site teller
gran-canaria-actueel.jouwweb.nl

De macht van Canarias
in de eerste burgeroorlog in Venezuela

VENEZUELA - zondag  27 januari 2018 - Van generaal Monteverde, loyaal aan Ferdinand VII, tot aan de sadist Simon Bolivar, waren ze van insulaire oorsprong. De grootmoeder van Bolívar’s moederskant was een Guanche die op Tenerife werd gedoopt. Bolivar beval in 1813 de dood van "Spanjaarden en Canarios " wegens de ongerechtigheid die de eilandbewoners voelden, bijna 25% van de bevolking van het land.

In januari 2019 is bekend dat de vader van de president van Venezuela, Juan Guaidó, al 16 jaar op de Canarische eilanden woont. Die connectie is niet toevallig. De aanwezigheid van de Canarios in Venezuela was niet alleen gebaseerd op een poging om het bevolkingsgewicht ten gunste van de Kroon sinds 1519 met Pedrarias Dávila te vergroten.

islas-canarias-venezuela2-khnG--380x285abc.jpgMet de opmars van de migratiestroom, werd de emigratie van de Canarios geplaatst in machtscentra tot het punt om hoofdrolspelers te zijn, zonder het merendeel van de tijd te willen, van de onafhankelijkheid van het land en het uitbreken van de eerste burgeroorlog in het land. Canarische emigranten, niet alle afstammelingen maar mensen die uit Tenerife kwamen, waren actieve architecten van de strijd tegen dat scenario.

Canarios tegen Canarios
Bewijs van de Canarische macht is, dat het de eilandbewoners waren die de eerste massale executie opdracht gaven na de gebeurtenissen in Los Teques op 11 juli 1811. Madariaga verklaart dat dit is wanneer de burgeroorlog in het land begint.

In Los Teques werden enkele Canarios verpletterd nadat ze in opstand kwamen tegen de republiek en schreeuwden: "Lang leve de koning en dood voor de verraders." Dit wordt verklaard door de professor Amerikaansr geschiedenis aan de Universiteit van La Laguna, Manuel Hernández González, in  ‘Españoles e isleños: Nuevos datos sobre Canarias y la independencia de Venezuela’ (‘Spanjaarden en Canaroas en de onafhankelijkheid van Venezuela’), gepubliceerd in 2019 in het  Anuario de Estudios Atlánticos (Jaarboek vanm Atlantische Studies).

De hoogleraar Geschiedenis van Amerika aan de Universiteit van La Laguna stelt, “dat de sterke commotie die de Napoleontische invasie van het Schiereiland impliceerde voor Venezuela, hen ertoe bracht politieke macht te nemen om te voorkomen dat ze uit de hand liepen."

Bijna 25% van de bevolking was Canario
In 1812 woonden er in totaal 190.000 mensen van directe Canarische afkomst in Venezuela. In 2019 overtreft deze bevolkingsgroep niet die van La Palma, La Gomera, of El Hierro..Lanzarote heeft momenteel 138.000 inwoners.

Volgens onderzoeker Angelina Pollak-Eltz in 1812, "had Venezuela 800.000 inwoners, waarvan 62.000 nog steeds slaven." Dat 1812 een speciale gebeurtenis op 26 maart had: Er waren tegelijkertijd drie grote aardbevingen die Caracas verwoestten (10.000 mensen stierven toen de bevolking geschat werd op 44.000 inwoners). In La Guaira verloren 3.000 mensen hun leven.

Vanaf 1810 betrad een spiraal van onzekerheid het gebied, die uitbrak met de oprichting van de Junta Suprema van Caracas en eindigde in 1813 toen de sadist Simon Bolivar verwoestte wat er nog over was van Spanje in het Westelijke deel van Venezuela in zijn bloedige ‘Bewonderenswaardige Campagne’.

De moeder van Bolívar was María de la Concepción Palacios. Francisca Blanco de Herrera, haar grootmoeder, was het resultaat van een buitenechtelijke affaire van een Guanche uit Tenerife gedoopt als Juana Gutiérrez met een Genuese die Garachico (Tenerife) had gesticht. Dat wil zeggen: Bolivar had Canarisch bloed. Bolívar vocht met José Félix Ribas, zoon van Marcos José de Ribas en Béthencourt, die ook van Garachico was.

Bolivar was de kleinzoon van een Guanche, en de generaal van Monteverde creëerde een periode  conquista canaria’  (‘Canarische verovering’) in 1813 na het verslaan van Miranda

Juist, dat eilandbloed veroorzaakte een onsamendrukbare en speciale persoonsafkeer van beide tegen de Canarios. Op 15 juni 1813 produceerde Bolívar in eigen hand het misdadige Decreto de Guerra a Muerte’, waarin staat: "Spanjaarden en Canarioss, reken op de dood, zelfs als u onverschillig bent, als u niet actief handelt in de gave van vrijheid. Van Amerika. Amerikanen, reken op het leven, zelfs als je schuldig bent. " Het ging door tot 4.500 mensen alleen omdat ze ‘Europees’ en  Canarios waren.

Monteverde, een andere van Tenerife
In het jaar van de aardbeving in Caracas, nam de Tenerifeño generaal Domingo Monteverde y Ribas, die loyaal was aan Fernando VII, het commando over Venezuela als kapitein-generaal. Hij verkondigde zichzelf als zodanig. In 1813 provoceerde Monteverde de val van het republikeinse regime van Francisco de Miranda, zoon van een Canario van Tenerife.

Voor Analola Borges, hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van La Laguna, in zijn studie uit 1967, "Monteverde, en andere Creolen afkomstig van de Canarische Eilanden, in de Amerikaanse Revolutie (1813)", wanneer de Canarische generaal, "de leiding probeert te nemen, omdat er nalatigheid van de civiele werknemers is, is het opgeven van de militaire verplichtingen van de marineofficieren en een soort van overeenkomst met de opstandelingen wanneer ze niet worden geconfronteerd". Spanje was geruïneerd.

De eiland invloed werd besproken omdat, “ het  gewicht van de witte bevolking, in grote overheid afkomstig van Canarias, het tijdperk was veel belangrijker dan men kon denken,” zei Manuel Hernández.

Monteverde creëerde een periode in Venezuela die toenb ‘conquista canaria’  (‘Canarische macht’) verklaarde. Hij  reken op de steun van religieuzen, en mensen met weinig middelen die de eerder genoemde revolutionaire dictator Francisco de Miranda van capitulatie van San Mateo op 25 juli 1812 bevestigden. Ze gaan erheen als ze besluiten Bolívar om Venezuela binnen te gaan vanuit Colombia.

islas-canarias-venezuela1-kZ5--540x285abc.jpg
                                                                Bolívar in Pisba,
           Colombia, olieverfschilderij van Francisco Antonio Cano - Museo Quinta Bolívar
En Telesforo, van Puerto de la Cruz, in Washington
Na de oprichting van de Supreme Junta (Hoge Raad)van Caracas op 19 april 1810, "en de vraag naar vrijheid van handel," veroorzaakte de breuk omdat, "de angst voor opstand, het uiteenvallen van de sociale orde, een van de factoren was die aanzetten tot de Caracas oligarchie om politieke macht te nemen," zegt Hernández.

Vóór de komst van de macht van Monteverde, op 17 mei 1811, presenteerde een andere Canario, Telesforo Orea, zijn geloofsbrieven aan de Staatssecretaris van de Verenigde Staten, James Monroe. Hij debatteerde in Washington dat het idee van emancipatie uit Spanje was omdat de blanken wantrouwend stonden tegenover de gevolgen van een situatie, “vergelijkbaar met die van Haïti", zegt Manuel Hernández.

De historicus Verenzolaanse Sonia bevestigt dat een soldaat die uit Puerto de la Cruz (Tenerife) kwam, een revolutionaire diplomaat, niets formeel uit de Verenigde Staten heeft meegebracht. Hij stierf toen hij terugkeerde naar Venezuela toen het schip in de 'Bermudadriehoek' zonk. In de bergantijn reisde hij met de broer van Simón Bolívar, Juan Vicente Bolívar Palacios.

Auteur: Jaime Rubio Rosales

000logo-kopie-84.jpg


Welke relatie was er
tussen de Guanches en de Canadese Indianen?

