Geen tatoeages of eigenzinnige kapsels
om bij de Paco Artiles-sportvoorziening te werken
Lude, het bedrijf dat het gemeentelijke sportcentrum beheert, verbiedt het personeel om dilators (instrumenten die een opening, of holte wijder maken) en piercings te dragen
in en op zichtbare delen van het lichaam
TELDE - zaterdag 24 maart 2018 - Geen zichtbare tatoeages of eigenzinnige kapsels als men als instructeur wil werken in het gemeentelijke Paco Artiles -sportcentrum in de wijk San Juan. Dit zijn enkele van de vereisten die zijn opgenomen in de kleding- en beeldregelgeving in sportcentra van Lude Gestiones y Servicios SL, de vergunninghouder van het beheer van deze locatie.
Volgens het document dat het imago en gedrag van het Lude- personeel reguleert, moeten zowel het personeel als de stagiaires die tot het personeelsbestand willen behoren, aan diverse vereisten voldoen als ze als toezichthouder willen optreden.
Wat het beeld betreft, eist het bedrijf de afwezigheid van tatoeages, dilators, en piercings, in zichtbare delen van het lichaam, "met speciale nadruk op gezicht, hoofd, hals, onderarmen, en handen."
Daarnaast verbiedt men extravagante kapsels, evenals verkleuringen en ongelijke of onconventionele haarkleurmiddelen; men moet te allen tijde zorgen voor een juiste persoonlijke hygiëne, "zorg er met name voor, dat het haar en gezichtshaar een schoon beeld hebben en goed worden gekapt, of bijgesneden." Een goede kleding, het vermijden van oude of versleten kleding, of schoeisel, en het ontbreken van aanstootgevende afbeeldingen, is een andere vereiste.
De Lude regelgeving stelt ook eisen aan houding en gedrag van stagiaires. Dus, zoals vereist voor het personeel, de studenten die ervoor kiezen om toekomstige instructeurs te zijn, moeten ook een samenwerkende en proactieve houding hebben bij het omgaan met de instructeurs van dit bedrijf.
Bovendien, "is er de verplichting om een vriendelijke en respectvolle behandeling te bieden aan alle klanten van het centrum, waarbij op elk moment respecterende of duidelijk laakbare houdingen worden vermeden.
Het niet naleven van deze vastgestelde eisen en normen, zo wordt in het document beschreven: "zal een onherroepelijke en permanente verwijdering of afwijzing van het verzoek om stages van studenten van verschillende opleidingscentra met zich meebrengen."
De voorschriften van de beheerder van Paco Artiles, stellen ook, “dat de bedrijfsleiding zich het recht voorbehoudt, om willekeurige persoonlijke interviews met de aspirant-instructeurs
uit te voeren, om naleving van deze vereisten te verifiëren, alvorens aan de personeelsverzoeken van de centra te voldoen.
Het document is op maandag 19 maart 2018 verstuurd naar de minister van Acción Social, Desarrollo Humano, Deportes y Juventud,( Sociale Handeling, Menselijke Ontwikkleing; Sport en Jeugdzaken), Diego Ojeda, van de Canarische Regering, nadat een oppositie-woordvoerder in deze plenaire commissie had gevraagd naar de kleding- en beeld-regelingen die de studenten toepasten in praktijken in het gemeentelijk sportcentrum.
De eisen die het bedrijf stelt, zijn interne voorschriften voor hun personeel; aldus geraadpleegde bronnen; die van mening zijn, dat ze zich aan de wetgeving houden. Andere bronnen hebben echter twijfels, omdat het een openbare dienst.
Catalonië spreekt zich opnieuw uit vóór afsplitsing: meerderheid voor separatisten
De onafhankelijkheidspartijen komen op 70 van de 135 zetels
De officiële resultaten worden op 5 januari 2018 bevestigd, dan moet het Catalaanse Parlement samenkomen
om binnen de 20 dagen een parlementsvoorzitter te kiezen
en daarna heeft het Parlement 10 dagen om een nieuwe regionale premier te kiezen
Met bijna alle stemmen waren geteld, staan de separatistische partijen op 70 van de 135 zetels. De partij van de verdreven regiopremier Carles Puigdemont, Samen voor Catalonië, komt op 34 zetels gevolgd door ERC-CatSí (32) en CUP (4). Grootste partij werd Ciudadanos, die pro-Spaans is, met 37 zetels.
Carles Puigedemont.
"De Catalaanse Republiek heeft gewonnen van de Monarchie met 155", heeft Puigdemont donderdagnacht vanuit Brussel geconcludeerd, verwijzend naar het Grondwetsartikel 155 waarmee de Spaanse Regering de macht heeft overgenomen in de deelstaat Catalonië.
"Het recept dat Rajoy heeft voorgelegd aan Europa, heeft niet gewerkt. Rajoy en zijn bondgenoten hebben de volksraadpleging verloren waarmee ze de inzet van Artikel 155 wilden rechtvaardigen. Er is een meerderheid in Catalonië die een referendum wil. Wij Catalanen hebben het recht dat er naar ons geluisterd wordt. Dat hebben we vannacht verkregen."
De onafhankelijkheidspolitici hebben geëist dat de politici en protestleiders die verdacht worden van rebellie en opruiing worden vrijgelaten. Ook hebben ze tijdens de verkiezingscampagne bepleiut dat de Spaanse rRgering de macht terug zou geven aan het Catalaanse deelstaatbestuur.
De socialisten van de PSC komen uit op 14% van de stemmen, goed voor 18 zetels. Zoals in de peilingen al bleek, is het een zware nederlaag voor de nationale regeringspartij Partido Popular (PP) : 4 %van de stemmen, of vier zetels. Bij de verkiezingen van 2015 waren dat er elf .
Dialoog
Carles Puigedemont... spreekt zijn aanhangers toe.
Voor de toekomst willen ze op zijn minst in gesprek met de Spaanse Regering over hoe Catalonië onafhankelijk kan worden. Alleen de kleinste en de radicaalste van de drie onafhankelijkheidspartijen hecht geen geloof indialoog en wil een parallelle Catalaanse sSaat optuigen.
De argumenten van de Spaanse Regering, die Puigdemont en zijn medestanders afschilderen als een boevenbende die zijn zin probeert te krijgen langs ondemocratische weg, hebben op een flink deel van de Catalanen blijkbaar geen indruk gemaakt. Zij zien vooral een Staat die hen onderdrukt – een Staat die agenten met wapenstokken op hen afstuurt als ze een referendum houden, en die hun democratisch gekozen politici afvoert naar de gevangenis.
De pro-Spaanse partij Ciudadanos (Cs), met als lijsttrekker de jonge, uit Andalusië afkomstige advocate Inés Arrimadas, heeft winst geboekt. Maar met een parlementsmeerderheid van onafhankelijkheidspartijen zal het voor haar echter onmogelijk zijn aan te treden als regiopremier.
De winst van Ciudadanos gaat ten koste van de Partido Popular (PP) van Mariano Rajoy. Ciudadanos heeft de regeringspartij weten af te troeven door als eerste luid en duidelijk te roepen tot het ontbinden van de Catalaanse Kabinet en het uitschrijven van verkiezingen. De partij is tien jaar geleden in Catalonië ontstaan juist om de onafhankelijkheidspartijen van een stevig weerwoord te voorzien. Inmiddels is men landelijk actief en blijkt men een serieuze bedreiging te vormen voor de traditionele PP.
Hoge opkomst
De opkomst tijdens de Catalaanse verkiezingen steeg tot een recordhoogte van bijna 83 procent. Het geeft aan hoezeer de Deelstaat in de greep wordt gehouden door de onafhankelijkheidskwestie. Aanvankelijk is de hoge opkomst uitgelegd als een voordeel voor de pro-Spaanse partijen. Vooral in stedelijke gemeenten, met de meeste immigranten uit de rest van Spanje, is een stijging gemeten.
Het is koffiedik kijken hoe het nu verder moet, intussen begint de Deelstaat te lijden onder de aanhoudende crisis
Toch bleken de kiezers met pro-Spaanse gevoelens niet talrijk genoeg om de independentistas van de meerderheid af te houden. Dat heeft ook te maken met het getrapte Catalaanse kiessysteem. Hoewel de onafhankelijkheidspartijen een meerderheid haalden in het parlement, bleven ze steken op 47,5 % van de stemmen.
Wat nu?
Het is koffiedik kijken hoe het verder moet met dit verdeelde resultaat. Een vlotte oplossing uit de patstelling heeft deze verkiezingsronde voorlopig niet opgeleverd; laat staan, dat het de Spaanse president Mariano Rajoy enige munitie biedt om onafhankelijkheid definitief te blokkeren.,
De officiële resultaten zullen pas op 5 januari 2018 bevestigt worden. Dan moet het Catalaanse Parlement samenkomen om binnen 20 dagen een parlementsvoorzitter te kiezen. Daarna heeft het Parlement 10 dagen de tijd om een nieuwe Deelstaat-premier te kiezen.
De Deelstaat begint economisch te lijden onder de aanslepende crisis. Sinds begint oktober 2017 zijn al meer dan 3.100 bedrijven met hun hoofdkantoren vertrokken uit Catalonië, directe buitenlandse investeringen in Catalonië zijn met 75 procent gedaald in het derde kwartaal van dit jaar.
VAMOS A VER....
De Spaanse Rechtbank vaardigt een
Europees Opsporing- en Arrestatiebevel uit tegen
de Catalaanse ex-deelstaatpresident Puigdemont
SPANJE/CATALONIË - zaterdag 4 november 2017 - Rechter Carmen Lamela van het Nationale Gerechtshof heeft een Europees opsporings- en arrestatiebevel uitgevaardigd tegen Carles Puigdemont, de afgezette deelstaatpremier van Catalonië. Naast Puigdemont wil de rechter ook dat de overige vier Catalaanse deelstaat-ministers - die zich op dit moment in Brussel bevinden - naar Spanje worden gebracht. Rechter Lamela heeft de Belgische autoriteiten gevraagd Puigdemont en de ex-ministers op te sporen, te arresteren, en aan Spanje uit te leveren om daar direct zonder borgsom de gevangenis in te gaan.
Terwijl de Catalaanse ex-regiopremier in een vooraf opgenomen interview op de Belgische televisie te zien was, heeft de rechter in Madrid een Europees opsporings- en arrestatiebevel uitgevaardigd tegen Carles Puigdemont, Antoni Comín, Lluís Puig, Meritxell Serret, en Clara Ponsatí. Het vijftal wordt beschuldigd van rebellie, opruiing, verduistering van overheidsgeld, ongehoorzaamheid en vluchten voor de Spaanse justitie.
Op donderdag 2 november 2017 zijn de collega’s van Puigdemont vanwege dezelfde redenen al naar de gevangenis gestuurd en in de eerste volle week van november 2017 kunnen ook de ex-voorzitter van het Catalaanse parlement ,Carme Forcadell, en diverse andere leden van de zogenoemde ‘Mes’ naar de gevangenis gaan in voorlopige hechtenis. Ook worden Puigdemont en de vier ex-ministers in België opgespoord en wil de rechter dat de Belgische justitie hen arresteert en overdraagt aan de Spaanse justitie.
De rechter heeft een zogenaamde Orden Europea de Detención y Entrega (OEDE) naar de Belgische Justitie gestuurd waarin ze vraagt om opsporing, aanhouding en uitlevering aan Spanje. Deze opdracht is ook gestuurd naar de Guardia Civil, de Policía Nacional en Interpol. Daarnaast heeft de rechter het verzoek van Puigdemont en de ex-ministers - waarin gevraagd is om de mogelijkheid van een video-verklaring vanuit België - afgewezen.
In de documenten van de rechter staat dat Puigdemont, Antoni Comín, Lluís Puig, Meritxell Serret, en Clara Ponsatí meteen zonder borgsom naar de gevangenis gestuurd worden. omdat het duidelijk is dat er vluchtgevaar is.
Carles Puigdemont heeft op vrijdagavond 3 november 2017 in een interview voor de Belgische televisie laten weten, dat hij bereid is voor de rechter te verschijnen maar dan wel voor de echte Justitie en niet die van Spanje. Met andere woorden, Puigdemont wil voor de Belgische rechter verschijnen omdat in zijn ogen de Spaanse Justitie te politiek beïnvloed is; opmerkingen, die overigens zeker niet in zijn voordeel zullen werken bij een uiteindelijk proces.
Daarnaast heeft Puigdemont gezegd, dat hij zich vanuit België kan presenteren voor de verkiezingen van 21 december, omdat hij ook vanuit België campagne kan voeren. Ook heeft Puigdemont gezegd dat hij geen contact heeft gehad met vertegenwoordigers van Belgische politieke partijen, en ook niet met de Belgische Regering. De reden dat de ex-deelstaatpremier naar Brussel is gekomen, is het feit dat dit de Europese hoofdstad is. Het probleem is echter wel voor België want de Belgische Justitie moet nu -in opdracht van een Europese lidstaat- Puigdemont en zijn ex-ministers opsporen en aanhouden.
De Belgische Justitie heeft eerder al aangegeven, mee te zullen werken met een Europees arrestatiebevel en zal zich aan de wetten houden. Het proces van aanhouding en uitlevering is echter niet iets wat volgens Puigdemont’s Belgische advocaat Bekaert van de ene op de dag zal gebeuren. De officiële papieren die uit Spanje komen moeten eerst officieel vertaald worden en daarna op de afdelingen binnen het Belgische justitiële apparaat belanden voordat Puigdemont en zijn ex-ministers daadwerkelijk gearresteerd kunnen worden. Een uitlevering aan Spanje kan aldus nog dagen, of maanden duren.
Wordt vervolgd....
Het Catalaanse Parlement heeft de onafhankelijkheid verklaart,
en de Spaanse Senaat activeert Artikel 155
CATALONIË - vrijdag 27 oktober 2017 - Het Parlement van de Deelstaat Catalonië heeft op vrijdag 27 oktober 2017 besloten wat volgens twee miljoen - van de 5,3 miljoen stemgerechtigde - Catalanen terecht is, de onafhankelijkheid van Catalonië uit te roepen.
In het Catalaanse parlement heeft men uiteindelijk met een kleine meerderheid besloten het voorstel van de Junts pel Sí en de CUP aan te nemen, waardoor de weg naar onafhankelijkheid is vrijgemaakt.
Op vrijdag 27 oktober 2017 was er opnieuw een chaotische parlementaire zitting, waarbij de oppositiepartijen nog voor het stemmen uit protest het parlement hebben verlaten.
De toekomst van Catalonië, de Catalaanse politici - en erger nog van de in Catalonië wonende Catalanen, Spanjaarden en buitenlanders - is nu erg onzeker.
Slechts minuten nadat het Catalaanse Parlement gekozen heeft voor het proces van onafhankelijkheid heeft de Spaanse Senaat in Madrid het hanteren van Artikel 155 goedgekeurd, waardoor de Spaanse Regering kan overgaan om de orde en wetshandhaving in Catalonië te herstellen. Wat er precies allemaal gaat gebeuren is nog onzeker, maar de Spaanse Regering zal alles in het werk stellen om de veiligheid van alle in Catalonië wonende personen - dus ook de separatisten waar de Catalaanse Regering rekening mee houdt - te garanderen, en de personen die alle wetten hebben overtreden aan te pakken.
Het Catalaanse Parlement heeft uiteindelijk de onafhankelijkheid goedgekeurd met een kleine meerderheid. Van de 135 Catalaanse parlementsleden brachten er 82 hun stem uit ,waarvan er 70 - precies 2 meer dan de benodigde 68 stemmen - gekozen hebben voor onafhankelijkheid.
Deze omkeer komt als te gaan kiezen. Dat werd uiteindelijk - door gebrek aan garanties vanuit Madrid, aldus Puigdemont - afgeketst, waardoor hij de bal terug heeft gelegd bij het Catalaanse Parlement, waar men op vrijdag 28 oktober 2017 de kwestie in stemming heeft gebracht en… voor onafhankelijkheid heeft gekozen.
De onafhankelijkheid van Catalonië is momenteel dus weliswaar door het Catalaanse Parlement aangenomen, maar wel in het geheim - met een zogenaamde geheime stemming - waarbij niet bekend is wie wat gestemd heeft; en daarnaast toch ook wel met angst voor wat de toekomst zal brengen.
Het Catalaanse Parlement blijft volhouden dat ze de onafhankelijkheid uitroepen omdat het Catalaanse volk dat wil, maar dat is niet juist.
Daarnaast heeft Puigdemont gezegd, dat een ruime meerderheid van de parlementariërs de onafhankelijkheid wil, maar ook dat is niet waar.
Uiteindelijk was het niet Puigdemont die het vuile werk deed, omdat hij de uiteindelijke onafhankelijkheid af heeft laten hangen van het Catalaanse Parlement, waardoor nu niet alleen Puigdemont strafbaar is geworden maar alle parlementariërs die voor onafhankelijkheid hebben gekozen en dus hebben gerebelleerd tegen de Spaanse Grondwet, waarvoor ze maximaal 30 jaar gevangenisstraf kunnen krijgen.
Meteen na het uitroepen van de onafhankelijkheid heeft Puigdemont opgeroepen tot rust bij het Catalaanse volk, omdat er moeilijke tijden aankomen.
Moeilijke tijden worden onder andere veroorzaakt door het activeren van Artikel 155, waarbij de Catalaanse Regering ontbonden wordt, het Catalaanse parlement minder bevoegdheden zal krijgen, de Catalaanse politie door Madrid bestuurd zal worden, en de Catalaanse televisie en radio onder curatele gesteld worden. Daarnaast is de geldkraan naar Catalonië compleet dichtgedraaid en ontvangt niemand van de Catalaanse separatisten zijn, of haar salaris, terwijl er nieuwe verkiezingen gehouden worden op 21 december 2017 in Catalonië.
Vooralsnog is Artikel 155 een scenario wat nog nooit in Spanje heeft plaatsgevonden, dus hoe en wat er gaat gebeuren is vooralsnog erg onzeker.
De Spaanse minister-president ontbindt
het regioparlement van Catalonië
SPANJE - vrijdag 27 oktober 2017 - De Spaanse minister-president Mariano Rajoy ontslaat zoals verwacht de Catalaanse Regering van Carles Puigdemont. Ook laat hij het Catalaanse parlement ontbinden.
De Catalanen gaan op 21 december 2017 naar de stembus om nieuwe, regionale volksvertegenwoordigers te kiezen, zo heeft minister-president Rajoy gezegd.
De Spaanse Regering neemt de taken van de Catalaanse bestuurders voorlopig over. Verder moet ook de chef van de Catalaanse politie opstappen, aldus de premier. Hij heeft laten weten hoe hij artikel 155 van de Spaanse grondwet gaat toepassen om de politieke crisis in zijn land het hoofd te bieden. De Senaat gaf hem daar eerder al op vrijdag 27 oktober 2017 toestemming voor.
Madrid past artikel 155 toe:
Catalonië vanaf 21 oktober 2017 onder curatele
CATALONIË - donderdag 19 oktober 2017 - De Spaanse Regering zal op zaterdag 21 oktober 2017 in een bijzondere Ministerraad besluiten het Grondwetsartikel 155 toe te passen.
Artikel 155 perkt het zelfbestuur van de rebelse regio Catalonië tijdelijk in, of kan het zelfs opschorten.
Met die uitzonderlijke maatregel kan Spanje de Catalaanse premier Puigdemont onder curatele stellen en mogelijk zelfs vervroegde verkiezingen uitschrijven, iets waartoe normaal alleen de president van de Deelstaat gemachtigd is.
Dat is de reactie op donderdagochtend 19 oktober 2017 van de Regering van minister-president Rajoy kort na het verstrijken van het tweede ultimatum aan Puigdemont, waarin duidelijk moest worden gemaakt, of hij al dan niet de onafhankelijkheid heeft uitgeroepen.
Puigdemont heeft dat in een brief - van donderdag 19 oktober 2017 nog steeds niet gedaan, maar heeft opnieuw gedreigd die afscheiding uit te roepen als Madrid niet de dialoog aangaat en Artikel 155 gaat toepassen.
Nu dit laatste gaat gebeuren, zal Puigdemont zijn Parlement wél over onafhankelijkheid laten stemmen.
Brief Puigdemont aan Rajoy:
"Als de Spaanse Regering geen dialoog wil en doorgaat met repressie,
dan kán het Catalaanse parlement over onafhankelijkheid stemmen"
De Spaanse Regering zegt in een communiqué dat kort na tien uur op donderdag 19 oktober is uitgegeven.: “De Regering zal al het mogelijke doen om de legaliteit en grondwettelijke orde en de vreedzame samenleving te herstellen en de economische achteruitgang tot stilstand te brengen die de juridische onzekerheid in Catalonië teweeg heeft gebracht,”
Brief
De Catalaanse Regering heeft kort daarvoor de brief openbaar gemaakt die Puigdemont naar Rajoy heeft gestuurd. Daarin herhaalt de Catalaanse premier de argumenten van de laatste weken: Een meerderheid heeft gekozen voor onafhankelijkheid in het Referendum, maar die onafhankelijkheid is nog niet officieel uitgeroepen, in afwachting van een dialoog met de Spaanse Regering.
Het duidelijkst was Puigdemont in zijn laatste zin: “Als de Regering (van Spanje) volhardt in het verhinderen van de dialoog en voortzetten van de repressie, dan zal het Parlement van Catalonië, als het dat passend vindt, overgaan tot het stemmen over de formele verklaring van onafhankelijkheid waarover het op 10 oktober jl. niet stemde.”
In dat Parlement is een nipte meerderheid voor die DUI (onafhankelijkheidsverklaring ), met de stemmen van de Regeringscoalitie Junts x Sí (bestaande uit de partij PDeCat van Puigdemont en de links republikeinen van de ERC) en de antikapitalistische gedoogpartij CUP.
Vooral vanuit ERC en CUP is er veel druk op Puigdemont om de DUI zo snel mogelijk van kracht te laten worden, terwijl er binnen zijn eigen partij gematigdere stemmen zijn, vooral bevreesd voor de economische gevolgen van de afscheiding.
Tussen die twee opties laveert Puigdemont ook in zijn brief van donderdagochtend 19 oktober 2017.
Vervroegde verkiezingen in Catalonië
kunnen het uitvoeren van Artikel 155 voorkomen
CATALONIË - woensdag 18 oktober 2017 - De Spaanse Regering heeft Puigdemont medegedeeld dat, mocht hij deze woensdag 18, of uiterlijk op donderdagmorgen 19 oktober 2017 vervroegde verkiezingen uitspreken voor de deelstaat Catalonië, de Spaanse Regering het gevreesde artikel 155 van de Spaanse Grondwet niet zal activeren. Met dit aanbod wil de Regering Rajoy, net zoals de Catalaanse Regering, een uitgestrekte hand ophouden om het conflict op een redelijk normale manier op te lossen.
De Spaanse Regering weet dat er op maandag 9 oktober 2017, onenigheid is ontstaan tussen de verschillende Catalaanse politieke partijen zoals ERC en PDeCAT over het wel of niet uitspreken van de unilaterale afscheiding van Spanje, of het aankondigen van vervroegde verkiezingen.
Mocht de Catalaanse regiopremier Puigdemont besluiten om het Catalaanse parlement te ontbinden en zo automatisch vervroegde verkiezingen aan te kondigen, dan kan voorkomen worden dat de Spaanse Regering via Artikel 155 het Catalaanse parlement ontbindt en als het ware de deelstaat overneemt.
Puigdemont moet voor donderdag 19 oktober 2017 10:00 uur een antwoord geven aan de Spaanse Regering. Op dat moment loopt het tweede ultimatum ten einde en weet men wat er gaat gebeuren: of vervroegde verkiezingen van de Catalaanse kant, of het uitspreken van de afscheiding van Spanje met alle gevolgen van dien, zoals het uitvoeren van artikel 155 van de Spaanse Grondwet, waarbij ook Puigdemont en andere politici kunnen worden gearresteerd.
Mocht Puigdemont gehoor geven aan de Spaanse Regering en mocht de Catalaanse regiopremier vervroegde verkiezingen uitschrijven, dan dient hij tevens het hele afscheidingsproject in de ijskast te zetten.
Of Puigdemont dat wel wil, is nog maar de vraag, maar er is nu dus een manier om het hele politieke conflict op een redelijk normale manier op te lossen.
Als Puigdemont kiest voor vervroegde verkiezingen, dan dient hij deze voor 25 oktober 2017 aan te kondigen, om zo binnen het tijdsbestek te blijven waardoor er 54 dagen later op 17 december 2017 verkiezingen in Catalonië kunnen plaatsvinden.
Op donderdagochtend 19 oktober 2017 zal men weten wat er verder gaat gebeuren in het Catalonië-conflict waarbij er twee mogelijkheden zijn: of eigen gekozen, vervroegde verkiezingen; of gedwongen vervroegde verkiezingen door de uitvoer van Artikel 155 in het geval Puigdemont kiest voor de moeilijkste weg van de DUI c.q unilaterale afscheiding van Spanje.
De Catalaanse president Puigdemont ontvangt van alle kanten druk vanwege de onafhankelijkheidsverklaring van
CATALONIË - vrijdag 13 oktober 2017 - De president van Catalonië, Carles Puigdemont, is in moeilijk vaarwater terecht gekomen sinds hij afgelopen dinsdag 10 oktober 2017 de onafhankelijkheid van Catalonië heeft verkondigd, om die daarna weer op een laag pitje te zetten om zo een overleg met o.a. Madrid en de EU uit te lokken. Sindsdien is er van alle kanten kritiek op hem, en wordt de druk opgevoerd nu gebleken is dat de centrale Spaanse Regering niet van plan is om te praten zolang Catalonië buiten de wet bezig is, of om alsnog definitief de onafhankelijkheid te verkondigen.
Spaanse Regering
De Spaanse Regering heeft niet lang op zich laten wachten en - de dag na de welles/nietes onafhankelijkheidsverklaring - op dinsdag 10 oktober 2917 aangekondigd, dat de president van Catalonië tot maandag 16 oktober 10.00 uur de tijd heeft om duidelijk te maken of hij nu wel of niet de onafhankelijkheid heeft uitgesproken.
Net zoals voor veel Catalanen en Spanjaarden is dat ook voor de regering in Madrid niet helemaal duidelijk. In feite is met deze vraag vanuit Madrid al het veelbesproken artikel 155 van de Spaanse grondwet in werking getreden.
Mocht Madrid niets, of iets negatiefs, horen vanuit Barcelona, dan heeft Puigdemont nog tot donderdag 19 oktober 10:00 uur de tijd om het hele illegale en ongrondwettelijke proces van afscheiding van Spanje te staken voordat er actie wordt ondernomen, wat kan inhouden dat de politie ingezet kan worden om het Catalaanse parlement, de Deelstaat Regering ongeldig te verklaren en eventueel Puigdemont te arresteren wegens verraad en poging tot regionale staatsgreep.
De partijen CUP en ERC
Het was bij de toelichting van Puigdemont op dinsdagavond 10 oktober 2017 al bekend dat de twee partijen, waarmee de PDeCAT (Partit Demòcrata Europeu Català) in het parlement een meerderheid wist te behalen, niet echt blij zijn met de beslissingen van Puigdemont.
De extremistische linkse partij van nationalisten CUP (Candidatura d’Unitat Popular) heeft de Puigdemont een maand de tijd gegeven om alsnog de onafhankelijkheid te verkondigen, maar gezien het feit dat Rajoy en zijn Regering blijkbaar niet van plan zijn om te praten met de Catalaanse autoriteiten, dient Puigdemont zo snel mogelijk een Catalaanse republiek te verkondigen.
De andere linkse collega partij ERC (Esquerra Republicana de Catalunya) is het inmiddels met de CUP eens en wil ook graag zien dat Puigdemont de onafhankelijkheid definitief aankondigt. Vooral de partners Oriol Junqueras (vicepresident van Catalonië) en Marta Rovira hebben zich hierover uitgelaten.
ANC
Ook de Assemblea Nacional Catalana (ANC) wil na de negatieve reactie van Mariano Rajoy en de Spaanse Regering dat Carles Puigdemont zo snel mogelijk de Catalaanse republiek aankondigt.
Het ANC is de drijvende kracht achter het hele afscheidingsproces daar het een Catalaanse pluralistische koepelvereniging is die streeft naar de vorming van een onafhankelijke Catalaanse staat.
De ANC wil mensen en organisaties samenbrengen, die zich, los van hun politieke of ideologische verschillen, voor een onafhankelijke staat willen inzetten.
Met name dat laatste klopt helaas niet helemaal , daar het ANC wel degelijk politiek gericht is en het er zelfs op lijkt, dat zij samen met de collega organisatie Òmnium Cultural - een culturele stichting die werkt aan de bevordering en de normalisering van de Catalaanse taal en cultuur - een grote vinger in de pap hebben bij de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging en bij politieke partijen zoals die van Puigdemont en al helemaal de CUP.
Europese Unie
De Europese Unie heeft al vaker aangegeven niets te willen doen bij het zoeken naar een oplossing van een intern probleem. De EU ziet het Catalonië-conflict namelijk als een in Spanje heersend politiek probleem en niet iets wat op Europees niveau opgelost dient te worden. Meermaals heeft men vanuit Brussel aangegeven dat Catalonië als een eigen staat of land buiten de EU zal vallen, waarbij ook de eurozone in gevaar komt.
De voorzitter van de Europese Commissie Jean Claude Juncker heeft op vrijdag 13 oktober 2017 nog aangegeven dat hij geen afscheiding van Catalonië wil omdat dit de stabiliteit van de EU landen in gevaar brengt omdat er dan wel eens meer deelstaten plots alleen verder willen door de heersende grondwetten te negeren, en dat is niet te doen binnen de EU.
Daarnaast kan Catalonië op praktisch geen enkele steun uit het buitenland rekenen, behalve enkele kleine landen, Venezuela, en ook de Nederlandse Geert Wilders, wat dus volgens velen eigenlijk meer genoeg zegt.
Artur Mas
De ex-president en partijgenoot van Puigdemont, Artur Mas, is de laatste weken ook actief bezig met het onafhankelijkheidsproces wat min of meer door hem enkele jaren geleden in werking is gezet door in 2014 niet een illegaal referendum maar een ‘volksraadpleging’ te houden.
Artur Mas steunt zijn collega Puigdemont door een duidelijk signaal aan de CUP en ANC te geven, dat alleen de Catalaanse Regering besluit wat ze doen rondom de onafhankelijkheidsverklaring, en dat dit zeker niet zal afhangen van de druk van deze beide groeperingen.
Wel heeft Artur Mas in interviews al meerdere keren aangegeven dat Catalonië momenteel eigenlijk nog niet klaar is voor een eigen republiek omdat er nog veel werk moet gebeuren. Waarschijnlijk heeft Artur Mas veel invloed gehad op de uiteindelijke beslissing van Carles Puigdemont, waarbij in de Spaanse pers wordt gesproken van een stiekeme wraakactie omdat hij vanwege de samenwerking met de CUP-partij de weg vrij moest maken voor Puigdemont.
De Catalaanse premier
roept de onafhankelijkheid nog niet uit
Puigdemont vraagt mandaat
CATALONIË - dinsdag 10 oktober 2017 - De Catalaanse premier Carles Puigdemont heeft dinsdag in een toespraak in het Catalaanse Parlement in Barcelona de onafhankelijkheid niet uitgeroepen, maar om een mandaat gevraagd dat te doen. Puigdemont heeft beklemtoond dat de conflicten met Spanje met onderhandelingen opgelost moeten kunnen worden.
Puigdemont heeft een zogenoemde symbolische afscheiding uitgeroepem waarbij er niet daadwerkelijk een unilaterale afscheiding zal plaatsvinden maar wel symbolisch als eerbetoon aan de uitslag van het referendum. Het is eigenlijk een afscheiding maar deze wordt meteen weer afgelast en voor maanden in de ijskast gezet. Gedurende de tijd dat deze afscheiding op een laag pitje staat wil Catalonië op internationaal niveau erkenning en steun zoeken en proberen met de Spaanse Regering tot een overeenkomst te komen. 
Gaat Puigdemont
op dinsdag 10 oktober 2017 om 18:00 uur
een ‘symbolische’ of een ‘unilaterale’ afscheiding aankondigen?
CATALONIË – Op dinsdag 10 oktober 2017 wordt om 18.00 uur (Canarische tijd) bekend wat de regioleider van Catalonië Carles Puigdemont gaat beslissen rondom de afscheiding van Spanje. Wordt het een unilaterale afscheiding, een zogenoemde Declaración Unilateral de Independencia (DUI), of wordt het een symbolische afscheiding naar het voorbeeld van Slovenië. Volgens de Europarlementariër van de PDeCAT-partij, Marta Pascal gaat dat laatste gebeuren.
- Scenario 1:
Puigdemont geeft om 18.00 uur voor het Catalaanse parlement de definitieve uitslag van het (illegale) referendum van 1 oktober en zal de beslissing laten afhangen van de 2 miljoen SI stemmers. Dit wil zeggen, dat Puigdemont een zogenoemde unilaterale afscheiding zal aankondigen waarbij Catalonië zich zonder toestemming van de Spaanse Regering zelfstandig verklaart. Deze afscheiding zal niet meteen zijn, maar een proces. De Spaanse Regerung zal dit niet accepteren en Grondwet A rtikel 155 in werking laten treden waarbij Puigdemont, Junqueras en het hele Catalaanse Parlement en Regering ontbonden kan worden en Puigdemont en andere politici gevangen genomen kunnen worden. Dat is een somber scenario want dit zal voor heel veel onrust gaan zorgen waarbij de politie en wellicht wel het leger moet optreden.
Scenario 2:
Puigdemont verklaart een zogenoemde symbolische afscheiding waarbij er niet daadwerkelijk een unilaterale afscheiding zal plaatsvinden maar wel symbolisch als eerbetoon aan de uitslag van het referendum. Dit is eigenlijk een afscheiding maar die wordt meteen weer afgelast en voor maanden in de ijskast gezet. Gedurende de tijd dat deze afscheiding op een laag pitje staat wil Catalonië op internationaal niveau erkenning en steun zoeken en proberen met de Spaanse Regering tot een overeenkomst te komen. Dit systeem is ook gebruikt in Slovenië waar ongeveer eenzelfde situatie plaatsvond.
Slovenië?
Slovenië is een soevereine staat geworden nadat het op 25 juni 1991 de onafhankelijkheid uitriep, een proces wat te vergelijken is met wat er nu gebeurd in Catalonië met als enige grote verschil de tiendaagse oorlog die na de onafhankelijkheidsverklaring volgde. De eerste manoeuvres van deze oorlog vonden plaats op 26 juni, de gevechten duurden van 27 juni tot een staakt-het-vuren op 3 juli , waarna de vrede werd getekend op 7 juli 1991met het Akkoord van Brioni, waarmee de Sloveense onafhankelijkheid door Joegoslavië is erkend.
Vóór de onafhankelijkheidsverklaring maakte Slovenië deel uit van het voormalige Joegoslavië als (Socialistische) Republiek Slovenië. Op 1 mei 2004 is Slovenië lid gewordenvan de EU. Sinds 2007 hanteert Slovenië de euro als betaalmiddel.
Canarias werd al geconfronteerd met de dreiging van de toepassing van artikel 155
De toenmalige minister-president Felipe González
bedreigde per brief de Canarische president Lorenzo Olarte
CANARISCHE EILANDEN /CATALONIË - dinsdag 10 oktober 2017 - De Canarische Eilanden ging Catalonië al voor in het licht van de dreiging van de toepassing van artikel 155 van de Grondwet, met het risico dat de bevoegdheden tot zelffbestuur die afkomstig waren van Madrid, verloren zouden gaan.
De toenmalige president Felipe González dreigde per brief aan de Canarische president Lorenzo Olarte, om artikel 155 toe te passen en de bevoegdheden tot zelfbestuur te verwijderen door Olarte’s weigering om een verdrag van de Europese Unie - in de strijd om ‘el descreste arancelario’ (de import-tariefkorting ) - toe te passen.
Lorenzo Olarte Cullen.
De weigering van Olarte en zijn Regering op de invloed van de tariefmaatregelen op de eilanden, zorgde ervoor dat Virgilio Zapatero, minister van betrekkingen met de Cortes (Eerste Kamer) , volgens de voormalige president destijds zelf de dreigbrief aan het Canarische Bestuur richtte, zo heeft de de voormalige Canarische president laten weten op maandag 10 oktober 2017.
Lorenzo Olarte sprak toen met Josep Borrell, staatssecretaris van Financiën in de Regering van Gonzalez, die winst berekende voor de eilandschatkisten. "Hij was een buitengewone man, zoals hij in zijn laatste toespraak in Barcelona heeft aangetoond," legde Olarte uit op maandag 10 oktober 2017.
"Rajoy verkiest dat de rechters, de verkiezingsraad, de anderen zijn die handelen," benadrukte de veteraan politicus. "De Spaanse Regering zou zich moeten wenden tot Puigdemont. 
"
'Viva España', zingen de Spanjaarden,
maar wat vindt de Vlaamse Samantha daarvan?
Met de volgende boodschap:
“Beste redactie, graag nog wat informatie betreffende
'Viva Espana',
: https://digitalekrant.hln.be/hetlaatstenieuws/4212/article/640134/10/2/render/?token=2cf193b5ecf0aafaea92767a17e7ccc5
Met vr. gr. Emiel;”
heeft onze lezer Emiel Clarijs vanuit Antwerpen
op 9 oktober 2017 de verwijzing gestuurd
naar het onderstaande artikel:
CATALONIË – maandag 9 oktober 2017- In de straten van Barcelona en Madrid hebben de betogers die niks van een onafhankelijk Catalonië moeten weten in heteerste weekeinde van oktober 2017 uit volle borst 'Viva España', het officieuze volkslied van Spanje gezongen. Vanuit Nederland, in woon-zorgcentrum ‘De Regenboog’ in Zwijndrecht, zag Samantha het vanuit haar rolstoel gebeuren.
Dat haar Vlaamse hit na 46 jaar nog altijd leeft, doet haar plezier. Dat het feestlied nu een strijdlied is geworden, iets minder.
Samantha, geboren als Christiane Bervoets, is nu 69 en lijdt al 27 jaar aan MS. Anderhalf jaar geleden is ze definitief met zingen gestopt. De stem wilde nog wel, maar het lijf niet meer.
VIDEO:
en:
https://youtu.be/ihHAGBK3yn4
https://www.youtube.com/watch?v=9MaH3ot3Zk8
en het interview met Samatha:
en:
https://youtu.be/FoETAiCkUks
Toen ze 'E Viva España' uitbracht, was Samantha een jonge vrouw van 23. "Luister nu eens wat ze mij hebben laten zingen", zei ze tegen haar moeder toen ze in 1971 van een opnamesessie thuiskwam. Ze vond dat maar flauw, die feestmars over dat land waar ze nog nooit was geweest. "Maar meiske", zei haar moeder, "dat wordt een hit!" - en moeder kreeg gelijk. Heel Vlaanderen bleek van dansen en muziek te houden en ze verkocht 127.000 exemplaren van het singletje.
