Overleden
Manolo 'el Guanche' bij een brand in zijn grotwoning
De overledene is een zeer populaire buurman in de Noordwestelijke gemeente van Gran Canaria
GÁLDAR - woensdag 19 december 2018 - Een brand in een grotwoning van Gáldar veroorzaakte in de vroege uren van dinsdag 18 op woensdag 19 december 2018 de dood van een populaire figuur uit de Noordwestelijke gemeente, Manolo 'el Guanche'.
Het evenement vond plaats om 03:03 uur in het interieur van zijn grotwoning, gelegen aan de Calle José Suárez Falcón, naast de Bajada de las Guayarminas, ter hoogte van de Cueva Pintada.
Manolo ´el Guanche´ snijdt brood op het Plaza de Gáldar.
Lokale politieagenten, brandweerlieden van het Consorcio de Emergencias de Gran Canaria (Noodconsortium van Gran Canaria), een eerste hulp spoedeisende arts en een ambulance van de Canarische Nooddienst (SUC) gingen na ontvangst van de waarschuwing ter plaatse. De brandweer van Gáldar moest later om hulp vragen aan de collega's van de brandweer van Arucas vanwege de omvang van het evenement.
De focus van het vuur bevond zich in de slaapkamer en in een rechter zijkamer van de grotwoning. Het lichaam van 'El Guanche', die op krukken lag, stond naast het raam, dat open was, net als de deur. Brandweerlieden gebruikten tussen de 700 en 800 liter water. Vervolgens heeft de huisarts de dood bevestigd en heeft de Guardia Civil het onderzoek naar het incident overgenomen. Ondanks de omvang van het vuur was er geen reden om nog meer blessures te betreuren.
El chaleco (het vest) normaal kledingstuk
Manolo stond bekend als 'el Guanche', wat ook zijn tweede achternaam was. "Zijn naam was Manuel Brito Guanche, hij is een van de weinige Guanches wiens achternaam in Gáldar is", herinnert de burgemeester van de gemeente, Teodoro Sosa, die zijn dood betreurt.
"De aboriginal van Canarische afkomst had het en oefende het, hij droeg altijd een gilet (mes) dat hem kenmerkte, hij was altijd goed voorbereid, hij was een heer als een galdense, hij was erg beleefd, hij leefde dag nacht, hij was zeer bekend in de gemeente ," voegt Sosa eraan toe.
"Manolo was historisch verbonden met folklore in onze stad, we twijfelen er niet aan dat hij Gáldar zo graag wilde en voelde, we zullen hem altijd herinneren in de Bajada de la Virgen de la Vega, waar hij samenwerkte met de pottenbakkers en de stem van de nacht zette van de ronden was hij in alle partijen aan het zingen en in de omgeving van het plein," vervolgt burgemeester Sosa.
De 'el Guanche' zei graag, dat niemand zoals hij beter wist hoe de Bolero voor Gáldar te zingen. "Het was van deze gemeentelijke figuren die er in alle steden zijn." Hij zei altijd, "Aangezien ik niemand heb om de Bolero voor Gáldar te zingen", waardeerde Sosa met betrekking tot het beroemde lied van Ignacio Rodríguez. "Het is bijna het volkslied van Gáldar, hoewel het officieel niet als zodanig is goedgekeurd," zegt Sosa.
Que descanse en paz
Overleden
Antonio Calcines,
voormalig burgemeester van Agaete
Beroepsarts, leidde de Noordelijke Gemeente tussen 1995 en 2013
Antonio Calcines Molina,
voormalig burgemeester van de stad Agaete voor achttien jaar
en arts van beroep, is na een lange ziekte,
overleden op dinsdag 18 december 2018
AGAETE - dinsdag 18 december 2018 - Dokter van beroep, hij werkte in het gezondheidscentrum van Caideros de Gáldar op hetzelfde moment dat hij burgemeester van Agaete was, en verkoos beide beroepen te combineren tot zijn pensionering.
Hij ging de politiek in in de jaren negentig en won de gemeenteraadsverkiezingen van 1995, waarbij hij het grootste deel van de socialistische Javier Tadeo aannam, die in de voorgaande acht jaar zijn functie had vervuld.
Hij was vicepresident van de Federación Canaria de Municipios (Fecam) (Canarische Federatie van Gemeenten ) en president van de Mancomunidad del Norte de Gran Canaria ( het Gemenebest van Noord Gran Canaria in) twee fasen (1998 en 2006).
Condoleances van de Partido Popular (PP)
De presidente van de Partido Popular van Gran Canaria, Australië Navarro, heeft erop gewezen, “ dat ons zojuist een goede vriend, een groot persoon, en een uitstekende politicus heeft nagelaten." Antonio verdedigde altijd de belangen van Agaete boven alles, en wijdde veel van zijn leven voor de openbare dienst, zowel in zijn politieke aspect als in zijn beroep als arts. "
"De hele Partido Popular van Gran Canaria is diep bedroefd door het trieste nieuws van de dood van Antonio, een man die altijd trouw was aan de afkorting van de partij en een burgemeester die zeer geliefd en gewaardeerd werd door de burgers van Agaete en andere gemeenten in het Noorden van Gran Canaria; zijn dood is een groot verlies, hij was een partner die opviel voor zijn werk en voor de toewijding die hij altijd had met het feest, zijn stad, en zijn buren, zijn werk, toewijding, integriteit, en eerlijkheid als zijn beste erfenis, "zei Navarro.
Australië Navarro, namens degenen die deel uitmaken van de Partido Popular, wilde overbrengen naar het populaire raadslid in het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, Menchu Rosario, de echtgenote van Calcines, en hun kinderen Eduardo en Ariadna; alle genegenheid, affectie, en steun, van het populaire Gran Canaria.
Afscheid van de burgemeester van de Villa voor 18 jaar
De ex leider van de PP heeft het beleid in 2013 verlaten vanwege gezondheidsproblemen Antonio Calcines Molina, voormalig burgemeester van de stad Agaete, is op dinsdagmiddag 18 december 2018 overleden in het Hospital Imsular van de hoofdstad Gran Canaria na een lange ziekte. Hij was 65 jaar oud en 18 jaar daarvan droeg hij op aan de Noordelijke gemeenteraad, van waaruit hij enkele van de meest representatieve infrastructuren van de gemeente promootte.
Arts van beroep, eerst in Agaete en vervolgens in Caideros de Gáldar, bezette Calcines het kantoor van de burgemeester van 1995 tot 2013, altijd vertegenwoordiger van de Partido Popular (PP), en moest zich vanwege gezondheidsproblemen halverwege zijn vijfde termijn terugtrekken uit het actieve beleid. Hij werd vervangen door zijn vrouw, Maria del Carmen Rosario Godoy, huidig raadslid van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria en leider van de oppositie in de gemeente Agaete.
Antonio ging de politiek in in de jaren negentig en won de gemeenteraadsverkiezingen van 1995, waarbij hij het burgemeestersambt overnam van de socialist Javier Tadeo, die de vorige acht jaar de leiding had gehad. Antonio was vicepresident van de Canarische Federatie van Gemeenten (Fecam) en president van het Gemenebest van Noord Gran Canaria in twee fasen (1998 en 2006). Hij combineerde altijd het openbaar ambt met zijn beroep als arts.
Tijdens zijn ambtstermijn waren er, naast andere werken en uitvoeringen, de natuurlijke zwembaden van Las Salinas, de toeristische herontwikkeling van Puerto de Las Nieves, het rouwcentrum, de renovatie van de Avenida de los Poetas, het sociale centrum en de school van El Risco, het openbare zwembad van El Valle, het sportcomplex van Fuensanta, en het La Rama museum.
De huidige burgemeester van Agaete, Juan Ramón Martín, belegde op dinsdagavomd 18 december 2018 een buitengewone en dringende plenaire vergadering om drie dagen rouw te verklaren met vlaggen op halfstok en zwart lint. "We betreuren de dood van de voormalige burgemeester en we betuigen de condoleances aan zijn familie en aan alle vertegenwoordigers en leden van de PP in Agaete en Gran Canaria," zei Martín.
"Ik ontmoette hem direct van 2007 tot 2011, toen ik raadslid was in de oppositie, hij was een uitstekend persoon, we hadden veel verschillen in het politieke aspect, maar ik heb niets om hem te verwijten, iedereen verdedigde zijn posities maar persoonlijk hadden we geen enkele. Er was altijd veel respect, hij vocht voor het welzijn van de mensen, " zei Juan Ramón Martín.
De voorzitter van de PP van Gran Canaria, Australië Navarro, bracht de erkenning en genegenheid van de leden van de partij over op zijn vrouw en hun twee kinderen, Eduardo en Ariadna, en verklaarde dat hij was overleden, "een geweldige vriend, een groot persoon, en een uitstekende politicus, omdat Antonio altijd de belangen van Agaete verdedigde ten opzichte van al het andere, en een groot deel van zijn leven wijdde aan openbare dienstverlening, zowel aan zijn politieke kant als in zijn beroep als arts. "
"De hele PP," voegde zij eraan toe, "is diep bedroefd door het trieste nieuws van de dood van Antonio, een man die altijd trouw was aan de initialen van de partij en een burgemeester die zeer geliefd en gewaardeerd wordt door de burgers van Agaete en de rest van de Noordelijke gemeenten vann Gran Canaria, zijn dood is een groot verlies, hij was een partner die opviel door zijn werk en door de toewijding die hij altijd had met het feest, zijn stad en zijn buren, zijn werk, toewijding, integriteit en eerlijkheid, zijn beste nalatenschap , "zei zij.
