"Het meest ondenkbare huis ter wereld,"
is 50 jaar een spiegel van Manrique
LANZAROTE - zaterdag 29 september 2018 - Een ‘ultramoderne grot’, een ‘prelogisch en mooi, elegant en prehistorisch huis’, het ‘paleis van een maharadja’, of "een van de meest ondenkbare woningen in de wereld’, zijn enkele van de beschrijvingen die Taro de Tahiche heeft ontvangen, het huis dat 50 jaar geleden in de lava werd uitgevonden door César Manrique.
Terwijl hij door een lavastroom wandelde, ontdekte Manrique bij toeval de vulkanische bubbels waar hij kort nadien zijn huis bouwde. Het werd opgepikt door de takken van een vijgenboom in een van die lava-gaten en ontdekt in een schuilplaats van herders.
In die tijd besloot hij dat hij de lava, ‘in woonruimtes kon veranderen voor het leven van de mens’, zoals hij in zijn tijd vertelde.
Taro de Tahíche is gebaseerd op een basis van de uitbarstingen die plaatsvond op Lanzarote tussen 1730 en 1736. Manrique maakte gebruik van vijf natuurlijke bubbels en veranderde ze in gezellige kamers, paste ook een kleine jameo aan, -een zone van verzonken land, waar een vulkanische pijp naar het oppervlak opent- als een recreatiegebied met een zwembad en verbond ze als een organische structuur.
In zijn huis drukt Manrique een moderne taal uit met grote ramen en glazen koepels, terwijl aan de buitenkant elementen van de traditionele architectuur van het eiland worden onderscheiden.
Volgens de voorzitter van de Stichting die zijn naam draagt, “was César Manrique een eiland-mens, van Lanzarote, een eilandkunstenaar, en is Taro de Tahíche, een artistiek eiland- huis."
"Deze unieke vulkanische woning is het zelfportret van Manrique, zijn beste hedonistische versie, en met zijn huis brengt hij hulde aan schoonheid, aan zijn eigen land, aan creatieve vrijheid en, kort gezegd, aan het plezier van leven en delen," zegt hij.
Op dinsdag 2 oktober 2018, is het 50 jaar geleden dat de kunstenaar uit Lanzarote de eerste steen legde in het huis waar hij tot 1988 woonde en wat hij Taro de Tahíche noemde.
VIDEO:
Vanwege het unieke karakter schitterde het pand al snel in talloze rapporten van nationale en internationale media, en werd het een mediapictogram van de jaren zeventig en tachtig van de twintigste eeuw.
In oktober 1968 schreef César Manrique aan zijn vriend, de schilder Manolo Millares, in een brief: "Ik ben nu erg opgewonden dat ik het huis op de Tahíche-vulkaan ben begonnen. Oktober 1968, HISTORISCHE DAG, ik geloof dat hij zal worden achtergelaten met een zeer Lanzarote geest en met de meest intieme essentie van zijn mysterie, vooral de ondergrondse kamers ".
Het huis van de kunstenaar van Lanzarote was altijd een oase van vrijheid en moderniteit. Dit wordt bevestigd door de afbeeldingen en verhalen uit die tijd. De voorzitter van de stichting duikt er ook in: "Taro de Tahíche was altijd een kosmopolitisch huis, de grote culturele ambassade van Lanzarote in de jaren zeventig en tachtig, een open deur voor de wereld om het eiland en de sfeer binnen te gaan om zijn weg te vinden in de wereld."
Terwijl de kunstenaar op de Tahíche woonde, werd het huis bezocht door vele persoonlijkheden die naar Lanzarote kwamen: Mensen uit de wereld van kunst, muziek, architectuur, literatuur, politiek ... lof en meningen ontvingen die de originaliteit benadrukten en schoonheid.
"In zijn spiegelhuis gaf César tegelijkertijd zijn meest sociale versie: Een vriendenhuis, een metafoor voor eindeloze feesten, vrijheden en plezier: Pure lof over het leven onder invloed van licht en glas. Het opent de deur naar het landschap, zodat het op Lanzarote altijd al geleefde architectuur is, heel menselijk,” zegt Gómez Aguilera.