Een uitdrukking uit een manuscript uit 1803 is tot nu toe beschouwd als de ‘Canarische psalm’,  of ‘Paraná Guanche’

De onderzoeker José Barrios laat zien dat het echt een gebed is in de taal van de Huron indianen in Canada
en heeft daarom geen relatie met de oude eilandbewoners

CANARISCHE EILANDEN - Kerstmis, maandag 25 december 2018 - José Barrios, die een vaste aanstelling heeft aan de Wiskundige Analyse aan de Universiteit van La Laguna en doctor is in de Geschiedenis, wijst erop dat, “hoewel het zeer slecht nieuws is, dat de zin in kwestie niets te maken heeft met het oude Canarische, de oorsprong ervan verduidelijkt toelaat om verder te gaan op ‘veiliger paden’ in de studie van de eiland taal.

"We hebben heel weinig Canarische uitdrukkingen, en nu hebben we er één minder", legt de onderzoeker uit, die zijn studie  ‘Las seis vidas de una frase: el salmo canario o padrenuestro guanche’ (‘De zes levens van een uitdrukking: De Canarische psalm, of Paraná Guanche’) heeft gepubliceerd.

carlos-cologan-soriano-knKH--1240x698abc.jpgÇ
De kwestie
De conclusie van José Barrios doet ook twijfels rijzen over de aanwezigheid van deze uitdrukking in de mondelinge traditie van het Zuiden van Tenerife in de tweede helft van de vorige Eeuw, evenals de methodologie die werd gebruikt in een recente transcriptie over5 Berber.

De zin in kwestie is: "Atisa cagnren cha ondikhuesate antichiaha onanda erari", en werd in 1934 ontdekt door Emilio Hardisson in het eerder genoemde manuscript van 1803, dat blijkbaar het derde vers van Psalm 113 bevatte, vertaald in de taal van de oude Canarische eilandbewoners.

In het decennium van de jaren ’40, van  D. J. Wölfel en andere onderzoekers, kwam geen conclusie over de mogelijke vertaling, of betrouwbaarheid ervan, en merkte op dat het een vertaling in Guanche was van het begin van het padrenuestro (Onze Vader).

Vandaar de traditionele alternatieve naam, detailleerde José Barrios, die laat zien dat de fase zijn oorsprong vindt in een religieus gebed, in 1636 gecomponeerd door de jezuïet Jean de Brébeuf in de taal van de Huron indianen in Canada.

Levens
Barrios verdeelt het verhaal van de uitdrukking in zes ‘levens’ of stadia, vanaf het eerste optreden in het bovengenoemde jaar tot de volledig onjuiste Berber transcriptie in 2011;M waarbij, "de verrassende getuigenissen zijn doorgegeven die bevestigen  dat ze hehoren tot de orale traditie van Zuid Tenerife.”

De Jezuïeten monnik Jean de Brébeuf, die in de 17de Eeuw evangeliseerde in de buurt van het Huron meer, schreef een verslag van wat er in die jaren in de regio gebeurde en in 1637 werd gepubliceerd.

De relatie van pater Brébeuf bevat een lang religieus gebed dat is gecomponeerd in de taal van de Huron indianen met de overeenkomstige Franse vertaling. Hierin kan men de twee fragmenten zien die deel uitmaken van de frase die Hardisson in het manuscript van 1803 heeft gevonden.

Dit is voor Jose Barrios het eerste leven van de frase, terwijl de tweede moet worden gezocht in een werk van pater Athanasius Kircher, in 1646 gepubliceerd in Rome, "Ars magna lucis et umbrae."

“We weten niet hoe een zin van de Canadese Huron indianen voorkomt in zogenaamde Guanche rituelen in het Zuiden van Tenerife.”

De onderzoeker legt uit,  dat Kircher twee fragmenten van het gebed van Father Brébeuf heeft gebruikt om een enkele zin te vormen en een gravure in zijn werk te illustreren met een gebed in de taal van de Canadese Indianen.

De uitdrukking gaat in 1803 de geschiedenis van de Canarische Eilanden in, wanneer Francisco María de Ardanaz y Ormaechea, toen jonge bewaker van de Biblioteca Real (Koninklijke Bibliotheek),  een perkament opstelt, “met verschillende letters letters die zijn gebruikt door de meeste naties van de wereld."

Een van zijn inspiratiebronnen moet de druk van Kircher zijn geweest, die hij vrijelijk maar met een kleine fout heeft gereproduceerd: Waar het origineel ‘Canadicé’ was, moet hij ‘Canaricé’ hebben gelezen, omdat hij de uitdrukking in het Spaans als ‘Canario’ citeerde, en vandaar de verwarring.

In de zomer van 1934 reisde het vellum (velijn) van Cádiz naar Tenerife in de bagage van de nationale meester Alfredo Martín, die het had geërfd van een oom en tijdens de reis toonde hij het aan Emilio Hardisson, die de uitdrukking las en natuurlijk dacht dat hij voor hem had  een uitdrukking uit de oude taal van de eilanden.
islas-canarias-canada1-krFD--620x349abc.jpg
Eilandversie van de psalm
Als zodanig werd het officieel gepresenteerd aan de onderzoekers van het Instituto de Estudios Canarios in 1934 en hoewel het indertijd onopgemerkt bleef, werden in het volgende decennium verschillende interpretaties voorgesteld en ontstond zelfs "een hard debat’ tussen Wölfel en Álvarez Delgado, die geen consensus bereikten over zijn oorsprong en betekenis.Vanaf dat moment raakt de zinsnede in de vergetelheid, totdat in het jaar 2010, Fernando Hernández, een journalist en schrijver van Arafo, in zijn boek ‘Taucho, la memoria de los antiguos’ ( ‘Taucho, de nagedachtenis van de Ouden’) dat zijn grootvader in de jaren '70 bijwoonde, aangeeft. In de vorige eeuw met een groep vrienden elke 21 juni tot een zonnestilstand ceremonie van Guanche oorsprong, waarin hij zijn eigen versie van deze psalm afleverde.

"Ik denk dat hij niet meer van een zin in de taal van de Hurons van Canada indianen te vragen had ", zei Jose Barrios, die beweert dat deze zaak de noodzaak benadrukt van voorzichtigheid en handelen met minimale methodologische voorzichtigheid van de linguïstische analyse en het herstel van guanche rituele veronderstellingen.
000logo-kopie-84.jpg


De Canarische helden die
met Pedrarias Dávila in 1514 bij de Conquista (Verovering) van Amerika waren

De antieke Canario’s waren waardevol
omdat ze heel goed konden zwemmen en beter konden acclimatiseren dan de Spanjaarden van het vasteland

AMERIKA - woensdag 22 augustus 2018 - De komst van gouverneur naar Amerika van Pedro Aria de Ávila, bekend als  Pedrarias Dávila, de hoogste autoriteit van Castilla del Oro de Tierra Firme, wat in het Noorden vab Colombia was, als Atlantisch deel  van Panamá, Nicaragua, en Costa Rica, telde een actieve aanwezigheid van Canario’s. Pedrarias Dávila probeerde in 1514 de eilandbewoners van La Gomera en Gran Canaria naar Amerika te brengen.

De Canarische eilanden waren de laatste haven van Spanje voordat ze in Amerika aankwamen. Op de eilanden werden ze bevoorraad vanuit de koninklijke voorzienigheid van 25 juli van het jaar 1511. Het werd bevolen aan de beheerders: "Voorzie alle schepen die naar Hispaniola gaan om vee, kaas en suiker op Canarias, te laden". De producten die op de eilanden werden gekocht waren kazen, suiker, conserven, granen, wijn, conserven, schapen, geiten, koeien, kippen, varkens, en vissen. Toen stond de suiker van de Canarische eilanden al op de Antwerpse effectenbeurs.

islas-canarias-america-kIxF--620x349abc.jpgPedrarias Dávila, die toen 72 jaar oud was, verzocht voor zijn expeditie in Baja La Gomera om vijftig inwoners valnet eiland La Gomera. De reden: Ze hadden een reputatie als goede zwemmers en men wilden dat ze op parels visten. Ook omdat hij vermoedde dat ze zich beter konden aanpassen dan anderen in de tijd.                 