Fernando Bañolas, zijn collega als arts en als voormalig burgemeester van Guía, benadrukte, “dat Antonio een zeer attente persoon was,” en herinnerde eraan, “dat Antonio rond de eeuwwisseling erg hard werkte vanuit Agaete en vanuit het Gemenebest, zodat de Noordelijke regio niet langer de groot vergeten van het eiland was ."
Teodoro Sosa, de huidige burgemeester van Gáldar en achterneef van Calcines, zei dat als iets hem kenmerkte zijn strijd was voor zijn aangenomen gemeente, omdat hij vanaf zijn geboorte een Galdense was. "Hij vocht op een felle manier voor zijn mensen en we hebben vele jaren werk in het Gemenebest en de Fecam gedeeld, en we hebben elkaar ontmoet in vele bijeenkomsten ter verdediging van dit gebied, waar er zeer hechte relaties zijn. Hij was een arts in de omgeving van Gáldar en werd daar erg geliefd, van Hoya de Pineda tot Juncalillo, hij kende de mensen van top tot teen, en hij bleef die geest van de landelijke dokter behouden ," zei Sosa.
Tomás Pérez, burgemeester van La Aldea, beschreef hem, “ als een vriend en een goed persoon, “ en dat hij een grote herinnering zal houden aan zijn deelname aan de strijd voor de nieuwe weg van Andén Verde. "Het was heel direct de zaak tussen La Aldea en Agaete, altijd heel correct, we hadden geen onenigheid, we werkten hand in hand in veel projecten," concludeerde hij.
Que descanse en paz
Overleden
Marilyn Hezemans Sedó Garcia - Tuñon,
de weduwe van
destijds Consul
Joep Hezemans
SANTA BRÍGIDA - vrijdag 22 juni 2018 - Op donderdag 21 juni 2018 om 19:00 uur s in de parochiekerk van San José y San Juan Evangelista (gemeente Santa Brígida - El Monte Lentiscal) de H. Mis van Requiem gecelebreerd voor de zielsrust van de op zondag 10 juni 2018 overleden Marilyn Hezemans Sedó Garcia - Tuñon, de weduwe van destijds de Nederlandse consul Joep Hezemans.
IN MEMORIAM
Marilyn Hezemans - Sedó Garcia Tuñon
* 15 augustus 1931 - † 10 juni 2018
Marylin's dochter, Marta, heeft laten weten, dat haar moeder in besloten kring is gecremeerd op maandag 11 juni 2018.
Derde van links Marta Hezemans.
Overleden:
De matriarch van Bodegas ‘El Grifo’
MADRID - zondag 18 maart 2018 - Antonia Rodríguez-Bethencourt García, moeder van de eigenaren van de oudste bodega (wijnmakerij) van Canarias, is in Madrid overleden in de leeftijd van 104 jaar, (zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Matriarch).
"Een vrouw met een sterk karakter en verliefd op het landschap van Lanzarote," dat is hoe zij Antonia Rodríguez-Bethencourt García kenden die op zaterdag 17 maart 2018 in de leeftijd van 104 jaar is overleden in Madrid. De stammoeder van het wijnhuis ‘El Grifo’ op Lanzarote, de oudste wijnmakerij van de Canarische Eilanden welke ze erfde van haar moeder Manuela García-Durán Parrilla (getrouwd met de arts van Lanzarote, Fermín Rodríguez Bethencourt), tot ze het wijnhuis in 1982 schonk aan haar kinderen, Juan José en Fermín Otamendi, de huidige eigenaars van de faciliteiten gelegen in het natuurlijke landschap van La Geria.
IN MEMORIAM
Antonia Rodríguez-Bethencourt García
*19214 - †2018
Zij was de weduwe van Juan José Otamendi Soravilla, met wie zij vijf kinderen kreeg: Lolina, Juan José, María de los Ángeles, Antonia, en Fermín Otamendi Rodríguez-Bethencourt.
Na in Arrecife te zijn getrouwd, verhuisde ze naar Pamplona, waar ze heeft gewoond tot de dood van haar man. Doña Antonia is Lanzarote echter nooit vergeten, waar ze vaak naar toe reisde om haar kinderen te bezoeken, aan wie ze liefde voor haar land heeft bijgebracht.
De uitvaartdienst vindt plaats op maandag 19 maart 2018 om 20:30 uur in de parochie Santa María del Monte Carmelo (Calle Ayala, 33) in Madrid.
Antonia Rodríguez-Bethencourt García ruste in vrede
Overleden:
María del Carmen Benítez de Lugo y Massieu,
Gravin van Arucas, Gravin van La Vega Grande
Ze was voorzitter van de NGO Futuro Nuevo,
dochter van de markiezin van Arucas,
en echtgenote van
de graaf van La Vega Grande, Alejandro del Castillo
ARUCAS - dinsdag 9 januari 2018 - María del Carmen del Castillo Benítez de Lugo y Massieu is na een lang ziekbed overleden op dinsdag 9 januari 2018, in de leeftijd van; 78 jaar; zij was de echtgenote van de graaf van La Vega Grande, Alejandro del Castillo y Bravo de Laguna; en dochter van Luis Juan Francisco Benítez de Lugo y Ascanio, IX marqués de la Florida, en María del Rosario Massieu y Fernández del Campo, III marquesa de Arucas.
IN MEMORIAM
María del Carmen Benítez de Lugo.
*1928 - †2018
Een groot deel van haar leven heeft ze zich gewijd aan sociaal werk, ze was voorzitter van de goede doelen-organisatie Nuevo Futuro, die tehuizen voor kinderen in nood regelt en jaarlijks een markt organiseert ten voordele van deze kinderen.
Het overlijden van María del Carmen Benítez de Lugo en Massieu, gravin van Vega Grande de Guadalupe, heeft enorme ontsteltenis veroorzaakt in de samenleving van Gran Canaria.
“ Ze was een vrouw met een enorme sociale en culturele zorg, met een voortreffelijke manier van zijn,” aldus Jerónimo Saavedra, vriend van de familie.
Ze was moeder van vijf kinderen: Alejandro, Iván, Fernando, María del Carmen, en Patricia.
Volgens haar wens is ze in volledige beslotenheid van de familie begraven in Arucas.
Op donderdag 11 januarj 2018 is er om 19:20 uur een uitvaartdienst in de Kathedraal van Las Palmas de Gran Canaria.
María del Carmen ruste in vrede.
Overleden: De kunstschilder Alejandro Reino
CANARISCHE EILANDEN - woensdag 3 januari 2018 - De kunstenaar Alejandro Reino, is in Las Palmas de Gran Canaria op zijn verjaardag op 3 januari 2018 overleden in de leeftijd van 83 jaar.
Alejandro Reino zette zijn eerste stappen in de schilderkunst op een autodidactische manier en zijn werk bevindt zich momenteel in zulke belangrijke collecties als die van de Reyes de España (Koningen van Spanje), in de verzameling van koning Hassan II van Marokko, van Manolo Millares, van Alfredo Kraus en van de Canarische Regering.
IN MEMORIAM
Alejandro Reino.
1935-2018
Alejandro Reino heeft ook een productief veel portretten geschilderd, waaronder die van Mohamed VI en Hassan II en de Koninklijke Familie van Marokko, van koning Simeon van Bulgarije, van beroemde mensen zoals Yves Saint Laurent, en van de presidenten van de Deelstaat Canarias
De kunstenaar bracht zijn eerste jaren door in Santiago de Compostela, van waaruit hij op 14-jarige leeftijd terugkeerde (1949). Hij werkte als omroeper bij Radio Las Palmas en maakte deel uit van de Stichting Radio Atlántico. Zijn muziekprogramma's waren zeer geïnteresseerd in Manolo Millares, die hem probeerde te ontmoeten en hun vriendschap begon. In 1955 verhuisde hij samen met Millares, Martín , en Manuel Padorno naar Alcantara; en In Madrid werkte hij voor Cristóbal Balenciaga met wie hij naar Parijs reisde.
Dit portret van Juan de León y Castillo
is geschilderd door Alejandro Reino.
Alejandro Reino, de kunstschilder die keek naar de toekomst
De Grancanarische kunstschilder noemde zichzelf een fanatieke liefhebber van het 'leven', en heeft een collectie portretten geschilderd die hij vervaardigde in de jaren van 1985 tot 2015.
De grijze haren van Alejandro Reino (Las Palmas de Gran Canaria, 1935) stonden in tegenstelling tot de geest van avontuur en toewijding aan, "het leven".