Alberti, Almodóvar, Nuria Espert, Manolo Millares, Pedro J. Ramírez, Agatha Ruiz de la Prada, Don Juan de Borbón, Hussein van Jordanië, Felipe González, Helmut Kohl, Alfonso Guerra, Eusebio Poncela, José Hierro, Manuel Padorno, en Irene Papas, waren enkele van de vele persoonlijkheden die genoten van Taro de Tahíche met César Manrique.
"Er was een tijd, toen ik klaar was met het huis, dat hele toeristenbussen kwamen om hen alles te leren wat we hadden gedaan, natuurlijk, mijn huis is uniek in de wereld, maar ik heb er genoeg van gehad, van de dame die naar het dak was gegaan om wat foto's te maken," zei de kunstenaar zelf in maart 1977 in de publicatie ‘Vanidades de México’.
In 1988 verhuisde Manrique zijn woonplaats naar Haría, waar zijn Casa-Museo momenteel open is voor het publiek. Datzelfde jaar, in Taro de Tahíche, begonnen de aanpassingswerken voor de start van het hoofdkantoor van de Stichting, die in 2017 haar 25-jarig jubileum vierde.
De Fundación César Manrique
is erkend als een van de tien beste
Spaanse pinacotecas (galerijen)
Fundación César Manrique is in september 2018
geclassificeerd als zevende in de nationale klassering
LANZAROTE - zondag 9 september 2018 - De Fundación César Manrique is geclassificeerd als zevende in de nationale klassering van Spaanse galerijen. Het centrum vam Lanzarote is een van de geclassificeerden van Travellers 'ChoiceTM-awards' voor TripAdvisor Museums, de internetpagina voor reisplanning en -boekingen.
. In deze nieuwe editie van de museumprijzen onderscheidde het Parijse Museum van Orsay zich als het beste museum ter wereld, terwijl het Prado-museum is gerangschikt als het beste museum van Spanje, het op twee na beste museum van Europa en het vijfde van Europa. wereld, vier posities geklommen ten opzichte van de wereldwijde ranglijst van 2017.
Op de nationale ranglijst neemt de Fundación César Manrique de zevende positie in en het valt op dat het voormalige woonhuis van de kunstenaar is en dat het twee permanente tentoonstellingen van hedendaagse kunst en een andere meer representatieve tentoonstelling van zijn werk bevat. Verderop en achter het Prado Museum bevinden zich het Thyssen-Bornemisza Museo in Madrid, en het Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía in Madrid; de Ciudad de las Artes y las Ciencias in Valencia, el Museo Guggenheim in Bilbao, el Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía in Madrid, en het Museo Sorolla in Madrid.
De achtste plaats is voor het Teatro/Museo Dalí - gelegen in Figueres; terwijl de laatste twee plaatsen op de ranglijst zijn voor het Museo Arqueológico Nacional (Madrid) en het Museo Picasso (Barcelona).
De geclassificeerden, zoals uitgelegd door TripAdvisor, zijn bepaald met behulp van een algoritme dat rekening houdt met de kwantiteit en kwaliteit van commentaren voor musea over de hele wereld, over een periode van 12 maanden. TripAdvisor heeft ook aangegeven welke ervaringen beschikbaar zijn voor het boeken en de ticketprijs voor elk van deze winnaars.
"Volgens recente gegevens van TripAdvisor is de aankoop van kaartjes voor musea door Spaanse reizigers met 92% gestegen ten opzichte van 2017, wat aantoont dat reizigers uit Nederlamd steeds meer geïnteresseerd zijn in het kennen van de lokale cultuur. Door zijn kunst en geschiedenis is het een percentage aanzienlijk hoger dan de wereldwijde groei van 40%," zegt Blanca Zayas, communicatieleider bij TripAdvisor. “De bekroonde musea van 2018 zijn een inspiratie voor reizigers die enkele van de beste collecties van kunst, wetenschap, cultuur, en geschiedenis, wereldwijd willen ontdekken," besloot hij.
De begraafplaats van Teguise,
onderscheiden als beste milieu-initiatief
TEGUISE - zaterdag 28 oktober 2017 - De begraafplaats van Teguise, op Lanzarote, is onderscheiden met de beste prijs van een beoordeling voor het beste milieu-initiatief ontwikkeld in 2017 op de camposantos (begraafplaatsen ) in España.