"Op slag hield ik er wel van", zegt Samantha. "Omdat ik zag wat het bij de mensen teweegbracht. Maar de Spaanse versie ('Viva España', red.) is heel anders. Die gaat niet over het vakantiegevoel, dat is een nationalistisch lied. Niks op tegen, maar dat het nu gebruikt wordt als strijdlied doet me toch een beetje pijn. Het moet vrolijk blijven."
Hoezo, feestliedje?
De man die het nummer schreef, is Leo Caerts. "Ik begon aan mijn piano zomaar wat mee te zingen. 'Eviva El Papa' ( 'Leve de Paus'), omdat ik dat op school had geleerd. Ik maakte er meteen 'España' van omdat dat land toen erg in opmars was als vakantiebestemming. Toen Leo Rozenstraten de tekst klaar had, was ik teleurgesteld. Hij had die dwaze titel toch wel aangehouden, zeker, de luierik?"
Caerts moet er nu om lachen, want het lied zou hem zijn hele leven een inkomen bezorgen. Meer dan 400 covers werden ervan gemaakt en het lied werd meer dan 40 miljoen keer verkocht.
"Wij lieten onze hits vertalen door een Spaanse ambtenaar van de Europese Unie in Brussel. Omdat hij van heimwee verging, heeft hij er een heel romantische tekst van gemaakt. Spanjaarden die ons zien dansen en springen op dat nummer, begrijpen er niks van. Voor hen is het helemaal geen feestliedje."
En dat is in het eerste weekeinde van oktober 2017 gebleken. 
'Eviva España':
De Spaanse hymne is Vlaams
SPANJE - zondag 8 oktober 2017 - Het lied van Manolo Escobar (https://youtu.be/VSPtHIO8yQw) - dat landelijk als thema van de Staat is verschenen als reactie op het Catalaanse separatisme - is een compositie van Leo Caerts: https://youtu.be/glejNwbDxQE, zie ook:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eviva_Espa%C3%B1a
‘Eviva España’ is de oorspronkelijke titel van het lied dat dezer dagen is verworden tot anti-separatistische, nationale hymne, Dit, omdat het werkelijke Spaanse volkslied (La Marcha Real: https://youtu.be/3gGmY6lscVE ) geen tekst heeft en men alleen maar een: “chunda- chunda-chunda" kan neuriën met de nationale fanfare, alhoewel er een tekst is voorgesteld (https://youtu.be/siPJ0PrppKk) die echter tot op heden niet officieel is geaccepteerd.
!Que viva España! is de tekst van de versie die in 1973 Manolo Escobar ten gehore heeft gebracht van het originele ‘Eviva España’ (https://youtu.be/VSPtHIO8yQw; een versie, waarvan wereldwijd bijna 600.000 grammofoonplaten en cd’s zij verkocht, en wat een jaar eerder door de Belg Leo Caerts is gecomponeerd en dat is geschreven door de tekstschrijver Leo Rozenstraten
Oorspronkelijk deden ze het in de Vlaamse taal en ze gaven het een Spaanse titel die erg slecht in het gehoor lag, vandaar ‘Eviva Epaña’. Het lied, rechtstreeks vertaald uit het Nederlands waarin het geboren werd, is een delirium van thema’s gezongen door een guiri, en ontwikkelde zich tot een kankervlek onder de zon van de Spaanse stranden.
De oorspronkelijke auteur zegt: “la furia española me ha confundido mucho” (“de Spaanse woede heeft me veel verward"”, “en mis manos toco las castañuelas” (“in mijn handen bespeel ik de castagnetten”) , evenals: “en mi cabeza llevo un gran sombrero negro” (“op mijn hoofd draag ik een grote zwarte hoed," en zingt hij, dat hij houdt van “el vino y el caviar (sic)” (“wijn en kaviaar”) en dat : “la cocina española es un festival” (“de Spaanse keuken een festival is”). De lyrische teksten die Manolo Escobar later heeft geïnterpreteerd, hoewel gewijzigd, heeft geen mindere mate van reflectie opgewekt, zoals men heeft kunnen opmerken nu dat weer zoveel gezongen is.
En dat is het españolismo (Spaanse gevoel) dat men in deze dagen uitdraagt, een sarpullido rojigualda (roodgeel gevoel) als pijler van de natie (de rojigualda is de Spaanse vlag). Dat is een van de overwinningen die Puigdemont (de Catalaanse president) kan opmerken: Bewijs dat we het Spaanse patriottisme nog niet hebben kunnen halen uit de souvenirwinkel in Torremolinos, waar alle producten die in het Koninklijk Paleis van El Prado werden geproduceerd, op de markt werden gebracht.
De auteur Sergio del Molino, auteur van het succesvolle verhaal ‘La España vacía’ (‘Het lege Spanje’) heeft een paar maanden geleden in een interview gezegd, dat ondanks de jaren die zijn verstreken, “de nalatenschap van Franco zo groot is, dat elke toespraak die het woord Spanje bevat, besmet is". En hij voegde hier nog iets aan toe: "Er was een wilde en brutale toewijzing van alle symbolen. Er was een verhaal dat alle andere mogelijke verhalen vernietigde."
Imca Marina - 'Viva España por Favor'
VIDEO:
https://youtu.be/l8WpWPuPlEU
en
Imca Marina - Viva España:
Ole!
Ole!
Na die mooie, warme reis door 't zonnige Spanje
Vergeet ik alles, ik denk alleen nog Spaans
Heel m'n kamer straalt van rood en van oranje
De felle kleuren van de Spaanse zon en maan
De Spaanse furie heeft me zo geraakt
Dat temperament veroverde m'n hart
refrein:
Ik hou van dansen en muziek (e viva Espagna)
Van oude trots en romantiek (e viva Espagna)
Een serenade aan 't balkon (e viva Espagna)
Geef mij maar allen dagen zon (Espagna por favor)
In m'n handen klepperen de castagnetten
En de flamenco die stamp ik met m'n voet
Ik draag enkel Andalusische toiletten
En op m'n hoofd staat een grote, zwarte hoed
Bij Spaanse vino en gitaarmuziek
Beleef ik steeds weer echte romantiek
refrein
Nu zit ik weer eenzaam in m'n eigen kamer
Terwijl de regen m'n dromen overspoelt
'k Zou de muren willen wegslaan met een hamer
Want er is niets wat m'n Spaanse vuur nog koelt
Met bandarillos stevig in de hand
Verjaag ik kou en regen uit ons land
refrein
Oleé
Lalaala lalalalalaa e viva Espagna
Lalaala lalalalalaa e viva Espagna
Lalaala lalalalalaa e viva Espagna
Lalaala lalalalalaa
Zijn we erin geslaagd Spanje te betrekken zonder in wezen de nostalgie van het rijk waarin de zon nooit ondergaat?
In een van de honderden video's die ons allemaal via WhatsApp bereiken, onthult een achtergrondstem wat Spanje is. En het blijkt te zijn: "La La chulería, matrixen, la gracia andaluza y los cojones del Norte " (“De Madrileense ongedwongenheid, de Andalusische charme, en de ballen van het Noorden.” Dat Spanje is, "esa musiquiña de una gallega poniéndote un blanco frente al mar" (“het deuntje van een Galicische dat een blanke kust weergeeft) . Een Spanje van soevereine dienaars en dienaressen, men begrijpt het. Het zegt, “dat Spanje het land van Maria, de H. Maagd is”, “het volk met de meest missionarissen van de planeet', dat Spanje het park is waar ik mijn eerste bier dronk en de bar waar ik de eerste cubata had'. Dat hij de menukaart van regionale specialiteiten citeert die essentieel zijn om echt Spaans te zijn. En cañitas, veel cañitas(biertjes). Wat een reis.
De video eindigt met een beeld van de meren van Covadonga, de wieg van Spanje, met een indrukwekkende rojigualda (de Spaanse, rood-gele, vlag), het is het beste voorbeeld van hoe de politieke gedachte wordt gecreëerd met de maag en testikels op het bureau. Als we dit zijn, geen wonder dat ze met ons willen delen. Wat een stam.
Manolo Escobar (die overleden is op 24 oktober 2013 aan kanker).
Het Catalaanse separatistische delirium heeft ons ertoe gebracht de vlag op de pleinen en de balkons te hijsen en in sommige gevallen achter het vaderland te lopen zoals Alfredo Landa liep, voor altijd , achter de Zweden. Ik geloof dat we hebben geleerd dat het goede land en de goede patriotten degenen zijn die zich ertoe zetten om zich te organiseren zodat hun medeburgers vrij zijn, gelijk, en beschermd door de wet zich zullen kunnen inzetten om hun leven op de best mogelijke manier te leiden. Mensen die geen tijd verspillen met Manolo Escobar (die overleden is op 24 oktober 2013 aan kanker).
Mobilisering voor de Eenheid van Spanje en de Spaanse Grondwet
BARCELONA /LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - zondag, 8 oktober 2017 - De mobilisering voor de Eenheid van Spanje en de Grondwet heeft op zondag 8 oktober 2017 de straten van Barcelona gevuld met bijna een miljoen mensen, ofwel de overheersende meerderheid in Catalonië die tegen afscheiding van Spanje is:
(http://videos-cdn.laprovincia.es/multimedia/videos/2017/10/08/130180/arranca-barcelona-manifestacion-unidad-espana-1_p.mp4
Zo is ook een driehonderdtal mensen bijeengekomen op het Plaza de Santa Ana in las Palmas de Gran Canaria ter verdediging van de eenheid van Spanje: http://videos-cdn.laprovincia.es/multimedia/videos/2017/10/08/130195/manifestacion-santa-unidad-espana-1_p.mp4
¡VIVA ESPAÑA!
De Koning roept op tot het verzekeren van de ‘grondwettelijke orde’ tegen de poging van
El Govern (de Catalaanse Regering)
‘om de eenheid van Spanje te breken
SPANJE - dinsdag 3 oktober 2017 - Koning Felipe VI (Filips de Zesde) heeft de Puigdemont-Regering beschuldigd van, “ontoelaatbare ontrouw,” vanwege, “zijn onverantwoordelijke gedrag;” dat, “de economische en sociale stabiliteit van Catalonië en Spanje in gevaar kan brengen " - En de koning heeft zijn sterkste inzet op de Grondwet en de democratie onderstreept
De Koning heeft laten weten dat, “gezien de situatie van ‘extreme zwaartekracht’ in Catalonië, de legitieme krachten van de Staat moeten zorgen voor ‘grondwettelijke orde’, de rechtsstaat en zelfbestuur van Catalonië, gebaseerd op de Grondwet en hun statuut van zelfbestuur.”
VIDEO:
https://youtu.be/5K0iqrFW_pg
De tekst van de toespraak van Koning Felipe VI is na te lezen in PDF-formaat op:
http://www.laprovincia.es/elementosWeb/gestionCajas/MMP/File/2017/mensaje-rey.pdf
In een uitzonderlijk institutioneel bericht aan alle Spanjaarden, dat in zijn kantoor in het Zarzuela-paleis zijn opgenomen, en op dinsdag 3 oktober 2017 om 21:00 uur op televisie is uitgezonden, benadrukt Felipe VI ,” “dat bepaalde autoriteiten in Catalonië de democratische beginselen van de volledige Rechtsstaat hebben gebroken ."
Deze Catalaanse autoriteiten, “hebben systematisch de wettelijke en wettelijk erkende regels overtreden, met het tonen van een ontoelaatbare ontrouw aan de machten van de Staat,” en "hebben de affecties en gevoelens van solidariteit gekwetst die alle Spanjaarden verenigen,” zo heeft de Monarch benadrukt.
Nadat die te hebben verworpen, “hebben ze ook harmonie en co-existentie in de Catalaanse samenleving ondermijnd", die vandaag ,"gefrustreerd en geconfronteerd wordt”.
Don Felipe heeft er ook op gewezen, “dat met hun onverantwoordelijk gedrag ze zelfs de economische en sociale stabiliteit van Catalonië en van heel Spanje kunnen riskeren."
"Uiteindelijk heeft dit alles een onaanvaardbare poging opgeleverd om de historische instanties van Catalonië aan te passen" en, "op een duidelijke en nadrukkelijke manier zijn ze helemaal buiten de wet en de democratie, omdat ze hebben gezocht de eenheid van Spanje en de nationale soevereiniteit te breken, wat het recht is van alle Spanjaarden om hun leven samen democratisch te beslissen. "
"Voor dit alles," vervolgde de Koning, "en in het licht van deze uiterst ernstige situatie, die de vaste inzet van verlangt van alle algemene belangen, is het de verantwoordelijkheid van de legitieme staatsmachten om de grondwettelijke orde en de normale werking van de instellingen te waarborgen, van de rechtsstaat en zelfbestuur van Catalonië, gebaseerd op de Grondwet en het statuut van zelfbestuur. "
De Koning heeft zijn boodschap aan de Spanjaarden beëindigd met het benadrukken van, “de meest vaste inzet van de kroon aan de grondwet en aan de democratie, evenals zijn inzet voor het begrip en de harmonie tussen Spanjaarden en hun inzet voor het voortbestaan van de eenheid van Spanje.”
Ç
Toeristen merken over het algemeen
nagenoeg niets van toerisme-fobie in Spanje
SPANJE - Na diverse weken gepraat over ‘turismofobia’ op de televisie en in de nationale- en internationale pers, blijkt echter dat de meeste toeristen in Spanje helemaal niets merken van een afkeer van het toerisme. Sterker nog, ze worden op de meeste plaatsen met open armen ontvangen. Degene die demonstreren tegen het toerisme zijn tot nu toe, kleine radicaal linkse groeperingen die aandacht vragen met gerichte vandalistische acties tegen het huidige toeristische-model. Er is nog geen enkele toerist rechtstreeks lastig gevallen, en er zijn maar zeer weinig toeristen die overigens iets merken van de afkeer tegen het toerisme.
Spanje is een populair land voor buitenlandse toeristen en de autoriteiten verwachten dat Spanje de ruim 75 miljoen internationale vakantiegangers van 2016 zal gaan overtreffen en wellicht de magische grens van 80 miljoen zal overschrijden. Al het toerisme is uiteraard goed voor de werkgelegenheid , daar men zegt dat ruim 3 miljoen mensen werkzaam zijn in de toeristische sector. Daarnaast levert het toerisme veel geld op en is het inmiddels een van de belangrijkste inkomstenbronnen voor de Spaanse staatskas. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen, dat iedereen daar blij mee is.
Soorten
Men heeft verschillende soorten toeristen: de vakantiegangers die alleen voor de zon en het strand komen; de toeristen die alleen maar komen om te feesten, te beesten en te zuipen; en uiteraard de toeristen die voor de culturele hoogtepunten komen, plus de toeristen die naar Spanje komen om te relaxen en te genieten van het lekkere weer, het goede leven en de heerlijke gastronomie.
De acties van de groeperingen die tegen het toerisme zijn richten zich met name op de toeristen die massaal naar een bepaalde plaats komen en daar alles doen wat God verboden heeft, en op de grote steden waar inmiddels zoveel toeristen zijn, dat normaal leven voor de inwoners bijna niet meer mogelijk is.
Klagen
Enerzijds is het ook wel begrijpelijk dat er geklaagd wordt, maar zoals vaak is de manier waarop niet echt goed gekozen. Zo zijn het slechts kleine groepen die zich tot nu toe bezig houden met de tegen het toerisme gekeerde protesten; amok die vervolgens helaas breed worden uitgemeten in de nationale- en internationale pers. In feite zijn het demonstraties van jongeren die eigenlijk al altijd tegendraads zijn geweest, de zogenoemde ‘antisistema’.
Deze jongeren klagen over alles en hebben nu hun pijlen gericht op het internationale toerisme door middel van vandalistische acties.
Anderzijds kant wil men graag verandering zien in het huidige toeristische-model van Spanje. Dat wil zeggen, minder particuliere appartementen in de verhuur in woonwijken waar de gewone burger, die vaak niets rechtstreeks van doen hebben met het toerisme, lastig gevallen worden en bijna niet meer normaal kunnen leven.
Ook wil men minder ‘goedkoop’ toerisme hebben, zoals in Lloret de Mar, Salou en bijvoorbeeld Magaluf op Mallorca waar dagelijks duizenden dronken toeristen de boel op stelten zetten.
Ministerie
De Spaanse Regering moet een beter model zoeken voor het toerisme maar het vreemde is dat ondanks het feit dat het toerisme zo groot en belangrijk is in Spanje, de overheid nog steeds geen aparte minister heeft die zich uitsluitend met het toerisme bezighoudt. Nu valt het toerisme onder het Ministerio de Energía, Turismo y Agenda Digital, waar minister Álvaro María Nadal Belda de scepter zwaait.
Gedurende jaren heeft men zich in Spanje alleen bezig gehouden met het doen toenemen van de aantallen toeristen waardoor dit aantal in 2017 waarschijnlijk op de 80 miljoen komt te staan. Er is en wordt echter vaak niet gekeken naar de ‘kwaliteit’ van de toeristen.
Ondertussen is de regerende politieke partij Partido Popular (PP) op diverse plaatsen begonnen met een campagne, om aan te geven dat er geen overdaad is aan toeristen: ‘No sobran los turistas’, geven zij aan.
Maar men zou eens moeten gaan praten met de wijkbewoners in grote steden , zoals Barcelona, Madrid, Valencia, Sevilla, Málaga en Palma (Mallorca). Daar zal men ongetwijfeld wel aangeven dat er teveel toeristen zijn.
Ondanks alles, ondanks de tegenstand in stede, en door de groeperingen… merken de toeristen over het algemeen nagenoeg helemaal niets van een ongenoegen van de Spanjaarden.
Sterker nog, toeristen worden met open armen ontvangen ,want dankzij het toerisme is er werk, al is het maar gedurende enkele maanden, en wordt er geld uitgegeven; wat dus weer goed is voor de economie, en… men is op veel plaatsen simpelweg niet anders gewend.
Turismofobia, waarom men het toerisme haat
CANARISCHE EILANDEN - zaterdag 12 augustus 2017 - Als men aangeeft, dat er obers zijn die €700,= per maand verdienen voor 12 uur per dag werken, en er slechts voor vier uur sociale lasten worden afgedragen, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft, dat er Kelly’s (kamermeisjes) zijn die naar rustgevende medicijnen grijpen om te kunnen werken, met het te reinigen 20 kamers per dag voor €1,50 per kamer; dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft, dat dronken guiris (buitenlanders in Spanje die geen Spaans spreken) verblijven in illegale appartementen en overgeven in iemands tuin, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft dat de huur is gestegen van €500,= euro per maand tot €900;=, omdat het rendabeler is om woningen illegaal voor dagen te verhuren, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft, dat de voormalige kleine winkels en bars van altijd in de woonwijk, nu franchise zijn; en waar ze obers €700,= per maand betalen met deeltijdcontracten die werkdagen maken van zonsopgang tot zonsondergang, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft dat men Toerisme studeerde en een aantal jaren leefde in twee landen om de taal te perfectioneren en nu het hotel waar men werkt als receptionist deze €900,= per maand, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft dat men dat men het zat is dat men zijn huis niet kan verlaten, omdat toeristenfiles de voordeur van de woning blokkeren, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft, dat de toeristische zeepbel de vastgoed-zeepbel heeft vervangen, en lage lonen de plaatselijke bewoner uit de stad verdrijven, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft, dat het immoreel is tot €100,= voor een hotelkamer te vragen, terwijl men €1,50 betaalt voor het schoonmaken ervan door een Kelly (kamermeisje), of €700,= aan de ober die het ontbijt serveert, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft , dat de voordelen van het toerisme, een sector die de crisis niet heeft gekend en de jaarwinst is vergroot met meer dan twee cijfers, welke gelijkmatig moet worden verdeeld tussen werknemers, werkgevers en toeristensteden, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft, dat het historische en artistieke erfgoed van de Spaanse steden niet de huidige toeristische druk steunt , en het mogelijk is dat men over een paar jaar niet kan leven van het toerisme, omdat men de kapitalistische hebzucht heeft vergroot geladen heeft, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft, dat het toerisme een sector van de toekomst zou moeten zijn, en niet alleen van nu, en dat toeristen het verdienen om authentieke plaatsen, met het echte leven, te bezoeken, en niet themaparken; en de plaatselijke bevolking het verdient om hun leven in de stad te combineren met het toerisme, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Als men aangeeft, dat een werknemer in de toeristische sector niet kan genieten van een week vakantie per jaar, omdat zijn salaris dit niet toestaat, dan is het dat men een hekel heeft aan het toerisme.
Dat is hetzelfde wat er gebeurde als toen men aangaf dat de vastgoedzeepbel normale gezinnen toegang verhinderde tot fatsoenlijke huisvesting, of dat de bouw het milieu-erfgoed en de kust van het land vernietigd kon hebben. Degenen die alles haten behalve hun verlangen om winst te behalen ten koste van de exploitatie van natuurlijke, historische, en menselijke zaken, die in ‘turismofobia’ hun woord hebben gevonden om geen rustig en serieus debat te openen om de werkloosheid te verlaten en die hun overdreven verlangen naar het behalen van winst ten koste van de gezondheid van vrouwen die onder de medicijnen naar het werk komen, vanwege de pijn die ze hebben voor het verplaatsen van karren met was- en reinigingsmiddelen, en de 20 kamers in vier uur schoonmaken. Dan komt turismofobia (toeristenhaat) je neus uit!
Hoeveel fooi hoort men te geven in Spanje?
Bekijk het op de Europese fooien-kaart!
SPANJE - donderdag 10 augustus 2017- Als men vaak in Spanje komt en tevreden is over een bepaalde dienstverlening dan is het min of meer normaal, dat men fooi geeft. Dit is niet verplicht maar wordt door veel mensen, onder andere die in de horeca, of in het toerisme werken, wel gewaardeerd. De lonen zijn niet al te hoog in Spanje en wat extra inkomen - door middel van de fooien - is altijd meegenomen; maar als de dienstverlening en aandacht slecht is, geeft men dus geen fooi; een fooi hoort men immers te verdienen.
Als men al een propina (fooi) wil geven in Spanje, wat is dan de norm en wat wordt als normaal gezien? Dat vragen veel Spanje bezoekers zich nog wel eens af; maar buiten het feit dat het geven van een fooi een gevoelskwestie, en erg persoonlijk is, zijn er toch wel enkele regels om de fooienpot niet te overdreven snel te vullen (tenzij men dit waard is uiteraard).
Op de overzichtskaart van de organisatie Go Comparem, is per land op de Tip Advisor te zien wat men aan fooien geeft. De verschillende fooien staan onderverdeeld in ‘Hospitality’ (Restaurants en bars), Taxi’s en Hotels. Bekijk hier de kaart:
http://www.gocompare.com/travel-insurance/how-much-should-you-tip/?dclid=CLnpj8v3uNUCFRmMUQod2EcLBw#spain
Fooien in Spanje
Volgens het Tip Advisor overzicht is het in Spanje in restaurants gebruikelijk om tussen de 5% en 10% van de rekening fooi te geven. Men kan echter ook, net zoals in bars, de rekening afronden naar de eerste volle euro, waarbij het overschot als fooi gezien kan worden. Ook is het gebruikelijk om in contanten een fooi achter te laten als men met een creditcard betaalt. Nogmaals, het geven van een fooi in een restaurant, of bar is niet verplicht en dient alleen te gebeuren indien men tevreden is met de geboden service. De hoogte van de fooi is daarnaast een persoonlijke keuze.
In het geval van taxi’s schrijft men op de Tip Advisor dat het in Spanje normaal is om 10% bovenop de te betalen ritprijs aan fooi te geven, en zelfs iets extra indien de chauffeur helpt met de koffers. Wat hierbij belangrijk is, is dat taxiritten vanaf en naar luchthavens vaak al een extra prijs hebben voor het meenemen van koffers, dus hoeft men daar in principe niets extra voor te geven. Ook hier is het een gevoelskwestie, waarbij eenieder voor zichzelf dient te beoordelen of een taxichauffeur al dan niet fooi verdient.
In hotels worden over het algemeen altijd veel fooien gegeven waarbij dat al begint bij de kofferdrager (piccolo - bellboy) (indien aanwezig) die, zoals vaak in films te zien is, bij het in de hotelkamer plaatsen van de koffers, en bij het vertrek, met zijn handje omhoog staat te wachten op een fooi. Dat gebeurt slechts in films, want niet elke ‘porter’, of kofferdrager verdient fooi; maar het wordt in Spanje als regel gezien om 50 eurocent per koffer als fooi te geven. In het geval van de kamermeisjes gaat men bij Tip Advisor ook uit van 50 eurocent, hetzelfde bedrag als bij de portier, of ‘doormen’ die men dat bedrag kan geven wanneer deze de deur voor de gast openhoudt, vriendelijk gedag zegt, en een taxi regelt.
Nederland en België
Volgens Tip Advisor is het in Nederland bij wet geregeld dat de extra dienstverlening is inbegrepen in de rekening. Het geven van fooien mag uiteraard altijd als men tevreden is, en men schrijft op Tip Advisor dat dit dan 10% van de rekening is. In bars en taxi’s is het normaal om de bedragen af te ronden naar de eerste volle euro, aldus de Tip Advisor. Een portier in een hotel kan ook wel wat fooi krijgen, al staat er op de Tip Advisor geen concreet bedrag vermeld.
Net zoals in Nederland, is het geven van een fooi in België volgens de Tip Advisor niet normaal, daar er in restaurants al 10% tot 15% is inbegrepen in de rekening. In bars en taxi’s is het niet normaal om een fooi te geven en wordt dat blijkbaar ook niet verwacht. Mocht men toch fooi willen geven, dan is afronding naar een volle euro meer dan genoeg (tenzij men zeer tevreden is uiteraard). In Belgische hotels is het niet verplicht om fooien te geven en wordt dit ook niet verwacht door het personeel. Ook hier geldt, dat als iemand tevreden is over de geboden dienstverlening men altijd fooi mag geven.
Met deze Tip Advisor bij de hand, weet men wat normaal is om als fooi te geven in Spanje. Let wel, een fooi is, zoals al eerder is vermeld, een gevoelskwestie en zeer persoonlijk.
Als iemand niet aardig is en geen moeite doet om een goede dienstverlening te geven, hoeft men zich echt niet verplicht te voelen om fooi te geven. Daar staat tegenover, dat als iemand wel extra zijn/haar best doet, men diegene best een fooi mag geven; want nogmaals, de lonen in Spanje zijn vaak niet te vergelijken met die in Nederland en België, dus zijn alle extra’s voor de meeste Spanjaarden leuk meegenomen.
De Spaanse variant
op Lubach’s videofilmpje voor Trump:
‘Spain Second’!
SPANJE - Spanje heeft eindelijk een eigen ‘Spain Second’- filmpje, om Spanje te promoten bij de Amerikaanse President Donald Trump.
Nadat Lubach in zijn programma ‘Zondag met Lubach’ zijn filmpje maakte om Nederland te promoten, zijn er al meerdere landen geweest die Trump hebben laten weten, dat niet The Netherlands, maar Belgium, Germany, Switzerland enz. op de tweede plaats moeten staan. Daar komt Spanje nu dus bij.
De makers van het ‘La Sexta’-televisieprogramma: ‘El Intermedio’, met presentator Gran Wyoming, maakten het onderstaande filmpje als kopie van Lubach’s versie:
- https://youtu.be/82U2Gjjl_vk
Spanje heeft daarmee dan eindelijk een eigen introductiefilmpje over het land van de sangria, paella, een eigen muur, de cultuur, en wat dies meer zij.
Nederland komt er trouwens ook nog even in voor… helaas met die vervelende goal van Iniesta in de WK-finale van 2010, en in de andere - niet officiële video- met de wietteelt:;
- https://youtu.be/cXXEJ4f15TU
Hier zijn dus zowel de officiële versie van La Sexta te zien, evenals de andere versie die iemand gemaakt heeft en op YouTube heeft geplaatst en die overigens komischer is dan de officiële versie van La Sexta.
Bekijk de video’s, die zijn beide in het Engels( met Spaanse ondertiteling,) anders begrijpt Trump het uiteraard niet; en bepaal wat uw voorkeur is voor ‘The second’: The Netherlands, Belgium, of Spain?
Attenie : De versie van de officiële La Sexta internetpagina die op YouTube is geplaatst , heeft een vervelende muziek op de achtergrond vanwege het feit, dat La Sexta liever heeft, dat men naar de internetpagina gaat om de video te bekijken en alle andere video’s van YouTube haalt. De officiële video is in goede kwalitiet te bekijken op: https://youtu.be/82U2Gjjl_vk , evenals overigens op:. https://youtu.be/cXXEJ4f15TU 
Tentoonstelling:
‘Los años de La Luz’ (‘De jaren van La Luz’)
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - vrijdag 13 januari 2017 - De Gemeente Las Palmas de Gran Canaria organiseert in het Castillo de Mata (Kazemat Kasteel), in het Museo de La Ciudad y El Mar, van 17 januari tot 31 mei 2017 de bijzondere tentoonstelling: ‘Los años de La Luz’ (‘De jaren van de Haven van het Licht), over de Britse invloed op de economie van, en het dagelijks leven in, Las Palmas de Gran Canaria.
De tentoonstelling gaat over de periode van de bouw van Puerto de La Luz tot aan de Eerste Wereldoorlog.
Met een beetje gepaste trots attenderen wij de lezers en lezeressen van ‘Gran Canaria actueel - zeker zij die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van de Canarische Eilanden; en van Gran Canaria in het bijzonder - op deze expositie in het Castillo de Mata in de hoofdstad van Gran Canaria.
'LA VOZ ALEMANA'
Onze trots, als redactie van ‘Gran Canaria actueel’, geldt met name de radio-uitzendingen van ‘La Voz alemana’ (‘Die Deutsche Stimme) - in het winterseizoen van oktober t/m maart; het radioprogramma, dat in de Duitse taal gepresenteerd wordt door Maria Graf-Fleischer en wel wekelijks op RADIO AGAETE FM 107.2 om 18:00 uur op maandag (herhaling op woensdag om 18:00uur); en zeker ook op RADIO GÁLDAR FM 107.9 wekelijks op woensdag om19:00 uur (herhaling op vrijdag om 19:00 uur).
Maria Graf-Fleischer en Hans Camps, actief in Radio-studio Gáldar FM 107.09.
En die trots geldt dan met name voor de medewerking aan de uitzendingen van ‘La Voz alemana’, als in de laatste week van de maand de hoofdredacteur van ‘Gran Canaria actueel’ ,journalist Hans Camps - eveneens als vrijwilliger - aanwezig is in de radiostudio, waar dan rechtstreeks de radioserie in het genoemde programma aan de orde komt met de aanvankelijke titel:
- ‘De onbekende geschiedenis van de Canarische Eilanden
onder de invloed van buitenlanders’,
en momenteel - anno 2017- onder de titel:
- ‘De minder bekende geschiedenis van de Canarische Eilanden
onder de invloed van buitenlanders’.
Deze radio-uitzendingen zijn ook altijd nog na te beluisteren op Ivoox-La Voz Alemana en wel via: http://www.ivoox.com/podcast-voz-alemana_sq_f124757_1.html
Onze radio-trots gaat uit naar het feit, dat wij altijd al veel aandacht besteed hebben - en nog besteden - aan de geschiedenis van de Canarische Eilanden, en van Gran Canaria in het bijzonder.
Maar wij - Maria Graf en de redactie van ‘Gran Canaria actueel’- zijn extra trots dat nu ook de Gemeente Las Palmas de Gran Canaria speciaal aandacht besteedt aan een deel van de Canarische geschiedenis, met name over de periode van de bouw van Puerto de La Luz tot aan de Eerste Wereldoorlog, waarover wij al veel eerder hebben bericht, zowel in dit medium, als rechtstreeks via de radio - of bij herhaling via Ivoox op het Internet- en dan in het bijzonder via de genoemde radio-uitzendingen telkens in de laatste week van de maand (rechtstreeks tijdens het winterseizoen; en het hele jaar door na te beluisteren via ‘Ivoox-La Voz alemana’: http://www.ivoox.com/podcast-voz-alemana_sq_f124757_1.html
De dagindeling in Spanje,
uitgelegd aan de hand van de maaltijden
SPANJE - dinsdag 29 november 2016 - Het tegenwoordige levensritme is ook in Spanje: snel, al menen sommige mensen van niet, maar er moet gewerkt worden, een sociaal leven geleid en kinderen moeten worden verzorgd. Al met al, voor sommigen hectische dagen gedurende de week en ook vaak in de weekeinden. Tussen alle activiteiten door moet natuurlijk gegeten worden en dan op een zo groot mogelijk verantwoorde en gezonde wijze. Dat dit niet altijd gebeurd blijkt wel uit het feit, dat er steeds meer fastfood-restaurants bijkomen, en dat supermarkten en/of andere winkels steeds vaker kant-en-klare maaltijden verkopen.
In Spanje is men trots op het gezonde Mediterrane dieet met een perfecte balans tussen vlees, vis, groente, fruit, olijfolie en andere natuurlijke producten. Niet iedereen houdt zich tegenwoordig aan dit alom bekende dieet, zodat ook de Spanjaarden tegenwoordig over het algemeen steeds dikker worden; een probleem waarbij, met name bij kinderen, steeds meer obesitas (overgewicht) voorkomt.
Er zijn echter, net zoals in andere landen, enkele momenten van de dag dat men wel eet zoals het hoort overeenkomstig het ontbijt, de lunch, en het diner; met daar tussendoor tijd voor tapas(tapa’s) en een merienda (tussendoortje). De tijdstippen waarop zijn echter wel anders dan in andere landen, waarbij het meeste opvalt: het -uitgebreid - genieten van de warme maaltijd tussen 14:00 en 15:00 uur; en het late avondeten tussen 21:00 en 22:00 uur.
Eten in het huidige Spanje
De snelheid van het dagelijkse leven is erg veranderd in Spanje maar het middagmaal is nog altijd een zeer belangrijke gebeurtenis. Zelfs in de steden met hun fastfood-restaurants, gaan de mensen tussen de middag terug naar huis voor een goed middagmaal en tegelijkertijd kunnen zij genieten van hun siesta (siësta) aansluitend aan de lunch, om nadien terug te keren naar hun werk.
Desayuno (ontbijt)
De dag start met desayuno, dat is het ontbijt (om te ontnuchteren: desayunar) maar aanvankelijk geeft dit niet voldoende energie om te overleven tot aan de lunch. Het ontbijt bestaat uit cafe con leche (koffie met zeer veel melk) en brood, toast of churros (langwerpige ‘oliebollen’ met suiker erop). Al worden de churros niet meer overal als ontbijt gegeten.
Het ontbijt voor de kinderen ziet er ook vaak erg magertjes uit, bestaande uit een warme drank zoals chocolademelk, of warme melk, en koekjes (maria biscuitjes) die daarin gedompeld worden.
De meeste Spanjaarden ontbijten in de piscolabis, of het cafeteria (de koffieshop - neen, geen drugstent…! maar gewoon een lunchroom) op de hoek van de straat. Veel mensen slaan het ontbijt thuis echter over en ontbijten pas later rond 10:00 uur als ze in principe al aan het werk zijn, iets wat heel gewoon is in Spanje.
En mocht u aan het voeteneind van een ziekenhuisbed een bordje ziet hangen met daarop: “ayuno” dan weet u dat de patiënt nuchter moet blijven.
Omdat het normale ontbijt niet genoeg is tot aan het middagmaal neemt praktisch iedereen tussen 10.00 en 11.30 uur een tweede ontbijt, wat voor sommigen dus een eerste ontbijt is. Dit ontbijt bestaat meestal uit een koffie met een zoet broodje , of pan con tomate (brood ingewreven met tomaat. Er is ook nog de mogelijkheid om een bocadillo te nemen en dat is een broodje met beleg. Daarnaast eet men ook veel zoete broodjes zoals croissants, magdalenas en (bladerdeeg)broodjes gevuld met spijs, chocolade, of crème.
Tapas (tapa’s)
Krijgt men na dit alles toch nog honger en moet men iets eten voor het middagmaal dat tussen 14.00 en 15.00 uur genomen wordt, dan is er nog altijd nog de tapa bar. De tapas (tapa’s) worden later op de dag ook wel gegeten tijdens de merienda, vaak na het werken en nog voordat men naar huis gaat voor de volgende maaltijd, de cena (het diner) . Bij de tapas wordt altijd wel iets gedronken bij voorkeur met alcohol, zoals bier of wijn.
Almuerzo (Lunch)
De comida is het middagmaal en de almuerzo (lunch) bestaat uit minstens een voorgerecht, een hoofdgerecht en een nagerecht.
Het voorgerecht is meestal een soep, een gerecht met eieren, of een salade. Daarna komt de plato principal (het hoofdgerecht) met pescado (vis ) of carne vlees met aardappelen/frites en daarna is er nog een postre (nagerecht ) dat dikwijls een flan (pudding),een stuk fruit, of ijs, is.
Veel werkende Spanjaarden eten vaak he ‘menu del día’ (dat wettelijk verplicht bij el restaurant op de menukaart moet staan) in een nabijgelegen restaurant. Dit zijn vaak 3-gangen menu’s tegen een uiterst gereduceerde prijs, inclusief tafelwater sin, of con gas (al dan niet inclusief bier, of een glas wijn).
Veel restaurat6s en cafeterias sluiten na de lunch tijdelijk, van plm.16.30 uur tot aan het begin van de dinertijd: 20:00 uur.
Op zondagmiddag eten veel Spanjaarden - het liefst in gezelschap van nagenoeg de gehele familie en met de nodige vrienden en kennissen - buiten de deur en van 14:00 tot 18:00 uur zitten de meeste restaurants dan ook bomvol, waarna men dan tijdig huiswaarts keert, want op maandagochtend staan de meeste mensen al heel voeg op (om plm. 06:00 uur) om naar hun werk te gaan (zie: desayuno)
Merienda (tussendoortje)
Laat in de middag, zo tussen 17.00 en 19.00 uur is er de merienda, een hapje tussendoor en draaien de tapa bars weer omzet tot ongeveer 20.00 uur, het tijdstip waarop de dinertijd aanvangt.
Cena (diner)
In de grote steden kan de cena (het diner) pas om 23.00 uur geserveerd worden dus heeft men iets nodig tussen het middagmaal en het avondmaal (zie: merienda). Behalve als men buitenshuis eet, is het diner veel lichter dan de lunch. Over het algemeen eet men echter tussen 21.00 en 22.00 uur; en in de weekeinden - op vrijdag- en zaterdagavond gaat men nog later aan tafel, zo rond de klok van 23:00/23:30 uur).