De 82-jarige schilder bleef de perfecte foto nastreven, degene die hem ‘bevielen’; nieuwe kunststofstrategieën herhaalde, en de penseelstreek van klassieke afbeeldingen cultiveerde. Misschien omdat voor hem, zoals hij zei, “het resultaat niet belangrijk is, maar dat het is om het te doen, en het leven belangrijker is dan mijn werk. Leven is het belangrijkste.”
Toen Alejandro Reino werd gevraagd over hoe hij begon te schilderen, leek het erop dat hij het toevallig deed: dat hij op een dag de microfoon van Radio Atlántico verliet en op magische wijze wist hoe te tekenen. Misschien is een deel van het verhaal waar, en misschien wel omdat hij op autodidactische manier leerde, en zei, “ dat schilderen ‘niet zo gecompliceerd’ is. Wat het schilderij ingewikkeld maakt, zijn de tijden.”
Hij heeft gezegd dat hij al jaren portretten van vrienden, en hem onbekenden, heeft geschilderd, “para hacer mano” ("om een hand te geven"). Misschien om tegemoet te komen aan de verzoeken van monarchen, presidenten, of mensen met een hoge koopkracht, degenen die een van hun portretten 'bestelden'.
Een nadenkend jongetje.
Daarin legde Reino al zijn talent, dat is veel, maar niet zijn vrijheid. Die was gereserveerd voor wat hij deed voor het pure plezier, om te zien hoe ver zijn verbeelding en zijn eigen hand gaan.
Dat is waarom, samen met een recent olieverfschilderij met een klassieke lijn, men een werk kan aantreffen dat fotografie en inkt combineert.
Dat is de reserve voor wat Reino in 2015 op zijn 80ste verjaardag in première heeft gebracht, wat niet wil zeggen dat het verankerd is in het verleden. Bovendien betreurde hij dat veel artiesten niet veranderen met hun tijd.
"Mensen zijn terughoudend in het betreden van een nieuwe beschaving en bij het schilderen gaan we een nieuwe taal in. We zijn in de 21ste eeuw, de beschaving verandert, maar er zijn mensen die zich vastklampen en die blijven vasthouden aan wat ze hadden. Het maakt mij niet uit wat er achter me staat. Als ze me vertellen dat ik een oudere ben, vertel ik hen wat dat betekent omdat ik in mijn zesde tijdperk ben. Door een gevoel van vrijheid te behouden, kun je doen wat je wilt. Het is een kwestie van een ieder. Wat geeft je aan verfborden van de veertiende eeuw, doe het dan als je wilt," heeft Reino gezegd.
Zo zag Reino toch parallellen met het verleden. "Anderzijds gaan we, in zekere zin, terug naar de 18e Eeuw. Alle grote huidige schilders zijn groepen, het zijn werkateliers. Hij is niet langer de meester die het nu schildert . Tegenwoordig zijn het werkateliers met veel mensen die dingen maken.”. En hij gaf een voorbeeld, Jeff Koons en zijn puppy. “Het probleem,” zo vervolgde de kunstenaar die de dogmatische banden ontvlucht, "is dat veel kunstenaars zich verzetten tegen verandering, of dat niet weten. We zijn in een rijk tijdperk dankzij technologie. Vandaag kan een team samenwerken met iemand in Australië, met een ander iemand in de Verenigde Staten, in Frankrijk, en het Verenigd Koninkrijk, omdat er apparaten zijn die dit toestaan. Dat kun je niet ontkennen, want het is fantastisch en prachtig,”
Bovendien heeft Reino gezegd, dat men op die manier de neoklassieke schilderkunst kan overwinnen. «De schildering van het laatste kwart van de 20ste Eeuw was vrij steriel, onder meer omdat bijna niemand de handel kende. Maar tegenwoordig, om de nieuwe technologieën te gebruiken, moet men het heel goed kennen, dat is de verandering.”
En als men de verandering niet begrijpt, is dat, volgens Reino, “dat men de geschiedenis niet begrijpt. De mensen denken dat de Sixtijnse Kapel alleen is geschilderd door Michel Angelo, maar er werkten 80 mensen aan samen met hem,” zo concludeerde Reino.
Reino verklaarde zichzelf een bewonderaar van Caravaggio te zijn - zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Caravaggio_(schilder) - omdat hij erin geslaagd is 'plechtigheid' te geven aan een 'troebele' wereld die van hem was.
En Reino erkende,” dat hij slechts één student had, María Eugenia Márquez, de voormalige presidente van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, die de politiek verliet om te schilderen. Tegenwoordig wil niemand van iemand leren, maar leren is beter, het biedt een kans om iets nieuws te laten ontstaan.”
Maar het bovenstaande moet ook blijven en tentoongesteld worden in een Museum voor Schone Kunsten, zoals het San Martín-museum. Het is essentieel, en Reino was van mening dat men een dergelijk museum nodig heeft. “De meeste mensen hebben geen klassiek olieverfschilderij gezien, ze weten niet hoe die eruitzien. Dat is erg belangrijk, want kijken is, hoe je leert.” Hoewel Reino niet wist, of er genoeg foto's zijn om de geschiedenis te verklaren, “trouwens heel ellendig, maar leg het uit.”
Enkele uitspraken van Alejandro Reino:
“No me gusta el arte efímero. Quiero que mis piezas superen el paso del tiempo.”
“Somos la Comunidad peor financiada del Estado con 600 millones menos.”
“En cuanto acabo un cuadro ya estoy pensando en el nuevo que voy a pintar.”
“La pintura no es encontrar una fórmula y repetirla hasta la saciedad.”
“En Canarias solo hay 6 o 7 pintores de verdad, el resto son funcionarios.”
“He tenido que vivir con el silencio del entorno, pero no me arrepiento.”
“No me gusta hacer exposiciones. Prefiero que vean mi obra en su conjunto.”
“Un pintor debe experimentar para ir averiguando cosas nuevas.”
Alejandro ruste in vrede.
María del Carmen Franco Polo,
de enige dochter van dictator Francisco Franco
is overleden in de leeftijd van 91 jaar
SPANJE - vrijdag, 29 december 2017 - De enige dochter van de in 1975 overleden dictator Francisco Franco is op vrijdag 29 december 2017 overleden in de leeftijd vab 91 jaar.
In september 2017 heeft María del Carmen Franco Polo, beter bekend als Carmen Franco, aan de persmedia bevestigd dat ze aan kanker lijdt, er geen weg terug was en ook geen behandeling. De dochter van Franco is op 14 september 1926 in Oviedo geboren als enig kind van vader Francisco Franco en moeder María del Carmen Polo.
De 91-jarige Carmen, moeder van zeven kinderen, is overleden aan de gevolgen van een terminale kanker, die iets wat in de zomer van 2017 bij haar werd ontdekt en in september door Carmen zelf bekend is gemaakt.
Carmen Franco is overleden in het bijzijn van familie en vrienden die bijeen kwamen in de woning van Carmen in Madrid. Bij haar doop kreeg Carmen de namen María del Carmen Ramona Felipa María de la Cruz, maar gedurende haar leven is ze altijd aangesproken als Carmen Franco, de enige dochter van dictator Franco.
IN MEMORIAM
María del Carmen Franco Polo
*14/09/1926 - †29/12/2017
Na de dood van Francisco Franco op 20 november 1975, heeft Carmen van Koning Juan Carlos I de titel duquesa de Franco ontvangen.
Vier jaar na de dood van Franco moesten Carmen en haar moeder in 1979 bij een grote brand in het hotel ‘Corona de Aragon’ in Zaragoza gered worden, waarbij men altijd gedacht heeft aan een terroristische aanslag die bedoeld was om de Franco-familie uit te roeien; gezien het feit, dat ook de zoon van Carmen in het hotel aanwezig was op het moment van de brand c.q. mogelijke aanslag.
Carmen Franco.
De laatste jaren woonde Carmen Franco in Madrid waar ze voorzitter was van de Fundación Nacional Francisco Franco. In 2008 bracht Carmen een boek uit met de titel: ‘Franco, mi padre’ (‘Franco mijn vader`), een biografie over haar en haar vaders leven en de band die vader en dochter hadden.
Opvallend detail is, dat als enige dochter van Franco zij als identiteitsbewijs nummer 3 had, het laagste nog bestaande Documento Nacional de Identidad (DNI)-nummer.
DNI nummer 1 was voor Francisco Franco zelf; DNI nummer 2 voor zijn vrouw Carmen Polo; en nummer drie voor zijn enige dochter Carmen.
Nummer 4 tot en met 9 bleven leeg voor het geval er meer kinderen zouden komen in de Franco familie; gevolgd door Koning Juan Carlos met DNI nummer 10.
Nummer-11 is voor Doña Sofia, 12 voor de Infanta Erfprinses) (Elena (de oudste dochter van Koning Juan Carlos), 14 voor Infanta Erfprinses) Cristina.
Nummer 13 is vanwege bijgeloof vrijgehouden; terwijl de Infante (Erfprins) Felipe, de huidige Koning Felipe VI het DNI nummer 15 heeft.