Als beste begraafplaatsen van Spanje in 2017 zijn aangewezen die van:
- Castro Urdiales (Cantabrië),
- Sumacàrcer (Comunidad Valenciana)
- Luarca (Asturië),
en als de monumenten met grotere toeristische aantrekkelijkheid, die van de gebieden_
- Alcantarilla (Murcia),
- Bolvir (Girona)
- Monturque (Córdoba).
Adios cultural kent deze prijzen toe sinds 2014 met als doel, de burgers te doordringen van het concept van dood, door cultuur en kunst te "reflecteren" en te "normaliseren" met het bevorderen van de toeristische routes naar en op Spaanse begraafplaatsen.
De begraafplaats van Teguise (Lanzarote).
De overhandiging van de onderscheidingen vindt plaats in de Círculo de Bellas Artes van Madrid, en wordt bijgewoond door vertegenwoordigers van de instanties die een van de onderscheidingen of benoemingen hebben gekregen in het Concurso de Cementerios 2017 (de Begraafplaatste-verkiezing 2017) .
Concurso de Adiós Cultural, de begraafplaats van Ballena in Castro Urdiales
.Voor de eerste keer zijn in de categorie ‘Beste Kerkhof in Spanje’ in 2017 twee van de kandidaten- Castro Urdiales en Sumacàrcer - samen geëindigd op de eerste plaats.
De derde classificatie was voor de begraafplaats van Luarca, terwijl de erkenning als beste monument is gegaan naar Alcantillara, de tweede naar Bolir, en de derde erkenning was voor Monturque.
Wat betreft de beste activiteit voor de toegankelijkheid, met open toegangen - zijn naast de winnaar - ook Monturque en Avilés
De Raad van Europa heeft in 20910 de Ruta de los Cementerios Europeos (Route van de Europese Begraafplaatsen) erkend, waardoor vele steden hun begraafplaatsen zien als een toeristische aantrekkelijkheid en begonnen zijn daar monumentale promotie voor te voeren.
Twee ‘bijna geheime’ uithoeken van Canarias, onder de beste van Spanje
De archipel verbergt vele plaatsen die zelfs de eilandbewoners verrassen
CANARISCHE EILANDEN - dinsdag 25 juli 2017 - Dat Canarias kan rekenen op spectaculaire stranden en landschappen is wereldwijd alom bekend, maar het kan nooit kwaad om erover op te scheppen.
Heel komt heel vaak voor dat een eilandlocatie is wordt genoemd in de prestigieuze lijst van het toerisme, zeer regelmatig bezocht in de zomer als warme weer in aantocht is.
In dit geval verschijnt de Archipel op het Internet in een publicatie in de rubriek ‘El Viajero’ van het dagblad ‘El País’, waarin men diverse eilanden in het zonnetje plaatst die, verdeeld over geheel Spanje, ‘bijna geheim’ zijn.
(Zie: https://elviajero.elpais.com/elviajero/2017/07/20/actualidad/1500552862_294413.html).
Lobos.
Lobos
Het eiland Lobos heeft de eer deze lijst aan te voeren. “Het is moeilijk dit eiland te overtreffen als een Canarische schoonheid in originele staat. De lijndienst vaart vanuit Corralejo en met een 20 minuten durende overtocht is men op het islote (eilandje) van 6 vierkante kilometer, met 13,7 kilometer aan kustlijn. Men kan er met een zonnehoed en minimaal twee liter water een warme excursie maken,” zo beschrijft men in het artikel.
La Graciosa.
La Graciosa
Een ander eiland op de lijst is La Graciosa , “waarvan eilandliefhebbes weten dat de Chinijo Archipel een deeltje van de wereld op zich is. Vanaf het Rio-uitzichtspunt maakt men eerst een foto van La Graciosa, alsof het om een schelpdier gaat. Het is een oppervlakte met 30 kilometer aan kustlijn waarvan de horizon wordt doorbroken door vier vulkanische bouwsels. Vanuit Órzola is het 20 minuten varen; en aangekomen in Caleta del Sebo kan men de route maken al naar gelang de beschikbare tijd en waar men zin in heeft (er zijn jeep-safari’s).