Uiteraard is dit een ruime en algemene omschrijving van de Spaanse dagindeling aan de hand van de maaltijden; uiteraard zijn er verschillen en uitzonderingen op te noemen, maar over het algemeen vindt dit wel zo plaats.
Vijf eigenaardigheden over Spanjaarden
welke buitenlandse residenten in Spanje
nog steeds verbazen
SPANJE – maandag 28 november 2016 - De meeste mensen hebben wel een mening over Spanje en de inwoners van het land. Zo denkt men vaak in het buitenland dat Spanjaarden lui zijn en alleen maar van het leven willen genieten met hun fiesta, siesta en sangria.
Als buitenlanders in het land komen wonen en de Spanjaarden echt leren kennen, dan ziet men opeens een ander volk. Na lang woonachtig te zijn in dit mooie land zijn er nog steeds een aantal zaken over de Spanjaarden die opvallen. 
Spanjaarden zijn een verwarrend volk. Aan de ene kant is men spontaan, maar aan de andere kant houdt men van routine. Spanjaarden zijn erg traditiegetrouw maar ook weer sociaal liberaal. Daarnaast kunnen Spanjaarden maar niet beslissen of hun land een paradijs op aarde is ,of de hel die haar inwoners test, zeker ten tijde van crisis.
Spanjaarden houden van vloeken en hard praten
Nederlanders en Belgen kunnen goed vloeken, maar bij lange na niet zoals de Spanjaarden. Het is in het geheel niet ongebruikelijk om mensen (oud en jong) het woord ‘coño’ (‘kut’) te horen gebruiken , of ‘cojones’(kloten), of ‘gilipollas” (klootzak). Ook het woord ‘joder’ (‘neuken’/’naaien’) is niet ongebruikelijk om te horen in een conversatie, of nog erger - op de televisie in series en films.
Dit is niet bedoeld om u als lezer de verkeerde woorden te leren maar meer om u voor te bereiden op wat u te wachten staat in Spaanse gesprekken.
Men is ook helemaal niet bang om hard te praten zodat iedereen op straat kan horen wat men zegt en waar men het over heeft. Zeker met de mobiele telefoons die overal aanwezig zijn, komt het maar al te vaak voor dat je rustig op een terrasje zit en aan de tafel naast je lekker hard in de mobiel wordt gesproken/geschreeuwd, zonder dat het hen uitmaakt of je mee zit te luisteren of niet.
Daarnaast houden Spanjaarden blijkbaar van lawaai/herrie. Men schreeuwt of praat hard, een groepje van vier Spanjaarden maakt net zoveel lawaai als een groep van 12 Nederlanders/Belgen. In restaurants en bars is het zeer gebruikelijk dat er hard wordt gepraat en men kan dan ook alle gesprekken volgen zonder dat het hen iets uitmaakt overigens.
Spanjaarden vinden het niet leuk om alleen te zijn
Het is vaak prima om even alleen te zijn; alleen naar een film te gaan, of in uw eentje iets te gaan drinken in een bar of op een terras. Men ziet echter zelden een Spanjaard alleen aan een tafeltje zitten, of alleen in een bioscoopzaal zitten. Als een ongeschreven regel moet een Spanjaard altijd vergezeld worden door een andere persoon en men houdt er niet van om meer dan 5 minuten alleen te zijn. Is dat wel het geval dan wordt meteen (weer) die mobiel gepakt om iemand te bellen of om Facebook te bekijken (ben je dan alleen of niet).
Het sociale gevoel van de Spanjaarden is uiteraard een uitstekend iets en het is wat de maatschappij bindt. Als men in Spanje komt wonen heeft men dan ook binnen de kortste keren een groepje vrienden en bekenden om zich heen en hoeft men zich zeker niet alleen te voelen; ook niet als buitenlander. Het maakt iemand die echter wel graag alleen wil zijn ,wel een<: “zielig” geval. en dat is iets waar men van opkijkt in Spanje.
Spanje leeft met het uur van de dag
Een van de dingen waarom buitenlanders naar Spanje komen is het feit dat de Spanjaarden niet leven met de klok in de hand. Het soepele en ontspannen leven, waarbij het mogelijk is om op elk moment van de dag te doen waar men zin in heeft, doet veel buitenlanders beslissen om naar Spanje te verhuizen. Niets is echter minder waar!
Spanjaarden houden zich net zo aan vaste tijden als Nederlanders of Belgen, alleen op een andere manier. Men doet al snel elke dag hetzelfde en graag ook nog op hetzelfde tijdstip. Dat is mede te danken aan dictator Franco die de klok terugzette .en na de Tweede Wereldoorlog , is deze nooit meer vooruit gezet naar de echte tijd.
Het ontbijt is voor Spanjaarden altijd tussen 10:00 en 11:00 uur. Ook als men aan het werk is, is het heel gewoon om 15 minuten , of langer, naar een café te gaan en een ‘bakkie te doen’.
De lunch vindt altijd plaats tussen 14:00 en 15:00 uur en dan uiteraard het liefst zo uitgebreid mogelijk want voor een Spanjaard is de middagmaaltijd de belangrijkste van de dag. Alles sluit dan in Spanje en iedereen gaat voor de ‘siesta’ weg.
Dit is iets waar men zoals buitenlander na lange tijd in Spanje, nog steeds niet aan kan wennen en men moet hier goed rekening mee houden in het dagelijkse leven
.De traditionele siësta wordt echter niet overal meer gehouden en steeds meer grote bedrijven - vooral ook de groot winkel bedrijvern, kiezen ervoor om ‘s middags open te zijn, of door te werken; en dan eerder naar huis te gaan. Het avondeten wordt dan meestal genuttigd rond de klok van 21:00-22:00 uur (oo vrijdag- en zaterdagavond nog later!) wat voor buitenlanders uiteraard erg laat is (maar alles went).
Het gaat echter niet alleen maar om de dagelijkse routine. Het lijkt erop, dat Spanjaarden het hele jaar al gepland hebben. Zo gaan ze altijd naar dezelfde skipiste in de winter, hetzelfde strand in de zomer, dezelfde restaurants tijdens belangrijke evenementen, komen ze samen met dezelfde mensen, en eet men altijd dezekfde gerechten met Kerst, Oud & Nieuw, Pasen en andere (feest)dagen. Routine op en top.
Spanjaarden en hun afval
Hygiëne
Spanjaarden zijn erg schoon. Dat betekent, ze zijn schoon in hun eigen huis waar elk hoekje - vaak met bleekmiddel - wordt schoongemaakt en waar de vrouw des huize (nog steeds met haar schort om!) het hele huis schoon houdt. Dit verandert echter meteen wanneer men op straat komt.
Papier, sigarettenpakjes, lege plastic waterflesjes, plastic zakken enz.; het wordt allemaal zomaar op straat gegooid. Dit is wellicht wel iets wat een buitenlander het meeste stoort aan de Spanjaarden, hun wijze van het omgaan met afval.
Het is niet ongebruikelijk om zakken afval NAAST de containers te zien staan, bankstellen, matrassen en ander groot vuil wordt gewoon op straat gezet (het wat verderop gelegen ‘Punto Limpo’, voor grof huisvuil: Nog nooit van gehoord! Of toch wel.maar… daar ga je toch niet helemaal naar toe met je weg te kieperen zooi).
Asbakken worden vrolijk leeg gemaakt naast de auto. Rokers gooien hun sigaretten op straat alsof deze zullen wegsmelten onder de zon; en hondenpoep wordt simpelweg niet opgeruimd.
Waar ligt toch dat probleem met afval? Zijn het ouders die hun kinderen niet goed opvoeden, of die zelf het slechte voorbeeld geven? Zijn het scholen die geen aandacht besteden aan het afvalprobleem? Hoe dan ook, het is en blijft een probleem.
Wellicht komt dit ook door het feit dat men graag ‘pipas’ (zonnebloempitten) eet op straat ende schilletjes gewoon op de grond gooit; of door het feit , dat het gebruikelijk is om in een tapas-bar alles op de grond te gooien. Tandenstokers, ketchup zakjes, tandenstokers, een dikke laag garnalen karkassen, enz.; het ligt er allemaal (al vertelt men, dat men dit graag ziet: want dat betekent:,dat een bar dan druk bezocht wordt)
Spanjaarden houden van kritiek geven maar.. niet van deze te ontvangen
De gemiddelde Spanjaard houdt ervan om kritiek te geven op alles en iedereen. Eerlijk gezegd zijn er genoeg redenen te bedenken waarom een Spanjaard zou mogen klagen (denk aan corruptie, werkloosheid, falende politici, enz,).
Echter, op het moment dat een buitenlander iets negatiefs zegt over het land dan, komt de defensie naar boven en verdedigt men het land en de mensen.
Pas op wat u zegt over Spanje en de Spanjaarden want u kunt zomaar een Spaanse vriend verliezen als u er een een ‘verkeerde mening’ oo nahoudt.
Dat geldt al helemaal in sommige delen van het land , zoals in Catalonië, Andalusië, of Baskenland, waar men erg trots is op de eigen regio en kritiek niet zomaar accepteert.
Nederlanders en Belgen hebben al snel de neiging, om alles te vergelijken met hun eigen land… waar Nederland en België in veel opzichten winnen!
Deze vergelijkingen vallen echter niet altijd in goede aarde en een Spanjaard zou dan wel eens kunnen gaan denken: “rot dan op naar je eigen land”.
Als men naar Spanje komt om er te wonen en te werken, zal men ook de regels en gewoonten moeten accepteren die het land en het volk erop nahouden. Er zijn er echter nog steeds een paar die men - na jarenlang verblijf in Spanje - nog steeds niet begrijpt en misschien wel nooit zal gaan begrijpen.
Nog een aantal tips:
Geef niet teveel kritiek op de Spanjaarden en op Spanje; vergelijk niet alles met uw eigen land, zeg niets verkeerds over de culinaire hoogstandjes van Spanje; denk goed na voor welke voetbalclub u bent (dat zit bij veel Spanjaarden erg diep) en probeer u zoveel mogelijk aan te passen aan de cultuur, gewoonten en tradities van uw nieuwe gastland; dat begint feitelijk al met… het leren van de Spaanse taal!!!
Complimenten met een hoofdletter
en een grote, blije glimlach voor:
Sunny Cars
SPANJE - zaterdag 15 oktober 2016 - Als redactie van ‘Gran Canaria actueel’ hebben wij op 30 september 2016, voor de duur van 10 dagen een huurauto gereserveerd via Sunny Cars www.sunnycars.nl, de bemiddelaar tussen de klant en het autoverhuurbedrijf, in dit geval Herz Thrifty, op de luchthaven van Málaga (Spanje).
Op de eerste huur-dag reden wij ’s avonds rond 20:00 uur op de autosnelweg, onderweg richting Murcia - met een toegestane maximumsnelheid van 120 km/uur; waar, na het passeren van de plaats Lorca, plotsklaps vanuit de middenberm van de autovia een grote hond de rijbaan overstak en wij - compleet verrast - niet konden remmen (veel verkeer voor en achter ons!), en de hond in de rechterwegberm is beland, met een fikse schade veroorzaakt hebbend aan de rechterzijde van het kunststof voorfront van de huurauto (Opel ‘Adam’).
↑ "Oei... dat is even niet om te lachen..." ↑
Om een lang verhaal kort te maken, hebben wij de huurauto - beschadigd en wel - twee dagen eerder ingeleverd dan door ons via Sunny Cars was gereserveerd bij, en betaald aan Hertz Thrifty op de Luchthaven van Málaga; waarbij Herz Thrifty zo ‘coulant’ was om €8,= in rekening te brengen voor het twee dagen eerder inleveren van het gehuurde voertuig (!), plus €50,= voor extra ‘administratiekosten’ voor het regelen van de schadeclaim die zodoende, inclusief deze genoemde bedragen, in totaal uitkwam op €591,34
Na thuiskomst op 10 oktober 2016 hebben wij de volgende dag de door ons gescande bescheiden per E-mail toegestuurd aan Sunny Cars, waarna wij kort daarop het navolgende bericht mochten ontvangen van Sunny Cars:
“Geachte klant,
Hartelijk dank voor uw bericht van 11.10.2016. Hierbij bevestigen we dat we het in goede orde ontvangen hebben. Dit is een standaard ontvangstbevestiging.
Namens en in opdracht van Sunny Cars International GmbH zullen we uw navraag rond deze reservering onderzoeken en zo snel mogelijk inhoudelijk reageren. Voor een antwoord zijn we vaak afhankelijk van aanvullende informatie van de lokale autoleverancier. De reactiesnelheid van deze partner speelt dan ook een belangrijke rol in hoe snel wij kunnen reageren. Ons streven is uiteraard om u zo snel mogelijk een inhoudelijke reactie te geven.
Alvast bedankt voor uw geduld. Wanneer u nog aanvullende vragen heeft, kunt u uiteraard contact met ons opnemen.
Met vriendelijke groet, Sunny Cars
Contact met Sunny Cars
Sunny Cars
Saturnusstraat 17B
2132 HB Hoofddorp
Telefoon: +31 (0) 23 5 699 689
Fax : +31 (0) 23 5 699 695
E-Mail : customercare@sunnycars.nl
Internmetpagina: www.sunnycars.nl “
Waarop binnen 48 uur Sunny Cars het volledige schadebedrag - groot €591,34 - heeft teruggestort op onze Mastercard creditcard-rekening .
En daarmee komt Sunny Cars de beloften na, die zij doen op hun internetpagina, via welke wij al meerdere malen een huurauto hebben gereserveerd.
Op deze plaats willen wij dan ook de terechte en onze welgemeende complimenten doen toekomen aan Sunny Cars, dat aldus ‘eind goed, al goed (!)’ een betrouwbare bemiddelaar is gebleken bij in dit geval autohuur; iets, wat van meerdere, dubieuze, aanbieders op het internet niet gezegd kan worden.
Nogmaals complimenten aan Sunny Cars omdat zij hun beloften - van o. a. volledige cascoverzekering - voor de volle 100% waarmaken en voortvarend en uiterst correct naleven. Dank aan Sunny Cars!
En dat wilden wij onze lezers even laten weten.
Spanje, mooi land om te wonen, maar
slecht land om te werken
SPANJE - vrijdag 15 januari 2016 - Spanjaarden slapen minder en maken langere werkdagen dan in andere Europese landen. Men hoort dit al jaren en volgens de statistieken is dat ook zo maar de productiviteit van de Spanjaarden is echter lager dan in andere Europese landen. Daar komt nog bij, dat een groot deel van het jonge talent het land verlaat, op zoek naar werk; daar Spanje nog steeds een torenhoog aantal werklozen heeft (anno januari 2016: ruim 4 miljoen personen = 33% van de bevolking op de arbeidsmarkt). Ondanks de crisis is Spanje toch nog steeds een mooi land om te wonen.
Clichés
De clichés over Spanje wat betreft woonland zijn waar. Ondanks de diepe crisis waarin Spanje verzeild is geraakt, is het nog steeds een mooi land om te wonen. Het klimaat is over het algemeen (ligt eraan waar men woont natuurlijk) maar zeker op de Canarische Eilanden aangenamer dan in andere Europese landen, het eten is goed, de gezondheidszorg is uitstekend en de wijze waarop de meeste Spanjaarden met elkaar omgaan is aangenamer en socialer dan in andere landen in Europa. Dt zijn de voornaamste redenen waarom zoveel buitenlanders kiezen om in Spanje te wonen te gaan wonen, of dat ooit van plan zijn.
Komt men naar Spanje om te wonen zonder zich zorgen te hoeven maken over een inkomen, dan is dat bijzonder prettig; maar komt men naar Spanje om te wonen en te werken, dan is het een ander verhaal.
Degenen die in Spanje het geluk hebben om een baan te hebben (17 miljoen; naast 4 miljoen werklozen) moeten echter harder dan ooit werken, dat wil zeggen meer werkuren voor minder salaris en vaak met minder middelen omdat de werkgevers een betere marktpositie willen krijgen/behouden en al doende meer eisen zonder extra te investeren.
Volgens officiële cijfers, werkt een Spanjaard gemiddeld 1.699 uur per jaar wat een van het hoogste aantal uren binnen Europa is. Ter vergelijking: in Duitsland zijn dat 1.362 werkuren en in Frankrijk 1.489 werkuren.
Ondanks de uren die men in Spanje meer werkt, is de productiviteit echter minder dan in andere, Europese landen. Veel uren dus, en tijd die men dan niet kan besteden aan bijvoorbeeld familie en kinderen.
Het merendeel van de G8-landen meent dan ook, dat Spanje een mooi land is om te er wonen, maar niet om er te werken, of om er zaken mee te doen, of er te investeren in kwaliteitsproducten.
Siesta (siësta)
Iedereen kent het cliché van de siesta (siësta) wel natuurlijk en het is deels waar dat men siësta houdt, maar steeds minder. De traditionele siësta is echter wel internationaal bekend, wat dan weer een negatief beeld geeft over de de arbeidsomstandigheden. Daarnaast is het nog steeds zo dat winkels, kantoren en bedrijven ’s middag (= siesta-tijd) sluiten, om langdurig te gaan lunchen (de hoofdmaaltijd van de dag) om vervolgens tot laat in de avond door te werken. Veel werknemers willen graag van dat systeem af (alleen al twee keer per dag spitsuur in het woon-werkverkeer!) maar vooralsnog is het houden van siësta (te) diep geworteld in de Spaanse cultuur.
Arbeidsmoraal
Ook worden Spanjaarden vaak gezien als minder serieus en gemotiveerd in hun werk. Dat merkt men dagelijks in de supermarkt, bij taxichauffeurs, ambtenaren, winkelpersoneel, enz. Voor werknemers is dat een kwestie de baas beter moet organiseren, maar leidinggevenden (en medewerkers in het onderwijs) zijn vaak minder goed dan wat ze zelf denken dat ze zijn, bovendien is de hiërarchie in de bedrijven vaak (te) gecompliceerd en hangt werknemers altijd de dreiging van ontslag boven het hoofd, daar er voor hen duizenden anderen zijn die het werk graag zouden willen overnemen. Daarnaast wordt men ook niet echt gestimuleerd om te werken als er grotendeels slechts tijdelijke arbeidscontracten worden overeengekomen en er geen vooruitzicht is op verlenging, op een vast contract, of op (carrière) loonsverhoging.
Spanje staat als nummer 13 op een lijst van 30 landen wat betreft productiviteit; maar als het om het sociale leven gaat, staat Spanje op nummer een.
Met andere woorden: Spanjaarden werken meer uren en zijn minder productief, maar proberen wel de resterende tijd zo sociaal mogelijk met elkaar om te gaan.
Een vertaalfout brengt Koning Felipe VI
een moment in verlegenheid
WASHINGTON - woensdag 15 september 2015 - Tijdens het officiële staatsbezoek van Koning Philips de Zesde en Koningin Letizia aan de Verenigde Staten van Amerika is het vorstenpaar in het Witte Huis ontvangen door president Obama, waar een tolk – met: una España ‘fuerte y unida’ (een ‘sterk en verenigd’ Spanje) - niet correct de woorden van Barack Obama heeft vertaald.
De ontmoeting op dinsdag 15 september 2015 van Rey Felipe VI met Barack Obama in het Witte Huis heeft een, voor de Spaanse Koning, ongemakkelijk moment gekend, toen de vrouwelijke tolk - in haar simultane vertaling voor de Spaanse pers - enkele woorden van de Amerikaanse president foutief heeft weergegeven.
VIDEO:
http://www.elmundo.es/enredados/2015/09/16/55f9477022601da52a8b45a0.html
en:
https://youtu.be/Zsb9vx6soAY
Er is namelijk verschil in wat er feitelijk is gezegd:
- “…een sterkere en meer verenigde relatie met Spanje”
“…una relación más fuerte y unida con España"
en wat er is vertaald:
- "…una relación con una España fuerte y unida"
“… een relatie met een sterk en verenigd Spanje.”
Obama heeft gesproken van "strong and unified" ("fuerte y unida"- “sterk en verenigd; waarin velen een verwijzing hebben gezien naar Catalonië. Echter de vertaalster had in haar samenvatting moeten zeggen:
-"Sé que siempre tendremos una relación más fuerte y unida."
- “Ik weet, dat we een steeds sterkere en meer verenigde relatie met Spanje zullen hebben…” (vanaf minuut 00:23van de vídeo).
Na deze zin, is de monarch dan niet geheel overtuigd van de betrouwbaarheid van de vertaling. Feit is, dat men in de video (minuut 00:23) de Koning misprijzend zijn hoofd ziet bewegen. vervolgens, dat hij een blik werpt naar de Spaanse delegatie en zich dan de fout in de vertaling realiseert, zie:
http://www.elmundo.es/enredados/2015/09/16/55f9477022601da52a8b45a0.html
Totempalen...
CANARISCHE EILANDEN - maandag 14 september 2015 - Men ziet ze dikwijls staan, vooral op locaties waar veel passanten komen bij druk bezochte playas: thermometer palen. Ze maken deel van het toeristisch erfgoed en wat deze thermometers zouden moeten doen, is de juiste temperatuur tonen.
Autoriteiten die beslissen waar en hoe een dergelijke ‘totempaal’ geplaatst wordt zijn geen meteorologen en hebben in het geheel geen benul van meteorologie en nog minder van thermische straling.
Pure misleiding, spectaculaire onwaarheid of leugenachtige projectie van de luchttemperatuur? Meestal zijn die dingen niet gecertifieerd en hangen de voelers op de verkeerde plaats, in een foute behuizing wat materieel betreft. Neem de proef op de som en hang uw thermometer in de zon... zelfs in de winter haalt men op Canarias makkelijk 40° C. Niet correct, dus!
De thermometer palen staan in de zon, slaan warmte op en tonen aldus een exorbitant hoge temperatuur. Geen enkele ventilator in de buurt, om de 'sonde' de normale luchttemperatuur te laten meten. Uitsluitend de binnentemperatuur van het gesloten 'doosje' wordt gemeten... En erger nog, veel sondes zijn niet gekalibreerd en bevinden zich op plaatsen waar de zon tot tien uur per dag warmte genereert.
En menig achteloze en goedgelovige burger maakt daar dan een foto van, of brrr….een selfie, om direct door te sturen naar het thuisfront. Misleiding van de bovenste plank, die de Eilanden naar een andere dimensie tilt.
Een dimensie, die op Canarias helemaal niet bestaat.
Vijf Spaanse gewoonten
die buitenlanders (blijven) verwonderen
SPANJE - zondag 25 juli 2015 - La Siesta (de siësta), los horarios (de openingstijden), las tapas (de borrelhapjes), los saludos cariñosos (de liefkozende begroetingen).... we laten de zaken de revue passeren die de toeristen het meest fascineren.
De zomer is het seizoen waarin duizenden toeristen Spanje voor het doorbrengen van hun vakantie. Voor hen die nog niet eerder in Spanje zijn geweest, is het volgen van de Spaanse gewoonten een nagenoeg onmogelijke zaak. Zij die het land eerder hebben bezocht, blijven nog steeds verbaasd over de meeste Spaanse gewoonten, hoewel het zeker is dat veel trouwe bezoekers en residenten zich met genoegen hebben aangepast, vooral als het om de siesta (siësta) gaat. Onderstaand enkele van de tradities die het meest opvallen bij de buitenlandse bezoekers.
La siesta (de siësta), een van de Spaanse gewoonten.
La siesta (de siësta): De rust- en dromerig periode van de dag die volgt na de hoofdmaaltijd is een van de gewoonten die buitenlanders - goedschiks, of kwaadschiks - blijft fascineren. SAl jarenlang is dit niet vrij van kritiek.‘ The New York Times’ heeft enkele jaren geleden al eens voorgesteld, dat men de siesta (siësta) opheft om de arbeidsproductiviteit te verhogen. Anderzijds tonen veel buitenlandse residenten in, en bezoekers van Spanje zich voorstander van de middagrust en twijfelen er niet aan een dutje te doen, of een ‘nap time’ te nemen, zoals siesta in het Engels wordt genoemd.
Dierenmishandeling... of blijk van passie en traditie?
Los toros (de stieren): Hoewel lang niet meet zo populair als decennia geleden (en op de Canarische Eilanden al jarenlang verboden) zorgen ook de corridas de toros (de stierengevechten) voor verschil van mening bij de buitenlanders. Voor de een is het dierenmishandeling, voor de ander is het een blijk van passie en traditie, twee van de eigenschappen waarmee men Spanje het meest identificeert in het buitenlamd.
La comida (het eten): Het mediterrane dieet, een van de symbolen van de Spaanse gastronomie, wordt gewaardeerd maar tegelijkertijd met een zekere bevreemding bezien. De restaurants op het Península (Schiereiland = het vasteland van Spanje) behoren wereldwijd tot de best gewaardeerde; maar bepaalde combinaties, zoal meloen met ruwe ham, de gekookte groenten, of he gebruik van olijfolie in veel gerechten, blijft de aandacht van veel toeristen vragen.
Viva España... Vier keer per dag spitsuur in het woon-werkverkeer!<
Los horarios (het tijdschema): Die zijn een van de punten die de buitenlanders die Spanje ken, het meest verbazen. Velen van hen, ondanks dat ze in Spanje wonen, kunnen zich maar niet aanpassen aan het ritme waarbij men de lunch gebruikt tussen 14:00 en 15:00 uur, en men dineert tussen 20:00 en 22:00 uur, twee perioden van de dag die men in ander landen besteedt aan andere bezigheden. Eveneens is het tijdschema waarop de Spanjaard naar en van zijn/haar, verrassend, omdat de combinatie van gezinsleven en arbeidstijd wijd verbreid zijn.
Saludos (begroetingen): In veel landen is fysiek contact bij begroetingen beperkt, zelfs tussen familieleden en vrienden, daarom is de familiaire houding waarmee veel Spanjaarden een omarming geven, of een klop op de schouder, zo verrassend. Ook de gewoonte om twee kussen op de wang te geven blijft de aandacht trekken van veel buitenlanders. Zeker op de Canarische Eilanden kussen begroetende vrouwen elkaar; en mannen geven elkaar een klop de schouder bij een begroeting. Dit laatste stamt nog uit tijden waarin het normaal was dat mannen gewapenderhand rondliepen; en om te weten, of men een wapen bij zich droeg, betastten de begroetende partijen elkaar met een omhelzing, om zo de rug van de wederzijdse te fouilleren op wapenbezit en er zo zeker van te zijn, dat men niets kwaads in de zin had… vandaar!
Salir de tapas (tapas uit eten gaan): Gaat om een van de gewoonten die de meeste aandacht van de buitenlanders trekt, zeker bij hen die in Spanje wonen. Zich aan het eind van de werkdag verbroederen met collega’s en vrienden is niet iets, wat men er in ander landen zo op nahoudt. En bovendien, dat een biertje vergezeld gaat van en portie ham, aardappel, of spiesjes, is nog wel het meest fascinerende.
El idioma forma el problema!
De taal vormt het (en niet: 'die' ) probleem!
Idiomas (talen): veel van de toeristen die naar Spanje komen, klagen over de moeilijkheid, iemand tegen te komen die hun taal spreekt. De problemen die de Spanjaarden hebben in het beheersen van een tweede taal vormen een ander aspect waarop men in het buitenland kritiek levert. Hoewel Spanje een van de landen is waar bezoekers de mate van gastvrijheid en vriendschappelijkheid het meest waarderen.
En voor al deze onderwerpen - zeker het laatstgenoemde – geldt vooral voor buitenlanders die zich voor kortere, of langere tijd - c.q. permanent - in Spanje willen vestigen: leer Spaans verstaan( goed te interpreteren), spreken en schrijven, indachtig de Engelse wijsheid: “When in Rome, do as romans do!”
Over enkele onhebbelijkheden van Spanjaarden
die de buitenlander altijd weer verbazen
‘s lands wijs, ’s lands eer
SPANJE – zaterdag 18 juli 2015 - Iedereen heeft wel een mening over Spanje en de inwoners van het land. Zo denkt men in het buitenland over het algemeen, dat Spanjaarden lui zijn en alleen maar van het leven willen genieten met hun fiestas, siesta en sangria. Als buitenlanders dan in het land komen wonen en de Spanjaarden echt leren kennen dan ziet men opeens een ander volk. Na ruim 30 jaar resident te zijn op Gran Canaria in het mooie Spanje zijn er nog steeds een aantal zaken over de Spanjaarden die ons opvallen. Wellicht onze lezers ook?
Spanjaarden vormen een verwarrend volk. Aan de ene kant is men spontaan maar aan de andere kant houdt men van routine. Spanjaarden zijn uiterst traditiegetrouw maar ook weer liberaal sociaal. Daarnaast kunnen Spanjaarden maar niet beslissen of hun land een paradijs op aarde is, of - zeker ten tijde van crisis - de hel die de Spanjaarden test.
Spanjaarden houden van vloeken en hard praten
Nederlanders en Belgen kunnen goed vloeken maar bij lange na niet zoals de Spanjaarden. Het is helemaal niet ongebruikelijk om mensen (oud en jong) als ze ongeloof, verwondering, verbazing, ergenis, of woede willen uitdrukken het woord ‘coño’ (k.t) te horen gebruiken of ‘cojones’ (kl.ten), of ‘gilipollas’ (kl..tzak). 
Ook het woord ‘joder’ (f.ck = verdomme, gossie mijne) is niet ongebruikelijk om te horen in een conversatie of, zelfs erger, op televisie in series en films. Dit lijstje is niet bedoeld om u als lezer de verkeerde woorden te leren maar meer om u voor te bereiden op wat u te wachten staat in Spaanse conversatie.
Men is ook helemaal niet bang om hard te praten zodat iedereen op straat kan horen wat men zegt en waar men het over heeft. Zeker met de mobiele telefoons die overal aanwezig zijn, komt het maar al te vaak voor, dat men rustig op een terrasje zit en aan de tafel naast u lekker hard in de mobiel wordt gesproken/geschreeuwd, zonder dat het iets uitmaakt of u mee moet luisteren, of u dit nu wilt, of niet!
Daarnaast houden Spanjaarden overduidelijk van lawaai/herrie. Men schreeuwt of praat hard, een groepje van 4 Spanjaarden maakt net zoveel lawaai als een groep van 12 Nederlanders/Belgen. In restaurants en bars is het zeer gebruikelijk dat er hard wordt gepraat en men kan overigens dan ook alle gesprekken volgen zonder dat het hen iets uitmaakt.
Luidruchtig zijn, geldt met name ook voor Spaanse en vooral Canarische (verwende)kinderen en (strontverwende)kleinkinderen die - samen met hun ouders, grootouders en het liefst een hele schare van huisvrienden - tijdens de weekeinden ende zomervakantie (nota bene: van 15 juni tot 15 september!) in hun opblaaszwembadje de tuin van de - duurbetaalde! - tweede woning op het overigens zo rustige platteland, de godganse dag de hele boel bij elkaar schreeuwen, krijsen/gillen. 
Om horendol van te worden, ‘gritar sin hablar’ zou het devies moeten zijn, maar de - wat dat betreft onopgevoede - Spanjaard vindt dit prachtig!
Spanjaarden vinden het niet leuk om alleen te zijn
Het is vaak goed, of zelfs heerlijk om even alleen te zijn, alleen naar een film te gaan of in je uppie iets te gaan drinken in een bar, of op een terras. Maar een Spanjaard ziet men echter zelden alleen aan een tafeltje zitten, of alleen in een bioscoopzaal.
Als ongeschreven regel gaat een Spanjaard altijd vergezeld door een andere persoon en men houdt er niet van om meer dan vijf minuten alleen te zijn. Is dat wel het geval, dan wordt meteen (weer) die mobiel gepakt om iemand te bellen of om Facebook te bekijken (ben je dan alleen of niet?)
Het sociale van de Spanjaard is uiteraard een uitstekend iets en het is wat de maatschappij samen bindt. Als men in Spanje komt wonen heeft men dan ook binnen de kortste keren een groep vrienden en bekenden om zich heen en hoeft men zich zeker niet alleen te voelen, ook niet als buitenlander. Het maakt iemand die echter wel graag alleen wil zijn: een “zielig” geval en het is iets waar men van opkijkt in Spanje.
Spanje leeft met het uur
Een van de dingen waarom buitenlanders naar Spanje komen, is het feit, dat de Spanjaarden niet leven met de klok in de hand. Het losse en ontspannen leven, waarbij het mogelijk is om op elk moment van de dag te doen waar men zin in heeft, doet veel buitenlanders beslissen om naar Spanje te verhuizen. Niets is echter minder waar.
De Spanjaarden houden zich net zo aan vaste tijden als Nederlanders of Belgen alleen op een andere manier. Men doet al snel elke dag hetzelfde en graag ook nog op hetzelfde tijdstip. Dit is mede te danken aan dictator Franco die de klok terugzette en na de Tweede Wereldoorlog en deze nooit meer veranderde naar de echte wereldtijd. Het ontbijt voor de Spanjaarden is vast prik tussen 10:00 en 11:00 uur. Ook als men aan het werk is, is het heel gewoon om 15 of meer minuten naar een café te gaan en een bakkie te doen.
De lunch vindt altijd plaats tussen 14:00 en 15:00 uur en dan uiteraard het liefst zo uitgebreid mogelijk want voor een Spanjaard is de middagmaaltijd de belangrijkste van de dag. Alles sluit dan in Spanje en iedereen gaat voor de ‘siesta’ weg. Dit is iets wat men zich snel eigen moet maken want het bepaalt een groot deel van het dagelijkse leven Het avondeten wordt dan meestal geserveerd ergens tussen 21:00 en 22:00 uur wat voor buitenlanders natuurlijk erg laat is(zoals gezegd: alles went).
Het gaat in Spanje echter niet alleen maar om de dagelijkse routine. Het lijkt er op, dat de Spanjaarden het hele jaar al gepland hebben. Zo gaan ze altijd naar dezelfde skipiste in de winter, hetzelfde strand in de zomer, dezelfde restaurants tijdens belangrijke evenementen, komen ze samen met dezelfde mensen en eet men altijd hetzelfde met Kerst, Oud en Nieuw, Pasen en andere (feest)dagen. Routine ten top.
Spanjaarden en hun afval
Spanjaarden zijn erg proper. Dat wil zeggen, ze zijn schoon in hun eigen huis waar elk hoekje vaak met bleekmiddel wordt schoongemaakt en waar de vrouw des huizes (helaas nog steeds met haar schort voor) het hele huis schoon houdt. Dit verandert echter meteen wanneer men op straat komt.
Papier, sigarettenpakjes, lege plastic flessen, limonade- en bierbierblikjes, plastic zakken enz.; het wordt allemaal zomaar op straat gegooid. Dit is wellicht wat de buitenlander persoonlijk het meeste stoort aan de Spanjaarden, hun wijze van het omgaan met afval. Het is niet ongebruikelijk om zakken afval NAAST de containers te zien staan, bankstellen, matrassen en ander grof huisvuil, bouwpuin en tuinafval wordt gewoon op straat gezet en asbakken worden vrolijk leeg gemaakt naast de auto. Rokers gooien hun sigaretten op straat alsof deze zullen wegsmelten onder de zon en hondenpoep wordt simpelweg niet opgeruimd.
Waar ligt toch dat probleem met afval? Ouders die hun kinderen niet goed opvoeden of zelf het slechte voorbeeld geven? Scholen die geen aandacht geven aan het afvalprobleem? Hoe dan ook, het is en blijft een probleem. Wellicht komt dit ook door het feit dat men graag ‘pipas’ (zonnebloempitten) eet op straat en schilletjes gewoon op de grond gooit, of door het feit, dat het gebruikelijk is om in een tapasbar alles op de grond te gooien: garnalencasco’s, ketchup zakjes, tandenstokers, papieren servetten enz. het ligt er allemaal (al wordt gezegd, dat men dit graag ziet, want dit betekent dat een bar dan druk bezocht wordt).
Omgang met huisdieren
Een Spanjaard - en dan met name een Canario - gaat heel anders om met huisdieren. Een hondje , of een poesje is al snel cadeau gedaan aan de kinderen op 6 januari met Reyes (Driekoningen; de equivalent van Sinterklaas), maar gaat op 15 juni - voor het begin van de vakantiereis - naar het asiel (om geadopteerd, of afgemaakt te worden) of erger, huisdieren worden aan een boom, of lantaarnpaal vastgebonden aan hun lot overgelaten. En dan heeft men het nog niet eens over o.a. de podencos die - vooral op Canarias - voor de jacht gebruikt worden, wekenlang verhongeren ze, om - vel over been - lekker agressief achter het aangeschoten wild te gaan. Hondengeblaf is dan op de Canarische Eilanden niet van de lucht; wat ‘cave canem’ betreft, doet de Canarische Archipel zeker haar naam eer aan!
Spanjaarden houden van kritiek leveren, maar niet van kritiek ontvangen
De gemiddelde Spanjaard houdt ervan om kritiek te leveren op alles en iedereen. Eerlijk gezegd zijn er genoeg redenen te bedenken waarom een Spanjaard zou mogen klagen (denk aan de corruptie, werkloosheid, falende politici en wat dies meer zij). Echter, op het moment dat een buitenlander iets negatiefs zegt over het land dan komt de defensie naar boven en verdedigt men het land en de mensen. Pas op wat u zegt over Spanje en de Spanjaarden want u kunt zomaar een Spaanse vriend verliezen als u een er in zij ogen een verkeerde mening op na houdt. Dat geldt al helemaal in sommige delen van het Spanje zoals Catalonië, Andalusië, of Baskenland waar men erg trots is op de eigen regio en kritiek niet zomaar accepteert.
Nederlanders en Belgen hebben nogal snel de neiging om alles te vergelijken met hun eigen land waar Nederland en België in veel opzichten als beste uit de bus komen. Deze vergelijkingen vallen in Spanje echter niet altijd in goede aarde en een Spanjaard zou dan wel eens kunnen gaan denken: “Rot dan op naar je eigen land”. Als u naar Spanje komt om te wonen en werken moet u ook de regels accepteren die het land en het volk erop nahouden. Er zijn er echter nog steeds een paar die men hoe meer lange tijd men verblijft in Spanje, nog steeds niet begrijpt en misschien ook wel nooit zal gaan begrijpen.
Nog een aantal tips: Lever niet teveel kritiek op de Spanjaarden en Spanje, vergelijk niet alles met uw eigen land, zeg niets verkeerd over de culinaire hoogstandjes van Spanje, denk goed na voor welk voetbal team u bent (dat zit bij veel Spanjaarden erg diep) en probeer u zoveel mogelijk aan te passen aan de cultuur, gewoonten en tradities van uw nieuwe gastland, of tweede vaderland .
Noot van de redactie: Het hierboven geschreven verhaal is opgetekend aan de hand van onze eigen ervaringen en die van buitenlanders in Spanje, maar over het algemeen zal men het er als trouwe Spanje bezoeker, of als inwoner van dit prachtige land, het wel met de strekking van dit artikel eens zijn.