María del Carmen ruste in vrede.
Overleden in de leeftijd van 108 jaar
de abuela (oma) van Canarias
Doña Cleofé ontbeet altijd met melk met gofio en twee lepels gemalen amandelen en een groot glas water
EL PASO - vrijdag 12 mei 2017 - De Gemeente El Paso op het eiland La Palma heeft laten weten dat op dinsdag 9 mei 2017 María Dolores Cleofé Mederos is overleden die, met haar 108 jaar, als een van de vijf oudste vrouwen van Canarias, werd beschouwd als de 'abuela' (‘oma’) van de gemeente.
De Gemeente beschouwt haar overlijden als, “een groot verlies voor eenieder die haar zal missen als de grote persoonlijkheid die zij was,” en bevestigt,” dat de overleden abuela (oma) van El Paso, die een ijzersterke gezondheid had, zal voortleven in de herinnering van iedereen die haar kende.”
Doña Cleofé in haar woning in El Paso..
Geboren op 2 april 1909, en bekend als doña Cleofé, woonde ze haar hele keven in hetzelfde huis, ze was vrijgezel en kreeg nooit kinderen; zo merkt men op vanuit het Gemeentehuis van de genoemde gemeente op La Palma.
María Dolores Cleofé Mederos vierde in en El Paso haar 106de verjaardag
en kreeg bezoek van burgemeester Sergio Rodríguez.
Ze stond bekend als een genereuze, eenvoudige en lieve vrouw, met een goed geheugen, in staat om details van haar jeugd en anekdotes te herinneren van buren en familieleden.
De Gemeente El Paso laat bovendien weten dat haar raadgevingen aan de wethouders, om het geheim van een lang leven uit te leggen, waren: De dag om zeven uur ‘s morgens te beginnen met een ontbijt van melk met gofio, vergezeld van twee lepels gemalen amandelen , en nadie een groot glas water.
In 2015 kreeg ze een eerbetoon door het Gemeentebestuur omdat ze oudste bewoonster van de gemeente was, en elke 2 april bezochten de gemeente-ambtenaren haar op haar verjaardagsfeest.
De uitvaart heeft plaatsgevonden vanuit het Funeraria Lapidario El Paso (Gemeetelijke Rouwcentrum) naar de Nuestra Señora de Bonanza- kerk voor de uitvaartdienst en vervolgens is ze ter aarde besteld op de gemeentelijke begraafplaats.
Maria Dolores ruste in vrede.
Overleden in de leeftijd van 97 jaar
De geschiedkundige
Antonio de Béthencourt Massieu
Onderscheiden met de Prijs van de Canarische Eilanden voor Historisch Erfgoed
en hoogleraar Moderne Geschiedenis, leidde het tijdschrift
‘Jaarboek van de Atlantische Studies’,
en
de leerstoel van Atlantische Studies aan de Universiteit van Las Palmas de Gran Canaria
om de Gegevensbank te stimuleren
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - donderdag 30 maart 2017 - De geschiedkundige Antonio de Béthencourt Massieu is op donderdag 30 maart 2017 overleden in de leeftijd van 97 jaar in Las Palmas de Gran Canaria, de stad waarvan hij in 1994 benoemd is tot Hijo Predilecto (Ereburger), en in de hoofdstad geboren is op 16 november 1919.
Massieu was onderscheiden met de Prijs van de Canarische Eilanden voor Historisch Erfgoed, en hoogleraar Moderne Geschiedenis. Hij leidde het tijdschrift ‘Jaarboek van de Atlantische Studies’, en de leerstoel van Atlantische Studies aan de Universiteit van Las Palmas de Gran Canaria om het Gegevensbestand (www.Canaratlantico.org) te stimuleren.
IN MEMORIAM
Antonio de Béthencourt Massieu
*16/12/1929 - †30/03/2017
Antonio de Bethencourt Massieu, directeur van het Anuario de Estudios Atlánticos
Sinds 1987 was hij ook emeritus hoogleraar van de UNED en directeur van het Seminario de Humanidades Agustín Millares Carlo, en van het Documentatiecentrum Pedro Agustín del Castillo, het sinds 1990 aan de Universidas Nacional de Educación a Distancia (UNED) gelieerde onderwijscentrum van Las Palmas:
(http://portal.uned.es/portal/page?_pageid=93,1&_dad=portal&_schema=PORTAL).
Antonio de Bethencourt, in het Casa de Colón bladerend door zijn recent verschenen boek
Antonio de Bethencourt, geschiedkundige,
in het Seminario de Humanidades Agustín Millares Carlo van UNED.
Hij begon zijn onderwijscarrière als assistent-leraar aan de Centrale Universiteit van Santiago de Compostela (1949-1958); hij was hoogleraar aan de Universiteit van Valladolid (1958-1967), hoogleraar aan de ULL (1975-1980), hoogleraar aan de Open Universiteit in Madrid (1980-1987), en decaan van de Faculteit Geografie en Geschiedenis aan de UNED (1982-1987). Tussen 1975 en 1980 was hij rector van de Universiteit van La Laguna (ULL).
Onthulling van zijn standbeeld op 13 mei 2016 in Las Palmas de Gran Canaria.
Op wetenschappelijk vlak, is hij de auteur van ruim 20 titels en honderden artikelen gepubliceerd in tijdschriften en van toegevoegde hoofdstukken in collectieve publicaties. Hij heeft 59 proefschriften geleid.
Als tot "enthousiast over de zee sinds zijn jeugd”-uitgeroepene voegde hij zich - toen hij met pensioen ging - bij het Rumeu de Armas-project voor het creëren een gegevensbestand over het Atlántismo, dat tegenwoordig een bibliografische referentie is geworden in de wereld van onderzoek die de Atlantische territoria betreft op de Continenten Europa, Afrika, en Amerika.
Antonio de Béthencourt Massieu, rust in vrede.
Drie dagen van officiële rouw
vanwege overlijden José Macías
De president van het Cabildo (Eilandbestuur) van de Gran Canaria, Antonio Morales, heeft drie dagen van Officiële Rouw afgekondigd na het overlijden van José Macías Santana, die in de periode 1995-1999 eilandpresident is geweest.
Zo hangen tot 29 december 2016 de vlaggen halfstok op alle gebouwen van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, als eerbetoon aan deze Grancanarische politieke figuur, die ook senator en nationaal afgevaardigde was.
“José Macías zal in de herinnering blijven van de mannen en vrouwen van dit Eiland als iemand die heel nabij was, altijd bereid daar te zijn waar men hem vroeg, om problemen op te lossen van de mensen,” zo heeft Morales verzekerd.
IN MEMORIAM
José Macías
Een leven gewijd aan de politiek
GRAN CANARIA - maandag 26 december 2016 - In de ochtend van 26 december 2016 is in de leeftijd van 91 jaar overleden José Macías.
De bijzonder aimabele José Macías heeft zijn lven gewijd aan de politiek; hij was lid van de Partido Popular (PP), president van het Eilandbestuur in de periode 1995-1999 en PP-Senator voor Gran Canaria, naast andere nationale en regionale functies.
Om persoonlijke redenen verliet Macías in februari 2011 de eerste rij van de politiek, hij was toen 85 jaar oud en had 55 jaar bijgedragen aan de sociale zekerheid, wat hij benadrukte in een openbare hoorzitting waar hij zijn partij en journalisten bedankte voor de steun die hij ontvangen heeft gedurende zijn gehele politieke loopbaan.
IN MEMORIAM
José Macías
* 1925 - † 2016
Hij die president was van het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria en gedeputeerde voor Las Palmas werd geboren in juli 1925 in Telde en begon zijn openbare loopbaan op 1 april 1945 in het Instituto Nacional de Previsión.
De historische senator voor de Grancanarische populares, die in 2010 de Encomienda de la Orden al Mérito Civil (Onderscheiding in de Orde van de Burgerlijke Verdiensten) ontving, werd door de voorzitter van de PP op Gran Canaria, Australia Navarro, beschouwd als een ‘politiek dier’.
Macías was Graduado Social. Hij was ook wethouder en locoburgemeester van de gemeente Telde, raadslid, vicepresident en president in het Cabildo (Eilandbestuur) van Gran Canaria, senator voor dit eiland en gedeputeerde in het Canarische Parlement en in het Congreso de los Diputados (de Tweede Kamer).
Sinds 2012 was hij ook voorzitter van de Fundación Alejandro da Silva, de stichting tegen leukemie (zie: http://www.laprovincia.es/sociedad/2014/04/18/jose-macias-santana-bonito-ver/603216.html).
De Chapelle Ardente is ingericht in het tanatorio San Miguel (rouwcentrum), in de hoofdstad van Gran Canaria waar op dinsdag 27 december 2016 om 17:30 uur de crematie zal plaatsvinden.
José Macías, rust in vrede.