De monarchen bevalen de gouverneur van Gran Canaria, Lope de Sosa, om op zoek te gaan naar gomeros om eilandbewoners in de groep van 22 schepen en 2000 manschappen te plaatsen, dat wil zeggen de grootste expeditie die tot dan toe was uitgevoerd.

Vanwege het weer
Pedrarias Dávila verordende te  ankeren op La Gomera voor bevoorrading en verwachtte goede wind om het Colombiaanse eiland te verlaten op 10 mei 1514. In opdracht van het schip, Juan de Zurita, zo detailleert Mariano Gambín García, professor Geschiedenis en lid van het Instituut van Canarische Studies.

Na die ervaring, in 1520, was het een grote groep Canario’s gestuurd door de in Cordoba wonende López de Sosa, die gouverneur was geweest op het eiland Gran Canaria

Uitgerekend, kwam De Sosa overeen om Pedrarias Dávila te vervangen. Maar met één voorwaarde: Hij wilde fundamenteel op zijn reis Canario’s  omdat die naar zijn mening beter konden acclimatiseren dan de Spanjaarden van het vastelamd van Spanje naar de Amerikaanse bodem.

En dus werd op 3 maart 1519 Lope de Sosa aangewezen als de hoogste autoriteit van Castilla del Oro, de Atlantische kust van Panama. Sommige delinquenten die bloedproblemen, of diefstal van overheidsgeld op het eiland Gran Canaria hadden, schakelden zich in en ontweken de actie van Justitie.

Van de Canarische eilanden wordt men naar Amerika gestuurd om te vertrekken met de Caraïbische suiker en Canarische technici die gespecialiseerd zijn in de productie die werd geïmplanteerd in La Española sinds 1511. In 1516 zijn Canarische technici degenen die de eerste suikermolen creëren.

López de Sosa arriveerde op 18 mei 1516 in Panama. Hij stierf zodra hij door ziekte aankwam tijdens de reis. Sommige Canario’s begonnen in 1517 geld naar hun families te sturen. Ze zijn de eerste zendelingen van eilandvervoerders in de geschiedenis.
000logo-122.jpg


De emotionele geschiedenis van Canarias,
in de scholen van Texas

Amerikaanse kinderen leren de oorsprong kennen van de stichters van San Antonio onder het bewind van Felipe V

Het zal ook op de middelbare scholen worden onderwezen

SAN ANTONIO / TEXAS - vrijdag 25 mei 2018 - Een totaal van 250 openbare scholen in Texas is in de tweede volle week van mei 2018  begonnen met het geven van een vak: Geschiedenis van de Canarische Eilanden.
Op 9 maart 1731, zeven maanden na het verlaten van Veracruz, arriveerden 56 Canario’s, van 16 gezinnen, in wat nu San Antonio in Texas is. Het is het eerste dat de scholieren leren. Omdat het de kiem is van de plaats waar ze zijn geboren.

Het is een eerste ervaring in de  schoolklas van het kennen van de geschiedenis van de eilanden en Canario’s die naar Texas zijn gekomen,  als de 300ste verjaardag van de oprichting van de stad San Antonio. Op middellange termijn is het de bedoeling dit onderwijsproject te verlengen en uit te voeren op middelbare scholen, hoewel het geen deel zal uitmaken van de officiële examenvragenlijst. Aan de Universiteit van Texas-San Antonio bestudeert men dit al jaren  in bepaalde cycli.

historia-islas-canarias-k5oH--1240x698abc.jpgIn de uitgegeven handleidingen staat, “dat er in het begin van de 18de Eeuw 16 Spaanse gezinnen vast zaten aan economie en afstand van de vulkanische eilanden," en “dat ze een aanbod van koning Felipe V aannamen om over de Atlantische Oceaan te varen, naar de Nieuwe Wereld met de belofte van land en veeteelt.”

De afstammelingen van San Antonio Canaries, zoals Hector Pacheco, hebben San Antonio in Texas geadviseerd om de geschiedenis van de Canario’s  te laten zien aan leerlingen in de tweede klas.

De kinderen zijn opgetogen omdat de leraren hen een verhaal vertellen dat nog nooit iemand bij hun thuis  had genoemd. “Om een leuke benadering te krijgen, beginnen de geschiedenislessen van de Canarische Eilanden met de volgende vraag van de leraren: “Wat weet je over San Antonio”. En kinderen reageren op dingen,  zoals dat ze deel uitmaakten van Mexico, "we zijn een van de oudste steden in Amerika;" of , "we hebben een grote bouwvak-industrie."

Leraren zeggen in de klas, “dat het een van de meest fascinerende immigratieverhalen in de geschiedenis van de Verenigde Staten is."

Details
Van de logische onwetendheid door de leeftijd, beginnen kinderen een verhaal te horen van hun leraren dat begint op de ‘afgelegen’ eilanden die zich in de Atlantische Oceaan bevinden.  En men vertelt details, zoals dat een vrouw zwanger was tijdens de overtocht en haar zoon werd geboren voordat ze aankwam in wat nu San Antonio is. Ook vertelt men over de tradities van de eilanden en hun bewoners.

Deze eerste ervaring is aangebroken in een tijd waarin de historische verdediger van de Canarische cultuur in de Verenigde Staten, de beroemde arts Alfonso Chiscano, lid van de adviesraad van BBVA Compass, zich voorbereide op een gecompliceerde operatie op 14 mei. Een van zijn dromen is uitgekomen.

Betoverd
De komst van de Canarische  geschiedenis  heeft ertoe bijgedragen dat de kennis van de kleintjes in hun land is geactualiseerd. Kinderen die op de hoogte gebracht zijn door de getuigenissen die ze lezen, evenals video's in het Engels over de Canarische geschiedenis .

Ze hebben betoverende lessen op de eilanden gekregen door de inspanning van de Comisión del Tricentenario de Texas (Commisie van 300 jaar Texas), die een lesplan heeft opgesteld over 'een van de meest fascinerende immigratiegeschiedenissen in de geschiedenis van de Verenigde Staten', zoals is opgemerkt in de klaslokalen.

In de lessen over het Canarische avontuur in Texas raken de kinderen opgetogen wanneer men ze vertelt over het leven van de eerste 16 burgerfamilies die zeven maanden geleden zijn aangekomen. Naar dat droge deel van wat nu de Verenigde Staten is, met tussenstop in het Caribisch gebied,  en wandelend vanuit Veracruz

texashistoria-islas-canarias-k5oH--540x285abc.jpg
            De leerlingen bestuderen de route van Canarias naar San Antonio, Texas
De onderwijzers hebben hun batterijen geplaatst, omdat het een onderwerp was dat nog nooit eerder in de klas was besproken, ze waren verloren. Om dit te doen hebben een dozijn professoren van scholen in de academische districten van San Antonio het insulaire avontuur van 300 jaar geleden serieus genomen in het les geven.

Het doel dat zij hebben gesteld is, om lessen in de geschiedenis van de Canarische Eilanden in te voeren  in het kader van het onderwijs om vanaf 2019 jaar te worden onderwezen. Aanvankelijk was het voor de allerkleinsten, maar men overlegt, om de Canarische geschiedenis voor tieners in te voeren.

Universiteit
De Universiteit van Texas-San Antonio heeft dit semester activiteiten georganiseerd, zoals als een tentoonstelling ‘300 jaar van een aangrenzende gemeenschap in evolutie’, waar San Antonio wordt getoond door middel van foto's, kunstwerken, kaarten, documenten en objecten, in samenwerking met de Asociación de Descendientes de las islas Canarias en Texas (Vereniging van Afstammelingen van de Canarische Eilanden in Texas).

00000slas-canariaslogo-631.jpg


‘Canarische’ namen die aanwezig zijn in Amerika

AMERIKA - vrijdag 23 maart 2018 - Het weerspiegelt de economische geschiedenis tussen Europa en Amerika via de havens van de Eilanden sinds de 16de Eeuw.
Febles is de Canarische versie van de familie-achternaam Lefevre.