De andere paradijzen, die op de lijst in de rubriek ‘El Viajero’ van dagblad ‘El País’ genoemd worden, zijn:
- Isla d´en Colom (Menorca),
- Sálvora (A Coruña, in het Galicisch = Spaans: La Coruña,)
- S´Espalmador (Formentera),
- Ízaro (Biskaje = Baskisch: Bizkaia, Spaans: Vizcaya)
- Islas Medes (Girona),
- Sancti-Petri (Cádiz),
- Dragonera (Mallorca),
- Isla de Benidorm (Alicante),
- Santa Clara (Gipuzkoa, in het Baskisch = Spaans: Guipúzcoa).
De beste uitzichten op Lanzarote
Het meest noordelijk en oostelijk gelegen Canarische eiland herbergt diverse miradores (uitzichtspunten)
die een unieke kijk op even unieke landschappen bieden
LANZAROTE - zondag 16 oktober 2016 - Lanzarote bevat verschillende locaties die een heel ander uitzicht op het eiland bieden. De Toerist of bewoner kan er genieten van het landschap van het noordelijk en oostelijk gelegen eiland van de Canarische archipel, dat in volle omvang sinds 1993 Biosphere Reserve (Natuurreservaat) is.
Een van de beste manieren om de wonderen van dit uit de diepten van de Atlantische Oceaan voortgekomen, drijvende paradijs te ontdekken is, door de vele balkons en miradores (uitzichtspunten) te bezoeken die een uniek uitzicht bieden op het eiland.
Mirador del Río
César Manrique bracht zijn filosofie betreffende resepect voor de natuur over op deze constructie die, op 474 meter hoogte, de klif Risco de Famara kroont. Bovendien wordt dit door velen beschouwd, als een van de tien mooiste uitzichtspunten van Spanje.
VIDEO
https://youtu.be/GqRVUdZa5VE
Op heldere dagen kan men hier een van de meest spectaculaire uitzichten van Lanzarote genieten, namelijk op het natuurpark van de Chinijo-Archipel. Als eerste ziet men het eiland La Graciosa, gescheiden van Lanzarote door wat de eilandbewoners ‘el rio’ (‘de rivier’) noemen. Daarachter ligt de Montaña Clara en Roque del Oeste en op de achtergrond, Alegranza. Vanaf hier kan men ook de risco (klif) van Famara zien en de Salinas del Rio (Zoutpannen) zien die door hun rode kleuren uitsteken in een vulkanisch landschap.
Mirador de Guinate
Een andere kijk op de Chinijo Archipel biedt het uitzichtspunt de Mirador de Guinate. Het balkon boven de zee vormt een kleine halve cirkel op de rand van de klif.
VIDEO:
https://youtu.be/fmXY-p2IGiE
Door de ligging ervan, mag een bezoek aan de rotswanden die grenzen aan een van de meest unieke prentbriefkaarten van Lanzarote niet ontbreken, om ervan genieten.
Mirador de Haría
De noordelijke gemeente Haria brengt de meest spectaculaire uitzichten van Lanzarote bijeen, maar in dit geval, heeft een van de uitzichtspunten de naam van de gelijknamige stad.
VIDEO:
https://youtu.be/tH5m3HfLFQw
Vanaf dit balkon, rechts van de weg gelegen die Haria met Los Valles verbindt, heeft de toeschouwer een mooi uitzicht op de stad en zijn bekende palmen oase, en tevens op het landbouw karakter dat wordt weerspiegeld in de trap vormige terrassen van het malpais in de vruchtbare vallei van Malpaso, Daarnaast kan men de Atlantische Oceaan ontwaren, waar in Arrieta het strand van La Garita (De Schuilplaats) ligt.
El Risco de Famara
Nabij de Mirador de Haría strekt zich de Risco de Famara uit, het bergachtige hoofdmassief van Lanzarote, met zijn indrukwekkende, verticale rotswanden. Het panorama vanaf dit uitzichtspunt is uniek.
