amigos del País van Gran Canaria, de hoogste onderscheiding die deze Instantie, afgezien van de  gouden medaille, welke volgens haar statuten, uitsluitend voorbehouden is aan het staatshoofd, koning Juan Carlos I.

Tot slot wil ik het vertrouwen en verlangen tot uitdrukking brengen dat deze stedenband in de toekomst sterke banden van vriendschap en goede betrekkingen tussen de twee plaatsen zal behouden, waardoor de realisering van projecten van belang is voor beide partijen. Nu, dit gezegd hebbende, heeft vorig jaar  een groep vrienden met sociale vestiging in  La Villa de Santa Brígida, ons wel de  Broederschap van de oude Wijnstok genoemd, we projecteren het activiteitenplan van dit jaar, en hebben we besloten om een reis te ondernemen naar verschillende plaatsen van het Iberisch schiereiland, waarbij we de stad Mérida willen bezoeken.

We konden de toenadering tot  de stad van Valverde niet vergeten, zoals ik al zei, verbroederd met Santa Brígida.  En dat in de erkenning van de oorsprong van dergelijk vooraanstaande  personen  van de Extremadurese  adel,  zoals  hun ridderlijke zonen waren, de Kapitein/Gouverneur Alonso Alvarado en zijn Luitenant, de letterkundige Antonio Pamo Chamoso, gelegerd in Las Palmas, om de waardering te tonen die elke Canario hen verschuldigd is vanwege de heldhaftige Slag waarin zij voorgingen in het commando van de overwinning van de Canarische milities die hun leven gaven aan  het  invasieleger, bestaande uit de Hollandse vloot, aangevoerd door de admiraal Pieter van der Does.

Met het grootste gedeelte van het Gemeentebestuur, heeft ons in hun Gemeentehuis ontvangen,   samen met hun Burgemeester de heer Francisco José Vizcaíno Pantoja, en nadien is men overgegaan tot de welkomstceremonie in de Vergaderzaal van het gemeentehuis, en  tot het tekenen van het Stedenband-boek dat het Comité van de Volmolen heeft geschonken aan de vorige burgemeester, de heer Pedro Vizcaíno, toen we een bezoek aan het dorp hebben gebracht waar we de kerk van Santa Marina hebben kunnen bewonderen, waarin Don Alonso Alvarado en Antonio Pamo Chamoso zijn gedoopt, en de omliggende straten die gewijd zijn aan beide militairen, de palmen-oases die zijn aangeplant  in de gemeentelijke groenstroken geschonken door de Jardín Canario de Viera y Clavijo.

En na het bezoek aan deze stad, vastgelegd te hebben met een uitgebreide reeks foto’s van de groep, heeft de broederschap de reis voortgezet richting Córdoba, de volgende bestemming, met de tevredenheid te hebben voldaan aan het tonen van onze dankbaarheid en genegenheid voor het dorp waar zulke vooraanstaande personen geboren zijn, en aan wie wij het eiland Gran Canaria te danken hebben.

Tot slot wil ik herinneren aan de 60 mannen die onder leiding van Alonso Alvarado, werden neergeschoten en gedood in de strijd tegen de Nederlandse invallers in 1599, en dat men op initiatief van het Comité van de Volmolen een  plechtigheid heeft georganiseerd  met het leggen van een lauwerkrans aan de voet van het monument, als zodanig met de hoogst mogelijke relevantie aan de gebeurtenissen die we vandaag vieren, en zeker de omwonenden van dit Kazemat-Kasteel eert.

We hopen dat het Ministerie van de  Canarische  Regering,  waaraan is gevraagd op het monument een plaquette aan te brengen met de namen van de dappere mannen die hun leven gaven in de verdediging van Canarias, ook zal voldoen aan dit verlangen, en dat men in de nabije toekomst kan zien dat men aan dit verzoek heeft voldaan, hen de grootse erkentelijkheid van de Canario’s te geven.

Hartelijk dank. Ik heb gezegd.”

 Voorlezing door
Antonio Contreras,
de presentator
tijdens de jaarlijkse herdenkingsplechtigheden, van  de brief welke naar
het' 'Comité van de Volmolen'
is gestuurd
door de edelachtbare heer Francisco José Vizcaíno Pantoja, burgemeester van Valverde de Mérida (provincie Badajoz), geboorteplaats van de Kapitein Militaire Gouverneur Alonso de Alvarado y Uloa, en van zijn plaatsvervangende Luitenant
Antonio Pamo Chamoso:

 “Aan het Comité van de Volmolen)

Villa de Valverde de Mérida, 24 juni  2017.

Meegedeeld om te worden voorgelezen tijdens de viering van de  418de  verjaardag  van de  overwinning met  de Slag bij de Volmolen.