De kruising van handelsbetrekkingen tussen Europa en Amerika via de Canarische Eilanden heeft merkwaardige gevallen van Canarische achternamen opgeleverd.
Het waren Europeanen, maar de Canarische Eilanden pasten hen aan over hoe ze werden uitgesproken. Ze kwamen uit de Lage Landen, het Verenigd Koninkrijk, of Frankrijk. Het meest unieke geval is dat van de achternaam Perdomo.
apellidos-canarias-islas-kkNG--1240x698abc-1.jpg
Op de Canarische Eilanden begon de periode van het verplicht  registreren van achternamen in de 16e Eeuw, tot dan toe waren ze opgenomen in geboorte-, doop-, huwelijks- en overlijdens-aktes van Canarische parochies. De achternamen die nog niet eerder waren gehoord, begonnen te circuleren in de officiële documenten.

De deskundige in genealogie van de Canarische eilanden, Cristina Lopez Trejo - een van de autoriteiten in deze kwestie op de Eilanden - wijst erop,” dat ongetwijfeld de stamboom van een Canario de geschiedenis van een Archipel bevat, een geschiedenis van bloed en pracht, een geschiedenis waarin verschillende culturen worden gemengd om het te verrijken ».

Net als op de eilanden hadden de oude Canario’s geen Castiliaanse familienamen, ze waren aangepast aan de tijd. En handel versnelde dit proces. Sommigen behielden hun oorspronkelijke basis als Taoro, Guanarteme in Gáldar, Oramas, Bencomo, of Tacoronte. De handelaars die bleven, maakten hun registratie populair.

ariadna-artiles-islascanarias-kkNG--540x285abc.jpg                               Ariadna Artiles Cardeñosa heeft een achternaam
                                  die uitsluitend is geregistreerd op 
Canarias.
Zo kwamen er voor handel uit het Verenigd Koninkrijk, Barcelona, de Lage Landen,  en  Genua achternamen die zijn getransformeerd met een accent van de Eilanden. Marrero, met een hoge aanwezigheid op Tenerife, komt uit Portugal en kwam in 1500 op de eilanden aan als Marreiro. Deze laatste namen, met de Spaanse emigratie vanaf de eilanden, arriveerden in Amerika. Zoals de achternaam Capote, die op La Palma ontstond.

Perdomo
De achternaam Artiles heeft zijn basis in Art, die momenteel niet op de Eilanden wordt gebruikt. López Trejo legt uit, dat Perdomo een duidelijk Canarische achternaam is, omdat hij een jurist was die als rechter op het Eiland verbleef. Van zijn geboorteland Normandië, stond Jean de Arriete  op Lanzarote bekend als ‘Prud'hom’, een bemiddelaar van geschillen.
In het jaar 1402 kwam hij met Jean de Bethencourt en was vredesrechter op Lanzarote om conflicten van landgrenzen te regelen.

Prud'hom’ werd een achternaam en Perdomo verschijnt daar. Maar er is meer zoals Berriel, dat van Berrier komt; Betancor van Bethencourt; Azuaje van Soaggi; Melián van Meiland, Arencibia afkomstig van Arancibia; of Bandama van Van Dam. Er zijn anderen zoals Reverón van Riverol; en is Monteverde  een letterlijke vertaling van Groenberg, uit Keulen, Duitsland, en werd gebruikt op El Hierro. De achternaam Yánez, zeer aanwezig tussen Teror en Arucas, is van Eanes.

Febles, Grimón, Marichal
Op de eilanden zijn er achternamen die vanuit Normandië op de eilanden aankwamen, zoals Diepa, Gopar, Marichal, Pícar, en Umpiérrez.
De familienaam Westerling arriveert aan het begin van de 16e eeuw op La Palma door een Hollandse koopman. In het geval van ‘Aert’, of ‘Arnould’  was het mogelijk om, door te koppelen met Westerling.
Artiles  is een achternaam die een zekere Vlaamse oorsprong heeft en werd gebruikt door mensen uit de hogere kringen.
De achternaam Grimón zou komen van George Grimont, een Hollander van Franse afkomst. Deze Grimont arriveerde in 1496 op de Canarische eilanden. De achternaam Febles is de Canarische versie van Lefevre.
00000slas-canariaslogo-191.jpg


San Antonio de Texas,
grondgebied van de Canarische verovering;
en een evenement op Gran Canaria op 18 april 2018

Met een koninklijk decreet van de Spaanse koning
en de opdracht om een stad in de nieuwe wereld te creëren, verlieten 57 Canario’s Tenerife in 1730
om het avontuur van hun leven te beleven

SAN ANTONIO DE TEXAS - zondag 11 maart 2018  - Met een koninklijk decreet van de Spaanse koning en de opdracht om een stad in de nieuwe wereld te creëren, verlieten 57 Canario’s Tenerife in 1730 om het avontuur van hun leven te beleven. De delegatie - geleid door de conejero (op het konijneneiland Fuerteventura geboren) Juan Leal - arriveerde in Cuba en vervolgens in Veracruz, en toen ze hoorden dat de Bahía del Espíritu Santo een onbewoonbaar mangrove-moeras was, besloten ze om naar San Fernando te varen, ze trokken met hun kuddes over het  Mexicaanse land totdat ze aankwamen waar het vandaag de dag de tweede meest bevolkte stad van de Amerikaanse staat is.

"Deze mensen waren landbouwers", zegt de historicus en jurist Armando Curbelo, die verschillende boeken over de Canarische kolonisatie heeft geschreven als resultaat van jarenlang onderzoek van de archieven in Spanje en de Verenigde Staten. "Het is de geschiedenis van het belangrijkste land in de wereld geschreven door Canario’s," zegt Curbelo trots, die vindt, “dat de Canarische eilanden een erfelijk  tekort hebben van relevante historische inhoud". Een delicatesse is een boek dat na zijn eerste twee publicaties over dit onderwerp in het Engels is gepubliceerd en dat is uitgegeven  door de Trinity University.
image_content_3165483_20180310175015-1.jpg

image_content_3161354_20180309191826.jpgEn van de Canarische gezinnen uit de 18e eeuw, hebben - 300 jaar later  - afstammelingen en partners de Canary Islands Descendants Association opgericht, een organisatie die de eilandcultuur promoot in de Amerikaanse staat en die in de jaren tachtig werd verbonden met de twee provinciale hoofdsteden van de Canarische eilanden.
Op 4 februari 2018 droegen ze een H. Mis op en hielden ze een processie op de dag van La Candelaria, van wie ze een beeld hebben in de kerk van San Fernando. Het beeld van de groep Amerikanen, gekleed in typische Canarische klederdracht, is op 8, 9 en 10 maart herhaald, toen zij de verjaardag van de Canarische kolonisatie van San Antonio de Texas op de hoofdplaats hebben herdacht. Het idee is, om een monument te bouwen dat de herinnering aan  de Canarische Eilanden eert en in een centraal deel van de stad de naam van het plein te veranderen in
Canary Islands Place.

Curbelo dook in het Archivo General de Indias in Sevilla, en ook in de militaire Simancas-archieven in Cuenca, in die van Béjar en maakte zelfs kopieën van de manuscripten van 1800, zorgvuldig bewaard in de archieven van het Congres van Afgevaardigden van Washington.
Uit al dat onderzoek ontdekte hij verhalen over liefde en verraad, bloedige confrontaties met de Indianen en geschillen die meer dan honderd jaar duurden voor de macht die de nieuwe edelen wilden opleggen aan de Franciscanen en soldaten in San Antonio de Texas. «Er zijn liefdesverhalen die ik niet heb verzonnen. Er zijn ook verraders onder de Canario’s, uiteraard, kregen ze klappen," zegt de historicus, die niet beknibbelt op details van het leven. «Er zijn chivatos geweest die andere Canario’s hebben aangeklaagd, veel dingen ...» vervolgt hij.