VIDEO:
https://youtu.be/9ohwBu7ebmc
Aan de voet ervan ligt het strand van Famara, waar het geluid van de brekende golven een toevoeging biedt aan de uitzichten, waarvan het spectaculaire toeneemt in noordelijke richting waar zich een mooi beeld verbergt op La Graciosa, Montaña Clara en Alegranza. Naar het binnenland neemt men de vallei van de 1.000 palmen van Haria waar en de vulkaan La Corona. Bovendien is het een van de beste locaties op het eiland voor parachutespringen en deltavliegen, waar de liefhebbers van deze sport een vrije vlucht kunnen maken om geleidelijk aan af te dalen langs de rotswanden om te landen op het strand.
De schat van de Cueva de los Verdes
HARÍA - woensdag 22 januari 2014 - In deze prachtige grot, gelegen in het Noorden van Lanzarote, heeft men jaren geleden een fortuin van grote waarde aangetroffen, zoals juwelen, kruisbeelden, scapulier medailles, en bergen gouden, zilveren en koperen munten.
Het betreft niet de hutkoffer die tijdens een zwarte onweersnacht door kapitein Flint is verborgen op een Schat eiland.
De stukken van grote historische waarde, zoals afbeeldingen van de H. Maagd, kruisbeelden, rozenkransen en diverse munten, sommigen geslagen in goud, uit het tijdperk van de Reyes Católicos (het Katholieke Koningspaar), van Juana la Loca (Johanna de Waanzinnige) en van Felipe II (Filips de Tweede) - welke in de Cueva de los Verdes zijn aangetroffen in 1963 - behoorden toe aan de bevolking van Lanzarote die diverse eeuwen deze locatie heeft gebruikt als toevluchtsoord en schuilplaats voor het veilig stellen van hun meest waardevolle voorwerpen.
Dit, tegen de herhaaldelijke plunderingen door piraten en corsairs (zeerovers) die het eiland overvielen en die bovendien bij elke van deze strooptochten - vooral in de omgeving van Teguise en Haría – de bewoners van deze nederzettingen gevangen namen, om ze te verkopen als slaven, of om enorme bedragen aan losgeld te vragen aan hun familieleden, als men hen nog levend wilde terugzien.
De Cueva de los Verdes en zijn ingewikkelde gangenstelsel vormde een perfecte schuilplaats, waar een groot deel van de gedecimeerde bevolking beschutting zocht.
Cueva de Los Verdes (Gemeente Haría) Lanzarote.
Ook zijn er aanwijzingen van het gebruik van deze tunnels door de oorspronkelijke bewoners. Vooral in de omgeving van het meer heeft men restanten van door majos gebruikt aardewerk aangetroffen, om uit de ‘bron’ water te halen, dat zich in het grottencomplex had verzameld en afkomstig is door doorsijpelen van buitenaf. Maar al voor de Conquista (Spaanse Verovering), om precies te zijn in 1377, maakt men melding van de aanval die het eiland te verduren heeft van een groep onverlaten uit Biskaje en, om gevangenneming te voorkomen, hebben de oorspronkelijke bewoners zich verborgen in het binnenste van de Grot
Haría (Lanzarote).
Tot aan het midden van de 18de eeuw beschikte Lanzarote niet over een afweersysteem, dat het eiland kon vrijwaren van de aanvallen van Turkse, Moorse, Engelse en Franse piraten.
De lijst aanvallen, innames, ontvoeringen en doden was zo lang, dat dit tot een aanzienlijke bevolkingsafname leidde.
Naast het hoofd bieden aan de harde leefomstandigheden in die jaren, met het schrijnende gebrek aan regen en de vulkaanuitbarstingen, moesten de bewoners van dat land geheime schuilplaatsen zoeken, om te voorkomen, gevangen genomen te worden.
Een Steinway and Sons in de Cuevas de los Verdes is van latere tijden!
En daar namen zij het belangrijkste en meest geliefde van hun bezittingen mee naar toe. Uitgerekend in de omgeving die men kent als El Refugio (Het Toevluchtsoord) - is het, waar destijds een groot deel van de voorwerpen is aangetroffen die zijn toegewezen aan het Cultureel Erfgoed van Lanzarote; en waarvan de uiteindelijke bestemming de tentoonstelling ervan zal zijn in het nieuwe Museum voor Archeologie van Lanzarote, dat gevestigd zal worden in het beroemde Casa de Don Fermín (Huis van Meneer Fermín).