Het Cubaanse Consulaat in Las Palmas de Gran Canaria rouwt om de dood van Fidel Castro
De Cubaanse leider bezocht de Archipel in juni 1996
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - zondag 27 november 2016 - Cuba neemt afscheid van Fidel Castro met herinnering aan de 'Caravana de la Libertad' (‘Karavaan van de Vrijheid’) die hij aanvoerde in 1959. Na de crematie op zaterdag 26 november 2016, zullen de stoffelijke resten van de revolutionaire leider vier dagen over het eiland gaan, tot ze aankomen in Santiago de Cuba, de wieg van de revolutie.
Het Consulaat van Cuba in Las Palmas de Gran Canaria heeft een rouwregister geopend.
Op 15 juni 1996 is de president van Cuba, Fidel Castro, geland op de luchthaven Reina Sofia op Tenerife voor een technische tussenstop van het Cubaanse vliegtuig op de terugweg van een VN-conferentie over mensenrechten welke heeft plaatsgevonden in Istanbul.
De Cubaanse leider kreeg de aandacht van de toenmalige president van de Canarische Eilanden, Manuel Hermoso, waarmee hij met een omhelzing zijn afscheid van de Eilanden bezegelde op de luchthaven van Los Rodeos.
HASTA SIEMPRE COMANDANTE
Sinds diverse generaties maakt Cuba deel uit van Canarias. De banden tussen beide eilanden zijn historisch. Iets, waarvan de Caraïbische leider van getuigde; zijn verblijf op Canarias was kort maar intens.
Fidel Castro verbleef 21 uur op Tenerife. Na het diner dat was aangeboden door president Manuel Hermoso, overnachtte Castro in hotel ‘Bahía del Duque’; en de volgende dag bezocht hij de Teide, de locatie maakte grote indruk op hem.
Fidel Castro overleden:
Bijeenkomsten voor het Cubaanse Consulaat op Gran Canaria
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - zaterdag 26 november 2016 - Bij het Cubaanse Consulaat in de hoofdstad van Gran Canaria, in de Calle León y Castillo, tegenover het gemeentehuis, heeft zich op zaterdag 26 juni 2016 een eerste groep mensen verzameld vanwege het overlijden van Fidel Castro de Cubaanse leider die de Cubaanse, communistische revolutie leidde.
De eersten die verschenen zijn, zijn volgers van het castrosismo, onder wie Carmelo Suárez, de historische leider van de Partido Comunista del Pueblo Canario (Communistische Partij van het Canarische Volk).
VIDEO:
https://youtu.be/2bZd7c7bmHA
Raúl, heeft op de Cubaanse Staatstelevisie het overlijden van zijn broer Fidel Castro Cruz, in de leeftijd van 90 jaar, aangekondigd; met de mededeling dat de crematie volgens wens van Fidel plaatsvindt op zaterdagochtend 26 november 2016; en: “Dat de overwinning van de stichter van Cubaanse Communistische Revolutie voor altijd zal zijn!”
Anticastristische groeperingen hebben ook aangekondigd op dezelfde locatie bijeen te komen.
Op Canarias staan 16.000 Cubanen geregistreerd als resident.
De bebaarde, sigarenrokende Castro, bijgenaamd ‘el Comandante’, was van 1959 tot 2006 de onbetwiste leider van Cuba. In die periode overleefde hij zeshonderd moordaanslagen en trotseerde de tegenwerking van de Verenigde Staten, die het eiland zagen als een voorpost van de Sovjet-Unie.
De communist heeft Cuba jarenlang in zijn ijzeren greep gehouden
Door de staatsgreep van de rechtse generaal Fulgencio Batista in 1952 belandde Castro in de politiek. Hij sloot zich aan bij een gewapende groepering die zich verzette tegen Batista, die met de VS samenwerkte. Castro presenteerde zich na de verovering van Havana in 1959 aanvankelijk als democraat. Maar executies van Batista getrouwen, waarbij ook Che Guevara betrokken was, en de onteigening van bedrijven en banken schaadden zijn reputatie. Onder Castro's leiding werd Cuba omgevormd tot een communistische staat.
Tegenstanders duldde Castro niet. In de loop der jaren verdwenen dissidenten bij bosjes achter de tralies. Martelingen waren volgens mensenrechtenorganisaties aan de orde van de dag. Duizenden Cubanen vluchtten naar Amerika. Castro hield het handelsembargo van dat land verantwoordelijk voor de slechte economische toestand van zijn land.
In 2000 ontmoette Castro Bill Clinton, die als eerste Amerikaanse president de hand van de Cubaanse leider schudde. Een verbetering van de relatie tussen beide landen kwam echter pas nadat broer Raúl Castro de leiding had overgenomen van Fidel, die al jaren kwakkelde met zijn gezondheid en nog zelden in het openbaar was te zien.
Miami viert feest met Castro's dood
In de zuidelijke Amerikaanse stad Miami, waar veel uitgeweken Cubanen wonen, is op straat feest gevierd na het overlijden van de voormalige Cubaanse dictator Fidel Castro.
Honderden mensen zijn de straat opgegaan, vooral in de wijk Little Havana. Ze zwaaiden met vlaggetjes en maakten uit pure vreugde lawaai met pollepels op pannen, zo is te zien in filmpjes op de sociale media: 
VIDEO'S:
https://youtu.be/KreHekNUnQE
https://youtu.be/7SLgGxD-6Ak
https://youtu.be/r7OiXLGT1RA
De Leal-begraafplaats in Texas,
vernield door regen
PLEASANTON, JOURDANTON - maandag 5 september 2016 - Op de Leal-begraafplaats in de staat Texas (Verenigde Staten) liggen Canarische emigranten begraven. Zware regens hebben de grafstenen doen verschuiven die namen bevatten zoals Curbelo, Santos, Padrón, Niz, Rodríguez, Travieso, Arocha, Delgado, Cabrera, Granado, Pérez en De Armas
De begraafplaats in Texas ter herinnering aan de Canario’s en nakomelingen van de Eilanden in de Verenigde Staten lijdt niet aan vergetelheid. Het lijdt onder zware regens. Gloria Castillo, een van de personen die het Cementerio Leal (de Leal-begraafplaats) verzorgt, heeft een oproep gedaan voor hulp en donaties. De begraafplaats is vernoemd naar Juan Leal Goraz, die in 1676 geboren is in Teguise op Lanzarote.
In Pleasanton, Jourdanton, heeft zware regenval de grafstenen verschoven op de graven van de Canario’s. Overstromingen hebben ernstig schade toegebracht aan de grafstenen met namen zoals Curbelo, Santos, Padrón, Niz, Rodriguez, Travieso, Arocha, Delgado, Cabrera, Granado, Pérez en De Armas.
Alles is veroorzaakt door de regens in het Zuiden van Texas, in Atasoca County. Het Cementerio Leal (de Leal-begraafplaats) is door Canario’s aangelegd in 1882.
“De schade is verschrikkelijk,” zo heeft Castillo tegenover de persmedia verklaard. De graftombes zijn onbedekt. Op zondag 4 september 2016 heeft men een bijeenkomst georganiseerd om hulp te zoeken. De bankinstelling Wells Fargo heeft steun gegeven door vergaderruimte beschikbaar te stellen voor de hulpcoördinatie,
(zie:; http://pleasantonexpress.com/lifestyle/donations-help-sought-cementerio-leal).
Momenteel is het probleem tweeledig: enerzijds gaat het om op de juiste wijze de stoffelijke overschotten van de Canario’s in Texas te lokaliseren. Anderzijds, moet er een lijst worden samengesteld met de namen van de doden op de Leal-begraafplaats in Texas, die wordt beheerd door een vereniging zonder winstoogmerk met als leden afstammelingen van de eilanden.
"We willen graag de uitnodiging tot samenwerking uitbreiden naar elke familie, Leal of niet, die hier misschien geliefden begraven hebben liggen", zegt Laura Castillo, die haar verbazing niet kan verbergen over de staat van de begraafplaats. Een rechter, Frank Leal, regelt de wettelijke maatregelen die moeten worden genomen.
Het Cementerio Leal vindt zijn oorsprong in de komst naar Texas van Juan Leal, zo weet Steve Gibson te melden, deskundige in genealogie. Juan Leal was afkomstig van Lanzarote. Juan en zijn echtgenote, María García de Acosta, hadden drie kinderen; een ervan - het meisje - is geboren in La Habana (Havanna - Cuba). Hun zoon Pedro heeft de reis niet overleefd.
De neef van Juan Leal, Joaquín Leal, zoon van Bernardo Leal en Leonor Delgado, had een aanzienlijke veeboerderij, van enkele honderden are, bekend als ‘Santa Rita de Las Islitas’, die hij en zijn familie exploiteerden
Na de dood van Joaquín Leal en zijn zonen, probeerde men te ontsnappen aan de troepen van generaal Arredondo. De ranch werd geconfisqueerd, wat de echtgenote van Joaquin, Ana María de Arocha, in totale ellende achterliet.
Arredondo is in 1767 geboren in Barcelona en werd in Texas onafhankelijkheidsstrijder., Zijn vader was gouverneur van Cuba en virrey (onderkoning) van Rio de la Plata in Buenos Aires. Juan Leal Goraz werd geboren in 1676 in Teguise, Lanzarote.