Het verbazingwekkende verhaal van
Santi en Cleopatri
LANZAROTE - Goede Vrijdag, 3 april 2015 - De dierenbeschermingsvereniging ‘Sara’ : http://saraprotectora.org op Lanzarote is een actie begonnen op Youtube: om ervoor te zorgen dat een teefje (Cleopoatra) en een zes maanden oud katertje (Santi) ´(die beide zwaar gewond zijn binnengebracht en waar bij het katje een voorpootje geamputeerd moest worden) samen - zonder gescheiden te worden - een adoptiegezin zullen vinden. Beiden dieren hebben weten te overleven dankij de vriendschap die hen verenigt.
Bij het diertje staken de versplinterde botten uit een van de voorpootjes en het had een enorme scheur in de hals met interne verwondingen, nadat het na een zware aanrijding was aangevallen door een hond. Dierenartsen hebben het katertje grondig onderzocht en hebben een spoedoperatie uitgevoerd in een poging het leven van het katje te reden.
Het zeven maanden oude katertje Santi herstelt van haar verwondingen, in gezelchap van het teefje Cleopatri, dat haar verzorgt. VIDEO: https://youtu.be/1D6M5OhVRBY,
Na enkele uren opereren en vele dagen verzorging, liep Santi het risico, dat ook - minstens een deel ervan - het andere voorpootje geamputeerd zou moeten worden.
“Ondertussen was er een teefje, Cleopatri, die al langer in het opvanghuis verblijft, na enstig gewond te zijn geraakt door een aanrijding, waarbij de heup geopereerd moest worden en de gewonde achterpoten, die bij het zien van het katje Santi in zulke slechte toestand, het beestje wilde helpen,” zo legt Ana Belén Domínguez, van het bestuur van ‘Sara’-uit.
Sinds de beide dieren samen zijn, genezen ze snel en zijn ze herstellende, aldus de vertegenwoordigster van ‘Sara’. Gelukkig heeft Santi weer gevoel in zijn overgebleven voorpootje en hoeft er geen verdere amputatie plaats te vinden.
“Aanvankelijk was Santi afwijzend, omdat die door een ander hond was aangevallen, maar de onverzettelijkheid van het teefje in het geven van genegenheid had uiteindelijk resultaat; en nu zijn beide dieren onafscheidelijk. Feit is, dat als we ze van elkaar scheiden, ze gek worden, ze mauwen en blaffen en we moeten ze weer bij elkaar zetten; daarom hebben we besloten te proberen ze samen te laten adopteren door een gezin.” Zie: https://youtu.be/1D6M5OhVRBY
Plannen voor wintersportgebied in de Cañadas
TENERIFE - woensdag 1 april 2015 - Goed geïnformeerde bronnen zouden hebben laten weten, dat investeerders uit Saalbach-Hinnterglemm (Oostenrijk) het Cabildo (Eilandbestuur) ervan hebben overtuigd, dat financieel draagkrachtige projectontwikkelaars voornemens en in staat zijn – jawel! - een wintersportgebied aan de voet van de Teide in te richten.
Het consortium - dat uit Oostenrijkse en Canarische investeerders bestaat- wil meerdere skiliften en hotels bouwen, plus daarnaast de beddencapaciteit van de Parador verdrievoudigen.
Het project belooft veel arbeidsplaatsen en nieuwe omzet-mogelijkheden voor het Eiland.
Volgens de op 1 april 2015 verstrekte informatie, zou het het skioord in de Cañadas (aan de voet van de Teide) vier rode en drie zwarte pistes krijgen ('Tip': let op de naam van het restaurant!).
De onderhandelingen met het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife en met de Canarische Regering verkeren in een dermate voortgeschreden stadium, dat al in de zomer van 2015 begonnen zou kunnen worden met de bouwwerkzaamheden.
Als volgens planning de vergunningen toegekend worden, kunnen de eerste skiliften en het vergrote Parador hotel al in het winterseizoen 2015/2016 in bedrijf zijn.
Dit zou een geloofwaardig verhaal zijn, als het niet op ‘1 april’ was gepubliceerd op het Internet in het Duitstalige magazine: Wochenblatt.online ... zie: http://www.wochenblatt.es
De tien meest bijzondere
voor- en achternamen in Spanje
De heiligen-litanie laat namen buiten beschouwing zoals
Cancionila, Sindulfo, Pantaleona, en Filadelfo
SPANJE - maandag 15 februari 2015 - Gedurende ons hele leven, hebben wij mensen de mogelijkheid om te kiezen wat het beste bij ons past, van kleding tot vriendschappen. Nou ja, misschien niet alles; maar er is iets, wat we niet kunnen kiezen: onze ouders en de namen die ze ons geven
Het is opmerkelijk, dat zo iets persoonlijks, zo iets eigens als wat onze naam is, gekozen wordt door een andere persoon - ouder, of voogd.
Opmerkelijk, maar met alle logica van de wereld, en dat is wanneer men nog niet weet wanneer men moet eten, of slapen; men niet erg in staat blijkt te zijn, zich te registreren met de naam van zijn leven.
Uiteraard bestaat de mogelijkheid die via het Ministerie van Justitie te laten wijzigen zodra men meerderjarig is; maar toch zijn er maar weinig mensen die weigeren door het leven te gaan met de naam die men hen bij hun geboorte gegeven heeft en het resultaat is een opmerkelijke lijst die geen afvalligen kent.
Wat zijn de tien meest bijzondere voor - en achternamen in Spanje
Om die vraag te beantwoorden moet men een kleine wandeling maken in het dorp
Huerta del Rey in de provincie Burgos. Deze plaats staat bekend een verzameling personen te hebben met de meest bijzondere namen. De oorzaak ervan gaat terug tot de 19de eeuw, toen de Gemeentesecretaris de problemen bij het bezorgen van de post en bij de afhandeling van gemeentelijke procedures besloot op te lossen. Omdat klaarblijkelijk veel personen dezelfde naam hadden, bemoeilijkte dit het verrichten van sommige werkzaamheden. Om die conflicten op te lossen, zat er volgens hem niets anders op, dan naar de lijst te grijpen voor namen van pasgeboren kinderen in de gemeente.
Als resultaat kwamen er voornamen zoals (vrij vertaald):
- Digna Marciana (Waardige Mars bewoner),
- Cancionila (Deuntje),
- Firmo (Vastbesloten) .
- Sindulfo (Zonder Weideland).
- Onesiforo (Aan de Centrale Plaats).
- Honorario (Eervolle),
- Ataúlfo (Bindkoordje),
- Ladislao (van de Schuine Kant)
- Pantaleona (Tijgerleeuw)
- Filadelfo (Rijtjes man).
En met achternamen is de lijst nog opmerkelijker:
- Toro Bravo, (Moedige Stier),
- Marco Gol (Marco Goal),
- Sin Mayordomo (Zonder Butler),
- Macho Seco (Droge Vent),
- Verdugo de Dios (Beul van God),
- Gavilán Vívor (Haviks gebroed),
- Tenedor Cuadrado (Vierkante Vork),
- Gallo Enamorado (Verliefde Haan),
- Piedelobo (Wolfs voet),
- Comino Grande (Groot Zaad).
Toch blijven de traditionele namen in de meerderheid, de meest voorkomende namen in de bevolkingsregisters in Spanje zijn:
Antonio en José voor mannen
- María del Carmen en María voor vrouwen.
Maar sinds 2000 kiezen ouders voor hun kroost ook namen zoals:
- Alejandro,
- Daniel,
- Pablo,
- Hugo,
- Lucía,
- María,
- Paula,
- Daniela.
Wat betreft de achternamen blijven anno 2015 de volgende familienamen in Spanje de boventoon voeren:
- García,
- Rodríguez
- Fernández,
- González ,
- López.
Inglish - Pitinglish
Een Brits accent aan
Canarische locaties en evenementen
CANARISCHE EILANDEN - vrijdag 31 oktober 2014 - Ergert u zich ook zo aan het gebruik van Engelse woorden en Engelse uitdrukkingen die in het gebruik van de Nederlandse taal geslopen zijn? Dit, terwijl met dit oneigenlijke gebruik, de Nederlandse taal geweld wordt aangedaan.
Welnu, dit verschijnsel doet zich de laatste tijd ook steeds vaker en meer voor met het gebruik van Engelse woorden en in het Spaans, en zeker ook op de Canarische Eilanden waar het zowel het Engels en het ‘pitinglisch’ steeds meer opgang doen, ook bij de vertegenwoordigers van officiële instanties.
De journalist Francisco José Fajardo heeft hier een raak en actueel stukje over geschreven, in dagblad ‘La Provincia/Diaro de de Las Palmas’, wat zeker een glimlach tevoorschijn zal toveren, niet alleen bij Spanjaarden (en dus ook Canario’s), maar ook bij buitenlanders die de Spaanse taal - al dan niet - machtig zijn.
Hieronder de Nederlandse vertaling van het genoemde - uiteraard - in het Castilliaans (Spaans) geschreven artikel:
“Ik begrijp niet, dat sommigen waarde hechten aan het geven van een Brits accent aan onze locaties en evenementen. Ik leef in een land, Spanje, waar ik me vergezeld weet van ruim 47 miljoen mensen van wie een brede meerderheid het Spaans als hun eerste taal moet hebben, of op zijn minst zou moeten hebben. Van deze burgers wonen er ongeveer 400.000 in Las Palmas de Gran Canaria, mijn stad; in een gemeente waar sommigen er waarde aan hechten de stadsnaam te veranderen in een modernere die meer in ‘fashion’(en la moda) is: LPA.
En in deze zin gebruik ik het eeste anglicanisme van dit artikel; iets,wat begonnen is mode te worden; maar, dat - na verloop van tijd - veranderd is in een behoorlijk gevaarlijke reisgenoot.
Volgens de Real Academia Española betekent anglicanismo: ‘het verdraaien, of op eigen wijze spreken van de Engelse taal’. Hoewel in sommige gavallen dit ons doet vergeten, dat we nog steeds op Canarias leven, enkele eilanden in de Atlantsiche Oceaan, die tot Spanje behoren.
Ik begrijp dan ook niet waarom de Gemeente Las Palmas de Gran Canaria waarde hecht aan - onder andere- het geven van een Brits accent aan de naamgeving van haar locaties en evenementen.
En ik zeg dit niet alleen omdat het nieuwe aanzien van een van de stadscentra als aanduiding een enorme tekst heeft die zegt: ‘Santa Catalina Park’ (Parque), want dat is slechts één voorbeeld.
We hebben recent een weekeinde beleefd waarin we hebben kunnen genieten van de tweede editie van de wedloop LPA Night Run (Las Palmas de Gran Canaria Carrera de Noche) en we bereiden ons al voor op twee andere opvallende evenementen, namelijk het LPA Beer & Music Festival (Las Palmas de Gran Canaria Festival de Cerveza y Musica) voorheen het LPA Beer Fest = Las Palmas de Gran Canaria Fiesta de Cerveza genoemd) in het parque Santa Catalina en op het LPA Sunday Shopping (Las Palmas de Gran Canaria comprar en los Domingos) in het winkelgebied Triana.
Tja... fonetisch is het bovenstaande 'pitinglish' toch wel heel apart!
Maar alsof dit nog niet genoeg is, organiseert men van 7 t/m 9 november 2014 de Gran Canaria Fashion and Friends (Gran Canaria Moda y Amigos), waar de bezoekers kunnen genieten van activiteiten zoals de showroom (sala de exposición) voor ondernemers met een Fashion&Books (Moda y Libros) en Pop Up Shores (Costas Emergentes) voor het huisvesten van een stand (puesto) voor het onderbrengen van:
- de Fashion Art Market (Mercado de Moda artesanal); het loopplankier voor de Swimwear Fashion Week (Semana de Moda de Trajes de baño); het loop plankier voor Be Fresh (Sea Indiferente), voor de uw Fashion and Friends Talks (Tertulias de Moda y Amigos) en van de masterclass (clase de maestro), en bovendien van de Green City (Ciudad Verde) waarin men de Fashion Ecomarket (Mercado de la Moda medioambiental) zal opnemen en de Bici&Friends (Bicicleta y Amigos).
Vindt u ook, dat dit echt overdreven is? Ik begrijp, dat het goed is de trikc (truco) toe te passen met behulp van deze anglicanismen, maar we verliezen wel de juiste richting, zowel met de smartphone als met zijn apps; het dragen van shorts (pantalones cortos) bij het hardlopen; met het starten van het gaan vieren van halloween (la víspera de Todos los Santos) de auto achter te laten op de parking (aparcamiento) om te gaan shoppen (ir de compras)tijdens een break laboral (pausa laboral) en een plum cake (pastel de ciruela) te eten met iemand waar je feeling (sentimientos) voor hebt nadat je een workshop (taller) hebt gehad met je baas.
Cervantes zou zich omdraaien in zijn graf...”
Drie zwakke punten, in het toerisme van Gran Canaria
GRAN CANARIA - donderdag 23 oktober 2014 - De waarnemende voorzitter van de FECAO (Horeca-vereniging), Jose María Barrientos, ventileert in deze column zijn mening over drie zwakke punten in het toerisme van Gran Canaria.
“Mijn favoriete motto is: een positieve en vooruitstrevende geest, wat niet wil zeggen, dat men het bespreken moet negeren van problemen die hardnekkig blijven aanhouden in het toerisme op Gran Canaria.
De waarnemend voorzitter van de FECAO (Horeca-vereniging), Jose María Barrientos,.
De drie voornaamste zwakke punten in het toerisme op Gran Canaria zijn:
- de excessieve versnippering van eigendom in het buitenhotelse logiesaanbod,
- de veroudering, die ik terminaal noem, van het bedrijfsleven en de overige horeca,
- het gebrek aan planning in het beleid voor het doorvoeren van de noodzakelijke hervormingsplannen.
In het weekeinde van 19 oktober 2014 las ik een in een lokale krant, dat ondanks de diverse ondersteunende wetten voor de modernisering van het buitenhotelse logiesaanbod - waarvan rond de 65% van het totale aanbod, slechts 13% van deze logiesaccommodatie is begonnen met de renovatiewerkzaamheden. Een panorama, dat daarom, desolaat is.
Wat is het probleem?
Het probleem is het eerste zwakke punt:
- de excessieve versnippering van eigendom in het buitenhotelse logiesaanbod.
Het is materieel gezien onmogelijk akkoorden te bereiken met de tientallen - en soms zelfs honderden - eigenaren, elkeen met zijn problemen en omstandigheden en de meerderheid van hen, die geen besef heeft van de toeristische handel en met de noodzaak, hun inkomen daaruit te ontvangen, om te kunnen leven.ç
Conclusie:
In plaats van wetgeving voor prikkels van plannen voor het hervormen van de buitenhotelse logiesaccommodaties; zou er wetgeving moeten komen voor het gemeenschappelijke model van toeristische exploitatie; misschien, dat we op die manier sneller vooruit komen met het herstel van onze verwaarloosde logiesaccommodatie.
Het tweede zwakke punt is de veroudering, die ik terminaal noem.
Naast ons logiesaanbod hoeft men - in de meerderheid van de winkelcentra in het Zuiden van Gran Canaria,- slechts een wandelingetje te maken, om het gebrek aan der ontwikkeling van de winkels te zien in de afgelopen 20 jaar, en zich rekenschap te geven van de nefaste gevolgen van het ‘todo incluido’-model en het gebrek aan wettelijke ondersteuning voor het versterken van deze sector van kleine ondernemers die al vele jaren niet weten, welke de voordelen zij hebben in de verlies- en winstrekening van hun balans.
Dit vraagt om een overdenking en het nemen van beslissingen door overheidsinstanties die betrokken zijn bij de activiteit.
En het derde zwakke punt heeft te maken met de twee voorgaande, dat is het hardnekkige gebrek aan planning voor onze toeristische sector, waarvan he modelwoord is :
- Algemeen Stedelijk Plan Ruimtelijke Ordening van San Bartolomé de Tirajana,
dat nog steeds niet is goedgekeurd, dankzij decennia van opstellen en retoucheren. Met dit voorbeeld, kan men zich voorstellen hoe het gesteld is de rest van onze toeristische lanning, gezien het feit dat deze Gemeente de belangrijkste is als het op toeristische activiteit aankomt.
We zijn op een cruciaal moment, om te beginnen met het overeind zetten onze toeristische industrie, dit in een periode van hoogconjunctuur met de afscherming in de markt van een aanzienlijk deel van onze concurrenten, vanwege politieke instabiliteit en gebrek aan veiligheid, en aan de andere kant van het invullen van ons toeristisch product in de laatste fase van zijn effectieve en competitieve leven, dat door veroudering op de rand staat, vervallen en in onbruik te raken.
Als ondernemers in het midden- en kleinbedrijf in de toeristische logiessector, hebben we veel te zeggen, en ik denk, dat het tijd is dit luid en duidelijk te zeggen.
Als we nog langer wachten met reageren, lopen we het risico te laat te komen en de boot te missen.”
Dag van de Duitse Hereniging
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA - zondag 5 oktober 2014 - De Duitse gemeenschap op Gran Canaria heeft op vrijdag 3 oktober 2014 de Día de Unificación (Dag van de Hereniging - 1990) gevierd, met een cocktail die in het Seaside Hotel in Meloneras is aangeboden door de Duitse consul op Gran Canaria, Peter Schmid.
Foto-reportage:
http://www.canarias7.es/multimedia/galeria.cfm?id=14527&n=22
Paulino Rivero Baute
Grote ‘milieubeschermer’ van Canarias,
of machiavellist?
CANARISCHE EILANDEN - Maria Hemelvaart, vrijdag 15 augustus 2015 - Paulino Rivero Baute is een Spaanse politicus die is geboren op 11 februari 1952 in de gemeente El Sauzal in het Noorden van het Canarische eiland Tenerife. Hij is president van de deelstaat Canarias sinds 2007. Rivero is gediplomeerd onderwijzer en studeerde aan de Universiteit van La Laguna, hij is gehuwd en heeft twee kinderen.
Rivero was docent in het basisonderwijs totdat in 1979, bij de eerste democratische verkiezingen in Spanje is gekozen tot burgemeester van El Sauzal, zijn geboortedorp, een functie die hij heeft bekleed tot 2007, aanvankelijk aann het hoofd van de door Adolfo Suárez opgerichte centrum-rechtse Unión de Centro Democrático (UCD) en vervolgens vanaf 1983 binnen de Agrupación Tinerfeña de Independientes (ATI), de politieke partij die momenteel deel uitmaakt van de Coalicíón Canaria (CC) (zie: http://es.wikipedia.org/wiki/Coalici%C3%B3n_Canaria).
2014: Paulino Rivero Baute, president van de Canarische Regering.
Coalición Canaria is in de Canarische een groepering die is opgericht in 1993 en die diverse nationalistische partijen in zich verenigt, voormalige communisten, eiland voorstanders en conservatieve Canario’s. CC regeert de deelstaat Canarias onafgebroken sinds 1993.
In de 17 jaar van zijn mandaat is de voornaamste politieke houding van Rivero het bereiken van meer zelfstandigheid binnen de Spaanse Staat, zonder die af te willen wijzen.
CC regeert anno 2014 ook in de Cabildos (Eilandbesturen) van Tenerife, Fuerteventura, en Lanzarote, ook heeft Coalición Canaria de meerderheid in veel gemeenten op Canarias.
CC maakt deel uit van de Grupo Mixto in zowel het Congres van Afgevaardigden (Tweede Kamer), als in de Senaat (Eerste Kamer), als regionaal afgevaardigde heeft hij het voorzitterschap van CC opgegeven van de Canarische Eilanden.
Rivero is ook minister geweest in het Cabildo (Eilandbestuur van Tenerife, om vervolgens in 1996 de sprong te maken naar de nationale politie, als afgevaardigde van Tenerife in de 1e, 2e en 3e legislatuur van het Congres van Afgevaardigden (Tweeede Kamer).
Hij was voorzitter van de Parlementare Commissie betreffende de aanslagen van 11 maart 2004 in Madrid.
Sinds de Partido Popular (PP) tijdens het vorige mandaat uit de Regering is gestapt, regeerde Coalición Canaria als minderheidskabinet tot aan de verkiezingen van 2011, door bij de verkiezingen van 2007 het stemmenaantal van 23,7% te hebben behaald,, wat ze 19 zetels opleverde in het 60 zetels tellende Canarische Parlement.
Bij de verkiezingen van 2007 was CC de tweede politieke macht op Canarias, na de PSIC-PSOE van Juan Fernando López Aguilar, voormalig minister van Justitie, met 26 zetels, en voor de Partido Popular van José Manuel Sort, - de huidige minister van Industrie - met 15 zetels.
Bij de verkiezingen van 2011 is Rivero herkozen als president van de Canarische Regering, door met zijn partij - als tweede macht in stemmen en parlementszetels - een pact te sluiten, met de derde macht, de PSOE van José Miguel Pérez García. Ze vormen momenteel, anno 2014 - de colaitieregering bestaande uit CC en PSOE, daarmee de Partido Popular (PP) van José Maniel Soria – de grote overwinnaar in de verkiezingen - te degraderen en in de oppositie te dwingen (zie hieronder: ‘Machiavellisme is niet voor watjes’)
Sinds 17 juni 2012 is Rivero opnieuw voorzitter van Coalición Canaria.
Functies:
- Docent E.F. (Enseñanza Efectiva) (zie: http://wij-leren.nl/effectief-onderwijs.php) in het Voortgezet onderwijs bij Las Veredillas de TINCER
- Burgemeester van El Sauzal
- Minister in het Cabildo (Eilandbestuur) van Tenerife
- Afgevaardigde voor Tenerife in het Congres van Afgevaardigden
- Voorzitter van Coalición Canaria
- Woordvoerder van de fractie Coalición Canaria-Nueva Canarias in het Congres van Afgevaardigden
- Afgevaardigde voor Tenerife in het Canarische Parlement
- President van de Canarische Regering
De president van de Canarische Regering en voorzitter van Coalición Canaria, Paulino Rivero, heeft in januari 2013 de verbouwing voltooid van zijn nieuwe woning in El Sauzal (Tenerife), waar hij nog een tweede huis heeft. Het landgoed bevindt zich op de rotskust tussen La Garañona en Los Lavaderos. Een slecht voorbeeld, in deze moeilijke tijden van huisuitzettingen, dat de gevoeligheid van het volk tart. Betaalt men zulke grote salarissen aan een deelstaatpoliticus en zijn echtgenote die minister is? Tijdens de Franse revolutie leidde het despotisme van de koning hem tot de guillotine, zover zal het op Canarias wel niet komen, maar de verkiezingen komen eraan (in 2015).
Maar niet heus...
De president verkondigd als narcist zijn mening op zijn blog: http://paulinorivero.com, dat hij elke zondag persoonlijk aanvult met meestal ongelofelijke, ideologische en vooral zelfingenomen verhalen.
Dan zou de vraag moeten rijzen, of hij het werkelijk goed voorheeft met de belangen van de Canario’s, (moratoria, proefboringen naar aardolie), of dat hij een machiavellistische machtspolitiek voert (duivels, sluw, arglistig, gewetenloos, onbeschaamd) waar zelfs Niccolló Machiavelli nog een lesje van kan leren.
Machiavellisme is niet voor watjes
Het is voor een zelfstandig denkend volwassen individu schokkend te zien, hoe moderne politici en consorten telkens hun rampzalige ideeën kunnen verwezenlijken zonder noemenswaardige weerstand te ontmoeten van de oppositie, of vanuit de “democratische” platforms, zoals de media. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit, dat onze Westerse samenleving sinds vele decennia ondertussen diep doordrenkt is geraakt met neo-marxistische (of zo u wilt cultuur-marxistisch) gedachtengoed.
(zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Machiavellisme
en
http://www.welingelichtekringen.nl/wetenschap/136670/een-narcist-is-hot-een-machiavellist-en-een-psychopaat-not.htm).
Nefast.
Na zijn de recente dreiging , Canarias af te zullen splitsen van de Spaanse staat als Rivero zijn zin ( = stopzetten van de proefboringen naar aardolie bij Lanzarote en Fuerteventura) niet krijgt, laat eenieder met extra belangstelling de politieke ontwikkelingen volgen, waarbij men vooral zal uitkijken naar de verkiezingen van mei 2015, waarbij - zo mag men vrezen - Paulino Rivero Baute door diezelfde bevolking weer op de Canarische Troon zal worden geholpen, met nefaste gevolgen voor de - vooral werkloze - Canario’s van dien:
“Een volk krijgt de regering, die het verdient!”
¡Vamos a ver!
Hoe de Nederlandse Overheid
haar burgers discrimineert
DEN HAAG / SPANJE / CANARISCHE EILANDEN - maandag 16 juni 2014 - Het lijkt er steeds meer op, dat Nederlandse overheid weinig, of in sommige gevallen in het geheel geen, belangstelling heeft voor haar eigen, vooral gepensioneerde, burgers.
Het zijn met name de gepensioneerde, Nederlandse burgers die in de ogen van Den Haag een ‘verloren’ groep vormen, waaraan geen eer meer te behalen valt. En als die dan ook nog eens van hun zuur verdiende - in een heel arbeidzaam leven, moeizaam, bijeengesprokkeld - pensioentje leven onder de in dit geval Spaanse zon, dan blijkt, dat men alleen in verkiezingstijd even ‘interessant’ is; maar dat men daarna slechts uitgebuit en genegeerd wordt.
Daarom is het goed, dat de Stichting Belangenbehartiging Nederlandse gepensioneerden in het Buitenland (SBNGB) is opgericht.
Sinds de invoering van de Zorgverzekeringswet die er 1 januari 2006 van kracht is geworden, heeft de Stichting Belangenbehartiging Nederlandse Gepensioneerden in het Buitenland (“SBNGB”) de gevolgen daarvan met succes, bestreden voor de in de zogenoemde verdragslanden woonachtige, gepensioneerde Nederlanders die in enigerlei vorm pensioen ontvangen uit Nederland.
En nu, anno juni 2014 is het diezelfde SBNGB die de belangen behartigt van hun doelgroep betreffende de onderhandelingen van de Nederlandse Regering, om de belastingverdragen met o.a. Spanje op te willen zeggen, althans vooralsnog aan te willen passen, met alle gevolgen van dien, zoals we die in andere rubrieken op deze internetpagina hebben weergegeven.
De SBNGB procedeert al jaren tegen de onrechtmatige invoering van regelingen en de nadelige gevolgen die dit heeft voor de pensionados in het buitenland.
In 2010 heeft dit geleid tot een arrest van het Europese Hof van Justitie in Luxemburg, waarin het Hof wordt gevraagd om de Nederlandse Staat te veroordelen voor een schending van het Europese Verdrag van de Mens, en waarbij het Hof heeft geoordeeld, dat de Nederlandse regering bij de invoering van de ZVW mogelijk haar geëmigreerde gepensioneerden heeft gediscrimineerd ten opzichte van de inwoners van Nederland.
Volgens het Hof is het echter aan de nationale rechter - in dit geval de Centrale Raad van Beroep (CRvB) - om hierover een definitief oordeel te geven.
De Centrale Raad heeft haar uitspraak uiteindelijk op 13 december 2011 gedaan.
Deze uitspraak bevatte het ontluisterende oordeel, “dat achteraf bezien wellicht sprake is geweest van een zekere mate van bestuurlijke naïviteit; maakt niet ,dat moet worden geoordeeld, dat er sprake is geweest van de vooropgezette bedoeling van de Nederlandse Regering, om ingezeten en niet ingezeten verdragsgerechtigden (ongerechtvaardigd) ongelijk te behandelen”.
Wél ongelijke behandeling - maar aangezien slechts ‘naïef’ en ‘zonder bewezen opzet’ - is deze ongelijke behandeling kennelijk toch acceptabel voor de Centrale Raad.
Voor de SBNGB en de gepensioneerden in het buitenland is deze uitspraak van de CRvB onbegrijpelijk.
Dat de SBNGB tot aan het EHRM heeft moeten procederen, laat zien, dat de Nederlandse Staat weinig oog heeft voor de belangen van haar gepensioneerde staatsburgers in het buitenland.
Hoewel de Europese Commissie juist de migratie binnen de EU wil bevorderen, bewerkstelligt de Nederlandse interpretatie van het speciaal daarvoor gecreëerde EU-recht (o.a. Verordening 1408/71) juist het omgekeerde, waarmee de Nederlandse Staat dit streven in zeer ernstige mate bemoeilijkt.
Een ander symptomatisch voorbeeld daarvan is het onverwacht onthouden aan geëmigreerde gepensioneerden, sinds juni 2011, van de zogenaamde ‘tegemoetkoming KOB’ geweest, die juist mensen met uitsluitend een AOW pensioen in de grootste problemen bracht.
Daarbij dient aangetekend te worden, dat de Raad van State in haar advies aan de Regering dit besluit ernstig ontraadde.
Uiteindelijk heeft de Rechtbank in Haarlem deze ontzegging bij vonnis verboden.
Het is dwarsliggerij, frustreren van de eigen burgers; omdat - zoals het de ambtenarij nu eenmaal betaamt - zij nooit hun ongelijk zullen erkennen en bovendien uit oneindige fondsen kunnen putten, om de juridische strijd met de burger - die deze fondsen moet ophoesten - aan te gaan.
Gezien het voorgaande, is het beleid van de Nederlandse Regering er kennelijk systematisch op gericht, de vrije vestiging/migratie van gepensioneerde Nederlanders te bemoeilijken c.q. onmogelijk te maken.
De SBNGB zal daartegen blijven strijden, ook nu met de voornemens van de Nederlandse Regering tot het opzeggen van de belastingverdragen met o.a. Spanje en de verdere sluiting, wereldwijd, van Nederlandse consulaten; een maatregel die alleen maar kostenverhogend werkt; rechtstreeks voor de Nederlanders in het buitenland (zowel resident, als toerist) en indirect op de lange termijn ook voor de Nederlandse Staat zelf, die met dit soort bezuinigingsmaatregelen het paard achter de wagen spant; en erger nog, die daarmee geheel geen belangstelling heeft voor haar eigen, vooral gepensioneerde, burgers
Stichting Belangenbehartiging Nederlandse Gepensioneerden in het Buitenland (SBNGB)
Deze stichting is actief in de Verenigingen-branche. De belangrijkste activiteiten vinden plaats in de branche: Overige belangenbehartiging, en is in dit geval verder onderverdeeld in: 'Levensbeschouwelijke en politieke organisaties, belangen- en ideële organisaties, hobbyclubs'.
De organisatie is gevestigd aan de Eldrikseweg te Angerlo. Indien u contact met Stichting wilt opnemen kunt u de onderstaande gegevens raadplegen:
Vereniging Nederlandse Gepensioneerden in Spanje ( V.N.G.S.)
Secretariaat:
Carrer dels Arbocers, 65
3740 GATA DE GORGOS
Spanje
Telefoon: (00 34) 966 19 74 023
E-mail: MrJHueber@cs.com
Internetpagina: http://www.vngsint.com/index.htm
Aanmeldingsformulier lidmaatschap:
http://www.vngsint.com/lidworden_form.htm
Indien u zich wenst aan te melden als lid kunt u een bedrag van € 100,00 overmaken naar:
Bankinter te Benidorm t.n.v. de Vereniging van Nederlandse Gepensioneerden in Spanje,
- bankrekeningnummer: 0128.0645.57.01000.36945
- Ibannummer is ES40 0128 0645 5701 0003 6945
- Bic code is BKBKESMMALI
Houd u er rekening mee, dat spoedbetalingen leiden tot onnodige kosten van €12,=
Maak uw betaling alleen over als normale IBAN-betaling
Aanmeldingsformulier lidmaatschap:
http://www.vngsint.com/lidworden_form.htm
Stichting Belangenbehartiging Nederlandse Gepensioneerden in het Buitenland (SBNGB)
Eldrikseweg 1
6986 BR Angerlo
Gemeente: Zevenaar
Telefoon : 0900-1824 * (toestelcode : 5614)
Internetpagina: http://www.vngsint.com/index.htm
KvK nummer: 27283133 -22 december 2005
Perikelen in de NVC
De goede reputatie van Nederland op Canarias
staat op het spel
De Nederlandse Vereniging Canarias is
- momenteel zeer zeker -
geen schoolvoorbeeld van behoorlijk bestuur
GRAN CANARIA - maandag 9 juni 2014 - Deze column schrijft ondergetekende als voormalig bestuurslid en ex-lid van de Nederlandse Vereniging Canarias (NVC)/Asociación Neerlandesa Canaria (ANC) en als journalist/uitgever/eindredacteur van deze internetpagina, maar vooral als, nauw bij de Canarische samenleving betrokken, onafhankelijk Nederlands resident op Gran Canaria.
Laat vooropgesteld zijn, dat er in veel verenigingen, waar ook ter wereld, wel eens bestuurlijke perikelen voorkomen. Perikelen die meestal, al dan niet intern, worden opgelost; maar ook perikelen, die - erger nog - maar blijven doorwoekeren.
De NVC Canarias is daarop geen uitzondering; en heeft in haar 40 jarig bestaan de nodige bestuurscrises gekend, maar die welke nu heerst (zie o.a.: http://www.nvc-gc.nl/index_htm_files/20145.pdf, overtreft elk voorstellingsvermogen en heeft zelfs geleid tot het aangifte doen van strafbare feiten (bij de Politie in De Bilt).
Dat het daarbij handelt om bedreigingen met doodslag is aanleiding, om deze NVC-affaire hier en nu in de openbaarheid te brengen.
NVC-Bestuur: uit het lood geslagen en de richting kwijt...
Opzeggen lidmaatschap
Het bovenstaande in het vertrouwen, dat degenen ‘die de schoen past’, deze ook inderdaad aantrekken, ofwel alle kemphanen het gevolg trekken, dat de meest voor de hand liggende oplossing zou zijn, de eer aan zichzelf te houden en hun lidmaatschap van de NVC Canarias op te zeggen en zo, zonder de zaak verder te laten escaleren, de weg vrijmaken voor het opnieuw op de rail zetten van een, momenteel niet door de Canarische Overheidswetgeving erkend, wettelijk gemachtigd Bestuur van een in het Canarische Verenigingen Register ingeschreven Nederlandse Club.
Zodoende redt men op de Canarische Archipel een mogelijk dreigende ondergang van een sociaal instituut, dat - als NVC - grote waarde heeft als vertegenwoordiging van Nederland en al wat Nederlands is op dit prachtige eiland, wat Gran Canaria - samen met de rest van de Archipel - is.
Aangifte wegens doodsbedreiging
Zonder verder in te willen gaan op de interne bestuursproblemen bij de NVC, wordt hieronder de tekst weergegeven van de eerder genoemde, zwaar verachtelijke E-mail die anoniem, onder vermoedelijk valse naam door een blijkbaar psychisch gestoorde schrijver (die gezocht moet worden in de kring van NVC-leden) aan een ander lid van de vereniging, nota bene: persoonlijk, is verzonden; en naar aanleiding waarvan, aangifte is gedaan bij de Politie in de Bilt:
Date: Wed, 4 Jun 2014 06:05:28 +0800
Subject: voor het eind van het jaar een feest?
From: pietpietpiet350@gmail.com
(dit ‘nep’-adres is meteen na het verzenden van de E-mail opgeheven)
To: naam bij de redactie en bij het door de Spaanse wet verlamde NVC-bestuur bekend.
“Beste huichelaars,
Wat mogen jullie blij zijn dat jullie nooit kinderen gehad hebben. Ze waren hun leven niet zeker geweest.
Een mogelijke vader die zo huichelt, zo vals is, zo gemeen is. Je kunt het je bijna niet voorstellen.
Hij schijnt in de NVC iemand te zijn van het laagste allooi.
Grotere slechteriken zijn er niet te bedenken.
Jullie hebben de NVC kapot gemaakt. Jullie hadden niet op zoveel weerstand gerekend. Het blijkt wel dat jullie beiden dementerend zijn.
Steek wat vaker de zebra over bij jullie in de straat, leen desnoods een hondje.
Het ga je niet goed en we hopen dat jullie het eind van het jaar niet halen. Voor mij ben je vogelvrij op GC. Ik zal niet remmen. Pas dan is er groot feest.”
Het is - en we herhalen het nog maar eens - met deze dreiging van moord en doodslag, dat dit hier, met het oog op een komende, mogelijk wel heel ‘hete’ herfst/winter op Gran Canaria, gepubliceerd wordt.
Herdenking
Dit o.a. temeer, daar er jaarlijks - door het Regimiento de Infanteria Canarias 50 in samenwerking met Gemeente Santa Brígida via het comité ‘Mesa del Batán’ - de herdenking plaatsvindt van de wederzijdse slachtoffers (Canarische en Hollandse) van de Aanval op Las Palmas door de viceadmiraal van de Hollandse Vloot, Pieter van der Does, in juni 1599.
Militair eerbetoon na de overhandiging van de Luidklok op 26 juni 1999.
Juni 2013: Herdenking 'Batalla del Batán',
in de rolstoel, medeoprichter van de NVC Joep Hezemans
en geknield naast hem, Jacobo González Velázquez.
Deze jaarlijkse herdenking - op 3j juli, van het grootste historische feit in de Geschiedenis van Gran Canaria - start met een kranslegging in de zijkapel van de Kathedrale Basiliek van Santa Ana op het graf van Bartolomé Cairasco de Figueroa (Las Palmas de Gran Canaria 8 -10-1538 - 1610); zie: http://es.wikipedia.org/wiki/Bartolom%C3%A9_Cairasco_de_Figueroa).
Een plechtigheid, die gevolgd wordt door het luiden van de op een ereplaats in de Kathedraal aanwezige - door o.a. de NVC als hoofdsponsor - namens de Nederlandse gemeenschap, in 1999 geschonken, bronzen luidklok, die dan door een genodigde, Nederlandse eregast geluid wordt met 14 klokslagen, één voor elke dag, dat Las Palmas in 1599 bezet is geweest door de Hollanders.
Sinds deze herdenking plaatsvindt, is het de voormalig honorair consul - van het ondertussen helaas opgeheven Consulaat der Nederlanden in Las Palmas de Gran Canaria - Joep Hezemans geweest, die de eer heeft gehad deze klok - met 14 slagen - te mogen luiden tijdens deze jaarlijkse herdenking.
Om gezondheidsreden heeft Joep in 2013 verstek moeten laten gaan in het luiden van deze klok, hoewel wél aanwezig bij de herdenking (!), en viel deze eer te beurt aan de voormalig NVC-voorzitter Toos Ebben.
Voor de herdenking in juni 2014 heeft de voorzitter van het comité ‘Mesa del Batán’, Jacobo González Velázquez, ondergetekende- als voormalig bestuurslid van de NVC en als journalist - uitgenodigd, de eer te hebben de ‘NVC’-klok in de Kathedraal van Santa Ana te mogen/willen luiden als eerbetoon aan de Canarische en Hollandse slachtoffers van de Hollandse aanval/bezetting in 1599.