De lange lijst aan voorwerpen die waren verborgen in het binnenste van het vulkanische grottenstelsel, vestigt echter de aandacht op een behoorlijke vuist vol gouden munten, maar liefst 153 stuks, zo stelt de burgemeester van Haría, Torres Stinga, vast.
“In de Gemeente leven sommigen van de personen die gewerkt hebben aan het herstel van deze voorwerpen, zoals Feliciano Luzardo, en zij hebben me verteld dat men deze munten en een andere serie voorwerpen, zoals een bijzonder kostbare parelketting, pistolen en, religieuze afbeeldingen waarover men niets weet, gecatalogiseerd heeft.”
Deze opvallende en waardevolle munten verblijven op een onbekende verblijfplaats. Vanaf het moment, dat men de opgravingswerkzaamheden heeft verricht, is een deel van deze schat, begin jaren zestig, spoorloos verdwenen en is daarvan de huidige verblijfplaats onbekend.
Opgemerkt moet worden, dat alle voorwerpen die verborgen waren in het binnenste van de Cueva de los Verdes, naast een grote historische waarde, ook een enorme waarde bezit voor verzamelaars.
In 2012 heeft men een veiling gehouden waarop een munt van ‘10 Excelentes’ - geslagen in Segovia in het tijdperk van de Reyes Católicos - geveild is met een openingsinzet van €450.000,=
Deze munt wordt zo genoemd vanwege de zuiverheid van het goud waarmee men die vervaardigd heeft.
Van de overige munten uit dat tijdperk, waren de realen gemaakt van zilver; en van een legering van zilveren koper, welke men kende als ‘la blanca’ (de blanke).
Vanuit het Departement Erfgoed hoopt men, dat degenen die zich meester hebben kunnen maken van sommige van deze voorwerpen, deze terugbezorgen, want feitelijk vormt dit een deel van de eilandgeschiedenis.”
Cueva de Los Verdes (Haría)
De Cueva de los Verdes ligt in het Noorden van het eiland Lanzarote, in de gemeente Haría , en maakt deel uit van een uitgestrekt vulkaanlandschap, het: Monumento Natural del Malpaís de La Corona (Natuurmonument ‘Het Slechte Land van de Kroon’).
De vorm is het resultaat van de uitbarstingen van de vulkaan van La Corona (Kroon), die zich volgens geologen al voordoen sinds ongeveer 3.000 tot 5.000 jaar; en die deze onderaardse, uitgestrekte, vulkanische tunnel hebben veroorzaakt van ruim zes kilometer lengte die loopt vanaf de vulkaankegel tot aan zee.
Langs de route heeft men minimaal 16 jameos geteld (onderaardse in vulkaantunnels -vaak dicht bij zee - liggende meertjes die van een unieke geologische samenstelling zijn.)
De eerste getuigenissen over het bestaan ervan in de Cueva de los Verdes zijn afkomstig van de geschriften uit 1590 van de Italiaanse ingenieur Leonardo Torriani.
Cueva de Los Verdes (Haría)
Naast de aandacht voor de schoonheid van deze opvallend, geologische eigenschap, erkent Torriani het belang van deze enclave als een uitstekende locatie die gebruikt wordt voor bescherming en verdediging van de eilandbevolking;“… en in het interieur heeft het wonderbaarlijke grotten, die door een meesterhand lijken te zijn gemaakt met ruwe en moeilijk bereikbare plekken die men zonder licht niet kan waarnemen. Sommige kenners zeggen, dat er in het binnenste een geheime, krachtige rivier stroomt en, dat heel weinigen dit weten. Er is ook een andere uitgang, die uitmondt in zee, waarlangs de mannen en vrouwen die hier hun toevlucht zochten, konden vertrekken en scheeps gaan.
Onder de invasies waaronder de eilandbewoners van Lanzarote, van de 16de tot de 18de Eeuw, te lijden hadden, springen vooral die in het oog welke Tabán Arráez en Solimán hebben uitgevoerd in 1618, waarbij ze catastrofes van aanzienlijke omvang hebben veroorzaakt.