Hasta siempre Pepe
Vaarwel José
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA - zondag 1 mei 2016 - Na een lange periode van ziekte, is op zaterdagochtend 30 april 2016 de directeur/beheerder van Radio Maspalomas, José Roda Márquez, overleden.
Pepe, zoals zijn vrienden hem kennen, was de pionier voor Radio in het Zuiden van Gran Canaria; voor de zender die hij beheerde (FM 95.3) zijn de meest bekende journalisten en presentatoren van het eiland opgetreden.
IN MEMORIAM
José Roda Márquez.
In de jaren ’80 en ’90 was Radio Maspalomas - de zender die verbonden was met Cadena SER en 40 Principales - de onbetwiste leider op elk uur van de dag in het Zuiden van het eiland.
De redactie van ‘Gran Canaria actueel’ condoleert familie en vrienden met dit grote verlies, na de lange tijd dat men Pepe gekend heeft in de wereld van de communicatie.
In de komende dagen zal er een uitvaartdienst plaatsvinden in de wijk San Fernando de Maspalomas, op een nog nader te bepalen datum.
“En un momento dado...”
IN MEMORIAM
Nummer 14 verliest zijn laatste wedstrijd;
Cruijff ook taaltechnisch onnavolgbaar
BARCELONA – donderdag 24 maart 2016 - Op donderdag 24 maart 2016 is Johan Cruijff in Barcelona overleden aan de gevolgen van longkanker. De legendarische nummer 14 is 68 jaar geworden. Johan Cruijff was niet alleen als voetballer en trainer onnavolgbaar. Als men (je) de beroemde nummer veertien hoorde praten, moest men (je) soms even nadenken wat hij nou eigenlijk precies bedoelde. En dan was hij alweer verder, net als op het voetbalveld. Zo heeft Johan sinds 1973 (als trainer bij FC Barcelona) ook de Spaanse taal verrijkt met een uitdrukking die ze in Spanje voor zijn tijd niet bezigden, namelijk het typisch Nederlandse:
“Op een geven moment...”
“En un momento dado...”
Zijn Amsterdamse dialect en voetbaljargon vormden de basis voor zijn taalgebruik, vol met paradoxen, tautologieën en pleonasmen, ,"Ik'', "we'' en ,"wij'' werden bij Cruijff steevast "je''. Voetballiefhebbers wisten vaak wat Johan bedoelde als hij zei: ,,Italianen kunnen niet van je winnen, maar je kan wel van ze verliezen''. Of: ,"als je op balbezit speelt, dan hoef je niet te verdedigen, want je hebt de bal''.
"A un momento dado..."
,,Logisch'', was een stopwoordje van Cruijff. Bijna alles vond hij logisch. Hij had dan ook veel opmerkingen waar geen speld tussen te krijgen was. "Als wij de bal hebben, dan kunnen zij niet scoren'', was er zo eentje. "Als je steeds te laat bent, dan moet je eerder vertrekken'', herhaalde hij met enige regelmaat. Cruijff had zelfs een oplossing voor het fileprobleem. ,,Als iedereen gewoon 140 kilometer per uur blijft rijden, dan is iedereen sneller van de snelweg af.''
Profiel Johan Cruijff
Naam: Johan Cruijff
Geboren: 25 april 1947 in Amsterdam
Burgerlijke staat: getrouwd, drie kinderen
Bijnamen: Jopie, Nummer 14, Het Orakel van Betondorp, El Salvador (De Verlosser), El Flaco (De Magere).
Clubs als speler: Ajax (1964-1973), -1978), Los Angeles Aztecs (USA, 1979-1980), Washington Diplomats (USA, 1980), Levante (Spanje 1981), Washington Diplomats (USA, 1981), Ajax (1981-1983), en Feyenoord (1983-1984).
Interlands: 48, 33 doelpunten.
Erelijst als speler, met Ajax: landskampioen (1966, 1967, 1968, 1970, 1972, 1973, 1982, 1983), KNVB-beker (1967, 1970, 1971, 1972, 1983), Europa Cup I (1971, 1972, 1973), Wereldbeker (1972), Europese Supercup (1972); met FC Barcelona: Spaans kampioen (1974), Spaanse beker (1978); met Feyenoord: landskampioen (1984), KNVB-beker (1984).
Clubs als trainer: Ajax (1985-1988, eerst als technisch directeur, daarna trainer), FC Barcelona (1988-1996), bondscoach Catalonië (2009-2013).
Erelijst als trainer, met Ajax: KNVB-beker (1986, 1987), Europa Cup II (1987); met FC Barcelona: Spaans kampioen (1991, 1992, 1993, 1994), Spaanse beker (1990), Spaanse Supercup (1991, 1992, 1994), Europa Cup I (1992), Europa Cup II (1989), Europese Supercup (1992); met Oranje: tweede op WK 1974.
Persoonlijke prijzen: _
- Nederlands voetballer van het jaar (1968, 1972, 1984), Topscorer van Nederland (1966-1967 met 33 doelpunten, 1971-1972 met 25 doelpunten), Sportman van het jaar (1973, 1974), Europees voetballer van het jaar (1971, 1973, 1974), Beste Speler van WK (1974).
Belangrijkste onderscheidingen: Ridder in de Orde van Oranje-Nassau (1974), bevorderd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau (2002), bondsridder KNVB (1978), erelid Ajax (1999), Fanny Blankers-Koen Carrièreprijs (2005), Laureus Lifetime Achievement Award (2006), FIFA Order of Merit (2010), UEFA.
IN MEMORIAM
Riek de Bilt-Damave
HEEMSTEDE - woensdag 18 november 2015 - Heden heeft ons het bericht bereikt, dat in haar flat in Residentie 'De Burghave' in Heemstede in de leeftijd van 84 jaar Riek de Bilt-Damave is overleden, op dinsdagavond 17 november 2015.
Riek heeft in Playa del Inglés de bridgeclub ‘Brican’ opgericht, die feitelijk aan de wieg heeft gestaan van de Nederlandse Vereniging Canarias (NVC).
IN MEMORIAM
Riek de Bilt-Damave
* 18-02-1931
† 17-11-2015
Riek woonde in haar fraaie bungalow aan de Avenida de Sargentos Provisionales in San Bartolomé de Tirajana, en was met haar buurvrouw aldaar, Ans Kaales-Meester, een uiterst actief lid van de Nederlandse Vereniging Canarias - NVC, en zij waren beiden, zij het bestuurlijk op de achtergrond, gangmaaksters van vele activiteiten die in clubverband werden ondernomen op Gran Canaria.
Riek was een voortreffelijke gastvrouw en vele NVC-leden hebben dan ook uitstekende herinneringen aan de ontvangsten die zij thuis in Playa del Inglés organiseerde.
Wij wensen haar naasten sterkte bij het overlijden van Riek.
‘Adiós Padre Familias,
adiós Consul,
adiós Joep…’
SANTA BRÍGIDA - dinsdag 11 augustus 2015 - Op maandag 10 augustus 2015 is in de parochiekerk van San José y San Juan Evangelista (gemeente Santa Brígida) de H. Mis van Requiem gecelebreerd voor de zielsrust van Joep Hezemans die op 3 augustus 2015 is overleden in de leeftijd van 79 jaar.
Ondanks de vakantietijd - waardoor veel vrienden en bekenden in het buitenland verblijven - heeft op Gran Canaria een zestigtal aanwezigen afscheid van Joep genomen met het bewijzen van de laatste eer aan de man die van 1978 tot 2002 als honorair consul het Koninkrijk der Nederlanden heeft vertegenwoordigd in de Provincie Las Palmas, en heeft men de familie Hezemans gecondoleerd met het verlies van Joep als echtgenoot, vader, schoonvader en grootvader. 
Onder de aanwezigen, die wij hier onmogelijk allemaal met naam en toenaam kunnen noemen, waren o.a. de voormalig Senator voor Gran Canaria namens de Partido Popular (PP) in het Spaanse Parlement, Parlementslid, wethouder in de gemeente Telde en voormalig vicepresident en voormalig president van het Cabildo (Eilandbestuur) Don José (Pepe) Macías Santana; leden van het de Mesa del Batán (het Comité van de Volmolen), onder aanvoering van hun voorzitter Don Jacobo González Velázquez.
En uiteraard de voormalig secretaresse van het destijds Nederlandse Consulaat in Las Palmas, Fenja Damsma met haar echtgenoot; de voormalige voorzitter van de Nederlandse Vereniging Canarias (NVC) Toos Ebben-Manders; evenals dienstverlener in de thuiszorg op Gran Canaria, Claudia Jorna; naast de vele Canarische vrienden en bekenden die zich geroepen voelden acte de présence te geven bij deze afscheidsdienst en gelegenheid tot condoleren van Joe vp’s echtgenote Marilyn en overige leden van de familie Hezemans.
Namens de Nederlandse Vereniging Canaris (NVC) lag er voor het altaar een prachtig bloemenarrangement, als dankbetuiging voor wat Joep als mede-oprichter van de NVC, en zeker ook als consul, heeft betekend voor de Nederlandse gemeenschap op de Canarische Archipel, met name in de provincie Las Palmas.