Gerespecteerde gemeenschap
Nu er geen Nederlands consulaat meer is op Gran Canaria en de honoraire consulaire post op Tenerife op een laag pitje is gezet - en daardoor in feite de NVC een van de weinige rechtstreekse aanspreekpunten is als vertegenwoordiging van de Nederlandse gemeenschap op Gran Canaria - zal ondergetekende - met op de achtergrond de perikelen binnen de NVC -, met wel heel gemengde, om niet te zeggen ‘bittere’ gevoelens, als onafhankelijk vertegenwoordiger van de Nederlandse bevolking en van de Nederlandse gemeenschap op Gran Canaria in het bijzonder, de klok in de Kathedraal van Santa Ana luiden.
Het Stadswapen van Santa Brígida.
En anno 2014 zal met elke van de 14 klokslagen gehoopt worden, dat de NVC een stap dichter bij de oplossing zal zijn, op weg naar een behoorlijk en daadkrachtig bestuur en een gezonde, vooral goed functionerende gezelligheidsvereniging, in overeenstemming met het wettelijk bepaalde volgens het Canarische Verenigingen-Register waarin de NVC, bij haar oprichting 40 jaar geleden, officieel is ingeschreven.
Zodanig, dat we als rechtgeaarde Nederlanders op Gran Canaria, allemaal - resident, overwinteraar, toerist, al dan niet NVC-lid zijnde - de Canarische Overheid, de Canarische instanties en de Canario’s recht in de ogen kunnen kijken als een eensgezinde, verdraagzame, goedwillende en vooral gerespecteerde gemeenschap. En waarbij bovenstaande affaires niet meer aan de grote klok gehangen hoeven te worden!
Waarvan akte, was getekend,
`klok(ken)luider' Hans Camps
Uit betrouwbare bron heeft 'Gran Canaria actueel' vernomen, dat per NVC bestuursmededeling van 16 juli 2014 aan de NVC-leden is meegedeeld, dat de heer Hans Koedijk - voormalig NVC-voorzitter - is geroyeerd als lid van de NVC; o.a. omdat hij - volgens 'onderzoek' van het NVC-bestuur - de schrijver blijkt te zijn van de hierboven gepubliceerde 'E-mail met doodsbedreiging', inzake waarvan aangifte is gedaan bij de politie in de Bilt.
De genoemde royering blijkt echter niet in rechte te zijn gedaan, daar het NVC-bestuur - zeker tot oktober 2014 - bij Spaanse wetgeving demissionair is en eerder door dit bestuur genomen besluiten bij diezelfde Spaanse wetgeving ongeldig zijn en er aldus, vooralsnog geen besluiten genomen kunnen worden; bovendien is de royering niet geschiedt volgens het bepaalde in de statuten van de NVC.
'Alva: Generaal en Dienaar van de Kroon'
Een boek maakt een einde aan de donkere legende
die de Groothertog van Alva achtervolgt
DE SPAANSE NEDERLANDEN - dinsdag 10 december 2013 - De Nederlandse uitgeverij Karwansaray heeft een monografie gepubliceerd waarin 16 wetenschappers uit acht Europese landen de dimensie van de figuur schetsen in een wetenschappelijke verhandeling waarin men als onderwerp de hertog van Alva als geheel behandelt.
De rol van de Hertog van Alva in de geschiedenis verdient een herziening en die wordt in dit boek geboden; een monumentaal volume, geschreven in het Engels: ‘Alba. General and servant to the Crown’, van de Nederlandse uitgeverij Karwansaray.
Hoewel we meestal geen aandacht besteden aan de uitgeverij, doen we dat deze keer wel. De wetenschappelijke artikelen worden uitgebracht door Karwansaray: een jonge, Nederlandse uitgeverij die de geschiedenis in een internationaal daglicht wil plaatsen.
Op een internetpagina van de Radboud Universiteit in Nijmegen treffen we deze toelichting aan: “Geschiedenis bezien vanuit een enkel standpunt, kan boeien, maar voor Karwansaray (http://www.karwansaraypublishers.com/cms/karwansaray/home.html) is dat echter niet genoeg.
Deze jonge uitgeverij publiceert boeken en tijdschriften waarin een internationaal gezelschap hetzelfde thema vanuit verschillende standpunten aansnijdt. Vandaar de naam Karwansaray, de herberg op de karavaanroutes waar mensen uit alle windstreken bij het vuur aanzitten en elkaar verhalen vertellen over wat ze gezien en meegemaakt hebben. Naast publicaties op papier ontplooit Karwansaray ook nieuwe initiatieven op internet, zoals een podcast bij ‘Ancient Warfare’.”
Portret van de Hertog van Alva, door Willem Key.
De groothertog van Alva, Fernando Álvarez van Toledo (1507 - 1582) is een van de meest briljante generaals en strategen van zijn tijd, een trouwe dienaar van de Spaanse monarchie en een belangrijke Europese historische figuur, maar heeft ook zijn donkere kant, star als de onderdrukker van opstanden in de Lage Landen heeft hem dit het etiket van de donkere Nederlands legende opgeleverd; een demoniseren, dat sindsdien drukt op zijn reputatie. Anno 2013 schrijft men in de Spaanse persmedia: “Gelukkig is de bestudering van het verleden nooit gestopt.”
Het bovenste deel van het wapen van de groothertog van Alva.
Het wapen van de
18de hertogin van Alva, Grande de España, Cayetana Fitz-James Stuart.
Geschiedenis zonder grenzen
De verantwoordelijken voor de uitgave, Mauritius Ebben, Margriet Lacy-Bruijn en Rolof van Hövell tot Westerflier - die momenteel een uitgave in het Spaans voorbereiden - zijn in er in geslaagd, in dit volume - wat men onlangs in Madrid heeft gepresenteerd aan de Fundación Carlos de Amberes (Stichting Karel van Antwerpen) - zestien deskundigen uit acht landen samen te brengen met het doel, een uitputtend, vernieuwend en heel modern werk te presenteren over de gran duque de Alba (neen, niet uw favoriete merk voortreffelijke Spaanse coñac die u in Spanje en op de Canarische Eilanden drinkt!) maar: de groothertog van Alva.
Het boek is geïllustreerd met een magnifieke collectie afbeeldingen van kunstwerken over de hertog en zijn tijd, die een waar Europees museum vormt, vanwege de afkomst en de relevantie ervan.
Gelukkig maken deze deskundigen deel uit van een generatie geschiedkundigen die een netwerk aan studie ten toon spreiden, dat net zo globaal is als onze wereld en stellen ze hun werk in dienst van de samenleving.
Voor hen houden de grenzen niet op bij de geschiedschrijving. Is Lodewijk XIV een figuur in de Franse geschiedenis? Moet men Napoleon of Hitler, beperken tot hun nationale geschiedenis? Voor hen duidelijk niet.
In een gesprek ABC, benadrukt Mauritius Ebben, “dat men de lezer nieuwe inzichten biedt uit de biografie van Willem Maltby die gepubliceerd is in 1983. Visies, die zijn geëvolueerd in een internationale context. Nationaal perspectief is vaak van weinig nut, omdat het niet past in de wereld van de Middeleeuwen waarin de Nationale Staat nog niet bestond en het nationale sentiment nog in een embryonaal stadium verkeerde.
Een van de meest interessante ideeën van deze geschiedkundigen, is o.a. het feit, “dat zij van uit ander perspectieven vragen hebben gesteld over de gearchiveerde documentatie, vooral meer internationale, wat ons meer in overeenstemming lijkt met de historische werkelijkheid van de Spaanse Monarchie.”
Donkere legende en propaganda
Volgens Rolof van Hövell
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Rolof_van_H%C3%B6vell_tot_Westervlier_en_Wezeveld) richt het boek zich in elk geval niet tot specialisten, maar op een breed publiek, dat van geschiedenis houdt, dat kennis wil nemen van de meest actuele studies van de studenten. “Het boek biedt een van de meest evenwichtige visies op de hertog van Alva, die bij uitstek een Europese figuur was, en op zijn rol in de geschiedenis.”
Ets van de Slag bij Naarden,
de Spaanse onderdrukking en aanleiding voor de donkere legende.
Over de donkere legende bestaat geen twijfel, dat de hertog van Alva een van de hoofdfiguren in de propagandacampagne was, welke is gestart door Willem van Oranje.
Van Hövel stelt, dat dit boek een eerlijke visie onthult. Om te beginnen,” moet men in gedachten houden, dat de hertog 59 jaar lang de Kroon heeft gediend en slechts zes jaar heeft doorgebracht in de Lage Landen. Richt men de negatieve gedachte op deze periode, dan blijkt falen vanuit seculier perspectief. Maar ook in Holland slaagt hij erin, grote overwinningen te bereiken, soms zonder strijd, maar puur op zijn tactisch vermogen, wat Jemmingen aantoont, waar hij zich voor de vijand terugtrok, in plaats van de confrontatie aan te gaan.”
De aankomst van de hertog van Alva in Rotterdam,
door Eugène Isabey (Musée d'Orsay, Parijs)
Tijdens zijn bewind stroomlijnt hij wetten, moderniseert hij belastingen en reorganiseert hij de Kerk. Het is een slimme zet van Willem van Oranje, om zijn oorlogspropaganda te richten op de leenman en zijn aanvallen op de Koning bezijden te laten: “De koning van Hispanje heb ik altijd geëerd,” zegt hij, waarbij men beweert, dat Willem van Oranje dit schalks gezegd zou hebben; een citaat, dat deel uitmaakt van het Nederlandse volkslied, dat nog steeds wordt gezongen,· zo brengt van Hövell in herinnering.
De troon van Alva, een spotprent tijdens zijn bewind in de Lage Landen.
Zeker is, dat men in het boek aantoont, dat de gran duque de Alba, Fernando Álvarez de Toledo, “niet zo door ketterij geobsedeerd was als algemeen wordt aangenomen, gezien het feit, dat hij protestante soldaten in dienst nam in zijn leger; afgezien nog, dat hij tijdens zijn dienstjaren probleemloos samenwerkte met koningin Elizabeth van Engeland. Waar hij wel een hekel aan had, was de opstand,” zo concludeert men.
Het is duidelijk, dat men dit boek moet lezen, waarin men aspect voor aspect bestudeert, de hele reeks van werkelijkheden (diplomatie, propaganda, militaire actie, dienstbaarheid aan de Kroon, kunst mecenas…) die een dergelijke complexe en invloedrijke persoonlijkheid in zijn tijd vormden.
Bovendien nemen er geschiedkundigen deel die bekend zijn bij de Spaanse lezer, zoals Henri Kamen, de schrijver van een het meest vooraanstaande verhalen in dit boek, zowel vanuit nauwkeurig historisch oogpunt, evenals vanuit de verteltrant die een heerlijke opsomming is van de geschiedenis van de groothertog van Alva, met eindelijk een eerlijk perspectief.
De Slag bij San Quintín, een grote overwinning voor Filips II, welke bereikt is door de hertog van Alva.
Het logistieke genie van de Camino Español (Spaanse pad)
De hertog van Alva, door de volkscultuur in Nederland herinnerd als een ware duivel, waar zelfs kinderen bang mee worden gemaakt, verdient het, te worden herinnerd vanwege veel meer evenementen, dan de onderdrukking van de opstand in Vlaanderen. Als generaal, als veroveraar van Portugal, het optreden tegen de Turken aan de Middellandse zee en, deelname aan succesvolle veldslagen in Frankrijk en Italië.
Men toont zelfs het logistieke genie van de Eeuw, door de Tercios (‘Fluwelen’, sindsdien onoverwinnelijke soldaten, zie: http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=N06pSKfcbw0) naar de Lage Landen te brengen via het toen zogenoemde Camino Español (Spaanse pad); een route, die Europa doorkruiste van Italië naar Holland.
Bovendien benadrukt het boek zijn belangrijke rol als diplomaat (vanwege zijn resultaten, hoewel zijn energie hem een tegengestelde roem heeft gebracht, van weinig diplomatiek, in sommige gevallen) en ook, dat hij als mecenas een groot kustverzamelaar was, wat de inrichting van zijn paleizen duidelijk laat zien.
De collectie aan kunstwerken die verzameld is dit boek, is voor Maurits Ebben (http://www.vnvng.eu/ebben-dr-maurits) een heerlijke reis die tot nadenken stemt over het immense Erfgoed van de Mensheid en de noodzaak, dat die met de grootst mogelijke toewijding te behandelen.
Maurits Alexander Ebben is ook de auteur van het boek ‘Zilver, Brood En Kogels Voor de Koning’ (ISBN: 9789075301069), waarin o.a. de Hollandse viceadmiraal Pieter van der Does (Aanval in 1599 op Las Palmas- Gran Canaria) de nodige aandacht krijgt.
Alba: General and Servant to the Crown
Samengesteld door:
Maurits Ebben,
Margriet Lacy-Bruijn,
Rolof van Hövell tot Westerflier.
ISBN: 978-94-90258-08-5
464 pagina’s, 27 x 20 cm
Prijs: €80,=
Zie: http://www.karwansaraypublishers.com/alba
Uitgeverij Karwansaray B.V.
Waterstraat 5
7201HM Zutphen
Telefoon: (0031) (0)575 776 076
Het bedrijf is bij de Kamer van Koophandel geregistreerd onder kvk nummer 24154678 en is gelegen in Stadskern in de gemeente Zutphen. Bij Karwansaray B.V. zijn tussen de 2 en 5 personen werkzaam, en
Aanverwante artikelen:
http://www.abc.es/historia-militar/20130405/abci-duque-alba-hasta-ultima-201304041343.html
en:
http://www.abc.es/cultura/20130827/abci-cayo-quintin-1557-201308262108.html
en:
http://www.abc.es/20121026/archivo/abci-blas-lezo-201210251658.html
en:
http://www.abc.es/cultura/libros/20121205/abci-albert-sanchez-pinol-201212042119.html
en
http://www.abc.es/cultura/20130713/abci-utrecht-300annos-gibraltar-legado-201307131222.html
en:
http://www.abc.es/historia-militar/20130902/abci-batallas-navales-espana-inglaterra-201308301918_1.html
Wat zijn de angsten voor hervorming
van de Spaanse Grondwet?
SPANJE - maandag 9 december 2013 - In de 35 jaar van het bestaan van de Spaanse Grondwet heeft men deze slechts twee keer gewijzigd, beide keren in verband met het lidmaatschap van de Europese Unie.
De Constitución Española (CE)(Spaanse Grondwet) veroudert en heeft een vernieuwing nodig; daarover zijn alle politieke partijen en Grondwet-deskundigen het over eens. Het is een kwestie waarover men steeds vaker spreekt. Maar waarom heeft men zoveel angst, om deze zaak aan te pakken?
Diverse deskundigen proberen de reden te verklaren voor deze stagnatie, die in schril contrast staat met andere landen.
In feite hebben Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk en Italië verhoudingsgewijs (en ook in concrete cijfers) meer grondwetshervormingen doorgevoerd dan Spanje. Als men doorgaat met vergelijken, komt men zeker ook in Amerika twee uitersten tegen: Mexico met ruin 500 grondwetswijzigingen in minder dan een Eeuw en de Verenigde Staten met slecht enkele tientallen in minder dan 200 jaar (waarop men de eerste tien in mindering kan brengen die de Bill of Rights heeft en die men kort na de goedkeuring van de tekst daarvan heeft gewijzigd).
In Spanje, dat een veel jongere Constitución (Grondwet) heeft, dan de genoemde landen, is men gedurende de 35 jarige geschiedenis ervan, slecht twee keer overgegaan tot een grondwetswijziging, wat in beide gevallen te maken had met het lidmaatschap van de Europese Unie.
1978: Koning Juan Carlos I ondertekent de
Constitución Española (Spaanse Grondwet).
Zo heeft men in 1992 een paar woorden gewijzigd, om in artikel 13.2 de uitdrukking “y pasivo” (“en passief”) toe te voegen, naar aanleiding van het Verdrag van Maastricht betreffende de uitoefening van het stemrecht van buitenlanders bij de lokale verkiezingen, die zodoende niet alleen konden kiezen, maar ook gekozen kunnen worden, om zo in aanmerking te komen voor de benoeming tot wethouder, of tot burgemeester.
En in 2011 heeft men artikel 135 aangepast, met de wijziging van het begrip “estabilidad presupuestaria" (“fiscale stabiliteit”).
Risico’s
“We zijn op het punt aanbeland, waarop de risico’s om een stap te zetten kleiner zijn, dan helemaal niets te doen aan een situatie waarin wijziging niet iets toepasselijks is, maar noodzakelijk; hoewel men een aangepaste kalender moet hanteren, die noch het herstel, noch de stabiliteit in gevaar brengt,” zo benadrukt de hoogleraar Staatsrecht, Javier Días Revorio. Die hieraan toevoegt, dat er diverse manieren zijn voor het veranderen van grondwetten – waartoe men ook het gewoonterecht en de jurisprudentie kan rekenen - die al van toepassing zijn op de CE en die toestaan, dat deze zich op bepaalde aspecten aanpast (denkt u, bijvoorbeeld, aan de uitspraak over het huwelijk tussen personen van hetzelfde geslacht).”
Wat te veranderen?
“Als er in Spanje al angst bestaat in enkele sociale en politieke sectoren, dan is dat,” naar zijn mening, “omdat men waarschijnlijk niet goed weet, wat men moet veranderen en, vooral, is het al helemaal niet duidelijk, waartoe deze hervorming leidt.”
Días Revorio geeft aan, dat men zodoende praat over de Kroon; het kiessysteem; de Senaat, om deze te veranderen in een werkelijke volksvertegenwoordiging met een Kamer waarin de deelstaten zijn vertegenwoordigd; de Europese regelgeving; of de wijziging van het deelstaten-model, wat uitgerekend het meest controversiële is, waarbij vijandigheden heersen, zelfs onder hen die voorstander zijn van deze laatstgenoemde wijziging.”
Sommigen vragen meer autonomie, of de erkenning van zelfbestuur; of een confederatie, en anderen proclameren de noodzaak terug te keren naar het centraliseren van sommige regionale aspecten,” zo merkt de hoogleraar op.
“En zelfs wat de Kroon betreft, vragen sommigen het beëindigen van de voorkeur van de man boven de vrouw in de troonsopvolging, terwijl anderen meer ingrijpende wijzigingen bepleiten, of misschien wel de opheffing van het instituut.”
Urgentie
“Naar mijn bescheiden mening, zou het een eerste stap kunnen zijn, vast te stellen, dat men met steeds meer urgentie hervormingen nodig heeft; en van daaruit zou men niet moeten argumenteren, dat daarover geen consensus is, want bij elke hervorming over concrete wetgeving is dit niet het startpunt, maar het eindstreep. Daarom, zou het vaststellen van de onderwerpen, de politieke posities verduidelijken, en dan kan het proces beginnen,” zo voegt Javier Días Revorio toe.
Betrokkenheid
“Ik zou de hervorming beginnen in een lijn van verdieping van wat de oorspronkelijke geest van de CE was, het model afrondend, vertrouwend op eenheid, maar ver wegblijvend van elke nieuwe tendens van centralisatie. Het vestigen van een redelijk rationele, gemeenschappelijke verordening, maar met begrip en integratie van de eigenheden (beter dan veronderstelde verscheidenheid; feiten, waartoe uiteindelijk iedereen naar zou kunnen grijpen) en zonder te proberen een homogeniteit en gelijkheid op te leggen aan de deelstaten, welke uiteindelijk contraproductief blijkt te weken en die men nu waarschijnlijk ook niet verlangt,” op merkt Días Revorio op.
“In dezelfde lijn zou ik inzetten op het vestigen van verschillende niveaus van autonomie en zelfs van diverse formules van betrokkenheid bij de Staat en daarbij die formules weggooien, welke kunnen leiden tot de afbraak ervan.”
Carta Magna
Ook de hoogleraar Constitutioneel Recht, Antonio Torres del Moral, spreekt van een gecompliceerd proces, dat ongeveer 10 maanden nodig heeft. “In andere landen is het niet zo traumatisch, maar in Spanje hebben we slechts twee hervormingen gehad in ruim 30 jaar, en bijna verdekt. Dat heeft een verklaring, welke men kan verstaan als rechtvaardiging, en dat is, dat de Spaanse Carta Magna tot stand is gekomen onder heel gecompliceerde omstandigheden,” zo beargumenteerd hij.
Torres del Moral begrijpt echter, “dat dit nu niet speelt en dat het heeft geleid tot een situatie waarin de CE verouderd is,” en, dat als men niets doet, “dit steeds erger wordt.”
Spaanse troonpretendenten:
Koning Juan Calos I, kroonprins Felipe, prinses Leonor.
De Kroon
Bij de hervormingen die het meest urgent zijn, zo erkent hij, behoort die van de Kroon; naar zijn mening behandelt men de kwestie niet - zoals het toestaan van de gelijkheid tussen man en vrouw in de troonsopvolging - omdat elke wijziging in deze zin uitgelegd kan worden als een stellingname van het volk tussen de monarchie en de republiek, “op een moment, dat bijzonder delicaat is vanwege de ontevredenheid die heerst onder de burgerij.”
De Senaat
Er is echter wel overeenstemming bij de partijen over de noodzaak de Senaat te hervormen; een operatie, doe ook niet eenvoudig is, “want die vereist een hervorming van 15 tot 20 grondwetsartikelen, maar het is iets waar iedereen het over eens is, dat het moet gebeuren; hoewel niet over de manier waarop.”
Burgerparticipatie
Ook is hij van mening, dat men in die zin ook de betekenis van de volksraadpleging moet behandelen. Het is een instrument, dat in de CE (Spaanse Grondwet) wordt weergegeven als ‘adviserend’ en volgens deze deskundige moet dit ‘bindend ‘zijn. Hij herinnert eraan, dat bij de twee keer dat dit het geval is geweest, de partij die op dat moment aan de macht was, de referendumuitslag heeft geaccepteerd, maar op eigen beslissing en niet, omdat dit als zodanig in de Carta Magna staat; zoals het geval is geweest met de volksraadpleging over het wel, of niet toetreden tot de NATO en met het referendum over de goedkeuring van de Europese Grondwet.
Dit zijn misschien wel de meest complexe wijzigingen, maar er zijn ook eenvoudigere; “bijvoorbeeld die, welke verwijzen naar kwetsende terminologie voor bepaalde groepen, waarin woorden voorkomen als ‘gehandicapte’ , of ‘invalide’.”
Andere wijzigingen die Torres del Moral als noodzakelijk ziet, hebben te maken met het verstrijken van de tijd, voor die, welke betrekking hebben op sociaal recht. “Er zijn kwesties - zoals het milieu - die, toen mnt de CE goedkeurde geen prioriteit hadden, maar die nu een andere betekenis hebben gekregen en die men zou moeten opnemen;” zo geeft hij als voorbeeld.
“Abnormaal” gedrag
Op zijn beurt geeft Antonio Lazari, hoogleraar Rechtsvergelijking aan de Pablo de Olavide-Universiteit van Sevilla, blijk, dat in het geval van de Carta Magna van Spanje, “deze een mythologische waarde heeft. Omdat dit bovenal een model van co-existentie blijkt te zijn uit een voorgaande periode die uiterst ingewikkeld was.” Hij begrijpt daarom, “dat deze veel meer dan een juridische brief, een sociale waarde heeft die men deze niet geeft in andere westerse landen.” Naar zijn mening kan dit,” het respect voor wantrouwen, of angst voor verandering,” verklaren.
Hij noemt een zaak die hij grondig heeft bestudeerd, die van Italië, waar men sins1948 de Grondwet 38 keer heeft gewijzigd en men zelfs de kwestie van het federalisme heeft behandeld; een zaak, waarover ook gedebatteerd zou moeten worden in Spanje. “Maar let op, dat men het woord heeft opgenomen wil niet zeggen, dat dit beantwoordt aan de werkelijkheid, omdat in de praktijk in Spanje meer federalisme functioneert, dan in Italíeër, ondanks dat men het niet in haar Grondwet heeft opgenomen.”
Antonio Lazari is van mening, “dat nu de buitenechtelijke juridische factor is ontdekt, men de reden kan verklaren waarom de nieuwe generaties de onderwerpen voor de grondwetswijzigingen met een grotere wendbaarheid zullen aanpakken.”
“Feit is,” zo merkt Lazari op, “ dat achter elk abnormaal gedrag - in dit geval de angst voor grondwet wijziging - “een factor van sociale orde schuil kan gaan, die grondwetswijzigingen – of herzieningen verhindert, of belemmert.”
“De vergelijkende methodologie helpt ons ook inzicht te krijgen in dergelijke afwijzingen, of raadsel achtig heden. Geconfronteerd met meerdere grondwetswijzigingen in westerse landen, realiseren we ons duidelijk de nauwe band die de Spaanse samenleving heeft met haar Carta Magna, waarvan op zijn beurt de grote mythologische waarde verklaard kan worden door te verwijzen naar de omvang die is afgeleid van spoken uit voorgaande, conflicterende samenlevingen.”
'El Corte Inglés'
GRAN CANARIA - vrijdag 4 oktober 2013 - Hierbij willen wij u niet het interessante en wetenswaardige verhaal onthouden wat Anneke Koedijk - de echtgenote van Hans, de per 1 oktober 2013 (wegens interne problemen binnen het NVC-bestuur, ) afgetreden voorzitter van de Nederlandse Verenging Canarias (NVC) - heeft gepubliceerd in het club-orgaan van de vereniging: ‘NVC Clubnieuws’,
(zie: http://www.nvc-gc.nl/index_htm_files/20136.pdf. ):
“Tijdens gesprekken blijkt, dat veel mensen niet weten wat ‘El Corte Inglés’ betekent. Ik heb het ook altijd bij het verkeerde eind gehad. Veelal wordt gedacht, dat het ‘De Kleine Engelsman’ betekent. Anderen denken, dat de naam ‘Het Engelse Hof’ betekent. Dit heb ik ook gedacht, maar wat heeft dat met een Spaanse winkel te maken, zo heb ik me afgevraagd. En als dan weer eens iemand beweert, dat het - nota bene - toch echt ‘De Korte Engelsman" is, ben ik het Internet maar eens gaan raadplegen:
Het hoofdfiliaal van 'El Corte Inglés' in Las Palmas de Gran Canaria.
In 1896 emigreren drie jongemannen uit Asturië naar Cuba. Men maakt er fortuin; ze werken daar in een bekend warenhuis, ‘Almacenes El Encanto’, gesticht in 1888.
Als ze terugkomen in Spanje, wordt Pepín Fernández in de Calle Carretas eigenaar van ‘Sederias Carretas’ (Garen- en bandwinkel) (de voorloper van warenhuis ‘Galerías Preciados’).
In 1935 koopt Ramón Areces (met financiële hulp van zijn oom César Rodríguez) in de Calle Preciados de kleine kleermakerswinkel ‘El Corte Inglés’, die ook kinderkleding verkoopt. Deze kleermakerij zit er dan al sinds 1890 en staat heel goed bekend. De naam betekent: ‘Engelse snit’, want deze Engelse stijl is in die tijd erg in trek in Madrid.
Pepín en César kopen het gehele huizen/winkelblok én de kleermakerij ‘El Corte Inglés’ (‘Engelse Snit’) van neef Ramon en verhuizen naar de overkant, ook in de Calle Preciados.
Ramon heeft dan plannen om de winkel uit te breiden, met als voorbeeld het warenhuis in Havana, en opent in 1942 ‘Galerías Preciados’, een pand van 5 verdiepingen (!) in de gelijknamige straat.
Ondanks, dat er veel armoede is na de Spaanse Burgeroorlog (1916-1939), heeft het warenhuis veel succes: dit komt o.a. door de etalages. Zoiets is dan onbekend in Madrid! Ook de uitgangspunten van de eigenaren (opgedaan in Cuba) hebben meegeholpen: werk hard, wees klantgericht en… de klant heeft altijd gelijk!
Neef Ramon zit ook niet stil en wordt, vooral in de jaren vijftig en zestig van de vorige Eeuw, een geducht concurrent. De twee warenhuizen staan dan tegenover elkaar in dezelfde straat(!) en hebben in Spanje de ‘rebajas’ (= uitverkoop) ingevoerd (in de maanden januari en juli), evenals Moederdag en Vaderdag.
Naar verluidt bestaat er al in 1888 een grandes almacenes (warenhuis) in Barcelona, dat in 1912 ‘Almacén El Siglo’ is gaan heten.
Uiteindelijk is het in latere jaren minder gegaan met ‘Galerias Preciados’, dit warenhuis is in 1995 failliet verklaard en opgeslokt door ‘El Corte Inglés’.
Over de beginjaren en de verwikkelingen van ‘El Corte Inglés’ is niet alles precies bekend. Er is (door Javier Cuartas) een biografie geschreven, maar die geschiedenis heeft het publiek nooit bereikt… De eerste editie van 20.000 exemplaren is waarschijnlijk geheel opgekocht door ‘El Corte Inglés’! De schrijver heeft het boek later, in een iets gewijzigde versie, toch kunnen uitgeven.
'De Engelse Snit'
Hoe dan ook, tegenwoordig kan men genieten van de kwaliteit en de grote keuze aan producten en de keur aan merken die ‘El Corte Inglés’ biedt.
Veel winkelplezier op Gran Canaria, in zowel het filiaal in de Mesa y López, evenals in de ‘Hyprcor’ in de wijk Siete Palmas van Las Palmas de Gran Canaria en binnen - hopelijk - afzienbare tijd, ook in Meloneras (Gemeente San Bartolomé de Tirajana)!”
Was getekend: Anneke Koedijk Koogje.
'STRUIKROVERIJ'
NEDERLAND - dinsdag 1 oktober 2013 - Als je inderdaad sinds je 17e bijdraagt aan de kassen van de pensioenfondsen en je gaat al uit van de fictie van een kapitaaldekking, dan zou je er toch vanuit mogen gaan, dat je redelijk wat hebt gespaard; zeker met de rente op rente die op mijn spaarcenten is verkregen in de goede jaren 80 en 90 (goede jaren, in de zin van een mooie rentevoet).
Het stoort dan enorm, als een jonge huppel kut drs. in communicatief kleien en creatief werken met kurk van net 24 lentes bij Pauw en Witteman komt uitleggen, dat ik met mijn geld solidair moet zijn met de jongeren. Waarom? Hebben zij niet genoeg tijd om zelf te sparen voor hun oude dag? Of moeten van mijn spaarcenten ook nog dikke bonussen van de bestuurders van mijn pensioenfonds worden betaald? Mag de minister van Financiën zo maar, voor de tweede keer, een miljardengreep doen in mijn spaarpot om het begrotingstekort te verlagen, gelijk vriend Onno Ruding van het Christen Democratisch Appel deed? Wat is er gebeurd met mijn jarenlange Hfl.540,= per maand aan bijdrage ten behoeve van MIJN VUT? Desgevraagd aan de Buitenlandcommissie van het Nederlandse Parlement, wist de heer Timmermans in het bijzijn van een Rijks scharrel varken mij te vertellen, dat de kamer met de vakbonden beslist. Alsof ik met mijn schoenmaker ga beslissen, wat we gaan doen met Timmermans zijn spaargeld en huisje in het Limburgse.
In gewoon Nederlands zou ik dat STRUIKROVERIJ willen noemen.
Gelet op het beleid van de dame die ik als vleesgeworden domheid betitel, de minister van VWS, zou ik graag een pil van Drion willen hebben. Dan kan ik zelf op het moment waarop ik vind, dat ik genoeg ben uitgeperst er gewoon uitstappen. Mij zal jammer genoeg niets anders overblijven als dat wat de laatste zin is uit Titaantjes: “Hij stapte van de brug en uit het leven.”
En ik ben het uiterst moe, om telkens het geouwehoer over de vergrijzing aan te moeten horen waarmee men ons regelmatig een schuldgevoel aan probeert te praten, omdat we überhaupt nog het lef hebben, om zo lang te leven; vooral de overheid maakt hier graag gebruik van maar die vergeet, dat deze grijze horde destijds, na de tweede wereldoorlog, de kar uit de blubber heeft getrokken om voor hen weer vrij baan te maken.
Ik heb geen dank nodig maar ik zou een beetje meer respect voor mijn grijze kop wel op prijs stellen.
Groetjes en nog menig jaartje in een goede gezondheid toegewenst,
De Grijze duiven.
Toerisme plannen zonder moratoria
Voormalig minister José Carlos Mauricio
heeft een boek gepubliceerd waarin hij voorstellen doet opdat Canarias leider blijft in de sector
CANARISCHE EILANDEN - donderdag 21 december 2012 - De toeristensector van Canarias moet binnen een tot twee jaar de improvisatie-acties overwonnen hebben en een integrale, strategische planning opstellen, in eerste instantie tot tenminste 2020. Planning is het adequate instrument, en niet de moratoria die al elf jaar lang van kracht zijn op de Canarische Eilanden.
Dit is een van de conclusies van voormalig minister José Carlos Mauricio in zijn boek ‘Canarias, ¿líder turístico?, dat is uitgegeven en op de markt gebracht voor de Fundación Centro de Estudios Canarios (Stichting Centrum Canarische Studies), die wordt voorgezeten door de voormalig socialistische gedeputeerde.
Luchtfoto van het gebied rond het Charca de Maspalomas, hotels naast de Vuurtoren en het uitbreidingsgebied van Meloneras.
Mauricio is van mening, dat het niet gaat om afremming van het toerisme, maar om het dirigeren ervan, met als doelstelling dit ten goede te laten komen aan de gehele samenleving, door het coördineren van maatregelen via een globaal project wat de goedkeuring kan wegdragen van de overheid en de private sector.
José Carlos Mauricio.
De auteurs van het boek - de journalist Marta Cantero Lleó en José Carlos Mauricio zelf - stellen het afschaffen van maatregelen voor, met het doel, dat Canarias de leidersrol weer gaat vervullen als toeristenbestemming op wereldwijd niveau en de 21ste Eeuw tegemoet treedt men formules en beslissingen die de kwaliteit van het toeristische product verhogen en Canarias op hetzelfde niveau plaatsen als, dat van zijn concurrenten.
Het gaat erom, zo legt men in het boekwerk uit, om niet door te blijven gaan met het dienen van belangen op korre termijn, die soms speculatief zijn. Het voorgestelde beleidsplan zou de Canarische Overheden ertoe moeten verplichten gecoördineerd en eensgezind op te treden, door het vereenvoudigen van de bureaucratie, “waar we momenteel in verzuipen” en die vooruitgang verhindert. Dit is de klacht die ondernemers herhaaldelijk hebben geuit in de afgelopen jaren, zowel vanuit de vakbonden en andere organisaties, evenals door individuele ondernemers.
Het eerste punt van de ‘Tien Geboden’ is het omzetten en herstellen van het gehele logiesaanbod wat ouder is dan tien jaar. Men stelt voor, dit te doen met prikkels op hotelbedden en ruimten, opdat de omzetting winstgevend zal zijn, maar overbevolking voorkomt van beperkte ruimtes.
Hervorming van de verouderde sector is een van de prioriteiten van enkele opeenvolgende Canarische Regeringen die men al stelt sinds 2001 toen men het eerste decreet uitvaardigde voor het opstellen van moratoria en deze vervolgens consolideerde met de Ley de Directrices (Wet Op de Richtlijnen) van 2003. Het is de laatste jaren met de Regering van Paulino Rivero, dat men met kracht het toeristische herstel heeft aangepakt als prioriteitsaangelegenheid en het resultaat daarvan zijn twee nieuwe wetten die, hoewel ze de moratoria handhaven, diverse prikkels geven, om de verandering aan te moedigen.
Het tweede punt van de ‘Tien Geboden’ verwijst naar de planning van het gebied, met beperking van de uitbreiding in de toeristengebieden. Volgens men in het boek uitlegt, heeft Canarias het niet nodig, om door te gaan met het uitbreiden van haar toeristengebieden, maar verlangt men wel kwaliteitsverbetering van haar huidige logiesaanbod.
Het blokkeren van de algemene plannen ruimtelijke ordening van de gemeenten is een ander strijdpunt wat voortdurend wordt aangegeven door investeerders en ondernemers. De voornaamste slachtoffers van deze abnormale situatie in de planning zijn de toeristengemeenten geweest.
De verlamming van de kredietverlening en de drastische vermindering van de overheidsinvesteringen zijn twee handicaps die de sector hebben gemaakt tot wat die nu is sinds het begin van de crisis. Daarom stelt men een overeenkomst voor op middellange termijn met krediet van het Instituto de Crédito Oficial (ICO) en van de Europese Investeringsbank, tegen een lage rentevoet, totdat de huidige droogte in bancair krediet - vanwege het gebrek aan liquiditeit op de markten - eindigt
Het vierde van de ‘Tien Geboden’ verwijst naar de fiscale voordelen die vervat zijn in het Régimen Económico y Fiscal de Canarias (REF) (Canarische Belastingstelsel). Men stelt aanpassing voor van de Reserva para Inversiones en Canarias (RIC) (Investeringsreserves op de Canarische Eilanden) en ander fiscale instrumenten van het nieuwe REF voor toeristisch herstel en toeristische verandering.
Ook op het fiscaal gebied stellen de auteurs van het boek een overeenkomst voor tot behoud van de toeristische belasting van de Impuesto General Indirecto Canario (IGIC) (Btw) met een redelijk verschil van drie procentpunten met het Península (Schiereiland = vasteland van Spanje) zoals dit momenteel bestaat, evenals het aanpassen van de Impuesto de Bienes Inmuebles (IBI) (Onroendezaakbelasting = ozb) aan de huidige waarden. In die zin, merkt men op, dat de overheidsinvestering die nodig is in infrastructuur, uitrustingen, kwaliteit en voorzieningen in de toeristengebieden niet gerealiseerd kan worden zonder belastinginkomsten die afkomstig zijn uit de sector zelf, “want dit zijn niet de Caraïben,” zo voegt men toe.
De toeristische promotie is ook een van de aspecten die verbeterd moeten worden voor het herstel van het concurrentievermogen van de belangrijkste sector in de Canarische economie.
Het zesde gebod van de ‘Tien geboden’ richt zich op de planning van het realiseren van campagnes voor het promoten van het merk ‘Islas Canarias’ op een sterkere en meer aanhoudende manier, zowel op de traditionele markten, evenals op de nieuwe toeristen-uitzendende-landen, net zoals de grootste concurrenten van de Archipel dit doen.
Opleiding
Opleiding en deskundigheid van personeel, dat werkzaam is in de toeristische sector, is van levensbelang. Daartoe moet men onderwijsplannen opstellen en beroepsopleiding, om de capaciteiten van de werknemers te verhogen tot optimale niveaus, zowel in managementfuncties, evenals voor personeel in alle categorieën. Dit zal ongetwijfeld van invloed zijn op de verbetering van het beheer van de ondernemingen, met managers die bedreven zijn in het beheersen van talen en nieuwe technologieën.