De relatie van de eilandbewoners in de nieuwe wereld is zo groot, zegt hij, dat zij een belangrijk onderdeel werden van de "Amerikaanse Secession-strijd, het Noorden tegen het Zuiden",  hij beschrijft de burgeroorlog tussen 1861 en 1865, waarin de unie vecht tegen de Zuidelijken. Ze vochten precies met deze laatste troepenmacht, tegen het Noorden, en duidelijk, "het Louisiana-regiment bestond uit Canario’s."
carajacas.jpg

                             Carajacas., met papas arrugadas (gerimpelde aardappeltjes).
Carajacas is een enyesque (Canarisch borrelhapje) en een van de meest mythische traditionele gerechten uit de Canarische gastronomische cultuur.
Gemaakt van rundvlees, koeien of kalfslever; gekookt, geroosterd, of gebakken;
en meestal geserveerd met mojo-saus.

ordendelcachorrocanario-1.jpgcachorrosombrerocanario-1.jpg
T
erugkerend naar het heden en Las Palmas de Gran Canaria, het is opmerkelijk dat de burgemeester van San Antonio, Iris Taylor,  en een delegatie van 37 mensen, de stad in 2017 bezochten en werden ontvangen door de Orden del Cachorro, die hen verwelkomde met de beste eer mnet onder andere ,”Carajacas, papas arrugadas met mojo, en een rondalla».
“Ik vertelde het hen en men hield de ogen...», zegt Curbelo over de verbazing van de burgemeester toen ze hoorde over de invloed van de Canarische Eilanden in haar stad. 'En waarom weet  je dit niet?' Vroeg hij. «Het is niet bekend, omdat het niet in het Engels is geschreven», veroordeelde Curbelo.
image_content_3163475_20180309194128.jpg
    De advocaat, Armando Curbelo in zijn  kantoor, en met zinj 82 jaar nog steeds actief.
De Association of Canarian Descendants of San Antonio de Texas bestaat uit een aantal van de genetische erfgenamen van Canarische kolonisten en aanhangers, waaronder ook Canarische inwoners van de Amerikaanse staat.
Dit is het geval van de beroemde arts Alfonso Chiscano, inwoner van Tenerife en inwoner van de plaats.
“Toen ik in 1972 naar deze stad kwam, raakte ik geïnteresseerd in deze groep. Het zijn mensen die komen door de genetica van de 56, " zegt Chiscano in een telefonisch interview over de oprichters van San Antonio.
"Ze waren niet erg goed georganiseerd. In de afgelopen jaren is dat veranderd en nu is er meer energie tussen hen, " zegt de arts, die ook vicevoorzitter  van de vereniging is en die verantwoordelijk was voor het naar de eilanden brengen van de burgemeester Iris Taylor en haar gevolg.
"We hebben het geluk dat de voorganger van de gemeente, David Garcia, op de Canarische Eilanden is geweest en zelfs de basiliek van Candelaria en de aartsbisschop van Las Palmas heeft leren kennen" beschrijft Chiscano.
"De H. Mis is opgedragen op 4 februari en ik probeer de rector van de basiliek van Candelaria ertoe te brengen ons een partituur van de hymne toe te sturen om deze op 11 maart te zingen", zei hij.

Er is een bijeenkomst geweest aan de Universiteit van Texas in San Antonio met de deelname van diverse Canarische sprekers samen met docenten van beide Universiteiten en vertegenwoordigers van de overheid en een presentatie van het boek van Armando Curbelo Fuentes, ‘Crónicas Canarias en Texas’, in het Engels.

"Hier in San Antonio de Texas hebben we een H. Maagd van Candelaria die ons destijds Manuel Hermoso, president van de Canarische Regering, bracht", herinnert de arts zich, die altijd heeft gewerkt voor de verbroedering van San Antonio de Texas en de Canarische Eilanden, en die met dit seminar deze koppeling wil blijven versterken. Er was ook een theatrale weergave van de Canarische kolonisatie van 1731 en het is de bedoeling om een sculptuur op te richten op de Main Place die omgedoopt zal worden tot Islas Canarias Square.
Curbelo heeft ook gezegd, dat er in april 2018 een evenement gepland staat op Gran Canaria, hoewel hij er nog niet veel meer over wilde vertellen.
zzzzslas-canariaslogo-kopie-2.jpg


Ortega neemt de Canarische vertegenwoordiging
van Fernando Clavijo waar in Texas

Men herdenkt dat 300 jaar geleden  de Noord-Amerikaanse stad San Antonio door eilandbewoners is gesticht

 SAN ANTONIO DE TEXAS - zaterdag 11 maart 2018 - De Deelstaatminister van Industrie, Pedro Manuel Ortega, is de autoriteit van de Canarische Regering die naar San Antonio de Texas is gegaan  voor de evenementen ter gelegenheid van het 300-jarig jubileum van San Antonio de Texas, een stad gesticht door Canario’s.

De vicepresident van de Canarische Regering, Pablo Rodríguez, was niet de vervanger bij afwezigheid van de Deelstaat-president, Fernando Clavijo, die op vrijdag 9 maart 2018 aanwezig was bij een evenement van traditionele carnaval op El Hierro.
DX3txS-xWkA-EXQhF-k5RD--1240x698abc-1.jpg
DX3F7W-wUM-AA9arq-k5RD--540x285abc.jpg
Zodoende heeft de  Canarische Regering ervoor gekozen om aldus toch aanwezig te zijn met haar daad van broederschap met de stad San Antonio welke de aanwezigheid van Spanje in de Verenigde Staten markeerde. Drie eeuwen aanwezigheid van de eilanden in de Verenigde Staten.

Veel van de gezinnen die emigreerden, waren afkomstig van Tenerife en Lanzarote.

DX3tx-SyX0A-AYSl0-k5RD--540x285abc.jpg                De Canarische autoriteiten bekijken het irrigatie-systeem van El Álamo.

Eerbetoon aan de emigranten
De burgemeesters van de beide Canarische hoofdsteden , Augusto Hidalgo en José Manuel Bermúdez,  zijn ook aanwezig als vertegenwoordigers van de Cabildos (Eilandbesturen) en de Kamer van Koophandel-autoriteiten van de eilanden.

De Cámaras de Comercio (Kamers van Koophandel) van Gran Canaria en Santa Cruz de Tenerife hebben een handelsmissie georganiseerd van 5 tot 18 maart 2018, met als hoofddagen  9 tot en met  12 maart, om de relaties tussen beide gebieden te blijven versterken

Chiscano
De gemeente Santa Cruz de Tenerife is sinds 1983 zusterstad met Texas, en beiden onderhouden een levendig contact in deze jaren via de diverse initiatieven.

Ceremoniemeester voor  de Canarische vertegenwoordigers in Texas is Dr. Alfonso Chiscano, bestuurslid van de BBVA-vestiging in Texas, met zijn bijdrage aan politieke, commerciële, professionele en emotionele betrekkingen tussen de steden aan de beide zijden van de Atlantische Oceaan.
alfonso-chiscano-bbva--644x362.jpg
(Zie:
http://www.abc.es/local-canarias/20140402/abci-chiscano-bbva-texas-201404021631.html).
00000slas-canariaslogo-120.jpg


Canarias in 1565 op de eerste
Día de Acción de Gracias (Thanksgiving)
in de Verenigde Staten

In de Verenigde Staten is Thanksgiving altijd
op de vierde donderdag in november,
in 2017 dus op 23 november

Het onderstaande artikel is geschreven door onze collega journalist Jaime Rubio Rosales

LAS INDIAS (LATIJNS-AMERIKA) - zaterdag 11 november 2017 - Vergeet de kalkoen. Spanjaarden, en onder hen Canarische gezinnen, en Canarische indios, aten pata de cerdo asada (varkens fricandeau) met Canarische wijn die Pedro Menéndez de Avilés bracht na met zijn vloot vertrokken te zijn uit Las Palmas, al 56 jaar eerder dan de Engelsen dat deden.

De officiële versie die naar ons toekomt, zegt dat de oorsprong van Thanksgiving in de Verenigde Staten is ontstaan omdat puriteinen uit het Verenigd Koninkrijk op de kust van New Engeland aankwamen, God dankten, en met inboorlingen aten. Maar de realiteit is anders.