Kort na deze rouwbijenkomst zijn er - heel ongewoon in de zomer op Canarias - een paar druppels regen gevallen op deze bijzonder warme dag in Santa Brígida; naar wij aannemen, een teken van de Hemel, dat men ook daar heeft 'gehuild ' bij dit afscheid.
Don José (Pepe) Macías Santana.
Gracias Joep... hasta siempre.
Herdenkingsdienst
IN MEMORIAM
SANTA BRÍGIDA - maandag 10 augustus 2015 - Heden, maandag 10 augustus 2015, vindt op Gran Canaria in Santa Brígida/El Monte Lentiscal om 19:00 uur in de parochiekerk van San José y San Juan Evangelista - Calle Real del Coello, 14 - de uitvaart/herdenkingsdienst plaats voor de zielsrust van de in Santa Brígida op 3 augustus 2015, in de leeftijd van 79 jaar, na het ontvangen van de Laatste Sacramenten, overleden:
Josef Maria Mathieu Hezemans (Joep)
Honorair Consul in Las Palmas (1978-2002)
Ridder in de Orde van Oranje Nassau
Erekruis van de Luchtvaart
Infante de honor (Ere infanterist)
Erelid van de Mesa del Batán
Zo is in dankbaarheid kennen geven door zijn:
echtgenote : Marilyn Hezemans Sedó García-Tuñón,
kinderen : Pedro Pablo (Pere Pau) Hezemans ,
Martha Hezemans,
schoondochter: Esther Hezemans - Garcia-Ramírez,
kleinkinderen : Alejandro,
Óscar.
El Monte Lentiscal, 9 augustus 2015:
IN MEMORIAM
Joep Hezemans
SANTA BRÍGIDA - maandag 3 augustus 2015 - Heden, maandag 3 augustus 2015, heeft ons het bericht bereikt, dat in zijn woning in Santa Brígida op Gran Canaria, in de leeftijd van 79 jaar, Joep Hezemans is overleden; voormalig Honorair Consul met standplaats het - toenmalige - Consulaat der Nederlanden in Las Palmas de Gran Canaria; en o.a. medeoprichter van de Nederlandse Vereniging Canarias (NVC).
Joep was al langer ziek, en recentelijk opgenomen in het Dr. Negrín-hospitaal in de hoofdstad van Gran Canaria.
Sinds donderdag 30 juli 1915 heeft Joep in zijn woning in Santa Brígida de laatste week van zijn leven doorgebracht in huiselijke kring, met zijn echtgenote Marilyn, en zijn dochter Marta.
IN MEMORIAM
Joep Hezemans
* 1936
† 2015
Op wens van de familie zal de uitvaart van Joep plaatsvinden in intieme kring, op dinsdag 4 augustus 2015.
Zoals in Spanje is te doen gebruikelijk, zal er binnenkort - op Gran Canaria - een herdenkingsdienst plaatsvinden, waarbij gelegenheid is tot condoleren.
Wij wensen Joep's echtgenote Marilyn, zijn zoon Pablo Paul, dochter Martha, en overige leden van de familie Hezemans sterkte met het verwerken van dit verlies, waarbij wij in het bijzonder Joep willen danken voor wat hij als consul heeft betekend voor de Nederlandse gemeenschap in de provincie Las Palmas en met name vooral op Gran Canaria.
Joep ruste in vrede.
IN MEMORIAM
Ida Albers
GRAN CANARIA - zaterdag 28 februari 2015 - Vanuit Nederland laat Piet Kort, de correspondent van de Nederlandse Vereniging Canarias (NVC), ons weten, dat op donderdag 26 februari 2015 Ida Albers-Kuipers is overleden.
Ida, bekend bij veel Nederlanders op Gran Canaria, heeft jarenlang als vrijwilligster de rol van gastvrouw vervuld in de NVC; een sociale functie, die zij met hart en ziel vervulde en waarbij niets haar teveel was.
Beroemd zijn haar kerst tombola’s tijdens de NVC- Koffieochtend in het Zuiden van Gran Canaria, traditioneel, maandelijks op de tweede donderdag van de maand tijdens het clubseizoen van oktober tot en met april.
IN MEMORIAM
Ida Albers-Kuipers
* 1 juli 1930
† 26 februari 2015
Ook aan de NVC Bloesemtocht, steeds eind januari/begin februari met Ida als reisleidster vóór in de bus, zal menigeen doen denken aan de amandelbomen in bloei plus de gastvrijheid van Ida, die ze ook met veel verve ten toon spreidde tijdens de jaarlijkse NVC Autopuzzeltocht, die trouw werd uitgezet door Piet Kort en zijn echtgenoot Henk van den Bovenlamp.
Binnen de NVC was Ida een begeesterd lid van de Petanca club (Jeu de Boules), waar ze met enige regelmaat in afwisselende tripletten de Wisselbeker wist binnen te slepen.
Ida genoot na haar pensionering van het overwinteren in haar woning in Puerto Rico, na jarenlang o.a. de souvenirshop van de Keukenhof te hebben geëxploiteerd, naast de souvenirwinkel die ze met haar echtgenoot had op de Nieuwezijds-Voorburgwal in hartje Amsterdam.
De kroon op al haar vrijwilligerswerk kwam in 2013, met de Koninklijke onderscheiding die haar werd uitgereikt tijdens de jaarlijkse NVC-reünie in Nederland op 31 augustus (de verjaardag van wijlen Koningin Wilhelmina).
Ida is overleden in de leeftijd van bijna 85 jaar (op 1 juli 2015, zou ze dat geworden zijn) aan de gevolgen van Amyotrofische Laterale Sclerose (ALS), een ziekte van de zenuwcellen die de spieren aansturen.
Ida ruste in vrede.
Fabiola van België overleden
BRUSSEL - zaterdag 6 december 2014 - De Belgische koningin Fabiola is op 86-jarige leeftijd overleden in haar woning, het Kasteel van Stuyvenberg in Laken. Dat heeft het paleis gemeld op vrijdag 5 december 2014.
Fabiola was de ‘grande dame’ van het Belgische koningshuis en echtgenote van de op 31 juli 1993 overleden koning Boudewijn.
IN MEMORIAM
Doña Fabiola Fernanda María-de-las-Victorias Antonia Adelaida de Mora y Aragón
Madrid, 11 juni 1928 - Laken, 5 december 2014 ,
bij huwelijk Koningin der Belgen, als weduwe Koningin van België
Koningin Fabiola had al langere tijd gezondheidsproblemen. Ze had osteoporose; een ouderdomsziekte, die haar botten verzwakte. Daarnaast leed ze aan zuurstoftekort in haar bloed. Volgens Belgische media was ze aan haar rolstoel gekluisterd.
Doña Fabiola de Mora y Aragón.
‘Indische Waterlelies permanent eerbetoon'
Koningin Fabiola had een bijzondere band met De Efteling. De op vrijdag 5 december 2014 in de leeftijd van 86 jaar overleden Belgische Koningin schreef het sprookje ‘De Indische Waterlelies.’ Dat sprookje wordt in het Nederlandse attractiepark uitgebeeld.
“We hopen, dat ‘De Indische Waterlelies’ tot in de verre toekomst een prachtige, fysieke gedachtenis zal zijn aan koningin Fabiola”, meldt De Efteling op Twitter.
De attractie ‘De Indische Waterlelies’ is in 1966 geopend ter ere van het vijftienjarige bestaan van De Efteling.
Nationale Rouw en Uitvaart
Het Paleis heeft laten weten, dat de Belgische Minister Raad in Speciale Vergadering bijeen heeft besloten, dat de uitvaart van Koningin Fabiola van België zal plaatsvinden om 08:00 uur (Canarische tijd) op vrijdag 12 december 2014 in de Kathedrale Basiliek van Sint Goedele in Brussel en, dat er, met ingang van zaterdag 6 december 2014, drie dagen van National Rouw zijn afgekondigd.
(Zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Fabiola_Mora_y_Arag%C3%B3n).
Overleden
de Hertogin van Alva
SEVILLA - 20 november 2014 - In de leeftijd van 88 jaar is de aristocrate overleden in het Palacio de las Dueñas in haar woonplaats Sevilla.
De aristocrate Cayetana Fitz-James Stuart y Silva- 18de Hertogin van Alva, 11de Hertogin van Berwick en14 keer Grande de España - is overleden in het bijzijn van haar huidige echtgenoot Alfonso Diez en haar zes kinderen; als hoofd van het Huis van Alva is ze nazaat van de Spaanse generaal en gouverneur van de Nederlanden aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog; zijn officiële naam luidt: Fernando Álvarez de Toledo maar in Nederland is hij beter bekend onder de naam Hertog van Alva.
IN MEMORIAM
la duquesa de Alba
(de Hertogin van Alva)
* 28-03-1926 † 20-11-2014
María del Rosario Cayetana Alfonsa Victoria Eugenia Francisca Fitz-James Stuart y de Silva was geboren in het Palacio de Liria in Madrid op 28 maart 1926 en bij het uitbreken van de Guerra Civil (Spaanse Burgeroorlog in 1936) is zij samen met haar familie in verbanning gegaan in Londen. Daar leefde zij echter onder de schaduw, die als gevolg van de Tweede Wereldoorlog over Groot Brittannië werd geworpen.