Maar het gaat niet alleen om het ondersteunen en versterken van de ondernemingen die rechtstreeks in de toeristenindustrie werken, maar ook om ondersteuning van hen die indirect daarvan profiteren. Daarom stelt men in het achtste gebod van de ‘Tien Geboden’ voor, dat men ruggensteun en impulsen biedt aan het belangrijke netwerk van ondernemers, zowel in het midden- en kleinbedrijf, evenals aan kleine zelfstandigen, die zich bezig houden met het toerisme in alle soorten dienstverlening aan de klanten, zoals in de recreatie, sport, ecologie, cultuur, enz.
Een ander voorstel is, dat de controle op het beheer van de havens en luchthavens van de Eilanden overgaat in handen van de Autonome Deelstaat, met het doel, te bereiken, dat de aanzienlijke voordelen die zij bijdragen als Canarische infrastructuur van AENA en van Puertos del Estado rechtsreeks ten goede komen aan de Archipel en de verbetering van de toeristische verbindingen.
Deze claim is een van de voornaamste eisen van de nationalistische Canario’s, die in de afgelopen jaren indringender is geworden als gevolg van de verbindingsproblemen tussen de Canarische Eilanden en het Península (Schiereiland = vasteland van Spanje), de luchthavenbelastingen en de omzet die AENA realiseert op de Canarische luchthavens, die behoren tot de drukste op nationaal en Europees niveau.
Als laatste gebod - van de ‘Tien Geboden’ die door de auteurs van het boek ‘Canarias ¿líder turístico?’ worden voorgesteld - eindigt men, met het vragen van een betere coördinatie van de overheden voor de toeristengebieden, met het doel gebiedsplannen op te zetten voor de verbetering op elk terrein. In die zin vraagt men een gezamenlijke aanpak door Cabildos (Eilandbesturen) en Ayuntamientos (Gemeentebesturen).
Een beleidsplan zoals dat wat zich inzet voor de toeristische sector vereist een nauwkeurige financiering per jaar en een duidelijke toezegging van de overheid en van de private sector die dit zal moeten waarmaken, met het doel, dat elke partij zijn verplichtingen nakomt in het moderniseren van de sector.
Jose Carlos Mauricio en Marta Cantero concluderen in de bevindingen het boek, dat de Canarische Eilanden, net als andere bestemmingen, de eerste generatie van het toerisme achter zich hebben gelaten en niet langer een economie hebben met lage arbeidskosten, goedkope bouw, lage belastingen en hoge investeringswinsten en, nu te maken hebben met andere voor- en nadelen van een moderne economie: een betere infrastructuur, kwaliteitslocaties, hogere arbeidskosten, belastingen en openbare diensten en lagere, maar meer stabiele rendementen.
Daarom waarschuwen de auteurs van het boek de toeristenindustrie, dat men derde generatie achter zich moet laten, dit wil zeggen, dat men moet concurreren op kwaliteit en met variatie in het aanbod en, dat men zich aan moet passen aan de steeds hogere eisen van toeristen die steeds meer te besteden hebben en die steeds meer verlangen van de bestemming.
Het toerisme moet de nasleep van een activiteit in relatief in geïsoleerde gebieden achter zich laten. Dit is het voornaamste doel, dat Canarias tegenwoordig heeft, dit wil zeggen, hoe te veranderen en de sector aan te passen aan de eisen van de wereldmarkt. Vandaar het geven van de ‘Tien Geboden’ als voorstellen in de conclusies van het boek
Modernisering
Andere industrieën en sectoren zijn al overgegaan tot het proces van modernisering en aanpassing op de moderne tijden en de nieuwe eisen die de globalisering veroorzaakt. Elk met zijn eigen specialiteit hebben de diverse onderafdelingen van de industrie hun verouderde productielijnen vernieuwd, hun concurrentiepositie in de verhouding kwaliteit/prijs verbeterd, samen met agressievere verkoopcampagnes. Mauricio en Cantero verdedigen het beleidsplan in de toeristische sector als instrument met doelstellingen voor de korte, middellange en lange termijn; de middelen en instrumenten vast te leggen, om deze doelstellingen te bereiken; adequate financiering te vinden en uiteindelijk, periodiek de bereikte resultaten te evalueren, fouten na te gaan en de nodige correcties aan te brengen in het licht van de ervaring.
De door deskundigen gedane schattingen zijn, dat in de toeristenhandel ongeveer een biljoen euro omgaat die duizendmiljoen toeristen jaarlijks uitgeven. Bovendien zal in 20 jaar tijd dit cijfer verdubbelen volgens de studies en de verwachtingen van de toeristenmarkt die men aan het opstellen is.
De voornaamste nieuwe toeristengebieden hebben hun natuurlijke hulpbronnen gebruikt en hun klimaat om het toerisme te veranderen tot belangrijkste economisch hulpmiddel, met het doel, uit de onderontwikkeling te geraken en binnen te gaan in een fase van economische ontwikkeling.
Deze fase heeft Canarias al achter zich gelaten en heeft zich ontwikkeld tot een bestemming van de zogenoemde “maduros” (ouderen), wat inhoudt, nieuwe uitdagingen aan te gaan als het aankomt op concurrentie met de nieuwe mededingers. In één decennium is het inkomen per hoofd van de bevolking verdubbeld voor wat betreft de betekenis van het toerisme voor de Eilanden.
Welkom in Spanje
SPANJE - zondag 25 november 2012 - Zie de commentaren bij elke foto:
1- Hij slaapt, uitgeput, in de wetenschap, dat hij vandaag op de operatietafel het leven van een bejaarde en van een baby heeft gered.
2 - Zij gaat maar slapen, uitgeput, na een deel van haar kennis overgedragen te hebben aan dertig tot veertig leerlingen.
3 - Hij gaat naar bed, uitgeput, na het leven gered te hebben van twee volwassenen, dat van twee twee kinderen en dat van een hond.
4 - Vanavond sluit hij zijn ogen, trots, omdat hij weet, dat hij vanmiddag zes stieren gemarteld, verminkt en vermoord heeft.
Van de eerste drie vermindert men het salaris. De vierde verdient dertig miljoen per ‘werkdag’ en wordt een held genoemd.
De eerste drie vraagt Koning Juan Carlos, om offers te brengen. De vierde, hangt hij de Gouden Eremedaille voor Schone Kunsten om de hals.
Welkom in Spanje.
Rituelen en tradities, om geluk te hebben in de
Lotería de Navidad
Alles wat u altijd al wilde weten over de Spaanse Staatsloterij(en), maar wat u nooit durfde te vragen…
SPANJE / CANARISCHE EILANDEN - donderdag 22 november 2012 - De verkoop van de (tiende)loten voor de Lotería de Navidad (Kerstloterij) 2012 is van start gegaan en daarmee ook het bijgeloof, om de Gordo del Sorteo (Hoofdprijs in de Loterij) te winnen, wat zich jaar na jaar herhaalt onder de deelnemers.
Sinds men in 1812 de trekking voor het eerst organiseerde, zijn er veel gebruiken en rituelen ontstaan en, tegenwoordig maken die deel uit van de kerstcultuur. Een van de meest opvallende gebruiken is het gezamenlijk meedoen met familieleden, vrienden, of collega’s.
Een vrouw bij het kopen van een eentiende lot in de Lotería de Navidad (Kerstloterij).
Met het loterijbriefje over een zwangere buik strijken, het loterijkantoor binnengaan met de rechtervoet eerst, of loten van voorgaande jaren verbranden… het zijn zomaar enkele rituelen, bezweringen, of tradities die de Spanjaarden steeds vaker gebruiken, om het geluk aan te trekken op de dag van de Sorteo Extraordinario de Navidad (Buitengewone Trekking van de Kerstloterij), zo staat te lezen op de internetpagina van het online-lotenverkoopkantoor Ventura24: http://www.ventura24.es/
Feit is, dat 25% van de spelers voorstander is van deze praktijken die beschouwd worden als symbolen van liefde en hoop; maar toch is 11,2% van mening, dat de Loterij zich niet laat beïnvloeden, “waardoor men er nuchter onder blijft.”
Met de rechtervoet eerst het loterijkantoor binnenstappen is niet eens de meest schilderachtige van de tradities, er zijn ook loterijdeelnemers die jaar na jaar trouw blijven aan hetzelfde lotnummer; uit angst, dat de prijs valt in een jaar waarin men geen lot heeft gekocht.
Anderen kopen elk tiende lot wat ze in handen krijgen, omdat ze denken het geluk te laten ontsnappen.
Dat doen ook zij, die binnenstappen bij loterijkantoren, of die loten kopen via Internet-kantoren welke in voorgaande jaren loten verkocht hebben waarop grote prijzen zijn gevallen; met de illusie, dit geluk ook te treffen.
Maar het zijn niet alleen de amuletten die de populaire tradities voeden welke te maken hebben met de loterij. Er zijn spelers die nog steeds complexe rituelen uitvoeren, om het geluk een handje te helpen, zoals het verzamelen van loten welke men in voorgaande jaren gekocht heeft en deze te verbranden met een oranje kaars, terwijl men in gedachte drie keer herhaalt: “ Dat jullie as het geluk naar mij doet terugkeren in de vorm van de hoofdprijs.”
Regionale tradities
Ook bestaan er tradities die al naargelang de geografische regio variëren, of naargelang de religie die men aanhangt. In het geval van Galicië, het land van de heksen en de spreuken, gelooft men, dat als men met het loterijbriefje over een hoefijzer strijkt, het geluk hen thuis komt opzoeken. Terwijl in andere delen van Spanje, met het loterijbriefje bij een Mariabeeld of een heiligenbeeld moet houden wat men in huis heeft staan. In ander delen van Spanje staan een takje peterselie, een gele kaars, munten, of een ‘blauwtje’ lopen, symbool voor het geluk.
“Er zijn er zelfs, die zo bijgelovig zijn, dat ze - met de rechtervoet eerst - het loterijkantoor binnenstappen en de loten verkoper vragen, dat hij het uitgekozen lotnummer met de rechterhand aanpakt, omdat anders het geluk nog verder weg is; zo bevestigt Zuriñe Sáez de Viteri, algemeen directeur van www.ventura24.es.
Met de rechtervoet eerst het loterijkantoor binnenstappen is niet eens de meest schilderachtige manier van de tradities. Sommigen blijven jaar na jaar trouw aan hetzelfde lotnummer, anderen halen het loterijbriefje over een zwangere buik, over iemands kaal hoofd, over de rug van een kat, of over de bult van een gebochelde.
Op 22 december, de trekking dag, doen de loten kopers een laatste inspanning, om het geluk naar hun hand te zetten, door een specifieke talisman bij zich te dragen, zoals een gouden munt; een speldje op het colbert; een ijzeren sleutel in de handtas, of broekzak; of een halsketting met sentimentele waarde, die het zo begeerde geluk moeten aantrekken en dit bij hen brengen.
Esperanza Aguirre, voormalig president van de Deelstaat Madrid, speelt ook een rol in de Lotería de Navidad (Kerstloterij).
17.912, het nummer van de 'esperanza' (‘hoop’)
Een ander soort bijgeloof wat zich jaar na jaar herhaalt, heeft te maken met de eigen cijfers en getallen. Datums van het overlijden van beroemdheden, van sport-overwinningen, of andere evenementen, veranderen in ‘top-verkopen’. Tot op heden is dit jaar een van de meest gevraagde lotnummers 17.912, wat overeenkomt met de datum waarop Esperanza Aguirre heeft aangekondigd, haar vooraanstaande positie in de politiek te verlaten.
Feitelijk een lotnummer wat in sommige loterijkantoren uitverkocht is, hoewel het nog wel verkrijgbaar is in loterijkantoor van Manies (Valencia) waar in 2011 de tweede prijs is verdeeld.
Een speciaal geval is het loterijkantoor ‘La Mexicana’ in Alcorón (Madrid), dat zich al enkele jaren tot het medium Victoria Braojos wendt, om het geluk aan te trekken. Het medium is beroemd geworden, nadat in 2010 het loterijkantoor, na gebruik te hebben gemaakt van haar diensten, de ‘Gordo de Navidad’ (‘kersthoofdprijs’) kon verdelen, samen met een vijfde-prijs. In 2011 verdeelde men er de tweede-prijs in de Sorteo del Niño; het geluk, op de dag van de Sorteo Extraordinario de Navidad (Buitengewone Kersttrekking).
Gelukscijfers die vaak uit de tombola van de Lotería de Navidad rollen
Tiende-loten van de Lotería de Navidad
Er zijn diverse cijfercombinaties die ieder jaar weer behoren tot de meest gevraagde in de loterijkantoren voor de Sorteo Extraordinario de Navidad (Buitengewone Kerst trekking). Jaar na jaar zijn getallen van datums in de geschiedenis de meest gezochte. Zo zijn er de nummers van de dagen waarop de aanslagen van 11-S en 11-M, helaas, tot de veelgevraagde cijfercombinaties behoren.
Maar het zijn niet alleen dit soort dagen waarmee men probeert het geluk aan te trekken, maar ook datums die overeenkomen met de sterfdag van bekende persoonlijkheden worden veel gevraagd. Zoals de cijfercombinatie 16877, de sterfdag van Elvis Presley; 40862 de sterfdag van Marilyn Monroe; of meer recent 25609, de datum waarop Michael Jackson is overleden.
Tiende-loten van de Lotería de Navidad (kerstloterij).
En bovendien nemen bij deze vraag herdenkingsdatums van historische feiten een belangrijke plaats in, zoals die van het begin van de Tweede Republiek, ofwel 23-F.
Mythische loterijkantoren
Loterijkantoren die dezer dagen veranderen in een bedevaartsoord zijn de vier meest beroemde: La Bruixa d'Or in Sort (Lleida), Doña Manolita (Madrid), Valdés (Barcelona) en Ormaechea in Bilbao. Bij Doña Manolita heeft men de dag voor de trekking wachtrijen kunnen zien staan van ruim drie uur.
De meest vroeg getrokken prijs
De Kerst hoofdprijs die het meest vroeg is getrokken in de geschiedenis, was die van 2004. Die viel om 09:15 uur, drie minuten na het begin van de trekking, met bal nummer 39 uit de draaiende tombola op de eerste tafel. Deze zo vroeg gevallen hoofdprijs zaaide veel verwarring onder de volgelingen van de loting.
De weeskinderen van San Ildefonso
De weeskinderen van het San Ildefonso instituut zingen al ruim 190 jaar de winnende nummers van de Lotería de Navidad (kerstloterij). De deelname aan de trekking is vrijwillig en men kan deelnemen tot men de leeftijd bereikt waarop de stem breekt. Tot 1984 waren het alleen de jongens die deelnamen aan de trekking van de loterij, maar sindsdien zijn ook de meisjes van het instituut van de partij.
Tapijt op de vloer
Op de vloer waarop de trekking plaatsvindt ligt tapijt, want er was een jaar waarin een bal viel die maar niet ophield met wegrollen. Om dit in de daaropvolgende jaren te voorkomen, heeft men opgedragen tapijt op de vloer te leggen.
Trekking van tiende-loten
Een loterijkantoor op de Canarische Eilanden heeft besloten drie nummers van tiende-loten te trekken van de Lotería Nacional (Staatsloterij) op haar Twitter account.
Internationale trekking
Het is niet raar, mensen uit andere landen deel te zien nemen aan de Sorteo de Navidad (Kerst trekking), die men kent als ‘Gordo español’ (‘Spaanse Dikke’, ofwel ‘Spaanse Hoofdprijs’). Meer dan eens, is de hoofdprijs gevallen in Melbourne, Buenos Aires, of Amsterdam.
Slechts twee keer is de ‘Gordo’ (‘Dikke’) gevallen op hetzelfde lotnummer: 15640 ( in 1956 en in 1978).
El Gordo is nooit geëindigd op 13
Dat de loterij afhankelijk is van het toeval is iets wat jaar na haar bewezen wordt door de loterijdeelnemers, ondanks de verdenkingen. De cijfercombinaties van tiende-loten die eindigen op 13 en 15 zijn degene welke de Spanjaarden het meest vragen, maar het eindcijfer 13 is nog nooit gevallen tijdens de Buitengewone Trekking op 22 december.
Andere eindcijfers zonder geluk zijn: 10, 21, 25, 31, 34, 41, 42, 43, 52, 54, 59, 67, 78 en 82.
Echter zijn de eindcijfers die het meest zijn gevallen tijdens de buitengewone trekking op 22 december: zeven keer 85, zes keer 57, vijf keer 75 en 64, plus vier keer 95.
De eindcijfers 5, 4 en 6 zijn het meest gevallen tijdens de trekking kerstloterij. De datum van het WK-Voetbal is een van de cijfercombinaties die de meeste voorkeur geniet.
3, 7 en 9 zijn de meest gevraagde eindcijfers bij de loterij
De meeste loterijprijzen zijn gevallen op oneven eindcijfers; om precies te zijn, op de 3, de 7 en de 9 en deze worden dan ook het meest gevraagd door de Spanjaarden als het op kopen van hun tiende-lot aankomt in de Lotería primitiva, zo onthuld men op de internetpagina www.ventura24.es
Ook de eindcijfers van 1 tot 31 worden veel gevraagd, omdat het regelmatig voorkomt, dat een loterijdeelnemer de cijfercombinatie van zijn geboorte dam wil, of die van de geboortedatum van een van zijn/haar kinderen.
1, 2 en 4, zijn minder succesvol
www.ventura24.es onthult, dat 3 een van de meest gevraagde eindcijfers is en wordt gekozen, omdat dit perfect evenwicht symboliseert, terwijl de 1 voor eenzaamheid staat, de 2 voor tweedracht en, de 4 voor menigte.
Het cijfer 7 komt vaak voor in de Spaanse cultuur en wordt altijd in verband gebrachte met magie, mysterie en tovenaars. Misschien is dit het wel, dat veel mensen op de 7 vertrouwen als het gaat om meespelen in de loterij, zo orakelt Ventura24.es. Ondertussen staat de 9 voor de hoogste kennis en de ternaire driehoek, dit wil zeggen, het drievoudige van het drievoudige.
Meer geluk brengt het getal 13, dat het grootste aantal tiende-loten van de Lotería de Navidad aanvoert en een van de meest gevraagde eindcijfers blijft wat bij duizenden verkocht wordt; samen met het getal 15.
De prijzen vallen in de grootste steden
Madrid, Barcelona, Valencia en Alicante zijn Spaanse provincies waar het geluk het vaakst op bezoek is gekomen met prijzengeld van de Lotería de Navidad (22 december), zij hebben meerdere keren de ‘Gordo’ (Hoofdprijs) ontvangen van de Sorteo Extraordinario de Navidad, als meest begeerde prijs van het laar, aldus Ventura24.es.
Onafhankelijk van waar men woont, koopt men loten in de eigen woonplaats en daarnaast maakt men, dankzij nieuwe technologieën, zijn serie compleet met tiende-loten uit deze provincies; men hoeft er tegenwoordig niet meer naar toe te gaan, om loten te bemachtigen; als een klant er niet woont, hoeft deze het Internet maar op te gaan om zijn tiende lot te kopen,
Sinds in 1812 de eerste Lotería de Navidad heeft plaatsgevonden, zijn het de provincies met het grootste bevolkingsaantal waar de prijzenregen neerdaalt: Madrid, Barcelona, Valencia en Sevilla. Zo heeft de Deelstaat Madrid in 77 gevallen de ‘Gordo’ ontvangen en dan voornamelijk in de hoofdstad Barcelona volgt met 49 keer, Valencia met 16 en Sevilla met 16 keer.
Anderzijds hebben in steden als Ávila, Melilla, Zamora, Salamanca en Tarragona nog nooit het genoegen gesmaakt de eerste prijs van de Lotería de Navidad binnen te halen, maar, wie weet, valt de hoofdrijs dit jaar wel in deze steden.”
Nog meer wetenswaardigheden over de Lotería de Navidad
De Lotería de Navidad, de meest klassieke van alle kansspelen in Spanje - een van de belangrijkste ter wereld- en alle loterijkantoren “sporen aan tot kopen”, wat een van de sterkste verkoopstrategieën is van de Loterías y Apuestas del Estado (Staatsloterij) sinds men jaren geleden loten is gaan verkopen in de vakantieoorden, met de slagzin "¿Y sí toca aquí?" (“En wat, als die hier valt?”); maar, de meeste loten worden enkele dagen voorafgaand aan de trekking verkocht, waarbij deze in 2012 op een zaterdag valt.
En het is logisch, dat men deze inspanning terugziet in de cijfers welke men hanteert en die in 2012 net zo zijn als in 2011, zo zitten er 100.000 balletjes in de tombola (het grootst mogelijke aantal); een aantal, dat in tegenstelling staat tot de 1.807 prijsgevende balletjes, waardoor de kans op het winnen van een prijs amper 15,6% is, waarvan het grootste gedeelte (10%) slechts het ingelegde geld is, wat wordt uitgekeerd via de reintegro (terugbetaling van het eigen geld).
Elk van de 100.000 nummers heeft 180 series die ieder onderverdeeld zijn in tiende-loten waardoor men à raison van €200,= voor een heel lot, 3,6 miljard euro kan binnenhalen. Een duizelingwekkend bedrag, zeker als men 2011 - in volle crisis - in aanmerking neemt, dat de omzet gedaald is van 2,964 miljard euro in 2010 naar 3,351 miljard euro, waarbij elke Spanjaard gemiddeld €71,28 aan het kopen van loten heeft uitgegeven.
El Gordo
El Gordo is de naam van de speciale, jaarlijkse kersttrekking of kerstloterij op 22 december van de Lotería Nacional (Staatsloterij) in Spanje en wordt door velen zo genoemd vanwege de grote jackpot. ‘El Gordo’ betekent: ‘De Dikke’, of ‘De Vette’.
De loting, die plaats zal vinden via het traditionele systeem van twee tombola’s in het Palacio de Congresos in Madrid, bevat het aantal nummers waarmee men speelt en de prijzen.
Het doel van eenieder die meespeelt is, uiteraard, dat men de gordo (hoofdprijs) wint die, net als in 2011, ook in 2012 bestaat uit een eerste prijs van vier miljoen euro in elke serie (€400.000,= per tiende-lot), de tweede prijs van €1.250.000,= en de derde prijs van €500.000,= wat in 2011 een bedrag was van 720 miljoen euro aan prijzengeld voor alleen de eerste prijs de ‘gordo’.
Zodoende gaat de trekking van de Lotería de Navidad op 22 de december 2012 maar liefst 2,52 miljard euro verdelen aan prijzengeld, ruim een kwart van het totaal wat men aan inleggeld zal uitgeven aan deze loterij
De Lotería Nacional organiseert wekelijks loterijen in Spanje, El Gordo is echter een bijzondere kerstloterij die ook wel Sorteo Extraordinario de Navidad (Bijzondere Kerst trekking), Sorteo de Navidad (Kersttrekking), of Lotería de Navidad (Kerstloterij) genoemd wordt. Opmerkelijk zijn de weeskinderen van het Colegio de San Ildefonso uit Madrid, die de winnende getallen en prijzen trekken, waarna ze deze zingend voorlezen.
Geschiedenis
El Gordo wordt sinds 1812 door de Spaanse overheid georganiseerd. Algemeen wordt aangenomen, dat de eerste trekking plaatsvond op 18 december 1812. Het duurde tot de trekking van 23 december 1892 voordat men de naam Sorteo de Navidad (Kerst trekking) ging gebruiken en vijf jaar later, in 1897, werd dit ook expliciet op de loten gedrukt.
Al bij de eerste trekking liet men de Niños de San Ildefonso (de weeskinderen van het de San Ildefonso-instituut, de oudste school van Madrid) de nummers zingen welke in die tijd op papier gedrukt waren. In 1913 ging men over op het huidige systeem, waarbij uit een grote trommel (tombola) houten balletjes rollen met de nummers die in de trekking zitten.
Loterijtrekking
De trekking begint op 22 december om 08:00 uur, wanneer het publiek de zaal mag binnenkomen, om 08:30 uur gevolgd door de installatie van de president en notaris.
Onder het toeziend oog van alle aanwezigen worden de balletjes, via een geautomatiseerd systeem, naar de tombola geleid, die op zijn beurt weer door de president verzegeld wordt. 
De eigenlijke trekking wordt bekend gemaakt door kinderen van het Colegio de San Ildefonso. Twee weeskinderen halen twee ballen uit twee buizen, die uit twee aparte tombola's komen, waarbij één kind uiteindelijk al zingend het nummer bekendmaakt en de ander het bedrag.
De bedragen zijn in principe €1.000,= en af en toe komt er een balletje uit de tombola rollen met een hoofdbedrag, dat dan naar de tafel van de president en zijn team gebracht wordt en aan het publiek wordt getoond.
De ballen worden daarna door de twee kinderen op twee paaltjes geplaatst en als deze palen vol zijn, worden de balletjes op de tafel van de notaris in een kistje gedaan. 
Wanneer dit kistje vol is, zijn er 200 ballen van een serie verzegeld en worden de twee kinderen vervangen door andere leerlingen van de school.
De uiteindelijke lijsten met winnaars worden samengesteld door een veertigtal anonieme personen, die - via een geautomatiseerd systeem - de winnaars en bijbehorende dorpen en steden op lijsten vermelden. Dit gebeurt 45 minuten nadat de laatste balletjes zijn getrokken.
Deze lijsten worden naar de Fábrica Nacional de Moneda y Timbre gebracht, de enige instantie die de lijsten mag afdrukken. Deze verspreidt de lijsten door Spanje en ’s middags zijn de winnaars bekend.
Op 22 december zendt de Spaanse nationale tv-zender TVE de gehele dag de trekkingen uit en worden winnaars opgezocht en geïnterviewd. Het is een waar spektakel in Spanje. De rechtstreekse uitzending is ook te volgen via RNE (de nationale radiozender) en te bekijken via de teletekstpagina van TVE.
Populariteit
El Gordo is bijzonder populair onder de Spanjaarden; ieder jaar doen dan ook veel Spanjaarden mee aan deze Spaanse kerstloterij. Sommige inwoners van kleine dorpen of straten in Spanje kopen vaak gezamenlijk een lot. De kerstloterij is net zo populair bij de Spanjaarden als Kerstmis zelf. Elk jaar tegen Kerstmis, in de aanloop naar deze jaarlijkse kerstloterij, neemt de spanning toe.
Organisatie
De loten zijn verdeeld in series. Een lotnummer komt terug in elke serie. Loten kunnen weer zijn onderverdeeld in tienden, een tiende deel ofwel een décimo in het Spaans. ‘El Gordo’ is een van de oudste loterijen ter wereld en heeft ook de grootste bedragen aan prijzengeld. De trekking vindt jaarlijks op 22 december plaats en bij deze kerstloterij worden de meeste prijzen verdeeld in de Spaanse Staatsloterij. Het beheer van de kerstloterij is in handen van S.L. Loterías Y Apuestas Del Estado.
De kerstloterij wordt net als alle andere loterijen van de Lotería Nacional georganiseerd door de Spaanse overheid en 70% van de inleg wordt als prijzengeld, belastingvrij uitgekeerd. De Spaanse overheid houdt jaarlijks ongeveer een miljard euro aan de kerstloterij over. Deze opbrengst wordt besteed aan sociale, goede doelen.
De prijs van een heel lot in 2011 was €200,= maar de meesten deelnemers kopen echter een décimo, een tiende lot voor €20,= De loten zijn al te koop vanaf eind juli bij de verkooppunten en sinds 1996 ook op de website van de Nationale Loterij. Een voordeel van het bestellen van een lot op internet is, dat men zelf het lotnummer of eindcijfer kan bepalen. Deze website is in de Spaanse en Engelse taal en ook steeds meer buitenlanders doen mee.
Prijzengeld
In 2011 is voor ruim 2,5 miljard euro aan prijzengeld in ‘El Gordo’ uitgekeerd. De hoofdprijs in 2011 is gevallen in een klein dorp, Grañén, in de provincie Huesca in Noord-Spanje. De inwoners met een winnend lot mochten onderling 720 miljoen euro verdelen. De 1.800 houders van het winnende lot 58268 wonnen ieder €400.000,=
De Lotería Nacional organiseert diverse loterijen en trekkingen in Spanje
De Lotería Nacional (Staatsloterij) organiseert naast de kerstloterij ieder jaar op 6 januari, met Driekoningen, een andere, speciale loterijtrekking, namelijk ‘El Niño’ (‘Het Kindje’, of ‘Het Kleintje’). Deze trekking wordt zo genoemd, omdat het prijzengeld vergeleken met ‘El Gordo’ veel kleiner is.
Ook organiseert de Lotería Nacional ieder jaar ‘El Gordo De Verano’ (‘De Vette van de Zomer)’, waarvan de trekking in de eerste week van juli plaatsvindt.
Voorzichtig met deelname in de Lotería de Navidad
Naast, dat men in 2012 het aantal lotnummers wijzigt wat in het spel is, en ook het bedrag van de gordo (hoofdprijs), verandert men ook bepaalde gewoonten, zoals de rechtstreekse verkoop door de overheid via het Internet; een praktijk, die ieder jaar groeit, vooral in de loterijkantoren die beroemd zijn geworden. En dat is, omdat de Lotería Nacional een kansspel is waarvan men de loten niet via de officiële internetpagina www.loteriasyapuestas.es online kan kopen, maar voornamelijk fysiek, men moet persoonlijk naar een van de 10.500 verkooppunten gaan die verdeeld zijn over geheel Spanje.
Omzetprovisie
Maar wat niet is veranderd, is de verkoop van gedeelten, tiende-loten, die voor het merendeel wordt gerealiseerd door organisaties en verenigingen, die door middel van een commissie hun activiteiten financieren.
In het geval, dat zij een prijs winnen, is degene die verantwoordelijk is voor de betaling van het lot voor de vereniging, of de organisatie welke de tiende-loten heeft verkocht, ook degene die de het mogelijke prijzengeld int en verdeeld onder de deelnemers.
Daarom is het aan te bevelen, dat men ervoor zorgt, dat uitdrukkelijk het bedrag vermeld word waarmee men deelneemt, het lotnummer en de commissie die naar de vereniging, of het concrete doel gaat. Maar ook, dat men er zich zo goed mogelijk van verzekert, dat de vereniging, of instelling bestaat en men de wezenlijke gegevens ervan controleert, zoals de vestigingsplaats; om zo fraude te voorkomen en men - in het geval van een winnend lot - zijn prijs zal kunnen opeisen.
Gegevens over de Sorteo de la Lotería de Navidad
De Sociedad Estatal de Loterías y Apuestas del Estado (LAE) heeft de aankondiging op de televisie uitbesteed aan het agentschap Grey; en de productiekosten bedragen €1.049.847,=, met een bedrag aan mediareclame van €12.487.29012 exclusief IVA (Btw).
De voorzitter van de LAE, José Miguel Martínez, heeft aangegeven, dat de verkopen, die op 1 juli 2012 van start zijn gegaan, een ‘beetje’ lager zijn, dan over dezelfde periode in 2011, waarbij men niet weet, hoe men de campagne zal afsluiten.
Uitbetaling prijzengeld
De loting, die plaats zal vinden via het traditionele systeem van twee tombola’s in het Palacio de Congresos in Madrid, bevat het aantal nummers en prijzen,waarom men speelt. Zoals gezegd bedraagt de totale emissie 3,6 miljard euro, waarvan 70% wordt uitgekeerd aan prijzengeld.
De gewonnen geldprijzen kan men de volgende dag innen, maar omdat 23 december in 2012 een zondag is, zal men moeten wachten tot Oudjaarsdag.
Als de gewonnen loterijprijs lager is dan €3.000,= kan men deze afhalen bij elk willekeurig loterijkantoor en als deze hoger is, dan kan men zich wenden tot de financiële instellingen (BBVA, Santander, CaixaBank, CECA), of tot de detailhandelszaken die fungeren als gedelegeerden van Lotería. De inningsperiode heeft een geldigheid van maximaal drie maanden, waarna de niet afgehaalde bedragen aan het Ministerie van Financiën toekomen, dat jaarlijks een aanzienlijke som binnenkrijgt aan niet afgehaald prijzengeld.
Uiteraard moet men het ministerie van Financiën op de hoogte brengen van de gewonnen loterijprijzen en naast, dat de kersttrekking van 2012 de laatste zal zijn waarvan al het gewonnen prijzengeld belastingvrij is, is er zodoende ook sprake van, dat dit ook nog, als uitstel van executie, het geval zal zijn voor de volgende loterij, die van de ‘Niño’, waarvan op 6 januari 2013 de trekking plaatsvindt.
Met ingang van 2013 zal elk gewonnen loterijbedrag van boven de €2.500,= belast worden met 20%, dus het met Kerstmis 2012 gewonnen prijzengeld hoeft men niet aan te geven bij de Fiscus.
Waar koopt men loten voor de Lotería de Navidad?
Aanbeveling voor het veilig kopen van loten voor de Lotería de Navidad
De voordelen van het kopen van loten voor de Lotería de Navidad 2012 via het Internet zijn talrijk en voor de hand liggend: het is snel, eenvoudig en gemakkelijk, men hoeft er het huis niet voor uit en niet in een lange rij te wachten; plus, dat het lotnummer wat men wil hebben, altijd beschikbaar is. Echter met het op Internet kopen is ook de kans op fraude toegenomen.
Toch benadrukken de deskundigen, dat het kopen van een lotnummer via het Internet veilig is. Steeds als men de veiligheidsregels voor het kopen op Internet in acht neemt.
Maar voordat men besluit een lotnummer via het Internet te gaan kopen, is het goed te weten, dat men bij de Lotería Nacional (Staatsloterij) geen rechtstreekse aankoop kan doen via het Internet. Het Organismo Nacional de Loterías y Apuestas del Estado (ONLAE) legt uit, dat wat men wel doet het reserveren - of het toekennen -van een lotnummer is, wat men vervolgens toestuurt aan het loterijkantoor waar men dit wenst af te halen. De loten zijn ook te koop bij de elektronische terminals bij de officiële verkooppunten.
Wel kan men via het Internet loten kopen bij gespecialiseerde bedrijven in kansspelen, Wat het merendeel van deze internetpagina’s doet, is functioneren als intermediair, of boodschappen jongen: zij kopen het loterijbriefje voor de klant, en deponeren dit is een kluis bij het Loterijkantoor.
Voor het veilig on line kopen, moet men de twijfelachtige internetpagina’s mijden die persoonsgegevens vragen, of die abnormaal lage tarieven aanbieden. Een betrouwbare internetpagina begint altijd met ‘https//www…’ wat aangeeft, dat men van doen heeft men een veilige verbinding waarbij de gegevens versleuteld worden.
Wantrouw E-mails waarin word aangekondigd, dat u een loterijprijs heeft gewonnen, of waarin men u om bankgegevens, pincode, of paswoorden vraagt. Meestal gaat het hierbij, om spookfirma’s die logo’s en symbolen van Lotería gebruiken en die om een betaling vragen voor het innen van een niet bestaande, gewonnen loterijprijs, of die bankgegevens willen dupliceren.
Met het on line kopen van een lotnummer ontvangt men een E-mail, die dient als koopbewijs, men moet controleren of deze E-mail gecertificeerd is door de Fábrica Nacional de Moneda y Timbre. Print vooral deze E-mail, want die heeft dezelfde geldigheid als een fysiek lot van de loterij.
Gebruik bij voorkeur een debet-kaart van de bank met een virtueel oplaadbaar tegoed en geen creditkaart. Deze kaarten worden aangeboden door de banken, en bevatten alleen het geld dat men zelf besluit te laden. Gegevens intikken via een virtueel toetsenbord is veiliger, dan op het numerieke toetsenbord van de computer.
Als ondanks alle veiligheidsmaatregelen men slachtoffer van fraude is, kan men zich vervoegen bij elk bureau van de Guardia Civil, of bij een rechtbank, om een aanklacht in te dienen, of aangifte te doen van een delict, ook kan men daartoe een E-mail sturen naar de internetpagina van de Unidad de Delitos Telemáticos van de Guardia Civil https://www.gdt.guardiacivil.es/webgdt/home_alerta.php
Het oefenen voor de trekking van de kerstloterij is begonnen
De kinderen van het Colegio de San Ildefonso oefenen sinds eind oktober vier dagen per week, zodat op de dag van de Sorteo Extraordinario de Navidad (Buitengewone Trekking van de Kerstloterij) alles perfect verloopt, zo legt de directeur van het centrum, Esperato Fernández, uit. Nieuw is, dat er in 2012 minder zingende kinderen zijn, waardoor sommige van de kinderparen moeten repeteren voor het zingen van twee tabellen.
De audities - voor de kinderen die op de aankomende 22 december op het toneel zullen verschijnen en de prijzen van de Lotería zullen zingen - beginnen in de laatste weken van oktober en, de keuze voor de kinderparen ondertussen gemaakt, waarbij Fernández erop toeziet, dat de kinderparen zodanig bij elkaar passen, “dat hun stemmen, samen, zo goed mogelijk klinken.”
Hoewel men ernaar streeft om een gelijk aantal meisjes en jongens te hebben bij de 43 geselecteerde kinderen die op elke donderdag en zaterdag repeteren in het zingen van de lotnummers, zijn er bij de uiteindelijk 36 gekozen kinderen van tussen de 8 en 14 jaar meer meisjes, dan jongens voor deelname aan het zingen ten behoeve van de Sorteo Extraordinario de Navidad (Buitengewone kersttrekking).
Ook gaat men in 2012 proberen, dat degenen die de prijswinnende lotnummers zingen, kleiner zijn, dan de kinderen in andere jaren, om de indruk te blijven behouden, “dat het al een heel leven lang de ‘niños cantores de la lotería’ (‘zingende kinderen van de loterij’) zijn,” aldus Esperato Fernández. “Daarom blijven de oudere kinderen - van 13 en 14 jaar - die al puber zijn- op de achtergrond bij de trekking van de ballen, terwijl de kleintjes de tafels herhalen.
“Dit beperkt het aantal zangers,” zo geeft de schooldirecteur aan, die denkt, dat er in 2012 zes, of zeven paren in de leeftijd van tussen de 9 en 11 jaar zijn voor het zingen van de tien tabellen. Omdat in 2011 een van de kinderparen al gerepeteerd heeft voor het zingen van de laatste tafel.
Fernández heeft bevestigd, dat hoewel in theorie de Lotería een verplichting is voor de kinderen die op de San Idefonso-school zitten, men nooit een enkel kind verplicht heeft, om voor de loterij te zingen, omdat er altijd vrijwilligers zijn; zeker met Kerstmis, als er meer televisiecamera’s zijn. “Aan de kersttrekking wil iedereen meedoen,” zo besluit de directer van het centrum.
Woordenlijst
Alambre: zijn de rekken waarin de balletjes uit de tombola vallen en die plaats bieden aan maximaal twintig stuks.
Billete: zij de loterij numers die meedoen in de loterij en die elk uit tien cijfers bestaan.