De geschiedkundige Viera y Clavijo vertelt aldus over de funeste gevolgen van deze invasie: “Het grootste deel van het buurtschap vluchtte en zocht toevlucht in de uitsparingen van de grote grot van Los Verdes in Haría, die bijna drie mijlen lang ondergronds loopt… Deze funeste klap, die het gehele land van Lanzarote verbijsterde en in tranen deed uitbarsten., diende tevens, om het te veranderen en het tot zijn meest pure substantie (as) te doen terugbrengen.”
Bovendien brandde men niet alleen alle dorpen plat, maar, namen zij ook nog eens iedereen die ze maar konden vangen, mee op hun schepen.
In een geval, dat van 1 mei 1618, vertrok de tabac Solimán Mustafá met 1.000 gevangenen nadat hij met 36 schepen en 6.000 manschappen het eiland had aangevallen.
Las Montañas del Fuego krijgen andere parkeerplaatster voorkoming van files
De oude busremise wordt parkeerterrein
TIMANFAYA - dinsdag 13 augustus 2013 - Het Cabildo (Eilandbestuur ) van Lanzarote heeft plannen voor het aanleggen van een parkeerplaats op het toegangsgedeelte naar de Montañas del Fuego (Vuurbergen) in het Parque Nacional de Timanfaya, om zo de overbevolking tegen te gaan welke zich op bepaalde uren van de ochtend voordoet, wanneer voertuigen proberen toegang te krijgen tot deze toeristische voorzieningen.
Hoewel de aanpassing van het zogenoemde Chinero gebied in afwachting is van een juridisch rapport, waartoe de minister van de Centra voor Kunst, Cultuur en Toerisme, José Juan Lorenzo, van het Cabildo (Eilandbestuur) van Lanzarote opdracht heeft gegeven, waarin moet worden nagegaan of het Plan Rector de Uso y Gestión voor het Parque Nacional de Timanfaya toestaat, dat er een hulp-parkeerterrein wordt aangelegd.
Op drukke dagen anderhalf uur file op de toegangsweg naar de Montañas del Fuego.
Lorenzo verzekert, dat dit parkeerterrein zal komen op de esplanade (die nu al geasfalteerd is) in het Chinero gebied, waar men twee remises heeft gebouwd van 500 meter lengte, voor de autobussen die de vulkaan route rijden. Het zijn twee hallen die momenteel niet in gebruik zijn, omdat de bussen hier ‘s nachts niet gestald worden. Het Cabildo (Eilandbestuur) zou willen overgaan tot de sloop van de remises en wil vervolgens slechts een kleine ingreep doen in Chinero gebied.
Het doel is, om de anderhalf uur durende files te beperken die voornamelijk tussen 10:00 en 13:00 uur ontstaan op de drukste dagen bij de toegang naar het Islote (eilandje) El Hilario.
Lorenzo verzekert, dat Centros Turísticos informatiefolders uitdeelt bij de autoverhuurbedrijven, waarin men toeristen aanbeveelt de Montañas del Fuego bij voorkeur ’s middags te bezoeken, zodat men niet gelijktijdig arriveert met de bussen van de reisorganisatoren.
Over de aanleg van de nieuwe parkeerplaatsen voor het laten doorstromen van het bezoek aan de Montañas del Fuego, wordt al ruim een decennium gedebatteerd. In feite heeft het bestuur van het Nationale Park van Timanfaya in 2002 de aanleg van twee parkeerterreinen goedgekeurd; een, nabij het huidige informatiecentrum van Timanfaya in Mancha Blanca en een ander in Yaiza. Het Ministerie van Milieuzaken - dat sinds enkele jaren de instantie is die het park beheert - heeft echter geen enkel bedrag uitgetrokken, voor dit doel.
De woning van César Manrique wordt geopend als Casa Museo
In de gemeente Haria zal men het huis kunnen bezoeken
waar de Canarische kunstenaar
de laatste jaren van zijn leven heeft doorgebracht
HARIA - donderdag 25 juli 2013 - De Fundación César Manrique (César Manrique.- Stichting) zal als Casa Museo (Museum-Woonhuis) - de particuliere woning waar de Canarische kunstenaar de laatste jaren van zijn leven heeft doorgebracht - openstellen voor het publiek.