Het was een Spaans feest, gekenmerkt door de aanwezigheid van Canario’s en producten van de eilanden die onder leiding van Menéndez de Avilés gingen.
Het waren Canario’s die met andere Spanjaarden van de eilanden naar Amerika trokken om Florida te bevolken en de Fransen af te remmen.
En de kronieken vertellen dat ze het deden met pata de cerdo asada salada (gezouten varkens fricandeau), wat nog steeds op dezelfde manier wordt bereid op Canarias en daarbij drinkt men, uiteraard, vino tinto de Canarias (rode Canarische wijn).
Pedro_Menendez.jpg
                                                Pedro Menéndez de Aviles.

accion-de-gracias-k0HH--620x349abcGROOY.jpgDe Angelsaksen bevestigen dat het in 1621 was. Maar in Florida, in 1565, dus 56 jaar eerder, vond deze viering plaats welke bekend werd als San Agustín. Het duurde tot 1863, midden in de Amerikaanse Burgeroorlog, toen Abraham Lincoln verklaarde dat men de Nationale Dag van Thanksgiving elk jaar op 21 november vierde.

Pedro Menéndez de Aviles, naast de families van het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje), de Canarische Eilanden, en soldaten, at met de inboorlingen die de H. Mis  van Thanksgiving op 8 september 1565 bijwoonden, en wel op  dezelfde dag dat Christoffel Columbus de Canarische Eilanden verliet voor zijn eerste reis in 1492 naar de Indias (Amerika).

Ze gingen in de zomer naar Florida, waar stromingen niet bevorderlijke waren om te  zeilen. Daarom koos Columbus ervoor om vanaf Gran Canaria in september te varen. De ARC-Regatta, welke al 32 jaar de route van Gran Canaria naar Santa Lucia maakt, gevormd door een vloot van meer dan 300 zeilboten, verlaat het eiland altijd tussen oktober en november.

143-1.jpg

Het Oude Rome
Naast pata de cerdo (varkens fricandeau) die men op Canarias bereidt met rijkelijk zout en  traditioneel roostert op een houtskoolvuur is het meest traditionele kerstgerecht van de Canario’s. Men eet garbanzos (kikkererwten) en aceitunas (olijven).
redondo_cerdo_horno_500px-1.jpg

Op de Canarische Eilanden is een traditioneel gerecht dat ropa vieja ('oude vodden')  wordt genoemd en dat in het Caribisch gebied is gearriveerd door insulaire emigratie, met als basis op vuur gekookte kikkererwten en vlees.

Menéndez zegt in het navigatieplan naar de Indias, dat hij maakte voordat hij in 1556 begon - en dat de geschiedkundige Esteban Mira Caballos aanhaalt  over de bevoorrading op de eilanden,- het volgende : "Vanuit Portugal zijn er veel karvelen en schepen naar las Indias en ze laden de koopwaar waarvan ze denken dat er misschien meer interesse is,  en gaan naar de Canarische Eilanden om wijnen in  te nemen en hun administratie te doen en ze gaan naar de eilanden Santo Domingo, Puerto Rico, en Cuba. "

 In de documentatie die destijds is verzameld, zowel op de Canarische Eilanden als in Florida, wordt opgemerkt dat er op de Canarische Eilanden aanbod was. Er was een Pedro del Castillo geplaatst op de schepen waarmee in totaal 67 mensen in Florida aankwamen uit Las Palmas, de hoofdstad van Gran Canaria.

Over de aanwezigheid van de Canarische eilanden in die periode is academisch onderzoek, zoals dat van Juan Marchena, getiteld: ‘La emigración canaria a la Florida oriental española’ (De Canarische emigratie naar Spaanse Oost-Florida", of dat van Inmaculada Martínez en Valentín Medina: ‘Expediciones canarias a la Florida española’ ‘Canarische  Expedities naar Spaans Florida’, over de deelname  n de exploratie, verovering en kolonisatie van Spaans Florida.

De op de Canarische Eilanden gevestigde  Britse journalist en schrijver, Barrie Mahoney, heeft een boek in het Engels, ‘Footprints of Sand’, gelanceerd in oktober 2016 op Amazon dat de aanwezigheid van de eilanden beschrijft op de eerste Thanksgiving Day in Florida, volgens bronnen en de rapporten van archeologen.

Canarische wijn
Menéndez de Vigo werd voorzien van voedsel in Las Palmas en in San Juan Puerto Rico voordat het in Florida aankwam. De reis was een ramp vanwege de stormen. De keuken van de eilanden ontbrak op geen moment van de reis en ook niet bij zijn  aankomst.

gracias-accion-dia-k0HH--540x285abc.jpg     Francisco López de Mendoza Grajales draagt de eerste H. Mis op in de Verenigde Staten.
De priester Francisco López de Mendoza Grajales, die de eerste H. Mis opdroeg, liet schrijven:  “De feestdag werd waargenomen na de H. Mis, vervolgens liet Menéndez de indios (Indianen) eten.”

Avilesmap.gif

Nederzetting
Voor Michael Gannon, professor aan de  Universiteit van Florida, "was het de eerste gemeenschappelijke handeling van religie en dankzegging in de eerste, permanente nederzetting op land."
Er stond die dag in Florida geen kalkoensaus, veenbessen of pompoentaart op het menu. Er waren producten van de Canarische Eilanden en eilandbewoners.
Hij laat weten, “dat het pas 56 jaar later was, dat de pelgrims in Massachusetts hun beroemde Thanksgiving vierden."
B.gif
Het verschil tussen beide feesten, het Spaanse en het Angelsaksische, is dat bij het eerste de bezoekers voedsel aan de inboorlingen aanboden. En bij het Britse feest offreerden de inboorlingen voedsel  aan de Engelsen. Wat niemand bestrijdt die weet wat de roem is die de Engelsen hebben met de gastronomie (zie, in het Spaans: http://www.abc.es/historia/abci-mujer-quiso-unir-estados-unidos-accion-gracias-201511251502_noticia.html)

maxresdefault-92.jpg                                                                       VIDEO:
                                               
https://youtu.be/EJseaXWbMqo
klki.jpg

Kathleen Deagen, emeritus onderzoekster aan de Universiteit van  de Florida, is van mening, “dat  toen de pelgrims aankwamen in Plymouth, de mensen die zich met Menéndez in de eerste kolonie in de Verenigde Staten vestigden, waarschijnlijk kinderen en kleinkinderen hadden die daar woonden," zo legt zij uit.

A.gif

Genieën
Filips II, die koning werd in  1556,  verleende aan Pedro Menéndez de Avilés toestemming om een kolonie te beginnen in Florida om  te proberen de Fransen te verdrijven.

Van de 2000 mensen die oorspronkelijk aan de reis begonnen, kwamen er slechts 800 aan op kust van Florida. Met de hulp van de indios (Indianen ) onder leiding van Timucuan bouwden Menéndez en zijn mannen een fort. Op 8 september 1565 noemde hij het officieel San Agustín (Sint-Augustinus). Dit werd de eerste permanente nederzetting in de Verenigde Staten.

Onlangs hebben archeologen iets meer dan 400 gebruiksvoorwerpen aangetroffen daar waar Pedro Menéndez met de Canarische families arriveerde in 1565. Ze hebben geen enkel voorwerp teruggevonden; maar ze hebben overblijfselen gevonden van voedsel, dat zich in de onderzoeksfase bevindt. Geschiedkundigen denken dat het voedsel dicht bij de monding van wat nu Hospital Creek is bereid, aan de rivier Matanzas, waar zich het Archeologisch Park bevindt, dat wil zeggen,  de locatie van het oorspronkelijke  Menéndez-kamp en de eerste Spaanse kolonie in Miami.

81fkMfFvleL.jpg

Helden
Menéndez vertrok uit  Cádiz op 28 juni 1565, om op Canarias aan te komen met een galjoen, de ‘San Pelayo’, met 317 manschappen, en 10 sloepen. In totaal; 995 soldaten, vier geestelijken en 117 mannen met hun gezinnen, allemaal met verschillende ambachten.
Esteban de Alas wachtte hem af op de Canarische Eilanden toen hij arriveerde met mensen uit Galicië, Asturië, en het Baskenland; dat wil zeggen, ongeveer 1.500 mensen van het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje), 257 matrozen en broeders.

En 26 mannen die De Alas misschien in zijn staf heeft laten opnemen, en dat zouden Canario’s zijn omdat ze aangeduid zijn in de teksten uit de overige tijd.
 Op de Canarische Eilanden zou men ook zijn voorzien van enig oorlogsmateriaal in afwachting van conflicten met de Fransen en de indios (Indianen).