Bombo: zijn de tombola’s, en bij de kersttrekking gebruikt men er twee, een voor de lotnummers een voor de geldprijzen.
Claveros: zijn de drie personen die de salon verzegelen op de avond voorafgaand aan de trekking en die de sleutel hebben, om op 22 december de toegangsdeur te openen.
Copa: is de bokaal waarin de balletjes uit de tombola vallen en die de kinderen van San Ildefonso eruit pakken, om ze te zingen.
Décimo: is de naam van de balletjes, die geacht worden een tiende deel van een serie te zijn.
Donativo: is de provisie welke de verenigingen en organisaties krijgen voor het distribueren en verkopen van de loten buiten de loterijkantoren om.
Gordo: is de grootse prijs van de kerstloterij.
Participación: dit is de waarde van een tiende-lot. Het bedrag wordt door de organisatie bepaald die ze verkoopt; over het algemeen is dit een vergoeding, of commissie.
Pedrea: is het geheel van de kleinere prijzen in de loterij.
Reinegrot: is de terugbetaling van het eigen geld, als het eindcijfer van het lotnummer overeenkomt met het eindcijfer van het lotnummer waarop de ‘gordo’ gevallen is.
Tabla: is de plaats waar de rekken staan die plaats bieden aan 200 balletjes.
Tolva: is de container waarin de balletjes zitten die naar de tombola’ gebracht worden.
Bolas: er zijn balletjes voor nummers en voor prijzen. De balletjes zijn gemaakt van buxus-hout, ze wegen 3 gram en zijn 18,8 millimeter in doorsnede. De cijfers en letters zijn ingebrand.
Lires: mechanisme waarin de balletjes worden geordend om ze gemakkelijk te kunnen vergelijken. Er zijn 132 liras, elk met een capaciteit voor 500 balletjes.
Paraguas: apparaten die worden gebruikt om de liras in de trechter te hangen die naar de tombola leidt.
Serie: is het aantal keren waarin elk lotnummer wordt herhaald. De kerstloterij van 2010 bestond uit 195 series.
Trompeta: is het instrument waarmee de balletjes van de tombola naar de bokaal geleid worden, waar ze er door de kinderen worden uitgehaald.
Iedereen in Spanje
heeft het recht op staken…
maar ook het recht op werken
MADRID / CANARISCHE EILANDEN - donderdag 15 oktober 2012 - Op woensdag 14 november 2012 is er weer eens gestaakt in Spanje, op de televisie heeft men voornamelijk alleen maar incidenten en confrontaties met de politie gezien; iets, wat er (helaas) bij lijkt te horen. Daarnaast ziet men groepen mensen containers in brand steken, gevels van winkels en kantoren met leuzen bekladden en zelfs brand stichten, dit alles uit naam van: “mijn recht tot staken”.
Maar wat, met diegene die niet willen staken? Bij een algemene staking is het normaal, althans in Spanje, dat er voordat de staking echt begint, of al tijdens de beginuren groepen mensen genaamd ‘piquetes’ de straat opgaan, om anderen op te roepen, deel te nemen aan de staking. Probleem is echter, dat deze ‘piquetes’ meestal tot de vakbonden UGT en CCOO behoren en eigenlijk dus hun leden moeten oproepen. Helaas is dit niet altijd het geval. 
Maar al te vaak kan men op de televisie zien, hoe groepen mensen winkeliers aanspreken om ze te vragen – eerder te dwingen – mee te doen met de staking. Veel winkeliers zijn echter zelfstandig ondernemer en zien de noodzaak van een door vakbonden opgezette staking niet. Zij willen hun winkels open houden en, dat is hun goed recht. Luisteren zij echter niet naar de ‘piquetes’, dan kan dit al snel uitlopen op bedreigingen en vernielingen.
Er zijn meer dan genoeg voorbeelden te zien tijdens het tv-journaal. Zo was er op 14 november 2012 een winkelier in Málaga die zijn winkel probeerde te verdedigen. Toen al snel bleek, dat deze goedaardige, en hardwerkende man niet van plan was zijn winkel te sluiten werden zijn ramen beklad en werd hij flink uitgescholden voor o.a. “hijo de puta” (“Hoerenzoon”)·. Hierop antwoordde de winkelier door een ijzeren staaf te pakken waarmee hij de onruststokers te lijf wilde gaan, ware het niet, dat de politie op tijd aanwezig was om hem te stoppen.
De vraag rijst dan ook, als iedereen het recht heeft tot staken, er ook zoiets bestaat, als het recht op werken. En waarom wordt dit door de manifestanten - vooral de ‘piquetes’ - niet gerespecteerd?
Daarnaast is het ook nog eens zo, dat degene die gaat staken, een dag niet werkt en, dus ook een dag niet krijgt uitbetaald. In deze tijden van crisis, mogen velen al lang blij zijn, dat ze een baan hebben en dan zouden ze die ook nog eens op het spel zetten, door een dag niet te komen werken. Er zijn gevallen bekend, waarin werknemers die deel hebben genomen aan een staking, later geen contractverlenging kregen; iets, wat met de nieuwe arbeidshervorming alleen maar gemakkelijker is geworden.
Overigens rijst een tweede vraag: heeft staken wel zin? Er zijn nu negen algemene stakingen in Spanje geweest en, blijkbaar heeft geen enkele van deze protestmanifestaties tot veranderingen geleid, althans niet op korte termijn. En dit laatste is wat algemeen verankerd is in de (wat dit betreft bijna kinderlijke) Spaanse volksaard; men kan/wil maar niet beseffen, dat regeren vooruitzien is en, veranderingen c.q. verbeteringen aanbrengen, niet kan op stel en sprong, en dat het oplossen van dit soort problemen uiteindelijk iets van lange adem is.
Vierkant voorgeprogrammeerde
krijgt cultuurschok
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA - zaterdag 3 oktober 2012 - Nederlanders en Duitsers hebben in Spanje de aanhankelijke bijnaam “cabezas cuadradas” (kaaskop c.q. vierkante schedel). Als u weten waarom dit is, vindt u vast en zeker iets geschikt in de 6,7 miljoen trefwoorden van Google. U kunt ook het onderstaande relaas lezen, dat alle ‘kaaskoppen’ en ‘vierkante schedels’ een spiegel voorhoudt.
De heer Brugman heeft in zijn nieuwe appartement op Gran Canaria op maat een keuken laten inbouwen en de afgelopen week ontdekt hij, dat er een plank in een inbouwkastje mist. Geen probleem denkt hij; neemt de maat op, 58 cm breed en 30 cm diep, en gaat naar de carpintero (timmerman) om de hoek.
Gevraagd naar zijn wensen, bestelt meneer Brugman een kastplankje: 58x30cm in 16 mm MDF. De gewenste maat is de volgende dag klaar, om opgehaald te worden. Aangezien het de gewoonte van de heer Brugman is, om alles na te meten, merkt hij op, dat het kastplankje 60x32 cm meet.
Onze akelig precieze Nederlander is uiteraard niet tevreden met de uitleg van de timmerman, die zegt het uit voorzorg iets groter te hebben gemaakt, voor het geval dat…. ("déjé un poquito más, por si a caso..."), dit stuit bij de nauwkeurige heer Brugman echter op volledig onbegrip.
Boos foetert hij, dat hij niet achterlijk is; dat hij heel goed een meetlint kan hanteren en, dat als hij 58x30 bestelt, hij dan ook 58x30 geleverd wil krijgen en niets anders. Per slot van rekening moet het kastplankje passen en hij heeft geen zaag in zijn nieuwe huis.
Om de situatie te redden, stelt de timmerman voor, om het plankje ter plaatse in de keuken zelf aan te passen, de heer Brugman wimpelt dit voorstel van de timmerman af, als een poging om nog meer geld uit de operatie te slaan, en staat er met een dreigende blik in zijn ogen op, dat de timmerman het kastplankje op exact 58x30 cm zaagt.
Er rest de timmerman niets anders, dan aan de wens van zijn luidruchtige klant te voldoen. De nogal heetgebakerde Brugman vertrekt met het kastplankje onder zijn arm, scheldend en tierend op de slordigheid in Spanje…om vervolgens in zijn appartement vast te stellen, dat de inbouwruimte vooraan 28 cm breed is en achterin helaas 60 cm. Rechte hoeken en loodrechte wanden zijn hier nu eenmaal niet de norm, zoals dit in Nederland het geval is.
Overbodig te vertellen, dat de timmerman daar al rekening mee gehouden had…
Ergo: Een kaaskop zijn, of een vierkante kop hebben, is prima; maar, men moet zich dit wel terdege bewust zijn!
20 jaar zonder Cho Juaá
Eduardo Millares
de schepper van het populaire personage
is gestorven in 1992
Critici hebben vandaag de dag een breder begrip
van een werk met onuitputtelijke,
grafische humor
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - dinsdag 9 oktober 2012 – Vandaag gedenkt men het overlijden van Eduardo Millares Sall, de schepper van de populaire Cho Juaá, het goedaardige en ongedwongen Canarische archetype, dat al tientallen jaren het meest herkenbare eiland-icoon is. Samenvallend met deze herdenking, benadrukt men een breder begrip van een artiest die dit alter ego voorziet van een bokken pruik, maar die meer was, dan zomaar een cartoonist.
Cho Juaá heeft de statuur opgedaan van bepaalde Canarische archetypes; en het lijkt, alsof hij er altijd al is geweest. Maar niets is minder waar, hij is geboren in 1958 uit het penseel van Eduardo Millares, die twintig jaar geleden is overleden. Deze artiest was een sleutelfiguur in de grafische humor die gemaakt is op Canarias, als schepper en promotor van initiatieven. Vandaag de dag wijzen geleerden zoals professor María de los Reyes op een veel breder begrip van zijn erfenis, die veel verder gaat, dan de gebruikelijke karikatuur, dat voor een groot deel onbekend blijft bij het grote publiek.
Eduardo Millares Sall, en de figuur warmee hij zich als rechtegeaarde Canario
graag mee vereenzelvigde...
De grafische humor trekt onvermijdelijk door zijn tekeningen. Geboren in 1924, heeft Millares Sall gedurende meer dan veertig jaar bijgedragen aan diverse dagbladpublicaties - in aanzienlijke vorm aan 'Diario de Las Palmas' en 'Sansofé'* - met de kijk van een Canario die met humor de plattelandsbewoner verenigde met de stadbewoner. Bovendien wist hij met bepaalde nostalgische trekjes de verdwijning, of de verandering, van gehele eiland-eigenaardigheden te schilderen, van voor de komst van het massatoerisme. Al deze eigenschappen kristalliseren in 1958 met de creatie van Cho Juaá, maar het zou op dit terrein oneerlijk zijn, om zijn rol als moderator, of promotor te vergeten. Van hem waren initiatieven, zoals langlevende, humoristische supplementen.
De hoogleraar Kunstgeschiedenis María de los Reyes Hernández, die in december 2011 de tentoonstelling ‘Mas allá de Cho Juaá’ (‘Veel verder dan Cho Juaá’) heeft samengesteld in het CICCA, zonder het belang te negeren, dat de bekende cartoonist heeft, wijst op het hebben van een bredere visie op de artiest Eduardo Millares.
We kunnen aan hem denken, als iemand die zich kon vereenzelvigen met dat personage, een alter ego waarmee hij bereikte zich met hém te identificeren. Maar het was veel meer, hij was iemand die een persoonlijke visie had op de kunstgeschiedenis.
Lolita Pluma, getekend in de visie van Eduardo Millares Sal.
“Ik denk, dat we na 20 jaar de zaken op hun juiste plaats moeten zetten,” legt ze uit. Voor Hernández, heeft Eduardo Millares de traditionele kunstgeschiedenis ontleed en die omgevormd tot een kunstgeschiedenis die een groot publiek zou kunnen bereiken, door de ontmaskering van grote iconen zoals de Mona Lisa, of de Venus van Milo.”
Zo verenigde Millares twee verschillende kunstenaars in zich, “enerzijds is er Cho Juaá, het commerciële, wat hij publiceerde in de pers en, zoals al is gezegd, waarmee iedereen hem kent. Maar er is een andere Eduardo, die een artiest is. De werken waarmee hij samenleefde, die hij thuis bewaarde, die waren niet commercieel.”
De eigenschappen van die andere, meer verborgen, artiest wijzen op, “een schilder die het kubisme hanteert en dit meesterlijk laat samengaan in zijn tekeningen. Hij demystificeert werken van de hoge cultuur, het publiek komt vanuit de voorzichtigheid tot het grote publiek. Hij beschreef een aantal van deze werken, maar werd aangehouden als een schat. Ik dacht dat ze waren voor hun privacy, maar niet voor het grote publiek. Hij exposeerde een aantal van deze werken, maar hield ze als een schat voor zichzelf. Hij dacht, dat ze voor zijn intimiteit waren, maar niet voor een groot publiek.”
Onder de mogelijke oorzaken die deze bescheidenheid, om zijn productie te laten zien, verklaren; prijst de hoogleraar, dat hij behoorde tot een familie waar het creëren een belangrijke plaats innam.” Hij was een groot artiest, maar binnen zijn familie waren er zoveel belangrijke mensen, dat het vinden van een gaatje niet gemakkelijk was. In het artistieke creëren waren er ook Manolo en Jane,” zo herinnert zij.
Uit de persoonlijke bibliotheek van Eduardo Millares kan men zijn voorkeuren afleiden, “hij had niet alleen een voorliefde voor Picasso, maar ook voor het Duitse impressionisme. Zijn lezingen, zijn boeken, geven een eigentijdse artistieke gedachte weer die overeenkomt met zijn tijd,” zegt Hernández, de verwijst naar een serie creaties waarbij de Canarische artiest “binnentreedt in werken van de hoge cultuur, zoals de Guernica, om licht te werpen op iets nieuws wat onze visie verandert.
“Er is veel kunstgeschiedenis, net zoveel als er artiesten zijn die deze opnieuw willen beoordelen,” zegt ze. De visie op de Guernica is ongelooflijk. Wat hij doet, is het demystificeren van iconen, maar niet alleen die van Picasso, maar bijvoorbeeld ook die van Cézanne en Matisse.” Een heel universum, dat veel verder gaat, dan de cartoonist die de karakteristieken van de Canario’s wist te doen samengaan in een symbolisch personage.
* Sansofé
Sansofe is Guanche taal en betekent: "iedereen welkom".
Op de rand van de financiële afgrond
de zeven plagen van Spanje
MADRID - vrijdag 27 juli 2012 - Spanje moet geld lenen tegen meer dan 7,5% rente. Dat is een rampzalig hoog percentage. Een Europese reddingsoperatie lijkt onafwendbaar. Hoe is het zover gekomen? NRC-correspondent Merijn de Waal zet zeven plagen die Spanje teisteren op een rijtje:
1. Een incompetente elite
In de Spaanse regio Extremadura hielden drie dorpjes vorige maand een referendum over de vraag of de burgemeester 15.000 euro moest investeren in de creatie van tijdelijke banen, of aan vechtstieren voor het jaarlijkse dorpsfeest. De stieren wonnen het van het werk. Niet omdat Spanjaarden alleen maar geïnteresseerd zijn in feestjes. Tegen lokale media zeiden veel dorpsbewoners voor de stieren te hebben gekozen, omdat ze vreesden dat het banengeld toch niet goed terecht zou komen. “De burgemeester zou het toch maar aan zijn vriendjes geven”, zei een vrouw.
2. Kortetermijndenken
De uitslag van het referendum in Extremadura verraadt ook de neiging tot kortetermijndenken in Spanje. Het land is van oudsher gewend aan cycli van sterke groei gevolgd door scherpe neergang. Geld dat je hebt, geef je in Spanje meteen uit. De invoering van de euro maakte de Spaanse huizenmarkt zodoende een casino. Geld spoot in die vette jaren de banken uit. Het werd vooral in prestigeprojecten gestoken. Niet in onderzoek en ontwikkeling of in duurzame economische groei.
3. Slechte belastingmoraal
Spanjaarden hebben weinig vertrouwen in hun politieke klasse. Dat vertaalt zich in een slechte belastingmoraal. Want als de overheid je geld niet juist besteedt, waarom zou je dan belasting betalen? En waarom zou je dat doen, als je ook nog eens ziet dat verder iedereen de fiscus belazert? De belastingmoraal neemt in crisistijd bovendien verder af. De overheid zit dan krapper bij kas en kan dus minder betekenen voor haar burgers, maar vraagt wel meer belastingen. Dat komt onrechtvaardig over, wat de neiging weer groter maakt de belasting te ontduiken.
4. Corrupte bankiers
De banken hebben in Spanje niet alleen een enorme vastgoedzeepbel geblazen, maar hun klanten ook simpelweg opgelicht toen de economie door hun roekeloze gedrag vijf jaar geleden in een vrije val belandde. Om aan extra kapitaal te komen, haalden zij klanten over hun spaargeld te investeren in allerlei ingewikkelde financiële producten. Vooral oudere Spanjaarden trapten hier in. Een spaarbank in Galicië maakte het zelfs zo bont dat zij ingewikkelde producten sleet aan analfabeten. Die mochten tekenen met een vingerafdruk.
5. Schuld buiten jezelf zoeken
De Spaanse regering betuigt regelmatig zijn liefde aan ‘meer Europa’, maar schiet uit angst voor soevereiniteitsverlies desondanks vaak in een typisch Spaanse reflex: de schuld buiten jezelf zoeken. De crisis is de schuld van iedereen behalve Spanje zelf. En dat terwijl de regering een lange lijst met hervormingsadviezen van de Europese Commissie in mei nog in de wind sloeg. Door het afschuiven van de schuld, ontstaat de indruk dat Spanje zijn hervormingen en bezuinigen snel weer zal staken zodra Europa de markten enigszins weet te kalmeren.
>
6. Conservatief
Spanje is een conservatief land, vooral op sociaal-economisch gebied. Verworven rechten zijn heilig. Dat is het best te zien op de arbeidsmarkt. Er bestaat grote ongelijkheid tussen werknemers met een vast contract (vooral ouderen) en flexwerkers met een tijdelijk dienstverband. Die kloof lijkt niet te dichten. Niet in de laatste plaats omdat jongeren wel meer rechten willen, maar niet ten koste van hun oudere familieleden. Ook Spaanse jongeren willen nog steeds het liefst een vaste baan voor het leven, bij voorkeur bij de overheid. Zekerheid gaat in Spanje boven vrijheid.
7. Een slechte pr
Spanjaarden zijn niet erg internationaal georiënteerd: ze spreken hun talen slecht en reizen relatief weinig naar het buitenland. Spanje verkoopt zich daardoor slecht in het buitenland. Ook het Spaanse minderwaardigheidscomplex werkt niet mee. De focus ligt bij Spanjaarden vaak op de punten waarop zij achterlopen. Zouden zij de punten waarop ze excelleren wat meer benadrukken, dan zouden ze uitleggen dat de Spaanse economie ondanks zijn plagen een stuk veerkrachtiger is dan de Griekse. Ook zouden ze duidelijk maken dat in Spanje een stuk minder corruptie bestaat dan in Italië. En ze zouden gemakkelijk aanneembaar maken dat de Spaanse bureaucratie lang niet zo versteend is als die van Portugal.
Lees het volledige artikel van Merijn de Waal in de digitale editie van nrc.next : http://www.nrc.nl/
New York
heeft ruim 19 miljoen inwoners
CANARISCHE EILANDEN - woensdag 25 juli 2012 - En wij maar bespreken wat de beste beleidsopties zijn.
De deelstaat Canarias telt met moeite 2 miljoen inwoners, maar heeft:
- 88 Gemeenteraden
- 7 Cabildos (Eilandbesturen)
- 1 Canarische Regering
Met in totaal:
- 1404 raadsleden,
- 157 eilandministers,
- 60 leden in het Parlement van de Canarische Eilanden,
- 15 zetels in het Congres
- 14 zetels In de Senaat
Dit is in totaal 1650 bestuurlijke individuen op een eilandbevolking van iets meer dan twee miljoen inwoners.
Hoeveel sukkels en hotemetoten zou men hebben, als er 19 miljoen inwoners op de Canarisch Eilanden zouden zijn.
En, nu wilt u uiteraard weten hoeveel wethouders zitting hebben in de Gemeenteraad van New York?
Wel dat zijn er, welgeteld: 51 (zegge en schrijven: eenenvijftig)!
Hieronder - zonder te willen pretenderen volledig te zijn- een paar organigrammen om bovenstaande kracht bij te zetten:
Dit zijn slechts enkele van de op Canarias voorhanden zijnde organigrammen van Overheidsorganen...
¡Viva - megalomaan - Canarias!
Charter van Calatayud
CANARISCHE EILANDEN - zondag 15 juli 2012 - Het onderstaande proza is geschreven in de stijl van de nationalistische Canarische dichter Secundino Delgado (1867-1912).
"Op 30 mei 2012 was voor de 531ste keer, dat men de Día de Canarias heeft gevierd. Op 30 mei 1481 heeft men het certificaat ondertekend wat bekend staat als de “Carta de Calatayud”, voor het aangaan van het Charter met deze Aragonese stad en wat het eerste pact betekende tussen de Staat van de destijds zo genoemde Koninkrijken van Spanje en het Koninkrijk Canarias, het laatstgenoemde, vertegenwoordigd door Thenesor Semidán, de Guanarteme (Koning) van Gáldar en de eerstgenoemde(n) door Fernando El Católico (Ferdinand de Katholieke), Rey de Aragón (Koning van Aragón).
Het pact bestond uit de inlijving van Canarias bij de christelijke koninkrijken evenals, evenals de toevoeging van het Eilandenrijk aan de Corona de las Españas (Kroon van de Spanjes) in ruil voor het respect van de politieke en sociale structuren. Het land ging als Staatseigendom over in private handen en de verantwoordelijke Spanjaarden verkregen grondstukken, en ze bleven als beleidsmakers op de eilanden van de diverse Menceyes (Vorsten) en Guanartemes (Koningen).
Al enkele maanden na de ondertekening van het Tradado (Pact) ontstaat er een rebellerende groep onder aanvoering van Guayarmina, een prinses uit de stand der edelen van de oerbewoners en onder de leiding van rebellenleider Bentejui. Men vlucht de bergen in en houdt de weerstand van Gran Canaria levend. Thenesor Semidán ontmoet hen en probeert ze te overtuigen de rebellie op te geven, wat leidt tot de overgave van de Prinses en de zelfmoord van Bentejui volgens de rite van de oerbewoners, door zich van de rotsen te werpen in de barranco van Atis Tirma. Aldus is Thenesor Semidán voor de ene geschiedkundige een verrader en voor de ander een staatsman en vredesstichter, hoewel vandaag de dag niemand er aan kan twijfelen, dat hij voor de Canarische Eilanden een persoon van groot belang is geweest.
Nu 531 jaar later heeft men de Día de Canarias gevierd. Heeft men herdacht, hoewel veel Canario’s niet weten waar de oorsprong ervan ligt, dat men in een land woont met specifieke politieke en sociale structuren, die afwijken van die van de rest van de Staat. Als zodanig verheft men sommige gewoonten en rijke culturele tradities, die nog rijker worden voor wie de oorsprong ervan kent. Ondanks de crisistijd viert men de vrijheid waarin men leeft, welke is geschonken door de inheemse voorouders.
Beleidsmakers op de Eilanden leiden het lot van de Canario's als in de oude tijden. Sommige zijn lotsbestemmingen waar veel Canario’s moeilijke tijden en ontbering doormaken. Nooit eerder heeft dit land betere mensen gekend in zulk een situatie als nu, waarin zoveel gezinnen armoede kennen.
De Canario’s rest slechts - en dat is niet weinig - waardige afstammelingen te zijn van hun voorouders in het zoeken naar oplossingen als remedie voor hun ellende, het zoeken van staatslieden en sociale vredesstichters die hen uit het tranendal helpen waarin ze zich bevinden, op zoek naar dat nieuwe pact, wat Canarias het nodige geeft, maar wat niet het afnemen betekent, van degene die het minste heeft.
“Het is ons vaderland, het siert ons. Het is het waard door de geschiedenis van Eeuwen. We voldoen aan onze verplichting, Canario’s verenigt u, zoals alle voormalige verbannen kinderen van het vaderland deden, die hun moeder willen redden. Het is onze gemeenschappelijke moeder en als zodanig mogen wij haar niet achterlaten in de handen van hen die weinig om haar geven. Men moet er voor haar om vragen en, het is nooit veel wat het kind voor zijn moeder vraagt.”
Rajoy’s houding, na ‘redding/lening’
irriteert de Europese Unie
MADRID - vrijdag 15 juni 2012 - De Europese Unie gaat Spanje 100 miljard euro geven, of lenen, of hoe men het dan ook wenst te noemen. En wat doet de Spaanse premie? Die gaat naar het EK-voetbal, omdat alles onder controle is.
Kort voordat hij op zondag 10 juni 2012 naar Polen is afgereisd heeft de Spaanse regeringsleider nog een korte persconferentie gegeven, waarbij hij aankondigde, dat de situatie onder controle is en, dat HIJ (Rajoy) druk op de Europese Unie heeft uitgeoefend en het een overwinning is van zijn regering en van Spanje, om het bedrag van Europa te mogen ontvangen.
"...¡Viva españa!..."
Deze houding wordt de PP-leider niet in dank afgenomen, niet alleen binnen Spanje en binnen de andere politieke partijen , maar ook niet binnen de Europese Unie. Het zijn immers andere landen die de lening aan de Spaanse banken moeten gaan verstrekken, terwijl Rajoy dit als zijn overwinning ziet!
Voetbal
Als eerste heeft Rajoy op zondag 19 juni 2012 aangekondigd, dat de lening van 100 miljard euro een overwinning is voor Spanje.
Daarnaast wist hij nog te melden, dat het niet de Europese Unie was die druk op hem uitoefende maar, dat het nu juist Rajoy was die druk op de EU heeft uitgeoefend betreffende de lening. Daarnaast wordt er laks gesproken over de voorwaarden van de lening, deze zijn louter en alleen voor de banken en niet voor de inwoners van Spanje.
Bovendien is Rajoy, binnen 24 uur na de verstrekking van de lening aan Spanje, met zijn zoon naar Polen afgereisd, om de voetbalwedstrijd Spanje-Italië bij te wonen; naar eigen zeggen, op uitnodiging van de Poolse premier. Alles is immers onder controle.
Zachte voorwaarden
Andere landen die te maken hebben gehad met een redding, of lening, eisen nu dezelfde, zachte voorwaarden die Spanje heeft gekregen van de Europese Unie.
Het zijn landen als Nederland, Finland en Oostenrijk die een strengere controle willen op Spanje, met name op de Spaanse banken.
Binnenlandse politiek
De overige politieke partijen in Spanje zijn daarnaast ook niet echt te spreken over de houding van Rajoy.
Als eerste heeft de Minister van Economische Zaken de redding/lening moeten aankondigen, terwijl Rajoy nergens te bekennen was.
Uiteindelijk heeft de Premier weliswaar een korte persconferentie gegeven op zondag 10 juni 2012 , maar dit uitsluitend omdat de kranten en de Spanjaarden zich hebben afgevraagd: Waar is Rajoy nu?
De oppositiepartijen hebben uitleg geëist van de Premier en zijn ministers, maar ze zullen - naar het zich laat aanzien - tot half juli 2012 moeten wachten, vooraleer ze die toelichting krijgen.
Weliswaar is Rajoy bij de zitting in het Congres geweest op woensdag 13 juni 2012, maar heeft hij louter antwoord gegeven op vragen van de oppositie. De Spaanse Regering blijft volhouden, dat het hier om een lening aan de banken gaat en niet, om een ‘rescate’ (‘redding’); het woord wat de Spaanse Regering absoluut niet inde mond wil nemen; maar, dat wereldwijd wel gebruikt wordt, voor de ontstane situatie in Spanje.
500 jaar crisis in Spanje
MADRID - maandag 4 juni 2012 - De wortels van de actuele Spaanse bankencrisis liggen in het anti economische denken, dat sinds de Reconquista en de ontdekking van Amerika de economische ontwikkeling in de weg zit. Het lidmaatschap van de EU in 1986 heeft niets aan deze houding veranderd.
Dit artikel is te lezen op de website van www.presseurop.euen komt oorspronkelijk van de website van de Süddeutsche Zeitung, het is in het Duits geschreven door Sebastian Schoepp en vertaald door Menno Grootveld; ‘Gran Canaria actueel’ heeft het overgenomen van www.spanjevandaag.com:
Wat is er aan de hand met Spanje? Nog in de regeringsperiode van minister-president José María Aznar (1996-2004) was het land een van de groeivoorbeelden van de Europese Unie. Er ging voor 150 miljard euro aan structurele hulp van Brussel naar de op drie na grootste economie van de eurozone.
Maar in plaats van florerende bedrijven staan op de magere grond van Andalusië en Castillië investering ruïnes, die er intussen net zo doods en verlaten bij liggen als de vervallen burchten uit de tijd van de Spaanse ridder El Cid. In beide verschijningsvormen komt een anti economisch maatschappijmodel tot uitdrukking, waardoor Spanje nu al vijfhonderd jaar wordt gekenmerkt.
Het land wilde er zo snel mogelijk bij horen
Spanje beleefde de nieuwe tijd in een zelfverkozen isolement, dat pas in de jaren 60 van de vorige eeuw werd doorbroken, toen dictator Francisco Franco het land openstelde voor het toerisme. Spanje is dus in een laat stadium en struikelend de moderne tijd binnengetreden, “opgewonden en gehaast als een gast, die als laatste op een banket verschijnt, om zo mogelijk alsnog in te halen wat hij heeft gemist”, zo schreef Juan Goytisolo in 1979 in zijn nog altijd actuele essay 'España y los españoles' (‘Spanje en de Spanjaarden).
Met dezelfde overdreven ijver is Spanje twintig jaar later de manna gaan uitgeven, die in de vorm van Europese structuurfondsen uit de hemel is gevallen. Maar in plaats van te investeren in een productieve maatschappij, wilde het land er zo snel mogelijk bij horen en zich moderniseren, wat vooral betekende: er modern uitzien. Het geld werd in de bouw gestoken, aanvankelijk op zinvolle wijze, maar later - bevorderd door de ultra-liberale grondpolitiek van Aznar - in een waanzinnig tempo.
De triomftocht van het anti economische gedachtengoed is echter al in 1492 begonnen. Destijds ontdekte Spanje niet alleen Amerika, maar versloeg het ook de laatste restanten van het Arabische rijk in Granada en, verdreef het de Moren en de Joden. Deze beide groepen hielden zich bezig met ambachten en de handel. De christelijke hidalgo [een persoon van Spaanse adel, red.] schuwde de arbeid juist. Die was hem op grond van een bizarre erecode verboden; slechts in het militair zijn, zag hij een door God gegeven opdracht.
Europa hield op bij de Pyreneeën
De rijkdommen uit de koloniën stroomden door Spanje heen als vloeibaar goud. Midden-Europa werd rijk van het Inca goud, terwijl de Spaanse edellieden op hun bouwvallige landerijen zaten te lanterfanten.
De Inquisitie vervolgde driehonderd jaar als ketterij alles wat ook maar enigszins een productieve indruk maakte. Wie onderzoek deed, knutselde of las, liep het gevaar op de brandstapel te belanden.
Na het einde van de Inquisitie leefde de onderzoek-vijandigheid voort in het Spaanse katholicisme. Zelfs de secularisatie is het niet gelukt, door dit pantser heen te breken. Alleen in Baskenland en Catalonië ontstonden industriële structuren. Men zorgde wel voor verbindingen met het buitenland, maar hinderde die ook meteen weer. Er kwam een spoorwegnet, maar met een andere spoorbreedte dan in Frankrijk, om Europa niet te dicht te naderen. Europa hield op bij de Pyreneeën, zo heette het.
Franco legde het fundament voor speculatieve bloei
In de 19e eeuw ontstond er slechts in aanleg een dynamisch, handelsgezind en politiek bewust burgerdom. Als enige land ter wereld kende Spanje een sterke anarchistische beweging. Deze leeft tegenwoordig voort in de ‘indignados’ (de ‘verontwaardigden’) op het Puerta del Sol-plein in Madrid. Zij worden verenigd door hun afkeer van het kapitalisme, maar kunnen het niet met elkaar eens worden.
Huizenbezit
Het anarchisme triomfeerde in de jaren 30 van de vorige eeuw, maar werd in de burgeroorlog met putschist Franco onder de voet gelopen. Franco bracht Spanje terug in de tijd van de Inquisitie. Om voor rust te zorgen, bevorderde hij na zijn zege doelbewust het huizenbezit. Door woningbouw en financiële subsidies maakte hij van de Spanjaarden een natie van huiseigenaren – en legde hij het fundament voor de latere speculatieve bloei van de huizenmarkt.
Hoewel Spanje de politieke omwenteling na het einde van de dictatuur in 1975 met bravoure overwon en een vrijmoedige samenleving heeft geschapen, bleef het land economisch in de late middeleeuwen steken.
Spanje moet zijn toevlucht nemen in bescheidenheid
In veel Spaanse dagbladen en blogs heerst nog steeds het op zichzelf gerichte retorische gebaar, of het kleinmoedige, partijdige gekibbel. De kortzichtigheid verbiedt het de Castillianen of Andalusiërs iets af te kijken van de productievere Basken of Catalanen, terwijl de laatstgenoemden standvastig weigeren de eigen talenten te delen met de rest van het land.
Als de Spanjaarden moeten presteren, zo schrijft Goytisolo, gaat het hun minder om het materiële gewin dan wel om het feit, dat ze ergens aan kunnen deelnemen. Maar de Angelsaksische markten, die zijn gedrild in koele, protestantse efficiëntie, gunnen Spanje de tijd niet om deze geaardheid maatschappelijk te gelde te maken. De noodzakelijke ombuiging naar een op de praktijk georiënteerd onderwijs- en onderzoeksysteem blijft nu in bezuinigingsdwang steken.
Zolang Europa niet besluit de Pyreneeëngrens af te breken - met behulp van gerichte hulp bij de schoorvoetend begonnen modernisering van de economie en het onderwijs - moet Spanje zijn toevlucht nemen tot een eigenschap die volgens Goytisolo ook steeds een doorbraak in de weg heeft gestaan: zijn bescheidenheid.
De Spanjaarden weten wat het is om een crisis te doorstaan. Dat hebben ze al vijfhonderd jaar gedaan.
Bezien vanuit Spanje
“We hebben onze kinderen hun toekomst ontnomen”
"Nu de magere jaren zijn aangebroken, geven we ons eindelijk rekenschap van de omvang van de ramp waarvoor de verantwoordelijkheid op onze schouders ligt.Niet alleen op de schouders vande leiders van de afgelopen dertig jaar, maar ook op die van degenen die het model, dat ons actief of passief werd opgelegd, in noodlottig, onwetend, of medeplichtig stilzwijgen, hebben geaccepteerd.
Aldus de kritische commentator Isabel San Sebastián in ABChttp://www.abc.es/20120531/opinion-colaboraciones/abcp-hemos-robado-futuro-20120531.html)
We hebben ons gedragen alsof heel Spanje op een olieveld dreef, terwijl we in werkelijkheid een arm land zijn. De spectaculaire groei van de afgelopen jaren is gebaseerd op leningen en genereuze giften van Europa, niet op ons daadwerkelijke vermogen om de rekeningen te betalen van al die snelwegen, boulevards, universiteiten en andere spectaculaire voorzieningen die zijn gebouwd ter meerdere eer en glorie van degenen die op dat moment aan de macht waren. (...)
Sindsdien eist Brussel als absolute voorwaarde, om geld te blijven geven, dat we de ongebreidelde bestedingen van de autonome regio's onder controle krijgen, want dat is een bodemloze put geworden. Maar wie gaat de kat de bel aanbinden? Wat we zien, is het topje van een gigantische ijsberg die riekt naar diefstal, leugens, wanbeheer en corruptie van de vroegere spaarbanken die nu zijn veranderd in de grotten van Ali Baba en de veertig rovers die zijn aangewezen door alle politieke partijen en vakbonden die meegeprofiteerd hebben. (...) Deze crisis is niet in een jaar opgelost en ook niet in vijf jaar. Die blijft voorlopig nog wel even, want de schade die is toegebracht aan de geloofwaardigheid van het land en bijgevolg aan zijn vermogen om te groeien, is enorm. En dat betekent dat we onze kinderen hun toekomst hebben ontnomen.
Het probleem van de
verwaarloosde winkel- en uitgaanscentra
SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA - vrijdag 25 mei 2012 - Het slopen van een verwaarloosd winkelcentrum in het toeristengebied van de gemeente San Bartolomé de Tirajana is o.a. afhankelijk van een akkoord van de Vereniging van Eigenaren (c.q. winkeliersvereniging). Deze club van een complex kan er dan wel van overtuigd zijn, dat het, vanwege de verwaarloosde staat, beter zou zijn het winkelcentrum tegen de vlakte te gooien en er een modern complex voor in de plaats te bouwen, maar daarvoor is wel nodig, dat de eigenaren hiermee instemmen.
Het onderwerp ‘slopen en nieuwbouw plegen’ moet volgens de Spaanse Wet behandeld worden in de Algemene Jaarvergadering van de Vereniging van Eigenaren.
De meerderheid van de winkel- en recreatiecentra die in de jaren 60 hartje in Playa del Inglés gebouwd zijn biedt een armzalige aanblik en heeft weinig aantrekkelijk is voor toeristen. Het verval is dermate groot, dat sloop misschien wel de beste oplossing voor dit zwaar achterstallig onderhoud zou zijn, om er vervolgens een modern, aantrekkelijk winkelcentrum voor in de plaats te bouwen.
Maar vaak komt men in een vergadering met honderd of meer stemmen - van eigenaren met evenzovele, of nog meer winkelpanden- , moeilijk, bijna onmogelijk tot overeenstemming en blijft consensus ver te zoeken.
Toen in de jaren 70 de kledingwinkels en de bazaars van de Indiërs zich mengden met de horecazaken, waren het de winkelcentra van Playa del Inglés die bezocht werden door duizenden vakantie vierende toeristen. Nu geven winkeleigenaren en horeca exploitanten aan, bang te zijn, om ‘s nachts door de kelderverdiepingen van deze winkelcentra te lopen. En dat is niet voor niets. Het Plan de Regeneración de Playa del Inglés (PTP8) (Herstelplan voor Playa del Inglés) kwalificeert de toestand van veel van deze objecten als “slecht”. In een enkel winkelcentrum zijn, als men de geruchten mag geloven sommige van deze zaken omgetoverd tot bordelen.
Het idee van menig winkelier is, daarom, “slopen voor de bouw van een complex van de 21ste Eeuw”, voor een winkel- en recreatiegelegenheid biedt waarop de wijk Playa del Inglés moet kunnen rekenen.