Cayetana Fitz-James Stuart y de Silva,
ze bezat in totaal de meeste titels in het adeldom.
De flamboyante hertogin was favoriete van plastische chirurgie en botox-injecties,
Op haar grafsteen komt te staan:
"Aquí yace Cayetana, que vivió como sintió"
("Hier rust Cayetana, ze leefde zoals ze zich voelde").
http://nl.wikipedia.org/wiki/Cayetana_Fitz-James_Stuart
Teruggekeerd in Spanje trouwde de flamboyante Cayetana - op aanraden van haar vader- voor de eerste keer met de aristocraat Pedro Luis Martínez de Irujo y Artazcoz, zoon van de Hertogen van Sotomayor. Het huwelijk ‘van de eeuw’, is voltrokken op 12 oktober 1974 in Sevilla.
Na het overlijden van haar vader, Jacobo Fitz-James in 1953, heeft Cayetana het Hertogdom geërfd. Uit haar eerste huwelijk zijn zes kinderen geboren:
- Carlos, Hertog van Huéscar;
- Alfonso, Hertog van Aliaga;
- Jacobo, Graaf van Siruela;
- Fernando, Markies van San Vicente del Barco;
- Cayetano, Graaf van Salvatierra;
- Eugenia, Hertogin van Montoro.
De Hertogin van Alva was miljardaire en gek op schandalen
Als kind speelde Maria del Rosario Cayetana Fitz-James Stuart y Silva met de latere koningin Elizabeth van Groot-Brittannië, met haar vermogen van 3 miljard euro was zij een van de rijkste vrouwen van Spanje en volgens het Guinness Book of Records had zij de meeste adellijke titels ter wereld. De hertogin van Alva is in de leeftijd van 88 jaar overleden aan de gevolgen van een longontsteking. Tijdens haar leven heeft zij regelmatig de sensatiepers gehaald met haar liefdesaffaires met veel jongere flamencodansers.
Nazaat van de beruchte Alva
De hertogin van Alva werd in 1926 geboren in Madrid als enig kind van James Fitz James y Falcó, een onwettige zoon van koning James II van Groot-Brittannië en de 17de hertog van Alva. Ze was een nazaat van de derde hertog van Alva die in de 16de eeuw tijdens de Tachtigjarige Oorlog met zijn harde optreden in de Nederlanden de bijnaam de ‘IJzeren Hertog’ kreeg. Als gevolg van haar adellijke afkomst erfde zij talrijke paleizen, bewoog zij zich in de hoogste kringen en kocht zij schilderijen van artiesten als Rembrandt en Goya. Dankzij haar afkomst hoefde zij niet te buigen voor de paus en mocht zij op een paard de kathedraal van Sevilla binnenrijden.
In 1947 trouwde de hertogin van Alva met Luis Martínez de Irujo, de man met wie zij zes kinderen kreeg.
Na zijn dood in 1972 had de hertogin van Alva vele losse relaties, tot zij in 1978 trouwde met de uitgetreden priester Jésus Aguirre.
In 2011 trouwde zij opnieuw, dit keer met een 24 jaar jongere ambtenaar. Haar kinderen keerden zich tegen dit huwelijk, omdat zij vreesden dat dit verbond de erfenis zou uithollen. Maar toen de hertogin van Alva een deel van haar bezittingen verkocht en de opbrengst verdeelde onder haar nazaten, werd de weerstand weggenomen.
Protocol
María del Rosario Cayetana Alfonsa Victoria Eugenia Francisca Fitz-James Stuart y de Silva was in het bezit van meer adellijke titels (43) dan Koningin Elizabeth II (momenteel de langst levende vorstin op aarde) en met wie ze zoals al eerde gezegd, in haar jeugd nog gespeeld heeft, en die volgens adelijk protocol voor Cayatana een buiging zou moeten maken.
De hertogin beheerde een vermogen van drie miljard euro en heeft altijd het motto gehanteerd: "leven en laten leven".
Zie o.a. ook:
http://historiek.net/hertog-van-alva-1507-1582/1075/
en:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fernando_%C3%81lvarez_de_Toledo
Overleden
de Grancanarische ondernemer
Juan Padrón
Geboren in 1933 in Tejeda in een arbeidersgezin
breidde hij zijn zaken uit over de Archipel
en op de Balearen
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - maandag 28 juli 2014 - Op zondag 27 juli 2014 is in de leeftijd van 81 jaar de Grancanarische ondernemer Juan Padrón Marrero overleden, die was verbonden aan de recreatiesector.
Geboren in 1933 in Tejeda in een arbeidersgezin, heeft hij al op heel jonge leeftijd diverse baantjes gehad en als ondernemer was hij gespecialiseerd in tafelvoetbalspellen, biljarts en jukeboxen en heeft hij zijn zaken uitgebreid over de Canarische Archipel en ook naar de Sahara, toen dat nog Spaans grondgebied was.
Veel later richtte hij de Maatschappij Gran Casino Las Palmas S.A. op, die sinds 1985 de concessie bezat voor de exploitatie van het Casino van Las Plamas- y Hotelera Nueva Canaria S.A. die belast was met het herstel en de exploitatie van het ‘Santa Catalina’-hotel in Las Palmas de Gran Canaria.
IN MEMORIAM
Juan Padrón
1933-2014
Ook opmerkelijk in zijn lange carrière was het installeren van zijn bedrijvengroep op de Balearen in het midden van de jaren negentig van de vorige Eeuw en de opening in 2003 van het attractiepark ‘Holiday World’ in het Zuiden van Gran Canaria.
Overleden:
Francisco Pérez Sánchez,
de aimabele en populaire ‘Kiko Gelina’
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA - woensdag 26 maart 2014 - In de leeftijd van 81 jaar is Francisco Pérez Sánchez, beter bekend als ‘Quico Gelina’, verleden, en met hem verdwijnt een van de meest populaire en aimabele persoonlijkheden uit het sociale stadsbeeld van Maspalomas.
Onder grote belangstelling van buren en belangstellenden uit de wijde omgeving heeft de uitvaart van Kiko plaatsgevonden op woensdag 26 maar 2014, om 16:45 uur vanuit het drukbezochte Tanatorio (Rouwcentrum) van Maspalomas, naar de Parochiekerk van San Fernando, waar men de rouwmis heeft opgedragen en van daaruit naar de Pedrazo-begraafplaats. Wij betuigen onze deelneming en condoleren zijn familie.
IN MEMORIAM
Francisco Pérez Sánchez,
‘Quico (Kiko) Gelina'
1933 - 2014
De aimabele Kiko was en is een beetje van iedereen, volksbezit, en vormde een onlosmakelijk onderdeel in de totstandkoming van de geschiedenis van Maspalomas.
Talloos zullen de anekdotes en gemeenschappelijke verhalen zijn die dezer dagen de ronde zullen doen over Kiko, met de zekerheid, dat na zoveel jaren, iedereen deze zal vertellen met een glimlach en grote toegenegenheid.
De bijnaam ‘Gelina’ heeft Kiko gekregen vanwege de voornaam van zijn moeder en van een van zijn zussen, Angelina. We weten, dat om de kleintjes uit elkaar te houden, men vroeger de naam van de moeder toevoegde, in dit geval: “Kiko el de Angelina” (“Kiko, hij van Angelina”).
Vanaf vandaag kan men beginnen met het schrijven van het verhaal van Kiko en van anekdotes die velen zullen proberen zich te blijven herinneren, omdat Maspalomas personages nodig heeft die nooit helemaal door iemand vergeten worden.
Hoewel men jarenlang vertrouwd was met Kiko en zijn grappen, zeker op hoogtijdagen, vooral tijdens de Patroonsfeesten van Maspalomas, ter ere van San Fernando; is het paradoxaal genoeg, dat het de jeugd en de kinderen van tegenwoordig zijn die hem het meest zullen missen, want ze droegen hem een warm hart en veel genegenheid toe.
Persoonlijkheden
Aan het gezegde, “door de bomen kun je het bos niet zien,” kan men in dit verband een wending geven en dit veranderen in “het bos laat je de bomen niet zien”. En dit, omdat het grote bos waarin Maspalomas sociaal en cultureel demografisch is veranderd, de mensen verhindert de bomen-personages te zien die de fundering hebben gelegd voor deze veelkleurige samenleving, waarvan men tegenwoordig geniet.
En als men spreekt over ‘Persoonlijkheden’, dan mag men hen niet vergeten die dit voor het volk geweest zijn en die de genegenheid van iedereen genieten; die - zonder jaloers op ze te zijn - worden geëerd met standbeelden, vernoemingen van straten en pleinen en ander eerbetoon; zoals: Pepe Caña Dulce, Francisco Castellano (Pepe Monagas), Andrés el Ratón, Lolita Pluma, enz. 