Een jaar temeer,  als burgemeester van het stadsbestuur van Valverde de Mérida, Badajoz, in de vertegenwoordiging van de Gemeenteraad waaavan ik de eer heb die voor te zitten, zijn we enthousiast en dankbaar dat onze stem wordt gehoord door onze broeders op Gran Canaria, in de verheffing en de erkenning van het werk dat is ontwikkeld door Alonso Alvarado en Antonio Pamo Chamoso in de verdediging van Gran Canaria en Spanje

Ik wil het eervolle bezoek van vorig jaar benadrukken aan mijn geliefde gemeente, door een delegatie van vooraanstaande personen van de Canarische bevolking met aan het hoofd de heer Francisco Marín Lloris, Markies  de La Frontera. Dat was voor alles een sterke omarming.

Ten slotte zullen onze harten aanwezig zijn bij alle geprogrammeerde plechtigheden voor de viering van de overwinning van la Batalla del Batán (de Slag bij de Volmolen), waarvan dit ons met trots vervult.

Een vaderlandslievende dag toegewenst vol geschiedenis en menselijke erkenning.

De burgemeester van de Gemeente Valverde de Mérida, de heer Francisco José Vizcaíno Pantoja.”  

Vertaling van na de  Historische  lezing 2017,
gehouden  slottoespraak door de officiële chroniquer van de Gemeente
Las Palmas de Gran  Canaria en
van Gran Canaria,
Juan José Laforet Hernández, als vertegenwoordiger van het Gemeentebestuur van Las Palmas de Gran Canaria:

“Geachte Luitenant-Generaal; geachte Consul van Nederland; geachte spreker Markies de La Frontera; geachte Kolonel Chef-Staf van het Regiment Canarias-50, ‘Dat van de Volmolen’;  Mijnheer de voorzitter van La Mesa del Batán; geachte voorzitter van de Koninklijke Economische Maatschappij Vrienden van het Land, van Gran  Canaria. Dames en Heren.

Namens het voorzitterschap van het Eilandbestuur van Gran Canaria, maar ook vanuit het Gemeentebestuur van Las Palmas de Gran Canaria als Officieel Chroniqueur van het eiland en van haar hoofdstad, heeft men mij aangeboden enkele welkomstwoorden te zeggen bij deze belangrijke plechtigheid die over enkele ogenblikken voltooid zal zijn. Gran Canaria, en haar hoofdstad kunnen hun geschiedenis niet begrijpen zonder een: vóór en een: ná, de herdenking  van de Volmolen.

“In deze uren van de vooravond, de vooravonden zijn soms emotioneler dan de dag van de viering zelf,  in deze uren van afwachting herinner in me nu,  dat wat er had kunnen zijn 418 jaar geleden,  momenten van angst zowel aan de ene als aan de andere kant.

Aan de ene kant, omdat men bereid is zich naar het binnenland van een eiland te begeven dat ze niet kennen,  nog steeds niet het klimaat kennen, de geografie,  en wat men tegen zal kunnen komen, en ook in dit geval,  spreekt men over het algemeen van winter en hier was het over het algemeen zomer,  waren aan de  andere kant  voorbereide soldaten van de Legeronderdelen die op dit eiland waren, allemaal vrijwillige miliciens die hun leven gaven,  veel al gevallen in de eerste dagen van deze strijd waarin ze veranderden in ware helden, in een waarlijk verenigd leger, sterk , dat een machtig, heel machtig,  leger kon verslaan.

Want nu, 418 jaar daarna, beleven de stad Las Palmas de Gran Canaria, en  het eiland Gran Canaria, deze vespers ook met ware emotie, met oprechte bezorgdheid; bezorgdheid, over de toekomst, zoals de President van het Eilandbestuur  heeft opgemerkt in zijn woorden.

Zorgen in de wetenschap dat we samen veel zaken kunnen bereiken, en dit is de boodschap,  dat toen ze ons verlieten,  ons hebben achterlaten met dat eeuwige licht, waarvan ik geloof dat die aan ons is achtergelaten door de moedige miliciens en soldaten die Gran Canaria hebben verdedigd in deze slag bij de Volmolen, die op enigerlei wijze de verjaardag vieren van de van de grote admiraal Pieter van der Does, een groot militair, die ons niet aanviel als een Corsair,  helemaal niet, maar als een grote beroepsmilitair die wist wat hij deed.

Nu ook, zoals de Kolonel van het Regiment Canarias-50 heeft opgemerkt, hebben de vijanden van andere tijden, tegenwoordig het geluk vrienden te zijn, en die klokken welke ze meenamen, door de Nederlanders zelf werden teruggebracht, en dat het morgen de Consul zal zijn die deze luidt en dat signaal van deze klokslagen op deze grote dag opnieuw Gran Canaria wekt en men dat als zodanig zal vieren, zoals we dat hedenavond al gevierd hebben.

Gelukkige viering bij  de Volmolen voor iedereen. Hartelijk dank met felicitaties voor de  sprekers van  deze Lezing die ons op deze vesper kippenvel heeft bezorgd, die ons bewust maakt en veel meer.

Mijn Luitenant Generaal hartelijk dank, in naam van de  Gemeente Las Palmas de Gran Canaria en namens het Eilandbestuur van Gran Canaria.

Hartelijk dank aan iedereen voor uw aanwezigheid bij deze plechtigheid.”