In Haria, in het Noorden van het eiland Lanzarote genoot Manrique al volop van zijn eerste jaren schilderen in contact met de natuur.
De voorzitter van de Stichting, José Juan Ramírez en de bedrijfsdirecteur, Fernando Gómez Aguilera, hebben op woensdag 24 juli 2913 geïnformeerd over de gesprekken voor de verandering tot museum, waarvan de opening voor het publiek gepland staat in augustus 2013, die samenvalt met de 25ste verjaardag van de ingebruikneming door Manrique in 1988.
voorzitter en de directeur van de César Manrique-Stichting
tijdens de persconferentie van woensdag 24 juli 2013.
De nieuwe museumruimte bevindt zich in het dorp Haria - in de gelijknamige gemeente - en is gevestigd op een perceel van 12.000 m² en was eens de privéwoning en atelier van de overleden kunstenaar.
Leden van de Stichting merken op, dat de opening van het Casa Museo “een wezenlijke stap in de toekomst van de Stichting is, voor het garanderen van de stabiliteit ervan en het verbreden van haar projectie-schaal,” evenals een belangrijke bijdrage aan de culturele en toeristische infrastructuur van Lanzarote en van de gemeente Haria in het bijzonder.
Ze voegen hier aan toe, “dat met de creatie van het Casa Museo hoopt bij te dragen aan het verrijken van het culturele aanbod op de eilanden en op Lanzarote. Door samen te werken in de herwaardering van het toeristische aanbod door middel van een uniek en gedifferentieerd product van hoge kwaliteit wat gerelateerd is aan het culturele en sociale symbool met betrekking tot de eigentijdse geschiedenis van Lanzarote.”
Het aanbod bevindt zich in een segment van hoge kwaliteit, vanwege zijn waarde en uniciteit als erfgoed, maar ook vanwege zijn symbolische betekenis voor de cultuur en het symbolische beeld van het eiland en van Canarias, zo geven de leden van de Stichting aan.
Haria.
“We hebben de overtuiging, dat het Casa Museo een belangrijke toegevoegde waarde geeft aan het eiland en we herinneren eraan, dat zoals Mexico DF zijn Casa Museo Frida Kahlo heeft; Cadaqués zijn Casa Museo Salvador Dalí; Barcelona zijn Casa Museo Gaudí, zo zal Lanzarote vanaf augustus 2013 het Casa Museo hebben van haar kunstenaar César Manrique", zo heeft Gómez Aguilera opgemerkt.
Vervolgens voegde hij toe: “ Met deze nieuwe culturele voorziening, wil de Stichting de cultuur een nieuwe kans bieden in een tijd van verschroeiende culturele verduistering, en tegelijkertijd, inzetten op het beheer van de cultuur van het ondernemerschap in de huidige omstandigheden van verval, van verliezen.
Voor de Stichting betekent de opening van het Casa Museo van Haria ook een aanvulling op het museumaanbod over César wat men al langer aanbiedt in de gemeente, en waarbij de aspecten die verband houden met het dagelijkse leven van de kunstenaar goed bij aansluiten, zoals zijn atelier en de huiselijke sfeer, die zijn persoonlijkheid weergeven.
César Manrique is in 1988 verhuisd van zijn woning in Taro de Tahíche, in Teguise, naar het dorp Haría, waar men nu het nieuwe Casa Museo heeft ingericht wat een woning is, die gebouwd is op de ruïnes van een volkswoning en gelegen is op een landgoed, dat de kunstenaar heeft aangepast opnieuw gemodelleerd met het volgen van de patronen van de volksarchitectuur van het eiland.
Bij de bouw van zijn huis heeft Manrique enkel muren en materialen benut, maar is hij wel trouw gebleven aan zijn hybride gedrag, met inlijving van iets uit de moderne tijd, zoals de badkamer; die beantwoordt aan zijn oorspronkelijke opvatting van deze functionele ruimte, zoals die al was uitgevoerd in Taro de Tahíche.