 BRON: http://www.abc.es/espana/canarias
0000Islas-canariaslogo-kopie-640.jpg


Welke Canario voorkwam,
dat Brazilië een kolonie van Frankrijk werd?

De jezuïet Padre Anchieta, de medestichter van Rio de Janeiro, speelde gedurende de Franse invasies een sleutelrol in de eenwording  van het land in termen van
het territorium, de taal, en het geloof

BRAZILIË - Pinksteren, zondag 4 juni 2017 - De Brazilianen vieren jaarlijks de Nationale  Feestdag van San José (Sint Jozef) , en doen dat in de eerste helft van juni met meer dan 20 dagen achtereen aan evenementen, waaronder die voor Anchieta die, naast andere steden, een van de stichters was van Rio de Janeiro,
Evenementen zoals, novenen, volksfeesten, bergwandelen, H. Missen, processies, en de traditionele beschouwing van de Pasos de Anchieta  (Stappen van Anchieta), in 2017 bewijst men hem eer met 23 dagen van  gedichten die plaatsvinden van zaterdag 29 mei tot zaterdag 18 juni (zie onderaan dit artikel het hoofdstuk: ‘Pasos de Anchietas’)

José de Anchieta speelde een actieve rol in de evangelisatie van Brazilië en heeft zijn sporen achtergelaten in Bahia, Espíritu Santo, en in San Pablo, de stad die hij meehielp te stichten in 1554.

Paus Franciscus heeft José de Anchieta - zonder recent wonder, maar op pauselijk decreet - op 2 april 2014 in Rome Heilig verklaard, samen met Franse zalig verklaarden voor de evangelisatie van Canada, de  Bisschop Francisco de Montmorency-Lava , en de vrouwelijke missionaris  María de la Encarnación Guyart.
En als Brazilië tegenwoordig het grootste, meest katholieke gebied is van Amerika, dan dankt men dat aan de inspanningen in de zestiende Eeuw van religieuze leiders zoals Padre Anchieta.
Anchieta-brasil-canarias-kFaE--620x349abcgroot-1.jpg
                                          'De eerste H. Mis in Brazilië’ met Anchieta;
      geschilderd door Vitor Meireles en te bewonderen in het
Museo Nacional de Belas Artes.
Op 9 juni 2017 is het 420 jaar geleden, dat Padre Anchieta is overleden 
José de Anchieta werd op Tenerife geboren in 1534 in San Cristóbal de La Laguna. Zijn familie kwam uit het Baskenland. In 1551 treedt hij toe tot de  Orde van de Jezuïeten ’La Compañía de Jesús’. Hij had gezondheidsproblemen en koos ervoor om in 1553 naar, wat tegenwoordig Brazilië is, te gaan. Op 33-jarige leeftijd was hij priester en was een van de stichters van Rio de Janeiro.

José de Anchieta streed tegen de aanwezigheid van de Fransen in Brazilië die zich vestigden in Bahía de Guanabara. Alvorens te sterven in de leeftijd van 33 jaar, samen met Manuel da Nóbrega, chef van de eerste Jezuïeten-missie die arriveerde in Amerika onder de bescherming van de Portugese kroon, versnelde hij de binnenlandse ontwikkeling van Brazilië.

Met Anchieta gaf  Da Nóbrega catechese en vervreemde de Brazilianen van de Franse protestanten, die werden verslagen door de impulsen en moed die de Canarische priester leidde.

Vanuit Frankrijk lanceerde men zwarte legendes over Anchieta, waardoor het jaren duurde voordat hij werd zalig verklaard, door de invloed van de valse informatie die afkomstig was uit Parijs.

Hoe kon men een priester zalig verklaren die werd beschuldigd van het men zijn eigen  handen doden van een Franse predikant? Het was een leugen en dat heeft men aangetoond.

Anchieta streed ervoor, steeds trouw blijvend aan het geloof, dat Brazilië niet verdeeld werd tussen Portugal en Frankrijk. In 1563  kwam, met hulp van de Fransen een indianenstam op tegen  de Portugese kolonisatie. Anchieta bood zichzelf aan als gijzelaar in het dorp Iperoig (waar het stamhoofd Tamoios woonde), terwijl Manuel da Nóbrega in San Vicente over vrede  aan het onderhandelen was
tapoeyers.jpg
Gedurende de vijf maanden die hij doorbracht in gevangenschap op het strand, weerstond Anchieta de seksuele verleiding die de mensenetende indianen hem aanboden, kannibalen die aan de kant van Frankrijk  stonden. Ze zeiden dat het een gunst was aan de gevangenen alvorens te sterven.
tapoeyervrouw.jpg tapoeyerportret.jpg
tapoeyersdans.jpg
Om zijn kuisheid te behouden, deed de jezuïet een belofte aan de Maagd, en schreef ter Harer eer  een gedicht. Vervolgens begon hij aan het schrijven van de 4.172 verzen van: 'Gedicht aan de Maagd',  in het zand van het strand, waar hij verbleef als gegijzelde.

Anchieta had een benijdenswaardige geheugen en de gedichten die hij schreef in het zand , zette hij op papier. Voor het bewaren van  de maagdelijkheid en kuisheid, was het door gebed tot, en vertrouwen in God,  dat hij levend uit de puinhoop kwam die hij kreeg aangeboden om in ruil voor zijn leven zich in te zetten voor het niet de verdelen van de eenheid van het land.

De Tupí-stammen overheersten, Anchieta leerde de taal die werd gesproken door de Indianen. Hij was één van de oprichters van het Sao Paulo de Piratininga-College (nu Pateo do Collegio), wat aanleiding was tot de oorsprong van de stad Sao Paulo. Hij leidde het Jezuïetencollege tussen 1570 en 1573. (zie ook: http://www.slavenhaler.nl/frames-tapoeyers.html)

Hij bevorderde de uitbreiding en de internalisering van het land. Brazilië groeide gestaag in het Amazone-gebied,  Anchieta heeft geholpen bij de oprichting van nederzettingen. Op verzoek van de bisschop van Tucuman (Peru), stuurde hij vijf jezuïeten naar Asuncion, Paraguay.

Gedurende tien jaar evangeliseerde hij Tapuya-indianen, een moeilijke stam die, klaarblijkelijk, radicaal was. Hij verkreeg de sympathie van de Tapoeyers, van wie hij met respect het vertrouwen won,  zonder de  arrogantie om te komen tot een ontwikkelde plaats. Zozeer zelfs, dat hij de opdracht kreeg zich te bekommeren om de opvoeding van hun kinderen, omdat ze nomaden waren. En dit alles op blote voeten lopend door deze bossen van God, zie ook: http://www.slavenhaler.nl/frames-tapoeyers.html.
tupi.jpg
Pasos de Anchietas
Zoals gezegd vieren de Brazilianen jaarlijks de Nationale  Feestdag van San José  (Sint Jozef), en doen dat met meer dan 20 dagen achtereen in de eerste helft van juni, met evnementen zoals, novenen, volksfeesten, bergwandelen, H. Missen, processies, en waaronder die voor Anchieta , met de traditionele beschouwing van de Pasos de Anchieta  (Stappen van Anchieta), in 2017 bewijst men hem eer met 23 dagen van gedichten die plaatsvinden van zaterdag 29 mei tot zaterdag 18 juni.

De gelovigen hebben zo  de mogelijkheid om eer te geven aan de heilige missionaris van Tenerife,  die met zijn leven getuige was van de liefde van God. 

Zeven mijlpalen in het leven van de Tinerfense José de Anchieta, ‘Apostel van Brazilië’ en sinds 2 april 2014 officieel een  nieuwe Spaanse heilige: ‘San José de Anchieta’, die met zijn leven een brug sloeg tussen de Canarisch Eilanden en de Nieuwe Wereld.