In de wetenschap, dat spreiding van eigendom al jarenlang de beslissing bemoeilijkt, een winkelcentrum te renoveren, is men ervan overtuigd’, dat als men zulks gaat doen, dit een voorbeeld zal zijn en, hoopt men, dat het naastgelegen winkelcentrum wel gaat volgen.
De vraag is alleen: Wie zet de eerste stap? Wie sloopt de eerste steen?
Al met al, benadrukt men vanuit de winkeliersverenigingen , dat de verenigingen van eigenaren het nemen van beslissingen over het onderwerp ombouw van Playa del Inglés moeilijk maken. Alles zou veel eenvoudiger zijn, els er één eigenaar was zowel in een winkelcentrum, als in een appartementencomplex.
De ontwikkeling van het commerciële aanbid van Playa del Inglés is een onderwerp waarover men al vele jaren debatteert, maar de beheerders van de winkelcentra erkennen, “iedereen wil het, maar het is moeilijk, om de kat de bel aan te binden.”
Juist in het PTP8 (Gedeeltelijk Bestemmingsplan Ruimtelijke Ordening Nº8) meldt men de noodzaak van herbouw van de winkelcentra ‘Morro Besudo’, ‘Tropical’, ‘Águila Roja’, ‘El Veril’, ‘Metro’, ‘Kasbah’, ‘Cita’, ‘Anexo II’, en ‘Oasis’.
In dit document stelt men voor, dat er ook andere winkelcomplexen gerenoveerd moeten worden zoals dat in‘ San Agustín’, maar ook het ‘Plaza de Maspalomas’ en winkelcentrum ‘Yumbo’.
Eveneens merkt men op, dat als deze eenmaal gerenoveerd zijn, men deze gezamenlijk zal moeten beheren. En daarmee is de cirkel dan weer rond.
Canario’s werken 87 dagen per jaar
om hun rekeningen met de Fiscus
te kunnen vereffenen
CANARISCHE EILANDEN - woensdag 23 mei 2012 - Het fiscale stelsel op de Eilanden zorgt ervoor, dat Canario’s de minste belastingdruk hebben te verduren.
Per jaar werkt de Canario 87 dagen, om de rekeningen met de Fiscus te kunnen vereffenen en de afdracht aan de Seguridad Social te voldoen.
Al met al heeft het verschil in belastingen op de Eilanden tot gevolg, dat de burgers in de Deelstaat Canarias, het minste inspanning hoeven te leveren, om te voldoen aan de verplichtingen met de Staat.
Een Madrileen moet de verdiensten van 106 afstaan, om hetzelfde doel te bereiken en een Catalaan – Catalonië is de slechtste plek – nog eens een dag meer.
In een vestiging van de Fiscus voor het verkrijgen van hulp bij het invullen van hun belastingaangifteformulier
Het gekozen profiel voor de berekening is,dat van een burger die op de Archipel een gemiddeld bruto jaarsalaris ontvangt van €18.926,36, met twee kinderen voor wie hij samen met zijn partner aftrek geniet, zonder pensioenplan, die in het bezit is van een auto die per maand 120 liter benzine opslurpt. Die maandelijks €50,= euro aan elektra betaalt. Die niet rookt, maar wel vijf biertjes en twee borrels per week drinkt.
Tot aan 28 maart belandt alles wat deze burger verdient bij een of ander departement van Financiën. Aan bijdragen voor de Sociale Voorzieningen wordt per jaar €1.201,= op zijn salaris ingehouden, de overige €3.316,66 betreft diverse belastingen. De grootste is de IRPF (Inkomstenbelasting) die hem de das omdoet voor €1.975,=, en die wordt gevolgd door de IGIC (Btw) met €769,79.
Bovendien betaalt het bedrijf 29,90% van het salaris aan de Seguridad Social. Dit wil zeggen, nog eens € 5.658,98, waardoor de belasting die men moet voldoen, zodoende uitkomt op een becijfering van 151 benodigde werkdagen, om aan zijn belastingverplichtingen te kunnen voldoen, aldus Cristina Berechet, chef onderzoek van de denktank Civismo.
“Weet, dat in deze becijferingen geen rekening is gehouden met de Impuesto sobre el Patrimonio (Vermogensbelasting) en de meerwaarde, zo merkt de econoom, politicoloog en secretaris van Civismo, Pedro Schwartz, op.
Navarra
Deze denktank is gevestigd in Pamplona. Grofweg komt het erop neer, dat elke burger, grosso modo, de beslissing accepteert betreffende , voor welk gebruik men zich van zijn inkomen meester maakt.
“Men moet belasting betalen, maar net zo, zijn er andere wegen die men kan bewandelen in de private sector,” bevestigt de voorzitter van Civismo, Julio Pomés. Hij stelt zelfs het tegendeel, “zelfs bij nul kosten, blijft de vraag oneindig.”
De door Berechet gemaakte becijfering houdt ook geen rekening met de toegenomen belastingdruk welke de Canarische Regering vanaf juli 2012 wil opleggen via indirecte belastingen en leges.
Toeristisch plafond
een debat over duurzaamheid
CANARISCHE EILANDEN - maandag 19 maart 2012 - Kan Canarias het zich permitteren door te gaan totdat het toeristische plafond een torenhoog niveau heeft bereikt, met meer dan 12 miljoen bezoekers?
De oude vraag is opnieuw uit de lade tevoorschijn gehaald toen enkele dagen geleden de minister van Werkgelegenheid, Margarita Ramos, van de Canarische Regering, met luide stem tegenover de persmedia verkondigde, dat men de komst van toeristen moet beperken, om de duurzaamheid van de Archipel te verzekeren.
Alvorens die vraag te beantwoorden , doet zich een andere vraag voor: Wat is de kostprijs van de toeristen in een beperkt, gefragmenteerd gebied zoals de Archipel is?
De miljoenen toeristen die voortdurend komen en gaan, verblijven gemiddeld negen dagen op de bestemming Canarias. In 2011 betekende dit in totaal 98,5 miljoen overnachtingen in de toeristische logiesaccommodaties.
Deze cijfers laten zien, dat 2 miljoen eilandbewoners dagelijks samenleven met gemiddeld 269.000 toeristen die grondstoffen verbruiken, maar die ook belangrijke inkomsten opleveren voor de Canarische Eilanden.
De statistieken laten zien, dat de toeristische bevolking 12% uitmaakt van het bewonersaantal van de Archipel, maar dat deze voor 30% bijdraagt aan het regionale, Bruto Binnenlands Product (BBP) en, dat men werk geeft aan 32% van de beroepsbevolking van de Eilanden.
De totale kosten van de op Canarias vakantie vierende toeristen, samen met de uitgaven in hun land van herkomst (voornamelijk bestaande uit vliegtickets en verblijfskosten op de bestemming) beliepen in 2011 in totaal 10,119 miljard euro.
Seksistisch taalgebruik
LAS PALMAS DE GRAN CANARIA - woensdag 7 maart 2012 - Het gebruik van mannelijke uitdrukkingen zorgt voor tegenstrijdige standpunten bij taalgeleerden en bij hen, die strijden voor gelijke rechten.
Toen de voormalige minister van Gelijke Rechten, Bibiana Aído in een toespraak de uitdrukking, “miembros y miembras" gebruikte, bewees dit de interesse van een deel van de samenleving, om de verbale, seksistische uitdrukkingen in de Spaanse taal te verbannen, maar volgens de Real Academia española (RAE) (*) (Koninklijke Spaanse Academie), heeft dit geleid tot een onjuiste vorm, zonder wetenschappelijke grondslag.
Seksistische taalgebruik houdt de gemoederen bezig.
In de Spaanse taal wordt voor algemene begrippen die zowel mannelijk als vrouwelijk kunnen zijn, de mannelijke vorm gebruikt (dus de leerling/leerlinge = el alumno/ la alumna; maar, de scholieren = los alumnos, of het leerlingenwezen = el alumnado (waarmee in de mannelijke vorm zowel mannelijke als vrouwelijke studenten/studentes worden aangeduid).
De kritiek van de RAE - tegen de richtlijnen voor niet seksistisch taalgebruik die zijn ontwikkeld door bepaalde sociale sectoren (universiteiten, vakbonden, provinciale overheid, enz.) en die pleiten voor uitbanning van mannelijke uitdrukkingen, of woorden, die verwijzen naar zowel mannen als vrouwen - heeft allerlei reacties opgeroepen bij hen die voorstanders zijn van overtreding van de taalregels en stijlvormen afwijzen en bij hen die geloven, dat de Academie vele passen achterloopt op de samenleving.
Maximiano Trapero, hoogleraar Taalwetenschap aan de Universiteit van Las Palmas de Gran Canaria (ULPGC) is resoluut: “Ik ben het er volkomen mee eens, maar vindt het jammer, dat de Academie er zo lang over heeft gedaan, om zich hierover uit te spreken,” en hij is van mening, dat zij die dit taalonderscheid propageren, “taal met werkelijkheid en sekse verwarren; dat, wat met het geslacht grammaticaal een taalkundig feit is, is in werkelijkheid een biologisch verschijnsel .”
Trapero geeft aan, dat hoewel men in wezen de gelijkheid tussen de seksen moet bevorderen; men vanuit taalkundig oogpunt, het bestaande grammaticale feit - dat een gemeenschappelijke aanduiding voor de beide seksen omvat - niet kan negeren.
Spreken is een hulpbron voor de taaleconomie en er zijn momenten waarop het mannelijke geslacht beide seksen omvat. Het is dan ook belachelijk, om vanwege dit macho-gedoe te spreken van ciudadanos (burgers) en ciudadanas (‘burgeressen’); miembros (leden) en miembras (‘leden’); nosotros ('wij' in de mannelijke vorm) en nosotras (‘wij’ in de vrouwelijke vorm)."
- Ook José Antonio Samper, hoogleraar Taalwetenschap aan de ULPGC, verdedigd de analyse die door de RAE is verricht over ,“bepaalde gebruiken die vanuit grammaticaal oogpunt niet juist zijn, maar de wijdverbreid zijn,” en herinnert er aan; dat grammaticaal gezien, de mannelijke vorm bij uitstek de meest gebruikelijke is. “Wat men niet veranderd, is het seksisme wat in de samenleving bestaat, we zijn het erover eens, dat een vrouw niet minder moet verdienen, dan een man voor het verrichten van hetzelfde werk. De hele dag spreken over periodistas (journalisten) en 'periodistas' ('journalistes)' en médicos (dokters) en médicas (dokteressen)… doet de Spaanse taal veranderen tot een herhaaldelijk iets.”
- De schrijver Fernando Delgado is het ermee eens, dat de taal zich aan heeft te passen aan het leven, de gewoonten en de gebruiken, maar is van mening, “dat de maatschappij eerder moet veranderen dan de taal.” Het meest beklagenswaardig is, dat de samenleving haar macho-tendensen niet heeft gewijzigd en, dat de taal dit nog steeds blijft volgen… maar de taal forceren is ongepast.
- Voor José Luis Correa, schrijver en onderwijzer, hebben de mannen in een mannenmaatschappij de taalregels ontwikkeld en hij verdedigt het zichtbaar zijn van de vrouwen. “Maar ik maak me vooral zorgen over de transparantie in de communicatie. Gaan we op beschuldiging van seksisme twee keer toespraken horen en lezen met ellos-ellas, aquellos-aquellas... dat is vermoeiend, lastig en laat alleen maar de discussie verder aanmodderen.”
Daarentegen is de directrice van het Instituto Canario de Igualdad (ICI) (Canarisch Instituut voor Gelijke Rechten ), Elena Mañez, van mening, dat de kritiek van de RAE een ideologische achtergrond heeft. Wie stoort er zich aan, dat we leerlingen in plaats van studentes zeggen? Ik heb geen communicatieproblemen, want het is geen probleem de rijkdom van het Castiliaans te benutten en, dat alternatieven biedt voor het mannelijke geslacht.
Gema González de Chávez, directrice van de Aula de Igualdad (Gelijke Rechten Afdeling) van de ULPGC, merkt op, dat de niet seksistische taalgidsen een afspiegeling zijn van wat de samenleving denkt en voelt. “Maar de RAE staat ver van de werkelijkheid af.” Het taalgebruik is democratisch van laag naar hoog, maar helaas doet de Academie er jaren over, om te reageren.”
Alicia Batista, directrice van de Fundación (Stichting) Mapfre Guanarteme, is het oneens met de “genderdiscriminatie”, want de mensheid is een geheel en men moet het gezonde verstand gebruiken. Vrouwen moeten zich niet zichtbaar hoeven te maken vanuit het verschil. Aandringen op twee genres is een onnodige taalaanvaring.”
(*) Real Academia Española
De Real Academia Española (Spaans voor: Koninklijke Spaanse Academie: RAE) is de instelling die verantwoordelijk is voor het reguleren van de Spaanse taal.
Het hoofdkantoor is gevestigd in Madrid (Spanje), maar men werkt nauw samen met 21 andere Spaanstalige landen via Asociación de Academias de la Lengua Española.
De academie is in 1713 opgericht door Juan Manuel Fernández Pacheco, naar het voorbeeld van de Académie française.Het motto van de academie is "Limpia, fijn y da esplendor" ("Ze reinigt, versterkt en verleent glans").
Lees meer over HET bovenstaande onderwerp, of over DE bovenstaande staande problematiek, op DIE pagina waarop Wikipedia de kwestie nader uiteenzet en DAT interessant is om te lezen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Androcentrisme
Nog eens vijf
absurde en nutteloze bouwwerken
op de Archipel
CANARISCHE EILANDEN - zondag 26 februari 2012 - Canarias is een oase van onzin in Openbare Werken die vaak beantwoorden aan elke gril;o.a. een viaduct, dat nergens naar toe leidt, een sculptuur voor een verdwenen natuurmonument en, een haven zonder schepen, onder de meest nutteloze constructies… Een eerder artikel over absurde bouwwerken op de Canarische Eilanden is zo veel gelezen, dat we hier een tweede artikel presenteren met enkele zaken die niet in de vorige reeks zijn gemeld.
Deze nieuwe selectie wil blijven aantonen dat openbare werken vaak beantwoorden aan weinig duidelijke, door ambtenaren gestelde criteria. We laten hierbij weten, dat het slechts gaat om voorbeelden en, dat dit een lijst is die openstaat voor aanvullingen en commentaren.
1. Viaduct zonder verbinding over de autosnelweg TF-5
Alejandro Luque wil de situatie op Tenerife duiden van het viaduct over de Noordelijke autosnelweg ter de hoogte van de Taco bocht , zie de foto hierboven. Dit zou een viaduct zijn, ware het niet, dat dit geen aansluitingen heeft. Aan de ene kant is een parkeerplaats, nabij het Hospital Universitario Nuestra Señora de La Candelaria. Aan de andere kant zijn er huizen in de buurt van het industrieterrein Mayorazgo. Het bouwwerk van het bouwbedrijf ACS is ruim tien jaar geleden opgetrokken. onder het mom van de vereniging met de wijk Santa Maria del Mar, vlakbij het ziekenhuis. Maar het mislukte bouwwerk blijft er maar staan. Om over de kosten ervan nog maar te zwijgen; het resultaat is lachwekkend genoeg om de eerste plaats te verdienen.
2. Verwaarloosde sociale woningen in Gáldar
Een andere lezer stuurde ons foto’s vanuit het Noordwesten van Gran Canaria van enkele woningen die officieel een sociale bescherming genieten en die ruim vijftien jaar geleden zijn gebouwd. Ze staan in de Calle Mamá Felios del pago de Caideros, in het hooggelegen gedeelte van Gáldar. De huizen zijn in twee fasen gebouwd, De eerste is kaar en al langere tijd bewoond, maar de tweede fase is, om onverklaarbare redenen, in de vergetelheid geraakt en staat erbij zoals op de foto’s is te zien, overgeleverd aan de tijd, inclusief graffiti.
3. Dedo de Dios monument, Agaete
Eind november 2005 trok de tropische storm ‘Delta’ over Canarias met windstoten tot 250 km per uur en een spoor aan aanzienlijke vernielingen. Het slechtst kwam Tenerife eraf, met het verlies aan hoogspanningsmasten, maar Gran Canaria zag de meest aan diggelen gegane - in duizenden stukjes uiteengevallen - locatie: de Dedo de Díos (Vinger Gods), de bekende monoliet. In Agaete herinnert het bij de entree van het dorp staande, nog steeds onafgebouwde museum aan de eens zo markante rots in zee. Het pand was oorspronkelijk bedoeld voor het tentoonstellen - op initiatief van de nooit goed van de grond gekomen Stichting 'Pépe Dámaso'- voor het werk van de gelijknamige, uit Agaete afkomstige, kunstschilder.
Het is niet de eerste keer, dat zoiets gebeurt; culturen zoals die van de Azteken, met hun Zonnesteen, en religies, zoals de islam, met de Kaaba in Mekka, bewijzen met hun cultus eer aan hun stenen.
4. ‘Exordio, El Tritón’ - in Las Palmas de Gran Canaria
In dit geval staat niet het kunstwerk zelf van de beeldhouwer Manolo González ter discussie, maar wel de locatie waar het is geplaatst en onthuld door de huidige Algemeen Afgevaardigde, Jerónimo Saavedra, kort voordat hij zijn ambtstermijn als burgemeester van de hoofdstad beëindigde. Het beeld heeft €240.000,= aan belastinggeld gekost. Sommigen vinden dit terecht, maar men zou dan tenminste mogen verwachten, dat het op een meer toegankelijke plaats zou zijn opgesteld, als we ervan uitgaan, dat kunstwerken in de openbare ruimte op plaatsen moeten staan waar ze goed zichtbaar zijn - de kijker ziet het meestal in het voorbijgaan-, en een bocht in de autosnelweg GC-1 is dan ook niet de meest geschikte locatie. Hooguit ziet men vanuit de auto de helft van het lichaam, dat van de edele delen af naar boven.
.5. Puerto de Arinaga
Op de eerder gepubliceerde lijst hebben we de sociale afwijzing van de Haven van Granadilla (Tenerife) geplaatst, een nutteloos bouwwerk dat ecosystemen vernietigt, zoals dat van de zee-weidegrond voor algen. Maar men mag niet vergeten, dat Granadilla zijn precedent heeft in Arinaga, een haven die zijn doelmatigheid heeft bewezen in het aanrichten van milieuschade. Ment name in de eerste drie jaar van zijn bestaan, hebben er slechts twee schepen aangelegd en het ziet er niet naar uit, dat de zaken er beter op worden, omdat dit werk een ode is aan de improvisatie. Eerst heeft men deze gepland als de belangrijkste infrastructuur voor de industriële ontwikkeling van het Zuidoosten van het Eiland, en na het fiasco, diende deze, om de junk-schepen van Puerto de La Luz te herbergen en, nu praat men erover, om daar de aardgasproblematiek te vestigen.
José, vertrokken met ‘Margarita’
TEJEDA - donderdag 23 februari 2012 - Hij werd al drie maanden niet neer gesignaleerd in de bergen, min of meer sinds zijn laatste ezelin is gestorven. Sinds zaterdag 25 februari 2012 zijn ze weer samen. José María wandelt niet meer met guiris(*) op Cruz de Tejeda, opgewekt, vrolijk en altijd met een glimlach op zijn gezicht.
José María Suárez Reyes en Margarita, onlosmakelijk verbonden met het gebergte. Begeleider en ezelin; een beeld, waaraan Grancanario’s moeten denken wat betreft Cruz de Tejeda. Drie maanden geleden zijn ze uit elkaar gegaan, omdat zij gestorven is, en op zaterdag 25 februari 2012 hebben ze elkaar in het hiernamaals teruggevonden, ver weg van de welwillendheid die ze hebben ondervinden, in ruil voor een ritje op de ezelsrug.
José María Suárez Reyes, in de schaduw van een pijnboom op Cruz de Tejeda, achter hem Morenita, de voorgangster van Margarita voor de ezeltochtjes.
Met zijn 87 jaar en zijn hele leven gewoond hebben in Galaz, laat José María twee broers na van van de tien die hij had, zijn echtgenote Rosa, vier kinderen en evenzoveel neven en nichten. Een neef, Manuel Ortega, is zijn opvolger op Cruz de Tejeda, die met Rosita zijn diensten aanbiedt aan de bezoekers van dit kruispunt, dat naar de Cumbres (bergtoppen) leidt.
Wat men beter kan laten op Gran Canaria
als men geen ‘guiri’wil zijn
Elke regio, eiland, of stad heeft eigen gewoontes en gedragingen, waardoor een bepaalde manier van doen ontstaat die eigen is voor de bewoners. Alleen een vreemdeling kan deze codes doorbreken en in Spanje word u dan ‘guiri’ genoemd, zeker als u geen Spaans spreekt, daar waar een vreemdeling in Latijns Amerika 'gringo' wordt geoemd.
Lees hier, hoe men kan voorkomen, om aangezien te worden voor een zich gek gedragende toerist, die gemakkelijk in de maling te nemen.is.
Kijk op uw plattegrondje voordat u de straat op gaat, zorg dat u uw dagelijkse route uit het hoofd kent en loop ontspannen rond in de stad of het dorp. Als men u op straat de kaart ziet bestuderen, word u onmiddellijk gedefinieerd als toerist en krijgt u te maken met allerlei ongemakken, zoals zakkenrollers en andere manieren van lastigvallen.
Wat u ook doet, zet nooit een raar hoedje op, vooral niet de maffe petjes die men in souvenirwinkels verkoopt. Ook geen T-shirts met ‘I love Gran Canaria’ en al helemaal geen portemonnee of tas met overal Gran Canaria erop geprint.
Onthoud, dat u een korte broek alleen op het strand draagt, vooral als er bloemen op staan. De Canario’s zouden er nooit mee in de stad gaan lopen. En met teenslippers, als het al december is, valt u direct door de mand als tourist in de hoofdstad van Gran Canaria. Ga ook nooit naar het strand op schoenen met hoge hakken, of in lange glitter jurken, bewaar die voor de nachtclub.
Erger kunt u het als guiri niet maken!
Wat u beter ook niet kunt doen, is een geldriem dragen, want dan ziet u er direct uit als ‘guiri’. Als u er toch één wilt gebruiken, maak deze dan minder opvallend door die over uw schouder te dragen, zoals in de stad gebruikelijk is. Waar u ook heengaat, zorg dat u niets doet, waardoor u bestempeld wordt als ‘guiri’, want de Canario’s hebben genoeg van de onbeschoftheid van sommige types toeristen en dat kan erg gênant worden.
Ga geen tientallen foto’s nemen van levende standbeelden, dat doen alleen ‘guiris’. De zeeboulevard is een interessant gebied, om de sfeer van de stad te leren kennen en waarderen, dus zoek een goed etablissement en blijf niet alleen hangen in het ultra-toeristische Hard Rock Café, waar hele hordes toeristen zich elke dag volgieten.
En hoewel Parque Santa Catalina ongetwijfeld het perfecte ontmoetingspunt is in de havenwijk van de stad, zijn er nog veel meer cafés te vinden dan het alom bekende Terraza Rio; of in Playa del Inglés, winkelcentra als Cita en Yumbo.
Las Palmas de Gran Canaria heeft musea, goede restaurants, bioscopen, stranden en tegenwoordig ook fietsroutes. Ook staan er schitterende panden, zoals die in Vegueta, maar voorkom alsjeblieft, dat u in de rij staat bij de Kathedraal, of de honden op het Santa Ana-plein, terwijl u met open mond en uw camera in de hand staat te staren, waarmee u voor iedereen te kijk staat.
Probeer rustig aan te doen met drank, en drink niet op straat. Het is niet cool om ’s nachts op straat te schreeuwen, rotzooi achter te laten of ergens in een hoek te plassen. U zou het ook niet leuk vinden als een toerist dit in uw eigen stad zou doen, want de bewoners moeten de volgende dag gewoon werken. Onthoud, dat u op bezoek bent, u bent geen jager op grof wild.
Neem de tijd voor dingen en race niet over het Eiland om alles in één dag te zien. Gran Canaria is een gelukzalig oord met een mediterraan ritme. Elke dag wordt er intens beleefd en niemand is erop uit, om andere mensen te storen met het eigen belang, want in deze wereld is geen plaats voor alleen maar persoonlijke lolletjes.
Belastingbetalers kruisen vakje ‘Kerk’
weer aan op aangiftebiljet
SPANJE - 16 februari 2012 - Het aantal belastingplichtigen in Spanje, dat op het aangiftebiljet inkomstenbelasting het betreffende vakje aankruist: ‘Voor de Katholiek Kerk’, is weer gegroeid; in 2011 hebben 7.454.823 belastingbetalers dit gedaan.
Volgens de gegevens over het fiscale jaar 2010 die op woensdag 15 februari 2011 bekend zijn gemaakt door de Spaanse Bisschoppenconferentie, betekende dit een verhoging met 194.675 belastingbetalers die ervoor kiezen een gedeelte van hun belastingteruggave te bestemmen voor de Kerk, wat neerkomt op 0,96% meer dan over het fiscale jaar 2009.
Gezegd moet worden, dat in de afgelopen vijf jaar het aantal belastingplichtigen dat voor de kerk kiest, met bijna 1 miljoen is toegenomen, behalve in 2008 toen men er 0,16% minder telde.
De Katholieke Kerk heeft in 2011, tijdens de periode waarin de belastingaangifte gedaan moet worden, een campagne gevoerd, om de belastingbetalers er toe over te halen, het betreffend vakje op het aangifteformulier voor Impuesto de la Renta de las Personas Físcas (IRPF) (Inkomstenbelasting) aan te kruisen.
Meer begunstigers maar minder inkomsten
De woordvoerder van de Spaanse Bisschoppenconferentie, bisschop Martínez Camino, heeft uitgelegd, dat de inkomsten voor zijn geloof, via de belastingaangiften, lager zijn uitgevallen dan in het voorgaande fiscale jaar en, dat amper 37,5% van de declaranten (van de 72% Spanjaarden, dat zegt katholiek te zijn) via de IRPF-aangifte zijn voorkeur voor de Kerk duidelijk heeft gemaakt..
In 2011 hebben, volgens het Spaanse Instituut voor de Statistiek. 194.675 Katholieke declaranten meer (+69%) hun voorkeur voor de Kerk aangegeven, maar kreeg de Katholieke Kerk €1.162.820,= minder inkomsten. In totaal ontvingen de bisdommen over het fiscale jaar 2011 (via de IRPF = Inkomstenbelasting) 248,3 miljoen euro.
Monseigneur Martínez Camino.
De Katholieke Kerk krijgt geen enkel bedrag aan inkomsten uit de Spaanse Staatsbegroting, zo laat de bischoppelijke woordvoerder weten.
Feit is, dat de Wet op de Staatsbegroting voor 2010, de volgende aanvullende voorziening heeft: ‘Financiering van de Katholieke Kerk’. In 2010 zal de Staat uit gegevens maandelijks € €13.266.216,12 overmaken naar de Katholieke Kerk op grond van het bedrag wat aan de Kerk is toe te wijzen, door de toepassing van de bepalingen van de Artikelen een en twee van de achttiende, bijkomende voorziening op de Wet 42/2006 van 28 december betreffende de Algemene Rijksbegroting voor 2007.
Na de diverse regelingen in het verleden zijn de bisschoppen in 1979 via een concordaat, wat in dat jaar in Rome is ondertekend door Spanje en de Vaticaanse Staat, en via een pact tussen de heilige Stoel en de Regering Zapatero in 2007 via een eenvoudige briefwisseling overeengekomen, dat het episcopaat maar liefst 34% van de IRPF-coëfficiënt ontvangt van de wens die de gelovigen aangeven door het plaatsen van een kruisje in het betreffende vakje van hun belastingaangifteformulier (met een aandeel van 0,7%).
Atheïsten betalen ook mee
Daarnaast heeft men in het nieuwe model het “vaste” karakter verhoogd. Dit wil zeggen, dat uit de Spaanse Schatkist, de salarissen van de bisschoppen en de priesters betaald moeten worden, die zo, niet alleen via de inkomstenbelasting geld ontvangen van katholieken, maar via de algemene belastingen, ook inkomsten verwerven die betaald zijn door Joodse-, Moslim- Mormoonse belastingplichtigen, of Jehova Getuigen; kortom, van belastingplichtigen, of die nu wel, of niet gelovig zijn.
Spanje’s verloren generatie’
krijgt een gezicht
BARCELONA -donderdag 16 februari 2012 - Door ‘uit de kast te komen’ als een van de nieuwe armen die Spanje telt, hopen de initiatiefnemers van het blog ‘elsnouspobres’ (http://elsnouspobres.wordpress.com) de verloren generatie een gezicht te geven.
Het blog is een idee van de twee nieuwe armen Eric Luent en Santi Perez uit Barcelona. Zij behoren tot de generatie in Spanje die het voor het eerst slechter heeft dan hun ouders.
Zelf ontstegen ze als eerste de schaamte en vertelden met naam, toenaam en voor de camera hun verhaal, dat te zien is via de website van dagblad ‘El Mundo’.
Zwart klussen
Ze hebben geen oorlog meegemaakt, geen dictatuur of wat dan ook en groeiden op in het ‘beste economische en sociale systeem dat er is’, zo willen de scholen en universiteiten de studenten laten geloven.
Desondanks wonen ze nog bij hun ouders en verdienen maandelijks amper €100,= euro met het doen van zwarte klusjes. Beide hebben een diploma op zak, maar hebben geen baan gevonden.
Wie, of wat is de ‘verloren generatie’?
Ze hopen, dat zoveel mogelijk lotgenoten hun verhaal op het blog willen vertellen, zodat meer inzichtelijk wordt wie en wat nu steeds wordt bedoeld met de ‘verloren generatie’.
Dat ze niet onder een brug slapen, nog te eten hebben en niet rondlopen in vodden danken ze aan het feit, dat ze nog thuis wonen en ze eten en kleding krijgen van hun ouders.
Schuldigen
Volgens Luent zijn er zeker schuldigen aan te wijzen: politici die alles hebben laten gebeuren en de mensen achter het eufemisme ‘financiële markt’.
Bronnen:
www.spanjevandaag.com
www.inspanje.nl
http://elsnouspobres.wordpress.com/
De vijf meest absurde en nutteloze zaken
op de Archipel
Canarias is een oase van onzin in Openbare Werken
die vaak beantwoorden aan elke gril
CANARISCHE EILANDEN – woensdag 15 februari 2011- Net als alle lijstjes, is de keuze enigszins subjectief, maar in de Canarische persmedia heeft men geprobeerd de vijf meest onzinnige en onnodige zaken van de Canarische Eilanden te kiezen. En het zijn niet de enige, er zijn er veel meer. Om onduidelijke redenen, is Canarias een regio waar de regenten de speciale eigenschap hebben, hun constructieve fantasieën om te zetten in werkelijkheid, onafhankelijk van de mening van hun burgerij, of van het nut ervan. Hier volgen enkele van dergelijke voorstellen.
1. De fontein op het Plaza de La Candelaria, Santa Cruz de Tenerife
Kwam het architectenbureau Herzog y De Meuron met de oplossing voor het Espacio de las Artes (TEA) in Santa Cruz de Tenerife, zo kan men dit niet zeggen van hun herinrichting van het Plaza de España in de Tinerfense hoofdstad. 
Het heeft weinig bijgedragen voor de stadsbewoners aan wie men het heeft willen verkopen als een conceptueel en avant gardistisch bouwwerk. Waar voorheen een esplanade was voor het vieren van carnaval, het houden van concerten en allerlei soorten evenementen, is er nu een neutrale cirkel – met, of zonder water – en een fontein in het midden. Spectaculair, ongetwijfeld, maar de functionaliteit ervan neigt naar nul. 
En mocht het nog niet duidelijk zijn, de grot fontein treedt vier keer per dag in werking. overeenkomend met het getijde, de eb- en vloedstanden, zo leggen de architecten uit op hun internetpagina. 
Een element van twijfelachtige eer, voor een stad die niet overloopt van evenemententerreinen in de openlucht.
2. De vlag van het Eilandbestuur, Las Palmas de Gran Canaria
En sprekend over grote afmetingen, mag men het grote monument niet vergeten wat gevormd wordt door de vlaggenmast en de vlag van het Eilandbestuur van Gran Canaria bij de Fuente Luminosa (Lichtfontein) in de hoofdstad.
Bij zijn aantreden in het Eilandbestuur in 2006, gehesen door José Manuel Soria (PP), genegeerd door Jose Miguel Pérez (PSOE) en, nu gered door Bravo de Laguna (PP), en die een imitatie wil zijn van die op het Plaza de Colón in Madrid. 
De vlag heeft op zijn curriculum vitae staan, “maar eens kijken, wie het meest vermag,” wat kenmerkend is voor de politieke discussie op de Canarische Eilanden. Men heeft de vlaggenmast opgericht met het excuus, dit te laten zien aan de toeristen van luxe cruiseschepen die wekelijks de hoofdstad aandoen.
Een attentie die maandelijks ruim €2.000,= kost, omdat blijkt, dat de Avenida Marítima niet de meest ideale locatie is, en dat de vlag, zo dicht bij de kust, elke keer als het hard waait, moet worden neergehaald en ook moet worden gestreken als er calima (oostenwind uit de Sahara) heerst. Er is een team nodig, dat de klok rond, 24 uur per dag, aanwezig moet zijn; om als dat nodig is, de vlag met spoed te strijken. Een absurd werk, dat zijn gelijke niet kent.
3. De 'mamotreto' (‘rammelkast)’ van Las Teresitas, Tenerife
Canarias is een gebied, dat uiterst gevoelig is voor de diverse soorten cement. Maar in deze wereld van gewapend beton, gaat de eerste prijs naar het strand van Las Teresitas, liefkozend de ‘mamotreto' (‘rammelkast’) genoemd.
Deze ging deel uitmaken van het project van de gevierde Dominique Perrault, voor de herinrichting van het strand, met winkels en parkeerplaatsen.
Maar het circus draaide uit op de “La Teresitas”-zaak, met voormalig burgemeester Zerolo die aanvankelijk is beschuldigd van omkoping en daar later van is vrijgesproken- en, dat is stilgelegd door de Rechtbank. Men heeft het contact met de Franse architect moeten beëindigen en het hele project is geannuleerd.
Uiteindelijk heeft het Gemeentebestuur van Santa Cruz de Tenerife besloten de zaak, waarvan de benedenverdieping als parkeerkelder diende, te slopen. Het Gemeentebestuur becijfert, dat men 8 miljoen aan belastinggeld heeft verloren.
4. Uitbreiding van de luchthavens van La Palma en La Gomera
Het is niet de bedoeling het functioneren van de luchthavens in twijfel te trekken in een gebied , dat zo gefragmenteerd is als Canarias, maar wel, als degelijk investeringen beter besteed hadden kunnen worden aan meer dringende zaken.
Hier de gegevens. De luchthaven Hoya del Mazo op La Palma telde in 2011 iets minder dan een miljoen passagiers, hetzelfde aantal als wat men telde in 2004, bovendien loopt dit aantal de laatste jaren terug. Desondanks heeft men in 2011 de luchthaven uitgebreid met een investering van 230 miljoen euro aan belastinggeld van het Ministerie van Fomento (Ontwikkeling). 
Het Cabildo (Eilandbestuur) van La Gomera, op haar beurt, heeft opgeroepen tot actie voor uitbreiding van de luchthaven van het eiland, een van de minst bereisde van Spanje, dat al jaren een neergaande trent in aantallen passagiers laat zien.
5. De industriehaven van Puerto van Granadilla, Tenerife
En tot slot geven we een klassieker uit de klassiekers, de haven van Granadilla de Abona, waarvan het voor de aanleg noodzakelijk was, alle zeewier-begroeiing - authentieke maritieme weidegronden met een eigen ecosysteem - te schrappen uit de Catálogo de Especies Protegidas de Canarias (Catalogus voor Beschermde Soorten van de Canarische Eilanden).
Een goed werk van technici in het absurde die, ondanks de voortdurende protesten van de afgelopen jaren, de hint niet hebben opgepakt. De reden die in 2002 werd gegeven door de initiatiefnemers van het project, was de veronderstelde verzadiging van de haven van Santa Cruz.
Zonder verder op de zaak in te gaan, zijn alle geledingen van het maatschappelijke middenveld, deskundige, hoogleraren, milieuorganisaties en buurtverenigingen het erover eens, zich te verzetten tegen de haven van Granadilla en bestaat er momenteel zwaarwegend argument, dat de vernietiging van dit ecosysteem, rechtvaardigt.
Playmobil en opa
CANARIA – zondag 15 januari 2012 - Het was vorige week, dat ik me, na een wachttijd van ruim 5 maanden, voor een medisch onderzoek ’s morgens om 8 uur nuchter in het Casa del Marino mocht melden op de zevende etage. Dit enorme gebouw ligt tegenover het Hospital Nuestra Señora del Perpetuo Socorro, in Las Palmas de Gran Canaria, wat overigens als 'Onze Lieve vrouw van Altijddurende Bijstand', een heel toepasselijke naam is voor een ziekenhuis.
En als rechtgeaard, buitenlands resident op Gran Canaria stond ik weer eens royaal voortijdig bij de ingang van het gebouw waar men mijn vege lijf zou gaan onderzoeken.
Daarom nog maar een ommetje gemaakt op de León y Castillo, waar ik stil bleef staan voor de etalage van een enorme speelgoedwinkel. Canario’s zijn nu eenmaal gek met kinderen, nietwaar!
Na een minuutje komt er een ongeveer 1,60 meter lang, bejaard edoch parmantig mans persoontje aangelopen en, ook hij stopt - met zijn keurig gestreken overhemd met korte mouwen en een messcherpe vouw in zijn beige pantalon boven een paar fraaie, goudbruine kalfsleren schoenen - voor diezelfde etalage.
Na een aantal seconden gezamenlijk naar alle in dit kinderparadijs uitgestalde weelde te hebben gestaard, groetten wij elkaar vriendelijk.
Ik: “Este es un paraiso para niños..."
"Dit is een paradijs voor kinderen...").
Hij: “De verdad, y no sólo para niños pero también para niñas.”
(“Zeker, en niet alleen voor jongens maar ook voor meisjes.”)
Om vervolgens te wijzen op een levensgrote doos met Playmobil die daar in de etalage lag te glimmen in glanzend cellofaan.
Hij, met een zwaar Canarisch accent: “Die heb ik vorige maand gekocht en cadeau gedaan aan mijn nieta (kleindochter).”
Ik: “Wat leuk. En, vond ze het mooi, was ze er blij mee?”
Hij: “Nou en of!”
Ik: “Ja en dit des te meer, omdat ze deze van haar abuelo (opa) heeft gekregen, dat is extra speciaal!”
Hij, vol trots: “¡Sí señor!”
Ik heb nog nooit iemand zo vriendelijk afscheid zien nemen.
Vertederd keek ik hem na, toen hij met een kaarsrechte espalda en een gelukzalige glimlach, parmantig deze ochtendwandeling onder de panza de burro voortzette
Maak jouw eigen website met JouwWeb