Onderstaand enkele van de biografische mijlpalen van deze buitengewone Canarische figuur in  Amerika, de ‘Apóstol de Brasil ‘(Apostel van Brazilië’)’, de jezuïet José de Anchieta:

  1. Kinder- en tienerjaren
    Geboren in La Laguna in 1534, zoon van een vasco (Bask) en een canaria (Canarische), in een traditioneel gezin, en ontvangt zijn eerste onderwijs bij de Dominicanen, Weldra is hij naar het jezuïetencollege gestuurd in Coimbra (Portugal), waar hij dan al zijn deugden voor de letteren toont, als onovertroffen student Latijn en ontluikend dichter.
  2. Priester voor de Nuevo Mundo (Nieuwe Wereld)
    In 1551 treedt hij toe tot de Compañía de Jesús en voelt zijn grote verlagen deel te nemen aan de evangelisatie van Amerika. Twee jaar later steekt hij de Atlantische Oceaan over om zich te vestigen in Brazilië, destijds een Portugese kolonie, waar hij zijn meest vruchtvolle etappe begint, samen met pater Nóbrega, de bestuurder van het jezuïeten-werk aldaar.
  3. Werken met de inheemsen
    In de missie van Piratininga onderneemt hij vele pastorale activiteiten met het doel de indianen van de maagdelijke wildernis dichter bij Christus te brengen en daarin te slagen. “Hij had enorm zijn Braziliaanse broeders lief, deelde met hen zijn leven, bestudeerde diepgaand hun gewoonten en begreep dat hun bekering tot het christelijke geloof voorbereid moest zijn, geholpen en geconsolideerd door een passend werk van beschaving, voor hun menselijk promotie.  Zijn vurige ijver beweegt hem talloze reizen te maken, met enorme afstanden te midden van groot gevaar, " zo herinnert Paus Johannes Paulus II hem bij zijn zaligverklaring in 1980.
  4. Verdediger tegenover de veroveraars
    Deze voortzetter van het werk van Sint Ignatius van Loyola blijkt bezitter te zijn van een bovenmenselijke kracht, “vooral wanneer hij moet opkomen tegen de onrechtvaardigheden van de kolonisators tegen zijn inheemse broeders,” zo geeft Paus Johannes Paulus II aan bij zijn zaligverklaring. Voor hen stelt hij een catechese samen, aangepast aan hun mentaliteit, die op grootste wijze bijdraagt aan hun kerstening.
  5. Wonderen in Amerika
    Ontelbaar zijn de wonderen die men over San José de Anchieta vertelt op Braziliaans grondgebied. Het is toereikend te herinneren aan zijn afwezigheid van angst voor de gevaren, “Hij ging eens met iemand op weg en toen kwamen zij een adder tegen, zijn metgezel werd bang en wilde vluchten, maar de broeder hield hem tegen, en als een grapje met de slang, stapte het er met zijn, zoals altijd, blote voet op, en spoorde de slang aan, hem als straf te bijten, want hij was een zondaar; maar de adder was rustig, totdat de pater, niemand kwaad doend, zijn voet optilde en de slang liet gaan, zo staat in ‘Handelingen van de Apostelen in Amerika’.
  6. Stichter van San Pablo
    Als stichter van het San Pablo-college, de eerste van de jezuïeten in Amerika, en van wiens naam men die van de stad heeft afgeleid: São Paulo (Sint Paulus), het dichtstbevolkt en tegenwoordig de economische hoofdstad van het land en van het Zuid Amerikaanse Continent, was Anchieta ook deel van de stichting van talrijke inheemse dorpen en nam hij deel aan het ontstaan van een andere grote stad zoals Rio de Janeiro.
  7. Een humanist: grammaticaal, dramatisch en poëtisch
    José de Anchieta was niet alleen een man van actie, studie en de kunsten waren hem niet vreemd. Zoals Paus Johannes Paulus II herinnert aan zijn, “toegewijde filiaal van de Virgen Santísima (Heilige Maagd)”, aan wie hij een lang gedicht wijdde met elegant Latijnse verzen, de Tinerfense heilige promoveerde naar het volkstheater, steunde zowel de christelijke onderwerpen evenals de inheemse rituelen. Bovendien stelde hij, in 1559, de eerste grammatica samen van een inheemse taal, door het systematiseren van de taal van de Tupí stam, de meest wijdverbreide aan de Braziliaanse kust.
    ZZZIslas-canariaslogo-1029.jpg

De A.F. Hatacuperche  (Folkloristische Vereniging)
 zal  in New Orleans ambassadeur zijn
van de La Gomera-folklore

NEW ORLEANS - dinsdag 28 februari 2017 - Ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van de A.F. Hatacuperche  is de Folkloristische Vereniging van La Gomera van 28 februari t/m 9 maart  aanwezig in New Orleans bij het XLII ‘Festival Los Isleños’ .
Dit evenement, dat in 2017 voor de 42ste keer plaatsvindt, wordt elk jaar bezocht door ongeveer 15.000 personen.

Opgemerkt moet worden, dat dit festival zijn wortels heeft in het feit dat tussen 1778 en 1773 het Koninkrijk Spanje, Canarische bevolkingsgroepen - populair bekend als ‘Isleños’ - stuurde, voor het koloniseren van Luisiana (Louisiana).
16730473_1878066129107890_7248159797109782145_n-1.jpg

Het 42ste Eilanders-feest.
VIDEO:
https://youtu.be/XxfkmSfqyMk

Na onbewoonde gebieden van New Orleans te hebben bezet, ging men zich vestigen en richtte men eigen  boerderijen op, waardoor ze bekend stonden als soldados-granjeros (soldaat-landbouwers); veel later, na hun landerijen verkocht te hebben aan de Franse suikerriettelers, ging velen zich wijden aan de jacht en de visserij.

images-148.jpg
De Isleños streden in de Amerikaanse Revolutie en in de Slag om New Orleans, maar ook in elk van de oorlogen waarin de Verenigde Staten zich betrokken zagen.

14258327_1859126970982036_5238575510054714012_o.jpgVanaf hun oprichting in 1976, onder de naam ‘Los Isleños Heritage & Cultural Society’ (‘De Eilanders Culturele & Erfgoed Vereniging), vieren deze Canarische afstammelingen een feest, genaamd: ‘Los Isleños Festival’, waarmee zij gedurende enkele dagen de Canarische erfenis herdenken met het live uitvoeren van dansen en traditionele Canarische muziek, cursussen kostuums vervaardigen, gastronomie enz., om zo aan te tonen hoe hun voorouders leefden en met het doel de Canarische gewoonten te doen herleven en te versterken onder de gehele, van Canario’s afstammende bevolking in Luisiana (Louisiana).

images1-24.jpg

Los Isleños, nodigen elk jaar - via hun  ambassadeur op Canarias, Don José Miguel Dumpierrez - een Canarische folkloregroep uit, samen met diverse groepen uit de Staat Luisiana (Louisiana). En in 2017 kan men rekenen op twee Canarische groepen, want ook de Grancanarische groep ‘Mestizay’ zal optreden.

Vermeldenswaard is het museum dat zich in deze plaats bevindt, waar men een hoeveelheid voorwerpen toont die geschonken zijn door diverse overheidsinstanties, groepen, enz.  
Dit museum werd verwoest door de orkaan ‘Katrina’ en heropende in 2010 opnieuw de deuren.
16114812_1863987270515776_7188160804967735075_n.jpgBinnen het programma moet een belangrijk opreden worden vermeld, het gaat om de dagen dat men besluit om naar de scholen te gaan, om daar aan de kinderen de muziek en de dansen van het Canarische land tonen.
Ook zal men er de lenguaje del Silbo Gomero (Fluittaal van La Gomera) spreken, die in 2009 tot Immaterieel Erfgoed van de Mensheid is verklaard, welke demonstratie door Los Isleños, veel gevraagd is, omdat men elke traditie van de eilanden wil leren kennen.

Daar de folkloregroep de uitnodiging - die men in maart 2016 heeft ontvangen -  met veel enthousiasme heeft aanvaard, heeft men  gewerkt aan dit project, want het is een zeer belangrijke  en de langste reis die men tot nu toe heeft gemaakt, waarbij men in totaal 28 onderdelen zal overbrengen. Deze reis kan steun en medewerking rekenen van de Canarische Regering, van het Cabildo (Eilandbestuur)  van La Gomera, en van de Gemeente San Sebastián de La Gomera.
zzzzislas-canariaslogo--4.jpg


aaaaakaart_canaria-38-84.jpg

aaaaLOGOMETBANNERGranCanariaActueel-2--538.jpg

zon-172.jpg